Browse

system 091

By TeeKo0

1.1M 122K 5.8K

wang yibo 💞 xiao zhan [ကျေးဇူးပြုပြီးအုန်းသီးကိုလေးစားပါ] ^^^^^^^^^^^ ^^^^ [ေက်းဇူးျပဳၿပီးအုန္းသီးကိုေလးစားပ... More

intro
(1.1)Arc 1
Character introduction
(1.2)
(1.3)
(1.4)
(1.5)
(1.6)
(1.7)
(1.8)
(1.9)
(1.10)
(1.11)
(1.12)
(1.13)
(1.14)
(1.15)End....
Arc(2)
Character introduction
(2.1)
(2.2)
(2.3)
(2.4)
(2.5)
(2.6)
(2.7)
(2.8)
(2.9)
(2.10)
(2.11)
(2.12)
(2.13)
(2.14)
(2.15)
(2.16)
(2.17)
(2.18)
(2.19)
(2.20)End....
Arc(3)
Character introduction
(3.1)
(3.2)
(3.3)
(3.4)
(3.5)
(3.6)
(3.7)
(3.8)
(3.9)
(3.10)
(3.11)
(3.12)
(3.13)
(3.14)
(3.15)
(3.16)
(3.17)
(3.18)
(3.19)
(3.20)End....
Arc(4)
Character introduction
(4.1)
(4.2)
(4.3)
(4.4)
(4.5)
(4.6)
(4.7)
(4.8)
(4.9)
(4.10)
(4.11)
(4.12)
(4.13)
(4.14)
(4.15)
(4.16)
(4.17)
(4.18)
(4.19)End....
Arc(5)
Character introduction
(5.1)
(5.2)
(5.3)
(5.4)
(5.5)
(5.6)
(5.7)
(5.8)
(5.9)
(5.10)
(5.11)
(5.12)
(5.13)
(5.14)
(5.15)
(5.16)
(5.17)
(5.18)
(5.19)
(5.20)
(5.21)
(5.22)
(5.23)
(5.24)End....
Arc(6)
Character introduction
(6.1)
(6.2)
(6.3)
(6.4)
(6.5)
(6.6)
(6.7)
(6.8)
(6.9)
(6.10)
(6.11)
(6.12)
(6.13)
(6.14)
(6.15)
(6.16)
(6.17)
(6.18)
(6.19)
(6.20)
(6.21)End....
Arc(7)
Character introduction
(7.1)
(7.2)
(7.3)
(7.4)
(7.5)
(7.6)
(7.7)
(7.8)
(7.9)
(7.10)
(7.11)
(7.12)
(7.13)
(7.14)
(7.15)
(7.16)
(7.17)
(7.18)
(7.19)
(7.20)
(7.21)End....
Arc(1.16) [Return]
(1.17) [Return]
(1.18) [Return]
(1.19) [Return]
(1.20) [Return]
(1.21) [Return]
(1.22) [Return]
(1.23) [Return]
(1.24) [Return]
(1.25) [Return]
(1.26) [Return]
(1.27) [Return]
(1.28) [Return]
(1.29) [Return]
(1.30) [Return]
(1.31) [Return]
(1.32) [Return]End....
Arc(8)
Character introduction
(8.1)
(8.2)
(8.3)
Book ခွဲခြင်း

You are reading

system 091

Romance

wang yibo 💞 xiao zhan [ကျေးဇူးပြုပြီးအုန်းသီးကိုလေးစားပါ] ^^^^^^^^^^^ ^^^^ [ေက်းဇူးျပဳၿပီးအုန္းသီးကိုေလးစားပါ]

bl romance supernatural system wangyibo xiaozhan yizhan

(7.6)

6K 624 14
By TeeKo0

Unicode

"ကွမ်ကျိုးကရှု့ခင်းတွေက တကယ်လှတာလား"

"အင်း....ကိုယ်တစ်ခါမှတော့မရောက်ဖူးပေမယ့် ညီလာခံကအမတ်တွေအမြဲတမ်းပြောပြောနေတာကြားဖူးတယ်....ကွမ်ကျိုးရဲ့ ညဘက် ကောင်းကင်ပေါ်ကရှု့ခင်းကအရမ်းလှတယ်တဲ့....ချစ်သူတွေအတူတူကြည့်ဖို့အတွက်အသင့်တော်ဆုံးလို့လည်း ပြောတယ်...."

"ဒါဆိုကောင်းတာပေါ့...."

"အင်း....ပြီးတော့ကွမ်ကျိုးက ညဈေး ကခရီးသွားတွေအများကြီးကိုဆွဲဆောင်နိုင်တယ်လို့လည်းပြောကြတယ်...."

"ခင်ဗျားကစီစဥ်တတ်လိုက်တာ"

"ဒီ....ဒီလိုပါပဲ....အဟမ်း"

ဝမ်ရိပေါ်၏မျက်နှာချောချောမှာအနည်းငယ်နီရဲတတ်လာပြီးကျေနပ်စွာချောင်းဟမ့်လိုက်သည်။အခုသူတို့နှစ်ယောက်ဟာ သာမန်ခရီးသွားမြင်းလှည်းတစ်ခုထဲမှာဖြစ်ပြီး ဟန်းနီးမွန်းအတွက်လည်ပတ်လို့ကောင်းမည့်နေရာကို ရိပေါ်ကကြိုးစားပမ်းစားရှာဖွေထားသည်။

နိုင်ငံရေးကိစ္စအရပ်ရပ်တွေကိုတော့......အမတ်တွေကငတုံးမှမဟုတ်တာ။နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်တော့ ဧကရာဇ်မင်းမရှိလဲ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်သင့်တယ်။

မြို့တော်မှာကျန်ရစ်ခဲ့သည့်အမတ်အပေါင်းမှာတော့ ငိုကြီးချက်မဖြင့် ရင်ထုမနာဖြစ်နေကြရရှာသည်။ဧကရာဇ်အရှင်က ပြဿနာအားလုံးကို ဝှီးကနဲဆိုပြီးသူတို့ခေါင်းပေါ် ပြစ်တင်၍ အသစ်စက်စက်ဧကရီလေးနှင့်အတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ခရီးထွက်သွားသည်တဲ့လေ။

အော်.....အရမ်းတွေတရားကျဖို့ကောင်းပါလား။

ရှောင်ကျန့်ကယခုအချိန်တွင်သူ့ရဲ့မူရင်းယောက်ျားလေး သဏ္ဍာန်ကိုသာဖော်ပြထားသည်။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုး၌ မိန်းကလေးတစ်ယောက်လိုရှုပ်ရှုပ်ခတ်ခတ်ဝတ်စားပြီး သွားလာချင်စိတ်မရှိပါချေ။

အခုကသူနဲ့သူ့ယောက်ျားတို့နှစ်ယောက်၏ ဟန်းနီးမွန်းခရီးစဥ်ဖြစ်တာကြောင့် မည်သည့်အစောင့်ရဲမက်ကိုမှခေါ်မလာခဲ့ပေ။မြို့တော်က အမတ်မင်းတွေတောင်မှ ဧကရာဇ်နှင့်ဧကရီမှာ မည်သည့်နေရာကိုဦးတည်နေမှန်းမသိကြတာကြောင့်အတော်လေးအခက်တွေ့ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်မဟုတ်ပါလား။

အမတ်တွေဟာအစပထမတော့ အစောင့်အရှောက်တွေတစ်ယောက်မှမပါပဲ ခရီးထွက်ချင်နေသည့်ဧကရာဇ်ကြောင့်အသည်းအသန်ငြင်းဆန်ခဲ့ပါသော်လည်း ဘာမှထူးခြားမလာခဲ့ချေ။

ရှောင်ကျန့်ကဝမ်ရိပေါ်၏ပါးတစ်ဖက်ကိုမွကနဲမြည်အောင်နမ်းလိုက်ပြီး ရွေ့လျားနေသည့်မြင်းလှည်း၏တံခါးကနေတစ်ဆင့်သူ့ခေါင်းလေးကိုထုတ်လိုက်သည်။

"ဦးလေးကြီး....ကွမ်ကျိုးရောက်ဖို့ဘယ်လောက်လိုသေးလဲ"

လှည်းမောင်းနေသည့်ဦးလေးကြီးပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြင့်ပင်ပြန်ဖြေသည်။

"သိပ်မကြာတော့ပါဘူး ကောင်လေးရ....နေ့တစ်ဝက်လောက်ဆိုရောက်ပါပြီ"

"ဟုတ်....ရောက်ရင်သတိပေးဦးနော်ဦးလေးကြီး"

"အေး...အေး...."

