ဂျောင်ဂု ကုတင်ပေါ်ခြေချထိုင်ပြီးဂျီမင်ကို
သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မက်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး
"ကဲ မြူဆွယ်လေ"
ဘာမှမပြောပဲ လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့အရှေ့သို့ရှက်ချကာ ခေါင်းငုံ့ထားသောဂျီမင်
"ကျွန်တော်ပြောနေတယ်လေ ကျွန်တော့်ကိုမြူဆွယ်ပြလို့!!!!!!"
ဂျီမင်တစ်ယောက် ပုံစံမပြောင်းပဲငြိမ်မြဲငြိမ်နေဆဲ
"အေး ကောင်းပြီ ။ဒါကခင်များရဲ့မြူဆွယ်နည်းဆိုရင် မြူဆွယ်ခြင်းရဲ့ရလာဒ်ကိုပြပေးမယ်"
ပြောရင်း ဂျီမင်ရဲ့လက်ကို ဆောင့်ဆွဲကာကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်အနေအထားအတိုင်း ဆွဲချလိုက်လေသည်။
ထို့နောက် ဂျီမင်အား အနမ်းကြမ်များဖြင့် နမ်းရှိုက်နေလေသည်။ဂျီမင်ရုန်းသော်လည်းမရ။အင်အားခြင်းမမျှသဖြင့်မချည့်နှီးသာ။
"ဟင့်အင်း ဂျောင်...အွန့်...ဂျောင်ဂု...အွန်းးးး ဖယ်..ဖယ်ပေး"
"ဘာလဲ ။ခင်များပဲ ဒီလိုမျိုးတွေကြိုက်လို့လိုက်ပြီးမြူဆွယ်နေတာ မဟုတ်လား"
"မဟုတ်ဘူး ဂျောင်ဂု ဖယ်ပါနော် နောက်ဆို မင်းမကြိုက်တာ ဘာမှမလုပ်တော့ပါဘူး"
ဂျောင်ဂုဘာမှမပြောတော့ပဲ သူ့ခါးမှခါးပတ်အားချွတ်ကာ ရုန်းကန်နေတဲ့ဂျီမင်၏ လက်နှစ်ကိုပူးပြီးချည်လိုက်သည်။
ထို့နောက်.......ထို့နောက်မှာတော့........
နာကျင်ပါသည်။ချစ်ရသူဆီမှ အချစ်မပါပဲ နုညံ့ခြင်းအလျင်းမရှိပဲ တဖတ်သက်ဆန်တဲ့သွေးသားနှီးနှောမှုက ပထမဆုံးဖြစ်တဲ့ဂျီမင်အတွက် အသားရောအသဲပါ နာကျင်ရပါသည်။
#မောင်ရယ် ငါ့ကိုမုန်းရုံနဲ့ အခုလိုထိမလုပ်သင့်ဘူးမလား။ဘယ်လောက်ပဲချစ်နေပါစေ ငါမှာမာနနဲ့ သိက္ခာဆိုတာရှိတယ်မောင်။မင်းနဲ့ဂျန်ဆီရဲ့ဆက်ဆံရေးမှာ ငါကတရားခံမဖြစ်စေရဘူး။မင်းစိတ်ကြိုက် ငါ့ကိုယူပြီးရင် ငါဒီကထွက်သွားပေးမှာပါ။ဒီနေ့တော့ မောင့်စိတ်ကြိုက်ငါ့ကိုယူပါ ငါပေးပါတယ် ချစ်ရသူနဲ့ ပထမဆုံးသော ပြီတော့နောက်ဆုံးသောဆက်ဆံခြင်းပဲ
#မောင် baby ကိုဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး။အခုလိုဆိုရင် baby ကိုမောင်မဆုံးရှုံးရတော့ဘူးမလား။မောင်သိပ်ကိုကြောက်သွားခဲ့တာ။babyကိုတခြားသူ ဦးသွားမှာသိပ်ကြောက်တယ်။မောင့်ကိုထားခဲ့မှာသိပ်ကြောက်တယ်။ကိုယ့်ခန္တာကိုယ်ကို တန်ဖိုးထားတဲ့သူတွေက ပထမဆုံးပေးဆက်လိုက်တာနဲ့ အဲ့လူကောင်းကောင်းဆိုးဆိုးပစ်မသွားတော့ဘူး။အသစ်မဪှာတော့ဘူးတဲ့။baby ကမောင့်အပိုင်ဖြစ်သွားပြီမို့ မောင်ရဲရဲဝံ့ဝံ့ babyလက်ကိုဆုတ်ကိုင်နိုင်ပြီ။
