13

35.1K 1.1K 146
                                    

"Germs!? Bakit naman ako magkakagerms!? Ang linis linis ko nga!"

I just rub my hands as I start to argue with him again. Nagsisidatingan na din ang mga kandidato para sa Senador, kasama ng iba ang kanilang mga anak na kaedaran din ni Zyle. My eye caught a girl who's like a sunshine, a happiness, a ball of everything.

I can testify that so much, because her eyes shows it. Mula pa lang sa mga mata niya ay kita na ang kasiyahan.

"Sino 'yon?" Tumingin ako kay Zyle at tinuro 'yung babae na nasa likod ng lalaki.

Kumunot naman ang noo niya at ginawaran din ito ng tingin. "Ligaya. Husband of Russco, the guy standing infront of him."

Ligaya. Just like what I've thought.

"Ang ganda niya," hindi ko maiwasang sabihin.

"You're still prettier." He pat my head and immediately pulled me by the shoulder.

Namula ng kaonti ang pisngi ko na agad ko ding winala. I know he saw it, because he just can't stop smiling. Niyaya niya ako papunta sa may lamesa at doon umupo habang hinihintay na magsimula ang campaign. There were almost fourteen people in the table, kabilang na kami roon. May eleven na lalaki, na anak ng mga senador. At tatlo naman kaming mga babae, Ligaya and Jestina.

Pahaba ang lamesa kaya pumwesto kami sa may corner nito, making Ligaya, sit beside me. Hindi ko masyadong kilala ang mga lalaki pero alam kong matataas din silang tao, may mga businessman, attorney, an army, agent, artist, and a politician just like Zyle.

They looked at us with curiosity and smirked when they saw our fingers intertwined. Sa kaloob-looban ko ay gusto ko ng umalis lalo na at mga propesyonal na mga tao sila. They look ultimately different from me, who's just an ordinary person.

"Hello! Anong name mo?" agad akong napatingin kay Ligaya pagkaupo ko.

"Ligaya, don't scare her." The guy stated who is seated next to her.

"I'm not scaring her Russco. I'm just asking her name." Sumimangot ito.

Napailing na lang ang lalaki. Pumalikod silang dalawa ni Zyle sa may likuran ng upuan namin. They were talking about something very important.

"So.... What's your name?" she happily asked again.

"S-selina po," I shyly said.

"Po!? Really!? Am I that matanda na Selina?" conyo niyang tanong. "How old are you na ba?"

"Twenty one po." I bit my lower lip.

"Then, I'm just older than you in two years! Huwag mo na akong tawaging ate or mag-po! Nakakatanda 'yon!" she laughed. "I'm Ligaya, by the way."

"Masiyahin ka nga," sagot ko.

Her eyes shined. "I'm just treasuring every moment of my life. Dapat maging masaya tayo dahil hindi natin alam ang maaaring mangyari bukas."

I stared at her and saw a different emotion. She immediately looked away and chuckled as I find her eyes filled with sadness, with hopes, love and fear.

"Here's your food." hindi ko na napansin na umalis pala si Zyle at si Russco para kumuha nga pagkain. "Eat that, may binaon din akong prutas mo sa bag natin." sabi ni Russco kay Ligaya.

First Love Of May Where stories live. Discover now