ရှောင်ကျန့်က တတ်ကြွစွာပင်လှည်းထဲပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝမ်ရိပေါ်ကို ရရင်ရသလိုဆက်ကလူနေသည်။မြင်းလှည်းမောင်းတဲ့ဦးလေးကြီးပြောတဲ့အတိုင်းပင်နေ့ခင်း၌ ကွမ်ကျိုးသို့စိုက်စိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်ရှိလာခဲ့၏။

ဝမ်ရိပေါ်ပြောတာမှန်သည်။ကွမ်ကျိုးကလွန်စွာလူစည်ပြီးပတ်ဝန်းကျင်မှာသန့်ရှင်းသပ်ရပ်သည်။ရိပေါ်က သူတို့နှစ်ယောက်ယာယီနေထိုင်ရန်အတွက် မြို့လည်ကအိမ်တော်တစ်ခုကို ဝယ်ယူလိုက်သည်။ရှောင်ကျန့်က အကြာကြီးနေရမည်မဟုတ်တာကြောင့်ငှားဖို့ရန်သာပြောသော်လည်းဝမ်ရိပေါ်က အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ရှင်းပြသည်။

"ကွမ်ကျိုးကရှု့ခင်းတွေကတကယ်လှတယ်.....ဒါကြောင့်ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်အားရင်အားသလိုဒီကိုလာလည်သင့်တယ်...."

"ဒါကြောင့်တစ်ခါတည်းတန်းဝယ်လိုက်တာပေါ့လေ...."

"အင်း....ကိုယ့်မှာငွေမရှားပါဘူး"

"....."

နိုင်ငံတော်ဘဏ္ဍာတိုက်ကြီးကိုတောင်စိတ်ကြိုက်သုံးဖြုန်းနိုင်တဲ့ ယောက်ျားကိုရထားမှတော့လည်း ရှောင်ကျန့်ဟာအနည်းငယ်ဂုဏ်ဆာမိသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

"အပြင်ထွက်လည်ရအောင်.....ခင်ဗျားတစ်ခါမှလွတ်လွတ်လပ်လပ်အပြင်မထွက်ဖူးဘူးမဟုတ်လား"

"အင်း"

ရိပေါ်ကပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြင့်ပင်ရှောင်ကျန့်ဆွဲခေါ်ရာနောက်လိုက်ပါသွားသည်။ရှောင်ကျန့်ပြောတာမမှားပေ။ရိပေါ်ဘဝတွင်စစ်ပွဲတွေ၊နိုင်ငံရေးတွေနှင့်ပြည့်နှက်နေပြီး တစ်ခါမှယခုလိုမျိုးစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်မပျော်ပါးခဲ့ဖူးတာသေချာသည်။

လူစည်ကားလှတဲ့ ကွမ်ကျိုးမြို့လည်တွင် တစ်မူထူးခြားသည့်ရုပ်ရည်တွေပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆွဲရင်းလျှောက်ပတ်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ရိပေါ်အတွက်တော့မြင်သမျှအရာအားလုံးက ထူးဆန်းလှသည်။

သူ့တိုင်းပြည်ထဲ၌ယခုလိုလှပသည့် နေရာမျိုးရှိမှန်းအမှန်တကယ် မထင်ထားခဲ့ပေ။ဖြတ်သွားဖြတ်လာတော်တော်များများက ရှောင်ကျန့်နဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကိုလည်ပြန်ငေးမိကြသည်။ အဓိကအကြောင်းအရင်းမှာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး၏ရုပ်ရည်မှ သာမန်အဝတ်အစားတွေသာဝတ်ဆင်ထားသော်လည်းပဲ အလွန်အကျူးထင်ရှားလွန်းနေခြင်းကြောင့်အပြင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားသည့်လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကြောင့်လည်းပါ၏။

ဒါပေမယ့်ရှေးခေတ်လူတော်တော်များများဟာ ယောက်ျားလေးချင်းချစ်ကြိုက်လို့ရမှန်းတောင်မသိသည်ကများတာကြောင့် သာမန်အရမ်းချစ်ကြသည့်သူငယ်ချင်းတွေဟုသာသတ်မှတ်လိုက်ကြသည်။

"ရိပေါ်....ဟိုမှာအမှတ်တရပစ္စည်းတွေရောင်းတယ်ထင်တယ်....သွားကြည့်ကြရအောင်"

ရှောင်ကျန့်က ရိပေါ်လက်ကိုဆွဲရင်း လမ်းဘေးတစ်နေရာရှိဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်သို့ရောက်ရှိသွားသည်။

ပစ္စည်းတွေကိုလျှောက်ကြည့်နေရင်းရှောင်ကျန့်ဟာပစ္စည်းတစ်ခုကိုမျက်စိကျသွားသည်။သူကရိုးရိုးရှင်းရှင်းဖြင့်ပုံဖော်ထားသည့်သစ်သားဆံထိုးလေးတစ်ချောင်းကိုကောက်ယူလိုက်သည်။၎င်းကရိုးရှင်းဟန်ပေါ်သော်လည်းတစ်နည်းတစ်ဖုံဖြင့်လက်ရာမြောက်ပြီးလှပနေပြန်၏။

"ဦးလေး....ဒါဘယ်လောက်ပေးရလဲ"

"ကြေးပြားနှစ်ပြားပဲပေးပါ"

ရှောင်ကျန့်ကသူ့ရှုံ့အိတ်လေးကိုဖွင့်လိုက်ပြီးဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီး၏လက်ထဲသို့ကြေးပြားနှစ်ပြားထည့်ပေးလိုက်သည်။၎င်းကအနည်းငယ်ဈေးကြီးဟန်ပေါ်သော်လည်းရှောင်ကျန့်အတွက်တော့ဘာမှမဟုတ်ပေ။

"ကိုယ်ဝယ်ပေးမယ်လေ"

ဝမ်ရိပေါ်၏အနည်းငယ်ဆူပုတ်ချင်နေသည့်မျက်နှာချောချောကြီးကိုမြင်သည့်အခါတွင်ရှောင်ကျန့်ဟာပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကိုတောက်ပသွားစေသည့်အပြုံးလေးတစ်ခုကိုဖော်ပြလိုက်သည်။တစ်ခြားဈေးဝယ်သူတွေနှင့်ဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးတောင်ရှောင်ကျန့်ကိုငေးမောမိသွားသည်အထိပင်။

ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့်ဝမ်ရိပေါ်၏မျက်နှာမှာပိုမိုဆူပုတ်သွားပြီးမနာလိုဝန်တိုစိတ်တွေအလွန်အမင်းထိုးတတ်လာ၏။ရှောင်ကျန့်ကသူ့ယောက်ျား၏စိတ်အခြေအနေကိုနားလည်သော်လည်းပဲ ဘာမှပြန်ဖြေရှင်းခြင်းမရှိသေးပေ။

သူပြောလိုက်သည်။

"ခေါင်းငုံ့....."

