Zawgyi
မႈန္ကုပ္ေနတဲ႔မ်က္နွာထားနဲ႔ ေရွာင္းက်န္႔က ျကမ္းျပင္ေပၚလွဲခ်လိုက္သည္။တကယ္ကိုေအးစက္ျပီးမာေက်ာေနတာ။မနက္သူထလာရင္ေတာ့ အေက်အခ်ဥ္ေတြကိုက္ခဲျပီးလံုးဝထလို႔ရမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။ဘာျဖစ္လို႔ဝမ္က မဟုတ္ဘူး ဝမ္ရိေပၚက ဒီေလာက္ထိေတာင္မွအျကင္နာတရားကင္းမဲ႔တာလည္း။သူဘာအမွားမွမလုပ္ခဲ႔ဘူး။ဒါကိုမ်က္ေမွာင္ျကုတ္ျပီးအျပစ္သာတစ္ေယာက္လိုလိုက္ျကည့္ေနတာ။ေနယာထိုင္ခင္းအတြက္အနီးနားကမိုတယ္တစ္ခုမွ ကုပ္ကပ္ျပီးအကူညီေတာင္းခဲ႔ရတာသူပဲ။ဒါကို ဝမ္ရိေပၚက ကုတင္ေပၚမွာအိပ္ျပီး သူက်ျကမ္းျပင္မွာအိပ္ရမွာတဲ႔လား။အရမ္းကိုလြန္လြန္းေနတာမဟုတ္ဘူးလား။
"ေျခလက္သန္႔စင္ျပီးျပီလား "
"မလုပ္ရေသးဘူး "
အိပ္ယာခင္းေတြျပင္ေနရင္းနဲ႔ထြက္လာတဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႔အသံကေဘာက္ဆတ္ဆတ္။ဝမ္ရိေပၚကမသိမသာေလးျပံဳးလိုက္မိသည္။အျမင္ကပ္ပုဒ္မနဲ႔ျကမ္းျပင္မွာအိပ္ခိုင္းလိုက္တာ ဘဲႏႈတ္ခမ္းကတစ္လက္မေလာက္ထြက္လာပါေလေရာေလ။ဟက္ ဘာေလးမွန္းကိုမသိတာ။
"သြားလုပ္ေတာ့ေလ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နဲ႔ လာမအိပ္နဲ႔ "
"တူတူအိပ္မွာလည္းမဟုတ္ပဲ ဘာျဖစ္ေနတာလည္း ! ဝမ္ရိေပၚကိုယ့္ဘာသာေနပါ့လား "
ဒီတစ္ခါဝမ္ရိေပၚမေနနိုင္ေတာ့ေပ။ရုပ္တည္ျကီးနဲ႔ စေနရတာတကယ့္ကိုပင္ပန္းတာပဲ။အခုေတာ့ ပါးမို႔မို႔နွစ္ဖက္ကေကြးတက္ေနျပီး အစြမ္းကုန္ကိုမွျပံဳးေနေတာ့သည္။ေရွာင္းက်န္႔က မသိမသာနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာပဲ။သူအမူးေျပေနျပီ။ဒါေပမဲ႔ ဒီဟာေလးကို အရြဲ႔တိုက္ျပီးစခ်င္ေနတုန္း။
"ေဟးး ျပန္မေျပာနဲ႔ေလ ဘယ္သူကအလုပ္ရွင္ဘယ္သူကအလုပ္သမားလည္းဆိုတာသတိရဦးမွေပါ့ "
ဟြန္႔ ......
ေရွာင္းက်န္႔ႏွာတစ္ခ်က္မႈတ္ျပီး အိပ္ယာေပၚျပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။ေက်ာနည္းနည္းေအာင့္သြားေပမဲ႔သူအမူအယာလံုးဝမျပေပ။ဒီဝမ္ရိေပၚက ရာထူးကိုအေျကာင္းျပျပီး သူ႔ကိုလာနိုင္စားေနတာ။တကယ္ေတာ့ ဝမ္ျဖစ္ေနလို႔ သူကဒီေနရာကိုေရာက္လာခဲ႔တာ အကယ္၍တျခားရာထူးျကီးတဲ႔ဘယ္သူပဲျဖစ္ေနပါေစ သူလာမယ္လို႔ထင္ေနလား ! ေဝးေသး။အဲ႔တာကို အဲ႔ဒီဝမ္ရိေပၚက ကိုယ့္ကိုကိုသိပ္ျပီးအထင္ျကီးေနေတာ့တာပါပဲ။
"ေျပာေနတာကိုအေရးမလုပ္တာလား ေရွာင္းက်န္႔ "
ေရွာင္းက်န္႔မျကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဝမ္ရိေပၚရဲ႔ကုတင္ကိုေက်ာေပးလိုက္သည္။အလကား လိုက္အာဏာျပေနတာ။သူ႔ကိုဘယ္သူကေျကာက္ေနလို႔လည္း။
"ေျသာ္ စကားျပန္မေျပာဘူးေပါ့ ! ရတယ္ေလ အစကကုတင္ေပၚလာအိပ္ခိုငး္မလို႔ကိုအခုေတာ့ အစီစဥ္ျပန္ရုပ္သိမ္းလိုက္ရင္ ေကာင္း ... "
"ဘာလည္း ဘာလည္း ! အိပ္ခါနီးေနျပီမို႔စကားမေျပာခ်င္လို႔ဟာ "
လွစ္ကနဲေျပးတက္လာတဲ႔ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးက အိပ္ယာေထာင့္မွာအသင့္ေနရာယူသြားသည္မွာျမန္ဆန္လွသည္။ဝမ္ရိေပၚေခါင္းကိုအသာယမ္းျပီး ထပ္မံျပံဳးလိုက္ေလသည္။အင္းး တကယ္ပဲေရွာင္းက်န္႔ကေခါင္းျကည္ေဆးေလးကို...
မ်က္လံုးေလးမွိတ္ကာ တစ္ခုတည္းေသာဖက္ေခါင္းအံုးေလးကိုခြထားတဲ႔သူေဘးအသာဝင္လွဲလိုက္သည္။အရမ္းျကီးေနတဲ႔ကုတင္မဟုတ္ေတာ့ နီးနီးေလးအိပ္ေနတဲ႔သူတို႔ရဲ႔လက္ေမာင္းသားေတြ ဆတ္ကနဲထိသြားေလသည္။က်င္ကနဲျဖစ္သြားတဲ႔ လက္ေမာင္းကိုအသာပြတ္ျပီး ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န္႔ကိုေက်ာေပးလိုက္သည္။ရင္ထဲကိုလွပ္ကနဲပဲ ... ဒါေလးပဲကို အသာေလးပဲထိလိုက္တာေလ။အဲ႔တာဘာျဖစ္သြားရတာလည္း !
