Nathan Pov
Tumatakbo ako at habol ang aking hinanga. Hindi ko Makita ang dinadaanan ko dahil sa luha sa aking mata. Kahit ilang punas ko ay patuloy lang sa pagpatak ang mga ito.
" Dude! What Happened?" tanong ni Micho na nabangga ko. Halata sa kanya ang pagtataka.
" My wife... My wife...." Yan lang ang sinabi ko at nagpatuloy sa pagtakbo papuntang Parking Lot. Mi hindi ko matapos ang sasabihin ko. Hindi ko magawang sabihin na may nangyaring masama sa kanya.
" Nathan!" nadinig kong tawag nina Micho, Laurence at Lancer.
Pagdating sa parking lot ay kaagad akong pumasok sa kotse at nagdrive.
I drive like a crazy animal. Halos paliparin ko itong kotse ko sa sobrang bilis ng pagdrive ko.
I keep on praying and begging to God not to take my wife away.
Pagkadating ko sa ospital ay kaagad pumunta ako sa receptionist area...
" where is my wife?!" tarantang tanong ko.
Medyo nabigla ito sa tanong ko. Napanganga siya sa akin.
" Oh my gosh! Diba ikaw si Nathan?! Yung artista?!" magkahalong kilig at pagkabigla na sambit ng receptionist.
" WHERE IS MY WIFE!" napasigaw ako sa kanya. Im not gonna act nice. I don't have time for fame right now.
"Uhm.... A-ano po ang pangalan niya sir?" tanong niya sa akin ng mahimasmasan at mukhang nahiya.
" Elena Mariana Rosa Anita Millagrosa Villamor Hosef." Sagot ko.
" Nasa emergency room po siya sir." Sambit ng nurse
Kaagad na tumakbo ako sa direction kung saan ang emergency room.
Nakita ko doon si Kuya Itim na nakatayo. Merong tela na nakatakip sa hospital bed.
Patakbo akong pumunta papalapit.
At nakita ko mismo na hinila nila ang hospital bed.
Puro dugo ang nakikita.
Pakiramdam ko.... Nawawasak ang kaluluwa ko sa nakikita ko ngayon. Ang asawa ko....
" wife!" sigaw ko at lumapit sa kay Neneng.
Humawak ako sa maputla at malamig niyang kamay.
" Wife! Wife! andito na ako! Wife..." sambit ko habang nakahawak sa kamay niya. Tinutulak siya sa kung saan. Nakasunod lang ako.
" wife.... Please don't leave me...please... I beg you...please don't go.." I said as my tears starts to fall.
" magagalit ako sa iyo pag umalis ka....kaya huwag na huwag kang aalis! Huwag mo akong iwan." I said as I cry.
" D-dong...." I heard her say weakly.
" Wife.... Wife...." I said and kissed her weak pale hand.
" D-dong....D-dong...." she keep on whispering my name...
" Kailangan namin siyang operahan." Sambit ng doctor " SASAMA AKO. Ayaw kong iwan ang asawa ko!" I shouted.
" Hindi pwede sir. Pasensya na.." sambit ng mga nurse at kaagad na pinahawakan ako sa magkabilang braso ko kay Kuya Itim na tahimik lang.
Nakahawak parin ako sa kamay ni wife.. ayaw kong bumitiw... ayaw ko siyang iwan mag-isa sa loob.
Pero hinila nila papasok ang hospital bed. Nadulas ang kamay ni Neneng at napabitiw sa pagkakahawak ko.
" Bitiwan mo ko! I want to be with my wife!" I shouted at kuya Itim.
" sir... sundin mo na lang ang doctor..." sambit ni Kuya Itim.
Pagkasara ng pinto ay pinagkakatok ko iyon. Pero hindi nila binuksan.
I lean on the operating door. And silently prayed. My tears wont stop flowing.
" Magiging maayos ang lahat sir." Sambit sa akin ni Kuya Itim na nakaupo sa kabilang gilid ng operating room.
I heard him say and we remained silent for awhile.
" ang swerte ni Mam Neneng sa inyo sir... mahal na mahal mo siya." Sambit ni Kuya Itim
Napatingin ako sa kanya. Nakatingin siya sa malayo.
"at alam ko mahal ka ni Mam Neneng...minsan na lang yan mangyari... yung pareho ninyong mahal ang isat-isa" sambit niya pa at mapait na ngumiti.
