'Ai'Kao… မင္း အဲ႔ေနရာမွာ ထိုင္လို႔မရဘူးေလ…'
'ဘာလို႔မရတာလဲ P'Wine'
'အဲ႔ဒီမွာ စင္ဂဲလ္ေတြအတြက္ ေနရာမရွိဘူး။ ပန္းေရာင္ေတြ၊ သက္တန္႔ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာ… ငါ ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနတာေတာင္မွ ငါ့ရဲ႕ေက်ာက္ကပ္ေတြက တုန္ခါေနသလိုဘဲ…'
'အခ်စ္နဲ႔ ေတြ႕တဲ႔သူတိုင္းက အဲ႔လိုဘဲ မဟုတ္ဘူးလား P'…'
'ငါ ေနရာေျပာင္းေပးမယ္'
ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ေျပာေနတာကို ျဖတ္ေျပာလိုက္ကာ တစ္ဝိုင္းထဲ ထိုင္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ေမာင္းကို ထိလိုက္ၿပီး အတည္ႀကီး ထသြားေတာ့မလို လုပ္လိုက္သည္။ Ai'Wineသာ ကၽြန္ေတာ႔္အက်ီလက္ကို မဆြဲထားရင္ တကယ္ ထထြက္မိမွာ…
'ငါ ဒီအတိုင္း စေနတာပါ။ အခုမွ မနက္ခင္းဘဲရွိေသးေတာ့ လူေတြသိပ္မရွိလို႔ ငါ မင္းကို စေနတာပါကြာ…'
Wineက ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူက Kaoႏွင့္ တိုးတိုး တိုးတိုးႏွင့္ အတင္းေျပာေနၾကသည္။ သူတို႔ အခုလို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရင္းႏွီးေနၾကတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနရမယ္႔အစား ဒါက အရမ္းထူးဆန္းေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ေက်ာ႐ုိးမထဲကေတာင္ ခံစားေနရသည္။
အခု ဒီေနရာမွာ Ai'Nohသာရွိေနရင္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမလဲဆိုတာ ေျပာျပစရာပင္မလို… ပရမ္းပတာျဖစ္ေနလိမ္႔မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသည္။
တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔မနက္ခင္းမွာ ထူးထူးျခားျခားဆံုမိၾကတယ္ဆိုတာ တိုက္ဆိုင္သြားတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပံုမွန္ဆို ကၽြန္ေတာ္က ေခြးေပါက္စေလးကို ႏူိးဖို႔ အခ်ိန္ယူရေသးတာေၾကာင့္ ေစာေစာထျဖစ္သည္။ ေခြးေပါက္ေလးက ႏူိးရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ႔အျပင္ စားေသာက္ဖို႔ပါ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဆင္ရေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔က်ေတာ့ ေခြးေပါက္ေလးက ဘာလို႔ ႏူိးရတာျမန္လဲဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိ… အရင္ေန႔ေတြတုန္းကလိုမ်ိဳး ႀကိဳးစားပမ္းစားနဲ႔ မႏိူးရေတာ့ဘဲ တစ္ခါေခၚ႐ုံနဲ႔တင္ ႏိူးလာခဲ႔သည္။
'ဒါနဲ႔ မင္းတို႔ ဘာလို႔ အေစာႀကီးေရာက္ေနရတာလဲ' ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတဲ႔Beerဘက္သို႔ လွည့္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ စကားတိုးတုိးေျပာေနၾကတဲ႔ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဒီအတိုင္းလႊတ္ထားလိုက္သည္။
အတန္းစဖို႔က တစ္နာရီေတာင္ လိုေနေသးတာေၾကာင့္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ဆယ္မိနစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကန္တင္းမွာ စုၿပီး ထိုင္ခဲ႔ၾကတာ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီကိုေရာက္တဲ႔အခါမွာ Soloကို Kaoက ဒီေနရာမွာ ရွိတယ္လို႔ ဖုန္းဆက္လာသည္။ အဲ႔ဒါနဲ႔ Wineနဲ႔ Beerတို႔ပါ ဒီကိုေရာက္လာၾကသည္။
'မနက္က ေဆး႐ုံသြားၿပီး အေမ႔ကို အဝတ္ေတြသြားေပးရတယ္ေလ… ၿပီးတာနဲ႔ ငါတို႔ ဒီကို တန္းလာလိုက္တယ္ဘဲဆိုပါေတာ့…'
'မင္းအေဖေကာ ဘယ္လိုေနေသးလဲ' ကၽြန္ေတာ္ စိုးရိမ္စြာနဲ႔ ေမးလိုက္မိသည္။ သူတို႔အေဖက ေဆး႐ုံတက္ေနရတာ လေပါင္းမ်ားစြာၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အခုထိ ေဆး႐ုံမဆင္းရေသး… အဲ႔နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး အနည္းအက်ဥ္းေလာက္သာ ကၽြန္ေတာ္ သိသည္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း အဲ႔အေၾကာင္းကို မေျပာျပခ်င္တဲ႔ပုံျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေမးမိ…
