Flashback
Halloween. Η μέρα που όλοι περιμένουν με ανυπομονησία για να ντυθούν,να γελάσουν και κάποιοι να μεθύσουν και να ξεφαντώσουν. Το λύκειο μας κάνει έναν χορό με θέμα τη γιορτή στον οποίο είναι όλοι καλεσμένοι. Είτε πηγαίνουν στο σχολείο μας είτε όχι. Οι τριτοετείς που το διοργανώνουν έχουν καλέσει άτομα από άλλα γειτονικά λύκεια. Και φυσικά από έναν τέτοιο χορό δεν μπορούν να λείπουν τα ποτά. Εγώ με τον Ed αποφασίσαμε πως δεν θα πάμε. Βασικά εγώ. Δεν είμαι ο τύπος που πηγαίνει στα πάρτυ και χορεύει μέχρι τα ξημερώματα. Έτσι και αλλιώς στο πάρτυ θα είναι όλο δεκαοκτάχρονοι που πίνουν, χορεύουν και φιλιούνται με τον κάθε άγνωστο. Ναι, καθόλου εγώ. Αλλά ο Ed...O Ed θέλει να πάει. Βέβαια γιατί κυνηγάει αυτήν την Lydia την δευτεροετή. Σαν σκυλάκι της τον έχει. Κάνε αυτό κάνε εκείνο. Αλλά αυτός τίποτα εκεί.
Το κουδούνι της πόρτας με βγάζει από τις σκέψεις μου.
"Πάω εγώ."
Τρέχω από τις σκάλες, ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Ed χαμογελαστό όπως πάντα.
"Ed!Πέρασε. Η αλήθεια είναι ότι δεν σε περίμενα τόσο νωρίς." Του λέω και τον αγκαλιάζω.
Σκανάρω τα ρούχα που φοράει. Φόραει μία στολή βαμπίρ;
"Εμ βασικά ούτε αυτό το περίμενα".Λέω δείχνοντας τα ρούχα του.
"Jess, πόσες φορές σου έχω ζητήσει χάρη;"
"Ώχ.Άντε να δούμε πες το."
"Εεε να...Ξέρω ότι είχαμε πει πως δεν θα πάμε στο χορό αλλά ξέρεις..Να...Εεε..."
"Θα είναι εκεί η Lydia. Να μαντέψω; Ντυμένη σέξυ νοσοκόμα; Έμα τέτοιο θέαμα δεν χάνεται."είπα σαρκαστικά.
"Έλα ρε αφού ξέρεις πόσο μ'αρέσει.Επιπλέον είναι η πρώτη χάρη που σου ζητάω."
"Όταν έκανες κοπάνα με την κυρία ποιός σε κάλυψε ε; Ή μάλλον για να τα λέμε σωστά εκείνη έκανε κοπάνα και εσύ απλά την πήρες από πίσω.Ως συνήθως"
Πήγε να γκρινιάξει αλλά δεν έχω καμία όρεξη. Αν ο Ed δεν πάρει αυτό που θέλει, γίνεται το πιο σπαστικό άτομο στον κόσμο.
"Αλλά τέλος πάντων επειδή είμαι καλός άνθρωπος και υπέροχη φίλη, τονίζω το υπέροχη, θα έρθω. Περίμενε και σε 15' θα είμαι έτοιμη."
"Jess, με σώζεις σ'αγαπω."
Άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες, κουνώντας το κεφάλι μου ειρωνικά.
Σε 15 λεπτά κατέβηκα φορώντας μια στολή Marilyn Monroe.
"Επ θέλω και τραγουδάκι."
"Χα χα γελάσαμε."
"Εσύ ντύθηκες Monroe δεν φταίω εγώ.Μου κάνετε την τιμή; "μου έδωσε το μπράτσο του.
"Μαμά φεύγω. Πάω στο χορό του σχολείου.",φώναξα καθώς έπιασα τον Ed.
