Chapter 6
"Please remember all the things that I had mentioned. Maze-Palace isn't just a historical place to visit but we need to pay respect to it."
Tumango kaming lahat sa sinabi ni Mr. Guevarra. Alas syete na ng umaga at nandito na kami sa labas ng Gate 1 ng Maze-Palace. Halos malula kami sa laki sa unang gate ng Maze-Palace, pano pa kaya kung nasa Gate 5 na?
"Are we clear?"
"Yes sir!"
Napalingon kaming lahat dahil may bigla bumusina. May dalawang mamahaling sasakyan ang biglang pumarada sa aming harapan. Tanaw namin ang pag baba ng kambal sa kanya-kanya nilang sasakyan.
"Hehe, Good morning po! Sorry for being late. Sisihin niyo kakambal ko."
"What? Siya po talaga ang may kasalanan."
Nag tawanan ang mga kaklase ko dahil sa inasal nila.
"Why are they laughing?" Tiningnan ko naman ang katabi kong walang emosyong naka tingin sa harapan. Kibit balikat kong tinugon ang tanong niya. Dahil kahit ako ay hindi alam ang nangyayari.
Oh sadyang... wala lang kaming pakialam.
"Ayy, before I forgot. Hindi lang tayo hanggang Gate 4. De Blois first attendant allow us to go further beyond Gate 4 it means that we can enter gate 5 whose 5 meters away from the De Blois Household." Nanlaki ang mata namin sa anunsyo ni Ms. Aisha.
"Yes!"
"Woooooohooooo~!"
"Nalaman pala nila na your school will going to feature the De Blois so she pulled some string kaya hanggang Gate 5 tayo." Pagpapatuloy ni Mr. Ace.
Sobrang tuwang-tuwa ang mga kaklase na nagsisakayan na sa bus at parang tutang dobrang amo. Tss.
"Aren't you excited?" Nilingon ko ang katabi ko ng bigla itong magsalita.
"Magsisinungaling ako kung sasabiin kong hindi ako excited dahil kahit taga dito ako never pa akong naka-punta sa Maze-Palace. Hindi kami pinahihintulutan kahit noong nabubuhay pa sila."
"I've never been in that place too, and it really excites me to see the ever famous Maze-Palace." Tinitigan ko siya. I am stereotyping pero akala ko isa siya sa mga elite na hindi interesado sa pagpunta namin sa Maze-Palace, because of the reason na isang rin siyang heir? Because they don't praise people who are above them?
I can't even answer my own question because... I am... not one.. of them.
"Good to hear,"
Nagsimula ng umandar ang sinasakyan naming bus at naghiyawan ang mga kaklase ko. They seemed to be really excited. Ako rin naman, entering Maze-Palace is one of my dream.
Limang minuto ang tinagal namin ng marating namin ang Gate 2. Hindi naman nagtagal at ilang minuto ang hinintay namin at nakarating kami sa Gate 5 ng Maze-Palace.
"Shit."
"Damn,"
Puro mura ang naririnig ko. Sino ba ang hindi mapapamura. Gate 5 palang Maze-Palace sinisigaw na nito kung gano ka yaman ang nakatira doon. A 50 feet Gold Bars with black stripes and may nakasulat sa gitang bahagi. "Be Blois" was painted in bronze.
"Okay guys, get ready. Be with your partner. Hanggang dito nalang tayo. We'll going to eneter the Gate 5.
Isa-isang bumaba ang mga kaklase ko. Pagbaba namin ni Onyx napatingin agad sko sa sobrang paking bahay na nasa harapan ko ngayon. Kahit medyo may kalayuan ito mula sa kinatatayuan ko. Hindi kp parin matanaw ang kabuoan nito. Ang laki.. Sobrang laki.. Right in front of me was the mysterious Maze-Palace.
"Wow." Tanging naibulaslas ko sa sarili.
This property is... sorry for the word... fvcking insane.
"Welcome to Maze-Palace." Na-agaw ni Aisha ang atensyon namin lahat. Kita sa ekspresyon niya ang kasiyahan.
"Nakikita niyo naman siguro ang bahay na yan diba?" Tumango kaming lahat at ibinalik ang tingin sa sobrang laking bahay.. o mansyon... o palasyo....
"Omg Tori, super duper amazing dito!" Kumapit sa braso ko si Amy at sumiksik.
