"May mga damit talaga na tig-twetwenty?" Hindi makapaniwalang tanong ni Zyle.
Dumeretso na din kami pagkatapos namin sa Moressi. Hindi pa nga siya nagsasalita at namumula hanggang sa dumating kami dito. Buti na lang din at may alam 'yung mga bodyguards niya sa mga ukay-ukay shop, at ayon, tumitingin din sila.
"D-don't tell me hindi mo alam?" I chuckled.
"No." sabi niya. "A-actually this is my first time coming to shop like this."
"Seryoso ka diyan!?" tanong ko habang hinahawi ang mga hanger na may damit.
"Yes. What's this called again? Ukay what?" I heard him asked who's also looking clothes at my back.
Kinuha ko ang polo na kulay blue at saka itinapat sa kaniya. "Ukay-ukay, napakaarte mo pang magsabi."
"Well, its name is very interesting."
"Maganda 'to. Kuhanin na natin, pwede mo 'tong gamitin kapag nangampanya ka kasama daddy mo." aniya. "Blue pa naman, pero baka hindi ka nagsusuot ng ganito ka mura."
Akmang ibabalik ko na sana dahil narealize kong anak siya ng mayaman na tao pero agad din niyang hinawakan ang kamay kong may hawak doon sa damit.
Nagtataka ko siyang tinignan. "Bakit?"
"Are you going to buy that for me?" he asked in a cute voice.
"H-ha? Eh, oo... I m-mean hindi! Hindi ka naman nagdadamit ng mura!" wika ko at tumalikod na.
"What!?" he went infront of me. "Buy it."
Napakurap-kurap ako, he just remained pouty like a child. What the hell is wrong with him?
"Huwag na, marami ka ng damit." sagot ko.
"I don't have a damit from ukay-ukay! Bilhin mo na please!" I don't know why he is like this.
"Ukay-ukay lang 'yan. Bumili ka na lang sa mas maha-"
"'Yan yung gusto ko, Selina." pamimilit pa niya. "Buy it, buy it for me please?"
"Okay! Bibilhin ko na! Hindi ko alam kung bakit mo 'yan gusto." I gave up.
Nagdiwang pa ito ay may binulong sa sarili na hindi ko narinig. He was so happy. Lalo na nang bayaran ko 'yon at ibigay sa kaniya. He even put it in a safe area on his car. He looks so, so, so weird. Parang bata na nabigyan ng candy.
Kinabukasan ay nanatili lang kami sa condo niya. He had a meeting with his staffs sa Batangas, kinamusta niya din ang mga ito habang nasa malayo kami. Binilin niya din ang mga ito ng mga bagay-bagay.
"Yes, I will just let you know about it. Sa Cebu kasi kami paparoon sa susunod na bukas." he was talking with someone in the phone.
Umupo na lamang ako sa may couch at binuksan ang TV. Nanood na lang ako ng mga palabas sa umaga at nawili naman doon kaagad. So, we still have two days and so? Napatingin ako sa tabi ko nang maramdaman may umupo roon. I saw Zyle in his messy hair.
"What do you like to eat? We can order." panimula niya.
"Greenwich sana," mahina kong sabi.
"I'm guessing, a pizza?" napalingon agad ako sa kaniya. "You're watching it, now."
He pointed the television, and he's right. Naglalaway na ako dahil sa sarap ng pizza na nasa TV. Nagcracrave na naman ako, favorite na favorite ko kasi yung Hawaiian Pizza, it smells so good. Tapos kasi paborito ko din ang Greenwich, matagal na akong hindi nakakabili roon.
"Malayo naman ata 'yung Greenwich dito." sabi ko.
"Kahit sa ibang bansa pa 'yan, bibilhin natin." Inilabas niya ang phone niya at may dinial ito.
He really ordered food at hindi lang pizza kundi mga carbonara, lasagna, and chicken din. It took an hour after the food was delivered. He even prepared it infront of me who's still watching. Dahil nagagandahan na ako sa pinapanood ko ay hindi na ako kumakain, he then offered to feed me.
Hindi na ako nakipagtalo dahil malapit na sa exciting part 'yung pinapanood ko. He was sitting down on the floor, nakasalampak naman ako sa couch habang hawak ang remote. He was also watching while feeding me with rice and chicken.
"Mamaya na 'yan." I said trying to act that I'm full.
"l'll turn that off Selina kapag hindi mo kainin 'to." he dangerously said.
Binuka ko na lang ang bibig ko. Nanonood ako eh! Wala akong time ngumuya. The movie was almost in the ending part, masayang-masaya na ako e. Kaso...biglang nagkagulo, biglang nawasak yung mundo ng babae.
They couldn't be together.... especially if the world is already against them.
Hindi sila pwede dahil ayaw ng oras at panahon.
"Why are you crying?" natatarantang tanong ni Zyle nang makita akong umiiyak.
I pointed the television. "Hindi sila endgame. Hindi sila yung magkasama sa altar."
Kunot-noo itong tumingin ito sa TV.
"Maybe that's just a dream or a result of overthinking?" he was trying to stop me from crying.
"Hindi! That's the end! Tignan mo!" I sobbed.
