" ရာသီဥတုက အေအးေလ်ာ့လာၿပီေနာ္... ခိုက္ "
" အေအးေလ်ာ့လာေပမယ့္ ႏြေးႏြေးေထြးေထြးဝတ္ထားဦး... ရာသီဥတုအေျပာင္းအလဲကို ဂ႐ုစိုက္ရမယ္ "
ဒိုင္းကနဲလြင့္က်လာတဲ့ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ခိုက္ကတြဲထားတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကို ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္။ ကိုလွ်န္တို႔ မဂၤလာပြဲအမီ လာရတာေၾကာင့္ ခိုက္တို႔ေလယာဥ္ဆိုက္ေတာ့ ေန႕လယ္ခင္းသာရွိေသးသည္။ ႏွင္းမက်ေတာ့ေပမယ့္ အေအးေငြ႕ရွိေနေသးတာေၾကာင့္ အႏြေးထည္ခြၽတ္ခ်င္ေနတဲ့ရွားကို ခိုက္ႀကိဳၿပီးတားလိုက္သည္။
" ခိုက္... ဟိုမွာ ငါတို႔နာမည္ "
" ကိုလွ်န္တို႔လာႀကိဳဖို႔ လႊတ္လိုက္တာျဖစ္မယ္ထင္တယ္ "
ခိုက္တို႔ ေလယာဥ္ကြင္းထဲကထြက္လာေတာ့ ခိုက္နဲ႕ရွားနာမည္ကို ေရးထားတဲ့ ဘုတ္ျပားကိုကိုင္လို႔ ေစာင့္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
" ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ... ဘုတ္ျပားေပၚက နာမည္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ပါ "
ရွားတို႔ကို သိပုံမရပဲ လာႀကိဳတဲ့လူက ဟိုရွာဒီရွာ လုပ္ေနတာမလို႔ ရွားကပဲ ဦးေအာင္သြားၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
" အာ မဂၤလာပါ ... Mr.Hlyan က လာႀကိဳခိုင္းလိုက္တာပါ . မဂၤလာပြဲေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္လာမႀကိဳနိုင္တာကို အားနာေၾကာင္းလည္း ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္ "
ခရီးဦးႀကိဳျပဳလာတဲ့ေကာင္ေလးက ကိုဘုံလွ်န္တို႔မွာလိုက္တဲ့အမွာစကားကိုလည္း ရွားတို႔ကို အတိအက်ျပန္ေျပာသည္။
" ရပါတယ္... ကြၽန္ေတာ္တို႔နားလည္ပါတယ္... သြားၾကတာေပါ့ "
" ဟုတ္ကဲ့... ကူသယ္ေပးပါ့မယ္ "
ရွားတို႔ပါလာသမွ်ပစၥည္းေတြကို လာႀကိဳတဲ့ေကာင္ေလးက ခြဲေဝသယ္ေပးၿပီး ကားေနာက္ခန္းမွာ ေသခ်ာထည့္သည္။
" ဟိုတယ္ကို တစ္ခါတည္းလိုက္ပို႔ပါ့မယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ဗ်ာ့ "
အိုင္ယာလန္ကေနျပန္သြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ကိုလွ်န္တို႔မဂၤလာပြဲကို ခပ္ျမန္ျမန္ၾကားရလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ တကယ္ကိုထင္မထားခဲ့။ အနည္းဆုံး တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ၾကာဦးမယ္ထင္ထားတာ။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ကိုလွ်န္က တကယ္ကို လက္သြက္တာပဲ။
" ကိုဘုံလွ်န္က အိုင္ဒီယာအရမ္းေကာင္းေတာ့ ေနးေနးအတြက္ မဂၤလာပြဲကို ဘယ္လိုစီစဥ္ထားမလဲဆိုတာ ငါအရမ္းသိခ်င္ေနၿပီ "
" ကိုလွ်န္က ကိုယ္တို႔ကို နည္းနည္းေလးေတာင္မွ အရိပ္အႁမြက္ေပးမထားဘူး... ေရာက္တဲ့ေနရာကို ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ကိုယ္တို႔ခန႔္မွန္းမိေလာက္မွာပါ "
ရွားက ခိုက္ကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ တစ္ညလုံး ေလယာဥ္စီးလာရတာေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနၿပီမလို႔ ရွားမ်က္လုံးေလးေတြ ေမွးစင္းလာသည္။
" အိပ္ခ်င္တယ္... ငါ ခဏအိပ္ဦးမယ္ေနာ္ "
" အင္း... ကိုယ့္ကိုမွီထား "
မွီထားလို႔သာေျပာေပမယ့္ ခိုက္က အိမ္သားေလးရဲ႕ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲယူေထြးေပြ႕ၿပီးသားျဖစ္ေနသည္။ ရင္ခြင္ထဲမွာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေအာင္ေနေစၿပီး အိပ္ေစေတာ့ ခဏေလးနဲ႕ အိပ္ေမာက်သြားသည္။
" ေရာက္ပါၿပီ... "
တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ခိုက္တို႔စီးလာတဲ့ကားေလးကရပ္သြားၿပီး ကားေမာင္းသူက ေရာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ခိုက္ကို သတိေပးလာသည္။ ခိုက္ကလည္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး အိပ္ေမာက်ေနသည့္ရွားကို မႏွိုးရက္ေပမယ့္လည္း ႏွိုးဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္။
" ရွား . ရွား . ထပါဦး... ကိုယ္တို႔ေရာက္ၿပီ "
" အင္း... ငါးမိနစ္ပဲ "
" အဟက္... ေမာင့္ရွားေလး "
ခိုက္က ခပ္တိုးတိုးႏွိုးေနေပမယ့္ ရင္ခြင္ထဲက ေဒါက္တာေလးက ကေယာင္ကတမ္းေျပာလာသည့္စကားေၾကာင့္ ခိုက္ ခပ္ဟဟရယ္မိသည္။ ပခုံးေလးနဲ႕ အနည္းငယ္ ခပ္ဖြဖြလႈပ္ႏွိုးကာမွ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ မ်က္လုံးေမွးေမွးေလး အရင္ပြင့္လာသည္။
" ကိုယ္တို႔ေရာက္ၿပီ ... အခန္းေရာက္မွဆက္အိပ္ေနာ္ "
ထိုမွသာ ရွားက ခိုက္ကို ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ခိုက္ရင္ခြင္ထဲအိပ္ေနရာက ထလာသည္။ အိပ္ခ်င္စိတ္မေျပစြာ သန္းေဝေနေသးတာမလို႔ မ်က္လုံးေထာင့္မွာ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြ ေဝ့သီလာသည္။
" မ်က္လုံးကို အရမ္းမပြတ္နဲ႕... ကိုယ္ လုပ္ေပးမယ္ "
မ်က္စိကို လက္ေတြနဲ႕ပြတ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ရွားကို ခိုက္က အလ်င္အျမန္တားလိုက္ရသည္။ ခိုက္ရဲ႕ေရေသာက္ျမစ္ေလးက ဆရာဝန္ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလက်ရင္ အခုလိုလည္း သတိလက္လြတ္ျဖစ္တတ္ေသးသည္။ အနားကပ္လာတဲ့ရွားကို ခိုက္က အသင့္ေဆာင္ထားတဲ့ tissue နဲ႕ မ်က္လုံးေထာင့္က မ်က္ရည္စေတြကို ဖိသုတ္ေပးလိုက္သည္။
" ရၿပီ... ဆင္းရေအာင္ "
ခိုက္က ကားေပၚကေန အရင္ဆင္းလိုက္ၿပီး ရွားကိုလည္း တစ္ခါတည္းဆင္းေစသည္။ အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ေကာင္ေလးက ခိုက္တို႔ပစၥည္းေတြကို ကားေပၚကေန ခ်ထားေပးၿပီးၿပီျဖစ္သည္။
" ညေနေတာင္ ေစာင္းေနၿပီ "
" ေမာင့္ရွားက အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကိုး... ကားေမာင္းလာတာ အၾကာႀကီးပဲေလ "
" ကိုဘုံလွ်န္က ေနရာေ႐ြးတတ္သားပဲ "
ရွားက ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို ေဝ့ဝဲၾကည့္ရင္းဆိုလိုက္သည္။ ပုံစံအရ သဘာဝအပန္းေျဖစခန္းတစ္ခု ျဖစ္ပုံရသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး သစ္ပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနတာေၾကာင့္ ရာသီဥတုကလည္း ေအးစိမ့္စိမ့္အေနအထားျဖစ္သည္။
" ဝင္ၾကရေအာင္ေလ "
ခိုက္က ရွားရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး ဟိုတယ္က လမ္းျပေပးမယ့္ ေကာင္ေလးေနာက္ကို လိုက္လာခဲ့သည္။ ကိုလွ်န္တို႔ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ဟိုတယ္က အထပ္ျမင့္ဟိုတယ္ႀကီးမဟုတ္ပဲ ထင္းရႉးေတာၾကားမွာ ဘန္ဂလိုမ်ားစြာေဆာက္ထားတဲ့ သဘာဝအပန္းေျဖစခန္းတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ ေတာင္ေပၚေဒသတစ္ခုမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အလိုက္ အေအးကေတာ့ ပိုသည္။
" လူႀကီးမင္းတို႔..ဖိတ္စာေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ျပေပးပါဗ်ာ့ "