အခ်ိန္အနည္းငယ္ျကာေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ကမ်က္လံုးတစ္ဖက္ကိုအသာဖြင့္ကာ ေဘးနားမွာအိပ္ေနတဲ႔လူကိုတစ္ခ်က္ေစြျကည့္လိုက္သည္။အခ်ိန္က်ရင္ သူ႔အလိုလိုပိတ္သြားတ႔ဲ မိုတယ္မီးအေျခေနေျကာင့္ေရွာင္းက်န္႔မ်င္စိေရွ႔မွာျမင္ရတာက ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲျမင္ကြင္းသာ... ဝမ့္မ်က္နွာနားကိုအသာကပ္ျပီး အသက္ရႈသံအေျခေနကိုခန္႔မွန္းျကည့္လိုက္သည္။
ရႊတ္ ...
ဟင့္ ! ပံုမွန္ေနရာကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ေရာက္သြားသည္။ပါးေပၚကိုကပ္သြားတဲ႔ခပ္ေႏြးေႏြး အရာကဘာလည္းဆိုတာဘယ္သူမွမေျပာလည္းသိတယ္။မေတာ္တဆ ... ဟုတ္တယ္မေတာ္တဆျဖစ္သြားတာ။ဘာမွမျမင္ရေတာ့ သူမေတာ္တဆကပ္မိသြားတာ။ဝမ္ တကယ္ပဲအိပ္သြားတာေရာဟုတ္ရဲ႔လား။တကယ္ပဲအိပ္သြားပါေစ။သူအခု တစ္ခုခုလုပ္လိုက္မိတာေတာင္ ဘာမွလႈပ္ရွားမလာဘူးဆိုေတာ့ အင္းးး သူအိပ္ေနမွာပါေလ။
>>>>>>>>>>>>>>>
"အိုးး ဝမ္ရိေပၚ အဲ႔တာဆို မင္းးအဲ႔ဒီမိုတယ္မွာတစ္ညလံုးအိပ္ခဲ႔ရတာေပါ့ "
"မငး္ေမ့ ** မို႔ထပ္ေျပာေနတာလား "
ဝမ္ရိေပၚနွာတစ္ခ်က္မႈတ္လိုက္သည္။ဒီ လီခ်န္းမင္းဆိုတဲ႔ေကာင္ကသူ႔ရဲ႔ ငယ္ေပါင္းျကီးေဖာ္ျဖစ္ေနလို႔ေပါ့မဟုတ္ရင္ေတာ့ သူကဒီေကာင္နဲ႔ပတ္သတ္မယ္လို႔ထင္ေနလား။တကယ့္ ေသာက္တလြဲေကာင္ ...
လီခ်န္းမင္းက ဝမ္ရိေပၚရဲ႔အေျခေနကိုတစ္ခ်က္ျကည့္ျပီး အဓိပၸာယ္ရွိစြာျပံဳးလိုက္သည္။ဒီေကာင္တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ ! ဝမ္ရိေပၚအစစ္သာဆိုရင္ စုတ္ျပတ္ေနတဲ႔မိုတယ္မွာတစ္ညေလာက္အိပ္ျဖစ္သြားနဲ႔ ဝုန္းဒိုင္းကိုက်ဲေနေတာ့မွာေလ။ျပီးေတာ့ ေရွာင္းက်န္႔ ! ပါးပါးေလးပုတ္တဲ႔အေနနဲ႔ေရွာင္းက်န္႔ကိုပါအစစ္ထည့္ေပးလိုက္ေသးတာ။အခုေတာ့ထင္ထားသလို တုတ္တုတ္မွမလႈပ္ဘူးဆိုေတာ့ ဒီေကာင္အေက်နပ္ျကီးေက်နပ္စရာေတြ႔သြားလို႔ျဖစ္မယ္။
"ေရွာင္းက်န္႔ေရာ သူဘယ္လိုျပန္သြားလည္း "
"လမ္းဆံုမွာခ်ေပးလိုက္တယ္ ဆိုင္ကယ္ငွားသြားမွာေပါ့ "
"ေဟးး အျကင္နာတရာကင္းမဲ႔လိုက္တာ သူက ညျကီးမိုးခ်ဳပ္မင္းကိုစိတ္ပူလို႔ေျပးလာရတာကို "
"မင္းကိုဘယ္သူကသူ႔ကိုလႊတ္ခိုင္းလို႔လည္း ေခြးက်င့္ေခြးျကံနဲ႔ "
"မင္းးအဲ႔လို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေလ ဒီမွာမင္းအေျကာင္းလံုးေစ့ပတ္ေစ့သိတာဆိုလို႔သူပဲရွိတာေလ ျပီးေတာ့ မင္းပါးနဲ႔မင္းမားကို ျပန္ေအာင္ငါဘယ္လိုအားထုတ္လိုက္ရလည္း ! "
ဝမ္ရိေပၚကပါးနဲ႔မားဆိုတဲ႔အသံျကားတာနဲ႔ နႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကိုေကြးတက္ေနေအာင္ျပံဳးလိုက္သည္။ေက်နပ္စရာေတာ့တစ္ခုမွမပါေပ။အေဖနဲ႔အေမက တစ္နွစ္နီးပါးေလာက္သားျဖစ္သူေပ်ာက္ေနတာကို မ်က္နွာေတာင္မျမင္ရပဲ စိတ္ခ်လက္ခ်ျပန္သြားတယ္ေပါ့။ဘယ္ေနရာကမ်ားစိတ္ခ်လို႔မျဖစ္တဲ႔အရာေတြကိုထားခဲ႔ရလို႔လည္း။အရမ္းကိုမွစိတ္ေက်နပ္ဖို႔ေကာင္းေနေသာပါပဲ။
"ပုန္းေနတာက မင္းပဲေလ ! ဘာျဖစ္လို႔ မ်က္နွာကေနျကတ္သလိုျဖစ္ေနတာလည္း "
"ထားလိုက္ေတာ့ သူတို႔အေျကာင္းျကားရတာ စိတ္ပ်က္တယ္ "
"အဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူ႔အေျကာင္းေျပာရမွာလည္း ေရွာင္းက်န္႔အေျကာင္းလား ! "
လီခ်န္းမင္းရဲ႔စကားေျကာင္႔စားပြဲေပၚကတစ္ရႈးဘူးဟာေလထဲလြင့္လာသည္။လက္ဆကိုျကိုသိေနတဲ႔ခ်န္းမင္းက တဟားဟားနဲ႔ေအာ္ရယ္ကာထြက္သြားေတာ့သည္။တိတ္ဆိတ္သြားတဲ႔အခန္းအေျခေနသုိ႔ေရာက္သြားေတာ့မွဝမ္ရိေပၚသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ျပီး နဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ႔ဆံပင္ေတြကိုသပ္တင္လိုက္သည္။လိုေတာ့လိုေနတယ္ဘာလိုေနမွန္းမသိတာ။ရင္ဘတ္ထဲဟာတာတာနဲ႔ ...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
