Maki Say's: Taray ni Deuce-Ko-Lerd, numa-number 94 agad sa Wattpad Worldwide. Salamat sa nagbabasa :) By the way, fast paced chapter ito. And Yahoo! WHIRLWIND timeline na next chappies :) (Thanks for your kind and sweet messages about my health. I am a bit okay now. Thank you! )
Let Her Go.
xxDEUCExx
"Deuce, let's go. She won't be coming."
Inalis ko ang kamay ni Daddy sa aking balikat. I couldn't believe it. Masaya kami kahapon. Sinabi nyang mahal na mahal nya ako. Where is she now?
Nanatili akong nakaupo sa harap ng simbahan. I am still wearing my suit. Kahit nagising kaninang umaga na wala sya, I still pushed through with the preparations, wala akong pina-cancel na supplier. From our priest to catering. Kahit ang mga bisita ko ay nagpunta din.
Umasa ako, hindi nya ako iiwan dito, hindi nya ako hahayaang nagkakaganito.
"Kuya." Nag-angat ako ng tingin kay Tres. "Kuya, gabi na." Naikuyom ko ang mga palad ko. Alam kong gabi na, at habang gumagabi, mas lalo akong nawawalan ng pag-asa.
"Wala akong pakialam! T*ngina wala akong pakialam. Hanapin nyo si Raeven at sabihin nyong nag-iintay ako dito! Mag-iintay ako dito. Dad! Use your connections!" Desperadong sigaw ko.
"Deuce, she left you. Ano ba ang hindi mo maintindihan don?" Matigas na sabi ni Daddy.
"Umalis na kayo! Baka ayaw magpakita ni Raeven sa inyo. She might just want to talk to me. Just leave! All of you!"
"Deuce.. Let's go home first. Let's settle this as a family." Ate Unah sat down beside me. Humilig ako sa kanyang balikat at umiyak.
"Umalis sya Ate Unah.. Nangako sya, nangako sya na hindi nya ako iiwan. Sinabi ko sa kanyang ipapasa ko ang Bar para sa kanya. I promised her the top spot basta hindi nya ako iiwan."
"Things change, people change. Siguro hindi pa natin alam ang dahilan nya ngayon but you will get through and you will know the truth. You are a strong man, Deuce. You'll get through this.." Niyakap ako ni Ate Unah. Maya maya pa ay narinig ko na ang tahimik nyang pag-iyak kasama ko. Alam kong naawa sya sa akin.
Nang halos magaalas dose na ng madaling araw tumayo na ako. Hinawakan ni Ate Unah ang kamay ko, sya na lang ang naiwan dito sa simbahan para samahan ako and I know I have to go home para makapagpahinga na din sya.
"P*tngina Raeven! Ang sarap naman ng pa-anniversary mo sa akin!" I shouted as I stood up in the middle of the church grounds. Wala akong pakialam kung may makakarinig sa akin. This is too painful to bear.
I gave her my all. Ano pa bang kulang para iwanan nya ako? At least I deserve an explanation! For two f*cking years minahal ko sya ng sobra. Pinaramdam ko sa kanya. Why she would do this on our special day?
"Deuce, tama na." Ate Unah said.
Sumama ako kay Ate Unah pauwi ng gabing iyon, with one thing in mind, hahanapin ko si Raeven. Sa kabila ng sama ng loob ko na hindi sya dumating ngayong araw na to, mas lamang pa din ang pag-aalala na baka napahamak sya. Pinilit kong hanapin sya ng mga sumunod na araw. I even tried to look for her school records at nahanap ko ang address na tinirhan nya but no signs of her.
"Deuce, where are you? Hinahanap mo na naman ba sya?" Tanong ni Daddy sa telepono. I shook my head, sumandal ako sa pintuan ng bahay nila Raeven at ramdam ko na ang pagod.
"Pumunta ka sa bahay. I have something to tell you about her." Dahil sa narinig kong yon, nagmadali akong umuwi. Siguro ay pinahanap sya ni Daddy, siguro naawa na sila sa akin.