အပန္းေျဖစခန္းတစ္ခုလုံးကို မဂၤလာေဆာင္အတြက္ သီးသန႔္ငွားထားပုံရတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းက ခိုက္တို႔ဆီကေန ဖိတ္စာကို ေတာင္းယူေနသည္။ လူအမ်ားကိုဖိတ္တဲ့ ဖိတ္စာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီနာမည္နဲ႕ သီးသန႔္စီစဥ္ထားတဲ့ ဖိတ္စာေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ခိုက္က လက္ထဲမွာ အသင့္ကိုင္ထားတဲ့ ခရမ္းေဖ်ာ့ေရာင္ဖိတ္စာေလးကို ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းလက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္သည္။
" အေနာက္ကေန လိုက္ခဲ့ေပးပါေနာ္... မစၥတာတို႔အတြက္ စီစဥ္ေပးထားတာက ဒီဘက္မွာပါ "
စီစဥ္ေပးထားတယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ရွားမ်က္ခုံးေလးက ပင့္တက္သြားသည္။ ဘာေတြမ်ားစီစဥ္ထားသလဲလို႔ ေတြးမိတာမလို႔ စိတ္လႈပ္ရွားသြားတာေၾကာင့္ ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ ခိုက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဘာေတြစီစဥ္ထားလဲ သိလား... ခိုက္ "
" ေအာ္ . ရွားရယ္... ကိုယ္လည္း ဘယ္သိပါ့မလဲ . ေရာက္ရင္သိရမွာပဲကို "
" အဲ့တာဆို ျမန္ျမန္သြားရေအာင္... သိခ်င္ေနၿပီ "
စီစဥ္ေပးထားတဲ့ ခိုက္တို႔အခန္းကို မေရာက္မခ်င္း ရွားက စိတ္လႈပ္ရွားေနပုံရသည္။ လမ္းျပေပးတဲ့အေနာက္ကို ခပ္သြက္သြက္လိုက္ရင္း ထင္းရႉးတန္းေတြကိုျဖတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ေနရတာေၾကာင့္ ေဘးဘီဝဲယာကိုလည္း ေငးေသးသည္။
" ဒီဘန္ဂလိုပါပဲ... ညစာစားခ်ိန္မတိုင္မီေတာ့ snack box ေလး စီစဥ္ေပးထားတာမလို႔ လာပို႔ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ့ "
" ဟုတ္ကဲ့... ေက်းဇူးပါ "
ခိုက္နဲ႕ရွားတို႔ ေနရမယ့္ဘန္ဂလိုကိုေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြကို အခန္းထဲမွာ ေနရာခ်ထားေပးၿပီး အပန္းေျဖစခန္းရဲ႕ ဝန္ထမ္းေတြက ထြက္သြားၾကသည္။
" ခိုက္... ခိုက္ . ဒီမွာ ဒီမွာၾကည့္ဦး... ငါတို႔နာမည္ေတြ "
ခိုက္က အခန္းတံခါးကိုပိတ္ေနတုန္း ရွားရဲ႕ေခၚသံကိုၾကားတာေၾကာင့္ အနားကို ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
" ဟုတ္သားပဲ "
" ကိုဘုံလွ်န္ရဲ႕အိုင္ဒီယာလား . ေနးေနးရဲ႕အိုင္ဒီယာလားေတာ့ မသိဘူး... ေသခ်ာစီစဥ္ထားတာပဲ "
ခရမ္းေရာင္ညအိပ္ဝတ္စုံေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ ခ်ည္နဲ႕ထိုးထားတဲ့ ခိုက္နဲ႕ရွားတို႔ရဲ႕ နာမည္အတိုေကာက္ေလးကို လက္နဲ႕ ဖြဖြေလးပြတ္သပ္ရင္း ရွားကဆိုသည္။ ရွားက ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတာေၾကာင့္ ခိုက္ကလည္း ရွားအေနာက္ကေန ကပ္ထိုင္လာၿပီး ခါးကိုသိုင္းဖက္လာကာ ပခုံးေပၚကို ေမးတင္လာသည္။
" ေသေသခ်ာခ်ာကို စီစဥ္ထားတာပဲ ... ကိုလွ်န္တို႔ေတာ့ ရွယ္ပလန္နဲ႕ေရထုတ္ေနတာပဲ "
" အဲ့လိုမေျပာရဘူးေလ . မင္းကလဲ... တစ္သက္မွာတစ္ခါပဲကို "
ရွားကေျပာရင္းနဲ႕ ခါးမွာသိုင္းဖက္ထားတဲ့ ခိုက္ရဲ႕လက္ကို ဖတ္ခနဲရိုက္လာတာေၾကာင့္ ခိုက္က သေဘာတက်ၿပဳံးလိုက္ၿပီး အေနာက္ကေန ရွားရဲ႕ပါးႏုႏုေလးကို လွမ္းနမ္းလိုက္သည္။
" ေမာင္က ဒီတိုင္းေျပာတာပါ ေမာင့္ရွားရယ္... လူတိုင္းက ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူကို အေကာင္းဆုံးေတြပဲ ေပးခ်င္ၾကတာမဟုတ္ဘူးလား "
" အင္း... "
" အိပ္ဦးမလား... ေရအရင္ခ်ိဳးမလား "
" ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္မယ္ . ၿပီးရင္ေတာ့ ခဏေလာက္အိပ္ဦးမယ္... မ်က္စိေတြစပ္ေနတယ္ "
" အိုေက... အဲ့တာဆို ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ေနာ္ "