'အေဖက ေကာင္းလာပါၿပီ။ အျခားျပင္ပေရာဂါေတြလည္း ကူးစက္မႈမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ မၾကာခင္ ေဆး႐ုံက ဆင္းလို႔ရၿပီ'
'အရမ္းလည္း မစိုးရိမ္နဲ႔ေနာ္…'
'ေက်းဇူး…'
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ေခြးေပါက္စေလးကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေခြးေပါက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူထားၿပီး စားပြဲေပၚတင္ကာ သူ႔ရဲ႕ပါးေလးကို မွီတင္ထားၿပီး အိပ္ေနသည္။
'So ဘာလို႔ အေစာႀကီးထရတာလဲ။ အစ္ကိုတို႔ ဒီကိုေရာက္တာေတာင္ အိပ္ခ်င္ေနတဲ႔ပံုနဲ႔…'
ကၽြန္ေတာ္က က်န္တဲ႔လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ေမးေထာက္လိုက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ျပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္တဲ႔ေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္လာေအာင္ ေခါင္းေလးေစာင္းလာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ကို သူ႔ရဲ႕ပါးျပင္အတြက္ ေခါင္းအံုးတစ္ခုလို အသံုးျပဳေနသည္။
'ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းအနံ႔ ရလိုက္လို႔…'
Soloေျဖေနတယ္ဆိုေပမယ္႔လည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနတုန္းပင္…
'မေန႔က အစ္ကိုတို႔ အမ်ားႀကီးစားခဲ႔တာဘဲ မဟုတ္လား။ အဲ႔ဒါကို ဗိုက္ထပ္ဆာေသးတယ္ေပါ့…'
ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးျပလိုက္သည္။ မေန႔က ေခြးေပါက္စေလးက Green Curryကို အမ်ားႀကီးစားခဲ႔တာ… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ဟင္းအနံ႔ရတာနဲ႔ သူႏူိးလာလိမ္႔မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မထင္မိခဲ႔… ၿပီးေတာ့ ပံုမွန္ဆိုရင္ မနက္ခင္းမွာ အနံ႔သိပ္မျပင္းတဲ႔ သာမန္ဟင္းေတြကိုဘဲ ခ်က္ျဖစ္တယ္။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ မနက္ခင္းတို္င္း သူ႔ကို ႏူိးရတာခက္ေနရတာလားဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ကၽြန္္ေတာ္ သံသယျဖစ္လာမိသည္။
'အနံ႔က ေမႊးေနတာကို…'
ေျပာေနရင္းနဲ႔ဘဲ အိပ္ခ်င္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက မွိတ္သြားခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးေထာက္ထားတဲ႔လက္ကို ဖယ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔လက္ကို မလႊတ္ဘဲ ေခါင္းအံုးတစ္ခုလို အံုးထားတဲ႔ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။
'ဒီလိုခြဲျခားခြဲျခားလုပ္ေနတာ စိတ္ကုန္လာၿပီေနာ္ P'…'
Kaoက ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားမွာ အိပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို စိတ္ပ်က္တဲ႔ပံုနဲ႔ ၾကည့္ေနမိေပမယ္႔လည္း သူ႔ရဲ႕ႏူတ္ခမ္းေတြက ျပံဳးစိစိျဖစ္ေနသည္။
'သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခ်စ္သူေတြဆိုတာ မတူဘူးေလ… Ai'Nong'
Wineက ေျပာေနရင္းနဲ႔ Kaoရဲ႕ပုခံုးကို အသာေလးပုတ္လိုက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားလည္စြာနဲ႔ ႏွစ္သိမ္႔ေပးေနတဲ႔ပံုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ဘဲ ေအာ့အန္ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတာင္ ျဖစ္မိသည္။
'လူေတြ မ်ားလာၿပီ' Beerက ဖုန္းၾကည့္ေနရာကေန ေဘးဘယ္ညာၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကို လွည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ 'ကဲ… ဝိုင္းၾကည့္တာ မခံရေသးခင္ ငါတို႔ သြားရေအာင္'