စာရင္းစာရြက္ေတြကိုတစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္စိတ္မပါစြာလွန္ေလွာရင္း ေရွာင္းက်န္႔ေလပူတစ္ခ်ိဳ႔ကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။သူဝမ့္ကုိလြမ္းလိုက္တာ ! သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တဲ႔ဝမ္ သူ႔ကလြဲျပီးဘာကိုမွစိတ္မဝင္စားတဲ႔ဝမ္ ... သူ႔အတြက္နဲ႔ျဖစ္တည္ျပီး သူ႔နဲ႔ပဲအရာရာကိုျဖတ္သန္းမဲ႔ဝမ္။
ေရွာင္းက်န္႔ဘဝက အျမဲတမ္းေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးျဖတ္သန္းခဲ႔ရတာ။ဘာကိုမွစိုးရိမ္ေသာကမရွိ ဘာအတြက္မွျကီးျကီးမားမားေက်ာ္ျကားမႈမရိွ ဒီအတိုင္းသာာမာန္ေလးပဲ။ဒါေပမဲ႔ ဝမ္ဟာသူ႔အတြက္ေတာ့သိပ္ကိုမွေလးနက္ေစခဲ႔တဲ႔ ေကာင္ေလး။ပံုမွန္ျဖတ္သန္းရမွာပဲလို႔ေတြးထားတဲ့ ဘဝထက္ပိုပီးေပ်ာ္ရေအာင္ဖန္တီးေပးနိုင္စြမ္းရွိခဲ႔တယ္။ကိစၥေတြအမ်ားျကီး ! မေရတြက္နိုင္ေလာက္တဲ႔အမွတ္တရေတြကိုျဖတ္သန္းျပီးေတာ့မွ ဘာလို႔မ်ားဒီလိုေတြျဖစ္လာရပါတာလည္း ! ဘုရားသခင္ကိုသူတစ္ခုခုမ်ားအမွားလုပ္မိလိုက္လို႔လား။
တကယ္ပဲ ! ေတြးမိတာနဲ႔မ်က္ခမ္းစပ္ေတြကအလိုလိုက်ိန္းစပ္လာသည္။မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္ေတြကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လိုက္ျပီး နီရဲလာတဲ႔နွာဖ်ားကိုတရံႈ႕ရံႈ႕လိုက္သည္။ရင္ဘတ္ထဲစူးအာင့္လာတဲ႔ခံစားခ်က္ကတကယ့္ကိုမေကာင္းတာပဲ။သူစာရင္းစာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ျပီး သန္႔စင္ခန္းဘက္ကိုခပ္သြက္သြက္ေလးေလ်ွာက္လာလိုက္သည္။မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြအမ်ားျကီးေရွ႔မွာတင္ေအာ္ငိုျပစ္လိုက္မိေတာ့မည္ထင္သည္။
အာ့ ...
အာရံုမစိုက္ပဲတေရာေသာပါးနဲ႔ကိုယ္က ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုေရာက္ေတာ့ တဖက္လူကိုတိုက္မိသည္။အရွိန္မျပင္းေပမဲ႔ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့နွစ္ေယာက္လံုးအဆင္မေျပေပ။
"ေရွာင္းေကာ ... အဆင္ေျပရဲ႔လား ေတာင္းပန္ပါတယ္က်ြန္ေတာ္မျမင္လိုက္တာ "
အားနာတဲ႔အမူယာအျပည့္နဲ႔ ပိုင္ခ်ဳန္းကေရွာင္းက်န္႔ကိုရိုးရိုးက်ိဳးက်ိဳးေတာင္းပန္သည္။အကုိေလးရွိေတာ့ရင္ေတာင္ ပိုင္ခ်ဳန္းကေတာ့ သူ႔မရီးကိုအရင္တုန္းကလို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံသင့္တယ္လို႔ထင္ေနတုန္းပဲ။ဘယ္သူမွမသိေပမဲ႔ အကိုေလးရဲ႔ျမတ္နိုးမႈေတြကဘယ္သ႔ူအတြက္လည္းဆိုတာ သူသိတယ္။ရုတ္တရက္ျကီး သူနဲ႔ညဏ္မမွီနိုင္တဲ႔ကိစၥအခ်ိဳ႔ျဖစ္သြားေပမဲ႔လည္း သူကေတာ့မူလအတိုင္းပဲရွိေနဆဲပါ။အဲ႔ဒီေတာ့ေရွာင္းေကာကို သူ႔အေနနဲ႔ေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံေပးရမယ္မဟုတ္လား။
"ရတယ္ ရတယ္ ငါသတိထားမိလိုက္တာ "
ေရွာင္းက်န္႔က အနွီေကာင္ေလးကိုလက္ကာျပလိုက္သည္။ထို့ေနာက္ အန္ထြက္မတတ္ျဖစ္လာတဲ႔ခံစားခ်က္တစ္ခ်ိဳ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ျပီးယဲ႔ယဲ႔ေလးျပံဳးျပလိုက္မိသည္။
"အာ က်ြန္ေတာ္ေကာကို ဒါေလးျပန္ေပးခ်င္လို႔ "
ထမင္းဘူးေလးကိုကမ္းေပးလာတဲ႔ ပိုင္ခ်ဳန္းေျကာင့္ ေရွာင္းက်န္႕ကထိုအရာကိုျကည့္ျပီးငိုခ်င္ရဲ႔လက္တို႔ျဖစ္သြားေတာ့သည္။သူဘယ္ေလာက္ပဲခ်ဳပ္တည္းထားပါေစ အေရာင္မဲ႔တဲ႔မ်က္ရည္ေတြက အထိန္းကြပ္မရွိပါးေပၚကိုက်လာျပီျဖစ္သည္။တကယ္ပဲ ဆိုးဝါးလိုက္တာ။
"အယ္ ေရွာင္းေကာ ဘာျဖစ္တာလည္း ! ဘာျဖစ္လို႔လည္း "
အေျကာင္းရင္းမရွိပဲရုတ္တရက္ျကီးထငိုလာတ႔ဲေရွာင္းက်န္႔ေျကာင့္ ပိုင္ခ်ဳန္းကေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ။သူလည္း ဘာမွမလုပ္ရပါပဲ တအင့္အင့္နဲ႔ကိုငိုေနေတာ့တာ။ရည္းစားေတာင္တစ္ေယာက္ေလးမွမထားဘူးတဲ႔သူက ဒါကိုေခ်ာ့ေမာ့ဖုိ႔လည္းမတတ္။ေသာက္ခြက်ေတာ့တာပါပဲ...
ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိတဲ႔ ပိုင္ခ်ဳန္းကေရွာင္းက်န္႔အနားကိုခပ္ေျဖးေျဖးေလးကပ္ျပီး တသိမ့္သိမ့္တုန္ေနတဲ႔ပခံုးေပၚလက္တင္ကာခပ္ဖြဖြေလးပုတ္ေပးလိုက္သည္။
"ဘာလုပ္ေနျကတာလည္း ? "
ေဘးဘက္ျခမ္းမွထြက္လာတဲ႔အသံေျကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔ကခါးေလးမတ္သြားသလို ပိုင္ခ်ဳန္းလည္းသူ႔လက္ကိုသူျပန္ရုတ္လိုက္မိသည္။တည္တင္းေနတဲ႔မ်က္နွာထားနဲ႔ ဝမ္ရိေပၚက ထိုအနားကိုေရာက္လာျပီး သူတို႔နွစ္ေယာက္လံုးကို စံုခ်ည္ဆန္ခ်ည္ျကည့္သည္။
"ဟို သူေဌး က်ြန္ေတာ္တို႔ဘာမွမလုပ္ပါဘူး "
"မင္းအလုပ္က ဒီမွာရွိတာလား ! ရံုးေပၚကိုမင္းတို႔ေတြကိုအေျကာင္းကိစၥမရွိပဲတက္လာခိုင္းလို႔လား "
ျသရွျပီးမေက်နပ္မႈအသံစြက္ေနတဲ႔ ဝမ္ရိေပၚေျကာင့္ ပိုင္ခ်ဳန္းက ပိုျပီးေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားလာသည္။အကိုေလးက အကိုေလးမဟုတ္ေတာ့မွန္းသူသိေနေပမဲ႔လည္း ဒီေလာက္ထိေတာ့ ဆိုးဝါးေနလိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားခဲ႔ဘူး။သူအျမဲတမ္းေလးစားအားက်ခဲ႔ရတဲ႔အကိုေလးက အမ်ားျကီးေျပာင္းလဲသြားတယ္။
"သူတက္လာတာမဟုတ္ပဲ က်ြန္ေတာ္ကေခၚလိုက္တာပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သူေဌး"
ငိုရိႈက္သံကိုအတတ္နိုင္ဆံုးထိန္းထားရသည္မို႔ ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႔အသံကအနည္းငယ္ကြဲအက္ေနသည္။ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႔စကားေျကာင့္ အစထဲက တြန္႔ခ်ိဳးေနတဲ႔ဝမ္ရိေပၚရဲ႔မ်က္ခံုးနက္နက္ေတြက ပိုလို႔ေတာင္ဆိုးသြားေလသည္။ဘာေတြမ်ားအဆက္အဟပ္ရွိေနလို႔ ဒီအေပၚထိေခၚျပီးေတ႔ြေနရတာလည္း ! ျပီးေတာ့ဟိုကိုင္ဒီကိုင္လည္းလုပ္ေနလိုက္ေသးတယ္။ဒါမွမဟုတ္ သူေျပာတဲ႔ ပထမဦးဆံုးကိုယူသြားတဲ႔လူက......
"ေကာင္းတယ္ အရမ္းကိုေကာင္းတယ္ ! ဒီလိုအက်င့္ပ်က္ေနတဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ဒီလုပ္ငန္းကဘယ္လိုလုပ္ျပီးတိုးတက္ေတာ့မွာလည္း ... မင္း ကိုယ့္ေနရာကိုသြားေတာ့ "
ဝမ္ရိေပၚအနွီေျကာင္ေတာင္ေတာင္ေကာင္ေလးရဲ႔မ်က္နွာကိုထပ္ျပီးမျမင္ခ်င္ေတာ့တာမို႔ခ်က္ခ်င္းပဲဟိန္းေဟာက္လိုက္သည္။ထိုအခါမွ မ်က္နွာငယ္နဲ႔ပိုင္ခ်ဳန္းက လွစ္ကနဲကိုယ့္အရပ္ကိုေျပးေတာ့သည္။မေကာင္းတဲ႔အေျခေနမွာ ေရွာင္းေကာကိုတစ္ေယာက္ျပစ္ထားခဲ႔ရတာစိတ္မေကာင္းေပမဲ႔ သူလည္းတတ္နိုင္တာဘာမွမရွိဘူးေလ။
" ဒီမွာေရွာင္းက်န့္ ! ခမ်ားကက်ဳပ္ကိုကူညီေပးထားတယ္ဆိုျပီးအရာလံုးကိုမ်က္နွာသာေပးမယ္လို႔ထင္ေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူူးမလား "
ဝမ္ရိေပၚရဲ႔စကားေျကာင့္ ေရွာင္းက်န္႔အေတာ္ေလးအံ႔ျသသြားသည္။ဘယ္လိုေျကာင့္မ်ား ဒီလိုစကားကို ! မဟုတ္မွလြဲေရာ ဒီဝမ္ရိေပၚသူ႔ကိုဘာထင္ေနတာလည္း။
"သူေဌးက ဘာကိုဆိုလိုခ်င္ေနတာလည္း "
နားမလည္နိုင္သလိုမ်က္လံုးေတြနဲ႔လာျကည့္ေနသူကိုဝမ္ရိေပၚက ခနဲ႔နဲ႔တဲ႔တဲ႔တစ္ခ်က္ျပံဳးျပီးျကည့္လိုက္သည္။ဘာေတြလာဟန္ေဆာင္ျပေနတာလည္း။တေျဖးေျဖးနဲ႔ ဒီလူကိုစိတ္ပ်က္လာတယ္။နည္းနည္းေလးမွအေကာင္းမျမင္ေပးနိုင္ေတာ့ဘူူး။
"ခမ်ားဒီေနရာမွာလုပ္ခ်င္သလိုစည္းမဲ႔ကမ္းမဲ႔လုပ္ေနတာကိုေျပာေနတာေပါ့ နားမလည္တာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား "
" ဟားး မင္းး "
ေရွာင္းက်န္႔တကယ္ေျပာစရာေပ်ာက္သြားျပီ။တကယ္ပဲသူ႔ရ႔ဲဝမ္ဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး ။ဒီလူ႔ရဲ႔စိတ္ထဲမွာ နွလံုးသားထဲဝမ္နဲ႔ပတ္သတ္ျပီး အျကြင္းအက်န္ေလးေတာင္မက်န္ခဲ႔ဘူးပဲ။သူအထင္မွားခဲ႔တာ ! ဝမ္သာဆိုရင္ သူ႔ကိုလည္းေမ့ျပစ္လိုက္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ေလ။အခုေတာ့ သူေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေသးေသးေလးေတာင္ရွိမေနေတာ့ဘူး။
"မင္းအျမင္မွာဒီလိုျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ ငါတကယ္ေတာင္းပန္တယ္ ဒါေပမဲ႔မင္းသိထားဖို႔က မင္းကိုကူညီေပးခဲ႔တာအတြက္ငါ့မွာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစိုးတစိေလးေတာင္ရွိမေနခဲ႔ဘူူးဆိုတာပဲ "
