Ram P.O.V
"Allan. Hindi ako papasok ngayon." Tinignan naman nya suot ko tsaka nagtaka.
"Bakit nakauniform ka? Kung hindi ka naman papasok?" Nagulat ako. Oo nga noh?
"Malelate nalang ako. Pwede naman yun. Tutal wala ng gagawin." Kumunot noo ko nang sumimangot sya.
"Pwedeng sumama?" Tsk. Yun lang pala😒.
"Bawal. Pumasok ka na." Nagkamot naman sya ng ulo. May kuto ata 'to eh😪.
"Ano ba kaseng gagawin mo dyan sa labas?"
"Magkakape lang ako." Tinalikuran ko na sya nun at naglakad papalayo.
Nang makapunta ako ng coffee cafe na lagi kong pinupuntahan, naghanap kaagad ako ng upuan at naupo.
"Goodmorning po, Sir!" Tinanguan ko lang sya.
"Ano pong order nyo?"
"Kagaya ng dati." Tumango lang sya at umalis na. Alam na nila yun.
Naglabas ako ng libro at nagbasa. Ilang minuto din, dumating na yung kape ko.
"Ito na po, Sir." Inabutan ko sya ng bayad.
"Thank you po, Sir." Tumango lang ako at ininom yung kape.
Pagkatapos kong uminom, biglang may tumapik sakin sa likod at umupo sa tabi ko.
"Hi Ram! Nakabalik na ko." Nagulat ako habang nakatingin lang kay Dylan.
"Mas lalo akong pumogi noh?" Nakangisi nyang sabi sakin.
Tsk. Anong gwapo dyan?😪
"Parehas lang kayo ni Allan ng mukha. Mukhang unggoy." Hinawakan naman nya yung bandang dibdib nya at nag acting na parang nasaktan.
Loko-loko tsk.
"Kakadating ko lang, yan bungad mo sakin." Nakangusong sabi nya.
Magkakambal nga tsk. Parehas silang ngumuso sakin ngayon.
"Akala ko ba graduation balik mo? Wala pang graduation." Kukunin na sana nya yung kape ko nang hablutin ko.
"Bumili ka ng kape mo."
"Wag na. Damot talaga nito." Hindi ko nalang sya pinansin.
"Bakit ang aga mong dumating?"
"Hindi ko naman alam kung kailan graduation nyo eh." Naalog ata utak nito nung nasa eroplano 😪.
"Atsaka hindi mo kaya sinabi sakin kung kailan." Napabuntong hininga ako.
"Hindi mo naman kasi ako tinanong." Pangatlong beses na 'to. Sa tingin ko.
"Kailangan pa bang itanong yun?"
"Oo." Inubos ko na kape ko tsaka tumayo na.
"Papasok na ko." Tumayo na din sya tsaka sumunod sakin.
"Sasama ka sakin?"
"Oo. Papasok din ako. Tignan mo nga oh, nakauniform na din ako." Tinignan ko suot nya. Nakauniform nga.
"Kung kailan malapit na graduation tsaka ka nagtransfer dito tsk."
"Pwede naman yun. Kapatid mo nga nakapagtransfer ng late, ako pa kaya?"
"Mas late ka. Sa friday na ang graduation." Nagkibit balikat lang sya.
"Edi makikisali ako sainyo. Section A din ako eh." Hindi na ako nagulat nun. Mas matalino pa yan sakin eh kaya panigurado Section A ang bagsak nya.
"Sigurado kang papasok ka?" Huminto ako sa harap ng gate, huminto din sya.
"Oo. Walang mawawala sakin, wag kang mag alala." Nagpatuloy na kami sa paglalakad at doon na sila nag ingay.
"Si Dylan yung kasama ni Ram diba?"
"Omygosh, girls! Bumalik na ulit si Prince Dylan!"
"Kyahhhhh! Nagsama ang dalawang heartthrob!"
Hindi ko nalang sila pinansin. Yan lang alam nila. Ang tumili kapag may nakitang gwapo😪.