ရိပေါ်က သူ့ဇနီးလေး၏ပြောသမျှစကားတိုင်းကိုမလွန်ဆန်နိုင်သူပီပီ သူ့ရဲ့မြင့်မားလွန်းသောအရပ်ကိုနှိမ့်ချ၍ ရှောင်ကျန့်ရှေ့ခေါင်းငုံ့ပေးသည်။ရှောင်ကျန့်က သူ့လက်ထဲရှိသစ်သားဆံထိုးလေးကို ရိပေါ်၏ဆံနွယ်တွေကြားထဲထည့်လိုက်သည်။

"ဒါကခင်ဗျားနဲ့အရမ်းလိုက်တယ်"

ဝမ်ရိပေါ်၏ ဇာမဏီသဏ္ဍာန်မျက်ဝန်းတွေမှာအနည်းငယ်ဝိုင်းစက်သွားရင်းရှောင်ကျန့်ကို အံ့ဩတကြီးကြည့်၏။ သူ့ရဲ့မျက်နှာချောချောကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းနီရဲတတ်လာပြီး ပယင်းရောင်မျက်ဝန်းတစ်စုံမှာကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုတွေပြည့်လျှံသွားသည်။

"ဒါကအရမ်း အဖိုးမတန်ပေမယ့် ခင်ဗျားသေချာသိမ်းထားပေးနော်"

ဝမ်ရိပေါ်ကခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်ငြှိမ့်ပြသည်။ သူ့အတွက်အရေးကြီးဆုံးမှာဈေးနှုန်းမဟုတ်ပေ။အဓိကအချက်မှာ သူ့ဇနီးလေးဆီက စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့်ပေးအပ်လာသည့်လက်ဆောင်လေးတစ်ခုဖြစ်သည်။

ရိပေါ်၏ချောမောလှပသောမျက်နှာမှာ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်လွန်းတာကြောင့်ခပ်ဖွဖွနီရဲနေခဲ့သည်။

ဝမ်ရိပေါ်က ချက်ချင်းပင်သူ့ခေါင်းပေါ်ရှိဆံထိုးနှင့်ပုံစံတူတစ်ခုကိုရှာဖွေလိုက်သည်။သူရှာတွေ့သွားသည်။၎င်းက ရှောင်ကျန့်သူ့ကိုပေးသည့်ဟာထက် ပိုမိုသေးသွယ်သည်။

ရိပေါ်ကဆံထိုးကိုဝယ်ယူ၍ငွေပေးချေလိုက်ပြီးရှောင်ကျန့်၏ခေါင်းထက်တွင်တပ်ဆင်ပေးလိုက်သည်။ပြီးနောက်ရှောင်ကျန့်၏ကျောက်စိမ်းဖြူကဲ့သို့နားရွက်လေးနားတိုးကပ်သွားလိုက်ရင်းခပ်တိုးတိုးပြောသည်။

"အခု ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်မှာဆင်တူ ဆံထိုးနှစ်ချောင်းရှိသွားပြီ"

ရှောင်ကျန့်ကပြုံးရယ်ရင်းရိပေါ်လက်ကိုဆွဲ၍မြို့အတွင်းလျှောက်ပတ် လည်ကြသည်။သူတို့ သဘောကျသည့်ပစ္စည်းမျိုးစုံဝယ်ယူကြသည်။ပြီးတော့ထန်ဟူလူ တစ်ယောက်တစ်ချောင်းဆီလက်ထဲတွင်ကိုင်ရင်းလက်နှစ်ဖက်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်တွယ်ဆက်ထားလျက် သူတို့စိတ်ကျေနပ်သည်အထိလျှောက်သွား၏။

"ကိုယ်တို့ပြန်ကြတော့မလား...."

ရှောင်ကျန့်ကခေါင်းငြှိမ့်ပြရန်ပြင်လိုက်ချိန်၌ အုန်းသီး၏အသံသေးအသံညောင်မှ သူ့စိတ်ထဲထွက်ပေါ်လာသည်။

[hostရေ!!....အရေးကြီးသတင်းဗျ!....အရေးကြီးသတင်း!]

'ဘာသတင်းလဲ?'

[ဇာတ်လိုက်မ ကွမ်ကျိုးမြို့ကိုရောက်နေပြီဗျ...]

'.....'

ရှောင်ကျန့်ကြောင်သွားသည်။

'နေစမ်းပါဦး....သူကဘယ်ကနေဘယ်လိုရောက်လာရပြန်တာလဲ'

[အမ်း....ခဏနေအုံး....ကျွန်တော်ပြန်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်]

အုန်းသီးကခဏမျှတိတ်ဆိတ်သွားသည်။အပြင်ဘက်တွင်ရိပေါ်ဟာငြိမ်သက်သွားသည့်ရှောင်ကျန့်ကြောင့် သူ့လက်ဖဝါးလေးကိုအားအနည်းငယ်ထည့်၍ ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။

"ဟမ်....ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ကိုယ်မေးနေတာလေ....အိမ်ပြန်နားတော့မယ်မဟုတ်လားလို့"

"အာ....အင်း....ခုနကကျွန်တော်ဈေးဝယ်ရင်း တစ်ခုခုမေ့ကျန်ခဲ့တာသတိရလို့.....ရိပေါ်ပြန်နှင့်လိုက်လေ.....ကျွန်တော်သွားရှာကြည့်မလို့....."

"ကိုယ်ပါလိုက်ခဲ့လို့မရဘူးလား"

"လက်ထဲကဟာတွေကို အိမ်ပြန်ပြီးသွားထားဖို့လိုတယ်လေ.....မဟုတ်ရင်သွားသွားလာလာနဲ့ ပိုပြီးပင်ပန်းရုံပဲရှိတော့တာပေါ့.....ကဲပါ....ကျွန်တော်ကလေးမဟုတ်ပါဘူး....ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်နိုင်ပါတယ်"

ရှောင်ကျန့်ကလက်ထဲ ပစ္စည်းမျိုးစုံဖြင့်ပြည့်နှက်နေသည့်ရိပေါ်ကိုနောက်ကျောမှာတွန်း၍သူ့မျက်လုံးလေးတွေကိုပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ပြလိုက်သည်။

ရိပေါ်၏မျက်နှာချောချောမှာချက်ချင်းဆိုသလိုနီရဲသွားပြီး သူ့ဇနီးလေး၏တောင်းဆိုမှုမှန်သမျှကိုမငြင်းဆန်နိုင်သူပီပီခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်သည်။ရှောင်ကျန့်ကိုစိတ်မချနိုင်သည့်မျက်ဝန်းတွေဖြင့်လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်လုပ်ရင်း တွန့်ဆုတ်စွာထွက်သွားရရှာသည်။ရိပေါ်၏နောက်ကျောပြင် သူ့အမြင်ထဲကပျောက်သွားတာနဲ့ရှောင်ကျန့်၏ နဂိုပြုံးရွှင်နေသည့်မျက်နှာလှလှလေးမှာ ချက်ချင်းဆိုသလိုဆန့်ကျင်ဘက်သို့ပြောင်းလဲသွားသည်။

သူ့ရဲ့မက်မွန်သီးသဏ္ဍာန်မျက်ဝန်းတွေကိုမှေးကျဥ်းလိုက်ရင်းနဖူးပေါ်ဝဲကျနေသည့်ဆံပင်တွေကို သပ်တင်လိုက်သည်။ပါးစောင်ထဲလျှာထိုးထည့်ထားသည့်ရှောင်ကျန့်၏ထီမထင်သည့်ဟန်ဖြင့် ယခုပုံစံလေးမှာလွန်စွာဆွဲဆောင်ညှို့ငင်နိုင်စွမ်းပြင်းထန်လွန်းသည့်နတ်ဆိုးလေးတစ်ကောင် နှင့်တူ၏

ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ပျိုပျိုအိုအို လူအပေါင်းဟာသူ့ကိုငေးကြည့်ရင်းရှက်သွေးမဖြာပဲမနေနိုင်လောက်အောင်ပင်။

'အုန်းသီး....အဲ့ဒီမိန်းမက မြို့တော်မှာရှိနေရမှာမဟုတ်ဘူးလား'

[ခဏ...အာ....ကျွန်တော်သိပြီ]

'ပြော'

[သူ ရွှယ်အမတ်ကြီးဆီကမတော်တဆကြားသွားတာ]

'မဖြစ်နိုင်လိုက်တာ....ငါတို့နှစ်ယောက်ကွမ်ကျိုးကိုလာမယ်ဆိုတာဘယ်သူမှသိထားတာမဟုတ်ဘူး'

[ဒါတော့ဟုတ်ပါတယ်hostရဲ့....ဒါပေမယ့် သူကအမြဲတမ်းလိုချင်တာမှန်သမျှရတဲ့ဇာတ်လိုက်မ လေဗျာ....သူက hostချစ်သူနဲ့တွေ့ချင်တဲ့အချိန်မှာ ရွှယ်အမတ်ကြီးက နန်းတွင်းအလုပ်တွေပိပြီး ညည်းညူနေတာကိုကြားသွားခဲ့တာ.....]