'အင္း… So' သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကည့္ေနတဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ေဘးကအိပ္ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးကို တံေတာင္နဲ႔တြတ္ရင္း ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနတဲ႔ေခြးေပါက္စေလးက မႈန္ကုတ္ကုတ္ျဖစ္ေနၿပီး မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္လိုက္ကာ ေသခ်ာထထိုင္လိုက္သည္။
'အိပ္ခ်င္တယ္' Soloက သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုုးေတြကို ပြတ္သပ္ဖို႔လုပ္ေနေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနတာကို ျမင္သြားတာေၾကာင့္ ပြတ္သပ္ဖို႔လုပ္ေနတဲ႔သူ႔ရဲ႕လက္က ေအာက္သို႔က်သြားၿပီး မ်က္လံုးေလးေတြကို မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္လုပ္ေနသည္။
အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတာဘဲ…
'လူေတြ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာၿပီ။
အခန္းထဲမွာ သြားအိပ္ေလ…'
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနရင္းနဲ႔ ထိုင္ေနရာက ထလိုက္မိသည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာ အျခားေကာင္ေလး မတ္တပ္ရပ္လာေအာင္ သူ႔ရဲ႕လက္ကို ဆြဲမၿပီး ထူေပးလိုက္သည္။ Soloက ကၽြန္ေတာ္႔အေနာက္ကေန လိုက္လာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔လက္ကို လႊတ္လိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းအိပ္ေပ်ာ္သြားႏူိင္တဲ႔ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ…
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္ေနၿပီး တီးတိုးေျပာေနၾကတဲ႔လူေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာမိေတာ့… အဲ႔ဒီသူေတြက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ Soloအေၾကာင္းကို သိထားတဲ႔သူေတြျဖစ္ၿပီးေတာ့ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ဘဲ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနၾကတာျဖစ္ႏူိင္သည္။ ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိေပမယ္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ထုတ္ေျပာဖို႔ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ႔႔သည္။ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္လာမယ္႔ကိစၥအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံႏူိင္ရမည္။ လူေတြက ဒီကိစၥအေပၚ အေကာင္းျမင္လား၊ မျမင္ဘူးလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲေတာင္မရွိ… အဲ႔ဒါက အေရးပါတာမွ မဟုတ္တာ…
'သူတို႔က စားၿပီးသြားေလာက္ၿပီလို႔ ငါေျပာသားဘဲ…'
'မင္း တိုးတုိးမေျပာဘူးလား'
'ဘာျဖစ္လဲ။ သူတို႔ၾကားမွာ ဘာတစ္ခုမွမရွိဘူးဆိုရင္ ဘာလို႔ သူတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဂ႐ုစိုက္ေနရတာလဲ'
'အဲ႔ဒါက ၾကာေနၿပီဘဲေလ…'
ကၽြန္ေတာ္ ၾကားေအာင္ေျပာေနတဲ႔ က်ယ္ေလာင္တဲ႔အသံလာရာေနရာကို ကၽြန္ေတာ္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာ မမွားဘူးဆိုရင္ ဒီဂ်ဴနီယာက Soloရဲ႕ဓာတ္ပံု႐ုိက္ကြင္းနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အျငင္းပြားခဲ႔တဲ႔ေကာင္ေလးထင္တယ္။
အဲ႔စကားေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသမထြက္မိသလို စိတ္မေကာင္းလည္း မျဖစ္မိ… ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ျပန္ေတာင္မေျပာ… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားကသူေတြကေတာ့ အဲ႔လိုမဟုတ္…
'ဟိတ္ေကာင္… မင္းက ဘာျပသာနာရွိေနလို႔လဲ'
