~~ Last Christmas I gave you my heart ~~
ေဆာင္းရာသီကာလ ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္လည္း နီးလာၿပီမလို႔ ေဈးဝယ္စင္တာထဲမွာ ခရစ္စမတ္သီခ်င္းသံက ခပ္တိုးတိုးေလး ပ်ံ့လြင့္ေနသည္။ လွ်န္က ေဈးဝယ္လွည္းကို မုန႔္တန္းေတြၾကားတြန္းရင္း အေရွ႕ကေန ေတြ႕ရာမုန႔္ေတြ အကုန္ေကာက္ထည့္ေနတဲ့ ေနးေနာက္ကို အမွီလိုက္ေနရသည္။
" ေနာက္တစ္ပတ္ထဲမွာ ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မွာဆိုေတာ့ ဘာေတြလိုခ်င္ေသးလဲ ေနး "
" အင္း ... ခဏေနက်မွ ပတ္ၾကည့္မယ္ေလ ကိုကို "
" အိုေက "
မ်က္လုံးေလးေထာင့္ကပ္လို႔ စဥ္းစားသလိုျပဳၿပီးမွ ျပန္ေျဖလာတဲ့ေနးကိုၾကည့္ရင္း လွ်န္သေဘာတက် ၿပဳံးမိသည္။ ေရွ႕ကေန ေတာက္ေတာက္, ေတာက္ေတာက္နဲ႕ သြားေနရင္း စားခ်င္သမွ်မုန႔္ေတြကို အကုန္ဆြဲထည့္ေနတာေၾကာင့္ လွ်န္တြန္းလာတဲ့ တြန္းလွည္းေလးလည္း ျပည့္လုနီးနီး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
" အႏြေးထည္ေတြေရာ ဝယ္ၾကမလား ေနး "
" ေနးမွာ အႏြေးထည္ေတြ အမ်ားႀကီးပါလာတယ္ ကိုကိုရဲ႕ "
" မာဖလာေရာ "
" မာဖလာလား ... မာဖလာေတာ့ ဝယ္မယ္ေလ "
" အိုေက ... ၿပီးရင္ သြားၾကည့္ၾကမယ္ေနာ္ "
မုန႔္ေဈးတန္းရွိတဲ့ေနရာကေန လွ်န္တို႔က ဟင္းခ်က္စရာမ်ိဳးစုံရွိတဲ့ ကုန္စိမ္းတန္းကို အရင္ေကြ႕ပတ္လာခဲ့လိုက္သည္။ အိမ္မွာခ်က္စားၾကဖို႔ ဘာမွမရွိတာေၾကာင့္ လိုအပ္တာမွန္သမွ်ကို လွ်န္က ေ႐ြးခ်ယ္ဝယ္ယူတဲ့အခါ ေနးကလည္း ေဘးကေန တြန္းလွည္းကို ကူတြန္းေပးရင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္လာသည္။
" အမဲသားႀကိဳက္လား ေနး "
" ဟုတ္ "
" နံနံပင္ေရာ "
" နိုး ... "
ခပ္သြက္သြက္ပင္ ေနးက အျငင္းစကားဆိုေတာ့ ကိုကိုက သေဘာတက်ရယ္သည္။ ဟင္းခ်က္စရာ တစ္ခုခ်င္းစီကို ေကာက္ကိုင္ရင္း ေ႐ြးခ်ယ္ေနသည္။ ေနးကေတာ့ တစ္ခုခုကို အာ႐ုံစိုက္ေနတဲ့ ကိုကို႔ရဲ႕အသြင္ကို ေဘးကေန မသိမသာခိုးေငးလိုက္ သိသိသာသာၾကည့္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနသည္။
" အင္း . ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ပတ္စာရေလာက္ပါၿပီ ... ဒါေတြကို ေအာက္ထပ္မွာထားခဲ့ၿပီး ကိုယ္တို႔ အေပၚသြားၾကမယ္ေလ "
ေနးဝယ္ထားတဲ့ မုန႔္ေတြအျပင္ လွ်န္ဝယ္ထားတဲ့ တစ္ပတ္စာ ဆန္နဲ႕ဆီအပါအဝင္ ဟင္းခ်က္စရာမ်ိဳးစုံေၾကာင့္ ေဈးဝယ္တြန္းလွည္းေလးက ျပည့္႐ုံမကလို႔ လွ်ံပါထြက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ တြန္းလွည္းကို ေငြရွင္းေကာင္တာနား ႏွစ္ေယာက္အတူတြန္းသြားလိုက္ရင္း ေငြရွင္းတာမေစာင့္ေတာ့ပဲ အပ္ထားခဲ့လိုက္သည္။