အစကတဖတ်သက်ပေမဲ့ နောက်တော့ဂျောင်ဂုကဂျီမင်ကို ခံစားလို့ကောင်းအောင်ခေါ်ဆောင်သွားသည်။နှစ်ယောက်သားအချစ်ပင်လယ်ထဲတက်ညီလက်ညီကူးခပ်ရင်ပန်းတိုင်သို့ရောက်သွားကြတော့သည်။ဂျောင်ဂုကတော့ မကျေနပ်သေး ဂျီမင်ပုံစံမှာပင်ပန်းပုံပေါက်နေလို့သာ သူရပ်လိုက်ရတော့သည်။
---------------------
မနက်ခင်းရဲ့အပေါင်းအဖော် နေရောင်ခြည်ဟာ ပုတင်းတံခါးမှတစ်ဆင့် ကုတင်ပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖတ်အိပ်နေသော လူသားနှစ်ယောက်ထံသို့ ဖျာကျလာခဲ့ပြီ။ဪ သေးသေးလုံးလုံး ဆန်မုန့်လုံးလေးကတော့ ခန္တာကိုယ်ကြီးမားတဲ့ယုန်တစ်ကောင်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာအိပ်ဆက်နေလေရဲ့။
နေအလင်းရှိန်ကြောင့် ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် နိုးလာခဲ့သည်။ရင်ခွင်ထဲက အကောင်ပေါက်လေးကိုကြည့်မိတော့ ရင်ခုန်တာကထိန်းမရ။သူတကယ်ပဲဂျီမင်ကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ခဲ့ပြီကို မယုံနိုင်။တွေးကြည့်ရင်းကြည်နူးမိပါသည်။
စိတ်မထိန်းနိုင်စွာ နှုတ်ခမ်းလေးအားနမ်းရှိုက်မိတော့။
"ဟာ ပူကျစ်နေတာပဲ နေအုံး တခြားနေရာတွေရောလား"
"ဟာ ဟုတ်ပါရဲ့ကွာ baby ဖျားပြီထင်တယ်"
ကုတင်ပေါ်မှထကာ ဘာအဝတ်မှတောင် မဝတ်နိုင်သေးပဲ ဂျီမင်အား ရေပတ်တိုက်ကာ အဝတ်အစား ဝတ်ပေးနေသော။ပြီးမှသူကိုယ်တိုင်က ရေမြန်မြန်ချိုးကာအဝတ် ဝတ်ပြီး ဆိုးလ်မှာရှိတဲ့သူ့သူငယ်ချင်း ဆရာဝန်အား ဖုန်းဆက်ပင့်ရတော့သည်။
"Hello bam bamလား ဒီမှာငါ့ယောကျာ်းဖျားနေလို့ အဲ့တာမင်းလာကြည့်ပေးပါအုံးကွာ"
"အေး ငါ့ယောကျာ်းက မလှုပ်နိုင်လို့ကွ မြန်မြန်လာစမ်းပါကွာ ဒါပဲဟျောင်"
----------------
တည်ငြိမ်သူ ဒေါက်တာ bam bamမှစမ်းသပ်ပြီးနောက်
"သူက သာမာန်ဖျားတာမှမဟုတ်ပဲ အနာရှိန်နဲ့ပင်ပန်းမှုကြောင့် ဖျားတာ ဟျောင် မင်းမနေ့ကဘယ်အချိန်ထိလဲ"
"ဟို အဲ့တာ သိပ်မကြာပါဘူး။နေ့လယ် နှစ်နာရီလောက်ကနေ ည နှစ်နာရီကျော်လောက်ပါပဲ"
"ဟ... ဆယ့်နှစ်နာရီကျော်ထိ? မင်းကလူမဟုတ်ဘူးပဲ။မင်းကနွားသိုး ယုန်နွားသိုးကြီးပဲ"
"ငါဖြင့် အဲ့တာ ခဏလေးလို့ခံစားနေရတာ သူပင်ပန်းတဲ့ပုံပေါက်နေလို့သာ ရပ်လိုက်တော့တာ"
"ဘုရား ဘုရား"
"ငါအကိုက်အခဲပျောက်ဆေး၊အဖျားပျောက်ဆေး၊အနားကြတ်ဆေးထိုးပေးထားတယ်။ပြီးတော့ ပုလင်းလည်းချိတ်ပေးခဲ့မယ်"
"အင်း"
"ဒါနဲ့....ဟို....."
