Claire's POV
Inaantay ko na lang si Laurence na sunduin ako hindi naman din niya sinabi kung saan kami magdi-dinner.
Few moments later...
Nandito na siya.
"Claire, you ready?"
"Yes."
"Bakit dala mo pa camera mo?"
"Basta. Don't mind my camera. Let's go, nakakahiya sa mama mo baka malate tayo."
Ngayon, papunta na kami kung saan man kami magdi-dinner.
Few moments later...
Sa gitna ng pagbiyahe namin ni Laurence napatawag si Georgina.
"Nasa kotse ka po ba? Parang bihis na bihis ka po ah? May lakad?"
"Uhm, actually, I'm with Laurence. His mother invited me for a dinner. Wala naman akong gagawin kaya pumayag ako."
"Ano 'yan ma, dinner date?"
"Nooo. Mama niya nag-imbita sa 'kin hindi siya."
"Asus!"
"Malapit na tayo." -Laurence.
"Oh sige na. Tatawag na lang ulit ako sa 'yo mamaya."
"Okay. Enjoy... Love you!"
Call ended...
"Pasensya ka na ha? Palabiro lang talaga si Georgina."
"It's okay. We're here!"
Sa restaurant kami magdi-dinner. Dito lang din sa Makati.
Pumasok na kami sa restaurant ni Laurence.
"Malapit lang pala pupuntahan natin. Buti nandito sa Makati ang pamilya mo?"
"Are you hesitate?"
"Uh no! It's okay."
Lumapit na kami sa pamilya niya at nagpakilala ako.
"Is that your friend?" Mom of Laurence asked.
"Yes!" -Laurence.
"Hi, I'm Claire Francisco." Pakilala ko sa kanila.
"I'm his mother."
Tumayo ang mama niya at nakipagkamayan sa akin.
"Nice to meet you ma'am."
"Huwag mo na akong i-ma'am. Dahil ngayon pa lang gusto na kitang maging manugang."
Agad-agad?
Medyo nagulat ako sa sinabi niya kaya napatingin ako kay Laurence.
"Ma? Pinag-usapan na natin 'yan."
"You know what? You look familiar... I don't know where I've seen you but I think I saw you already." Sister of Laurence.
"I'm a freelance photographer, kaya siguro familiar ako sa 'yo is nakapunta ka sa isang event na nandoon din ako."
"Siguro nga."
"Since, kumpleto na tayo, kakain na tayo." Mom of Laurence said.
"Upo na tayo." Said Laurence.
Habang nagte-take sila ng order.
"So, how's your life?"
"My life is a bit challenging. Pero kaya naman."
"What do you mean by that? I'm sorry but I want to know something about you."
Hindi ko alam pa'no makatakas sa tanong na 'to.
Tama ba na sumama ako rito?
"Ma? That's too personal.", Said Laurence.
"No, it's okay. Hindi maganda 'yung karanasan ko in terms of love."
"Kaya ba single ka ngayon? I'm telling you, you are suitable for each other. Laurence is a handsome and a nice guy. I know that coz I raised him well."
"I know that's why we're very good friend."
"Sana, kung papalarin, ikaw ang gusto ko para kay Laurence."
"Thank you for the compliment. Pero hindi na po siguro ako susubok na magmahal ulit."
"Bakit naman?"
"She's busy with her career ma, that's why." -Laurence.
Alam ko ayaw niyang sabihin ko ang tungkol sa past ko.
"Ohh! I see. Bakit hindi mo subukan na magmahal ulit? Baka naman may hinihintay ka lang bumalik ha? Nandiyan naman si Laurence."
Ang kulit pala ng mama ni Laurence.
"Wala po. Kasi 'pag umalis na sila hindi na dapat hinihintay."
"Dala mo camera mo 'di ba?" -Laurence.
I nodded.
"Let me take a picture of you guys."
Sabi ko sa kanila.
"Laurence, picturan mo kaming dalawa ni Claire."
"Sure!"
Kinuha ni Laurence ang camera sa 'kin at nagtake na siya ng pictures.
Siyempre nag-smile pa rin ako kahit na medyo nailang ako sa kanya.
Nagpakuha rin kami ng pictures na kasama ang lahat.
Carlos' POV
I'm here at Makati tapos parang nakita ko si Claire na pumasok sa isang restaurant na kasama ang isang lalaki.