" လာခဲ့ ေနး ... "
" ဟုတ္ "
လွ်န႔္ရဲ႕ လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ၾကား လွ်ိုဝင္လာတဲ့ ေနးတဲ့ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးတစ္ဖက္ကို ငုံ႕ၾကည့္ရင္း ေနးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုပါ လွ်န္ ေငးၾကည့္လိုက္သည္။
" သြားမယ္ေလ ကိုကို "
ၾကည္ရွင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ေနးက လွ်န႔္လက္ကိုဆြဲရင္း ဓာတ္ေလွကားဆီ ဦးေဆာင္ေလွ်ာက္သြားသည္။ ဆံပင္ရွည္ေလးေတြကို တစ္ဝက္ခြဲၿပီး တစ္ဝက္ကို ခပ္ေျမာက္ေျမာက္စည္းထားတဲ့ေနးက လူငယ္ဆန္ဆန္ စမတ္က်ေနသည္။ ရာသီဥတုေၾကာင့္ အနက္ေရာင္နဲ႕ အျဖဴေရာင္ေရာတဲ့ ဟူဒီေလးကိုဝတ္ထားတဲ့ ေနးလက္်ာေလးက ပန္ဒါေလးႏွယ္။ လွ်န့္မွာ ေနးဆြဲေခၚရာေနာက္ကို ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ရင္း ၾကည္ႏူးရပါေတာ့သည္။
" ဒီေလာက္ေတာင္ ပတ္ေနတာ ဗိုက္မဆာဘူးလား ေနး "
" နည္းနည္းေတာ့ဆာေနၿပီ "
" ဘာစားခ်င္လဲ "
" မသိဘူးေလ ... ဟိ ဟိ "
သြားတန္းေလးေတြေပၚသည္အထိ ရယ္ျပလာတဲ့ ေနးလက္်ာေလးေၾကာင့္ လွ်န႔္မွာ အသည္းယားစြာနဲ႕ နဖူးေလးကို လက္သီးဆုပ္နဲ႕ မနာေအာင္ခပ္ဖြဖြ ထုပစ္လိုက္သည္။ မ်က္လုံးေလးမွိတ္က်သြားတဲ့ ေနးလက္်ာက သူနာသြားပါၿပီဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႕ ႏွာေခါင္းကေလးက ရႈံ႕သြားေသး။ တကယ့္ကို အမူပိုေလးပါေလ။ ခပ္ေခ်ေခ်အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္နဲ႕တုန္းကလည္း မထိတထိနဲ႕ ခ်စ္ခဲ့ရသလို မူပိုပိုကေလးတစ္ေယာက္အသြင္နဲ႕ႀကဳံျပန္ေတာ့လည္း မခ်င့္မရဲနဲ႕ ခ်စ္ရျပန္သည္။
" အမဲသားပိုင္မုန႔္စားခ်င္လား ေနး "
" စားလို႔ေကာင္းလား ကိုကို "
" အင္း ... ပူပူေလးနဲ႕ အခုလိုရာသီဥတုမွာ စားဖို႔အေကာင္းဆုံးပဲ "
" စားမယ္ စားမယ္ ... "
အစားအေသာက္နဲ႕ပတ္သက္လာရင္ မ်က္လုံးေလးေတြထဲမွာ ၾကယ္ေတြကို ခ်က္ခ်င္းစုသိမ္းပစ္သလိုမ်ိဳး လဲ့ေတာက္လာတဲ့ ေနးလက္်ာပါေလ။ ပုံစံေတြဘယ္လိုပဲေျပာင္းေျပာင္း အတိတ္ေတြမည္သို႔ပင္ေမ့ေစကာမူ အစားအေသာက္ႏွင့္ျဖားေယာင္းလိုက္လွ်င္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္တတ္တာေလးကေတာ့ ေနးလက္်ာရဲ႕အစားအေသာက္အေပၚထားတဲ့သစၥာရွိမႈျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
