Today is my rest day. Nai-stress akong isipin na wala akong gagawin. Kahit sa gawaing bahay ay hindi ko magawa. Kaha heto ako ngayon, nakahilata at nakatulala sa kisame.
'Saka na 'ko lalabas ng kwarto pag wala na 'yong naglilinis ng bahay. Nakakahiyang tumapak sa sahig habang sila ay naglilinis. Wala naman akong gagawin kaya hihiga nalang. Wala sa akin ang cellphone ko dahil na kay Zach. Siya na siguro ang bagong may-ari no'n dahil ayaw naman isuli. Nakakahiya nga'ng kunin dahil babawiin agad.
Bumangon nalang ako at naghanap ng pwedeng guluhin para ayusin. Napunta sa closet ang mga paningin ko kaya 'yon pinagkukuha ko ang mga damit at ginulo. Tutupiin ko rin naman pagkatapos, naghahanap lang ng gagawin.
Talino ko talaga. May gagawin na 'ko.
Inuna ko na ang mga damit pangtrabaho. Hanggang sa matapos ako ay inayos ko ito sa pagkaka- arrange.
Rinig kong may kumatok at pumasok sa kwarto.
"Can we roamed together?" he asked in low tone.
Napatingin ako sa kaniya na bihis na bihis. Pinaghandaan talaga.
"Tapos na bang maglinis ang maintenance mo dito?"
He nodded.
"Wait. Magbibihis lang muna ako."
Napatingin ako sa sarili. I'm wearing a dress pairing with white flat shoes. Binili ni Zach itong dress last week. At saka ito na rin pinili ko para match ang suot namin.
Lumapit na ako sa kaniya nang makuntento. Mabilis siyang ngumiti ng makita ako at bumaba ang tingin sa suot ko.
"You... You look lovely. I'm speechless." mabilis na hinapit niya ako sa bewang at hinalikan sa noo.
"God. Baby, your taking my breath away."
Hinampas ko ito sa dibdib at hinila na palabas. Masama ko itong binalingan ng tingin ng nagpapabigat ito.
"Ano tutuloy ba tayo?"
Hindi ko maiwasang hindi mainis dahil hindi pa rin ito kumikilos.
What is he doing?
"Zach, ano tutunga ka nalang diyan?" I asked annoyingly.
Kumurap ito ng tatlong beses at binuksan ang pinto ng sasakyan.
Mabilis ako pumasok sa loob at sinuot ang seat belt. Umikot rin naman siya at pumasok sa driver seat. Mabilis niyang binuhay ang makina ng sasakyan pero hindi pa pinatakbo.
"Matchy colors tayo. Like couples? Oh, God. I can't take it anymore." tulala niyang wika.
"Lord, I know na sobra sobra na itong binibigay mo ngayon. Papayag rin ako kung pasosobrahan mo pa hindi ako magrereklamo. I will gladly accept it."
He murmured something.
Sa boulevard ang punta namin ngayon. Lalo na at maganda ang view ng sunset. Hindi rin masyadong malayo sa bahay niya.
Agad akong bumaba nang makarating. Hindi ko na siya hinintay na pagbuksan ako ng pinto. Tumungo ako sa isang bench at umupo. Marami-rami na rin ang tao dito at halos couples. May nagtitinda ring streets food kaya sulit rin.
"You love sunset?"
He asked and sat besides me. I nodded my head and take my phone to take pictures.
I really love doing this.
"It's beautiful isn't it?" I suddenly asked him.
"Word is not enough to describe how beautiful it is." agarang sagot niya.
Napalingon ako dito. Hindi siya nakatingin sa sunset kundi saakin. Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. Napahawak ako ng bahagya sa dibdib ng bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi na naman nagcocooperate ang puso ko. Lintik na!
Bumaling nalang ako sa cellphone at pinost ang nakuha pictures. Nang tuluyan ng dumilim ay saka lang ako tumigil.
Tumayo ako at humarap sa kaniya.
"Kain tayo ng streets food. Hali ka." aya ko.
I know na hindi ito kumakain ng ganitong pagkain. Ano ba aasahan mo sa rich kids na 'to? Minsan nga nag- eenarti 'to ng pagkain.
First time niya.
"Malinis ba 'yan?" tanong nito ng may pandidiri.
Napairap nalang ako sa narinig.