Ai'Wineက ေစာနက ေျပာေနတဲ႔႔ေကာင္ေလးဘက္ကို လွည့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ သူ ထိုေကာင္ေလးဆီ အေျပးသြားမယ္႔ပံုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕လက္ေမာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲထားလိုက္မိသည္။
'အမွန္အတိုင္း ေျပာျပေနတာေလ…' ထိုေကာင္ေလးက ပုခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔ျပလိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ရြံရွာသည့္အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။ 'မျငင္းဘူးဆိုေတာ့ မဟုတ္မွလြဲေရာ…'
'ခ်ီးဘဲ… က်က္သတံုးတစ္ေကာင္ ေပၚလာျပန္ၿပီ'
Soloေဘးနားက ရပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးနားက အသံထြက္လာသည္။ ထိုစကားေျပာေနတဲ႔႔ေကာင္ေလးဆီသို႔ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ အားလံုးရဲ႕အၾကည့္ေတြက စုပံုေရာက္လာသည္။ Soloေဘးနားက ေကာင္ေလးရဲ႕အၾကည့္ေတြက သူ႔အေရွ႕က ဟိုေကာင္ေလးကို စက္ဆုပ္ရြံရွာေနတဲ႔အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။
'မင္း ဘယ္သူ႔ကို ေျပာတာလဲ'
'မင္းကိုယ္မင္း က်က္သေရတံုးတယ္လို႔ ထင္ရင္ေတာ့… ငါ မင္းကို ေျပာတယ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ေပါ့…'
ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္ေနရင္း ရယ္လိုက္မိသည္။ ဒီပြဲမွာ ဘယ္သူႏူိင္သြားသလဲဆိုတာ ေျပာစရာပင္မလိုေတာ့… တစ္ေယာက္က တစ္ေဇာက္ကန္းေပမယ့္ က်န္တဲ႔တစ္ေယာက္က ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ က်ယ္ေလာင္တဲ႔အသံႏွင့္ ျပန္တုန္႔ျပန္လိုက္တာေၾကာင့္ ဟိုေကာင္ေလးကေတာ့ အ႐ုိးထဲထိ နာက်င္သြားေလာက္ၿပီ။ အလကားေနရင္း ပူေလာင္ေနတဲ႔ဟိုေကာင္ေလးကေတာ့ ရန္ပြဲအစမွာတင္ ႐ႈံးနိမ္႔သြားခဲ႔သည္။
'ဒါနဲ႔ မင္း ဘာလို႔ဝင္ပါရတာလဲ'
'အမွန္တကယ္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္က အစ္ကို႔ကို ကူညီေပးတာ…'
Kaoက ကၽြန္ေတာ္႔ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး တိုးတိုးသက္သာေလး ေျပာလာသည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာ သူက တစ္ခုခုကို ေျပာျပေနသလိုမ်ိဳး ျပံဳးျပလာတာေၾကာင့္ သူေျပာခ်င္ေနတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္လိုက္ရသည္။
Ai'Wineရဲ႕လက္ကို ဆြဲလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ Soloရဲ႕လက္ေမာင္းကို လႊတ္လိုက္မိသည္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ Kaoက ေခြးေပါက္စေလးရဲ႕လက္ကို ဆြဲထားတာ…
'မင္း ကံေကာင္းပါေစ…' Kaoက အဲ႔စကားေလးကို ေျပာၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ တစ္ေလ်ာက္လံုး ၿငိမ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ေမာင္းကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
Soloက ေရွ႕တည့္တည့္ ေလ်ာက္သြားၿပီး အဲ႔ဒီေကာင္ေလးရဲ႕အက်ီစကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္တဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိေပမယ္႔ တားဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့မရွိခဲ႔… Soloက အဲ႔ဒီေကာင္ေလးထက္ အရပ္ရွည္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ကို အားနဲ႔ဆြဲေဆာင့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ သူ႔ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြက ေျမႀကီးနဲ႔ လြတ္သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္ အခုလို ဘာမွမေျပာဘဲေနတာ ဘာမွမခံစားရလို႔မဟုတ္… ဒီအတိုင္း ကိစၥေတြကို မ႐ႈပ္ေထြးခ်င္လို႔… ဒါေပမယ့္ လူေတြက ကိုယ္တိုင္မသိၾကတဲ႔ကိစၥေတြကို ေျပာခ်င္ၾကမွာဘဲ… သူတို႔ အမ်ားႀကီးေျပာေနၾကေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္သာ ဘာမွျပန္မလုပ္ရင္ ဒီအတိုင္း ေအးခ်မ္းေနမွာဘဲေလ… အဲ႔လိုလူေတြကို ဘယ္လိုသင္ျပရမလဲ။