[hostတို့နှစ်ယောက်ဘယ်ရောက်နေမှန်းသူ မသိပေမယ့် ရွှယ်အိမ်တော်ကနေခိုးထွက်လာပြီးပြီးချင်းမှာပဲ ပထမဆုံးလူကြုံလိုက်မယ့်ကုန်သည်လှည်းက ကွမ်ကျိုးကိုသွားမယ့်လှည်းဖြစ်နေတယ်လေ...."

'.....'

ရှောင်ကျန့်ကစိတ်ပျက်စွာကျစ်သပ်လိုက်သည်။

'ဒီတော့ ဇာတ်လိုက်မရဲ့လိုတိုင်းရနေတဲ့ ကံကြမ္မာက ကွမ်ကျိုးအထိ အဓိပ္ပါယ်လုံးဝမရှိအောင်ဆွဲခေါ်လာတာလို့ဆိုလိုချင်တာပေါ့'

[အဲ့ဒီလိုပါပဲhost]

'ဒီလိုကိစ္စမျိုးကျတော့ စည်းမျဥ်းတွေကလွှတ်ပေးထားတာပဲလား'

[စည်းမျဥ်းတွေရဲ့တည်ရှိမှုကကြီးမြင့်တာမှန်ပေမယ့် ဒီကမ္ဘာရဲ့ဖန်တီးရှင် စာရေးဆရာကိုလွန်ဆန်လို့မရပါဘူးhost....ဒါကြောင့်လည်း အပြင်လူဖြစ်တဲ့ hostကိုအကူအညီတောင်းနေရတာဗျ.....မဟုတ်ရင်သူတို့ကိုယ်တိုင် ဇာတ်လမ်းဇာတ်ကွက်တွေကိုပြောင်းလဲလိုက်တာကြာပေါ့....]

ရှောင်ကျန့်ကအုန်းသီးပြောချင်တာကိုနားလည်သည်။

'ဒါဆို....အခုအဲ့ဒီမိန်းမ ဘယ်မှာရှိနေလဲ'

[hostနဲ့အရမ်းမဝေးပါဘူးဗျ....မြောက်ဘက်လမ်းမ အတိုင်းနာရီဝက်လောက်လျှောက်သွားရင်ဇာတ်လိုက်မ ကိုတွေ့လိမ့်မယ်....အမ်း....သူအခု လူတစ်ယောက်နဲ့ စကားများနေတယ်]

ရှောင်ကျန့်ကအချိန်ဆိုင်းမနေပဲ ဇာတ်လိုက်မရှိရာဆီဦးတည်လိုက်သည်။သူဘယ်လိုလုပ်မခန့်မှန်းမိပဲနေမှာတဲ့လဲ။ရွှယ်ရင်းရင်းက သူယောက်ျားကိုတပ်မက်နေသည်။ဒါကြောင့်လည်းအကြောင်းအမျိုးမျိုးဖြင့်တွေ့ခွင့်ရစေရန် ကြိုးစားနေခြင်းဖြစ်သည်။ဒီလိုမိန်းမ မျိုးကိုနည်းနည်းလေးမှ မကလိရရင်ရှောင်ကျန့်ကျေနပ်နိုင်မှာမဟုတ်ပေ။

ရှောင်ကျန့်က အုန်းသီး၏လမ်းညွှန်ရာအတိုင်းအလောတကြီးပြေးထွက်သွားသည်။လူရှုပ်ထွေးနေသည့်လမ်းမကြီး၌ လူတစ်ချို့ကိုဂရုတစိုက်ဖြတ်ကျော်နေရင်းတစ်နေရာအရောက်တွင်လူတစ်ယောက်နှင့် ပုခုံးချင်းမတော်တဆတိုက်မိသွား၏။ တိုက်မိသည့်အားမှာအနည်းငယ်ပြင်းထန်တာကြောင့်ရှောင်ကျန့်နှင့်တစ်ဖက်လူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာအနည်းငယ်လည်ထွက်သွားသည်။

တစ်ဖက်လူက အတော်လေးချောမောသော အရပ်မြင့်မြင့်ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။သို့ပေမယ့် ဝမ်ရိပေါ်ကိုတော့နှိုင်းယှဥ်မရပေ။

ထိုသူကသူ့ကိုတစ်စုံတစ်ယောက်အရှိန်ဖြင့်ဝင်တိုက်လိုက်သည့်အခါတွင်သူ့မျက်လုံးတွေကိုမကျေနပ်မှုအပြည့်ဖြင့်မှေးကျဥ်းလိုက်သော်ငြား တရားခံဖြစ်သူ၏မက်မွန်သီးသဏ္ဍာန်မျက်ဝန်းတွေနှင့်ထိပ်တိုက်ကြုံတွေ့လိုက်ရသောအခါတွင်လုံးဝကြက်သေသေ သွားရှာသည်။

ဒါကသိသိသာသာယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်းပဲ မည်သည့်မိန်းကလေးတိုင်းထက်မဆို သာလွန်လှပလွန်းသည့်မျက်နှာလေးက သူ့ကိုတစ်နည်းတစ်ဖုံဖြင့်အံ့အားသင့်စေသည်။သူ့ရင်ထဲ၌မြင်းအကောင်တစ်သောင်းလောက် ဒုန်းဆိုင်းပြေးသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။

ရှောင်ကျန့်က ရွှယ်ရင်းရင်းကိုပြဿနာရှာမည့်ဘက်စိတ်ရောက်နေတာကြောင့်တစ်ဖက်လူကိုအလောတကြီးသာတောင်းပန်လိုက်သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်....တောင်းပန်ပါတယ်....ကျွန်တော်အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုရှိနေလို့ပါ"

ရှောင်ကျန့်ကချက်ချင်းလှည့်ထွက်သွားတော့မည်ဟန်ကိုမြင်သည့်အခါတွင်ထိုသူဟာ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မဖြင့် သူ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ရှောင်ကျန့်၏မျက်နှာမှာချက်ချင်းတည်တန့်သွားသည်။

"မင်းဘာလုပ်တာလဲ"

"ကိုယ်..."

[ကျွန်တော့်ရဲ့ချစ်လှစွာသောhostရေ....အဲ့ဒါဇာတ်လိုက်မရဲ့ထောက်တိုင်ကြီးတွေထဲကတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ အမျိုးသားဇာတ်လိုက် ၊ စစ်သူကြီး ဖင်းဂူဖေးလေ]

အုန်းသီးရဲ့သတိပေးချက်ကိုရသည့်အခါတွင်ရှောင်ကျန့်၏မျက်ခုံးတွေမှာပိုမိုတွန့်ချိုးသွားသေးသည်။သူတကယ်ဇာတ်လိုက်မ၏ စဥ်းစားဆင်ခြင်းနိုင်စွမ်းမရှိသည့် ယောက်ျားတွေကို လုံးဝကြည့်မရပေ။

ရှောင်ကျန့်ကနှစ်ခါတောင်စဥ်းစားမနေပဲ ဖင်းဂူဖေး လက်ထဲရှိသူ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆောင့်ဆွဲယူလိုက်သည်။ဖင်းဂူဖေး အံ့အားသင့်သွားသည်။သူကမြို့တော်မှာတောင်ရာထူးကြီးစစ်သူကြီးတစ်ဦးဖြစ်တာနဲ့အညီ သူ့ရဲ့တိုက်ပွဲဝင်ခွန်အားမှာ အားမနည်းပေ။သို့သော်လည်းဒီလှပသည့်လူငယ်လေးက သူ့လက်ထဲကနေ အသာအယာလွတ်သွားခဲ့သည်။

သူဒီလူငယ်လေးကိုပိုမိုစိတ်ဝင်စားလာသည်။

"ကျုပ်တောင်းပန်ပြီးသွားပြီလေ! နစ်နာကြေးလိုချင်တယ်ဆိုရင်လည်းပါးစပ်နဲ့ပြောရင်ရပါတယ်....ကျုပ်အသားကိုထိချင်သလိုထိပြီး လက်ပါစရာအကြောင်းမရှိဘူး"

ရှောင်ကျန့်ကမာနကြီးစွာသူ့မေးလေးကိုပင့်မလိုက်ရင်း ရွှေပြားအပြည့်ရှိတဲ့အိတ်တစ်အိတ်ကိုလှမ်းပြစ်ပေးလိုက်ရင်း ချက်ချင်းလှည့်ထွက်သွားသည်။ဖင်းဂူဖေးမှာတားချိန်တောင်မရလိုက်ပေ။

