İyi okumalar.
Kolunu sıkmaya devam ederken odamın kapısını kapatıp ittim onu.Biraz yalpalayıp yatağa oturur vaziyette düştüğünde vakit kaybetmeden üzerine yürüdüm.
"Benden ne saklıyorsan,anlatmak için birkaç dakikan var."
Tepkim karşısında afallamış olsa da çabuk toparlanıp ayağa kalktı.
"Sana her şeyi anlatmamı mı istiyorsun Summer ? Bunun için ilk işin bana düzgün davranmak olmalı."
"Umrumda değil Julia.Bana nasıl söylemezsin ?!"
Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı."Söyleyecektim.Çok zaman geçmeden söyleyecektim ama fırsat mı vardı sanki ?!"
Parmaklarım saçlarımı kavrarken,çabucak arkaya attım.
"Şimdi anlat.Hemen.Bilmediğim ne varsa."
Yatağa oturmamı işaret edince omuzlarımı silktim.
"Kaç yaşındasın ?"
Anlatıp anlatmamak da kararsız olduğunu görebiliyordum.
"Bilirsin,sonsuza kadar gelişiminin durduğu yaşın görüntüsünde kalırsın.23 yaşında gelişimim durdu.Geçen hafta da yeni yaşıma girdim.528."
Gözlerim irileşirken başımı sağa eğip onu inceledim.Yüzü hâlâ güzel,kendisi hâlâ güçlü görünüyordu.Gerçi annem,babam ve Kate'de öyleydi ama farklı bir türde bunu görmek garip gelmişti.
"Bunca sene ne yaptın ?"
Oldukça temkinli bir soruydu ancak o sadece güldü."Uyudum."
"Anlamadım ?"
Birkaç saniye düşündükten sonra "Nerden baksan 502 senedir uyuyorum." cevabını verdi.
Konuşmadan önce birkaç dakika durakladım.502 sene uyumak...nasıl desem,kulağa gerçekten sıradışı geliyordu.
"Norie özelliği 23 yaşımda bahşedilmişti bana.Nasıl olduğunu anlamadım bile,kimse anlamadı.Saygın bir ailenin çocuğu olan bana kısa süre sonra,karanlık işlere girmiş muamelesi yapılmaya başlandı.İlk başlarda sadece aile arasındaydı.Ama sonra konseyin de haberi olmuş.Bilinmeyen ve farklı bir tür olduğum anlaşılınca beni gözetime almak istediler.3 sene onlardan kaçarak karşı çıktım,ancak işe yaramadı.Nereye gitsem buldular beni."
Kısa bir süre sessizleşince kaşlarımı çattım.
"Kaçtığım süre boyunca kendimi eğittim.Onca zaman edindiğim tecrübeler sonunda,çok sinirlenirsem kendimi kaybettiğimi anlamıştım.Sonunda tekrar evime döndüğümde orada kimsenin yaşamadığına tanık oldum...Ailemi öldürmüşlerdi."
Tereddütle yüzüne baktım.Gözyaşının yanağından süzülmesine engel olacakmış gibi dudağını ısırmıştı.
"Bunu yapan Dominic ve Nicholas'ın babası Geoffrey'den başkası değildi tabi.Lanet olası.Kendisi o zamanın konsey başkanıydı."
Dominic ve Nicholas'ın babası.
O-Onlar kardeş miydi ? Pisliğin teki ile bize yardım eden kişi kardeş miydi ?!
"Sinirden gözlerim kararmıştı.İlk yaptığım şey Geoffrey'i öldürmek oldu.Sonra tekrar kaçtım.Ta ki,annemin eski arkadaşlarından olan bir cadı beni uyutmayı teklif edene kadar.Dediğine göre,bir büyü yapacak ve soyumdan gelen en güçlü kişi beni çağırana kadar uyanmayacaktım.Böylece beladan uzak dururum diye düşündüm."
"Ben seni hiç çağırmadım Julia."
Güldü.
"Aslında,evet,çağırdın.İlk çığlık attığın gün,beni sen uyandırdın.İlk önce rüyalarına girdim,seni defalarca boğmaya çalıştım.Böylece çığlık atacaktın ve büyünün etkisi her gün daha da kaybolacaktı.Tamamen uyandığımda seni bulmak için harekete geçtim ancak asıl bulunan ben oldum.Lanet olsun ki Dominic,yüzümü unutmamış.Bıkmadan beni arayıp durmuş."
