Athan;
''Bunu kimseye söyleyemezsin...'' Ashle'nin gözlerinden ellerimi çektim ve nerede olduğumuzu görmesine izin verdim. Suratındaki ifadeyle güldüm. ''Yanında doktor varken biraz açılman sorun olmaz.''
''Günlerdir beni hastanede boşuna yatırıyordun?'' şakayla omzuma vurdu. Acımış gibi suratımı ekşittim.
''Seni taburcu etmek gerekecek.''
''Bunu sabırsızlıkla bekliyorum.'' derken okyanusa döndü. Uçsuz bucaksız gözüken okyanusa yıldızların ışıkları eklenince ürkütücü görüntü ortaya çıkıyordu. Bu ürkütücü görüntü insanı büyülüyordu. ''Bilseydim kendime daha önceden demir çubuk saplardım. Grip numarası yapmazdım.''
''Anlamadım?'' Yavaşça ona döndüm. Dediğini anlamamıştım. Onu buraya getirmek şuan iyi fikir gibi durmuyordu. Ateşi mi çıkmıştı? Yarasında sorun mu vardı. Kuma oturuşunu izledim. Ben de kuma oturmadan eğildim. Elimi alnına götürürken elimi havada yakaladı. Beni kuma çekti.
''İyiyim ben! Sadece... Athan seninle burada yıldızların altında oturmak... Sadece rüyamda görebileceğim bir şeydi. Şimdi...'' Elimi yavaşça serbest bıraktı ve elimi geri çektim. Sırıttım.
''Hiç sormadın.'' dedim. Şaşırma ve anlamama sırası ondaydı.
''Anlamadım.'' dediğinde gülmeme engel olamadım.
''Bana hiç böyle bir şey teklif etmedin. Sadece karşıma tuhaf şekillerde çıktın.'' dediğimde ikimizde güldük.
''Diğer erkekler kadar kolay elde edebileceğim düşüncesi tabuymuş.''
''Zor değilim Ashle sadece eski kafalıyım. Sevgiye inanıyorum. Sen bana sorsaydın seni kırmamak için buraya gelirdim. Sana karşı bir şey hissetseydim devam ettirirdim.''
''O zaman bana karşı bir şeyler hissediyorsun...'' dediğinde hızla ona döndüm. Suratıma büyük bir dikkatle bakıyordu. ''Benimle ikince buluşman. Hastanede sabaha kadar odamda oturdun. Şimdi burası.''
''Ah o durum. Ben bir doktor...''
''Hiçbir doktor hastasının odasında sabaha kadar oturup sohbet etmez. Kötü yalancısınız beyefendi.'' gülerek dilini çıkardı. Önüme döndüm.Onunla sohbet etmekten hoşlanmıştım.
''Bana çizimlerini göstereceğini söylemiştin. Sanırım o çizimleri görene kadar peşini bırakmayacağım.''
''Çok üzücü asla göremeyeceksin onları.'' Ona tekrar döndüğümde sinsice gülüyordu. Kaşlarımı çattım. O resimleri görmek hakkımdı. ''Şaka...'' eliyle kaşlarımı yukarı kaldırdı. ''Mimar olmak için çok uğraştım. Çizimlerimi sanatsal buluyorlardı. Ben her ikisini de yapabileceğimi göstermek için uğraştım. Bu meslek için mücadele etmem gerekti sonuç Greenwood şirketinde çalışıyorum. Ödüllü mimarların arasında mesleğimi devam ettiriyorum. Zaten orada devam edersem ben de ödüllü mimar olurum.''Derin bir nefes aldı. Geriye yaslanıp sırtını kumlara emanet etti. Ben de aynısını yaptım. Yüzündeki mutluluk inanılmazdı. ''Athan otuz yaşındayım ve on yıl önce öğrenciyken umudumu yitirmişken bu işi aldım. İmkansız bir şey olduğuna inanmıyorum. Greenwood bursunu kazandığımda ise fitillenmişti.''
''Dur bir dakika.'' ona dönerek kolumdan destek alarak yarı doğruldum. ''Greenwood bursuyla mı okudun?''
''Evet. Oxford mezunuyum.'' dediğinde gülerek önüme döndüm ve kafamı kuma yasladım.
''Ben de Greenwood bursuyla okudum. Sadece şaşırdım.''