"Yan ang main household ng De Blois." Nag simula na kaming maglabas ng pen at camera. Ako sa pagsusulat ng information at si Onyx ang bahala sa picture.
"Hindi kayo maniniwala pero hindi ganoon kadami ang naka tira diyan. Pero despite of that they lived as a happy family. Until that day come." Nakatingin lang kami kay Ms. Aisha na malungkot na nagkwe-kwento.
Ninginitian niya kami bigla. "Wag ko na nga yung aalalahanin.. Anyways, napapansin niyo naman siguro na mas dominant ang rose bushes dito bukod sa ibang nag ga-gandahang bulaklak it's because one of the family member really likes roses." Masayang kwento niyo. Nilibot ko ang paniningon ko sa paligid totoo nga... puro roses.
"She likes roses... so much. Her name is Victorique De Blois. De Blois' progidy. A prim rose. She always bring roses everywhere she goes. When someone threaten her sister, she'll going to hand him/her her petals as a sign of rampage..."
"Anways she does smell like roses too. Her sister smells flordeline. One trait of a De Blois is their body smell. Hindi din nila alam kung bakit iyon nangyayari sa kanila." Kitang-kita ko sa mata niyang kasiyahan.
"They were the next rulers of the household." Biglang nag laho ang ngiting kanina pa namin nakikita sa kanya at napalitan ng isang malungkot na ngiti. "Anyway, Queen....." Nanlaki ang mata niya at biglang lumunok.
"I'm sorry pero mali ata na ipakilala ko sila. Please. Oh my ghad. This is wrong.. I introduce them... Oh sht. Please sana wag niyo tong ipalabas. Maawa kayo please." Nagtataka kaming nakatingin sa kanya. Buti nalang at lima lang kami sa grupo namin ngayon. Wala kaming nagawa kundi ang tumango.
"Maawa kayo, sana wala kayong narinig kanina lang. Mapapatay ako kapag nalabas ang identity nila. Masyado akong nadala sa emosyon ko at nasabi ko ang identity nila. Please spare me."
She said nervously. I think alam ko na ang ikinatatakot niya. Bawal sa bayan namin ang pag-usapan ang family members ng De Blois dahil isa itong order na dapat sundin and whoever disobey to that rule pays a consequence.
Lalo na't isa siyang Lobregat.
Nagpatuloy kami sa pag kuha ng litrato at document ng ilang bagay na kailangan namin ma-feature. Tiningnan ko ang kabuuan ng Maze-Palace. This place is really a paradise. A mysterious paradise. A person's haven but a deadly place.
-
"San ka galing, Tori?"
"Wala, naglalakad-lakad lang. Ang ganda kaya dito." Takip- silim na at nasa Villa na kami. Si Onyx ay nasa kwarto namin at natutulog. Lumabas lang ako dahil nagugutom ako.
"Huy! Victoria! Amy! Hali kayo! Sali kayo sa group rationale namin!" Napalingon kami ni Amy dahil bigla kaming tinawag ng isa naming kaklase. Hindi kasi kami sanay na tinatawag kami dahil nga feeling namin outcast kami sa classroom.
Wala kaming choice ni Amy kaya sumama kami sa kanya. Nakarating kami sa sala
at andun pala lahat ng kaklase ko pwera nalang kay Onyx na nasa kwarto.
Nakita kong inismiran kami ni Amanda pero hindi ko nalang iyon pinansin.
Nakapwesto na kaming lahat sa salas ng bumaba si Onyx. "Prince Jack! Sali ka sa group rationale namin." Napatigil ito sa pag lalakad at lumingon sa direskyon namin.
Inilibot niya ang paningin niya hanggang sa na settle ang paningin niya sa gawi ko. Binawi ko nalang ang tingin ko at ibinaling kay Amy na naka hilig sa balikot ko. "Masyadong mabigat ang ulo mo."
Marahas niyang tinanggal ang ulo niya at ngumuso sa harapan ko.
"Eh sabi naman ni Jacob hindi mabigat ulo ko ah,"
"Sinungaling siya."
"Eeeeeeeeh?!"
Naramdaman ko nalang na may umupo sa tabi ko, tiningnan ko ito at si Onyx lang pala. "Akala ko tulog ka?" Ngunit tiningnan lang niya ako. Uhh. Wala ata siya sa mood.
"I woke up alone in the room. Then I look for you." Umiwas ako ng tingin. Nararamdaman kong umakyat ang dugo ko pataas. Ano ba ang pinagsasabi ng taong to?