ေတာထဲေတာင္ထဲမလို႔ ရာသီဥတုကေတာ့ အနည္းငယ္ဆိုးသည္။ အခန္းထဲမွာေနတာေတာင္ ခပ္စိမ့္စိမ့္နဲ႕ ေအးေနတဲ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ခိုက္က အခန္းထဲက အပူေပးစက္ကို ျမႇင့္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လို႔ ေရပူေရေအးစက္ကိုလည္း ခိုက္က တစ္ခ်က္စမ္းလိုက္သည္။ အဆင္ေျပတာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာ ရွားအတြက္ ေရႏြေးႏြေးေလးကို ေသခ်ာစပ္ေပးၿပီး အျပင္ထြက္လာလိုက္သည္။
" ခိုက္ . ဒီမွာၾကည့္ဦး... သတိုးသားေလာင္းလ်ာေတြက စိတ္ကူးအရမ္းေကာင္းတာပဲ "
" ဘာမ်ားလဲ "
ခိုက္က ေမးလာေတာ့ ရွားက လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ကဒ္ျပားေလးကို ေထာင္ျပလိုက္သည္။
" မဂၤလာပြဲတက္ေရာက္ေပးတဲ့အတြက္ ကိုယ္တို႔ကို ေက်းဇူးတင္စာ "
" ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္ "
ခိုက္က ေရခ်ိဳးဝတ္စုံေလးဝတ္ထားတဲ့ ရွားအေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ထားလိုက္ၿပီး ကတ္ျပားထဲမွာ ေရးထားတဲ့စာကို လွမ္းဖတ္လိုက္သည္။
စာထဲမွာ ခိုက္နဲ႕ရွားရဲ႕ နာမည္ေတြကို တိုက္ရိုက္ထည့္ေရးထားၿပီး မဂၤလာပြဲကို တက္ေရာက္ေပးလို႔ ဝမ္းေျမာက္စြာေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးထားတာေၾကာင့္ မဂၤလာပြဲနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ကိုလွ်န္တို႔ရဲ႕စိတ္ရင္းကို ေသခ်ာျမင္လိုက္ရသည္။
" ကဲ ေရခ်ိဳးေတာ့ေနာ္... အိပ္ဦးမွာဆို... အရမ္းေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္... ေရခ်ိဳးေတာ့ "
ရွား ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ေနခ်ိန္ ခိုက္က ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲက အသုံးလိုမယ့္ ပစၥည္းေတြကို ေသခ်ာထုတ္ကာ ေနရာခ်လိဳက္သည္။ ကိုလွ်န္တို႔က ေသခ်ာစီစဥ္ေပးထားတာေၾကာင့္ ခိုက္တို႔အတြက္ လိုေလေသးမရွိေပမယ့္ ခိုက္တို႔ကေတာ့ တစ္ကိုယ္ေရသုံးေတြကို လိုရမယ္ရ သယ္လာတာျဖစ္သည္။
" ခိုက္... ငါ ၿပီးၿပီ "
ရွား ေရခ်ိဳးၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ ခိုက္က ကုတင္ေပၚမွာ ကန႔္လန႔္ျဖတ္လွဲၿပီး ဖုန္းၾကည့္ေနတာျဖစ္သည္။
" ေခါင္းေတြပါေလွ်ာ္လာတာပဲ... ေအးေနတာကို "
" ခရီးပန္းလာေတာ့ လန္းသြားေအာင္လို႔ပါ ခိုက္ရာ... မေအးပါဘူး... မင္းစပ္ေပးထားတဲ့ ေရႏြေးနဲ႕ပဲ ေခါင္းေလွ်ာ္ခဲ့တာပါ "
" ကိုယ့္ရဲ႕ေျပာမရဆိုမရ ေဒါက္တာေလးကေတာ့ "
ခိုက္က ပါးစပ္ကသာ ပြစိပြစိေျပာေနေပမယ့္ လက္ထဲမွာေတာ့ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ တဘတ္အပြတစ္ထည္ကို ကိုင္ထားၿပီျဖစ္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ရွားကို အနားဆြဲေခၚလိုက္ရင္း ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေစလိုက္သည္။
" ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆရာဝန္ဆိုတာေရာ သိေသးရဲ႕လား ... ေအးရတဲ့ၾကားထဲ ေသခ်ာဂ႐ုမစိုက္ပဲ ေနခ်င္တိုင္းေနေနေတာ့တာပဲ "
" ငါ ဂ႐ုမစိုက္လည္း မင္းကဂ႐ုစိုက္ေပးေနတာပဲကို "
" ေမာင့္ရွားကကြာ... "
" ရၿပီ... မင္း ေရသြားခ်ိဳးေတာ့... ေနာက္က်ေနၿပီ... ငါလည္းအိပ္လိုက္ဦးမယ္ "
" ၿငိမ္ၿငိမ္ေန... ကိုယ္လုပ္ေပးမယ္ "
ေျပာလို႔ရမွာလည္း မဟုတ္တာေၾကာင့္ ရွားက ခိုက္လုပ္ေပးေနသမွ်ကို အလိုက္သင့္ ေနေပးလိုက္သည္။
" ၿပီးရင္ ကိုယ္ ႏွိုးလိုက္မယ္ . အိပ္ေတာ့... "
