Meet Candice.
I remember the first time we met, nilait nya ako sa pananamit ko. Seeing my old me is very odd. Ang baduy ko nga pala. 😊
No wonder ayaw nya noon maging secretary ako.
Meet Vladimier Ciro
I smiled, ang gwapo nya no? Nakakaintimidate sya noon at napaka playboy, kung sino sino kasing babaeng kasama nya, thats what I thought, dahil nung nakita ko at nalaman ko na bampira sya,
Everything changed.
Hindi ko alam kung ano pumasok sa utak ko noon and I offered him my blood nung nanghina sya kasama ako, after that he claimed me to be his, at hindi na namin kinaya ang naramdaman. We can't stay away with each other, kaya naman nung dumating si Akantha. Pumunta ako sa 'announcement of marriage' daw nila, umamin akong mahal ko sya.
I gave him my everything that night, at wala akong pagsisisi don.
"Hey, what are doing wife?" Tanong ni Ciro at tumabi sa akin
"Hmmm. Tinitingnan ko lang pictures natin." Sabi ko sa kanya, ginawa ko to bilang memories sa akin, para in case na mawala ako, he can show it to Cyrus para makilala nya naman ako.
Mula nang bumalik ako sa bahay, wala ni isa sa amin ang nagbukas ng usapan sa kung anong mangyayari sa panganganak ko. Basta nagsama kami ng masaya at normal.
Tulad ng pangako nya, inalagaan nya kami ng anak ko at masaya kaming nagsama sa loob ng dalawang bwan. Dalawang bwan na din ang pagkausap sa anak namin ang lagi namin ginagawa, I don't know, siguro umaasa pa rin ako na hindi ako mawawala at makakasama ko sila.
"You look weird here Candice." Turo nya sa isang picture ko.
"Hahaha! You Can't blame me! That's when you introduced me to your family!" I exclaimed. Kuha ito Sa party ng company pinakilala nya ako sa lahat.
All the best thing came after that, ay well bukod sa mga pagtatangka ng bampira sa akin. Isa sa bangungot ko ang pangyayari na yun.
I remember vividly how Ciro fought that night
I ended up on hospital Then, nagsama kami sa bahay at nagpropose sya sa akin.
Haaayyy my wedding is really enchanted. I have to commend the organizers to pull it off together majestically
The flower petals on the floor is my favorite
Our stage is beautiful too. The wedding is simple and solemn just the way i like it.
And the reception is wonderful too, sino ba makakalimot sa speech ni Megan!
Loving Ciro is magical. Yun lang ang pwede ko sabihin. Because I can't describe the feeling i feel when i am with him. Every journey that we been tru, Ciro is always there for me.
He makes me feel beautiful and loved with his eyes. Kahit sa anong pagsubok, nalalampasan namin.
Abala kami sa pagtingin sa mga larawan na kinuha namin at sabay kaming nag reminisce.
"Tingnan mo to Ciro."
"Hahaha I can't belive you would pose like that!" Tudyo ko sa kanya. Masayang binalikan namin ang masayang sandali sa pagsasama namin
"Tsk, pinilit mo kaya ako jan," sabi naman nya. "Hey I didn't know, may picture tayong ganito."
"Oh, nung valentine yan." Sabi ko sa kanya. "Some photographer took that ang gave it to me. We look so happy there right" tumango naman sya sa pag sang-ayon Patuloy kami sa pagbuklat ng album.
"You look beautiful in your wedding gown Wife, makes me want to marry you again."
"Hmp. Ang laki ko na kaya oh." I look at my swollen body at inirapan sya. Tumaba talaga ako dahil kain ako ng kain.
"You still look beautiful my sweet. Look." Turo nya sa paborito kong litrato. Me with Cyrus in my belly.
Madami pa kaming tiningnan Nang makaramdam ako ng pananakit. I bit my lips ang wait kung uulit pa ito.
And when it did, sinabi ko na agad kay Ciro.
"Ciro," I called him. Tumingin naman sya sa akin
"I-i think it's time. Cyrus is coming." I informed him.
He gasped at nakita ko ang pag-aalala nya, alam kong natatakot pa rin sya na mawala ako, pero ayaw nya sabihin. I smiled at him para i assure na magiging okay lang ang lahat. Makikita na namin anak namin..
Dinala nya ako sa hospital na pag-aari ng pamilya nila, they are specialized sa case ng mga vampire. Nandito din si Dra. caballero na syang magpapaanak sa akin.
Hindi na sya gumamit ng stretchers, at binuhat nya ako hanggang delivery room. I must admit na natatakot din ako, pero hindi ako dapat panghinaan ng loob. Hindi pwede ngayon.
"You have to promise now, na aalagaan mo sya, bubusugin sa pagmamahal at papaluin kung kailangan.." Sabi ko sa kanya just like we plan.
He gently nod his head and didn't say anything. Alam kong ayaw nya pag-usapan ang ganito pero dapat maging handa kami sa mangyayari.
Inasikaso naman nila ako agad. They tried to sedate me para daw isalang ako sa Operasyon, sa ganung paraan, maiiwasan ko ang pagod. But it doesn't work, nanatili akong gising at hindi namamanhid.
"I think the baby's rejecting the morphine."deklara nila. Naalarmang tumingin sa akin si Ciro at hindi malaman ang gagawin. "We have to deliver him normally." I think my baby doesn't like the idea of cutting me. So normal delivery it is.
"Will you be okay?" Tanong ni Ciro sa akin habang inaayos ang mga gamit para sa normal kong panganganak. Dahil sa sakit na nararamdaman, tanging tango lang ang naisagot ko. He took a deep breath at hinaplos ang tyan ko.
"Baby, wag mo pahirapan si mama okay?" Kahit nasasaktan, nakuha ko ngumiti.
6 hours of labor pain is excruciating. Parang hinahati ang katawan ko sa sakit. Ahh baby labas ka na.. Napapagod na si mama. I mentally told it to Cyrus.
Isang oras pa ang hinintay ko bago naramdaman ang matinding sakit. The doctor always tells me to push harder.
"Ahh.." Mahigpit akong humawak sa kamay ni ciro at umiri hanggang tuluyang mailabas ang anak namin. Parang namanhid ang katawan ko na pagkatapos niyon. Pagod na pagod akong nakahiga sa kama at nasisilaw sa ilaw sa taas hanggang sa unti unti itong dumilim.
---------
Isa na lang!
Feel free to comment