><><><><
Μετά από 20 λεπτά φτάσαμε στο χώρο του σχολείου που έχει αρχίσει να γεμίζει με κόσμο. Μπαίνουμε στη αίθουσα η οποία είναι διακοσμημένη με κολοκύθες, νυχτερίδες, ψέυτικους τάφους και πολλά άλλα διακοσμιτικά Halloween. Ο Ed εντοπίζει την Lydia και μου κάνει νόημα με αθώο βλέμμα.
"Άντε πήγαινε έτσι και αλλιώς για το χατίρι σου ήρθα."
Κατευθύνομαι πρός τον πάγκο με τα ποτά. Μιας και ήρθα ας πιω μια βοτκά. Δεν θα κάνω κακό σε κανέναν.
"Βρε βρε,τι να κεράσω την κοπελιά;"
"Δίνε του Bolton. Δεν έχουμε την όρεξη σου."
"Κάλα ένα ποτάκι να μην κεράσω;"
Τον κοιτάω μέσα στα καστανά μάτια του. Δεν μπορώ να καταλάβω τι του είχα βρει.
"Αφού επιμένεις τόσο πολύ...Αλλά μόνο ένα."
"Ό,τι θέλει το κορίτσι μου."
Τι βλάκας. Έχω σταματήσει να του δίνω σημασία πλέον.
"Λοιπόν", λέει και μου δίνει τη βότκα," μόνη σου ήρθες;"
"Βασικά όχι. Ήρθα με τον Ed.Μόνο που..."
"Να μαντέψω έτρεξε πίσω από την Lydia σαν σκυλάκι ως συνήθως.Μα δεν έχει βαρεθεί πια; Δεν βλέπει ότι τον κάνει ό,τι θέλει;"
Τον κοιτάω και αναρωτίεμαι τι να του συνέβη. Μάλλον του έκαναν κάποια πλήση εγκεφάλου. Δεν εξηγείται αλλιώς.
"Ναι το ξέρω ότι είμαι κούκλος και με θες αλλά είναι αδιάκριτο να κοιτάς έτσι τους ανθρώπους. "Λέει κοιτάζοντας στο υπερπέραν.
Ξεφυσάω και γυρίζω τα μάτια μου.
"Ξέρεις κάτι; Μπορεί ο Ed να είναι ερωτευμένος με την Lydia που δεν τον θέλει αλλά τουλάχτιστον ξέρει τι θέλει. "
"Ενώ εσύ δεν ξέρεις; "αυτή τη φορά με κοιτά κατάματα.
"Δεν θα το έλεγα. "Τον κοιτάζω και εγώ.
Τότε σκύβει λίγο για να με φιλήσει αλλά τραβιέμαι.
"Άλλο ένα;" λέω και δείχνω το το άδειο ποτήρι.
"Σαν πολύ γρήγορα δεν το πίνεις. Και αν θυμάμαι καλά είπες μόνο ένα..Εκτός και αν με απατά η μνήμη μου."
"Τώρα άλλαξα γνώμη θέλω και δεύτερο και ίσως και τρίτο."
Με κοιτάζει γεμάτος απορία.
"Όκει αλλά μην φύγεις από εδώ."
"Δεν είχα σκοπό. "
Τι με είχε πιάσει; Γιατί κάνω έτσι; Γιατί αυτός ο μαλάκας έχει τόση επιρροή επάνω μου. Πρέπει να φύγω. Αλλά θέλω; Όχι δεν θέλω. Αλλά πρέπει. Αλλά δεν θέλω. Είμαι εδώ για τον Ed. Για τον Ed. Για τον Ed. Πρέπει να το θυμάμαι. Θα πιώ άλλο ένα ποτό, θα χαιρετήσω τον Ed και θα την κάνω. Ναι αυτό θα κάνω.
"Όρίστε το ποτό σου. Σου έβαλα και λεμόνι μέσα για να μην είναι τόσο δυνατό."
"Ευχαριστώ."
Δύο ώρες μετά
"Γιούχουυ καλά εε το πάρτυ τα σπάει!" Φώναξα στον Liam που ήταν απέναντι μου και χορεύαμε.
Η αλήθεια ήταν ότι είχαμε έρθει υπερβολικά κοντά αλλά δεν με πείραζε. Τον ήθελα για κάποιον παράξενο λόγο. Μιλούσε το αλκόολ μέσα μου αλλά ήταν ωραία αίσθηση. Μετά από έξι ποτήρια βότκα το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο.