'နာေအာင္ေတာ့ မလုပ္နဲ႔… မဟုတ္ရင္ ျပသာနာတက္ေနလိမ္႔မယ္'
သာမန္ကိစၥကို ေျပာေနသလိုမ်ိဳး ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ Kaoက ေျပာလိုက္သည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာ သူ႔ရဲ႕ႏူတ္ခမ္းက ေကြးတက္လာၿပီးေတာ့ ျပံဳးေနရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရယ္လာသည္။
ေခြးေပါက္စေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေျပာတဲ႔အတိုင္း သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကို ေအာက္သို႔ ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တကယ္ကို လိုက္လည္္းလိုက္ႏူိင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဘဲ…
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ဒီကေလးKaoက Soloကို ကၽြန္ေတာ္႔ပိုက္ဆံအိတ္ကို စစ္ၾကည့္ခိုင္းသလားဆိုတာကို ကၽြန္္ေတာ္ အခုထိ အတည္မျပဳရေသး…
'ဘာ… ဘာလဲ' ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ႔ေကာင္ေလးက သူ႔ရဲ႕အက်ီစကို ျပန္ျပင္ရင္းနဲ႔ ျပန္ေမးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
Soloက ဘာမွမလုပ္ေပမယ္႔ အရမ္းစူးရွၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔အၾကည့္ေတြႏွင့္ အေရွ႕ကေကာင္ေလးကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရွိေနတုန္းကလို ကေလးဆန္တဲ႔ေခြးေပါက္စေလး မဟုတ္ေတာ့…
'မင္း ေနာက္တစ္ခါထပ္လုပ္ၾကည့္လိုက္… နာတယ္ဆိုတဲ႔အဓိပၸာယ္ကို မင္းသိေစရမယ္'
စကားက တိုတိုေလး… ဒါေပမယ္႔ နားလည္လြယ္သည္။
ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အေနာက္ကေန ဆြဲလိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက ေစာနတုန္းက အတုိင္းပင္… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေစာနကကိစၥကို စိတ္မဝင္စားသည့္ပံုႏွင့္ ဒီအတိုင္း ထားခဲ႔လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ ဒီကိစၥကို ထပ္မေျပာခ်င္… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ပ်က္ေစတယ္လို႔ ယူဆတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မွာေပါ့… ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းအတူတူေလ်ာက္ေနရင္း ဂီတေမဂ်ာအေဆာင္အေရွ႕သို႔ ေရာက္လာသည္။
'So ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ သည္းခံစမ္းပါ…' ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕ေက်ာျပင္ကို အသာေလးပုတ္သပ္ၿပီး သတိေပးလိုက္သည္။
အဲ႔ေနရာမွာ ဘယ္သူမွမရွိရင္… သူ႔ကို သတိေပးမယ္႔ Kaoနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သာမရွိဘူးဆိုရင္ Soloဘယ္လိုေတြ အဆံုးသတ္ခဲ႔မလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မေတြးႏူိင္ေအာင္ျဖစ္မိသည္။
'အဲ႔ေကာင္က Guitarကို အျပစ္တင္ေနတာ ႏွစ္ခါေတာင္ရွိၿပီေလ…'
'အင္း… အစ္ကို သိတယ္ေလ…' စိတ္ေအးသြားတဲ႔ပံုရတဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕လက္ကို လႊဲလိုက္ၿပီးေတာ့ ဆက္ေျပာလိုက္မိသည္။ 'ဒါေပမယ္႔ Soloက ေက်ာင္းကိုယ္စားျပဳတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ရမယ့္တာဝန္ေတြဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ တကယ္လို႔ အဲ႔ေနရာမွာ တားမယ္႔သူသာမရွိရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘယ္လိုထိန္းခ်ဳပ္ရမလဲဆိုတာ Soသိလား'
'ဒါေပမယ္႔…'