''Neden? Rockfeller bursu kadar mükemmel. Hatta daha harika. Tüm dünyanın bu burstan yararlanmasını sağlıyorlar.'' Ashle bana bakmak için kafasını çevirdiğinde ben zaten ona bakıyordum. Yakalanmış sayılırdım. Kafamı ve bakışlarımı çevirmedim. ''Sen tanışma balosuna hangi tarihte katıldın?''
''Tanışma balosu?''
''Athan her yıl Greenwood vakfı kuruluşunu kutluyorlar ve burs alan öğrencileri bir kez olmak kaydıyla baloya davet edilir. Şanslıysan üst düzey bir Greenwood ile tanışırsın. Bilmem kaçıncı kuşak olmayan. En önemlisi Micheal Greenwood.''
''Şu meşhur balo... Elbetteki gittim. Hayatımın en muhteşem olayıydı.''
''Benimde.'' derken aynı anda birbirimize dönüp güldük. ''Greenwood'lar insanları etkilemeyi biliyor.'' Ashle gözlerini bayılmış gibi yapıp tamamen bana döndü. Başının altına elini koydu. ''Ben 2004 balosuna katılmıştım.''
''Ben 2005.''
''Senden bir yaş büyüğüm Athan bu normal. 20 yaş takıntıları var. 20 yaş altındakileri davet etmiyorlar. Sana bir sır vereyim mi? Üst düzey bir Greenwood'la tanıştım.'' Ashle'nin ağzından çıkan son cümleyle tüm dikkatim ona kaymıştı. Eva ile mi tanışmıştı acaba? Ben de ona döndüm ve elimi onun gibi başımın altına koydum.
''Gerçekten.''
''İsmi ne?'' dedim heyecanla. Nefesimi tuttuğumu hissedebiliyordum ama yeniden nefes almak için çabalamıyordum.
''Micheal Greenwood'un oğlu. Noach Abraham Greenwood!'' heyecanla çığlık atıp hızla doğruldu. Ben geriye dönüp kuma bıraktım tüm benliğimi.
''Çok heyecanlı olmalı.'' diye ruhsuzca mırıldandım.
''Aslında onunla tanışana kadar asla heyecanlanmazdım. Yani heyecanım bu boyutta olmazdı. Athan onun göbekli çirkin kel olması lazımdı...'' Sözünü böldüm.
''Tahmin edeyim, mavi gözlü, uzun boylu, kemikli yüz yapısı, atletik bir vücud ve kızıl saçlar.'' dedim.
''Evet ama değil sarışındı. Tüm Greenwood'lar sarışındır Athan.'' dediğinde ben de doğruldum.
''Hayır. Sen hiç...'' Eva'yı söyleyecektim sonra vazgeçtim. ''Rosalinda Greenwood'u gördün mü?''
''Hayır.'' derken düşünüyor gibiydi. ''Görmedim ama eğer kızıllar varsa o gece Noach'ın yanında tam bir cadı dolaşıyordu. İsmi... Hatırlamıyorum ama yaşı küçük gibiydi değildi de... Bilmiyorum tek bildiğim Noach ondan korkuyordu. Sonra... Tabi ya nasıl anlamadım. Micheal Greenwood onu bir dakika yanından ayırmadı. Rosalinda oydu o zaman.'' Ashle hatırlamanın sevinciyle bana baktı. Yanılıyordu. Bahsettiği kişi Eva olabilirdi. Ona Eva'dan bahsetmeyecektim.
''Olabilir.'' dedim. Sessizliğin dalga seslerine yenilmesine izin verdik. Bir süre o da konuşmadı ben de yavaşça doğruldum. Dalgaları daha iyi görmek istiyordum. O sırada Ashle hızla arkasını döndü.
''Seninle bu kadar ortak noktamız olduğu...'' cümlesi yarım kalmıştı. Benim oturur pozisyona geldiğimi görmemişti. Şuan gerekeğinden fazla yakındık nefesinin çeneme değdiğini hissediyordum. İkimizde kımıldamadık. Ashle gözlerini yavaşça yukarı kaldırdı. Gözlerindeki mutluluk... Kımıldamadan elimi kaldırıp yanağındaki saçları kulağının arkasına ittim. Sonra elimi yanağına yerleştirdim.
''Yapmayı düşündüğümüz şey...'' konuşurken dudaklarım burnuna hafifçe değiyordu. Derin bir nefes aldım. ''Çok, çok, çok yanlış.''