Bam bamကတစ်ခုခုကိုစဉ်းစားနေဟန်ကြောင့်
"ဘာလဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော"
"ငါ မင်းယောကျာ်းရဲ့ ဆီးခုံကို စမ်းကြည့်တော့ မူမမှန်နေဘူး"
"ဘယ်လိုမူမမှန်တာလဲ ရောဂါလား ဘယ်လိုလဲ မြန်မြန်ပြောစမ်းပါကွာမင်းကလည်း"
ကိုယ့်ကိုတောင် စကားပြောခွင့်မပေးပဲ သူ့ချည်းလေတွေရှယ်လွှတ်ပြီးတော့ နောက်ဆုံးကိုယ့်ကိုအပြစ်ပြောသွားတဲ့ ဂျောင်ဂုကို bam bam ကြည့်အရချင်တော့
"မင်းပဲပြောနေတာလေ။ဘယ်မှာ ငါပြောဖို့အချိန်ရှိလဲ"
ဒီလိုပြောတော့မှငြိမ်သွားတဲ့ဂျောင်ဂု
"မိန်းကလေးဆိုသေချာပေမဲ့ အခုဟာကယောကျာ်းလေးဆိုတော့ ငါဝေခွဲလို့မရဖြစ်နေတာ"
"....."
"သေချာအောင်လို့ဓာတ်မှန်ရိုက်ကြည့်လိုက်ကွာ"
"အဲ့တာဆိုလဲ မင်းပဲကူညီပေးကွာ"
#Baby ဘာမှမဖြစ်ပါစေနဲ့ ရောဂါဆိုလဲ ကုလို့ပျောက်တဲ့ရောဂါပဲဖြစ်ပါစေ။baby ခံစားနေရမှာ မောင်မကြည့်ရက်ဘူး
အိပ်ပျော်နေတဲ့ ချစ်စရာဆန်မုန့်လုံးလေးကို စိုးရိမ်တကြီးကြည့်ကာ စိတ်ထဲကြိတ်ဆုတောင်းနေတဲ့ ယုန်ကြီး
"စိုးရိမ်ရတဲ့ဟာတော့မဟုတ်လောက်ပါဘူးကွာ။အရမ်းကြီး မစိုးရိမ်ပါနဲ့"
"အေးပါ ငါလိုက်ပို့ပေးမယ်"
"ရတယ် မင်းယောကျာ်းကိုသာ ဂရုစိုက်လိုက်ပါ ငါကိုယ့်ဘာသာပဲ သွားလိုက်တော့မယ်"
"အင်း ကျေးဇူး သူငယ်ချင်းရာ"
"ရပါတယ်ကွာ မင်းကလဲ"
------------------
ဖျားတဲ့နေ့ကစ ဒီနေ့နဲ့ဆို၅ရက်ရှိနေပါပြီ။ဂျီမင်ဒီအိမ်ကနေ ဘယ်သူမှမသိအောင်ထွက်ပြေးဖို့ကလဲပို၍ခက်ခဲလာသည်။
သူအားမျက်စိအောက်က အပျောက်မခံတဲ့ဂျောင်ဂုကြောင့် ခက်လှသည်။ဂျီမင်ဘာပဲလုပ်လုပ် ဂျီမင်တောင်မလုပ်ရသေး သူကချည်းလုပ်ပေးနေတက်သည်။
"Baby ဘာလုပ်မလို့လဲ။ဖယ် မောင်လုပ်လိုက်မယ်"
"Baby အသီးစားမလို့လား ။မောင်ယူပေးမယ်"
"Baby အိပ်ချင်နေပြီလား။လာ လာ အခန်ထဲသွားမယ်"
ယုတ်စွအဆုံး ရေချိုးရင်တောင် တံခါးဖွင့်ချိုးရသည်။အိမ်သာသွားရင်လဲ လော့ခ်မချရ။ဂျီမင် အရှင်းနေကောင်းရင် ဓာတ်မှန်ရိုက်စရာရှိသည်တဲ့။ဘာလဲတော့မသိ။
အခုတလော စိတ်ချမ်းသာစရာတစ်ခုကဂျန်ဆီတို့ကိုမတွေ့ရပါ။
ေဂ်ာင္ဂု ကုတင္ေပၚေျခခ်ထိုင္ၿပီးဂ်ီမင္ကို
သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မက္တပ္ရပ္ခိုင္းၿပီး
"ကဲ ျမဴဆြယ္ေလ"
ဘာမွမေျပာပဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကို သူ႔အေရ႔ွသို႔ရွက္ခ်ကာ ေခါင္းငံု႔ထားေသာဂ်ီမင္
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာေနတယ္ေလ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမဴဆြယ္ျပလို႔!!!!!!"
ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္ ပံုစံမေျပာင္းပဲၿငိမ္ၿမဲျငိမ္ေနဆဲ
"ေအး ေကာင္းၿပီ ။ဒါကခင္မ်ားရဲ့ျမဴဆြယ္နည္းဆိုရင္ ျမဴဆြယ္ျခင္းရဲ့ရလာဒ္ကိုျပေပးမယ္"
ေျပာရင္း ဂ်ီမင္ရဲ့လက္ကို ေဆာင့္ဆြဲကာကုတင္ေပၚသို႔ ပက္လက္အေနအထားအတိုင္း ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ဂ်ီမင္အား အနမ္းၾကမ္မ်ားျဖင့္ နမ္းရိႈက္ေနေလသည္။ဂ်ီမင္ရုန္းေသာ္လည္းမရ။အင္အားျခင္းမမ်ွသျဖင့္မခ်ၫ့္ႏွီးသာ။
"ဟင့္အင္း ေဂ်ာင္...အြန႔္...ေဂ်ာင္ဂု...အြန္းးးး ဖယ္..ဖယ္ေပး"
"ဘာလဲ ။ခင္မ်ားပဲ ဒီလိုမ်ိဳးေတြႀကိဳက္လို႔လိုက္ၿပီးျမဴဆြယ္ေနတာ မဟုတ္လား"
"မဟုတ္ဘူး ေဂ်ာင္ဂု ဖယ္ပါေနာ္ ေနာက္ဆို မင္းမႀကိဳက္တာ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပါဘူး"
ေဂ်ာင္ဂုဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သူ႔ခါးမွခါးပတ္အားခြၽတ္ကာ ရုန္းကန္ေနတဲ့ဂ်ီမင္၏ လက္ႏွစ္ကိုပူးၿပီးခ်ည္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္.......ထို႔ေနာက္မွာေတာ့........
နာက်င္ပါသည္။ခ်စ္ရသူဆီမွ အခ်စ္မပါပဲ ႏုညံ့ျခင္းအလ်င္းမရိွပဲ တဖတ္သက္ဆန္တဲ့ေသြးသားႏွီးေနွာမႈက ပထမဆံုးျဖစ္တဲ့ဂ်ီမင္အတြက္ အသားေရာအသဲပါ နာက်င္ရပါသည္။
#ေမာင္ရယ္ ငါ့ကိုမုန္းရံုနဲ႔ အခုလိုထိမလုပ္သင့္ဘူးမလား။ဘယ္ေလာက္ပဲခ်စ္ေနပါေစ ငါမွာမာနနဲ႔ သိကၡာဆိုတာရိွတယ္ေမာင္။မင္းနဲ႔ဂ်န္ဆီရဲ့ဆက္ဆံေရးမွာ ငါကတရားခံမျဖစ္ေစရဘူး။မင္းစိတ္ႀကိဳက္ ငါ့ကိုယူၿပီးရင္ ငါဒီကထြက္သြားေပးမွာပါ။ဒီေန့ေတာ့ ေမာင့္စိတ္ႀကိဳက္ငါ့ကိုယူပါ ငါေပးပါတယ္ ခ်စ္ရသူနဲ႔ ပထမဆံုးေသာ ၿပီေတာ့ေနာက္ဆံုးေသာဆက္ဆံျခင္းပဲ
#ေမာင္ baby ကိုဆံုးရႈံးမခံႏိုင္ဘူး။အခုလိုဆိုရင္ baby ကိုေမာင္မဆံုးရႈံးရေတာ့ဘူးမလား။ေမာင္သိပ္ကိုေၾကာက္သြားခဲ့တာ။babyကိုတျခားသူ ဦးသြားမွာသိပ္ေၾကာက္တယ္။ေမာင့္ကိုထားခဲ့မွာသိပ္ေၾကာက္တယ္။ကိုယ့္ခႏၲာကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားတဲ့သူေတြက ပထမဆံုးေပးဆက္လိုက္တာနဲ႔ အဲ့လူေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုးပစ္မသြားေတာ့ဘူး။အသစ္မဪွာေတာ့ဘူးတဲ့။baby ကေမာင့္အပိုင္ျဖစ္သြားၿပီမို႔ ေမာင္ရဲရဲဝံ့ဝံ့ babyလက္ကိုဆုတ္ကိုင္ႏိုင္ၿပီ။
အစကတဖတ္သက္ေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ေဂ်ာင္ဂုကဂ်ီမင္ကို ခံစားလို႔ေကာင္းေအာင္ေခၚေဆာင္သြားသည္။ႏွစ္ေယာက္သားအခ်စ္ပင္လယ္ထဲတက္ညီလက္ညီကူးခပ္ရင္ပန္းတိုင္သို႔ေရာက္သြားၾကေတာ့သည္။ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့ မေက်နပ္ေသး ဂ်ီမင္ပံုစံမွာပင္ပန္းပံုေပါက္ေနလို႔သာ သူရပ္လိုက္ရေတာ့သည္။