တိုက္ဆိုင္မႈေတြကိုေတြးမိေတာ့ လွ်န္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ၿပဳံးမိသြားသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အစားအေသာက္တန္းေတြဆီကို ဦးေဆာင္သူက လွ်န္ပဲျဖစ္သည္။
" ဒီမွာ ခဏထိုင္ေစာင့္ေနဦးေနာ္ ... ကိုယ္ သြားမွာလိုက္ဦးမယ္ "
" တူတူလိုက္ခဲ့မယ္ေလ "
" ေစာင့္ေနပါ ေနးရဲ႕ ... ကိုယ္ သိပ္မၾကာပါဘူး "
ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေနးကို ပါးခ်ိဳင့္တစ္ဖက္ေပၚလာသည္အထိ ၿပဳံးျပကာ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားတဲ့ ကိုကို႔ကို အၾကည့္မလႊဲတမ္း လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ တန္းစီၿပီးေစာင့္ရတဲ့ဆိုင္မလို႔ အနည္းငယ္စီတန္းေနတဲ့ လူေတြေနာက္မွာ စီတန္းရပ္လိုက္တာကစလို႔ လက္မွာပတ္ထားတဲ့ တန္ဖိုးႀကီးနာရီကို ငုံ႕ၾကည့္လိုက္တာအဆုံး မ်က္လုံးမွတစ္ဆင့္ ႏွလုံးသားထဲထိေရာက္ေအာင္ ေနးတိတ္တိတ္ေလးသိမ္းထားလိုက္သည္။
" ကိုကိုက အရပ္အရွည္ႀကီးပဲ "
အေနာက္နိုင္ငံသားေတြနဲ႕တန္းတူ အရပ္အေမာင္းနဲ႕ ခပ္မိုက္မိုက္ခႏၶာကိုယ္ကို ေနးမွာ ေမးေထာက္ရင္းပင္ စိတ္ေအးလက္ေအး ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ေစာင့္ေနရင္းနဲ႕ ကိုကို႔အလွည့္ေရာက္ေတာ့ အေရွ႕ကိုတိုးသြားၿပီး ေကာင္တာမွာ အမွာတင္ေနတဲ့ကိုကိုက ဘာေတြေျပာေနလဲဆိုတာ မၾကားရေပမယ့္ ေနးကေတာ့ လက္ဟန္တခ်ိဳ႕ကိုအသုံးျပဳၿပီး စကားေျပာေနတဲ့ ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုသာ ေငးစိုက္ၾကည့္မိသည္။
" အရမ္းေစာင့္ရမယ္ထင္တာ ျမန္တယ္ ေနးရဲ႕ "
ေနး ေငးၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ မုန႔္ဗန္းကိုကိုင္ရင္း ျပန္ေရာက္လာတဲ့ကိုကိုက စားပြဲေပၚမွာ ဗန္းကိုတင္ရင္း စားစရာအခ်ိဳ႕ကို ေနးေရွ႕မွာ ေနရာခ်ေပးသည္။
" နာနတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ဝယ္ခဲ့တယ္ ေနး ... အမဲသားပိုင္မုန႔္နဲ႕တြဲစားရင္ အအီေျပဖို႔ အခ်ဥ္ဓာတ္ပါတာေလး ေသာက္သင့္တယ္ "
" ဟုတ္ "
" ကိုယ္ပဲ လွီးေပးေတာ့မယ္ "
ပိုင္မုန႔္နဲ႕ အေအးခြက္ကို ေနးေရွ႕မွာ ေနရာခ်ေပးေနရင္းကပင္ ပိုင္မုန႔္ကို ျပန္ဆြဲယူလို႔ လွီးျဖတ္ေပးေနတဲ့ ကိုကို႔ကိုၾကည့္ရင္း ေနးေနးၿပဳံးလိုက္သည္။ ကိုကိုက တကယ့္ကို ေနးရွင္းစ္ဘြိုင္းဖရန့္။
" အင္း ... ဒီေလာက္ဆို အေနေတာ္ပဲ "
တစ္လုတ္စာ ခပ္ေသးေသးလွီးျဖတ္ေပးထားတဲ့ ပိုင္မုန႔္တစ္ခုကို ေနး ခက္ရင္းေလးနဲ႕ ထိုးယူရင္းစားလိုက္သည္။ ပါးစပ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ဝင္လာသလိုမ်ိဳး အိစက္ေနတဲ့ အမဲသားနဲ႕ အခ်ိဳဓာတ္က အရသာရွိလြန္းတာမလို႔ ေနးမ်က္လုံးေတြပါမွိတ္ၿပီး အရသာခံမိသည္အထိ။