ရွားရဲ႕နဖူးကို ခိုက္က ခပ္ဖြဖြဖိနမ္းၿပီး ဆံပင္ေတြကိုလည္း သပ္တင္ေပးလာသည္။ အိပ္ရာေပၚမွာ ေနရာတက်ျဖစ္သြားတဲ့ရွားကို ခိုက္က ေစာင္နဲ႕လုံးေထြးလို႔ ႏြေးေထြးေအာင္ အေသအခ်ာ ၿခဳံေပးလာသည္။ ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ပင္ပန္းထားတဲ့အျပင္ ေရလည္းခ်ိဳးထားတာေၾကာင့္ ရွားက သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ မ်က္လုံးေလးေတြ ေမွးစင္းလာသည္။ ခိုက္က အခန္းအပူခ်ိန္ကို ေသခ်ာညွိေပးၿပီးမွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
>>>>>>>>>>
ရွားအိပ္ေနတုန္း ခိုက္ကေရခ်ိဳးလို႔ၿပီးသြားတာေၾကာင့္ အဝတ္အစာလဲၿပီး ဖုန္းထဲက စီးပြားေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ သတင္းတခ်ိဳ႕ကို ဖတ္ေနလိုက္သည္။
ေဒါက္ ေဒါက္ ~ ~
ဖုန္းၾကည့္ေနရင္း တံခါးေခါက္သံကို ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ခိုက္က လက္မွာပတ္ထားတဲ့ နာရီကို ငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည္။ ညစာစားခ်ိန္ေရာက္လို႔ လာေခၚတာလားမသိတာေၾကာင့္ ခိုက္လည္း ေဘးမွာအိပ္ေနတဲ့ရွား မနိုးသြားေအာင္ သတိထားၿပီး အိပ္ရာေပၚကထကာ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
" မဂၤလာညေနခင္းပါ ... ညစာစားခ်ိန္မတိုင္ခင္ သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ snack box ေလး လာပို႔ေပးတာပါ "
" ေအာ္ . ဟုတ္ကဲ့ "
ခိုက္ အခန္းျပင္ကေန ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းကမ္းေပးတဲ့ဘူးေလးကို လွမ္းယူလိုက္သည္။
" ခုနစ္နာရီက်ရင္ ညစာစားဖို႔ မီးထြန္းထားတဲ့လမ္းအတိုင္း လာခဲ့ေပးပါေနာ္ "
" ေကာင္းပါၿပီ "
ခိုက္က ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းေလးက ျပန္ၿပဳံးျပၿပီး လွည့္ထြက္သြားသည္။
" ဘယ္သူလဲ. "
" နိုးသြားၿပီလား "
" အင္း... စကားသံၾကားလို႔ "
တံခါးဝမွာရပ္ေနၿပီး လက္ထဲကဘူးေလးကို ငုံ႕ၾကည့္ေနမိတဲ့ခိုက္က ရွားရဲ႕အသံၾကားမွသာ သတိဝင္လာၿပီး ခုတင္ေဘးကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ အိပ္ရာေပၚက ေစာင္ပုံၾကားမွာ ငုတ္တုပ္ထိုင္ေနတဲ့ရွားက ခိုက္ကို အၾကည့္မလႊဲတမ္း စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
" အိပ္ေရးေရာဝရဲ႕လား "
" အိပ္ေရးဝပါတယ္... လက္ထဲကဘာေတြလဲ "
" အာ... ကိုလွ်န္တို႔ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ snack box လာပို႔ေပးတာ... ညစာမစားခင္ စားလို႔ရေအာင္ထင္တယ္ "
ခိုက္က ေျပာရင္းဆိုရင္း လက္ထဲကဘူးလွလွေလးကို ကမ္းေပးလာတာေၾကာင့္ ရွားကလည္း အခ်ိန္မဆြဲပဲ ဘူးေလးကို ဖြင့္ပစ္လိုက္သည္။
" အို႔ ... မုန႔္ေတြ "
ဘူးထဲမွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့အရာေတြေၾကာင့္ ခိုက္က မ်က္ခုံးပင့္သြားရသလို ရွားကလည္း အံ့ဩသြားရသည္။ လူငယ္အ႐ြယ္ေလးေတြ စားေလ့ရွိၾကတဲ့ ေခ်ာကလက္အခ်ိဳမုန႔္ေတြနဲ႕ အာလူးေၾကာ္မ်ိဳးစုံက ရွားတို႔အတြက္ အထူးတဆန္းျဖစ္ေနတာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
" ဟ. ဟ... ဒီမုန႔္ေတြကေတာ့ ေနးေနးရဲ႕ အိုင္ဒီယာျဖစ္မယ္... တကယ္ကို ကေလးေလးပါကြာ... ခ်စ္စရာေလး "
ရွားက သေဘာတက်ဆိဳရင္း ဘူးထဲက snack ေတြကို တစ္ခုခ်င္း ထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေနးလက္်ာတို႔က ကေလးလို႔ေခၚလည္း ေခၚေလာက္ခ်င္စရာ။ snack box ထဲမွာ ရွားတို႔ငယ္ငယ္က စားခဲ့တဲ့ အမ္မ္(M) ေခ်ာကလက္လုံးေလးေတြေတာင္ ပါေသးသည္။
" ခဏေနက်ရင္ ညစာသြားစားရမွာ... ရွား အဝတ္အစားလဲဦးမလား "
" ဟင့္အင္း... ဒီဟာပဲ ဝတ္ေတာ့မယ္... ျပန္လဲရင္ အဝတ္အစားေတြက ေအးေနမွာ... ဒါေလးဝတ္ထားတာ ႏြေးေနၿပီ "