ငါတို႔နွစ္ေယာက္ အတူတူေရွ႔ဆက္ေလ်ွာက္ဖို႔ကလြဲျပီးေတာ့ေပါ့...အခုေတာ့ ငါ့ရဲ႔ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ေလးလည္းေလထဲလြင့္သြားျပီ။ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ထင္ေနရင္ ရပ္တန္႔ျပစ္လိုက္တာအေကာင္းဆံုးပဲ။ျပီးသြားျပီ ... ေရွာင္းက်န္႔ဘဝမွာ ဝမ္ဆိုတာေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ျပီးျဖစ္တည္မလာနိုင္ေတာ့ဘူး။
**********
22//5//2022
အျကာျကီးေနမွျပန္လာခဲ႔ရလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ဒီတစ္ခါထပ္ျပီးေပ်ာက္မသြားျဖစ္ေအာင္ေနပါ့မယ္။က်ြန္မရဲ႔အခ်စ္ေတာ္ ဒီficေလးကိုျမန္ျမန္ေလးဆက္သြားျကမယ္ေလ•
Unicode
မှုန်ကုပ်နေတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ ရှောင်းကျန့်က ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲချလိုက်သည်။တကယ်ကိုအေးစက်ပြီးမာကျောနေတာ။မနက်သူထလာရင်တော့ အကျောအချဉ်တွေကိုက်ခဲပြီးလုံးဝထလို့ရမှာတောင်မဟုတ်ဘူး။ဘာဖြစ်လို့ဝမ်က မဟုတ်ဘူး ဝမ်ရိပေါ်က ဒီလောက်ထိတောင်မှအကြင်နာတရားကင်းမဲ့တာလည်း။သူဘာအမှားမှမလုပ်ခဲ့ဘူး။ဒါကိုမျက်မှောင်ကြုတ်ပြီးအပြစ်သားတစ်ယောက်လိုလိုက်ကြည့်နေတာ။နေယာထိုင်ခင်းအတွက်အနီးနားကမိုတယ်တစ်ခုမှ ကုပ်ကပ်ပြီးအကူညီတောင်းခဲ့ရတာသူပဲ။ဒါကို ဝမ်ရိပေါ်က ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်ပြီး သူကျကြမ်းပြင်မှာအိပ်ရမှာတဲ့လား။အရမ်းကိုလွန်လွန်းနေတာမဟုတ်ဘူးလား။
"ခြေလက်သန့်စင်ပြီးပြီလား "
"မလုပ်ရသေးဘူး "
အိပ်ယာခင်းတွေပြင်နေရင်းနဲ့ထွက်လာတဲ့ရှောင်းကျန့်ရဲ့အသံကဘောက်ဆတ်ဆတ်။ဝမ်ရိပေါ်ကမသိမသာလေးပြုံးလိုက်မိသည်။အမြင်ကပ်ပုဒ်မနဲ့ကြမ်းပြင်မှာအိပ်ခိုင်းလိုက်တာ ဘဲနှုတ်ခမ်းကတစ်လက်မလောက်ထွက်လာပါလေရော။ဟက် ဘာလေးမှန်းကိုမသိတာ။
"သွားလုပ်တော့လေ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်နဲ့ လာမအိပ်နဲ့ "
"တူတူအိပ်မှာလည်းမဟုတ်ပဲ ဘာဖြစ်နေတာလည်း ! ဝမ်ရိပေါ်ကိုယ့်ဘာသာနေပါ့လား "
ဒီတစ်ခါဝမ်ရိပေါ်မနေနိုင်တော့ပေ။ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ စနေရတာတကယ့်ကိုပင်ပန်းတာပဲ။အခုတော့ ပါးမို့မို့နှစ်ဖက်ကကွေးတက်နေပြီး အစွမ်းကုန်ကိုမှပြုံးနေတော့သည်။ရှောင်းကျန့်က မသိမသာနဲ့တော်တော်လေးချစ်ဖို့ကောင်းနေတာပဲ။သူအမူးပြေနေပြီ။ဒါပေမဲ့ ဒီဟာလေးကို အရွဲ့တိုက်ပြီးစချင်နေတုန်း။
"ဟေးး ပြန်မပြောနဲ့လေ ဘယ်သူကအလုပ်ရှင်ဘယ်သူကအလုပ်သမားလည်းဆိုတာသတိရဦးမှပေါ့ "
ဟွန့် ......
ရှောင်းကျန့်နှာတစ်ချက်မှုတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်ပြစ်လှဲချလိုက်သည်။ကျောနည်းနည်းအောင့်သွားပေမဲ့သူအမူအယာလုံးဝမပြပေ။ဒီဝမ်ရိပေါ်က ရာထူးကိုအကြောင်းပြပြီး သူ့ကိုလာနိုင်စားနေတာ။တကယ်တော့ ဝမ်ဖြစ်နေလို့ သူကဒီနေရာကိုရောက်လာခဲ့တာ အကယ်၍တခြားရာထူးကြီးတဲ့ဘယ်သူပဲဖြစ်နေပါစေ သူလာမယ်လို့ထင်နေလား ! ဝေးသေး။အဲ့တာကို အဲ့ဒီဝမ်ရိပေါ်က ကိုယ့်ကိုကိုသိပ်ပြီးအထင်ကြီးနေတော့တာပါပဲ။
"ပြောနေတာကိုအရေးမလုပ်တာလား ရှောင်းကျန့် "
ရှောင်းကျန့်မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ကုတင်ကိုကျောပေးလိုက်သည်။အလကား လိုက်အာဏာပြနေတာ။သူ့ကိုဘယ်သူကကြောက်နေလို့လည်း။
"သြော် စကားပြန်မပြောဘူးပေါ့ ! ရတယ်လေ အစကကုတင်ပေါ်လာအိပ်ခိုင်းမလို့ကိုအခုတော့ အစီစဉ်ပြန်ရုပ်သိမ်းလိုက်ရင် ကောင်း ... "
"ဘာလည်း ဘာလည်း ! အိပ်ခါနီးနေပြီမို့စကားမပြောချင်လို့ဟာ "
လှစ်ကနဲပြေးတက်လာတဲ့ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးက အိပ်ယာထောင့်မှာအသင့်နေရာယူသွားသည်မှာမြန်ဆန်လှသည်။ဝမ်ရိပေါ်ခေါင်းကိုအသာယမ်းပြီး ထပ်မံပြုံးလိုက်လေသည်။အင်းး တကယ်ပဲရှောင်းကျန့်ကခေါင်းကြည်ဆေးလေးကို...
မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ တစ်ခုတည်းသောဖက်ခေါင်းအုံးလေးကိုခွထားတဲ့သူဘေး အသာဝင်လှဲလိုက်သည်။အရမ်းကြီးနေတဲ့ကုတင်မဟုတ်တော့ နီးနီးလေးအိပ်နေတဲ့သူတို့ရဲ့လက်မောင်းသားတွေ ဆတ်ကနဲထိသွားလေသည်။ကျင်ကနဲဖြစ်သွားတဲ့ လက်မောင်းကိုအသာပွတ်ပြီး ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကိုကျောပေးလိုက်သည်။ရင်ထဲကိုလှပ်ကနဲပဲ ... ဒါလေးပဲကို အသာလေးပဲထိလိုက်တာလေ။အဲ့တာဘာဖြစ်သွားရတာလည်း !