" ဘယ္လိုလဲ ေနး ... စားလို႔ေကာင္းလား "
" အင္း . အင္း ... အရမ္းေကာင္းတာပဲ.. ဂြတ္ဒ္ "
" ကိုယ္ေျပာသားပဲ ... ေျဖးေျဖးစား . ထပ္စားခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထပ္မွာေပးမယ္ "
ေခါင္းလုံးေလးကို ခပ္သြက္သြက္ညိတ္ရင္း လွ်န္ လွီးေပးထားသမွ် ပိုင္မုန႔္ေလးေတြကို ေခါင္းမေဖာ္တမ္းစားေနတဲ့ ေနးလက္်ာကို လွ်န္ၾကည့္ရင္း စိတ္လိုလက္ရၿပဳံးမိသည္အထိ။ တစ္မိုးေအာက္ေနးလက္်ာက လွ်န္ ေ႐ြးေပးထားတဲ့ အစားအေသာက္ကို အားရပါးရနဲ႕ သေဘာတက် စားသတဲ့ေလ။
" စားရခက္ေနရင္ နာနတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေလးနဲ႕ေရာေသာက္ "
" ဟုတ္ "
စားလိုက္ေသာက္လိုက္နဲ႕ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ ေနးလက္်ာက လွ်န႔္အေျပာကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းျပန္မေျဖနိုင္ပါ။ တိုျပတ္ျပတ္ တုံ႕ျပန္သံကေလးကိုသာေပးရင္း ပိုင္မုန႔္ေတြကို အားရပါရစားသည္။
" ဟင္ ... ကိုကိုလည္း စားေလ "
" စားမွာပါကြာ ... "
ပိုင္မုန႔္စားတာကိုနားရင္း နာနတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ေနတဲ့ေနးက မ်က္စေလးပစ္လို႔ လွ်န႔္ကို ေျပာသည္။ ခ်စ္ေနရေတာ့လည္း ေမးကေလးဆတ္တာအစ မ်က္စကေလးပစ္တာကအဆုံး လွ်န႔္အတြက္ အသည္းယားစရာျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ပန္ဒါေလးကေတာ့ လွ်န႔္ႏွလုံးသားကို ကုတ္ျခစ္ေနျပန္ပါၿပီ။
" အျပန္က်ရင္ ကိုယ္တို႔ စက္ဘီးတစ္စီးေလာက္ ဝင္ဝယ္ၾကမယ္ေနာ္ ေနး ... ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြက်ရင္ တစ္ခါတေလမွာ ေနး အပ်င္းေျပ စက္ဘီးစီးသြားလို႔ရေအာင္လို႔ ... ေက်ာင္းနဲ႕အိမ္ကလည္း နီးေတာ့ေလ "
" ဟို.. ဟိုေလ ေနး စက္ဘီးမစီးတတ္ဘူး "
လွ်န႔္ရဲ႕မ်က္ခုံးတန္းေတြက ေနးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဆတ္ခနဲ ပင့္တက္သြားရသည္။ အဲ့တာဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ စက္ဘီးဝယ္ေပးဖို႔ေတြးထားတဲ့ လွ်န႔္အစီအစဥ္ကို ေျပာင္းရေတာ့မွာပဲ။
" ဒါဆိုလည္း ကိုယ္ပဲ လိုက္ပို႔မွာေပါ့... အျပန္က်ရင္လည္း ကိုယ္ပဲလာႀကိဳေပးမယ္ေနာ္ "
" ဟို... ကိုကို ေနးကို စက္ဘီးစီးသင္ေပးမလားဟင္ "
ေနးလက္ေတြကို တစ္ဖက္နဲ႕တစ္ဖက္ ဆုပ္ေျခေနရင္း ကိုကို႔ကို မဝံ့မရဲေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ ေနးသာေတာင္းဆိုရင္ ကိုကိုက ေသခ်ာေပါက္သင္ေပးမွာသိေနေပမယ့္လည္း အလုပ္ေတြရႈပ္ေနမယ့္ကိုကိုက ဝန္ပိမွာစိုးသည္။