ခရမ္းေရာင္ ညအိပ္ဝမ္းဆက္ကေလးကို လက္ကေလးနဲ႕ပြတ္ေနတဲ့ ရွားက အမွန္တကယ္ကို သေဘာက်ေနပုံရသည္။
" အျပင္ကိုထြက္ရင္ေတာ့ ဒီဟာေလးတစ္ထည္တည္းနဲ႕ေတာ့ မရဘူးေနာ္ ... အေပၚထပ္ ထပ္ဝတ္ရမယ္ "
" အင္းပါ...မင္းကလဲ "
" အာလူးေၾကာ္ေတြ အမ်ားႀကီးမစားနဲ႕... ညစာမစားနိုင္ပဲေနမယ္ "
ခိုက္က အာလူးေၾကာ္အထုပ္ေတြကို ေဖာက္စားေနတဲ့ရွားေၾကာင့္ သတိေပးစကားေျပာလိုက္သည္။ ခိုက္အေျပာေၾကာင့္ အာလူးေၾကာ္ထုပ္ကို ႏွိုက္ေနတဲ့ လက္ကေလးေတြက ရပ္တန႔္သြားၿပီး ဆူပုပ္ပုပ္မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ရွားက ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
" သိပါတယ္ မင္းကလဲ... အဖြားႀကီးက်ေနတာပဲ "
လက္ေခ်ာင္းမွာ ကပ္ေပေနတဲ့ အာလူးေၾကာ္က အမႈန႔္ေလးေတြကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ သိမ္းလ်က္ပစ္လိုက္ရင္း ခိုက္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးေနတဲ့ရွားေၾကာင့္ ခိုက္လက္သီးက်စ္က်စ္ဆုပ္မိသြားသည္။
" ဆက္မအိပ္ေတာ့ဘူးဆို ကိုယ္တို႔ ညစာစားဖို႔ ေစာေစာသြားၾကမယ္ေလ... အေပၚထပ္ဝတ္လိုက္ဦး "
ခိုက္က ေျပာလည္းေျပာၿပီး ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုဖြင့္ကာ အႏြေးထည္အထူတစ္ထည္ကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
" ခဏေလး... ေျခအိတ္ပါဝတ္ဦး "
" ဟင့္အင္း... ေတာ္ပါၿပီ "
" ဘာကိုေတာ္ပါၿပီလဲ... မရဘူး. ဝတ္ရမယ္ "
ရွားေျခခ်ထိဳင္ေနတဲ့ ကုတင္ေဘးနားမွာ ထိုင္ခ်လိဳက္တဲ့ခိုက္က ရွားရဲ႕ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္သည္။
" ေျခေထာက္ေအးေနရင္ ေနနိုင္တာလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႕... ေျပာလိုက္ရင္ ဟင့္အင္း.ေတာ္ၿပီဆိုတာက အရင္ "
" ေအးမွမေအးတာကို "
" မေအးဘူးဆိုတာက ကိုယ္က အခန္းထဲမွာ အပူေပးစက္ကို ျမႇင့္ထားေပးလို႔ေလ... အျပင္မွာ ေအးတယ္ေလ. အခ်စ္ကေလးရဲ႕... မင္းေလးကအရမ္းေခါင္းမာ "
" သေဘာ . သေဘာ... မင္းသေဘာ. မင္းသေဘာကြာ "
ေျခအိတ္ထူထူေလးေတြကို ရွားရဲ႕ေျခေထာက္မွာ ေသခ်ာဝတ္ေပးၿပီး အႏြေးဖိနပ္ေလးပါ စီးေပးလိုက္သည္။ ထုတ္ထားတဲ့အႏြေးထည္ကိုပါ ေသခ်ာဝတ္ေပးလိုက္ၿပီး ထိုင္ေနရာကေန ထေစလိုက္သည္။
" သခင္ေလး ႂကြျမန္းေတာ္မူလို႔ရပါၿပီခင္ဗ်ာ့ "
" ခိုက္. မင္းေနာ္ "
" ဟ. ဟ... ခဏေလး ... ကိုယ္ကုတ္အကၤ်ီဝတ္လိုက္ဦးမယ္ "
" အင္း "
ခိုက္က အႏြေးထည္ဝတ္ေနေတာ့လည္း ရွားက ေဘးမွာေစာင့္ေနေပးလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အဆင္သင့္ျဖစ္လို႔ထြက္လာေတာ့ အျပင္မွာလည္း ေမွာင္ေနၿပီျဖစ္သည္။
" မီးေတြလင္းထိန္ေနတာပဲေနာ္ ခိုက္ "
" ကိုယ္တို႔က ဒီမီးေတြထြန္းထားတဲ့ လမ္းအတိုင္းသြားရမွ ညစာစားရမယ့္ ေနရာကိုေရာက္မွာထင္တယ္... ခုနတုန္းက မုန႔္လာပို႔တဲ့ ဝန္ထမ္းေလးက ေျပာသြားတယ္ "
" အာ . အဲ့လိုလား "
ခိုက္က ရွားရဲ႕လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး မီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေတြ ထြန္းထားတဲ့ လမ္းအတိုင္း အတူေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
" ေဟး. ဂရင္း ... "
လမ္းခ်ိဳးေလးတစ္ခုကိုအေရာက္ တစ္ဖက္လမ္းကေန ေလွ်ာက္လာေနတဲ့ ဂရင္းကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ရွားက ဝမ္းသာအားရ လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ရွားတို႔ကိုျမင္သြားၿပီး ဝမ္းသာအားရျဖစ္သြားတဲ့ ဂရင္းကလည္း ရွားတို႔လိုပဲ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနပုံရသည္။