'အစ္ကိုက Soကို သေဘာတူေပးဖို႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ အျခားအရာေတြအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမရွိေအာင္ ကိုယ္႔ဘာသာ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေျပာျပတာ… Soဘက္က စတာမဟုတ္ရင္ေတာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ျဖစ္တဲ႔အထိ မျဖစ္ေစနဲဲ႔… အစ္ကို ေျပာခ်င္တာကို နားလည္တယ္မွတ္လား'
'အင္း' သူက အသာေလးျပံဳးလာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ကို ညစ္လိုက္သည္။
'အစ္ကို သူ႔ကို အပ္တယ္ေနာ္ Kao' ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားမွာ ရပ္ေနတဲ႔Kaoကို လွည့္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။ သူက Soloကို သတိေပးႏူိင္ၿပီး အၾကံေပးႏူိင္တဲ႔ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ဘဲေလ… 'လိုအပ္တဲ႔ကိစၥေတြဘဲေနာ္… တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္ၿပီး စစ္ၾကည့္ခိုင္းတာမ်ိဳးတို႔ ဘာတို႔လိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္…'
'ဖြင့္ၿပီး စစ္တယ္။ အဲ႔ဒါ ဘာႀကီးလဲ' တက္ၾကြတဲ႔ေကာင္ေလးက မ်က္လံုးအျပဳးသားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာကို ဘာမွမသိတဲ႔ ျဖဴစင္တဲ႔သူတစ္ေယာက္လို လုပ္ေနတာေၾကာင့္ တစ္ခ်က္ေလာက္ ပိတ္ကန္ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြ ျဖစ္လာသည္။ 'အာ… ဟုတ္သား… ကၽြန္ေတာ္ assignmentတင္ဖို႔ ေမ႔ေနတာဘဲ… အစ္ကိုတို႔ ကၽြန္ေတာ္ သြားႏွင့္ၿပီေနာ္…'
သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ေကာင္ေလးက ေမဂ်ာအေဆာင္ထဲသို႔ ေျပးဝင္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းခါလိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အနားမွာ ရပ္ေနတဲ႔Beerနဲ႔ Wineကေတာ့ ရယ္ေနၾကသည္။
Kaoေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အရင္က အတူတူေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ကေလးေတြကို သတိရလာသည္။ သူတို႔ေလးေတြအားလံုးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဒုကၡေပးတဲ႔ကေလးေတြ… အခုဆို သူတို႔ေတြ အရြယ္ေရာက္လာၾကၿပီဆိုေတာ့ ဘယ္လိုပံုစံေတြျဖစ္ေနၿပီလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ဒါေပမယ္႔ အဲ႔ဒီကေလးေတြသာ ေဘးနားမွာရွိေနရင္ ေခါင္းကိုက္ႏူိင္သည္။
Soloက ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကိုလွည့္ၿပီး ျပံဳးျပကာ ႏူတ္ဆက္သည့္အေနႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ကို သူ႔ရဲ႕လက္ကေလးႏွင့္ ပြတ္သပ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ျပံဳးျပၿပီး ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တဲ႔အခါမွာ သူက သူ႔သူငယ္ခ်င္းအေနာက္တဲ႔အေနနဲ႔ စာသင္ေဆာင္ထဲသို႔သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔လက္ေလးကို ျမွင့္တင္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ပါးျပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စမ္းလိုက္မိသည္။ ေခြးေပါက္ေလးထိေတြ႕ထားတဲ႔ေႏြးေထြးမႈက မေပ်ာက္ကြယ္သြားဘဲ အခုထိ ခံစားေနရသည္။ ႏူတ္ဆက္တဲ႔အခ်ိန္တိုင္းမွာ အခုလို ပါးျပင္ေလးကို ထိေတြ႔ရတာက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္္းက အက်င့္တစ္္ခုျဖစ္ေနလဲဆိုတာ သူူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး မသိ… ဒါေပမယ္႔ သူ အဲ႔လိုလုပ္တဲ႔အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ခံစားလို႔ေကာင္းသည္။
'မင္းက ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ျပံဳးျပေနတာဘဲ… သူငယ္ခ်င္းရ…'
…_...