"Bakit parang gulat na gulat ka pa?" Tinignan ko kase reaksyon nya. Parang nagulat pa.
"Hindi ko lang inaasahan na maaalala pa nila ako." Tumango nalang ako.
"Pinopormahan na ng kapatid ko si Trishia. Baka naman magkontrabida ka pa." Natatawa naman syang umiling.
"Hindi na. Bagay naman silang dalawa eh." Tinignan ko yung tinitignan nya. Sila Trishia at Khael.
"At bakit ba sinasabi mo yan sakin? Ayaw mong masaktan half brother mo noh?" Tumango naman ako nun.
Madami na syang masakit na pinagdaanan. Kailangan nyang sumaya.
"Kahit naman half brother ko lang yan. Mahal ko yan at tinuturing ko syang kapatid."
"Paano si Kurtney? Kakambal mo sya." Natigilan ako saglit at bumuntong hininga.
"Tanggap ko na yun. Tanggap kong hindi sya para sakin kasi magkapatid kami."
"Ikwento mo nga sakin story nyo." Sinamaan ko sya ng tingin kaya napalayo sya.
"Tigilan mo muna pagiging writer ngayon tss." Tinawanan nya lang ako.
"Kyahhhh! Mas lalo syang pumogiii!"
"Ang gwapo nilaaaaa!"
"Sana ako nalang si Trishia o si Kurtney man langgg!"
Napailing nalang ako habang pinapakinggan kaingayan nila.
Hindi nya magagaya si NeyCole lalo na si Trishia. Sa sobrang unique ng ugali nun, ang daming nagkagusto sakanya. Nadamay ako😪.
"Kanino ka unang magpapakita?" Nag isip naman sya saglit tsaka sumagot.
"Kay Allan muna. Namiss ko din yung kakambal ko eh." Pumunta naman kaming canteen.
"Nandyan sya?" Tumango ako.
"Kapag walang klase, dito sya laging pumupunta." Nagtaka naman sya.
"Ano namang gagawin nya dito?"
"Kakain o matutulog. Yan lang ang gagawin nya dyan." Pumasok na kong canteen, sumunod naman sya.
"Kyahhhh! Totoo palang bumalik na si Dylan!"
"Omygosh! Ang gwapo ni Ram."
Mabilis kong nakita kaagad si Allan at pumunta kami sakanya.
"Hi kambal! Namiss kita ah?" Kinunotan siya ng noo ni Allan.
"Kala ko ba graduation balik mo? Tss." Inggit padin siguro 'to sa kakambal nya😂.
"Balita ko bumalik na lahat ng memorya mo ah?" Sinamaan lang sya ng tingin ni Allan.
"Bakit kase pati ako, dinamay mo?"
"Alam mo na rason dyan." Naupo sya sa tabi ni Allan, lumayo naman siya.
"Kakadating ko lang. Ganyan bungad nyo saking dalawa." Nakasimangot nyang sabi.
"Kung hindi kalang kase gumawa ng kasalanan, edi sana maganda bungad namin sa pagbalik mo." Nagkamot naman sya ng ulo.
Magkakambal nga talaga tsk tsk tsk. Bakit hindi ko kaagad napansin yun?
"Inayos ko naman lahat bago ako umalis ah?" Hindi nalang sya pinansin ni Allan at kumain.
"Kanino ka sunod na magpapakita pagkatapos dyan?" Nguso ko kay Allan na nakasimangot.
Ano ba namang kambal 'to, ang hilig magsimangot ngayon 😪.
"Kay Umber sunod. Huli na si Kurtney." Napataas kilay ko nun.
"Bakit huli si NeyCole?" Ibubuking na ko ng isang 'to eh.
"Ibubuking na kita hahaha. Malalaman din naman nya eh, bakit hindi pa ngayon?" Hindi ko nalang sya pinansin at hinayaan silang dalawang kambal na mag usap.
ΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠ
End of Chapter 44
A/N: Vote👍, Comment💬 and Appreciate💓.