အချိန်အနည်းငယ်ကြာတော့ရှောင်းကျန့်ကမျက်လုံးတစ်ဖက်ကိုအသာဖွင့်ကာ ဘေးနားမှာအိပ်နေတဲ့လူကိုတစ်ချက်စွေကြည့်လိုက်သည်။အချိန်ကျရင် သူ့အလိုလိုပိတ်သွားတ့ဲ မိုတယ်မီးအခြေနေကြောင့်ရှောင်းကျန့်မျက်စိရှေ့မှာမြင်ရတာက မှောင်မှောင်မဲမဲမြင်ကွင်းသာ... ဝမ့်မျက်နှာနားကိုအသာကပ်ပြီး အသက်ရှုသံအခြေနေကိုခန့်မှန်းကြည့်လိုက်သည်။
ရွှတ် ...
ဟင့် ! ပုံမှန်နေရာကိုချက်ချင်းပြန်ရောက်သွားသည်။ပါးပေါ်ကိုကပ်သွားတဲ့ခပ်နွေးနွေး အရာကဘာလည်းဆိုတာဘယ်သူမှမပြောလည်းသိတယ်။မတော်တဆ ... ဟုတ်တယ်မတော်တဆဖြစ်သွားတာ။ဘာမှမမြင်ရတော့ သူမတော်တဆကပ်မိသွားတာ။ဝမ် တကယ်ပဲအိပ်သွားတာရောဟုတ်ရဲ့လား။တကယ်ပဲအိပ်သွားပါစေ။သူအခု တစ်ခုခုလုပ်လိုက်မိတာတောင် ဘာမှလှုပ်ရှားမလာဘူးဆိုတော့ အင်းးး သူအိပ်နေမှာပါလေ။
>>>>>>>>>>>>>>>
"အိုးး ဝမ်ရိပေါ် အဲ့တာဆို မင်းးအဲ့ဒီမိုတယ်မှာတစ်ညလုံးအိပ်ခဲ့ရတာပေါ့ "
"မင်းမေ့ ** မို့ထပ်ပြောနေတာလား "
ဝမ်ရိပေါ်နှာတစ်ချက်မှုတ်လိုက်သည်။ဒီ လီချန်းမင်းဆိုတဲ့ကောင်ကသူ့ရဲ့ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်ဖြစ်နေလို့ပေါ့မဟုတ်ရင်တော့ သူကဒီကောင်နဲ့ပတ်သတ်မယ်လို့ထင်နေလား။တကယ့် သောက်တလွဲကောင် ...
လီချန်းမင်းက ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့အခြေနေကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး အဓိပ္ပာယ်ရှိစွာပြုံးလိုက်သည်။ဒီကောင်တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပဲ ! ဝမ်ရိပေါ်အစစ်သာဆိုရင် စုတ်ပြတ်နေတဲ့မိုတယ်မှာတစ်ညလောက်အိပ်ဖြစ်သွားနဲ့ ဝုန်းဒိုင်းကိုကျဲနေတော့မှာလေ။ပြီးတော့ ရှောင်းကျန့် ! ပါးပါးလေးပုတ်တဲ့အနေနဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုပါအစစ်ထည့်ပေးလိုက်သေးတာ။အခုတော့ထင်ထားသလို တုတ်တုတ်မှမလှုပ်ဘူးဆိုတော့ ဒီကောင်အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်စရာတွေ့သွားလို့ဖြစ်မယ်။
"ရှောင်းကျန့်ရော သူဘယ်လိုပြန်သွားလည်း "
"လမ်းဆုံမှာချပေးလိုက်တယ် ဆိုင်ကယ်ငှားသွားမှာပေါ့ "
"ဟေးး အကြင်နာတရာကင်းမဲ့လိုက်တာ သူက ညကြီးမိုးချုပ်မင်းကိုစိတ်ပူလို့ပြေးလာရတာကို "
"မင်းကိုဘယ်သူကသူ့ကိုလွှတ်ခိုင်းလို့လည်း ခွေးကျင့်ခွေးကြံနဲ့ "
"မင်းးအဲ့လို့တော့မပြောနဲ့လေ ဒီမှာမင်းအကြောင်းလုံးစေ့ပတ်စေ့သိတာဆိုလို့သူပဲရှိတာလေ ပြီးတော့ မင်းပါးနဲ့မင်းမားကို ပြန်အောင်ငါဘယ်လိုအားထုတ်လိုက်ရလည်း ! "
ဝမ်ရိပေါ်ကပါးနဲ့မားဆိုတဲ့အသံကြားတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကိုကွေးတက်နေအောင်ပြုံးလိုက်သည်။ကျေနပ်စရာတော့တစ်ခုမှမပါပေ။အဖေနဲ့အမေက တစ်နှစ်နီးပါးလောက်သားဖြစ်သူပျောက်နေတာကို မျက်နှာတောင်မမြင်ရပဲ စိတ်ချလက်ချပြန်သွားတယ်ပေါ့။ဘယ်နေရာကများစိတ်ချလို့မဖြစ်တဲ့အရာတွေကိုထားခဲ့ရလို့လည်း။အရမ်းကိုမှစိတ်ကျေနပ်ဖို့ကောင်းနေသောပါပဲ။
"ပုန်းနေတာက မင်းပဲလေ ! ဘာဖြစ်လို့ မျက်နှာကနေကြတ်သလိုဖြစ်နေတာလည်း "
"ထားလိုက်တော့ သူတို့အကြောင်းကြားရတာ စိတ်ပျက်တယ် "
"အဲ့တော့ ဘယ်သူ့အကြောင်းပြောရမှာလည်း ရှောင်းကျန့်အကြောင်းလား ! "
လီချန်းမင်းရဲ့စကားကြောင့်စားပွဲပေါ်ကတစ်ရှုးဘူးဟာလေထဲလွင့်လာသည်။လက်ဆကိုကြိုသိနေတဲ့ချန်းမင်းက တဟားဟားနဲ့အော်ရယ်ကာထွက်သွားတော့သည်။တိတ်ဆိတ်သွားတဲ့အခန်းအခြေနေသို့ရောက်သွားတော့မှဝမ်ရိပေါ်သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုသပ်တင်လိုက်သည်။လိုတော့လိုနေတယ်ဘာလိုနေမှန်းမသိတာ။ရင်ဘတ်ထဲဟာတာတာနဲ့ ...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>
