Salona girdiğimde bizim çocuklar dedem ve Elias vardı ama Elias'ın ne işi vardı.
Yavaşça salonun ortasına doğru - Elias'ın tam karşısına- yürüdüm ve güzel bir referans ile eteğimin iki ucundan tutarak selam verdim.
"yüce büyücüye selamlarımı sunarım." başımı yerden kaldırmamış ve selam pozisyonunda durmaya devam etmiştim.
Şimdi neden bu kadar abartarak selamladığımı soruyorsanız eğer , canım öyle istemişti diyerek sizi yanıtlamak isterim. Neden abartmayayım ki sonuçta o yüce büyük büyücü ustası efendisi kralı falandı işte. O yüzden abartmamda sorun yoktu.
"ne yapıyorsun Qi" soran Elias'dı.
"yüce büyücü olan sizi selamlıyorum efendim" başım ağrımıştı ne zaman rahat ol diyecekti bu adam.
"bu kadar abartmana gerek yok" gülümsedim uğraşmak istiyordum.
"abartmak değil bu yüceler yücesi sayın kral büyücü. Ben sizi layıkı ile selamlamaya çalışan bir kulum sadece" baya abartmıştım bu sefer. Ama olsun yani nolacak ki.
"o zaman selamlamaya kenarda devam et görüş açımı kapatıyorsun." bir dakika ne bana rahat ol demeyecek miydi.
Hızlıca kafamı kaldorıp Elias'a baktım ciddi mi diye. Oldukça ciddiydi. Bir insanın nasıl olurda bir tane mimiği oynamazdı şu an.
"pekala" diyerek yana doğru yürüdüm. Her ne kadar şaka amaçlıda yapsam da şu an bozamazdım. Çünkü gururum ağır basıyordu.
Ben sessiz sedasız yan tarafa doğru yürürken biri kolumdan tutarak beni kendine çevirdi ve sarıldı. Bana sarılan kişi uzun olduğu için kafamı yukarı doğru kaldırdım.
"sadece şaka yaptım. Bir daha beni bu kadar abartılı selamlama. Sadece hoş geldin demen yeterli." romantik bir büyücü kralıydı.
Arkadan bir öksürme sesi geldiğinde utanarak Eliasdan hemen ayrıldım. Biz Elias ile ne zamandan beri bu kadar yakındık. Neden bana sarılması garip gelmiyor hatta hoşuma gidiyordu? Aşık mıydım lan yoksa?
Kendi kendimi soru yağmurlarına tutarken Elias'a dikkatle bakmaya başladım. Bakışlarımı fark eden Elias ne oldu der gibi kafasını iki yana salladı. Bir insanın kafa sallaması nasıl bu kadar tatlı olurdu biri açıklasın bana.
Hafifçe gülümsedim Elias'a karşılık olarak ardından Lili ve Latte'nin arasına oturdum. Yanımdaki kızlara baktım bana muzip bir şekilde sırıtarak bakıyorlardı. Lili sadece üçümüzün duyacağı şekilde fısıldadı.
"aranızda bir şeyler oluyorda bizden mi saklıyorsun sen Qi hanım" hemen reddetmek için kafamı iki yana salladım.
"sizden bir şey sakladığım yok kızlar." ben hızlıca reddetmiştim ama bu sefer Latte bir imada bulunarak konuştu.
"o zaman daha önceden bize söyledin ama biz mi unuttuk leydim." buradan anladığım ne dersem diyeyim ben ve Elias hakkından konuşacaklardı.
Kafamı Eliasa döndürdüm ve bakmaya başladım. O da Lucas la fısıldaşıyorlardı.
Lucas muzip bir şekilde sırıtarak Eliasın kulağına fısıldadı. Elias ise fısıldamanın ardından kıpkırmızı olmuş ve hemen bana bakmıştı. Kızarmış Elias'ın tatlılığı karşısında büyülenirken dedem öksürmüş ve tüm havayı bozmuştu. Elias dedemin öksürüğü ile kızarmayı kesmiş dedeme bakmaya başlamıştı. Dede ne yapıyorsun ya.
Herkes dikkatini dedeme vermiş ve konuşmasını bekliyordu. Dedem ise sadece kahyaya işaret yapmış ve beklemeye başlamıştı. Kahya iki üç dakika sonra elinde bir çok kağıtla birlikte odaya girdi. Dedem kahyadan kağıtları aldığında konuşmaya başladı.