" အိုေက... ကိုယ္သင္ေပးမယ္ "
ေနး မ်က္လုံးေလးေတြ မွိတ္က်သည္အထိ ကိုကို႔ကို ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ ေနးကို စက္ဘီးစီးသင္ေပးေနတဲ့ ကိုကို႔အသြင္ကိုလည္း တစ္ဆက္တည္းေတြးမိရင္း ပိုၾကည္ႏူးမိသြားသည္။
" ေနး ... "
" ဟုတ္ "
ႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႕ ေနးရဲ႕နာမည္ကိုေခၚလာၿပီး မ်က္ဝန္းေတြတည့္တည့္ စိုက္ၾကည့္လာတဲ့ ကိုကို႔ေၾကာင့္ ေနးမွာ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႕ အသက္ေအာင့္လိုက္မိသည္အထိ။ ကိုကို႔မွာ ေနးကို တစ္ခုခုေျပာစရာရွိေနပုံရသည္။ ကိုကိုေျပာမယ့္စကားေတြကို အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည့္အခါ စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာမလို႔ အနည္းငယ္ဆူညံေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ပိုတိတ္ဆိတ္သြားသလိုပင္။
" ေနးက အခု ေနသိပ္မေကာင္းေသးဘူးဆိုတာ သိတယ္ဟုတ္ "
" ..... "
" ကိုယ္ေျပာတဲ့ ေနးက ေနမေကာင္းဘူးဆိုတာ ဟိုလိုေနမေကာင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ေနးရဲ႕အတိတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေမ့ေနတာမ်ိဳးကိုေျပာတာ "
ကိုကိုေျပာလာတဲ့ စကားမွန္သမွ်ကို ေနး ျပန္လည္မတုံ႕ျပန္မိပါ။ ကိုကို႔ႏႈတ္က ထြက္လာသမွ်ေတြကိုသာ အာ႐ုံစူးစိုက္ေနမိသည္။
" ေနးက ေနး မွတ္မိေနတဲ့ ဒုတိယႏွစ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအ႐ြယ္ေလးမဟုတ္ပဲ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနတဲ့ လူလတ္ပိုင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ "
" ..... "
" တကယ္လို႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေနး ေမ့ေနတဲ့ အတိတ္အေၾကာင္းေတြကို မွတ္မိလာတာမ်ိဳး တစ္ခုခုကိုသတိရလာတာမ်ိဳးရွိရင္ ကိုယ့္ကို အရင္ေျပာျပေပးမယ္ မဟုတ္လား "
" ကိုကို . ကိုကိုက ေနးကို ဒီကိုေခၚလာတာ ေနမေကာင္းလို႔ ေဆးကုဖို႔လား. ဟင္ "
အေမးနဲ႕အေျဖကြဲျပားစြာ တုန႔္ျပန္မႈေၾကာင့္ လွ်န္ ထိုင္ေနရင္းကေန လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားသည္။ ေနးလက္်ာေလး တလြဲေတြးေနျပန္ပါၿပီေလ။