"Uhh. Di ka siguro sanay."
"I think I am.. now."
"Ano?"
"Nevermind."
Naagae ang atensyon namin sa babaeng tumikhim ng malakas. "Since kumpleto naman tayo. Bago natin simulan ang rationale magpapakilala lang ako para sa mga bago." Ngumiti siya sa gawi namin bago nagsalita muli. "I am Hershey Takada, class president."
"Is this really a rationale?" Tumahimik ang lahat ng biglang magsalita si Onyx.
"Uh-uhmm."
"Answer."
"Actually, this is more of brainstorming than rationale. We are going to sum up all the information we gathered and think of an idea how are we going to present this project on Historical Day." Panaka-nakang wika ng class president.
"Ah."
Naiiling nalang ako. He really can put pressure or rather tension in someone's head.
We started sharing our ideas. It's a good thing na kinalimutan nila ang status ng bawat isa and cooperate in a group discussion like this.
Mag-iisang oras na kaming nasa salas ng biglang bumukas ang pintuan at iniluwa si Ms, Aisha na pawis-pawis.
"Ayy! Ate ano pong nangyari?"
"Please help me.." Natarantang tumayo kami at lumapit sa kanya at inalalayang maka-upo. Anong nangyayari sa kanya?
Tumakbo si Amy sa kusina at bumalik na may kasamang isang basong tubig. "Ms. Aisha ito po oh." Malugod na tinanggap ni Ms. ang tubig at uminon.
"What happened to you ba? Miss." Tanong ni Amanda.
"I-I receive a petal... a rose petal." Pinahid nito ang mga pawis na tumutulo sa magandang mukha nito.
"What's with a piece of petal? Its just a petal." Naka smirk na wika ni Amanda ngunit hindi na ito pinatulan ni Ms. Aisha.
Nagkatinginan kami ng grupo kong sumama kay Ms. Aisha kanina. We stayed at silent dahil parang alam na naming lima kung anong nangyari sa kanya. Pero wala na sila diba?
"It isn't just a petal. I-I am being warned." Nilingon niya kaming lahat. "If your ever hear this. Je suis désolé ou en mentionnant votre nom, votre altesse. S'il vous plaît épargnez-moi.. Please..." (I am sorry or mentioning your name, your highness. Please spare me.)
"Ano pinagsasabi ni Miss?"
"Ewan ko." Ngumuso nalang si Amy.
Bumukas ulit ang pinto at pumasok si Mr. Ace. "Aisha! She no longer with us! That petal is just a troll! Come here!"
"N-no!" Mr. Ace starts dragging her. He apologetically smiled at us. "Sorry for this."
"N-no! Ace this fvcking petal came from h-" naputol na dahil sumarado na ang pinto.
"What was that?" Yamot na wika ni Amanda tsaka nag simulang lumakad. "I'm done with this. Let's call it a day."
Tahimik lang kaming naglalakad ni Onyx hanggang sa makarating kami sa kwarto nMin. "Hey did you use my bed?" Kunot noo kung wika sa kanya. Hindi siya sumagot at lumapit sa akin.
"Uhh.. Yes. I'm so-"
"Ah okay, pero next time ayusin mo lang ulit okay? Yan naman ginagawa ng mag kakaibigan diba?" Wika ko habang inaayos ang kama na sobrang gulo.
Nilingon ko si Onyx dahil biglang tumahimik. Nakatitig lang ito sa akin. "A-ah mayo problema kaba?" I ask him.
"Y-you consider me as your friend?"
"Why ayaw mo ba?"
"Fvck! I'd love to!"
"Isip bata."
Nanlaki ang mata ko ng hinila niya ako at niyakap. "You really like hugging me." Nakangiting saad ko. Mas hinigpitan niya pa ang yakap sa akin at ibinaon ang kanyang mukha sa leeg ko ang start sniffing on it.
"That's what friend do. Hug. A friend should hug. I am a friend. I should hug you." Napatawa ako sa sinabi niya. Really Onyx.
I tip toed and reach for his hair. I really like touching his silky and soft hair. "You like touching my hair too." He chuckled.
"Oh."
He pulled from the hug. As usual poke face si kuyang Onyx. "Let's sleep. I'm tired. Good night, Tori." I smiled and nod at him.
"Night."
What a long tiring day.
______ ___ __ _
Copyright © MonsterFiffy Wattpad 2015