-İyi okumalar.
CODY
"Nerede ?!"
Belki de yüzüncü kez sorduğu soruya,yüzüncü kez cevap vermedim.Vampir elindeki katanasıyla karnıma derin bir çizik attı yine.
"Nerede ?!"
Yine sessizlik ve yine acı.
"Nere-"
"Yeter !"
Dominic denilen adam elini kaldırıp vampiri durdurdu.Summer ve diğerleri gittikten sonra elimden geldiği kadar oyalamıştım onları.Ve nihayet yakalandığımda direk olarak buraya getirilmiştim.Onların yerlerini bildiğimi sanıyorlardı.Aptal vampirler.
"Görmüyor musun,bu 187.darbe ama fiziksel acı bir işe yaramıyor !"
Demek 187'ymiş.
Vampir çekinerek "Düşüncelerini okusanız-" diye başladığında,"Denedim." diye sözünü kesti."Nasıl becermişse zihnini koruma altına almış."
Bunun üzerine yavaşça gülümsedim.Yani onları benim tarafımdan bulamayacaklardı.
"Komik olan ne ?"
Dominic'in bana yönelttiği soruyla sinirden gülmeye başladım.Ama her kahkahamda vücudum sarsılıyor ve canım yanıyordu.
"Onu bulamayacaksınız."
Alayla baktı bana."Bulmamıza gerek kalmayacak bence.Seni aramaya gelmeyecek mi sanıyorsun ? Siz nasıl sevgilisiniz yahu ?!"
Dişlerimi sıkıp "Onu rahat bırak." dedim."O daha 17 yaşında !"
"17 yaşında biri için,o güçler çok fazla.Sahip olduğu gücü haketmiyor."
"Sanki o güçlere sahip olması onun elindeydi."
"Bak kurt çocuk.İster suçlu ister suçsuz olsun,sevgiline zarar vereceğimi bil.Ona hem fiziksel,hem de duygusal olarak öyle bir zarar vericem ki...Gücünü alıp,onu rahat bırakmam için bana yalvaracak."
Sonra bakışları bana döndü."En büyük avantajım sensin.Belki de onun zaafısındır ha ?"
Hırsla kolumdaki ve bacağımdaki zincirleri çekiştirdim.Korkak vampir beni bağlatmıştı.
"Gücünü nasıl alabilirsin ki ? Bunu başaramazsın."
Buz gibi bir sesle güldü."Kara büyü diye bir şey var kurtçuk."
Zincirleri tekrar çekiştirdim."Ona kara büyü yapmayacaksın ! Seni mahveder- Ah !"
Dominic elini salladığı anda kılıç darbeleri tekrar başlamıştı.Bu sefer tek fark, katana sadece çizikler atmak için değil de,daha derine ulaşmak için kullanılıyordu.Vücudumdan oluk oluk kan akarken dişlerimi sıkıp bağırmamaya çalıştım.Buna dayanabilirim.Buna dayanabilirim.Buna daha fazla dayanamam.
SUMMER
Onu hissedebiliyordum.Burada olması gerektiği yada kokusunu az çok alabildiğim için değil.Onu hissedebiliyordum.Acı çekiyordu.
Düşüncelere dalmışken Zach'in "Siz önünüzü görebiliyor musunuz ?" sorusuyla kendime geldim.Sanırım Cody'i hissetme düşüncesi,sadece düşünceydi.
Stacie gayet rahat bir şekilde "Evet." dediği halde ben duraksadım.Zifiri karanlık bir yerde önümüzü görmemiz ne kadar normal olabilirdi ki ?
Sonunda bende "Evet." diye mırıldandım."Biraz zor ama görüyorum."
Stacie'e göz ucuyla baktığımda, gözlerini devirdiğini gördüm.Lucy ise tamamen susmayı tercih etmişti.Boynu biraz ağrıdığı için fazla konuşmamayı tercih ediyordu.
Kulağıma fısıltılı sesler dolduğunda adımlarımı yavaşlattım.Zaten zindanlara da yaklaşmıştık.
Stacie elini kaldırıp durmamızı söyledi."Ben gidip nerede olduklarına bakıcam.Siz de saklanmaya çalışın."
Daha arkasını dönüp birkaç adım atmıştı ki Zach "Nereye saklanabiliriz ki ?" diye homurdandı.
Stacie bakışlarını yavaşça Zach'e çevirdi."Saklanmaya çalışın dedim zaten."
Zach gözlerini devirdiği sırada elime bir ok alıp yayıma yerleştirdim."Ben de geliyorum."
Stacie bir şey diyemeden Scott elini yayıma koyup beni durdurdu."Hiçbir yere gitmiyorsun."
"En azından biz olmadan hiçbir yere gidemezsin."
Bunu diyen Zach'ti.Ona gülümsediğimde,küçük bir tebessüm edip önüne döndü.Mesafeyi koruyordu yani.
"Burda kalıyorsunuz."
Stacie adımlarını hızlandırıp gözden kaybolurken Zach tekrar gözlerini devirdi ve "Sinir bozucu bir kız." diye mırıldandı.Sessizce gülüp önüme döndüm.Ama çok geçmeden merakıma yenilip peşinden gittim ve girişin kenarından başımı uzattım.Beni göremeyecekleri bir şekilde durup dinlemeye başladım.
"Stacie ? Nerelerdeydin ? Bütün eğlenceyi kaçırdın."
Sesi alaycıydı.Sanki,doğruyu bildiği halde karşısındakinin yalanını dinleyen biri gibiydi.Alaycı ve ukala.
"Biraz işim vardı.Ama görüyorum ki kurt çocuğu yakalamışsınız.Ya diğerleri ?"