"Syempre malinis yan. Sino ba ang gaganahan na bumili kung madumi ang pagkain na 'yan. Kaya kakain tayo niyan. Hindi pwedeng tatanda ka na hindi mo 'to matitikman."
"Hindi naman 'yan masarap!"
Rinig ko pa siyang bumuntong hininga. Wala rin naman siyang magawa dahil hinila ko na siya palapit sa isang vendor.
Inabutan ko ito ng isang fish ball. Pinapili ko na rin kong ano ang gusto niyang sawsawan, maanghang ba o hindi. But I know him, he likes spicy. Bobo ko lang tinanong ko pa.
Hinintay ko ang reaksyon niya. Nag thumbs up lang ito at inubos ang natira. Binigyan ko rin siya ng kwek- kwek tapos yong iba pang naka display dito. Except lang nong balut baka magsuka.
"Gusto ko pa." mahina niyang bulong saakin.
Napatawa ako at umiling.
"Hindi masarap, ah..." panunukso ko.
"Oh, kumuha ka pa diyan marami pa naman 'yang binibenta."
Tapos na 'kong kumain kaya hinintay ko nalang siyang matapos. Halos hindi mawala ang ngiti ko habang kinukuhanan siya ng picture. Expect ko pa naman magrereklamo ito.
Umupo nalang muna ako sa isang bench na malapit. Marami-rami rin ang nakain ko kaya sobrang busog. Sa pinoy talaga at kwek kwek ako naparami. Sarap kasi ng sauce nila.
Nagpabalot pa si Zach ng ilang pinoy at kwek kwek matapos mag bayad. Puro maanghang ang sauce since masarap talaga ang maanghang. Sabi niya kakainin niya ra iyon pagdating sa bahay.
"Masarap ba?"
"Super! I like it, ark!" nakangiti niyang sabi.
Niyakap niya ako at gigil na inamoy ang ulo.
"Marunong ka bang magluto non?"
"Yes. Madali lang naman 'yong lutuin." I confidently said.
"Cook for me, ark. Please, I'm begging." patunog na paiyak niyang sabi.
"Okay. Okay. I will. I will."
Pagsuko ko dahil hindi niya ako titigilan. Sa kilos niya talaga hindi halatang spoiled child. Sarcastic right? Hindi naman talaga.
Nagsasabi ako ng totoo.
Binuksan ko ang cellphone at muling kumuha ng litrato ng buwan. Minsan rin ay ang anino naming dalawa. Pasado alas-otso y medya na ng gabi. Malamig na ang simoy ng hangin kaya hindi ko maiwasang yakapin ang sarili. Ayaw pa naman na umuwi ni Zach dahil trabaho na bukas at minsan lang namin 'to nagagawa, ganoon rin naman ako.
"Late night walk tayo?" baling ko dito sa mahinang boses.
Mas lumamig pa ata ang nararam- daman ko ngayon dahil sa pag-ihip ng hangin. Mabuti nalang at hinila't niyakap ako ni Zach kaya bahagyang nakaramdam ako ng init.
"Wait. Kukuhanin ko muna ang jacket sa sasakyan. Nilalamig ka." paalam nito.
Mabilis lang naman siyang nakabalik at binigay saakin ang jacket. Kaagad ko naman itong sinuot at halos kasing haba lang ito ng suot kong dress.
Dumaing ako. "Sobrang liit ko ba? Mukhang XXL kasi,"
"Hindi naman. It's just malaki talaga ang katawan ko kaysa sa katawan mo. Hindi naman pareho ng size ang babae at lalaki. Kaya nagmumukhang XXL." halakhak niyang paliwanag.
Sumimangot ako sa kaniya. I get it naman. Mahilig rin naman ako sa oversized shirt, pero di umaabot sa ganito ka laki. Para na 'kong sumusuot ng sako.
"Hindi ba ako payatot tignan?"
Umiling lang ito at inabot ang noo ko at doon hinalikan.
"Let's go. I want to walk with you, ark. This is my first time, our first time walking together."
He stuttered at last, made him to avoid eye contact. Natawa ako nang makita ang pamumula sa tainga hanggang leeg niya. Marahas siyang huminga at binuhat akong bagong kasal.
Nanlaki ang mata ko sa gulat at hindi agad naka angal. Nagsimula na siyang maglakad kaya mahinang hinampas ko siya sa braso.