" ang mga ganyan na klase ng pagmamahal ay talaga namang matibay. Kaya huwag kang mag-alala. Magiging maayos din ang lahat " dagdag niya.
I didn't answer. I keep on begging the Lord and cry as if I have never cried before.
Hindi ko alam kung ilang oras kaming naghintay sa labas ng operating room.
Napatayo ako nung maramdaman kong bumukas ang pinto at lumabas ang naka robang operasyon ang doctor.
" Dok, how is my wife?" tarantang tanong ko at humawak sa magkabilang balikat niya.
His answers holds my sanity.
"sa ngayon ay napatigil namin ang pagdurogo ng ulo niya at naoperahan na siya. Sa ngayon hindi ko pa masasabi ang lagay niya hanggat hindi pa siya nagkakamalay."
" what do you mean you are not sure?!" taas boses kong tanong. I think my heart stop beating.
" meron po kasing testing na gagawin in order to detect kung may brain damages na nakaapekto sa analysis at motor skills niya. But her vital signs are ok.we are going to ct scan her to know if she had suffered fractures. Inuna na namin yung pagdurugo sa ulo niya. Good thing nadala siya agad dito. Knowing she had undergone surgery in her skull, this second incident may have had taken her life if she was not brought immediately in the hospital. Let us just wait for her to wake up." Sambit ng doctor.
Kaagad bumukas ang pinto. Nakita kong inilabas nila ang asawa ko. Pakiramdam ko nagunaw ang mundo ko. She looks so...so lifeless... may kung ano anong tubo ang nakadikit sa kanya. She has a lot of bruises and bandages...
My heart is deeply wounded at the sight. I hold her hand as they sent her to the ct scanner room.
Tulad ng nangyari, pinagbawalan din nila akong pumasok sa ct scan room..
Ang sakit na ng mata ko sa kakaiyak dito. I don't find it cheesy.. I cry because im worried.I felt bad because I know she is hurting. I don't want anyone or anything hurt my wife...
Napasabunot ako sa ulo ko.
Kung pwede ako na lang yung nalaglag sa hagdanan....Nagrereplay sa paningin ko yung maputlang mukha ni Wife kanina. Tsk! It's really killing me.....
I and Kuya Itim outside. They have been there for minutes and eternity. I keep on walking back and forth. Breathing in and breathing out heavily.
" Hahahahha..." biglang natawa si Kuya Itim
I look at him with fierce eyes. Anong tinatawa tawa ng baliw na to.
" WHAT ARE YOU LAUGHING AT?!" galit ko na tanong.
" Sir.... Alam mo ang cute cute mo." sambit ni Kuya Itim sa akin.
Napatigil naman ako at napaatras. Hala! Naakit ba si Kuya Itim sa akin?
" what are you talking about?! I know Im cute!" sambit ko
" naiimagine ko kasi sir na magkakaganyan ka kapag nanganak si Mam Neneng... siguro ganitong ganito ang reaction mo no? sana nandito ako kapag nanganak na si Mam Neneng" sambit nito at natawa.
" M-matagal pa yun mangyayari... Sa tamang panahon pa." I said and my face turned red as I imagine my wife..carrying my baby in her tummy.
It would be the best moment of my life.... her carrying the fruit of our love.
" alam mo sir.. para kang excited na tatay sa reaction mo ngayon.... Ang cute pagmasdan.hahahhaha.." tawang tawa na sambit nito.
But the scenario is different. My wife is not giving birth.. she's involved in an accident.
If ever na babalik si wife sa ospital gusto ko yung manganganak na siya at hindi ganito ulit.
" kaya dapat siyang mabuhay... I will be the father of her baby pa.I'll love her until my hair turns to gray and we will be making our memories together" bulong ko sa sarili.
Tumagal pa ng 30 minuto. Bakit ba ang tagal nila? Ano na ba ang ginagawa nila sa asawa ko?!
Iba iba na naiimagine ko!
*imagination*
Doctor: wala ng pag-asa.....paano natin ito sasabihin sa asawa niya?
Nurse: patagalin na lang natin sa loob... huwag muna nating ilabas....pakalmahin muna natin doc yung asawa niya sa labas.
Doctor: Sige.... Secret muna natin.
