VILLAHERMOSA COUSINS
LUCHO "The Subservient"
A Story By: Yeshameen Brejente
CHAPTER ONE
Check out my profile on Wattpad. http://w.tt/1GJ0jrH
MALALIM na ang gabi ngunit hindi pa rin dinadalaw ng antok si Lucho Vrishuel. Abala pa rin siya sa loob ng kanyang Study Room. Mayroon pang mga bagay na pinag-aaralan tungkol sa kanyang misyon.
May mga leads na siyang hawak, ngunit hindi pa rin detailed ang lahat. Ayaw niyang magpadalus-dalos ngayon lalo pa't angkan niyang nasawi ang dapat na mabigyang hustisya.
"Cheyenne Blue Esguerra!" aniya sa larawan ng magandang babae na pwedeng maging big lead sa misyong hawak. "Ikaw ang pwede kong gamitin para tuklasin ang posibleng dahilan kung bakit ang angkan naming mga Villahermosa ay nakaranas ng karumal-dumal na krimen, mahigit dalawampung taon na ang nakararaan. Oras na malaman kong pamilya niyo ang may sala sa pagpaslang sa kanila'y sinisiguro kong pagsisihan niyong binuhay niyo pa kami. Lalo na ako!" biglang naputol ang ballpen na hawak niya dahil sa matinding galit na nararamdaman mula sa kaibuturan ng kanyang puso. Hindi siya pwedeng mandamay ng mga inosente, pero titiyakin niyang magbabayad ang mga taong may sala. Tumayo siya saka dumungaw sa nakabukas na bintana ng kanyang opisina. He's in Bohol.
Ang Bohol ay isang pulong lalawigan ng Pilipinas na matatagpuan sa rehiyong Gitnang Visayas. Lungsod ng Tagbilaran ang kabisera nito at nasa kanluran nito ang pulo ng Cebu, nasa hilagang-silangan naman ang Leyte at nasa timog, sa ibayo ng Dagat Bohol, ang Mindanao.
His rest house is located in Tagbilaran City, itself. Tagbilaran is a principal gateway to Bohol and is known as the "City of Friendship". It is considered by the Institute for Solidarity in Asia as one of the eight Philippine Dream Cities. Sobrang ganda at napakaliwanag ng Lungsod. Malamig ang simoy ng hangin, tila nagpapawala ng stress niya.
Matagal na rin siyang hindi nakakadalaw sa El Tierro de Villahermosa simula nang tanggapin niya ang misyon na 'to. Isang misyon na inilihim niya mula sa kanyang mga abuelo't mga pinsan.
He is holding a glass of scotch, shaking it well before taking a sip.
"Hindi ako titigil hangga't hindi ninyo nakakamit ang hustisya. Hindi ko pinasok ang larangang ito para sa wala." Aniya sa sarili saka nilagok ang natitirang laman ng hawak na kopita. Mukhang hindi pa rin siya dalawin ng antok kaya minabuti niyang umalis na muna sa resthouse at magliwaliw na muna sa labas. It's almost 3a.m, though.
Habang minamaneho ang kotse niya'y maraming naglalaro sa utak niya. He's driving without even knowing where to go. So, he drives fast! Upang kahit papaano ay mai-focus niya sa iba ang isipan niya. Ngunit, muntikan na niyang mabundol ang isang babaeng nagpasuray-suray na sa daan mabuti na lamang at agad din siyang nakapag-preno. Di man niya nasagasaan ang babae'y bigla na lamang itong natumba sa kalye. Mabilis niyang inihinto ang kotse niya saka nagmadaling bumaba upang matulungan ito.
"Miss!" aniya ritong natataranta dahil wala itong malay-tao. Pinulsuhan niya ito, saka nagmadaling isinakay sa backseat ng kanyang sasakyan. Nang biglang may napadaang van na kulay puti at walang anu-ano'y nagpaputok sa kanya. Mabuti na lamang at naisara na niya ang pinto ng kotse niya kaya mabilis siyang nakailag at tumilapon sa likod ng kanyang sasakyan. "Holy Shit!" aniya dahil nadaplisan ang kanyang kaliwang braso. Mabilis naman niyang dinukot ang kanyang kwarenta y sinco'ng kalibre na nakasingit sa kanyang tagiliran saka mabilis na ikinasa't ipinutok sa puting van. Ngunit, hindi na niya 'yon naabutan. Duguan man ang kaliwang braso niya'y nagmadali pa rin siya upang makasakay sa kotse at nang masundan pa ang mga 'yon.