ရှောင်ကျန့်က အမျိုးသားဇာတ်လိုက်တွေကိုကြည့်မရတာအကြောင်းအရင်းတစ်ခုသာရှိသည်။၎င်းက မူလဇာတ်ကြောင်းတွင်ရွှယ်ရင်းရင်း၏ယောက်ျားတွေဟာအချင်းချင်းပူးပေါင်း၍ဝမ်ဧကရာဇ်ကိုသတ်ဖြတ်ခဲ့တာကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ဇာတ်ကြောင်းထဲက ဝမ်ဧကရာဇ်မှာသူ့ချစ်သူမဟုတ်ကြောင်းသိသော်လည်းပဲ အခုသူ့ယောက်ျားမှာဝမ်ဧကရာဇ်ဖြစ်လာခဲ့ပြီမဟုတ်ပါလား။

ဒါကြောင့်ဝမ်ရိပေါ်ကိုသူ နည်းနည်းလေးတောင်အထိအခိုက်မခံနိုင်ပါချေ။

__________________________________________________________

Zawgyi

"ကြမ္က်ိဳးကရႈ႕ခင္းေတြက တကယ္လွတာလား"

"အင္း....ကိုယ္တစ္ခါမွေတာ့မေရာက္ဖူးေပမယ့္ ညီလာခံကအမတ္ေတြအၿမဲတမ္းေျပာေျပာေနတာၾကားဖူးတယ္....ကြမ္က်ိဳးရဲ႕ ညဘက္ ေကာင္းကင္ေပၚကရႈ႕ခင္းကအရမ္းလွတယ္တဲ့....ခ်စ္သူေတြအတူတူၾကည့္ဖို႔အတြက္အသင့္ေတာ္ဆုံးလို႔လည္း ေျပာတယ္...."

"ဒါဆိုေကာင္းတာေပါ့...."

"အင္း....ၿပီးေတာ့ကြမ္က်ိဳးက ညေဈး ကခရီးသြားေတြအမ်ားႀကီးကိုဆြဲေဆာင္နိုင္တယ္လို႔လည္းေျပာၾကတယ္...."

"ခင္ဗ်ားကစီစဥ္တတ္လိုက္တာ"

"ဒီ....ဒီလိုပါပဲ....အဟမ္း"

ဝမ္ရိေပၚ၏မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာမွာအနည္းငယ္နီရဲတတ္လာၿပီးေက်နပ္စြာေခ်ာင္းဟမ့္လိုက္သည္။အခုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ သာမန္ခရီးသြားျမင္းလွည္းတစ္ခုထဲမွာျဖစ္ၿပီး ဟန္းနီးမြန္းအတြက္လည္ပတ္လို႔ေကာင္းမည့္ေနရာကို ရိေပၚကႀကိဳးစားပမ္းစားရွာေဖြထားသည္။

နိုင္ငံေရးကိစၥအရပ္ရပ္ေတြကိုေတာ့......အမတ္ေတြကငတုံးမွမဟုတ္တာ။ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ေတာ့ ဧကရာဇ္မင္းမရွိလဲ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းနိုင္သင့္တယ္။

ၿမိဳ႕ေတာ္မွာက်န္ရစ္ခဲ့သည့္အမတ္အေပါင္းမွာေတာ့ ငိုႀကီးခ်က္မျဖင့္ ရင္ထုမနာျဖစ္ေနၾကရရွာသည္။ဧကရာဇ္အရွင္က ျပႆနာအားလုံးကို ဝွီးကနဲဆိုၿပီးသူတို႔ေခါင္းေပၚ ျပစ္တင္၍ အသစ္စက္စက္ဧကရီေလးႏွင့္အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ခရီးထြက္သြားသည္တဲ့ေလ။

ေအာ္.....အရမ္းေတြတရားက်ဖိဳ႕ေကာင္းပါလား။

ေရွာင္က်န့္ကယခုအခ်ိန္တြင္သူ႕ရဲ႕မူရင္းေယာက္်ားေလး သ႑ာန္ကိုသာေဖာ္ျပထားသည္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳး၌ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လိုရႈပ္ရႈပ္ခတ္ခတ္ဝတ္စားၿပီး သြားလာခ်င္စိတ္မရွိပါေခ်။

အခုကသူနဲ႕သူ႕ေယာက္်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ဟန္းနီးမြန္းခရီးစဥ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ မည္သည့္အေစာင့္ရဲမက္ကိုမွေခၚမလာခဲ့ေပ။ၿမိဳ႕ေတာ္က အမတ္မင္းေတြေတာင္မွ ဧကရာဇ္ႏွင့္ဧကရီမွာ မည္သည့္ေနရာကိုဦးတည္ေနမွန္းမသိၾကတာေၾကာင့္အေတာ္ေလးအခက္ေတြ႕ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။

အမတ္ေတြဟာအစပထမေတာ့ အေစာင့္အေရွာက္ေတြတစ္ေယာက္မွမပါပဲ ခရီးထြက္ခ်င္ေနသည့္ဧကရာဇ္ေၾကာင့္အသည္းအသန္ျငင္းဆန္ခဲ့ပါေသာ္လည္း ဘာမွထူးျခားမလာခဲ့ေခ်။

ေရွာင္က်န့္ကဝမ္ရိေပၚ၏ပါးတစ္ဖက္ကိုမြကနဲျမည္ေအာင္နမ္းလိုက္ၿပီး ေ႐ြ႕လ်ားေနသည့္ျမင္းလွည္း၏တံခါးကေနတစ္ဆင့္သူ႕ေခါင္းေလးကိုထုတ္လိုက္သည္။

"ဦးေလးႀကီး....ကြမ္က်ိဳးေရာက္ဖို႔ဘယ္ေလာက္လိုေသးလဲ"

လွည္းေမာင္းေနသည့္ဦးေလးႀကီးၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ျဖင့္ပင္ျပန္ေျဖသည္။

"သိပ္မၾကာေတာ့ပါဘူး ေကာင္ေလးရ....ေန႕တစ္ဝက္ေလာက္ဆိုေရာက္ပါၿပီ"

"ဟုတ္....ေရာက္ရင္သတိေပးဦးေနာ္ဦးေလးႀကီး"

"ေအး...ေအး...."

ေရွာင္က်န့္က တတ္ႂကြစြာပင္လွည္းထဲျပန္ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚကို ရရင္ရသလိုဆက္ကလူေနသည္။ျမင္းလွည္းေမာင္းတဲ့ဦးေလးႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္းပင္ေန႕ခင္း၌ ကြမ္က်ိဳးသို႔စိုက္စိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္ရွိလာခဲ့၏။

ဝမ္ရိေပၚေျပာတာမွန္သည္။ကြမ္က်ိဳးကလြန္စြာလူစည္ၿပီးပတ္ဝန္းက်င္မွာသန့္ရွင္းသပ္ရပ္သည္။ရိေပၚက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ယာယီေနထိုင္ရန္အတြက္ ၿမိဳ႕လည္ကအိမ္ေတာ္တစ္ခုကို ဝယ္ယူလိုက္သည္။ေရွာင္က်န့္က အၾကာႀကီးေနရမည္မဟုတ္တာေၾကာင့္ငွားဖို႔ရန္သာေျပာေသာ္လည္းဝမ္ရိေပၚက အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ရွင္းျပသည္။

"ကြမ္က်ိဳးကရႈ႕ခင္းေတြကတကယ္လွတယ္.....ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အားရင္အားသလိုဒီကိုလာလည္သင့္တယ္...."

"ဒါေၾကာင့္တစ္ခါတည္းတန္းဝယ္လိုက္တာေပါ့ေလ...."

"အင္း....ကိုယ့္မွာေငြမရွားပါဘူး"

"....."

နိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာတိုက္ႀကီးကိုေတာင္စိတ္ႀကိဳက္သုံးျဖဳန္းနိုင္တဲ့ ေယာက္်ားကိုရထားမွေတာ့လည္း ေရွာင္က်န့္ဟာအနည္းငယ္ဂုဏ္ဆာမိသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။

"အျပင္ထြက္လည္ရေအာင္.....ခင္ဗ်ားတစ္ခါမွလြတ္လြတ္လပ္လပ္အျပင္မထြက္ဖူးဘူးမဟုတ္လား"

"အင္း"

ရိေပၚကၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ျဖင့္ပင္ေရွာင္က်န့္ဆြဲေခၚရာေနာက္လိုက္ပါသြားသည္။ေရွာင္က်န့္ေျပာတာမမွားေပ။ရိေပၚဘဝတြင္စစ္ပြဲေတြ၊နိုင္ငံေရးေတြႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး တစ္ခါမွယခုလိုမ်ိဳးစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္မေပ်ာ္ပါးခဲ့ဖူးတာေသခ်ာသည္။

လူစည္ကားလွတဲ့ ကြမ္က်ိဳးၿမိဳ႕လည္တြင္ တစ္မူထူးျခားသည့္႐ုပ္ရည္ေတြပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ဆြဲရင္းေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကသည္။ရိေပၚအတြက္ေတာ့ျမင္သမွ်အရာအားလုံးက ထူးဆန္းလွသည္။

သူ႕တိုင္းျပည္ထဲ၌ယခုလိုလွပသည့္ ေနရာမ်ိဳးရွိမွန္းအမွန္တကယ္ မထင္ထားခဲ့ေပ။ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေရွာင္က်န့္နဲ႕ဝမ္ရိေပၚကိုလည္ျပန္ေငးမိၾကသည္။ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး၏႐ုပ္ရည္မွ သာမန္အဝတ္အစားေတြသာဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္းပဲ အလြန္အက်ဴးထင္ရွားလြန္းေနျခင္းေၾကာင့္အျပင္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ေၾကာင့္လည္းပါ၏။

ဒါေပမယ့္ေရွးေခတ္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေယာက္်ားေလးခ်င္းခ်စ္ႀကိဳက္လို႔ရမွန္းေတာင္မသိသည္ကမ်ားတာေၾကာင့္ သာမန္အရမ္းခ်စ္ၾကသည့္သူငယ္ခ်င္းေတြဟုသာသတ္မွတ္လိုက္ၾကသည္။

"ရိေပၚ....ဟိုမွာအမွတ္တရပစၥည္းေတြေရာင္းတယ္ထင္တယ္....သြားၾကည့္ၾကရေအာင္"

ေရွာင္က်န့္က ရိေပၚလက္ကိုဆြဲရင္း လမ္းေဘးတစ္ေနရာရွိဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္သို႔ေရာက္ရွိသြားသည္။

ပစၥည္းေတြကိုေလွ်ာက္ၾကည့္ေနရင္းေရွာင္က်န့္ဟာပစၥည္းတစ္ခုကိုမ်က္စိက်သြားသည္။သူကရိုးရိုးရွင္းရွင္းျဖင့္ပုံေဖာ္ထားသည့္သစ္သားဆံထိုးေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုေကာက္ယူလိုက္သည္။၎ကရိုးရွင္းဟန္ေပၚေသာ္လည္းတစ္နည္းတစ္ဖုံျဖင့္လက္ရာေျမာက္ၿပီးလွပေနျပန္၏။

"ဦးေလး....ဒါဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ"

"ေၾကးျပားႏွစ္ျပားပဲေပးပါ"

ေရွာင္က်န့္ကသူ႕ရႈံ႕အိတ္ေလးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီး၏လက္ထဲသို႔ေၾကးျပားႏွစ္ျပားထည့္ေပးလိုက္သည္။၎ကအနည္းငယ္ေဈးႀကီးဟန္ေပၚေသာ္လည္းေရွာင္က်န့္အတြက္ေတာ့ဘာမွမဟုတ္ေပ။

"ကိုယ္ဝယ္ေပးမယ္ေလ"

ဝမ္ရိေပၚ၏အနည္းငယ္ဆူပုတ္ခ်င္ေနသည့္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာႀကီးကိုျမင္သည့္အခါတြင္ေရွာင္က်န့္ဟာပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကိုေတာက္ပသြားေစသည့္အၿပဳံးေလးတစ္ခုကိုေဖာ္ျပလိုက္သည္။တစ္ျခားေဈးဝယ္သူေတြႏွင့္ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးေတာင္ေရွာင္က်န့္ကိုေငးေမာမိသြားသည္အထိပင္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚ၏မ်က္ႏွာမွာပိုမိုဆူပုတ္သြားၿပီးမနာလိုဝန္တိုစိတ္ေတြအလြန္အမင္းထိုးတတ္လာ၏။ေရွာင္က်န့္ကသူ႕ေယာက္်ား၏စိတ္အေျခအေနကိုနားလည္ေသာ္လည္းပဲ ဘာမွျပန္ေျဖရွင္းျခင္းမရွိေသးေပ။

သူေျပာလိုက္သည္။

"ေခါင္းငုံ႕....."

ရိေပၚက သူ႕ဇနီးေလး၏ေျပာသမွ်စကားတိုင္းကိုမလြန္ဆန္နိုင္သူပီပီ သူ႕ရဲ႕ျမင့္မားလြန္းေသာအရပ္ကိုႏွိမ့္ခ်၍ ေရွာင္က်န့္ေရွ႕ေခါင္းငုံ႕ေပးသည္။ေရွာင္က်န့္က သူ႕လက္ထဲရွိသစ္သားဆံထိုးေလးကို ရိေပၚ၏ဆံႏြယ္ေတြၾကားထဲထည့္လိုက္သည္။

"ဒါကခင္ဗ်ားနဲ႕အရမ္းလိုက္တယ္"

ဝမ္ရိေပၚ၏ ဇာမဏီသ႑ာန္မ်က္ဝန္းေတြမွာအနည္းငယ္ဝိုင္းစက္သြားရင္းေရွာင္က်န့္ကို အံ့ဩတႀကီးၾကည့္၏။ သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္းနီရဲတတ္လာၿပီး ပယင္းေရာင္မ်က္ဝန္းတစ္စုံမွာေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈေတြျပည့္လွ်ံသြားသည္။

"ဒါကအရမ္း အဖိုးမတန္ေပမယ့္ ခင္ဗ်ားေသခ်ာသိမ္းထားေပးေနာ္"

ဝမ္ရိေပၚကေခါင္းတစ္ဆတ္ဆတ္ျငႇိမ့္ျပသည္။ သူ႕အတြက္အေရးႀကီးဆုံးမွာေဈးႏႈန္းမဟုတ္ေပ။အဓိကအခ်က္မွာ သူ႕ဇနီးေလးဆီက စိတ္ရင္းမွန္ျဖင့္ေပးအပ္လာသည့္လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုျဖစ္သည္။

ရိေပၚ၏ေခ်ာေမာလွပေသာမ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္လြန္းတာေၾကာင့္ခပ္ဖြဖြနီရဲေနခဲ့သည္။

ဝမ္ရိေပၚက ခ်က္ခ်င္းပင္သူ႕ေခါင္းေပၚရွိဆံထိုးႏွင့္ပုံစံတူတစ္ခုကိုရွာေဖြလိုက္သည္။သူရွာေတြ႕သြားသည္။၎က ေရွာင္က်န့္သူ႕ကိုေပးသည့္ဟာထက္ ပိုမိုေသးသြယ္သည္။

ရိေပၚကဆံထိုးကိုဝယ္ယူ၍ေငြေပးေခ်လိဳက္ၿပီးေရွာင္က်န့္၏ေခါင္းထက္တြင္တပ္ဆင္ေပးလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ေရွာင္က်န့္၏ေက်ာက္စိမ္းျဖဴကဲ့သို႔နား႐ြက္ေလးနားတိုးကပ္သြားလိုက္ရင္းခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။

"အခု ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာဆင္တူ ဆံထိုးႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသြားၿပီ"

ေရွာင္က်န့္ကၿပဳံးရယ္ရင္းရိေပၚလက္ကိုဆြဲ၍ၿမိဳ႕အတြင္းေလွ်ာက္ပတ္ လည္ၾကသည္။သူတို႔ သေဘာက်သည့္ပစၥည္းမ်ိဳးစုံဝယ္ယူၾကသည္။ၿပီးေတာ့ထန္ဟူလူ တစ္ေယာက္တစ္ေခ်ာင္းဆီလက္ထဲတြင္ကိုင္ရင္းလက္ႏွစ္ဖက္ကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္တြယ္ဆက္ထားလ်က္ သူတို႔စိတ္ေက်နပ္သည္အထိေလွ်ာက္သြား၏။

"ကိုယ္တို႔ျပန္ၾကေတာ့မလား...."