*end of imagination*
Napalunok ako sa naimagine ko. Kaagad akong tumakbo papalapit sa pintuan at pinagkakakatok iyon.
" ano ba! Ang tagal niyo naman dyan! Buksan niyo tong pinto! Huwag niyong isekreto sa akin ang ginagawa niyo!" sigaw ko sa pinto.
Biglang lumabas ang nurse na babae.
" sir huwag po kayong maingay... nadedestruct po kasi yung doctor... huwag po kayong mag-alala.. maayos po ang lagay ng asawa niyo. Inaanalize po yung result ng ct scan." Sambit ng nurse. Nakita ko sa nameplate niya ang pangalan na Erika.
" T-talaga? Ms. Erika?" tanong ko.
" Opo sir." Nakangiti nitong sambit at bumalik na sa loob.
Nakahinga ako ng maluwag.
So erase na yung naimagine ko....tsk...
Maya-maya ay dumating din sina Laurence, Micho at Lancer
" Tomodachi! Doshitano?" alien na tanong ni Micho na hinihingal pa.
" Huh?" sabay sabay na tanong nina Lancer, Laurence at Kuya Itim.
" ay! Pasensya na.. nadadala ako sa mga kadramahan kaya napapa-nihongo ako.. hehehhe.. ang ibig kong sabihin ay kung ano ang nangyari?" nahihiyang sambit ni Micho.
" Nahulog si wife sa hagdan." Sambit ko
" what?! May bali ba? Saan siya nasugatan? Maraming dugo ba ang nawala sa kanya? May malala bang sugat sa katawan niya? " taranta at dire diretsong tanong ni Lancer.
" feeling H lang?" sambit ni Kuya Itim sa gilid ko.
Napatingin ako sa ka kuya itim.
" Huh?" sabay namin na tanong nina lancer,ako,micho at Laurence.
" feeling husband! Kung maka drama ka para kang may something kay mam." Sambit ni Kuya Itim.
Kung alam mo lang Kuya Itim.. may something tong si Lancer sa wife ko.
" Tsk... bakit ba siya nahulog sa hagdan?" tanong ni Laurence.
" hindi ko alam... papaimbestigahan ko pa.." sambit ko.
" hello? Po? Madam? May pupuntahan tayo bukas?whole day?" sambit agad ni Kuya Itim sa cellphone.
(=___=) KiITA MO tong isang to.... Nung marinig na magpapaimbestiga ako ay sumagot agad dun sa telepono.
" Ikancel mo lalakarin niyo! May ipapaimbestigahan ako sa iyo. Huwag kang magreklamo dahil yan ang role mo sa kwentong to. Naiintindihan mo?" Sambit ko kay Kuya Itim.
Napapout siya at tumango na lang.
Maya maya pa ay lumabas na ang doctor. Automakitong napasugod kaming lahat sa kanya.
Binabara siya namin ng mga tanong.
" doc kamusta na ang asawa ko?" ---me
" how is neneng?"-----Laurence
" Yah! Ogenki kanojo?"-----alien Micho
"may bali ba siya?"-----Lancer
" may mga sugat?"---------lAURENCE
" malala ba lagay niya"---me
" WHAT IS HER CONDITION?" ----Micho
" kalian siya magigising?"-----ME
" bakit ang tagal ng update ni author?! "----Kuya Itim.
Napatingin kaming lahat kay Kuya Itim.
" ahehehhehhe.. intense kasi mga tanong niyo eh.... " nag peace sign siya sa amin.
(=______=)
Bumalik ang tingin namin sa Doktor.
" Maayos na ang lagay ng asawa mo Mr. Nathan... pero may bali siya sa kaliwang braso niya." Sambit ng doctor.
" what?! Sabi mo maayos ang lagay niya tapos may bali siya?!" napasigaw ako.
" yes, it's only sprain sir.. hindi siya fracture... let us wait for her to wake up for further examination. Please prepare the room for her so we can transfer her." Yan ang sambit ng doctor.
Kaagad kaming kumuha ng private ward sa asawa ko at maya maya pa ay nilipat na siya doon.
Tahimik kaming nakatingin sa kanya.
Tae... naiiyak na naman ako.
Kasi naman.... Masyado siyang maputla at matamlay... may mga benda siya sa ulo at sa ibat ibang bahagi ng katawan niya.