Pero ganoon na lang ang panlulumo ko sa narinig ko kay Daddy.
"Hindi na sya babalik." Dad said. Pinagmamasdan ko syang palakad lakad sa aming library, my jaw tightened. Sa ilang araw na pag-hahanap ko, umaasa akong makikita ko sya and these are the words that I don't want to hear.
"Kung yan lang ang sasabihin mo, aalis na ako. Hahanapin ko sya ulit." Tumayo na ako at handa ng umalis.
"Gumaganti sya sa akin." Sambit na Dad.
Just when I was about to leave I stopped. Nilingon ko si Daddy. He heaved a sigh at tiningnan ako ng diretso.
"Gumaganti lang sya because his father lost a case and got jailed, I was the lawyer of the complainant. Namatay ang tatay nya sa kulungan then after his death, binawi ang kaso doon sa tatay nya, huli na ang lahat at hindi na ito muling nakauwi sa kanyang anak."
Napakuyom ang palad ko. Hindi nya sa akin nabanggit ang bagay na yan but I could just imagine her life. Nahirapan sya dahil walang nag-aalalaga sa kanya. But Raeven is so kind, I don't think she will revenge her father's death.
"Hindi ganyan si Raeven." Sabi ko. Hindi nabubuwag ang tiwala ko sa kanya.
"And I have to pay her and her mother para layuan ka." Nagpantig ang tenga ko sa sinabing iyon ni Daddy. Sinugod ko siya at kinwelyuhan.
"You did not do that!" Galit na sabi ko.
"Tinanggap nila ang pera, ipinagpalit ka ng nobya mo sa pera." Pagpapatuloy nya pa na hindi nagpapatinag sa galit ko.
"Hindi nya yan gagawin! Bakit mo sya binigyan ng pera para layuan ako? Sana binigyan mo sya ng pera para hindi ako iwan at hindi ako masaktan ng ganito. Kasi ang sakit na! Ang sakit sakit na!" Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko. Sa kabila ng galit hindi ko mapigilan ang masaktan.
Totoo si Raeven. Totoong minahal nya ako.
"She never loved you!"
"She did!"
"Kung gayon ay nasan sya? Iniwan at ipinagpalit ka nya para sa pera. She's a goddammed gold digger! Ganoong klaseng babae ba ang gusto mo? Akala ko matalino ka? Bakit ka nagpapauto sa kanya? Hinayaan mong maloko ka ng isang babae!" Hindi ko napigilan ang sarili ko at sinuntok ko si Daddy.
If she's a gold digger, wala akong pakialam. Sa kanya ang lahat ng sa akin.
"Deuce bumalik ka dito!" I heard Dad shouted, pero hindi ako lumingon. How could he tempt Raeven for money?
Mula noon ay hindi na ako nagpakita sa bahay. Kinalimutan ko na may tatay pa ako. Sya ang gumawa sa akin nito. Kung hindi sya nakialam sana ay kasama ko pa din si Raeven.
That day I am still full of hope, not until days passed at hindi pa din sya nagpakita. Sobrang sakit na hindi talaga nya ako kinausap. Did she really exchange me for money?
"Puro aral." Kinuha ni Beni ang libro ko.
"Tara, let's chill." Aya nya. Nandito ako ngayon sa condo ni Beni, kasama sina Oswald at Rodrigo.
Hindi ko alam kung tama pa ba ang ginagawa ko pero gusto kong lunurin ang sarili ko sa libro para makalimutan ko sya.
But my friends gave me an idea how to forget Raeven, and not too long I found a better escape....
Alak, sigarilyo at babae.
"Deuce.. Come on. Bitin pa ako." I watched Patricia stripped naked in front of me. Nandito ako sa condo unit nya at walang nakakaalam sa pamilya namin that we are f*cking. We both wanted this. No pressure. Isa pa, she has a boyfriend. And she's cheating on him, with me.
I get a cigarette stick and lit it. I inhaled the smoke like my life depended on it. P*ta, mukha na naman ni Raeven ang naaalala ko.