Lucho ends up in the hospital. Wala pa ring malay ang babaeng nakita niya sa daan. The woman is beautiful, having a black and shiny long hair. Her brows are perfect, na animo'y perpekto din ang pagkakaahit. It's her natural brows.
"Sir, kailangan din nating gamutin ang braso niyo." Sabi ng Nurse nang madala na sa loob ng ER ang babae. Napansin kasi nitong duguan ang kaliwang braso niya.
"I'm fine. Siya na lang ang gamutin niyo." Sabi ni Lucho. Tumango naman ang Nurse na mukhang natutulala pa sa gwapong taglay ng binata. He's tall, having a good posture as a man, naka-army cut ang buhok nito, at sobrang macho. He's a Brigadier General that's working under the Philippine National Police in Bohol. Naghihintay siya sa resulta ng babae at hihintayin na muna niyang magkamalay ito bago pa magtungo sa headquarters upang i-report ang pag-atake ng hindi nakikilalang armadong kalalakihang sakay ng puting van.
"Sir, concious na ho ang asawa niyo." Sabi ng doctor sa binata. Wala na rin siyang panahon para itanggi na asawa niya ang babae dahil nais niya rin itong makausap at makunan ng ilang detalye. "Pwede niyo na ho siyang lapitan."
"Thank you." Aniya sa doctor, saka tuluyan na itong umalis. Dahan-dahan siyang pumasok sa loob ng ER at nakitang nakaupo na sa hospital bed ang magandang babae. "Hi."
"Sino ka?" mataray na wika ng babae sa kanya't agad siya nitong inirapan.
"Hinimatay ka na lang bigla sa daan." Tugon ni Lucho sa kalmadong boses.
"Don't tell me na ikaw 'yung sakay ng kotseng muntikan nang nakasagasa sa akin?" asik nito sa binata saka mabilis na tinanggal ang dextrose na nakasabit sa kanyang kamay.
"Huwag mong tanggalin 'yan. Sabi ng doctor muntikan ka na ring ma-dehydrate. Imposibleng ako ang dahilan kung bakit ka hinimatay. Baka naman napagod ka sa kakatakbo dahil merong humahabol saiyo?" sabi ni Lucho at tuwid na tuwid itong tumingin sa mga mata ng magandang babae. Di naman nakapagsalita ang babae. "So, ikaw nga ang target ng mga lalaking 'yon kanina?"
"Tulungan mo 'ko. Ayokong bumalik sa bahay. Ayokong maging sunud-sunuran sa batas ng aking ama." Pakiusap ng babae. Kung kanina mukha itong amazona sa taray, ngayon nama'y mukhang anghel na konting salita pa'y papatak na ang mga luha.
"Sino ka? Taga saan ka?" mahinahong tanong ni Lucho sa dalaga.
"Savannah Scarlett." Aniya. "Taga-Cebu ako." She's not saying the truth when she mentions Cebu. Dahil taga-Bohol mismo siya.
"Sinong ama mo? Bakit, ayaw mo sa batas niya? Ano ba ang problema?" muling usisa ni Lucho.
"Investigator ka ba? Bakit napakarami mong tanong?" she asks. Napipikon na.
"Mabuti na lang at daplis lang ang tinamo ko sa engkwentro kanina. Dahil kung hindi? Baka bangkay ko na ang nasa harapan mo ngayon." Sabi ng binata.
"Holy shit! Huwag mo 'kong tatakutin." Sabi ni Savannah Scarlett.
"Ano ang kinatatakutan mo do'n?" nangingiting wika ni Lucho saka niya pinaraanan ng tingin ang manipis na tela ng damit na suot nito.
"Tutulungan mo ba 'ko? If not, pwede naman akong magpunta sa pinakamalapit na Police Station." Sabi ni Savannah Scarlett.