ေရွာင္က်န့္ကေခါင္းျငႇိမ့္ျပရန္ျပင္လိုက္ခ်ိန္၌ အုန္းသီး၏အသံေသးအသံေညာင္မွ သူ႕စိတ္ထဲထြက္ေပၚလာသည္။

[hostေရ!!....အေရးႀကီးသတင္းဗ်!....အေရးႀကီးသတင္း!]

'ဘာသတင္းလဲ?'

[ဇာတ္လိုက္မ ကြမ္က်ိဳးၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေနၿပီဗ်...]

'.....'

ေရွာင္က်န့္ေၾကာင္သြားသည္။

'ေနစမ္းပါဦး....သူကဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာရျပန္တာလဲ'

[အမ္း....ခဏေနအုံး....ကြၽန္ေတာ္ျပန္စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ဦးမယ္]

အုန္းသီးကခဏမွ်တိတ္ဆိတ္သြားသည္။အျပင္ဘက္တြင္ရိေပၚဟာၿငိမ္သက္သြားသည့္ေရွာင္က်န့္ေၾကာင့္ သူ႕လက္ဖဝါးေလးကိုအားအနည္းငယ္ထည့္၍ ျဖစ္ညွစ္လိုက္သည္။

"ဟမ္....ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ကိုယ္ေမးေနတာေလ....အိမ္ျပန္နားေတာ့မယ္မဟုတ္လားလို႔"

"အာ....အင္း....ခုနကကြၽန္ေတာ္ေဈးဝယ္ရင္း တစ္ခုခုေမ့က်န္ခဲ့တာသတိရလို႔.....ရိေပၚျပန္ႏွင့္လိုက္ေလ.....ကြၽန္ေတာ္သြားရွာၾကည့္မလို႔....."

"ကိုယ္ပါလိုက္ခဲ့လို႔မရဘူးလား"

"လက္ထဲကဟာေတြကို အိမ္ျပန္ၿပီးသြားထားဖို႔လိုတယ္ေလ.....မဟုတ္ရင္သြားသြားလာလာနဲ႕ ပိုၿပီးပင္ပန္း႐ုံပဲရွိေတာ့တာေပါ့.....ကဲပါ....ကြၽန္ေတာ္ကေလးမဟုတ္ပါဘူး....ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္နိုင္ပါတယ္"

ေရွာင္က်န့္ကလက္ထဲ ပစၥည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ရိေပၚကိုေနာက္ေက်ာမွာတြန္း၍သူ႕မ်က္လုံးေလးေတြကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ျပလိုက္သည္။

ရိေပၚ၏မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာမွာခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုနီရဲသြားၿပီး သူ႕ဇနီးေလး၏ေတာင္းဆိုမႈမွန္သမွ်ကိုမျငင္းဆန္နိုင္သူပီပီေခါင္းျငႇိမ့္ျပလိုက္သည္။ေရွာင္က်န့္ကိုစိတ္မခ်နိဳင္သည့္မ်က္ဝန္းေတြျဖင့္လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္လုပ္ရင္း တြန့္ဆုတ္စြာထြက္သြားရရွာသည္။ရိေပၚ၏ေနာက္ေက်ာျပင္ သူ႕အျမင္ထဲကေပ်ာက္သြားတာနဲ႕ေရွာင္က်န့္၏ နဂိုၿပဳံး႐ႊင္ေနသည့္မ်က္ႏွာလွလွေလးမွာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုဆန့္က်င္ဘက္သို႔ေျပာင္းလဲသြားသည္။

သူ႕ရဲ႕မက္မြန္သီးသ႑ာန္မ်က္ဝန္းေတြကိုေမွးက်ဥ္းလိုက္ရင္းနဖူးေပၚဝဲက်ေနသည့္ဆံပင္ေတြကို သပ္တင္လိုက္သည္။ပါးေစာင္ထဲလွ်ာထိုးထည့္ထားသည့္ေရွာင္က်န့္၏ထီမထင္သည့္ဟန္ျဖင့္ ယခုပုံစံေလးမွာလြန္စြာဆြဲေဆာင္ညွို႔ငင္နိုင္စြမ္းျပင္းထန္လြန္းသည့္နတ္ဆိုးေလးတစ္ေကာင္ ႏွင့္တူ၏

ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို လူအေပါင္းဟာသူ႕ကိုေငးၾကည့္ရင္းရွက္ေသြးမျဖာပဲမေနနိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္။

'အုန္းသီး....အဲ့ဒီမိန္းမက ၿမိဳ႕ေတာ္မွာရွိေနရမွာမဟုတ္ဘူးလား'

[ခဏ...အာ....ကြၽန္ေတာ္သိၿပီ]

'ေျပာ'

[သူ ႐ႊယ္အမတ္ႀကီးဆီကမေတာ္တဆၾကားသြားတာ]

'မျဖစ္နိုင္လိုက္တာ....ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကြမ္က်ိဳးကိုလာမယ္ဆိုတာဘယ္သူမွသိထားတာမဟုတ္ဘူး'

[ဒါေတာ့ဟုတ္ပါတယ္hostရဲ႕....ဒါေပမယ့္ သူကအၿမဲတမ္းလိုခ်င္တာမွန္သမွ်ရတဲ့ဇာတ္လိုက္မ ေလဗ်ာ....သူက hostခ်စ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႐ႊယ္အမတ္ႀကီးက နန္းတြင္းအလုပ္ေတြပိၿပီး ညည္းၫူေနတာကိုၾကားသြားခဲ့တာ.....]

[hostတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းသူ မသိေပမယ့္ ႐ႊယ္အိမ္ေတာ္ကေနခိုးထြက္လာၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ ပထမဆုံးလူႀကဳံလိုက္မယ့္ကုန္သည္လွည္းက ကြမ္က်ိဳးကိုသြားမယ့္လွည္းျဖစ္ေနတယ္ေလ...."

'.....'

ေရွာင္က်န့္ကစိတ္ပ်က္စြာက်စ္သပ္လိုက္သည္။

'ဒီေတာ့ ဇာတ္လိုက္မရဲ႕လိုတိုင္းရေနတဲ့ ကံၾကမၼာက ကြမ္က်ိဳးအထိ အဓိပ္ပါယ်လုံးဝမရှိအောင်ဆွဲခေါ်လာတာလို့ဆိုလိုချင်တာပေါ့'

[အဲ့ဒီလိုပါပဲhost]

'ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးက်ေတာ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကလႊတ္ေပးထားတာပဲလား'

[စည္းမ်ဥ္းေတြရဲ႕တည္ရွိမႈကႀကီးျမင့္တာမွန္ေပမယ့္ ဒီကမၻာရဲ႕ဖန္တီးရွင္ စာေရးဆရာကိုလြန္ဆန္လို႔မရပါဘူးhost....ဒါေၾကာင့္လည္း အျပင္လူျဖစ္တဲ့ hostကိုအကူအညီေတာင္းေနရတာဗ်.....မဟုတ္ရင္သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ေတြကိုေျပာင္းလဲလိုက္တာၾကာေပါ့....]

