"A perfection of means, and confusion of aims, seems to be our main problem."
--------Albert Einstein.
CHAPTER 20: REVELATION OF THE SECRET
Sinalubong siya ng mainit na yakap at halik ng mga anak. Namiss din niya mga pinsan at tyahin sa buong compound ng Sandoval family. Ang tita Kristy niya ang pinakamalapit niyang tyahin. Hindi siya nito hinusgahan noong nabuntis siya sa maagang edad pa lamang bagkus tumulong pa ito sa kanyang pagbubuntis noon. Kaya nga sila lumipat sa Baguio, because of chismis sa palibot. Hindi na kinaya ng mga magulang niya ang pagpyestahan siya ng mga mapanghusgang kapitbahay at mga relatives. Sad to say, but on her father's side relatives ay mga mapagmataas. Pawang mga professional ang mga ito at siya lang ang maagang nabuntis sa lahat ng magpipinsan. Maging ang ina niya binato din ng samo't-saring chismis. Kesyo nagmana siya sa ina, maagang nag-asawa bago nakatapos at naging guro, maagaw daw siyang naglandi at hindi din daw siya nagabayan ng maayos ng mga magulang kaya siya nabuntis at eighteen and the worst part was walang kinikilalang ama ang mga anak niya.
The 'chismis' was getting out of hand, her family facing that trials and judgments by people around. In order to avoid more issues, lumipat sila ng Baguio para iwasan ang mapanghusgang palibot and to avoid causing stress as well. Sa side ng Gandhi, in her mother relatives, mostly they are open minded. And it's not big deal for them for having child at young age. Ang sabi, nagkamali eh at wala namang perpektong tao. Ang mahalaga, pinaninindigan niya ang pagbubuntis at natututo sa mga pagkakamali. Ganoon mag-isip ang Gandhi clan. Nagpapasalamat siya sa mga magulang dahil kailanman hindi siya itinaboy at pinabayaan ng mga ito. Bagkus, inalagaan pa ang mga anak niya ng maayos.
"Magbihis muna kayo at mamamasyal tayo." Nakangiti niyang sabi sa mga bata.
Namimilog ang mga mata ng kambal at sabay pa silang napasigaw ng 'yeheeeey!' Natatawa lamang siya sa kagiliwan ng dalawa. Dahil day off rin ng mga yaya, siya na ang nag-asikasong bihisan ang mga ito. Nakaka-miss din ang pag-aalaga sa mga anak. Since that time she was working in Makati, hindi na niya nagagawa ang pag-aasikaso sa dalawa.
"Mommy, are we going to ride the horse?" Sabik na tanong ni Lilly habang binibihisan niya ito ng hello Kitty sandals. Her baby girl loves Hello Kitty kinds of stuff and toys. It's one of her collections.
"If that's what you want then why not?" Malambing niyang sagot. Inayos niya ang jumper suit nito at tinali ang natural curly hair. Ang buhok nito ay namana sa ama, medyo kulot. Si Stevey naman ay straight ang buhok, namana sa kanya pero ang physical features nito ay nakuha talaga sa ama. Walang duda na si Geus talaga ang ama.
"Tuya! Mommy said we can ride a horse. Si lola kasi di kami pinayagan Mommy." Sumbong nito. Napangiti siya.
"Because lola can't hold us at the same time." Sabat ni Stevey habang nag-aayos ng tie sa sapatos nito.
"But Tito Thunder was there. Lola just don't want to." Lilly insisted. Nagsalubong pa ang kilay nito sa pagrarason.
Naikuwento sa kanya kung paano ipinasyal ang kambal ng former employer niyang si Thunder Bradchew. She was shock too when she found out the expenses of buying their toys and anything for them. Naisip niyang tawagan si Thunder mamaya para magpasalamat. Alam naman niyang mahilig talaga sa bata ang dating amo pero hindi niya aakalain na sa unang pagkikita pa lang nito ng kanyang mga anak ay liliban ito sa trabaho para lamang ipasyal ang dalawa at ipinamili pa ng mga mamahaling laruan. Nalula siya sa presyo ng mga laruan na pinamili nito.
"Because lola just wanted to be safe for the both of you." She said. Nerbyosa ang kanyang ina at naiintindihan niya ito.
Pagkatapos niyang bihisan ang dalawa, nagpaalam siya sa tyahin at ina na mamasyal muna sila.
"Ingatan mo ang dalawang yan, baka malingat ka. Alam mo namang subrang likot at kulit ng kambal." Paalala ng kanyang ina. Kung tutuusin mas mahal pa talaga ng ina ang mga apo kaysa anak kaya natawa na lamang siya paalala nito.
"Ma, I know. Tita aalis muna kami saglit." Paalam niya at isang ngiti ang ibinigay sa tyahin.