" ဘာလို႔အဲ့လိုထင္ရတာလဲ ေနးရဲ႕ ... ကိုယ္နဲ႕ေနးက အခုလိုမ်ိဳး ဒီမွာ အတူတူရွိေနတယ္ဆိုတာ ေနး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေနလို႔ရေအာင္ရယ္ . ၿပီးေတာ့ ေနး မလုပ္ခဲ့ရတဲ့ ေနး ဝါသနာပါတာေတြကို လုပ္နိုင္ဖို႔ေလ "
" ဟုတ္လို႔လား "
ေခါင္းေလးငုံ႕ထားရာကေန လွ်န႔္ကို မ်က္လုံးေလးလွန္လို႔ ေမးလာပုံက မယုံသကၤာနဲ႕ အမႈစစ္ေပါက္စေလးအသြင္။ ထိုအသြင္ေလးကိုပဲ လွ်န႔္မွာ သေဘာတက်ေငးၾကည့္ရင္း ေျပာလက္စ,စကားကို ဆက္ဖို႔ျပင္သည္။
" အဲ့တာေၾကာင့္ ေနးက ကိုယ့္ကို အထင္မလြဲရဘူးေနာ္ ဟုတ္ၿပီလား . ကိုယ္ကလည္း ဒီမွာ အလုပ္ရွိတာေၾကာင့္ရယ္... ေနးကလည္း ဒီမွာေက်ာင္းတက္ဖို႔စီစဥ္ထားတာရယ္ေၾကာင့္ ဦးေနာ္က ကိုယ့္နဲ႕ စိတ္ခ်လက္ခ်အပ္ထားတာပါ "
" ဒါဆို ေနး အတိတ္မေမ့ခင္ကေရာ ကိုကိုနဲ႕ သိလားဟင္ "
ေနးအေမးေၾကာင့္ အနည္းငယ္တုံ႕ဆိုင္းသြားတဲ့ ကိုကို႔ကိုၾကည့္ရင္း အေျဖကိုေစာင့္ဆိုင္းေနမိသည္။ ေနးကိုမၾကည့္ပဲ တစ္ေယာက္တည္းၿပဳံးလိုက္တဲ့ကိုကိုက တစ္ခုခုကိုေတြးမိၿပီး သေဘာက်သြားပုံရသည္။
" ဒါေပါ့ ... သိတာေပါ့ . ေနးက အတိတ္မေမ့ခင္ကေရာ အခုလိုအတိတ္ေမ့ေနေတာ့ေရာ . ႏွစ္ခုလုံးက မေျပာင္းလဲဘူး ... သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ "
ကိုကို႔စကားအဆုံး ေနးေခါင္းကို ငုံ႕ခ်လိဳက္မိသည္။ ပူထူတက္လာတဲ့ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ နား႐ြက္ေတြအရ ေနးရဲ႕ပါးျပင္ေတြေရာ နား႐ြက္ေတြပါ နီရဲေနေတာ့မွာ အေသအခ်ာ။
" အခုလည္းၾကည့္ေလ... ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာပဲ "
" ေနး အဲ့အေၾကာင္းေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘာမွစဥ္းစားလို႔မရဘူး ကိုကို "
မ်က္လုံးေလးမွိတ္ထားၿပီး လွ်န႔္ကို ျပန္ေျဖေနတဲ့ ေနးလက္်ာက အတိတ္ေတြကို မမွတ္မိတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနဟန္။ လွ်န္လည္း ေနးမသိေအာင္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ခပ္တိုးတိုးရွိုက္လိုက္သည္။
" ေနး ... "
ေနးလက္်ာကိုေခၚရင္း စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ လက္ဖဝါးေလးတစ္ဖက္ကို လွ်န္ကဆြဲယူလို႔ ေထြးဆုပ္လိုက္သည္။ ေခါင္းေလးေမာ့လာတဲ့ ေနးလက္်ာေလးက လွ်န႔္ကိုေတာ့ မၾကည့္ပါပဲ ေထြးဆုပ္ထားတဲ့ လွ်န႔္လက္ေတြကိုသာ ေငးစိုက္ၾကည့္လာသည္။
" တကယ္လို႔သာ အတိတ္ကို သတိရတာမ်ိဳးရွိခဲ့ရင္ ကိုယ့္ကိုေျပာျပေနာ္ ကေလးငယ္ "