ေရွာင္က်န့္ကအုန္းသီးေျပာခ်င္တာကိုနားလည္သည္။

'ဒါဆို....အခုအဲ့ဒီမိန္းမ ဘယ္မွာရွိေနလဲ'

[hostနဲ႕အရမ္းမေဝးပါဘူးဗ်....ေျမာက္ဘက္လမ္းမ အတိုင္းနာရီဝက္ေလာက္ေလွ်ာက္သြားရင္ဇာတ္လိုက္မ ကိုေတြ႕လိမ့္မယ္....အမ္း....သူအခု လူတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားမ်ားေနတယ္]

ေရွာင္က်န့္ကအခ်ိန္ဆိုင္းမေနပဲ ဇာတ္လိုက္မရွိရာဆီဦးတည္လိုက္သည္။သူဘယ္လိုလုပ္မခန့္မွန္းမိပဲေနမွာတဲ့လဲ။႐ႊယ္ရင္းရင္းက သူေယာက္်ားကိုတပ္မက္ေနသည္။ဒါေၾကာင့္လည္းအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ေတြ႕ခြင့္ရေစရန္ ႀကိဳးစားေနျခင္းျဖစ္သည္။ဒီလိုမိန္းမ မ်ိဳးကိုနည္းနည္းေလးမွ မကလိရရင္ေရွာင္က်န့္ေက်နပ္နိုင္မွာမဟုတ္ေပ။

ေရွာင္က်န့္က အုန္းသီး၏လမ္းၫႊန္ရာအတိုင္းအေလာတႀကီးေျပးထြက္သြားသည္။လူရႈပ္ေထြးေနသည့္လမ္းမႀကီး၌ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုဂ႐ုတစိုက္ျဖတ္ေက်ာ္ေနရင္းတစ္ေနရာအေရာက္တြင္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပုခုံးခ်င္းမေတာ္တဆတိုက္မိသြား၏။ တိုက္မိသည့္အားမွာအနည္းငယ္ျပင္းထန္တာေၾကာင့္ေရွာင္က်န့္ႏွင့္တစ္ဖက္လူ၏ခႏၶာကိုယ္မွာအနည္းငယ္လည္ထြက္သြားသည္။

တစ္ဖက္လူက အေတာ္ေလးေခ်ာေမာေသာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။သို႔ေပမယ့္ ဝမ္ရိေပၚကိုေတာ့ႏွိုင္းယွဥ္မရေပ။

ထိုသူကသူ႕ကိုတစ္စုံတစ္ေယာက္အရွိန္ျဖင့္ဝင္တိုက္လိုက္သည့္အခါတြင္သူ႕မ်က္လုံးေတြကိုမေက်နပ္မႈအျပည့္ျဖင့္ေမွးက်ဥ္းလိုက္ေသာ္ျငား တရားခံျဖစ္သူ၏မက္မြန္သီးသ႑ာန္မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ထိပ္တိုက္ႀကဳံေတြ႕လိုက္ရေသာအခါတြင္လုံးဝၾကက္ေသေသ သြားရွာသည္။

ဒါကသိသိသာသာေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္းပဲ မည္သည့္မိန္းကေလးတိုင္းထက္မဆို သာလြန္လွပလြန္းသည့္မ်က္ႏွာေလးက သူ႕ကိုတစ္နည္းတစ္ဖုံျဖင့္အံ့အားသင့္ေစသည္။သူ႕ရင္ထဲ၌ျမင္းအေကာင္တစ္ေသာင္းေလာက္ ဒုန္းဆိုင္းေျပးသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။

ေရွာင္က်န့္က ႐ႊယ္ရင္းရင္းကိုျပႆနာရွာမည့္ဘက္စိတ္ေရာက္ေနတာေၾကာင့္တစ္ဖက္လူကိုအေလာတႀကီးသာေတာင္းပန္လိုက္သည္။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္....ေတာင္းပန္ပါတယ္....ကြၽန္ေတာ္အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုရွိေနလို႔ပါ"

ေရွာင္က်န့္ကခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္သြားေတာ့မည္ဟန္ကိုျမင္သည့္အခါတြင္ထိုသူဟာ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မျဖင့္ သူ႕လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ေရွာင္က်န့္၏မ်က္ႏွာမွာခ်က္ခ်င္းတည္တန့္သြားသည္။

"မင္းဘာလုပ္တာလဲ"

"ကိုယ္..."

[ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာhostေရ....အဲ့ဒါဇာတ္လိုက္မရဲ႕ေထာက္တိုင္ႀကီးေတြထဲကတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ ၊ စစ္သူႀကီး ဖင္းဂူေဖးေလ]

အုန္းသီးရဲ႕သတိေပးခ်က္ကိုရသည့္အခါတြင္ေရွာင္က်န့္၏မ်က္ခုံးေတြမွာပိုမိုတြန့္ခ်ိဳးသြားေသးသည္။သူတကယ္ဇာတ္လိုက္မ၏ စဥ္းစားဆင္ျခင္းနိုင္စြမ္းမရွိသည့္ ေယာက္်ားေတြကို လုံးဝၾကည့္မရေပ။

ေရွာင္က်န့္ကႏွစ္ခါေတာင္စဥ္းစားမေနပဲ ဖင္းဂူေဖး လက္ထဲရွိသူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကိုေဆာင့္ဆြဲယူလိုက္သည္။ဖင္းဂူေဖး အံ့အားသင့္သြားသည္။သူကၿမိဳ႕ေတာ္မွာေတာင္ရာထူးႀကီးစစ္သူႀကီးတစ္ဦးျဖစ္တာနဲ႕အညီ သူ႕ရဲ႕တိုက္ပြဲဝင္ခြန္အားမွာ အားမနည္းေပ။သို႔ေသာ္လည္းဒီလွပသည့္လူငယ္ေလးက သူ႕လက္ထဲကေန အသာအယာလြတ္သြားခဲ့သည္။

သူဒီလူငယ္ေလးကိုပိုမိုစိတ္ဝင္စားလာသည္။

"က်ဳပ္ေတာင္းပန္ၿပီးသြားၿပီေလ! နစ္နာေၾကးလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္းပါးစပ္နဲ႕ေျပာရင္ရပါတယ္....က်ဳပ္အသားကိုထိခ်င္သလိုထိၿပီး လက္ပါစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး"

ေရွာင္က်န့္ကမာနႀကီးစြာသူ႕ေမးေလးကိုပင့္မလိုက္ရင္း ေ႐ႊျပားအျပည့္ရွိတဲ့အိတ္တစ္အိတ္ကိုလွမ္းျပစ္ေပးလိုက္ရင္း ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္သြားသည္။ဖင္းဂူေဖးမွာတားခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ေပ။

ေရွာင္က်န့္က အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ေတြကိုၾကည့္မရတာအေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုသာရွိသည္။၎က မူလဇာတ္ေၾကာင္းတြင္႐ႊယ္ရင္းရင္း၏ေယာက္်ားေတြဟာအခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္း၍ဝမ္ဧကရာဇ္ကိုသတ္ျဖတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ဇာတ္ေၾကာင္းထဲက ဝမ္ဧကရာဇ္မွာသူ႕ခ်စ္သူမဟုတ္ေၾကာင္းသိေသာ္လည္းပဲ အခုသူ႕ေယာက္်ားမွာဝမ္ဧကရာဇ္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား။

ဒါေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚကိုသူ နည္းနည္းေလးေတာင္အထိအခိုက္မခံနိုင္ပါေခ်။

__________________________________________________________

Continue Reading

You'll Also Like

Changing Female lead ( System) By Eren Yeager

Adventure

45.5K 4.5K 25
[ host လုပ်ရမှာက တာဝန်ထမ်းဆောင်တဲ့ ကမ္ဘာက ဇာတ်လိုက်မ ကံကြမ္မာကို ခိုးယူပြီး host က ဇာတ်လိုက်မဖြစ်ဖို့ပဲ.. ] ' ဒါကြီးက ခက်နေသလားလို့ ' [ ကျနော် ကူညီမှ...
Lee Jeong and his strawberry Ricky🍓 By 沈雪华❄️

Fanfiction

2.2K 272 5
lee jeonghyeon × shen quanrui (oneshots collection) written in burmese
My DuDuDin ♡ By A_H_S_U

Romance

4.7M 527K 58
{Both Zg&Uni} အသေမခွီးရတောင် တစ်ချက်တော့ပြုံးမိဖို့ အာမခံပါတယ် ..💚 Start - { 11,8,2020 } End - { 25,11,2020 } အေသမခြီးရေတာင္ တစ္ခ်က္ေတာ့ျပဳံးမိဖို႔...
The Legend Of The Phoenix:Born To Love You By Heren Nay Kyar

Romance

308K 11.3K 45
ဖီးနစ်ငှက်တစ်ကောင်ရဲ့ ရင်ကွဲမတတ်အော်ဟစ်သံဟာ လောင်ကျွမ်းအံ့ဆဲဆဲ အတောင်ပံတွေနဲ့အတူ ပျောက်ကွယ်ပျက်စီးသွားတော့မယ့်အချိန်မှာ ငါဟာ မင်းနဲ့နောက်တစ်ကြိမ်...