KAWAWA naman ang wife ko....
I hold her right hand and kissed it.
" wake up wife.... I miss you already." Sambit ko at patuloy sa pag iyak.
Neneng Pov
Ang sakit ng ulo ko. Sobrang sakit talaga.
Unti unti kong minulat ang mata ko.
May nakita akong nakadukmo sa gilid ng kama.
Nakahawak siya sa kamay ko.
Nakaramdam ako ng ibat ibang sakit sa ibat ibang parte ng katawan ko.
" a-aray...." Sambit ko ng subukan kong umupo.
Ang sakit ng katawan ko.
Kaagad na naalimpungatan ang taong nakahawak sa kamay ko.
Gulat na gulat na napatingin ito sa akin.
Gulo gulo ang buhok niya. Medyo lumalamlam ang mata niya at nangingitim.
" wife!" sambit nito at kaagad na yinakap ako.
" a-aray...." Ungol ko.
Kaagad na napahiwalay siya sa pagyakap sa akin.
" anong gusto mo wife? Tubig? Pagkain? Mag c-cr? O ako? " direretso nitong tanong.
Natawa ako sa kanya.
Hinaplos ko ang mukha niya.
" Dong..." sambit ko.
Nakita ko na tumutulo ang luha niya.
Umiiyak siya.
"Bakit ka umiiyak dong?" naiiyak ko na ding tanong.
" Masaya lang ako wife.... Im so happy right now...kasi nagising kana at ako ang gusto mo..." sambit niya.
Ngumiti ako sa kanya at pinalis ang luha niya.
" huwag kang umiyak asawa ko... nalulungkot din ako." Sambit ko sa kanya. ginala ko ang paningin ko. hindi pamilyar sa akin ang lugar.
" nASAAN ako Dong?" tanong ko.
" Nasa ospital ka wife....alam mo bang 2 araw ka ng tulog..." sambit niya sa akin.
" Talaga?!" sambit ko.
Tumango si Dong at inayos ang kumot.
" teka Dong... parang yan yung suot mo nung inihatid mo ako sa skwela ah... huwag mong sabihing hindi ka pa umuuwi?" sambit ko.
Tumango siya.
" ayaw kitang iwan dito wife.. " sambit niya habang nakahawak sa kamay ko.
Pinilit kong umupo. Inalalayan ako ni Dong.
Pagkaupo ko. Kaagad ko siyang niyakap gamit ang kanang kamay ko
" Kulang ang letters of the alphabet ko Dong. I MISS u" bulong ko sa kanyang tenga.
" sorry wife... I love U eh." Bulong niya sa akin at hinagod ang buhok ko.
" ang daya... bakit ang bango mo kahit hindi ka naliligo?" nakapout kong tanong. Seryoso ang bango bango pa rin ni Dong.
" gwapo ako eh. Hehehehe." Sambit niya.
Natawa ako sa kanya at niyakap ko na lang siya.
" gusto mo kumain?" tanong niya bigla.
Pagkasabi niya nun ay narinig ko ang ingay na nagmumula sa tyan ko.
" ahahahhahaha... sabi ko na eh." Sambit ni Dong
Kinuha niya ang supot sa gilid at binuksan iyon.
" dala to nina naizer kanina..." sambit niya.
" wife say ah.." sambit niya at sinubuan ako.
Ngumanga ako at kinain yung sinubo ni Dong.
Gamit ang kanan na kamay ko ay kumuha ako ng piraso ng adobo.
" kain ka din dong." sabi ko at sinubuan siya.
Ngumiti si Dong at kumain na din.
" awwwwwwwwwwwwwhhhhhhhhhhhh... ang sweet naman...."narinig namin na may nagsabi.
Napatingin ako sa nagsalita at nakita ko si Kuya Itim na nakatayo.
May kasama ito sa likod. May hawak itong bulaklak.
" R-Racey....." bulong ko at umiyak ako bigla...
Na miss ko ang taong ito ng sobra.
Namiss ko talaga itong si Jadon Race "racey" Martinez.
=====================================================================================Author's note: hello! Sorry ngayon LANG AKO NAkaupdate. I've been busy with schoolworks! Hahaahha.. have a nice week ahead guys! Pagpasensyahan niyo na kung medyo kulang.. eto lang nakayanan ko eh..
part 2 will be posted soon :)