---------------------
မနက္ခင္းရဲ့အေပါင္းအေဖာ္ ေနေရာင္ျခည္ဟာ ပုတင္းတံခါးမွတစ္ဆင့္ ကုတင္ေပၚတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖတ္အိပ္ေနေသာ လူသားႏွစ္ေယာက္ထံသို႔ ဖ်ာက်လာခဲ့ၿပီ။ဪ ေသးေသးလံုးလံုး ဆန္မုန႔္လံုးေလးကေတာ့ ခႏၲာကိုယ္ႀကီးမားတဲ့ယုန္တစ္ေကာင္ရဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာအိပ္ဆက္ေနေလရဲ့။
ေနအလင္းရိွန္ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုတစ္ေယာက္ ႏိုးလာခဲ့သည္။ရင္ခြင္ထဲက အေကာင္ေပါက္ေလးကိုၾကၫ့္မိေတာ့ ရင္ခုန္တာကထိန္းမရ။သူတကယ္ပဲဂ်ီမင္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီကို မယံုႏိုင္။ေတြးၾကၫ့္ရင္းၾကည္ႏူးမိပါသည္။
စိတ္မထိန္းႏိုင္စြာ ႏႈတ္ခမ္းေလးအားနမ္းရိႈက္မိေတာ့။
"ဟာ ပူက်စ္ေနတာပဲ ေနအံုး တျခားေနရာေတြေရာလား"
"ဟာ ဟုတ္ပါရဲ့ကြာ baby ဖ်ားၿပီထင္တယ္"
ကုတင္ေပၚမွထကာ ဘာအဝတ္မွေတာင္ မဝတ္ႏိုင္ေသးပဲ ဂ်ီမင္အား ေရပတ္တိုက္ကာ အဝတ္အစား ဝတ္ေပးေနေသာ။ၿပီးမွသူကိုယ္တိုင္က ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးကာအဝတ္ ဝတ္ၿပီး ဆိုးလ္မွာရိွတဲ့သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္အား ဖုန္းဆက္ပင့္ရေတာ့သည္။
"Hello bam bamလား ဒီမွာငါ့ေယာက်ာ္းဖ်ားေနလို႔ အဲ့တာမင္းလာၾကၫ့္ေပးပါအံုးကြာ"
"ေအး ငါ့ေယာက်ာ္းက မလႈပ္ႏိုင္လို႔ကြ ျမန္ျမန္လာစမ္းပါကြာ ဒါပဲေဟ်ာင္"
----------------
တည္ၿငိမ္သူ ေဒါက္တာ bam bamမွစမ္းသပ္ၿပီးေနာက္
"သူက သာမာန္ဖ်ားတာမွမဟုတ္ပဲ အနာရိွန္နဲ႔ပင္ပန္းမႈေၾကာင့္ ဖ်ားတာ ေဟ်ာင္ မင္းမေန့ကဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ"
"ဟို အဲ့တာ သိပ္မၾကာပါဘူး။ေန့လယ္ ႏွစ္နာရီေလာက္ကေန ည ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ပါပဲ"
"ဟ... ဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ထိ? မင္းကလူမဟုတ္ဘူးပဲ။မင္းကႏြားသိုး ယုန္ႏြားသိုးႀကီးပဲ"
"ငါျဖင့္ အဲ့တာ ခဏေလးလို႔ခံစားေနရတာ သူပင္ပန္းတဲ့ပံုေပါက္ေနလို႔သာ ရပ္လိုက္ေတာ့တာ"
"ဘုရား ဘုရား"
"ငါအကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆး၊အဖ်ားေပ်ာက္ေဆး၊အနားၾကတ္ေဆးထိုးေပးထားတယ္။ၿပီးေတာ့ ပုလင္းလည္းခ်ိတ္ေပးခဲ့မယ္"
"အင္း"
"ဒါနဲ႔....ဟို....."
