First friend ✉ | m.c ✔

66.

Mike: Monica

Mike: widzę, że to czytasz

Mike: Mo, proszę cię odpisz

Mike: przepraszam

Mike: od samego początku wiedziałem, że tak zareagujesz

Me: to dlaczego tego nie przerwałeś?

Mike: miałem przerwać rzecz, która sprawiała nam obydwu radość?

Mike: lubię z tobą pisać

Mike: lubię ciebie

Mike: czuję się tak samo jak ty

Me: to ja nie wiedziałam kim jesteś, nie ty

Mike: ale to ja kłamałem i nie mogłem normalnie w świecie mówić otwarcie, że jesteś moją przyjaciółką

Mike: przecież bym się wtedy wydał

Mike: nie mogłem wydrzeć się na całą szkołę, jak bardzo Monica Larsson jest cudowna

Mike: wiem, straciłaś do mnie zaufanie

Mike: chcę je odzyskać, Mo

Mike: mam nadzieję, że mi na to pozwolisz

Me: nie, pierdol się

Mike: musi być strasznie źle, jak się do mnie tak odnosisz

Me: zasłużyłeś sobie na gorsze wyzwiska

***************

kończą mi się zapasowe rozdziały i następny tydzień mam cały zawalony, mam mnóstwo sprawdzianów, kartkówek i zadań terminowych

waham się czy nie zawiesić tego opowiadania właśnie na tydzień, mam nadzieję, że nie będziecie źli, bardzo was przepraszam

marta