" ဟယ္ ကိုရွားျမတ္တို႔... ညစာသြားစားၾကမလို႔လား ... ဂရင္းေရာပဲ "
" ဟုတ္တယ္ ဂရင္း ... တစ္ေယာက္တည္းလား "
" တစ္ေယာက္တည္းေပါ့ ... ဟိုအခ်စ္ငွက္ေတြက မဂၤလာပြဲရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို လုံးဝလွ်ို႔ဝွက္ထားတာေလ... ဂရင္းကိုေတာင္ ေပးမသိဘူး ... အခုလည္း တစ္ေယာက္တည္းေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနတာနဲ႕ ဦးေနာ္ကိုလာထြက္ရွာတာ... ဒီမွာ ကိုရွားျမတ္တို႔နဲ႕ ေတြ႕တာပဲ "
" ဦးေနာ္နဲ႕ အတူတူလာတာမဟုတ္ဘူးလား "
ရွားနဲ႕ စကားေျပာေနရင္း ခိုက္ကပါ ဝင္ေမးလာတာမလို႔ ဂရင္းက ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
" ဦးေနာ္က ဟိုကလာတာေလ... ဂရင္းက အိမ္ကေနပဲလာတာ "
" ဟုတ္လား... ကဲ စကားေတြေကာင္းေနတာ... သြားၾကမယ္ေလ ဂရင္း "
" အိုေက "
ညစာစားဖို႔ သြားၾကတဲ့လမ္းမွာ ဂရင္းပါ ပါလာၿပီမလို႔ အရမ္းတိတ္ဆိတ္မေနေတာ့ပဲ စကားေျပာသံေလးေတြ ထြက္ေပၚလာၿပီျဖစ္သည္။
" အဲ့တာဆို ဂရင္းကလည္း ဘာမွမသိေသးဘူးေပါ့ "
" ဟုတ္ပါ့ ... ႏွစ္ေယာက္သား ႀကိတ္လုပ္ေနၾကတာေလ ... ဂရင္းကိုလည္း မေျပာၾကဘူး "
" ေျပာသာေျပာရတာ စိတ္ကူးလည္း ေကာင္းၾကတယ္ေနာ္ ဂရင္း ... ခ်စ္စရာေလးေတြ "
တျဖည္းျဖည္း လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းအဆုံးေရာက္ေတာ့ ညစာစားဖို႔ ျပင္ဆင္ေပးထားတဲ့ ေနရာေလးကို ေရာက္လာၾကသည္။
" ဝါး လွလိုက္တာ "
မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရွားမွာ အသံထြက္လို႔ပင္ ေရ႐ြတ္မိသြားသည္။ မိုးေရစက္ေလးေတြ တစ္စက္ခ်င္း က်ေနသလိုမ်ိဳး ျမင္ေနရသည့္ အျပာေရာင္ မီးပန္းဆြဲေလးေတြေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခြင္က အျပာေရာင္ျဖစ္လို႔ေနသည္။
" အရမ္းလွတယ္ေနာ္ ခိုက္ "
" အင္း... "
ခိုက္လက္ကိုလႈပ္ရမ္းလို႔ စိတ္လႈပ္ရွားစြာေျပာလာတဲ့ ရွားေၾကာင့္ ခိုက္ၿပဳံးရင္း ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္သားမလို႔ ေခါင္းေလးကို ဖိတိုက္လိုက္သည္။ ခိုက္ရဲ႕အျပဳအမူေတြကို သတိထားမိပုံ မရတဲ့ရွားကေတာ့ မ်က္စိေရွ႕ကျမင္ကြင္းကို အားပါးတရေငးသည္။
ျမင္ကြင္းက ေငးလည္းေငးၾကည့္ခ်င္စရာပင္။ ဂလက္ဆီတစ္ခုထဲကို ေရာက္သြားသလိုမ်ိဳး အျပင္အဆင္ေတြၾကားမွာ ညစာဝိုင္းေတြကို ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားေပးတာမလို႔ သတို႔သားႏွစ္ေယာက္က ဘယ္ေလာက္အထိ စိတ္ႏွစ္ၿပီး ျပင္ဆင္ထားသလဲဆိုတာက ေပၚလြင္ေနသည္။
" ကိုရွားျမတ္ . လာ... ကိုရွားျမတ္တို႔က ဂရင္းတို႔ဝိုင္းမွာပဲ "
ရင္းႏွီးတဲ့လူနည္းစုကိုပဲ ဖိတ္ၾကားထားပုံရတာေၾကာင့္ ညစာဝိုင္းကလည္း အနည္းငယ္သာရွိသည္။ Sitting plan ခ်ထားတာမလို႔ ရွားတို႔ထိုင္ရမယ့္ေနရာကို ဂရင္းကပဲ ဦးေဆာင္ေခၚသြားသည္။
" ဘူေဖးပဲ စီစဥ္ေပးထားတာဆိုေတာ့ ကိုရွားျမတ္တို႔ ဘာစားခ်င္လဲ... ဂရင္းယူခဲ့ေပးမယ္ေလ "
" ေနပါေစ... အလုပ္ပိုပါတယ္ . ကိုယ္တို႔ ခဏေနမွ သြားယူလိုက္ပါ့မယ္... ဗိုက္လည္း သိပ္မဆာလို႔ပါ "
" ဟုတ္... ဂရင္းကေတာ့ ဗိုက္ဆာေနလို႔ သြားယူဦးမယ္ "
ရွားက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ဂရင္းက ဘူေဖးခ်ေပးထားတဲ့ စားပြဲေတြဆီထြက္သြားသည္။ ရွားကေတာ့ ခိုက္ေဘးနားကပ္ထိုင္ရင္း ခိုက္ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားကာ အျပင္အဆင္ေတြကို ေငးေနလိုက္သည္။
" အရမ္းသေဘာက်ေနတယ္ေပါ့... ေမာင့္ရွားက "
" အင္း . အရမ္းပဲ "
" အဲ့တာဆို ေမာင္တို႔ ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီးမဂၤလာျပန္ေဆာင္ၾကမလား "