"Zach, ibaba mo 'ko. Kaya kong maglakad!" apila ko.
Nagbingi-bingihan lang ito at nagpatuloy sa paglalakad. Sumimangot ako dahil sa snob niya.
"Baka hanggang bukas naka tayo pa rin tayo dito. Tawa ka ng tawa!" aniya.
Tumigil nalang ako sa pagtawa nang makitang naiinis na ito. Pikunin talaga.
"Mapapagod ka," mahinang wika ko.
Tumaas pa ang kilay nito at hindi ako tinignan. Marahang hinaplos ko ang panga para kumalma ng bahagya. Huminto ito ngunit hindi pa rin ako binababa. Ngumuso nalang ako sa dismaya. Akala ko pa naman.
"Hindi ako mapapagod kung ikaw ang dahilan. Kahit ilang beses kitang buhatin sa isang araw. Hindi ako mapapagod sa iyo hanggang sa huling hininga." baritonong sagot niya.
I felt something inside of my stomach. Ito na ba 'yong butterflies na sinasabi nila? Even in my chest. Kaunting lapit lang ng mukha niya ay maririnig na niya ang kabog nito. I want to change the topic but my mind won't allow me. I feel lump in my throat. I can't voice out what I want to say.
Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. I can't think properly. I can't find any words. Is this normal? Him, saying those words stiffs me. Little things he do for me, make me feel like I'm in heaven.
Magpapa check up na talaga ako sa susunod pag may bakanteng oras. Baka may sakit na itong puso ko. Familiar man itong nararamdaman, ayaw kong pangalanan. Baka sakaling mali lang itong iniisip ko.
"Lahat tayo ay mapapagod, Zach. Kaya huwang mong tuldokan ang mga sinasabi mo dahil hindi natin alam ang hinaharap. Malay mo bukas, sunod na buwan kakainin mo rin 'yang sinasabi mo. Hindi natin alam kung sino o ano ang para sa atin." sermon ko.
Tuluyan ng nagtagpo ang makapal niyang kilay. Binaba niya ang tingin at mariin akong tinignan. Nilabanan ko ang kaniyang tingin at lihim na napadasal na sana ay hindi ito magalit. Nakakatakot siyang tignan at sana ay maawa siya sa maliit kong katawan na 'wag ihulog.
Una akong umiwas ng tingin dahil sa ilang. Pinalobo ko ang pisngi at ginalaw ang paa. Hindi naman ako nangangalay. Kinakabahan lang.
"Ah, bababa na ak–"
"Sa trabaho lang ako mapapagod, Elle. Sa trabaho lang hindi sa 'yo. At kung sinasabi mong hindi tayo para sa isa't isa... Ipilit natin. Wala ng ibang lalaki ang makakasama mo habang buhay kundi ako lang. AKO. LANG."
Putol niya sa sasabihin ko. Napa- awang ako ng labi dahil nahihirapan akong intindihin lahat. Dahan dahan niya akong binaba. Mabuti nalamang at hawak niya ako sa bewang kaya hindi ako tuluyang nabuwal. Napahawak ako sa braso niya at pinikit ng mariin ang mata.
"Zach..."
Tanging pangalan niya lang ang nasambit ko. I can't... Hindi ako sanay na ganito mag salita si Zach.
"Shh. Don't talk anymore. Ang dami-dami mong sinasabi. Alam kong gusto mo na maglakad."
Tumango nalang ako bilang pag sang-ayon.
Kinuha niya ang kamay ko at doon pinatili ang kamay niya. Nagsimula na siyang humakbang kaya sumunod nalang ako. Bahala na siya kung saan niya ako tatangayin mas marami siyang alam sa lugar nato kaysa saakin.
Ngayon ay ako na ang nauunang maglakad. I can't help it. Nagagandahan ako sa mga tanawin. Lalo na dito sa pwesto namin ngayon. May burol dito sa may dulo. Marami ang mga tao rito hindi katulad doon sa boulevard.
Maraming lights ang makikita mo mula rito. Lalo na 'yong mga puno, may lumilipad na alitaptap kaya nagsisilbing ilaw 'yon. Hindi rin nagpapahuli ang mga ilaw sa flower garden. May hot air balloon pa sila.
Bumitaw ako mula sa pagkakahawak kay Zach. I heard him groaned pa but I ignored him. Na-e-excite akong kumuha ng pictures. Then, iinggitin ko sila ni Lesley. Talo talaga sila.