Bam bamကတစ္ခုခုကိုစဉ္းစားေနဟန္ေၾကာင့္
"ဘာလဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာ"
"ငါ မင္းေယာက်ာ္းရဲ့ ဆီးခံုကို စမ္းၾကၫ့္ေတာ့ မူမမွန္ေနဘူး"
"ဘယ္လိုမူမမွန္တာလဲ ေရာဂါလား ဘယ္လိုလဲ ျမန္ျမန္ေျပာစမ္းပါကြာမင္းကလည္း"
ကိုယ့္ကိုေတာင္ စကားေျပာခြင့္မေပးပဲ သူ႔ခ်ည္းေလေတြရွယ္လႊတ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးကိုယ့္ကိုအျပစ္ေျပာသြားတဲ့ ေဂ်ာင္ဂုကို bam bam ၾကၫ့္အရခ်င္ေတာ့
"မင္းပဲေျပာေနတာေလ။ဘယ္မွာ ငါေျပာဖို႔အခ်ိန္ရိွလဲ"
ဒီလိုေျပာေတာ့မွၿငိမ္သြားတဲ့ေဂ်ာင္ဂု
"မိန္းကေလးဆိုေသခ်ာေပမဲ့ အခုဟာကေယာက်ာ္းေလးဆိုေတာ့ ငါေဝခြဲလို႔မရျဖစ္ေနတာ"
"....."
"ေသခ်ာေအာင္လို႔ဓာတ္မွန္ရိုက္ၾကၫ့္လိုက္ကြာ"
"အဲ့တာဆိုလဲ မင္းပဲကူညီေပးကြာ"
#Baby ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔ ေရာဂါဆိုလဲ ကုလို႔ေပ်ာက္တဲ့ေရာဂါပဲျဖစ္ပါေစ။baby ခံစားေနရမွာ ေမာင္မၾကၫ့္ရက္ဘူး
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ခ်စ္စရာဆန္မုန႔္လံုးေလးကို စိုးရိမ္တႀကီးၾကၫ့္ကာ စိတ္ထဲႀကိတ္ဆုေတာင္းေနတဲ့ ယုန္ႀကီး
"စိုးရိမ္ရတဲ့ဟာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးကြာ။အရမ္းႀကီး မစိုးရိမ္ပါနဲ႔"
"ေအးပါ ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"ရတယ္ မင္းေယာက်ာ္းကိုသာ ဂရုစိုက္လိုက္ပါ ငါကိုယ့္ဘာသာပဲ သြားလိုက္ေတာ့မယ္"
"အင္း ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္းရာ"
"ရပါတယ္ကြာ မင္းကလဲ"
------------------
ဖ်ားတဲ့ေန့ကစ ဒီေန့နဲ႔ဆို၅ရက္ရိွေနပါၿပီ။ဂ်ီမင္ဒီအိမ္ကေန ဘယ္သူမွမသိေအာင္ထြက္ေျပးဖို႔ကလဲပို၍ခက္ခဲလာသည္။
သူအားမ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံတဲ့ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ခက္လွသည္။ဂ်ီမင္ဘာပဲလုပ္လုပ္ ဂ်ီမင္ေတာင္မလုပ္ရေသး သူကခ်ည္းလုပ္ေပးေနတက္သည္။
"Baby ဘာလုပ္မလို႔လဲ။ဖယ္ ေမာင္လုပ္လိုက္မယ္"
"Baby အသီးစားမလို႔လား ။ေမာင္ယူေပးမယ္"
"Baby အိပ္ခ်င္ေနၿပီလား။လာ လာ အခန္ထဲသြားမယ္"
ယုတ္စြအဆံုး ေရခ်ိဳးရင္ေတာင္ တံခါးဖြင့္ခ်ိဳးရသည္။အိမ္သာသြားရင္လဲ ေလာ့ခ္မခ်ရ။ဂ်ီမင္ အရွင္းေနေကာင္းရင္ ဓာတ္မွန္ရိုက္စရာရိူည္တဲ့။ဘာလဲေတာ့မသိ။
အခုတေလာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာတစ္ခုကဂ်န္ဆီတို႔ကိုမေတြ့ရပါ။