"I have to review." Nanatili akong nakatayo sa balcony at malalim ang iniisip.
"You really want to top the Bar, don't you?" Mahinang tumawa si Patricia.
"I will top the Bar, Patricia, because I can." Malamig kong sabi.
"Okay.. You will top the Bar, Attorney Montemayor. But I'll get on top of you first. Come on, lie down, loverboy."
Sinunod ko ang kanyang sinabi. We let our earthly desires unleashed. The entire room was filled with moans and I never get tired of doing it. This is better.
No attachment. Hindi ako masasaktan. Ayoko nang masaktan.
Iba ibang babae ang tinikman ko. Everyone that's better than her. Hindi pupwedeng sya lang di ba? Imposibleng hindi ko sya makakalimutan. It's been 8 months since she left. Hindi ko alam kung gaano katagal bago ko ititigil na gawin syang basehan ng mga panahon na lumipas.
"Fck you, Monica! Bakit mo sinabi sa press that we are dating?" Galit na binato ko ang mga dyaryo na nakita ko.
"Babe, alangan naman sabihin ko that we are fcking?! Hindi naman pang-newspaper yon!"
"But the point is, we are not dating!" Pagpupunto ko.
Monica is a complete bitch. She's a well known model and everyone believes in her facade of being a good girl. She's a whore in the making, and I liked her for that. She satisfies me and I can say that I satisfy her too. But what I hated the most is that she's telling everyone that we are dating.
"That's why I don't want to do celebrities!" Buong pagsisising sigaw ko. Ngumisi lang sa akin si Monica. She started undressing herself in front of me. I felt something growing inside my pants when she playfully did a strip tease.
"But you can't resist me right? I am tall, I am sexy and I am so good in bed Attorney."
I attacked her lips and carried her. I bring her to her bed, I released all my stress to her. All my problems, all my thoughts. It should fade away.
Pero p*tngina. Hindi.
Hindi ganon kadali.
"Gago! Bar topnotcher amputa! Magpalechon ka naman! Saan tayo magcecelebrate?" May luha pa si Oswald sa kanyang mga mata because he saw his name in the projector in front of Supreme Court. But me? I remained emotionless.
I am expecting this to happen. I know I will top the Bar. Kung noon ay may malalim akong dahilan, ngayon ay wala na. Just to earn a lot of money maybe.
To be filthy rich that's it.
Sunod sunod ang pagtunog ng cellphone ko. I turned it off. Wala akong gustong makausap. Humiwalay na ako kay Oswald at Beni. I just went to my car and drove away.
I stopped by a convenience store to grab cans of beer at muling nagmaneho kung saan. Finally, after three hours of driving I found a perfect spot. A space overlooking the city. Binuksan ko ang lata ng beer at sa isang inuman, naubos ko yon.
I opened another one after the other at parang tubig lang na dumadaan yon sa tyan ko. Kinuha ko ang wallet ko, mula sa likod ng mga ids ko, hinanap ko ang litrato nya na kinuha ko mula sa school records nya. It's just a two by two ID Picture. Ito na lang ang natira na alaala nya dahil nasira ang cellphone ko noong nawala sya.
"This is not how I imagined it. Hindi ko alam na ganito ako magcecelebrate. Para sayo to eh. Para sayo pero iniwan mo ako." Pinunasan ko ang luhang nasa mata ko at patuloy na kinausap ang litrato nya.
"Kung humingi ka ng tawad noon, papatawarin pa din kita pero isang taon. Isang taon na Raeven. Talagang hindi mo na ako binalikan."
"It's too late to come back now Rae. Hindi na ako ang Deuce na iniwan mo. I, Attorney Deuce Montemayor, oath to forget you. And when I see you again, I will make sure that you will regret that day that you chose to leave me."
And that day, I promised that it would be the last tears that I will shed because of her. Ang mga susunod na luha ay dapat sa kanya na, at wala na akong mararamdaman pa dahil ubos na ang natitira kong pagmamahal sa kanya.
Kasabay ng pangunguna ko sa Bar exam was also the day I chose to let her go.