Bumungisngis ako sa tuwa.
"Please. Careful." malambing niyang sabi.
"Opo!"
Hinalikan lang niya ako sa tuktok ng ulo. Mas napangiti ako. Kumuha ako ng pictures na magkasama kaming dalawa. Hindi siya ngumingiti nang tinignan ko lahat ng larawan na nakuha ko.
"Last one picture, Zach. 'Yong nakangiti ka naman."
Muli kong tinapat ang camera samin ngunit masungit lang siyang nakatingin. Sumimangot ako at tinignan siya.
"Please. Smile naman. Last na 'to promise." I begged.
"Sa bahay na–"
Hinalikan ko siya sa pisngi dahilan na tumigil siya sa pagsasalita dahil sa bigla. Sumilay ang ngiti sa labi niya kaya mabilis kong kinuhanan ng picture. Tatlong take 'yon.
Humiwalay ako at tinignang muli ang kuha. Nice naman. 'Di halatang nabigla.
"Ang gwapo mo dito! Look." tili ko.
Pinakita ko sa kaniya ang picture na kuha ko. Wala naman akong nakuha na reaksyon kaya binawi ko nalang.
"Ngumiti ka nga palagi. Pinagdadamot mo naman sa iba 'yang ngiti mo."
Siya talaga ang madamot sa ngiti. Saakin lang 'yan pag kami dalawa. Bigla na lang 'yan sisimangot kung marami ang tao. 'Yong lunch nga namin na kasama si Aljean ay napipilitan lang siya. Kapal ng mukha para makipag plastikan. Baka actor 'to galing umarte.
"My smile is only for you, ark."
Pagkatapos ay inaya ko na siyang umuwi dahil maghahatinggabi na. May trabaho pa kami bukas.
Humikab ako nang masandal ko na ang ulo sa backrest. Pinatay ko ang AC at binuksan ang bintana. Hahayaan kong makabukas ang bintana para pumasok ang malamig na hangin. Tinatangay ng hangin ang aking buhok, hindi ko na inabala ang sarili na taliin ito.
In-on ko na rin ang stereo ng sasakyan. Mabilis ko itong kin-o-nnect sa phone at pumili ng kanta.
Araw-Gabi
By: Regine Velasquez
'Di biro ang sumulat ng awitin para sa 'yo
Para akong isang sira-ulong hilo at lito
Sa aking
Sinabayan ko ang kanta. Bumagay pa ito sa mababa at medyo paos na boses ko. Pinikit ko ang mata at dinama ang mga liriko. Hindi ako marunong sumulat nang kanta. Kaya sa paraan na ito pinaparinggan ko si Zach. Hindi man niya halata. Basta para sa kaniya 'tong kanta. Bahala siya.
Kahit na sa pamamagitan ng kantang ito malaman niya kung ano rin ang nararamdaman ko para sa kaniya. Hindi ko man ma-i-saboses.
Araw-gabi nasa isip ka
Napapanaginip ka
Kahit saan magpunta
Araw-gabi nalalasing sa tuwa
Kapag kapiling ka
Araw-gabi tayong dalawa♪♪♪
Napamulat ako nang sabayan rin ni Zach ang kanta. Malamig ang kaniyang boses. Gulat ako at hindi kumurap. Dahil baka nananaginip lang ako dala sa antok.
Hindi ako nananaginip. Totoo siyang kumanta kanina. Hinarap ko ang labas ng bintana at ngumiti. Sinadya kong dito sa labas ibaling ang tingin nang sa gayon ay hindi niya makita ang pagngiti ko. Ramdam kong namumula ang pisngi.
Kinikilig ako.
"I know how to sing. Hindi lang nag co-cooporate ang boses ko." depensa niya.
"Wala naman akong sinabi."
Not bad naman 'yong voice niya. Hindi lang nabagay sa kanta. Malamig ang boses na mababa. Galing nga 'no? 'Yan kasi ang gusto ko sa mga boses lalo na pa kung lalaki ang kakanta. Mas bagay kasi sa boses niya ang mga sad song. Mas mabilis ako nakakatulog kung makakarinig ako ng ganyang boses.