Kahkahası bile soğuktu.Samimilikten uzak ve keskin."İnanabiliyor musun,kaçtılar.Ama dışarı çıkmış olamazlar.Birinin onları sakladığını düşünüyorum."
Stacie kendinden taviz vermeden "Böyle düşünmene sebep olan kişiler mi var ?" dedi.
Kısa bir sessizlik oldu.O sırada Dominic dönüştü ve sarı renkteki gözleriyle Stacie'e baktı.
"Evet.Ve biliyor musun şu an karşımda duruyor."
Bir an nefes alamadığımı hissettim.Nasıl bilebilirdi ki ? Ya da...Stacie söylemiş olamazdı değil mi ?
"D-Dominic..."
"Kes sesini ! Beni kandırabileceğini mi sandın küçük cadı ?!"
Ve sonra her şey çok yavaş oldu.Yada ben olanları ağır çekim görmeye başladım.Dominic elini kıskaç gibi Stacie'nin boynuna yerleştirip birşey mırıldanarak onu bizim tarafımızdaki duvara fırlattı.
"Arkamdan iş çeviriyorsun ha !"
Hızlı adımlarla,gözü kararmış bir şekilde bize daha doğrusu Stacie'e yaklaşmaya başladı.Ama mesafe hâlâ uzunken Stacie'i o halde bırakmaya dayanamadım veya okumu fırlatmaya hazır bir hale getirdim.Hızla açığa çıktım.
Zaman yoktu.Hazır halde olan oku Dominic'e fırlattım.Sol omzuna saplandı.Bunu beklemediğinden olsa gerek birden acıyla inledi.Sonrasında işler tersine döndü,bu sefer hedefi bendim.
"Demek ayağıma geldin ha ? Sevgiline geleceğini söylemiştim."
Tekrar bana yaklaşmaya bana başladığında soğukkanlılıkla diğer bir oku,yaya yerleştirdim.
Bana döndüğü için kalbini hedef almıştım.Ama attığım ok kalbine değil,az aşağısına saplandı.Bu sefer de acıyla inledi dersem,emin olun çok hafif kalırdı.Hatta öyle bir kükredi ki...Geriye savruldum ve duvara çarptım.Benim az ilerimde Stacie yatıyordu.
Bu süre zaafında saklanan Lucy,Zach ve Scott bana doğru koşarken Dominic de bize yaklaşıyordu.
"Siz.Beni.Öldüremezsiniz !"
Her adımda sesi yükselip sertleşiyordu.
"SİZ.BENİ.ÖLDÜREMEZSİNİZ !"
O sırada her şey tekrar yavaşladı,tekrar ağır çekim oldu olaylar.
Zach elindeki kazığı Dominic'in kalbine sapladı.
Hepimizin hayret bakışları arasında Zach kazığı olduğu yerde bırakıp geriledi.O sırada Dominic ağzı açık bir halde elini kalbine götürdü. Konuşmaya çalışıyor ama başaramıyordu.Zorlukla bir adım atmaya çalıştı.
"Seni mahvedicem aciz insan."
Kesik kesik konuşmuştu.Yerimde doğrulup katanayı belimden çözdüm ve önümde tuttum."Uzak dur."
Yutkunup tekrar adım atmak için zorladı kendini.Ama birden yere yığıldı.Katana ile savaşmaya hazır beklerken,arkasındaki Stacie'i gördüm.Ne ara kalkmıştı ? Dominic'in yerdeki vücuduna kısa bir bakış atıp bize döndü.
"Kurt çocuğu canlı görmek istiyorsanız hızlı hareket edin derim.Fazla hırpalamışlar."
Hızla başımı salladım ve çoktan arkasını dönüp yürümeye başlayan Stacie'nin peşine takıldım.Çok yürümedik aslında.Zindanlarla dolu bir koridorun sonundan,sola döndük sadece.Ama gördüğüm şey sanki bir mil yürümüş gibi bir his verdi bana.Ellerinden zincirlemişler ve yerden bir hayli yüksekteydi.Başı öne eğikti,muhtemelen bayılmıştı.Yada sadece öyle umuyordum.Karnı derin yaralarla doluydu.Ama nedense göğsü inip kalkmıyordu.Belki nefesini tutuyordu ha ? Olamaz mıydı yani ? Belki öldüğünü sansınlar diye uğraşıyordu.Belki de görüşümü bulanıklaştıran gözyaşlarım yüzünden ben göremiyordum.
Lucy,Cody'e koşarken ayaklarım yere çivilenmiş gibiydi.Vücudum kaskatı kesilmişti.
Sonra ortalıkta Lucy'nin çığlığı duyuldu.Belki o da gözyaşları yüzünden göremiyordu Cody'nin nefes aldığını.Oraya gidip bunu bizzat kendim kontrol etmek isterdim ama hâlâ kıpırdayamıyordum.Buna rağmen gözyaşlarım hızla akmaya devam ediyordu.
Yavaşça "Cody." diye fısıldadım.Elimden daha sesli söylemek gelmiyordu.Gözyaşlarım artık gözlerimi yakmaya başladığında gücümü topladım.İlk önce hızla gözlerimi sildim.Cody ağlamamı istemezdi.Sonra birkaç adım attım.Birkaç adım daha.Lucy'nin birkaç adım gerisine geçtiğimde tekrar baktım Cody'e.
Sonra beni saran bir kol hissettim.Beni yavaşça geriletti.Oysa ben o adımları ne zorluklarla,ne amaçlarla atmıştım.Ardından Scott bana sımsıkı sarıldı ve omzunda hıçkırarak ağlamama izin verdi.