"Aayusin ko lang ang bayarin tapos umuwi na tayo." Sabi ng binata, bagay na nagpangiti sa dalaga.
Sobrang tahimik nilang dalawa habang tumatakbo na ang kotseng minamaneho ni Lucho. It took thirty minutes before they arrived in his rest house. Namangha pa ang dalaga dahil malaki 'yon at mukhang mamahalin ang mga materials na ginamit sa kabuuan ng bahay. Napaka-elegante kasi.
"Hindi kaya may asawa siya? Tapos may mga anak?" di naiwasang itanong ni Savannah Scarlett sa kanyang sarili. Umaga na pala, ngunit ang lamig ng simoy ng hangin ay napakasarap damhin. She closed her eyes, open her arms and turns around. Hanggang sa pag-ikot niya'y bigla siyang bumangga sa matipunong katawan ni Lucho. Parang tumigil ang mundo niya, dahil ang bango ni Lucho, mamasa-masa ang mga labing tila kay sarap hagkan at yung mga mata nito'y mukhang kaya na siyang hubaran.
"What are you doing?" he asks and took few steps backward. "I was inviting you to get inside to rest."
"Sorry po." Aniyang napayuko. Mukha kasi itong suplado, mukhang nature din nito ang namba-badtrip ng tao. Sumunod na lamang siya sa binata papasok sa loob ng bahay. Namangha ang dalaga dahil sky blue ang kulay ng buong bahay. Relaxing. Sobrang lamig sa mga mata. Naroon sa mataas na kisame ang iba't-ibang laki at hugis ng nakabitin na chandeliers. "Wow! Ang ganda naman ng bahay mo. Ikaw ba mismo ang nag-designed niyan? Sobrang perfect. Napaka-luxurious!" she saw him stepping into a glass staircases.
"I picked this lobby because of its dark luxurious feeling from the wooden reception. The white marble on the floor and glossy marble on the stair case reflects the light and makes the lobby feel bright with a clean finish." Tugon ni Lucho. The spirally staircase has a lovely finish with curves been different to the average staircase, also the large chandelier diverts her eyes up.
"That lobby gives the impression of luxury." Puna ni Savannah Scarlett. Saka siya sumunod sa binatang umakyat sa ikalawang palapag ng malaki nitong bahay.
"Manang, please show her to the guest room." Sabi ni Lucho kay Aling Belen na nakasalubong nila sa corridor ng ikalawang palapag.
"Good morning, Sir." Bati ni Aling Belen sa binata. "Good morning, Ma'am."
"Good morning, too." Magkapanabay na wika nilang dalawa.
"Tayo na ho, Ma'am?" ani Aling Belen.
"Manang, baka naman ho pwedeng mag-breakfast na muna? Gutom na gutom na ho ako, eh." Saka tumingin kay Lucho na bigla na namang nagseryoso ng mukha.
"Sige ho." Tugon ng kasambahay. "Sir, ano ho ang gusto niyong breakfast?"
"I'll take a nap, first. Gisingin niyo na lang ho ako before 9a.m." Bilin ni Lucho saka nagmadali na ring tumalikod mula sa mga ito at tinawid ang mahabang Patio tungo sa sarili niyang silid. Parang mamboboso namang pasulyap-sulyap si Savannah sa papalayong binata. She's waiting for him to get inside his possible room, but she's disappointed when he turns to another way. Mula sa boarder ng dulong 'yon ay lumiko pa ito. She's wondering, kung ilang silid kaya meron sa bahay na 'to. "Manang, is he married?"
"Binata pa ho ang amo ko, Ma'am." Tugon ni Aling Belen. Biglang nagkaroon ng fondness sa mga mata ni Savannah Scarlett. "Bumaba na ho tayo at nang makapag-almusal ka na." Sabay nga silang bumaba tungo sa napakalaking kusina ng bahay.
"Manang, ano ho ang paborito niyang pagkain?" aniya habang pinapanood si Aling Belen na naghihiwa ng mga pansahog na inilabas mula sa loob ng ref.
"Di naman mapili si Sir Lucho." Tugon ng kasambahay. "Kung ano lang ang ihahanda mo para sa kanya, yun lang din ang kakainin niya."