''Biliyorum...'' Elini yanağındaki elimin üzerine koydu. ''Senin müslüman olduğunu biliyorum. Bunun ne demek olduğunu araştırdım. Sana pişman olacağın bir şey yaptırmak istemiyorum.'' Çeneme değen dudaklarını geri çekti. Yanağındaki elimi indirdi. Sıkıca tutup bu sefer dizime uzandı. Sırıtmadan duramadım. Ashle'nin beni durduracağı asla aklıma gelmezdi. Olgunca beni durdurmuştu.
''Teşekkür ederim.'' diye mırıldandım. Beni duymamış gibi yapıp parmağını kaldırdı.
''Bakalım ilkokul bilgilerini ne kadar hatırlıyorsun...'' yıldızları sayarken ona katılmak için hafifçe geriye yaslandım ve kollarımla geriye düşmemek için destek aldım. Okyanusun sesi gökyüzünün mükemmelliği içinde orada saatlerce oturduk...
-
''Kimseye söylemek yok!'' Odanın kapısını açıp Ashle'yi içeri taşıdım. Uyuya kalmıştı! Eğer ben motorsikletimle olsaydım onu kim taşıyacaktı. Babamın impalası her zaman hayat kurtarıyordu. Kafasını beni onaylarcasına salladı. ''Akıllı kız.'' dedim. Koridoru geçip yatağı gözüktüğünde durdum. Yatağın başında tekli koltukta Richie oturuyordu.
''Akıllı cerrah.'' diye mırıldandı. Bakışları suratı donuktu. Yutkunup sessizce Ashle'yi yatağına bıraktım. Üstünü örtüp geri çekildim. Richie'ye baktım. O ise yavaşça ayağa kalkıp odadan çıkmak için hamle yaptı. Ben de onun peşinden. ODadan çıktığımızda durup bana döndü. ''Hastayı mı kaçırdın?''
''hayır, sadece... O gayet iyi.''
''Buna sen karar veremezsin.''
''Test sonuçları verebilir.''
''Ya komplikasyon oluşsaydı.''
''Olmadı.''
''Şanslıydın.''
''Değildim sadece tedbirliydim. Test sonuçlarına baktım.''dedim sertçe. Richie kaşlarını çattı. Bana kızamazdı. Ameliyatlara almaz nöbet yazardı. Şimdi kızamazdı. ''Onu öpecektim.''
''Ne?'' şaşkınca kaşları yukarı kalkınca sırıttım. Hızlı olmuştu.
''Sadece öpecektim. O engelledi.''
''Dostum gay olmadığına sevindim. Hayali bir kızı bahane edip gay olmanı gizlediğini sanıyordum.'' Richie sevinçle omzuma vurdu. ''Süpersin.''
''Bana diyen sen?'' bunu diğer konuya odaklanmamak için sormuştum. Eva'yı uydurmamıştım. O bana uydurduğumu söylüyordu.
''Benim kadınlarla takıldığımı gördün. Takılmak derken.'' göz kırptı ve cümlesini tamamlamadı. Görmüştüm. Barda kadınlara yürümesini görmüştüm. Profesyoneldi.
''Son zamanlarda hayır.'' Onu kızdırmak için söylediğim cümle işe yaradı ama kızmadı. Alınmış gibiydi.
''Sebebini biliyorsun.'' dediğinde anlamadığımı belli ettiğimi düşünüyordum. Çünkü anlamamıştım. Lou ile ilgileniyordu. Lou ile ilgilenmesi onu durdurmamalıydı. Aşık olması...
''Yok artık.''
''Evet, Lou'ya aşık olacağım aklıma gelmezdi.'' dediğinde kollarını göğsünde birleştirdi ve sağ ayağına verdi ağırlığını. O zaman arkasında elinde dosyayla bizi şaşkınca dinleyen kişi gözüktü. Ben duruşumu dikleştirdim. Gözlerimi hızla kaçırdım. ''Ne oldu?'' Richie baktığım yöne tam arkasına dönünce o da dondu.
''Bu... Dosyaları imzalaman gerekiyor.'' Lou şaşkınca elindeki dosyaları Richie'ye uzattı.
Diğer hikayelerimi profilimde bulabilirsiniz...
İnstagram: Eva_Wattpad