Mike: gdzie twoja zielenina?
Me: zapomniałam śniadania
Mike: Monia, niezapominajka
Me: spadaj, śpieszyłam się
Mike: leży gdzieś w kuchni?
Me: tak przy owocach, a czemu pytasz?
Mike: jest ktoś w twoim w domu?
Me: mama
Mike: to świetnie, idę po twoje śniadanie
Me: żartujesz sobie ze mnie?
Mike: Mo, przebiegnę się, a ty zjesz śniadanko
Me: uh, okej
# #
Otworzyłem drzwi frontowe domu Monici i wszedłem do niego.
- Dzień dobry! - krzyknąłem, aby nie przestraszyć jej mamy.
Zza korytarza wyszła niska kobieta z kokiem na głowie oraz zawiązanym fartuszkiem w pasie.
- Dzień dobry.
- Jestem przyjacielem Monici - uśmiechnęłem się, aby zrobić dobrze wrażenie.
- Ona zapomniała dzisiaj śniadania i poprosiła mnie, abym po nie pobiegł.
- Monica ma przyjaciela? - zmarszczyła czoło, pytając.
Przestraszyłem się , gdy kobieta zaczęła mnie uważnie obserwować. Ułożyło mi, kiedy się roześmiała.
- Wydajesz się miłym chłopcem, proszę - podała mi opakowanie ze śniadaniem.
- A pani wydaje się być miłą mamą.
- Cóż, jeśli będziesz miał ochotę, zawsze możesz tutaj przyjść - powiedziała, gdy już miałem wychodzić z mieszkania.
- Chętnie, miłego dnia - uśmiechnąłem się w jej stronę i wyszedłem.
# #
Me: gdzie siedzisz?
Me: siedzisz tam gdzie wcześniej?
Nie odpisała mi, ale wchodząc już na terytorium szkoły, wiedziałem dlaczego. Luke, Calum i Ash siedzieli z nią przy stoliku.
- Straszni są? - usiadłem obok niej.
- Nie są źli i dziękuję - wzięła pudełko, otwierając je i zaczęła jeść.
Me: smacznego, Mo
- Po co piszesz? - spytała.
- To przecież nasza tradycja - zaśmiała się.
Monica: chcesz trochę?
Me: nie jestem królikiem
Me: przy okazji rozmawiałem z twoją mamą
- Jak to? - zapytała zdziwiona.
- Tak to, powiedziała mi to i owo - wzruszyłem ramionami, kątem oka zauważyłem, że chłopcy zajęli się sobą.
Me: zmywamy się?
Monica: miałam o to zapytać
Wstałem z ławki, a Monica tuż za mną. Zawahałem się, ale złapałem za jej dłoń. Oddychając płytko, splotłem nasze palce. Podobało mi się.
marta