"Lucho ho ang pangalan niya? Saan naman siya nagta-trabaho? Ano pala ang trabaho niya?"
"Brigadier general si Sir Lucho." Tugon ng matanda. Naitakip namang bigla ni Savannah Scarlett ang palad sa kanyang bibig. Hindi siya makapaniwala na sa edad nito'y gano'n na kataas ang posisyon niya.
"Wow, mas mataas pa 'yon sa Colonel ah?" aniya sa kasambahay. "Pero, may girlfriend siya?"
"Palaging bukambibig ni Sir Lucho ang pangalang Angela. Malamang ho syota niya 'yon." Sabi ni Aling Belen.
"Ouch naman, Manang. Di pa ako nakaka-porma, basted na agad ako." Sabi ni Savannah Scarlett.
"Ikaw talaga, Ma'am." Sabi ni Aling Belen.
"Savannah Scarlett, po. Just call me on my name. Di niyo naman ho ako amo." Sabi nito. "Mula ngayon ho, tutulong ako sa inyo sa mga chores. Wala rin naman ho akong gagawin. Ayokong maging pabigat kay Sir Lucho."
"Eh, taga-saan ka ba?" tanong ng matanda.
"Mahabang kwento ho, Manang. Basta't kinailangan ko lang hong tumakas sa isang kasal na pinlano ng ama ko sa akin." Tugon nito. "Ayokong magpakasal sa isang taong di ko naman mahal."
"Ewan ko ba kung bakit may magulang pa ring ipinipilit ang fix marriage sa kanilang mga anak. Akala ko dati, sa kapanahunan ko lang merong ganyan."
"Don't tell me na ipinagkasundo din kayo?"
"Gano'n na nga, hija. Kaya, heto ako ngayon -tumandang dalaga." Sabi ni Aling Belen. Naikatok tuloy ni Savannah Scarlett ang likod ng apat ng mga daliri niya sa mesa.
"Naku, Manang! Di ako papayag na magaya sa inyo." Tumatawa na ito nang sabihin 'yon. "Kung kinakailangan kong akitin si Sir Lucho, eh di na ako mag-aatubiling gawin 'yon wag lang tumandang dalaga." Sabi niya, bagay na itinawa ng matandang kasambahay. Pagkaluto ay sabay na silang kumain ni Aling Belen.
Dinala na siya ni Aling Belen sa isang malaki at magandang guest room. Hindi na yata niya maiwasang mapahanga sa bawat lugar ng bahay na 'to. It makes her think of living here for the rest of her life.
Draperies are cream and taupe stripe silk, a Kravet fabric. Bedskirt is silk and was made by the designer's workroom. The color of the top is cloud white. The top is Marscapone Bottom is spring in Aspen simply beautiful!
"Sobrang ganda." Aniya lalo na nang makita ang four poster-bed na mayroong butterflies design. Ang ganda lang talaga ng bawat touched. Fully-airconditioned ang buong kwarto kaya mukhang masarap magpahinga. Nang makaalis si Aling Belen ay agad na siyang nahiga sa malambot na kama.
Pipikit na sana siya nang bigla siyang makarinig ng malakas na tunog ng pintong tila may nagbukas. Mukhang may tumutugtog ng Piano. Mukhang mayroong boses na tila magiliw na umaawit. Ngunit, hindi tinig ng isang lalaki - kundi ng isang babae.
"Sino kaya 'yon?" aniya saka napabangong bigla.
"Laa, laa, laa.. laalaa, laa." Boses na alam niyang kusa niyang naririnig. Nasa labas na siya ng guest room. Naghahanap kung saan maaaring nanggaling ang tinig na 'yon. Sa paglalakad niya't paghahanap, mukhang lumalayo naman ang tinig na 'yon. Sobrang sarap sa tenga dahil sobrang lambing. "Lalalala, Lalalala.."
"Sino ka? Nasaan ka?" sabi ni Savannah Scarlett. At tumigil siya sa isang silid na mukhang kakaiba sa lahat. Ito lamang ang pinto na puting kulay sa loob ng sky blue house. "May tao ba? Sir Lucho?"