စာရင်းစာရွက်တွေကိုတစ်ရွက်ပြီးတစ်ရွက်စိတ်မပါစွာလှန်လှောရင်း ရှောင်းကျန့်လေပူတစ်ချို့ကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။သူဝမ့်ကိုလွမ်းလိုက်တာ ! သူ့ကိုအရမ်းချစ်တဲ့ဝမ် သူ့ကလွဲပြီးဘာကိုမှစိတ်မဝင်စားတဲ့ဝမ် ... သူ့အတွက်နဲ့ဖြစ်တည်ပြီး သူ့နဲ့ပဲအရာရာကိုဖြတ်သန်းမဲ့ဝမ်။
ရှောင်းကျန့်ဘဝက အမြဲတမ်းပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးဖြတ်သန်းခဲ့ရတာ။ဘာကိုမှစိုးရိမ်သောကမရှိ ဘာအတွက်မှကြီးကြီးမားမားကျော်ကြားမှုမရှိ ဒီအတိုင်းသာာမာန်လေးပဲ။ဒါပေမဲ့ ဝမ်ဟာသူ့အတွက်တော့သိပ်ကိုမှလေးနက်စေခဲ့တဲ့ ကောင်လေး။ပုံမှန်ဖြတ်သန်းရမှာပဲလို့တွေးထားတဲ့ ဘဝထက်ပိုပီးပျော်ရအောင်ဖန်တီးပေးနိုင်စွမ်းရှိခဲ့တယ်။ကိစ္စတွေအများကြီး ! မရေတွက်နိုင်လောက်တဲ့အမှတ်တရတွေကိုဖြတ်သန်းပြီးတော့မှ ဘာလို့များဒီလိုတွေဖြစ်လာရပါတာလည်း ! ဘုရားသခင်ကိုသူတစ်ခုခုများအမှားလုပ်မိလိုက်လို့လား။
တကယ်ပဲ ! တွေးမိတာနဲ့မျက်ခမ်းစပ်တွေကအလိုလိုကျိန်းစပ်လာသည်။မျက်တောင်စိပ်စိပ်တွေကို တဖျတ်ဖျတ်ခတ်လိုက်ပြီး နီရဲလာတဲ့နှာဖျားကိုတရံှု့ရံှု့လိုက်သည်။ရင်ဘတ်ထဲစူးအာင့်လာတဲ့ခံစားချက်ကတကယ့်ကိုမကောင်းတာပဲ။သူစာရင်းစာအုပ်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး သန့်စင်ခန်းဘက်ကိုခပ်သွက်သွက်လေးလျှောက်လာလိုက်သည်။မဟုတ်ရင်တော့ ဝန်ထမ်းတွေအများကြီးရှေ့မှာတင်အော်ငိုပြစ်လိုက်မိတော့မည်ထင်သည်။
အာ့ ...
အာရုံမစိုက်ပဲတရောသောပါးနဲ့ကိုယ်က ထောင့်ချိုးတစ်ခုရောက်တော့ တဖက်လူကိုတိုက်မိသည်။အရှိန်မပြင်းပေမဲ့ရုတ်တရက်ဆိုတော့နှစ်ယောက်လုံးအဆင်မပြေပေ။
"ရှောင်းကော ... အဆင်ပြေရဲ့လား တောင်းပန်ပါတယ်ကျွန်တော်မမြင်လိုက်တာ "
အားနာတဲ့အမူယာအပြည့်နဲ့ ပိုင်ချုန်းကရှောင်းကျန့်ကိုရိုးရိုးကျိုးကျိုးတောင်းပန်သည်။အကိုလေးရှိတော့ရင်တောင် ပိုင်ချုန်းကတော့ သူ့မရီးကိုအရင်တုန်းကလို လေးလေးစားစားဆက်ဆံသင့်တယ်လို့ထင်နေတုန်းပဲ။ဘယ်သူမှမသိပေမဲ့ အကိုလေးရဲ့မြတ်နိုးမှုတွေကဘယ်သူ့အတွက်လည်းဆိုတာ သူသိတယ်။ရုတ်တရက်ကြီး သူနဲ့ညဏ်မမှီနိုင်တဲ့ကိစ္စအချို့ဖြစ်သွားပေမဲ့လည်း သူကတော့မူလအတိုင်းပဲရှိနေဆဲပါ။အဲ့ဒီတော့ရှောင်းကောကို သူ့အနေနဲ့ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးရမယ်မဟုတ်လား။
"ရတယ် ရတယ် ငါသတိထားမိလိုက်တာ "
ရှောင်းကျန့်က အနှီကောင်လေးကိုလက်ကာပြလိုက်သည်။ထို့နောက် အန်ထွက်မတတ်ဖြစ်လာတဲ့ခံစားချက်တစ်ချို့ကို လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီးယဲ့ယဲ့လေးပြုံးပြလိုက်မိသည်။
"အာ ကျွန်တော်ကောကို ဒါလေးပြန်ပေးချင်လို့ "
ထမင်းဘူးလေးကိုကမ်းပေးလာတဲ့ ပိုင်ချုန်းကြောင့် ရှောင်းကျန့်ကထိုအရာကိုကြည့်ပြီးငိုချင်ရဲ့လက်တို့ဖြစ်သွားတော့သည်။သူဘယ်လောက်ပဲချုပ်တည်းထားပါစေ အရောင်မဲ့တဲ့မျက်ရည်တွေက အထိန်းကွပ်မရှိပါးပေါ်ကိုကျလာပြီဖြစ်သည်။တကယ်ပဲ ဆိုးဝါးလိုက်တာ။
"အယ် ရှောင်းကော ဘာဖြစ်တာလည်း ! ဘာဖြစ်လို့လည်း "
အကြောင်းရင်းမရှိပဲရုတ်တရက်ကြီးထငိုလာတ့ဲရှောင်းကျန့်ကြောင့် ပိုင်ချုန်းကခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ။သူလည်း ဘာမှမလုပ်ရပါပဲ တအင့်အင့်နဲ့ကိုငိုနေတော့တာ။ရည်းစားတောင်တစ်ယောက်လေးမှမထားဘူးတဲ့သူက ဒါကိုချော့မော့ဖို့လည်းမတတ်။သောက်ခွကျတော့တာပါပဲ...
ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတဲ့ ပိုင်ချုန်းကရှောင်းကျန့်အနားကိုခပ်ဖြေးဖြေးလေးကပ်ပြီး တသိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ပခုံးပေါ်လက်တင်ကာခပ်ဖွဖွလေးပုတ်ပေးလိုက်သည်။
"ဘာလုပ်နေကြတာလည်း ? "
ဘေးဘက်ခြမ်းမှထွက်လာတဲ့အသံကြောင့် ရှောင်းကျန့်ကခါးလေးမတ်သွားသလို ပိုင်ချုန်းလည်းသူ့လက်ကိုသူပြန်ရုတ်လိုက်မိသည်။တည်တင်းနေတဲ့မျက်နှာထားနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်က ထိုအနားကိုရောက်လာပြီး သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို စုံချည်ဆန်ချည်ကြည့်သည်။
"ဟို သူဌေး ကျွန်တော်တို့ဘာမှမလုပ်ပါဘူး "
"မင်းအလုပ်က ဒီမှာရှိတာလား ! ရုံးပေါ်ကိုမင်းတို့တွေကိုအကြောင်းကိစ္စမရှိပဲတက်လာခိုင်းလို့လား "
သြရှပြီးမကျေနပ်မှုအသံစွက်နေတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကြောင့် ပိုင်ချုန်းက ပိုပြီးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။အကိုလေးက အကိုလေးမဟုတ်တော့မှန်းသူသိနေပေမဲ့လည်း ဒီလောက်ထိတော့ ဆိုးဝါးနေလိမ့်မယ်လို့မထင်ထားခဲ့ဘူး။သူအမြဲတမ်းလေးစားအားကျခဲ့ရတဲ့အကိုလေးက အများကြီးပြောင်းလဲသွားတယ်။
"သူတက်လာတာမဟုတ်ပဲ ကျွန်တော်ကခေါ်လိုက်တာပါ တောင်းပန်ပါတယ် သူဌေး"
ငိုရှိုက်သံကိုအတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းထားရသည်မို့ ရှောင်းကျန့်ရဲ့အသံကအနည်းငယ်ကွဲအက်နေသည်။ရှောင်းကျန့်ရဲ့စကားကြောင့် အစထဲက တွန့်ချိုးနေတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့မျက်ခုံးနက်နက်တွေက ပိုလို့တောင်ဆိုးသွားလေသည်။ဘာတွေများအဆက်အဟပ်ရှိနေလို့ ဒီအပေါ်ထိခေါ်ပြီးတော့တွေ့နေရတာလည်း ! ပြီးတော့ဟိုကိုင်ဒီကိုင်လည်းလုပ်နေလိုက်သေးတယ်။ဒါမှမဟုတ် သူပြောတဲ့ ပထမဦးဆုံးကိုယူသွားတဲ့လူက......
"ကောင်းတယ် အရမ်းကိုကောင်းတယ် ! ဒီလိုအကျင့်ပျက်နေတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ဒီလုပ်ငန်းကဘယ်လိုလုပ်ပြီးတိုးတက်တော့မှာလည်း ... မင်း ကိုယ့်နေရာကိုသွားတော့ "
ဝမ်ရိပေါ်အနှီကြောင်တောင်တောင်ကောင်လေးရဲ့မျက်နှာကိုထပ်ပြီးမမြင်ချင်တော့တာမို့ချက်ချင်းပဲဟိန်းဟောက်လိုက်သည်။ထိုအခါမှ မျက်နှာငယ်နဲ့ပိုင်ချုန်းက လှစ်ကနဲကိုယ့်အရပ်ကိုပြေးတော့သည်။မကောင်းတဲ့အခြေနေမှာ ရှောင်းကောကိုတစ်ယောက်ပြစ်ထားခဲ့ရတာစိတ်မကောင်းပေမဲ့ သူလည်းတတ်နိုင်တာဘာမှမရှိဘူးလေ။
" ဒီမှာရှောင်းကျန့် ! ခများကကျုပ်ကိုကူညီပေးထားတယ်ဆိုပြီးအရာလုံးကိုမျက်နှာသာပေးမယ်လို့ထင်နေတာတော့မဟုတ်ဘူးမလား "
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့စကားကြောင့် ရှောင်းကျန့်အတော်လေးအံ့သြသွားသည်။ဘယ်လိုကြောင့်များ ဒီလိုစကားကို ! မဟုတ်မှလွဲရော ဒီဝမ်ရိပေါ်သူ့ကိုဘာထင်နေတာလည်း။
"သူဌေးက ဘာကိုဆိုလိုချင်နေတာလည်း "
နားမလည်နိုင်သလိုမျက်လုံးတွေနဲ့လာကြည့်နေသူကိုဝမ်ရိပေါ်က ခနဲ့နဲ့တဲ့တဲ့တစ်ချက်ပြုံးပြီးကြည့်လိုက်သည်။ဘာတွေလာဟန်ဆောင်ပြနေတာလည်း။တဖြေးဖြေးနဲ့ ဒီလူကိုစိတ်ပျက်လာတယ်။နည်းနည်းလေးမှအကောင်းမမြင်ပေးနိုင်တော့ဘူး။
"ခများဒီနေရာမှာလုပ်ချင်သလိုစည်းမဲ့ကမ်းမဲ့လုပ်နေတာကိုပြောနေတာပေါ့ နားမလည်တာတော့မဟုတ်ဘူးမလား "
" ဟားး မင်းး "
ရှောင်းကျန့်တကယ်ပြောစရာပျောက်သွားပြီ။တကယ်ပဲသူ့ရဲ့ဝမ်ဆိုတာမရှိတော့ဘူး ။ဒီလူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ နှလုံးသားထဲဝမ်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး အကြွင်းအကျန်လေးတောင်မကျန်ခဲ့ဘူးပဲ။သူအထင်မှားခဲ့တာ ! ဝမ်သာဆိုရင် သူ့ကိုလည်းမေ့ပြစ်လိုက်မှာမဟုတ်ဘူးလို့လေ။အခုတော့ သူမျှော်လင့်ချက်သေးသေးလေးတောင်ရှိမနေတော့ဘူး။
"မင်းအမြင်မှာဒီလိုဖြစ်သွားတယ်ဆိုရင် ငါတကယ်တောင်းပန်တယ် ဒါပေမဲ့မင်းသိထားဖို့က မင်းကိုကူညီပေးခဲ့တာအတွက်ငါ့မှာမျှော်လင့်ချက်တစိုးတစိလေးတောင်ရှိမနေခဲ့ဘူးဆိုတာပဲ "
ငါတို့နှစ်ယောက် အတူတူရှေ့ဆက်လျှောက်ဖို့ကလွဲပြီးတော့ပေါ့...အခုတော့ ငါ့ရဲ့နောက်ဆုံးလက်ကျန်လေးလည်းလေထဲလွင့်သွားပြီ။ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလို့ထင်နေရင် ရပ်တန့်ပြစ်လိုက်တာအကောင်းဆုံးပဲ။ပြီးသွားပြီ ... ရှောင်းကျန့်ဘဝမှာ ဝမ်ဆိုတာနောက်တစ်ယောက်ထပ်ပြီးဖြစ်တည်မလာနိုင်တော့ဘူး။
**********
22//5//2022
အကြာကြီးနေမှပြန်လာခဲ့ရလို့ တောင်းပန်ပါတယ်။ဒီတစ်ခါထပ်ပြီးပျောက်မသွားဖြစ်အောင်နေပါ့မယ်။ကျွန်မရဲ့အချစ်တော် ဒီficလေးကိုမြန်မြန်လေးဆက်သွားကြမယ်လေ•