"Ya rüyalarımda söylediklerin ? Bana,bizi birinin kontrol ettiğini söylemiştin."
Bu sefer şaşıran oydu.
"Gerçekten mi ? Ben böyle bir şey demedim."
Alayla güldüm."Beni kandırma Julia.Hatta seni bulmam için bana bir bilmece bile verdin.Bunu da hatırlamadığını söyleme ?"
Başını yavaşça iki yana sallayıp "Beni bulman için." diye tekrar etti.Kaşlarım çatılırken bilmeceyi hatırlamaya çalıştım.
"Herkeste vardır ama hiç gitmez.Evet,tam olarak böyleydi."
"Beni bulduğuna göre,bilmecenin cevabını da bulmuş olman gerekir.Beni bulana kadar yaşadıklarını hatırla,mutlaka bulacaksın."
Duyduklarımı sindirmek için durakladım biraz.İlk önce Julia'nın anlattıkları ardından anonim bilmece beni epey zorluyordu.Sırayla gidecek olursam...konseyin Norie'leri sevmediği açıktı.Karşı çıkınca sevdiklerimizin elimizden alınması ihtimali de öyle.Ama çoktan eski konsey başkanını ve yardımcılarını kendime düşman etmemiş miydim ?
Ya anonim bilmece ? Julia'yı bulmama rağmen cevabını düşünmek aklımın ucuna dahi gelmemişti.Ne yapacaktım ben ?
Julia'yı bulmuştum işte,bilmeceye gerek yoktu artık.Düşünmemeliydim !
Endişeyle ellerimi yüzüme örttüm.Hayatım git gide daha da sarpa sarıyordu.
"Summer,ben senin düşmanın değilim tamam mı ? Biz birlikteyiz,bana güvenebilirsin."
Ona bakmadan dişlerimi sıktım.Ona güvenme konusu şu anda son düşüneceğim konulardandı.
(...)
"Savaş durumu artık açıkça belli.Karşı taraf kim,kimlerden oluşuyor,güç seviyeleri nasıl bilmiyoruz ama bizim de hazırlanmamız gerekiyor."
Nick sözlerini bitirip hepimize teker teker baktı."Elimizde neler var ? Bir kurt ve 3 vampir."
Scott,Zach ve Julia aynı anda kollarını iki yana açıp "Bizde varız." dediklerinde gülmeden edemedim.Scott ve Zach ikilisi Julia'a bakıp yüzlerini buruştururken,Julia gözlerini devirmekle yetindi.
Nick "Julia'ya karşı hâlâ şüpheliyim." diye açıklamaya başladı."Geçmişe dayalı hoş olmayan olaylar yaşandı.Ama siz 2 avcıya güveniyorum.Summer,Cody ve Lucy size güvendiği için."
Julia'nın kollarını göğsünde birleştirip,gözlerini kıstığını farkettim.
"Ancak sayınız az çocuklar.Yardımcı olabilirsiniz ama daha etkili şeyler gerek."
Nick sözünü bitirir bitirmez,Zach "Anlaşabilirsek 2'den fazla" diye devam etti.
"Vampirleri avlamak zevkli ama eminim kötü vampirleri avlamak daha çok hoşumuza gider."
Ardından bana baktı."Lütfen üzerine alınma."
"Yokmuşum gibi davran."
Julia,güldüğümüz anda oluşan sessizliği kullanıp "Adı üstünde geçmiş Nicholas." diye kaldığı yerden devam etti."Beni haklı bulduğunu sanıyordum."
"Seni haklı bulmam,o adamın babam olduğu gerçeğini değiştirmez Julia."
Bu sefer ise gerginlikten oluşan uzun sessizlik sürecinde ben hariç herkes konuyu anlamaya çalışırken "Uzun hikaye." diye açıklamaya çalıştım."Özetlemek gerekirse Dominic ve Nicholas kardeş.Julia ise uzun yıllar önce babalarını öldürmüş.Son."
Diğerlerinin yüzlerinde gördüğüm ifade ile o konuya yöneleceklerini anlayınca çabucak "En son elimizde olanlardan bahsediyorduk." diye konuyu değiştirmeye çalıştım.Başardım da,konu nedense çabuk dağıldı.Bu garipti.
"Ben anne,babam ve Kate'e haber veririm.Onlarda tanıdıklarına,böylece geniş bir kitle elimizde."
Nick birden "O kadar emin olma." diye girdi söze."Çoğu kişi kabul etmez.Savaş,herkesin gözü kapalı gireceği bir şey değil."
