MASAL
Kristal parçalarını andıran kar taneleri nazlı nazlı yere süzülmeye başladı ve ben altında durduğum sokak lambasının ışığında bu hareketi tekrarı olmayacak bir dans gösterisiymişçesine seyredaldım. Ne kadar zaman geçti emin değildim
"Özür dilerim."
Gözlerimi gökyüzünden Enes'e çevirdim. "Seni bu saatte dışarı çıkardım," diyerek özrüne ekstra bir açıklama yaptı. Sorun olmadığını belli eden bir baş hareketinden sonra "Çok vaktim yok," dedim. Sesim bana bile yabancı gelen bir soğukluktaydı. Bunun nedeni karşımdaki adamdı. Öğrendiklerimdi. Günlerdir ağlamaktan kızaran gözlerime, kısılan sesime verdiğim yemindi.
"Ayrıca konuşacağımız bir şeyde yok."
Biliyorum der gibi başını salladı. "Konuşmak için gelmedim." Aldığım cevapla yaptıklarımızın tezatlığı kaşlarımı çatarken "O zaman bu soğukta burada ne işimiz var?"
Sitemim yerindeydi. Hava kaç dereceydi bilmiyordum ama hissedilen kesinlikle eksilerdeydi. Cebimdeki ellerim avuç içleri de kalan son sıcaklıktan medet umarcasına yumruk haline büründü.
"Daha çok ısınmak için."
Enes her zamanki gibi kafa karıştırıcı cümleleriyle beni düşüncelere esir ediyordu. Elleri boynuna gitti. Kabanının içinden az da olsa gözüken atkı yeni dikkatimi çekmişti. Ona söküp söküp yeniden ördüğüm ve günlerce dalga geçtiği atkıyı takmıştı. Yüreğim eski bir anıyı hatırlamış gibi kıpırdandı. Hoş artık bir önemi var mıydı, emin değildim.
Enes ucunda babasının yüzüğü olan zinciri çıkardı. O yüzüğü ilk gördüğümde neler düşünmüştüm. Gülümsedim. Bundan cesaret alan Enes'te belli belirsiz tebessüm etti. Gülüşümü kendi üzerine alındığını fark ettiğim an yüzümden sildim. Bu hareketimi de kaçırmaya çocuk ciddi ifadesine geri döndü.
"Al bunu."
Buz tuttuğunu kızaran parmak uçlarıyla belli eden eli bana uzandı. Avucundaki yüzüğe baktım. Hayatta kalan en kıymetli anısını ondan neden alacaktım ki?
"Hayatımdaki en değerli insan babamdı," derken hala uzanmamış elimi cebimden çıkarı ve yüzüğü zorlada avucumun içine koydu.
"Ama hiçbir zaman onun intikamını senden almayı düşünmedim. Bu da sana yeminim olsun."