Tama ba ang nakita ko? Si Claire nakikipagdate na sa ibang lalaki?
Siguro nga nakapagmove on na siya kay Jack.
Sakto naman na tumawag si Jack.
"O pare napatawag ka?"
"Nasaan ka?" -Jack.
"Nasa Makati ako pare. Sakto nakita ko pa si Claire na pumasok sa isang restaurant na may kasamang lalaki."
"Lalaki? Ano 'yon, nakikipagdate?"
"Mukhang gano'n na nga."
"Hindi ba nila kasama si Georgina?"
"Hindi pare. Mukhang sila lang dalawa."
"Sige, pare salamat."
Call ended...
Jack's POV
Mukhang nakahanap na ng pag-ibig si Claire.
Kasalanan ko naman kasi kung bakit tinalikuran niya na ako.
Karma ko na rin siguro 'to.
Isa lang sa ngayon ang gusto ko. 'Yun ay ang makuha ko ang loob ni Georgina.
Sana mabigyan ako ng pagkakataon na makausap siya.
Kinabukasan...
Georgina's POV...
Ngayong araw na 'to, kakalimutan ko na magkaibigan kami ni Anton.
Lumipat ako ng upuan ko at hindi ko siya pinapansin kahit na anong usap niya sa 'kin simula nang klase hanggang ngayon.
Wala akong gana na kausapin ang taong pinalaki ng sarili kong tatay habang ako na sarili niyang anak hindi manlang dinalaw kahit isang beses lang sa loob ng 23 years.
Galit lang ang nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko sila.
Anton's POV
Hindi ko alam kung ano'ng nagawa ko dahil bigla na lang akong hindi kinausap ni Georgina.
Lumipat pa siya ng upuan.
"Georgina! Hey! Hintay!" Nakita ko siyang palabas ng campus.
Gusto kong maliwanagan bakit biglang nagbago ang pakikitungo niya sa 'kin.
Huminto naman siya sa paglalakad paglabas ng campus.
"Ano ba? Hindi mo ba naintindihan 'yung sinabi ko sa 'yo?" Galit na sabi niya.
"Ang labo mo kasi e. Bigla ka na lang nagalit hindi ko naman alam kung ano'ng nagawa ko."
"Malas mo lang dahil nadamay ka na. Pero ito lang sasabihin ko sa 'yo. Huwag ka ng lalapit sa 'kin at huwag mo na rin akong kakausapin. Kung pwede lang, ayaw rin kitang makita."
"Georgina!" -Tito Jack.
Georgina's POV
And look who came...
Nagsama pa talaga kayo.
"Ano bang sinasabi mo Georgina?" -Anton.
"Gusto mong malaman? Ayan! Tanungin mo ang magaling mong tatay-tatayan."
"Pati ba naman kay Anton na walang kinalaman idadamay mo sa galit mo sa 'kin?" -Jack.
"Bakit hindi? 'Di ba sa kanya mo nilaan yung pagiging ama mo imbes na sa akin?! Ano ba dapat ang maramdaman ko? Mali ba na masaktan ako at maging ganito ang asal ko?"
"Oo, alam ko nagkamali ako. Pero nandito na ako. Bumalik ako para sa 'yo."
"Well, it's too late! Hindi kita kailangan. Alam mo nagsisisi ako na nakilala ko kayong dalawa e. Akala ko dati magiging masaya ako na makilala ang tatay ko pero hindi pala. Ang sakit pala na makilala ka."
"Nagsisisi na ako sa nagawa ko. Bigyan mo ako ng pagkakataon para magpakaama sa 'yo, anak."
"Anak?! Ang lakas din naman talaga ng loob mo na tawagin akong 'anak'. Nagpakaama ka ba sa 'kin?! Hindi ba't si Anton ang nakaranas no'n at hindi ako na sarili mong anak?!"
"Alam ko galit ka dala ng emosyon mo. Kahit baliktarin pa natin ang mundo, ako ang tatay mo at ikaw ang anak ko."
"Yun ang katotohanan na hindi ko kailanman matatanggap. Magsama kayong dalawa."
Umalis na ako dahil para na akong sasabog sa galit.
Dederetso na muna ako sa dorm at bukas ng madaling araw na ako uuwi.
I need to rest.