"Oh sige, hija. Mag-ingat kayo hah?" Nakangiting sukli nito.
Tiyak na magiging masaya ang pamamasyal nila at bago ang lahat kailangan niya munang paalalahanan ang mga ito.
"Stevey, Lilly ayoko ng makukulit. Kapag sinuway niyo ako, uuwi talaga tayo at hindi ko kayo ipapasyal. Remember that." She reminded them.
They both nodded in unison. Syempre kahit makukulit ang mga ito, desiplinado naman siyang ina kaya nakikinig ang dalawa sa kanyang mga paalala but time to time kailangan niyang pa-remind sa dalawa since they are only kids, iba ang level ng awareness.
Pagdating sa toys section, namimili siya para sa dalawa. Kahit pinagshopping na ito ni sir Thunder, iba parin ang regalo ng isang ina. Si Lilly ay pinili ang malalaking stuff toys at si Stevey naman ay isang one set of ship toys and all about pandagat na mga laruan. Syempre isang swimmer, mana talaga sa ama. At isang set ng avenger robots. Mahilig din sa marvel heroes itong anak niyang lalaki. Kahit nerdy, binabalanse naman niya ang anak upang ma-enjoy nito ang pagiging bata. Pagkatapos nilang mamili, tumungo sila sa national bookstore para bumili na naman ng mga books. Collections ni Stevey ang iba't ibang klaseng libro lalo na pagdating sa mga classification of animals and for kids only.
"Mga anak, ilalagay muna natin sa compartment itong pinamili natin hah saka tayo kakain then have play in quantum. Come on, let's go!" Masigla niyang inakay ang dalawa, bitbit ang mga biniling mga laruan.
Buti na lang nakahiram siya sa sasakyan ng tyahin kundi mahihirapan talaga siya ngayon sa pag-uwi. Marami pa naman silang pinamili. Sa McDonalds fastfood sila kumain. Her Children love fries and spaghetti. Pinagbigyan niya na tutal minsan lang naman makakain ng fast food ang mga bata.
After that, umikot na sila para mamasyal at maglaro sa kalakihan ng MOA. Subrang saya ng dalawa. Nagkaroon din siya ng time sa kambal. Gusto niya talagang makabawi. Napuno ng halakhak ang moments nila together. At nang makaramdam ng pagod, nagmeryenda na naman sila. She was so happy together with her kids. Ramdam na ramdam niya pagkabuhay muli.
"Mommy are you tired?" Tanong ni Lilly sa kanya habang naglalakad sila sa patungong parking lot. She decided na iuwi na ang mga ito sa kanyang tita Kristy. Bukas, uuwi na ang mga ito sa Baguio. Sisikapin niyang makasama. She will call Geus about going home tomorrow.
Saka niya naalala ang cellphone. Naiwan niya pala sa bahay ng tita Kristy.
"No. Kahit tired si mommy worth it naman kasi nakasama ko kayo." Nakangiti niyang sagot sa anak. Hawak niya sa magkabilang kamay ang dalawa.
Natigilan siya nang makitang nakatitig si Stevey sa mag-amang masayang nakikipagtawanan sa tapat ng kanilang sasakyan.
"Mom, how about Daddy? Is he going to be with us going home? Mamala said Daddy will be home with you." Si Stevey.
She was caught off guard with Steve's sudden question. Napakurap siya nang salubungin niya ang mga matang naghahanap ng kasagutan. Nabibigki ang lalamunan niya. It seems so hard to lie again.
"Of course Kuya! Sabi ni mommy, yon ang gift niya sa atin. Right mom? Diba yon ang promise mo?" Nakataas ang mga kilay ni Lilly. She was smiling with so much excitement and happiness. Then, she realize something.
'I have to bring them to their father now. I have to.'
Napakurap siya saka ngumiti.
"Oo naman. Makikilala niyo si Daddy! As soon as possible." Mabilis niyang sabi sabay tango-tango.
As soon as possible..oh God...
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Nagtataka siya nang magising sa umaga na wala na ang asawa sa kanyang tabi. Agad siyang bumangon sa kwarto at lumabas pagkatapos magbihis ng pambahay. Pagdating sa hapag-kainan, nagtataka siya kung bakit ang mga magulang lamang ang kumakain ng agahan o tanghalian na dahil late na talaga ang oras nang siya'y magising.
"Good morning hijo. Come on join us. It's a late breakfast already." His mommy greeted him lively.
He frowned. "Where's Claire?" Walang kangiti-ngiti niyang tanong. Nawalan tuloy siya ng gana.