Hindi lang niya siguro binibigyan ng atensyon. Mukhang hindi naman ito masyadong mahilig sa music. Saka lang siguro pag may kasamang iba. Ganyan rin naman ako ginaganahan akong makinig kung natatahimikan na ako sa lugar. O ginagawang pantulog pag natatakot akong lumabas upang magtimpla ng gatas.
'Yong mga kanta ni Bruno Mars, December Avenue at iba pang artist ay nasa cellphone ko. Slowed and reverb version nga lang lahat. Kasi sometimes I can't understand myself. Gusto ko ng ganyang kanta tapos buburahin pagka bukas. Mabilis magsawa, ganon.
Automatic na bumukas ang gate ng bahay ni Zach. Pinatay ko muna ang pagkaka connect ng phone ko at hinintay na tumigil ang sasakyan. Late night na. Nakakatamad ng mag half bath pero kailangan.
"Zach, thank you." pasalamat ko bago kumaripas ng takbo papasok.
"Careful!" si Zach.
Dumiritso ako sa kusina at kumuha ng baso para sa gatas. Dinala ko ito sa taas para doon inumin habang maglilinis ng katawan. Nakasalubong ko pa si Zach sa hagdan. Nakakunot ang noo habang nakatingin saakin.
"Matatapilok ka niyan!" daing niya.
"Sorry naman. Nagmamadali lang."
"Akin na. Ako na maghahatid sa kwarto mo."
Binawi niya mula saakin ang baso. Hinuli ng isang kamay niya ang kamay ko.
Umangal ako. "Pero–"
"No buts!"
Final niyang sabi. Pinatalikod niya ako at mahinang tinulak. Wala akong nagawa. Inunahan ko siya. Tinakbo ko ang hagdan paitaas.
"I said careful!" sigaw niya.
Dinungaw ko ito na nasa kalahating hagdan. Masama ang tingin niya saakin na para bang sobrang sutil kong bata. Hindi nakikinig sa mga magulang.
"Sorry naman."
Pumasok ako sa kwarto at dumiritso sa closet. Kumuha ako ng terno na pangtulog kulay itim. Muling bumukas ang pintuan kaya alam ko na kong sino 'yon.
"Pakilagay sa bathroom please. Doon malapit sa bathtub."
Utos ko dito. Hindi naman ito nagreklamo. Lumabas na ako ng closets at dumiritso sa bathroom. Kita ko siyang pinupuno ng tubig ang bathtub. Huminto ako at nilagay ang dala sa sink. Nakita ko siyang may nilagay na liquid soap at pinabula.
"Ako na," kuha ko sa liquid soap ko.
"Next time 'wag kang tumakbo sa hagdan. Delikado ang ginagawa mo. Hindi ka pusa." mahina niyang sermon.
Natatawa naman ako sa huli niyang sinabi. Sino ba ang nagsabi na pusa ako?
"Sorry naman. 'Di na mauulit! Hindi ko pinapangako."
Humalakhak ako sa reaksyon niya. Ang sama na nang timpla ng mukha niya. Kong magkaaway pa kami kanina pa niya ako pinatay sa inis.
"Sorry naman. Sorry naman." he mocked.
"Maligamgam 'yang tubig. You can half bath now."
"Na nandito ka? So panonourin mo 'ko?"
Tumaas ang kilay niya at mapanlarong ngumisi.
"Yes. Baka lunurin mo ang sarili."
Mabilis ko itong sinapak at pinanlakihan ng mata. Kala niya siguro nagbibiro ako. Hindi naman ako baliw para lunurin ang sarili.
"Kawawa ka naman kong ganon ang mangyari. Mamamatay ako ikaw nalang mag-isa."
Sakay ko sa sinabi niya. Ano kala niya siya lang?
"Umalis ka na nga! Naiinis ako sa iyo!"
Tinulak ko ito. Nanggigigil ako sa kaniya.
"Lalabas ako."
"No ihahatid kita hanggang pintuan. Baka maninilip ka!"
Dumaing siya. "I'm not pervert, ark."
Sigaw niya sa labas ng banyo nilock ko ito. Pinagpag ko ang kamay at inumpisahan ang paghubad ng damit. Mabilis kong nilubog ang katawan at dinama ang maligamgam na tubig. Nilalaro ko ang mga bula habang umiinom ng gatas. Hanggang dibdib ko lang ang tubig at ang mga bula ang nagsisilbing pantakip ng katawan ko.