'ဒီေန႔ မင္း အလုပ္မရွိဘူးလား'
'မရွိဘူး'
ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ႔ Nohရဲ႕အေၾကာဆန္႔ေနတဲ႔ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ေျဖလိုက္ကာ နံရံေထာင္႔နားက နာရီကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ေခြးေပါက္စေလး အတန္းၿပီးတာ တစ္နာရီေလာက္ ရွိေနၿပီ…
'ငါတို႔ Shabuသြားစားမလို႔ လိုက္မလား'
'မင္းတို႔ အားလံုးသြားမွာလား'
'အင္း… ငါတို႔အားလံုးအျပင္ Sunပါပါတယ္'
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ညစာသြားမစားဖူးဘူး။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ သူတို႔နဲ႔သြားဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အခ်ိန္ရွိတယ္။ ပိုက္ဆံကလည္း ျပသာနာမဟုတ္ေပမယ္႔လည္း…
'ငါ Soကို အရင္ေမးလိုက္ဦးမယ္'
ေခြးေပါက္စေလးက သြားခ်င္ပါ့မလားဆိုတာ မေသခ်ာ…
'ဟုတ္သား… ငါ့သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ရဲ႕ေယာက်ာ္းဆီကေန ခြင့္ျပဳခ်က္ အရင္ေတာင္းရဦးမယ္ဆိုတာ ငါေမ႔သြားတာဘဲ…'
ကၽြန္ေတာ္႔ကို စေနာက္ၿပီးေျပာလာတဲ႔Nohေၾကာင့္ သူ႔ကို ဂ႐ုမစိုက္သည့္ဟန္ႏွင့္ ပုခံုးတစ္ခ်က္တြန္႔ျပလိုက္ေပမယ္႔ ဘာျပန္ေျဖရမယ္ဆိုတာ မသိျဖစ္ေနသည္။
အဲ႔ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတူတူအခန္းထဲက ထြက္လာခဲ႔ၿပီး သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ေန႔တုိင္း လာေစာင့္ေနၾကေနရာျဖစ္တဲ႔… ကၽြန္ေတာ္တို႔ဌာနအေရွ႕က ေက်ာက္စားပြဲနားသို႔ သြားလိုက္ေတာ့ Soloက ေခါင္းငံု႔ၿပီး အိပ္ေနသည္။ သူ႔ရဲ႕ေဘးမွာေတာ့ Kaoက နားၾကပ္တပ္ထားၿပီး မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားက ေခါင္းကို ညိမ္႔ေနသည္။
'Kaoက အိပ္မျပန္ေသးဘူးလား' ကၽြန္ေတာ္ Kaoကို ႏူတ္ဆက္လိုက္ၿပီးေတာ့ စားပြဲေပၚ ေခါင္းတင္ၿပီး အိပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးနားမွာ ထိုင္လိုက္သည္။
'ကၽြန္ေတာ္တို႔အတန္းက ေစာနကမွ ၿပီးတာ… ဒီေနရာကိုလည္း ျဖတ္သြားရမွာဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ ထိုင္ၿပီး မျပန္ခင္ ခဏေလာက္အနားယူေနတာ…' Kaoက သူ႔ရဲ႕နားၾကပ္ေတြကို ဖယ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းေနတဲ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ ျပန္ေျဖလာသည္။
'Kao… Shabu အတူတူသြားစားရေအာင္!' Wineက ဒီကေလးကို ေခၚလိုက္သည္။
'မလိုက္ေတာ့ဘူး P'… ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး လံုးဝမနားရဘဲ ခက္ခဲတဲ႔တိုက္ပြဲကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တိုက္ခဲ႔ရတာ… ဒရမ္ကို ရွစ္နာရီဆက္တိုက္တီးခဲ႔ရေတာ့ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ'