Haklı olduğunu bilmek cesaretimi kırmıştı.
"Bende bizimkilere haber veririm.Annem konusunda emin değilim ama babam Jack Hills'i sever."
Konuşan Cody olmuştu.Ona bakıp gülümseyince kolunu omzuma atıp beni kendine çekti.Kolumu beline sardım.
"Benim ailem yurtdışında gezi peşinde.Ulaşabilirsem ben de tamamım."
Lucy'de konuşunca bakışlar Nick ile Julia arasında gidip geldi.
"Ben konseye danışırım.Mutlaka yanımda olanlar olacaktır.Ya sen Julia ? İşe yaramaya bu kadar hevesli olduğuna göre...senin yapabileceğin bir şey var mı ?"
Julia göğsünde birleştirdiği kollarını serbest bırakırken başını iki yana salladı.
"Daha birçok Norie vardır muhtemelen.Ama onları bulmakla zaman harcayamam.Bu yüzden ben Summer'la ilgileneceğim.Kendini kontrol etmesini öğrenmesi ve kendini çözmesi gerek.Biz farklı bir türüz,çok farklı güçlerimiz var."
Ayarlanmış gibi başımızı salladık hepimiz.Bakışlarımı yere dikerken derin bir nefes aldım.Geçmiş korkularım yine baş göstermişti.Bende her ne varsa normal olma sınırlarını çok çok aşmıştım.Yeni bir gücüm açığa çıksın istemiyordum,Norie soyu zırvalığının beni etkilemesini istemiyordum,savaş olsun istemiyordum.
Cody'nin dudaklarını alnımda hissedince bakışlarımı kaldırdım.Ne düşündüğümü anlamış gibi bakıyordu.
Elini omzumdan çekip,elime kenetledi.Hiç bir şey konuşmadan önce salondan,ardından da evden çıktık.Evin arka tarafındaki ormanlık alana ilerliyorduk.
(...)
"Haklısın.Buradan bakınca her şey karşı konulmaz görünüyor."
Kendi kendime mırıldanırken,Cody'nin bana baktığını hissettim.
"Peki,oradan bakınca ben nasıl görünüyorum ?"
Uzun uzun düşünür havası vermek için elimi çeneme dayayıp onu süzdüm."Ne yorum yapsam acaba."
Düşmemeye dikkat ederek kollarını açtı.Sanki...Ihm- 'sence ?' der gibiydi.
Gülerek "Karşı konulmaz mı dememi bekliyorsun ?" dediğimde yüzünü buruşturdu ve başını iki yana salladı.Bunun üzerine daha çok güldüm,bozulduğu belliydi.
İkimiz de bir süre konuşmayınca tekrar manzaranın keyfini çıkarmaya başladım.Cody'nin evine yakın olan gölün çevresinde olmalıydık.Tabi yaşlı ve sağlam bir ağacın yüksek dallarından birine oturuyor olmamız bu durumu normal kılmıyordu.
Birden aklıma gelen düşünceyle birlikte "Neden böylesin ?" dediğimde bana bakmadan yüzünü buruşturdu.
"Kastettiğin neden bu kadar yakışıklı olduğumsa-"
Gülerek sözünü kestim.Her şeyden kendine pay çıkarmayı çok iyi biliyordu.
"Demek istediğim...neden bu kadar kibar olduğun ? Bunu bir şikayet olarak algılama ama bana hiç kızdığını hatırlamıyorum.Yani hiç ! Hiç.Sadece hiç."
Konuştukça batıyordum.Sürekli hiç diye tekrarlamak neydi Tanrı aşkına ?!
"Sana neden kızayım ki ? Sen saçma haraketler yapan saçma bir kız değilsin.Tahminen küçüklüğünde çok şımartılmışsındır ama şimdi, büyüyünce omuzlarına ağır bir sorumluluk alan birisin sadece."
Kaşlarımı çatıp tekrar manzaraya odaklanmaya çalıştım.
"Bende bu yüzden istiyorum ya.Herkes ne kadar büyük bir ağırlığın altında ezilmekte olduğumu görüyor.Ama ben bunu hissetmek dahi istemiyorum.Sadece,birinin bana sıradanmışım gibi davranmasını istiyorum.Bana da kızın,azarlayın...ne bileyim hakaret edin.Böyle yapın ki kibirli olup o bataklığa daha da batmayayım."