"ülkeyi gezmeniz için bir liste oluşturdum." yakışıklı dedeler değil işe yarar dedeler lazımdı insana. Kıskandırmak gibi olmasın ama benim dedem iki özelliğede sahipti.
"Tabiki tek başınıza gezmenize izim veremeyeceğim için Elias'ı da size rehberlik yapması için çağırdım." Elias'a baktım göz ucuyla bana bakıyordu.
Utandım ve yere bakmaya başladım. Bana bir haller oluyordu ama hayırlısı.
"ne zaman başlayacağız gezip tozmaya" heyecanlı bir ses ile konuştu Lili. Cidden bu kıza sadece gezmek olsundu. Banada sadece tatlılar yeter, tatlı olan her şeyi severdim.
Elias, Lili'ye cevap verdi.
"normalde bugün çıkabilirdik ama yeni geldiğim için oldukça yorgunum. Sizin için sorun yoksa yarın başlayalım." lilinin hevesi kaçsada kabul etti. Yorgun argın adama bizi gezdireceksin diyemezdik sonuçta.
Aklıma bir şey takılması ile merakla Elias'a döndüm. Zaten bana bakıyor olan Elias aniden ona bakmamla şaşırsada sonradan sormak istediğim bir şeyin olduğunu anlamıştı.
"bir sorun mu var Qi" evet sen çok yakışıklısın... Hayır hayır bu değil. Ne diyorsun sen Qi?
"merak ettimde sen burada mı doğdun Elias." Elias bana yumuşacık bir tebessüm ederek kafasını olumlu anlamda salladı.
"evet. Ben büyücü kulesinin yöneticisi olmam dışında bu ülkenin prenslerinden biriyim" ciddi olamaz.
Salonda oturan benim tayfam ve ben, Elias'a şaşkın şaşkın bakmaya başladık.
Kendi ülkemde veliaht prens faciası yaşamam yetmiyormuş gibi şimdide gelmiş başka ülkenin prensine mi aşık olmuştum hemde bu prens büyücü kulesinin başıydı. Ben de hep rütbesi yüksekteki kişilere aşık oluyordum.
"bize şimdi ülkenin prensi aynı zamanda büyücü kulesinin başı mı rehberlik edecek" doğru noktaya parmak basmıştı Lucas. Adamın iki ayrı yerden bir sürü işi olduğuna emindim. Tüm yaz boyunca bize nasıl rehberlik edecekti.
Elias oldukça sakin bir ses ile onayladı.
"şimdi biz size nasıl seslenmeliyiz prens olarak mı yoksa büyücü kulesinin başı şeklinde mi" ikinci mantıklı soruyu soran kişi benim tatlı Lattem'di
"yüce büyücü şeklinde seslenilir bana. Çünkü büyücü kulesinde çalışmaya başlayan herkes dış dünyadaki statüsünü kaybeder. Tabi ben prens olduğım için kaybetmedim ama genede yüce büyücü olarak anılırım." Elias'ı onayladılar.
Biraz düşündüm diğer herkes gibi seslenmek istemiyordum ona. Daha farklı şekilde seslenmeliydim. Aklıma gelen hitap şekli ile Elias'a yönelik konuştım.
" ben sana yüce büyücü prens diyeceğim. " en yaratıcı hitap şeklini bulmuştum daha ne istiyorlardı.
Bir anda salonda kıkırtılar yükselmeye başladı.
"Gerçekten hadi ama komik bile değildi neye gülüyorsunuz." herkes saçma sapan kıkırdıyordu. Oysaki ben ciddiyim.
"neden bana o şekilde hitap etmek istiyorsun Qi" yüzündeki tatlı gülümsemeye doğru baktım ve konuştum. Bu gülümseme karşısında istesem de yalan söyleyemezdim.
"sana diğerlerinden farklı seslenmek istedim sadece." elias bana sanki az önceki gülüşü dünyanın en güzel gülüşü değilmiş gibi az öncekinden daha güzel bir şekilde gülümsemişti. Bu herif birgün kalbimi durduracaktı.
"o zaman sen bana ismim ile seslenebilirsin." şu zamana kadar hep o şekilde sesleyordum ama neyse.
"pekala Elias." ismini söylemem beni heyecanlandırmıştı o yüzden hemen ayağa kalktım.
"ben gidiyorum gelirim birazdan." utanınca ortamı terketme huyumu biran önce unutmalıydım.
"nereye güzel torunum." dedeme cebap vererek çıktım kapıdan.
"biraz hava almaya bahçeye." sözlerimin ardından ortamı terk etmiştim.