"Ay oo nga pala. Nagpaalam siya sa amin kanina ng Daddy mo na may lalakarin daw siya ngayong araw. Hindi na daw siya nakapagpaalam sayo dahil tulog na tulog ka pa. Ayaw ka na niyang gisingin pa. She didn't even eat her breakfast sa pagmamadali. Let's eat hijo." Paanyaya nito.
Nagtaka siya kung saan nagpunta ito. Plano pa naman niyang magday-off din ngayon para makasama ito. Last night, nagpaalam itong magde-day off ngayong araw. Pero wala naman itong sinabing may lalakarin. And he was planning a surprise for her that's why he didn't mention anything what are they going to do today. Sayang. Pero kailangan niya talaga itong makita ngayon. Aayusin na niya ang dapat ayusin. Magkukumpisal na siya ng nararamdaman para sa asawa. Hindi na niya kayang itago pa ito. At para na rin maging okay na ang lahat. He is ready now.
"Hindi ba siya nagsabi kung saan pupunta?" Naitanong niya ulit. Hindi pa man siya nakakaupo sa hapag kainan, nawalan na siya ng ganang kumain.
"Hindi ko na naitanong. She was in a hurry and I don't want to waste her time asking anything else." Sagot nito saka uminom ng pineapple juice.
"Hijo, your Tito Lorente was inviting us to go in Michigan next week. Makakasama ka ba?" Pag-iiba ng usapan ng kanyang ama. Sinulyapan niya ito.
"Don't know Dad. Maybe if sasama ang asawa ko." He answered saka tumalikod. Lahat ng gagawin niya ay magma-matter na sa asawa. He is already married. At hindi na siya dapat ang nagdedesisyon ng mag-isa lang.
"Anyway, Mom tell any of our maid na hatiran ako ng kape sa kwarto." Maliligo muna ako." Pahabol niya bago tuluyang makalayo. Hindi na siya nag-abalang lumingon pa.
Bigla siyang na-badtrip ngayong umaga. How did Claire left him after that night without permission!? That woman really had a talent to annoy him. Naalala na naman niya ang nangyari noon. Pagkatapos niyang samahan ang kapatid sandali sa labas ng condo at pagbalik ay wala na ito na parang bula. Yon pa naman ang pinakaayaw niya, ang basta basta na lang umaalis nang di nagpapaalam. Just like what she did to him right now.
Sa subrang inis, nagmamadali siyang naligo at nagbihis ng-casual outfit pa dahil plano niyang puntahan ang asawa kung saan man ito nagpunta. He got his phone then called her immediately while drinking his coffee. Nakailang ring na pero wala pading sumasagot. It's already 10:30AM, tinanghali nga talaga siya ng gising. After six years, last night lamang nangyari ang pinakaaliwalas at pinakamahaba niyang tulog. Nagising lamang siya nang mapunang hindi na katabi ang asawa. It feels so empty. Sariwang sariwa pa ang gabing pinagsaluhan nila at hindi siya papayag na hindi masundan ang bagay na iyon.
Nag-init ang buong katawan niya nang maalala kung paano niya inangkin ito kagabi at kung paano nila pinaligaya ang isa't-isa. Claire would be the death of him kung hihiwalay ito sa kanya, knowing how attache he is with her. He made sure last night na pinaligaya niya ito ng husto. Now, he already memorized every part of her precious body, even how she blushed her cheeks in bright red as she opens her mouth, asking to make his moves faster and deeper. That feels so good. Imagining her give him boner right now. Gusto niyang ikulong ito sa kanyang mga bisig sa bawat oras.
From this on, magiging normal na ang lahat. He would open the possibilities of having a family, having a caring wife and having kids soon. At si Claire lamang ang makakapagbigay sa kanya ng mga gusto niyang naisin sa buhay-pamilya. He can't imagined living his life without her. Tingin niya, mahal niya na talaga ang asawa. Geus really loves his wife since the night they made love to each other six years ago at hindi lang niya maamin sa sarili dahil takot siya sa salitang pag-ibig. Noon pa man lage na niyang iniisip ito. He was hoping to see her again. Ngayon na nakasama na niya ang asawa, hindi na niya ito pakakawalan kailanman.
Nakailang tawag na siya at di man lang nito sinasagot. Umalis siya at tumungo opisina. Nagbabakasakaling baka dumaan doon.
"Brandon, have you seen Claire here? Pumunta ba siya dito kanina?" Tanong niya sa kanyang assistant. Nasa loob siya ng opisina nito.
Kumunot noo ito,"Hindi ho boss eh. Akala ko nga kayo magkasama." Sagot nito at ipinagpatuloy ang pagta-type sa keyboard ng computer.
Saglit siyang napaisip. Saan kaya siya nagpunta?
"Ah okay. It's my day off. Asikasuhin mo na lang ang mga schedules ko. I have to go." He said. Tinapik niya ang balikat nito at umupo sa sofa sabay ikot ng kanyang leeg.