Gözlerimin yandığını hissedince başımı başka yone çevirdim.Kabul ediyordum,çoğu kişinin saygı duyduğu veya korktuğu biri olmak güçlü hissettiriyordu.Fakat artık o kadar sıkılmıştım ki ! Güzel çocukluk zamanlarım bittikten sonra başlamıştı bana bir kraliçeymişim gibi davranmak.
Çevremdekilerin bana olan davranışlarından,'Dediklerine itiraz etme yoksa cezasını çekersin !' dediğini düşünürdüm hep.
"Tanıştığımız ilk zamanlarda genelde tartışırdık hatırlıyor musun ? Sonra ? Daha çok ben tartıştım seninle.Çünkü senin yaptığın da diğerlerinden farklı değildi ki.'Ona itiraz etme !' değil mi ? Başkalarının gözünde beni temsil eden aptal anahtar kelimeler."
Sustuğumda beni kendine çekmek için atılsa da ısrarla uzak durdum.Şu an sarılmak değil,konuşmak istiyordum.
"Sinirlerimi bozma Summer.Saçmalamaya başladın iyice.Neden insanların seni sevebileceğini kabul etmiyorsun ?! Belki de o aptal anahtar kelimeler senin,kendi kafana oluşturduklarındır.Çünkü senin şu 'çok güçlüyüm' zırvalıkların zerre umrumda değil Summer.Doğrusunu istersen hiç de umrumda olmadı !"
Korkarak yüzüne baktığımda,onu sinirlendirmeyi başardığımı gördüm.Elleriyle yüzünü kapatmış derin nefesler alıyordu.Kendini sakin olmaya zorluyordu sanki.
"Cody,tamam.Sakinleş biraz."
Beni umursamadığını anlamayacak kadar salak değildim.Ama burada,kurda dönüşeceği gibi düşünceler de aklıma gelmiyor değildi.
Düşmemeye dikkat ederek vücudumu ona döndürdüm ve ellerimi,ellerinin üzerine koydum.
Sert ve normalden daha kalın sesiyle "Dokunma bana." dediğinde başımı öne eğdim.
"Cody gözlerini göster bana."
Dediklerimi umursamamaya devam ederken "Summer aşağı in.Ben az sonra gelirim tamam mı ?" diye fısıldadı.Rica kılığına bürünmüş emir gibiydi.
"Hiçbir yere gitmiyorum.Sadece bana gözlerini göster."
Onu sinirlendirmeye devam ediyordum.
Bıkkın aynı zamanda keskin ses tonuyla "Git şurdan artık." dediğinde geri çekildim.Sesi gittikçe kalınlaşıp sertleşiyordu.Ve ben gittikçe korkuyordum.
Derin bir nefes aldım ve ellerimi tekrar ellerinin üzerine koyup yüzünü açtım.Bu sefer itiraz etmemesi karşısında epey rahatlamıştım.
Düşündüğüm gibi gözleri renk değiştirmişti.Bir elimi dudaklarına kaydırıp,üst dudağını hafifçe kaldırdım.Dişi de uzamıştı.
"Dönüşeceğim gece annem bana,sadece istediğim zamanlarda kurt formuma girebileceğimi söylemişti.Demek istediğim,kapatma tuşu her neyse kilidi istemek olmalı."
Dudağının kenarı alayla kıvrıldı."Bizde durum pek öyle değil.Kilidi istemek olan tek şey katil olmanın kapatma tuşu."
Yani er yada geç dönüşecekti.Hemde burada.
"Cody,bana bak.Gözlerime bak."
Yüzünü ellerimle sabitleyip konuşmaya hazırlandım.
"Yerden yüzlerce metre yukarıda olduğumuzun farkındasın değil mi ? Dönüşürsen,yani kurt formuna girersen, korkarım bu dal bizi taşımaz ve yere-"
Sözümü kesen şey beni öpmesi olmuştu.
Geri çekilip alnını alnıma yaslarken "Daha az konuşmalısın." diye mırıldandı.
Gülümsedim.
"Seni her sinirlendiğinde öpemem."
"Gülümsersin o halde.O sakinleşmemi sağlayabilir."
Başımı sallayınca birkez daha öptü.Ve yerden yüzlerce metre yüksekte aldığım bu öpücük,asla unutamayacağım bir anı olarak zihnime kazındı.
Ve son.
Bölümü nasıl buldunuz ? Eleştiri,beğeni ve önerilerinizi yorumlarda görmek isterim.
Şimdiden teşekkürler.