I realize that not all people will end up together, not all people will have their happy endings, not all people will be with their love of their life because in reality, these things will only break your heart and will make you hope for things that won't really align for you.
Hindi lahat ng pag-ibig ay sayo. Hindi lahat ng taong mahal mo ay mamahlin ka hanggang sa huli dahil pagkarating ng bago ay aalis din siya. And what sucks is, even your firsts, lasts and greatest love won't end up with you if time and season will work on its own.
"Do you believe in first love?" I asked him out of nowhere.
He turned off the television and sat beside me.
"First?" he looked back. "No."
"Then.... saan ka naniniwala? Like in other perspectives of love?"
"I believe in love that stays for a lifetime, a love that I would always want to find in every universe, in every time and in every world."
He rested his arms on his knees, making him bow a little and turned his head to me to smile.
"Ganon ang pag-ibig para sa akin, Selina." he said in the most sincere way possible.
Napatango-tango ako. "A love that you will want to search."
After that movie, lumabas kami sa hapon at pumaroon sa may headquarters ng daddy niya. Pagkarating na pagkarating pa lang namin doon ay nakita na namin ang maraming volunteers na nakapalibot sa lugar.
They were doing things for the postering, clothes, and other merch. Bumati din sila sa amin at nakipagkamayan pa kay Zyle. Nang nakikipag-usap pa lang si Zyle ay kinuha ko na 'yong pagkakataon na 'yon upang magtingin-tingin ng mga ginagawa nila.
"Pwede po pahingi ng bracelet?" nahihiya kong tanong sa matandang babae.
"Oo naman hija. Kumuha ka lang ng gusto mo." masuyo niyang sagot.
Nasiyahan ako bigla at kumuha ng mga bracelets, my small pouch pa, keychains, t-shirt, pamaypay. Halos lahat magagamit at parang nagshopping lang ako.
"You went shopping again?" Narinig kong wika ni Zyle pero hindi na ako lumingon dahil busy ako sa pagkukuha ng mga merch.
Gustong-gusto pa naman ni mama 'yung mga ganitong bagay lalo na ang t-shirt, para daw may gamitin siya sa bahay.
"Wala nga lang bayad." I replied that made him chuckle.
"Let me help you with that," he then got the things on my hand. "You should have told me that you like dad's merch, para binigyan na lang kita."
"Ano ako? VIP? Walang VIP, VIP no!" I said while still busy looking at things.
My eyes watered in amusement when I saw headbands also! Ano 'tong napuntahan ko? Amusement Park yata!
"Zyle!" Hinatak ko ang sleeve niya. "Gusto ko 'yon! 'Yong headband!"
"Okay, we'll get that. Just be careful, you might slip on the way there."
Naglinis yata kasi ang mga iba kaya umaagos ang tubig na may sabon sa lalakaran namin papunta sa may headbands.
Gusto ko pa sanang tumakbo pero nahawakan niya ang papulsuhan ko. Nilingon ko ito at nakita ang hindi niya pagsasang-ayon kaya sinimangutan ko na lang siya.
"I told you not to run right?" he hardly said.
I rolled my eyes. "Oo na, bilisan na lang natin."
Nakita kong napailing-iling na lang ito. I immediately removed his hand on my arms and went to the headbands closely. Ang ganda kasi pwede gamitin sa mga pictorial na pang-nostalgic.
"Manang paki-bag nga po ito." Tinawag niya ang isang namamahala doon.
"Sige po, kukuha lang po ako ng eco-bag sa loob." sabi naman ng isa.
Kumuha na lang ako ng lima dahil baka may pagbibigyan ako. Sinuot ko na lang din ang isa, sakto at nakalow ponytail lang ako at may mga tinirang buhok sa harapan ko.
"Tapos na 'ko! Ay! Wait! Pakuha na din 'yung journal na 'yon oh!" I pointed the notebooks on his back.
"Hindj ko alam kung masisiyahan ako na sinama kita dito," ibinigay niya muna kay Manang 'yung mga nashopping ko at kumuha ng journal.
"Why naman? Hindi ka ba masaya na kasama ako?" Ngumuso ako.
"Una na ako hijo, hija." The woman went back inside the headquarters after fixing my things.
Kinain niya ang pagitan namin at inangat ang tingin ko. "Masaya ako na kasama kita pero hindi ako masaya dahil sa mga merch na 'yan."
"Ha? Ang gaganda kaya nila!" pagtatanggol ko sa merch.
"Maganda naman sila pero..."
"Pero?" Tinaasan ko siya ng kilay.
He heaved a heavy sighed. "Pero dahil sa kanila wala ka ng time sa akin. Iniwan mo pa ako dahil sa mga merch na 'yan."
"Anong iniwan?" medyo sarkastiko kong sabi. "Nagtingin lang ako ng merch ah! Tapos nasa malapit ka pa!"
"Pero hindi ka nagpaalam." he stated.
I was about to say something but I couldn't form any words. He's right though!
Nagkibit-balikat ako. "Naexcite lang kasi ako."
"Alright, l'll let it pass," he said as he fix mg headband. "The headband looks cute on you though."