"Yes boss." Brandon answered immediately. "Sige boss, may gagawin pa ako." Tumayo ito dala ang mga folder.
Tumango lamang siya bago ito umalis. Napahilot siya sa sintido. He sighed.
"You're looking with your wife?"
Bigla siyang napalingon sa pamilyar na boses ng dalaga. Nakangiti si Rolen, nakapamewang sa harapan niya at alam niyang sa ngiti nito ay may intensyon na naman itong kausapin siya ng matagal, praising herself.
Napakunot-noo siya. "Why?"
"You really don't have an idea about your wife's secret. Do you?" Ngisi nito at umupo sa tapat niya. Mas lalong nanliit ang mga mata niyang tiningnan ang dalaga, sabay ang kakaibang pintig ng kanyang dibdib.
That must not be a bad news. He hopes or anticipates something. Tumaas ang kilay ni Rolen at ngumiti na parang bang may gusto itong sabihin na ikakagulat niya.
"What do you mean?" He asked in a very serious manner.
"Well.." She smiled at inikot ang mga mata, wari nag-iisip ng sasabihin.
"Sabi niya kasi sa kausap niya kahapon through phone calls. May lalakarin daw siyang importante ngayon." She said using her calm and cryptic voice. The longer he waits her revelation the more impatient he gets.
He frowned. "What are you saying?"
She sighed. Sumandal si Rolen sa sofa at humalukipkip.
She smiled mysteriously. "Kaya siya nag-day off dahil kasama niya..." She paused thinking of something and smile again.
"What if malaman mong may tinatago pala ang asawa mo sayo? What will you do?"
Biglang tumahip ng malakas ang kanyang dibdib sa sinasabi ni Rolen. Mas lalo lamang siyang naiinis sa gusto nitong sabihin. Rolen pouted her red lips. He took a heavy breath and shake his head off. He doesn't have time to play with her. Alam naman niyang nagkakahidwaan ang dalawa dahil sa kanya last dinner kasama ang kanyang mga empleyado. But still, Rolen is nothing compared to his wife.
"If you have something to say, just get to the point. You know wala akong panahon para makipaghulaan sayo. Excuse me." Tumayo siya at tinalikuran ito.
"May anak na si Claire."
Sa narinig, bigla siyang natigilan. Parang may sumabog na bomba sa pandinig niya. Agad siyang lumingon dito. Dahan dahang tumayo si Rolen at . Nakangiti ito, nakataas ang isang kilay ng buong kumpyansa.
"What?" He asked intensely.
"Mali ako. May mga anak kayo. You have twins." She smiled casually.
Napaawang ang bibig niya at hindi malaman kung ano ang sasabihin sa sinabi nito. Nanatiling nakakunot ang kanyang noo, titig na titig sa mga mata ng dalaga, nagtatanong. Hindi din niya naiintindihan ang tibok ng kanyang puso, panginginig, at pagkalito sa sinabi nito.
Pagbubunyag nito n para bang alam na alam nito ang lahat. She took her phone from her pocket. May kinalkal ito samantalang siya ay tigagal at ipinako sa kinatatayuan. He couldn't believe this. Rolen must be lying.
"This is not a good joke, Rolen." Maya-maya ay nagsalita na siya.
"I was not kidding. See this." Confident nitong sabi.
Lumapit si Rolen at ibinigay sa kanya ang cellphone. Nanginginig niyang inabot ito. Kitang kita niya ang larawan ng sinasabi nitong kambal na anak niya sa asawa. Mas lalong lumakas ang kaba ng kanyang dibdib nang masilayan niya ito. Para siyang natuklaw ng ahas sa kinatatayuan. Namutla siya. The twins are both smiling. Nasa gitna si Claire at ang mga bata ay nasa bawat gilid ng asawa.
The emerald green eyes were got from him. The cute little girl is the replica of his mother. Pero ang kulay ng mga mata nito ay kulay berde, katulad ng mga mata niya. And the charming little boy, who looked exactly like him when he was in this age. He couldn't deny the resemblance of his son if this was really his son.
"Niloloko ka lang niya. She doesn't love you, Geus. She was just using you for her own good. Pera lang niya ang habol sayo. The truth is sinabi niya sa akin na may mahal siyang iba. And if you are doubting about what I said..well.. Why do't you ask Mr. Thunder Bradchew? He knows na may mga anak kayo. I have source, Geus. Niloloko ka lang ng asawa mo. Pinaglalaruan ka lang—"
Binigay niya ang cellphone kay Rollen at agad na tinalikuran niya ang dalaga. Hindi niya alam kung ano ang susunod na gagawin. All he wants to do is to confront her and talk his friend, Thunder, about Maria's secret.