Wala na akong naririnig na ingay galing sa labas. Paniguradong umalis na si Zach. Gumanti lang naman ako sa kaniya tapos ako pa ang talunan. Naiinis talaga ako dahil nakakahanap siya ng butas. Pasalamat talaga siya at hindi ko tinutudo ang pang-aasar sa kaniya. Baka humimlay siya.
Ilang minuto pa akong nanatili bago naisipang banlawan ang sarili. Sinuot ko ang kinuhang damit at inayos ang buhok kong magulo. Matagal ko nang gustong paputulan ang buhok ko pero nasasayangan ako. Hindi naman siya palaging magulo, depende sa pagkakatali ko. Ayaw rin naman pumayag ni Nanay.
Hindi ko na inabala pang ibalik sa kusina ang baso at hinugasan nalang 'yon para hindi lalanggamin. In-off ko ang ilaw at iniwang naka on ang lampshade.
Nagising ako ng marinig ang sunod sunod na katok. Tinignan ko ang cellphone sa bedside table at in-on 'yon. Alas dos nang madaling araw pa. Muli ko na naman narinig ang katok. Malakas at kulang na kalampagin 'yon.
"Sandali! Nandidistorbo!" sigaw ko, upang marinig nang nasa labas.
Dabog akong bumaba sa kama at dumiritso sa pintuan. Marahas kong binuksan ito at bumungad saakin si Zach na naiiyak.
"What happened?"
Pinapasok ko ito. Niyakap naman ako nito at sumuksok sa leeg ko. Nanginginig ito. Hinila ko hanggang sa dulo ng kama. Nababasa na ang leeg ko dahil sa lihim niyang pag-iyak.
Though, I don't know the reason why he's crying.
"Hey. What's wrong?" I said softly, hinagod ko ang kaniyang likod. "Tell me, what's wrong?"
Patuloy ko nalang siyang tinatahan. Nilalaro ko ang buhok niya dahil hindi pa rin siya kumakalma.
"Ark... It's feel so real. So real. It's hurts."
Mahinang sabi niya. Nagtaka ako dahil nasasaktan talaga ang boses niya. Nilayo ko siya saakin. Kita ko ang masaganang luha niyang umaagos sa pisngi. Nahahawa na rin ako sa kaniya. Nasasaktan at naiiyak na ako kahit siya naman ang nakakaramdam.
"What is it?"
"I... had a dream. A bad one."
Utal niyang pagkasabi. Pinunasan ko gamit ang kamay paalis ang mga luha niya.
"Continue." I mouthed.
"I've dreamed about you. You, leaving me in a dark place. I don't know where the place is because it's all dark. I can't see nothing but you, turning your back from me. It's hurts. So bad. It's feel so real." huminto ito at huminga ng malalim. "Your not leaving right? Your not leaving Zach here alone? Please let me know. I badly want to know it."
Nagsusumamo ang kaniyang boses. Tears escaped in his face. Also I feel my eyes watered. Tumingala ako at pinaalis ang nag babadyang luha. Hinarap ko uli ito at ngumiti.
"I'm not, Zach. I'm not." I said softly.
"Stop crying please. And stop thinking those stuffs and rest."
Bumaba ako para kuhanan siya ng tubig. Pagbalik ko sa kwarto ay pinainom ko agad. Naubos naman niya ang isang basong tubig.
"Kanina ka pa umiiyak?" tanong ko.
"Nong kumatok na 'ko. Matagal mo kasing binuksan ang pinto. Tapos naisip ko nalang na baka iniwan mo na ako at umalis ka na."
Mahina niyang sagot.
"Sorry. Naalimpungatan kasi ako dahil sa katok saka lang nagising."
Tumango tango siya at naintindihan. Hindi naman niya ako masisisi dahil tulog rin naman ako. Tinignan niya ang kama ko at humiga.
"Can I stay here? Sleep besides you? I'm scared in my room."
Huminga ako at tumango. Umusog naman siya pa kaliwa at hinintay akong humiga.
"Here please." He tapped the space besides him.
Doon ako humiga at mabilis na pumulupot ang braso niya sa bewang ko. Ngumiti ako at hinayaan siyang amuyin ang buhok ko. Pinikit ko ang mga mata at dibdib niya ang ginawang unan. I heard him murmured something but my ears can't reach to hear.
"Stay forever please. I love you so much."