"Έι Jess;" Κάποιος με σκουντάει.Αχ ο Ed.
"Γεια σου Eddy! Έλα χόρεψε μαζί μας!"
Ο Ed κατευθύνεται προς τον Liam.
"Ρε μαλάκα Bolton τι της έδωσες; Πώς την έκανες έτσι;"
"Μόνη της το ζήτησε έγω απλώς σαν σωστός τζέντλεμαν έκανα την επιθυμία της διαταγή."
"Tην έχεις πατήσει πολύ άσχημα!",γυρίζει προς εμένα,"Jess πρέπει να φύγουμε, έλα."
"Δεν θέλω να φύγω αφού περνάω τελειάάά!"
"Η μάνα σου θα ανυσηχήσει."
"Άστην ρε Stark την κοπέλα αφού θέλει να μείνει εδώ."
"Εσύ μαλάκα μην ξαναανοίξεις το κωλοστόμασου γιατί θα σε πάρει ο χάρος! Jessica αυτό ήταν φεύγουμε!"
Με τραβάει από το μπράτσο και με βγάζει έξω.
"Άου με πονάς δεν το καταλαβαίνεις; Και περνούσα καλά γιατί μου το χαλάς;"
"Τις κωλοϊδέες μου μεσα!Θα σε γυρίσω εγώ σπίτι, δεν είσαι και πολύ καλά για να γυρίσεις μόνη σου! "
"Έλα ρε Ed τώρα.Αχ δύο Ed,είσαι εδώ και τώρα είσαι εκεί! Γιατί με παιδεύεις;"
"Jessica, είσαι μεθυσμένη! Έλα από δω!"
"Άσε με ρε!"
"Γαμώτο Jessica! Δεν είσαι καλά, στραβόξυλο!Έλα δω ρε! Θα σε αφήσω εδώ!"
"Άσε με θα πάω μόνη μου!"
"Τελείωνε βλαμμένο!"
"Ed, σου είπα ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ ΜΟ ΝΗ ΜΟΥ!!!!!"
"Άντε γεια λοιπόν!"
"Καληνύ....."
Ed's POV
"Άντε γεια λοιπόν! Γυρίζω της πλάτη μου να φύγω."
"Καληνύ..."
Ξαφνικά ακούω λάστιχα αυτοκινήτου να τρίζουν στην άσφαλτο. Γυρίζω και βλέπω το σώμα της κάτω στο δρόμο αναίσθητο γεμάτο αίματα.
"Jessica;Jessica;"
Τρέχω πάνω από το σώμα της και το πιάνω στα χέριαμου.
"Jess; Όχι, όχι μην με αφήνεις μην μου κάνεις αυτό. Μίλα μου Jess μίλα μου σε παρακαλώ!"
Τα μάτια μου είχα βουρκώσει και δάκρυα έτρεχαν επάνω στο χτυπήμενο της κορμί.
"Βοήθεια!Βοήθεια κάποιος! Κάποιος να καλέσει το 911! Σας παρακαλώ βοήθεια!"
Από το στόμα μου έβγαιναν κραυγές πόνου! Δεν μπορούσανα κουνηθώ, να κάνω τίποτα. Η καλύτερη μου φίλη, η αδερφή μου κείτονταν στα χέρια μου νεκρή.
"Συγγνώμη, εγώ δεν..."
Σήκωσα το κεφάλι μου και τον είδα.
"ΕΣΥ!"
"Ed δεν το ήθελα, αλήθεια σου λέω."
"ΜΑΛΑΚΑ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ! ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ! ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ!ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ! ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑΜΟΥ. ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ LIAM BOLTON."
Tότε ακούστηκε η σειρήνα του ασθενοφόρου.Νοσοκόμοι κουβαλούσαν το σώμα της μέσα στο φορείο και εγώ ακολουθούσα από πίσω κλαίγοντας.
"Θα γίνει καλά;"
"Αυτό μόνο αυτή μπορεί να το ξέρει. Αν παραμείνει δυνατή τότε όλο αυτό θα έχει αίσιο τέλος."