" ခိုက္. မင္းေနာ္... ေပါက္တက္ကရ "
ရွားက ခိုက္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို ဖတ္ခနဲ မနာေအာင္ရိုက္ရင္း ဆိုလိုက္သည္။ ေပါက္တက္ကရလို႔သာ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ရွားက ေခါင္းညိတ္ရင္ ခိုက္က အမွန္တကယ္ကို ရွားအတြက္ မဂၤလာပြဲတစ္ခု စီစဥ္ေပးမွာ မလြဲဧကန္ပင္ျဖစ္သည္။
" ဟာ. ဦးေနာ္ ... "
ခိုက္တို႔ထိုင္ေနတဲ့ဝိုင္းကို ေရာက္လာတဲ့ဦးေနာ္ေၾကာင့္ ထိုင္ေနရာကေနထၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ဦးေနာ္ကို မျမင္ဖူးပဲ နာမည္သာၾကားဖူးတဲ့ရွားကလည္း အလိုက္သင့္ေလးထရပ္လို႔ ႏႈတ္ဆက္သည္။
" ဂရင္းက ဦးေနာ္ကိုရွာေနတာ... ဗိုက္ဆာလို႔တဲ့. အခုေတာ့ စားစရာသြားယူေနတယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္က အခုမွေရာက္တာဗ်ာ့... သိတဲ့အတိုင္းပဲ delay ေတြကအရမ္းမ်ားတယ္ "
" ဟုတ္လား... မိတ္ဆက္ေပးဦးမယ္... ဒါက ကိုယ့္အမ်ိဳးသား ေဒါက္တာဥတုရွားျမတ္ပါ... ရွား ဒါက ကိုေနးလက္်ာရဲ႕ဦးေလး . ဦးေနာ္ရန္ဇ ... ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ဦးေနာ္လို႔ပဲေခၚတယ္ "
ခိုက္ရဲ႕ တရွည္တလ်ား မိတ္ဆက္ေပးသံအဆုံး ရွားနဲ႕ဦးေနာ္တို႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကသည္။
" ေဒါက္တာ့ကို လူခ်င္းေတြ႕ၿပီးေက်းဇူးတင္စကားေျပာခ်င္ေနတာ အခုမွပဲေတြ႕ျဖစ္ေတာ့တယ္... ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ဗ်ာ... စာတမ္းျပဳစုေနရင္းနဲ႕ အိမ္က ကေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေပးရေတာ့ အခက္ေတြ႕ခဲ့ရမွာေပါ့ "
" အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး... ေနးေနးက လိမၼာပါတယ္... အပတ္တိုင္း လုပ္အားေပးသြားၿပီး စိတ္က်န္းမာဖို႔ အဓိကကူညီေပး႐ုံပါပဲ "
မဂၤလာသတို႔သားေတြ မပါဝင္ေသးတဲ့ ညစာစားပြဲမွာ ရွားတို႔က ဦးေနာ္၊ဂရင္းတို႔နဲ႕သာ စကားလက္ဆုံက်ရင္း အခ်ိန္ကုန္ဆုံးသြားသည္။
" ညစာစားၿပီးရင္ မီးပုံပြဲရွိေသးတယ္တဲ့... ခုနတုန္းက ဝန္ထမ္းေလးက ေျပာသြားတယ္ "
စကားလက္ဆုံက်ေနရင္း ဂရင္းကေျပာလာတာေၾကာင့္ ခိုက္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
" သြားခ်င္ေသးလား. ရွား... နားခ်င္ၿပီလား "
" မီးပုံပြဲေတာ့ မသြားေတာ့ဘူးလားလို႔... မနက္က်ရင္ ေစာေစာထရမွာဆိုေတာ့ နားခ်င္ၿပီ "
နားခ်င္ၿပီဆိုေတာ့လည္း ခိုက္ကပဲဦးေဆာင္ကာ ဦးေနာ္နဲ႕ ဂရင္းတို႔ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ခိုက္တို႔ထက္စာရင္ ဦးေနာ္တို႔က ႀကိဳေရာက္ေနပုံရတာေၾကာင့္ မီးပုံပြဲအတြက္ တက္ႂကြေနၾကေသးသည္။
" မနက္က်လိဳ႕ ငါ အိပ္ရာေစာေစာမနိုးရင္ ငါ့ကို ႏွိုးရမယ္ေနာ္ . ခိုက္ "
" ဟုတ္ကဲ့ဗ်ာ့ "
အခန္းကိုျပန္ေနရင္း ခိုက္က သေဘာတက်ရယ္လိုက္ကာ ေဘးနားမွာ ယွဥ္တြဲေလွ်ာက္လာတဲ့ ရွားရဲ႕ပခုံးေလးကို ပစ္တိုက္လိုက္သည္။ ေဘးကိုအနည္းငယ္ ယိုင္နဲ႕သြားတဲ့ရွားက ခိုက္ကို မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္ၿပီး လက္သီးနဲ႕ လက္ေမာင္းကိုထိုးလာသည္။
" ခိုက္. မင္း... "
" ဟား. ဟား... "
ရွားရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ ခိုက္မွာ ရယ္မိေတာ့သည္။ ဘန္ဂလိုကိုျပန္တဲ့လမ္းမွာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ရယ္သံလြင္လြင္ေတြ လႊမ္းၿခဳံေနေတာ့သည္။
>>>>>>>>>>
ဆက္ရန္
Yellowish_One 💛
(၂၂-၃-၂၀၂၄)
ခိုက္နဲ႕ရွားကို လြမ္းေနသူမ်ားအတြက္ အလြမ္းေျပေစလိုခ်င္အလို႔ငွာ