"Hmm, hmm, hmmn. Lalalala." Sabi ng babaeng tila kumakanta. Dahan-dahang pinihit ni Savannah Scarlett ang seradura ng pinto, ngunit naka-locked 'yon. Pawis na pawis na siya dahil ayaw mabuksan ngunit alam niya't di siya pwedeng magkamali na mayroong babae sa loob ng kakaibang silid.
"Don't touch that!" boses ni Lucho na mukhang nagising.
"S-Sir Lucho?" aniyang nagulat rin.
"Hindi ka dapat nakikialam sa anumang bagay na mayroon sa bahay na 'to. Bakit, di ka na lang magpahinga sa guest room?" bagamat mahinahon ay puno naman ng otoridad ang boses ni Lucho.
"May narinig ako. Sino ang babae dyan sa loob?" aniya.
"Go back to the guest room, now." Utos ni Lucho sa kanya.
"P-pero, Sir -"
"Savannah Scarlett, sa lahat ng ayaw ko ay yung matigas ang ulo! Don't you ever come here -again! You, understand?" aniya. Hindi naman nakakibo si Savannah Scarlett. Pero nahihiwagaan siya. Tumalikod na siya mula sa binata saka nagmadaling pumasok sa loob ng guest room.
Gusto niyang ignorahin na lang yung narinig kanina. Gusto niyang isipin na nananaginip lamang siya, pero hindi naman siya nakatulog. Di pa nakakatulog.
Muli siyang lumabas ng guest room at nagtungo sa ground floor ng bahay.
"Bakit gising ka pa?" tanong ni Aling Belen na may dalang mopper.
"Manang, di ho ako makatulog eh. Ewan ko ba, pero mukha akong naaalinsangan."
"Namamahay ka lang yata." Sabi ni Aling Belen.
"Manang, ako na ho ang magma-mop." Sabi ng dalaga.
"Marunong ka ba?"
"Oo naman ho, Manang." Sabi ni Savannah Scarlett.
"Sige, kung yan ang gusto mo. May ibang inuutos pa naman kasi si Sir Lucho sa akin." Sabi ng matanda.
"Nasaan siya?"
"Nasa Firing Range." Tugon ng matanda. Tinulungan muna siya nitong magdala ng mopper sa ikalawang palapag ng bahay.
Suot ni Lucho ang kanyang ear muffs. He wears it at all times when within the defined boundaries of the range. Depending on the range, prescription eyeglasses may qualify as eye protection.
"Bullseye!" aniya nang matapos patumbahin ang lahat ng kanyang targets, saka inihipan ang umuusok niyang gun barrel. Saka tinanggal ang suot niyang ear muffs at prescription eyeglasses niya. Lumabas na siya mula sa kanyang firing range na matatagpuan sa likod ng kanyang rest house.
Nasa huling baitang na ng glass staircases si Lucho nang mapansin niya si Savannah Scarlett na bibong-bibo sa pagma-mop, kasabay ng pagsayaw nito. She's wearing her mini-shorts, pairing it with above-the-navel's sleeveless and she looks more beautiful with her tucked ponytail hair. She's so beautiful just the way she is. Naka-on pa ang music ng cellphone nitong nakalagay sa mini-glass table.
When you back back back back back it up
And you drop it down low
And you pick pick pick pick pick it up
Girl, I'm ready to blow
I'm a stack stack stack stack stack it up
And I'm spending it all
When I throw throw throw throw throw it up
Start twerkin' like Miley
Twerk it like Miley
Start twerkin' like Miley
Twerk it like Miley
Mukha pa siyang napahiya sa kak-twerk, nang malingunan ang binatang titig na titig sa sexy niyang butts. He looks so serious. At pinamulahan ng mukha ang dalaga nang mapakagat-labi si Lucho habang ang mga mata'y nakapako pa sa dumikit niyang pwet sa ere na ready pa ulit mag-twerk.
"Sir Lucho?" aniya rito at ang nakakaloko ay nang tumawa ito nang malakas, kasabay ng pagsubok sa pag-twerk it like Savannah Scarlett.
"Twerk it like Savannah.. twerk it like Savannah!" ulit ni Lucho sa kanta.
TBC