အထပ္ထပ္သတိေပးျဖစ္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းပါပဲ။ တကယ္လို႔ ေနးလက္်ာသာ အတိတ္ကိုျပန္သတိရလာရင္ နီးနီးကပ္ကပ္ရွိေနတဲ့ လွ်န္တို႔အေျခအေနကို လက္မခံနိုင္မွာကို အေၾကာက္ဆုံးပင္။ ျမတ္နိုးရသူ ခ်စ္ရသူမလို႔ လွ်န႔္ကို အခြင့္အေရးသမားရယ္လို႔ နည္းနည္းေလးေတာင္ အထင္မေရာက္ေစလိုပါ။
ေနးလက္ေတြကို ေထြးဆုပ္ထားတဲ့ ကိုကို႔လက္ေတြကို ေငးၾကည့္ရာကေန အၾကည့္လႊဲကာ ကိုကို႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ စူးစူးနစ္နစ္ေငးေမာေနတဲ့ ကိုကို႔မ်က္ဝန္းေတြကို ျပန္စိုက္ၾကည့္ရင္း စူးခနဲျဖစ္သြားတဲ့ေနးရဲ႕ေခါင္းေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြကို ဖိမွိတ္ပစ္လိုက္သည္။
" ေနး . အဆင္ေျပရဲ႕လား ေနး ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
ကိုကို႔ရဲ႕ စိုးရိမ္တႀကီး ေမးျမန္းသံေတြနဲ႕အတူ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္ေနရာကေနထလာၿပီး ေနးအနားေရာက္လာတာကို ခံစားမိလိုက္ေပမယ့္ ထိုးကိုက္ေနတဲ့ေခါင္းေၾကာင့္ ျပန္ၿပီးမတုံ႕ျပန္ျဖစ္ပါ။ ေနး ျပန္မမွတ္မိေသးတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကိုကိုက ေနးကို အခုလိုမ်ိဳး စူးစူးနစ္နစ္ ေငးစိုက္ၾကည့္ဖူးသည္ထင္ပါရဲ႕။ ပုံစံတူမ်က္ဝန္းတစ္စုံက ေနးအေတြးထဲကို ေပၚလာေတာ့ ေခါင္းကို အားျပင္းျပင္းနဲ႕ ရိုက္ခ်လိဳက္သလိုမ်ိဳး မိုက္ခနဲျဖစ္သြားခဲ့သည္။
" ေခါင္းကိုက္တာလား ေနး ... တစ္ခုခုမွတ္မိတာလား . မဟုတ္ဘူး . တစ္ခုခုကို စဥ္းစားလိုက္လို႔ျဖစ္တာလား . အဲ့ဒါဆို မစဥ္းစားနဲ႕ေတာ့ေနာ္ ေနး ... မစဥ္းစားနဲ႕ေတာ့ . ေနးအတြက္ ပင္ပန္းရတယ္ဆိုရင္ မစဥ္းစားနဲ႕... အတိတ္ကိုျပန္မမွတ္မိလည္း အဆင္ေျပပါတယ္ "
ေဘးနားမွာထိုင္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလို႔ ေထြးေပြ႕လာတဲ့ ကိုကို႔ေၾကာင့္ ေနးတစ္ကိုယ္လုံး ႏြေးေထြးသြားရသည္။ ေက်ာျပင္ကို ခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးလာတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေနးမ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ခ်လိဳက္ရင္း ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲကို သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႕ မွီခ်ပစ္လိုက္သည္။ ကိုကို႔ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႕က ေနးရဲ႕စိတ္ကို သက္သာရာရေစသည္မို႔ ေခါင္းကိုက္တာကိုအေၾကာင္းျပၿပီး ေပကပ္ကာမွီခိုမိေတာ့သည္။
>>>>>>>>>>
ဆက္ရန္
Yellowish_One 💛
(၁၂-၂-၂၀၂၄)
come back now! ☺
Thanks for waiting & missing.