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပူလာတာေၾကာင့္ အိပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ လႈပ္ႏူိးလိုက္မိသည္။ Soloက ေဒါသထြက္စြာနဲ႔ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ေခါင္းေထာင္လာေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက အသနားခံေနတဲ႔မ်က္ႏွာပံုစံသို႔ ေျပာင္းသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ပုခံုးေပၚသို႔ ေခါင္းမွီလာသည္။
'Guitar… အရမ္းပင္ပန္းတယ္'
'ငါ့ေကာင္ေတြ…' ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၾကည့္ေနတဲ႔Nohကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၾကည့္ရင္း ေခၚလိုက္မိသည္။
'အင္း… မင္း အလုပ္ရွိလာၿပီဆိုတာ ငါနားလည္တယ္။ ငါတို႔ ေနာက္တစ္ခါမွ အတူတူသြားၾကတာေပါ့…'
'အင္းပါ'
'ငါ Ai'Kaoကို လိုက္ပို႔ေပးလိုက္မယ္။ မင္းက မင္းရဲ႕ကေလးကို ေခၚၿပီး အိပ္ျပန္နားလိုက္ေတာ့…'
ကၽြန္ေတာ္ လက္ျပႏူတ္ဆက္ေနတဲ႔Kaoကို ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းညိမ္႔ျပလိုက္ကာ သူတို႔ကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္သည္။ ၿပီးတဲ႔အခါ ေခြးေပါက္စႀကီးက ကၽြန္ေတာ႔္လက္ကို တင္းၾကပ္စြာဆုတ္ကိုင္ထားၿပီး ကားရွိရာသို႔ သြားေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ႔္ရဲ႕ခြန္အားတစ္ဝက္ေလာက္က ကုန္ဆံုးသြားသလိုပင္… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လမ္းတေလ်ာက္ ေက်ာင္းသားေတြက ၾကည့္ေနၾကၿပီးေတာ့ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ႔အသံေပါင္းမ်ိဳးစံုေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဒီေန႔အတြက္ေတာ့ Pageမွာ ပံုအသစ္ေတြ ေသခ်ာေပါက္တက္လာလိမ္႔မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိေနသည္။
'ကားေမာင္းလို႔ ရေသးလား'
'ရတယ္'
Soloက ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားသေလာက္ အရမ္းႀကီးမဆိုးရြား…
'Guitarခ်က္ထားတဲ႔ဟင္းကိုဘဲ ပိုၿပီးစားခ်င္တယ္'
'အခုဘဲ ျပန္ေနၿပီေလ…'
ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ေခါင္းေလးကို အသာေလးဖြလိုက္ေတာ့ သူက လြယ္လြယ္ေလးႏွင့္ ၿငိမ္ခံေနသည္။
'ၿပီးေတာ့…' Soloက သူ႔ေခါင္းေပၚက ကၽြန္ေတာ္႔လက္ေလးကို ဆြဲယူကာ ေအာက္သို႔ခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျပံဳးျပကာ… 'အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ၿပီး Guitarကို ဖက္ခ်င္လာၿပီ…'
ကၽြန္ေတာ္ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ျပံဳးေနမိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားေနရသည္။ ဘာေျပာရမလဲဆိုတာမသိတဲ႔အျပင္ မျပံဳးဘဲနဲ႔လည္းမေနႏူိင္… အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြက အတူတူဘဲဆိုတာကို ျပသလိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ကို ဖက္ထားခ်င္သည္။
…_...
Soloရဲ႕ကားက ေန႔တိုင္းပါကင္ထိုးေနက်ေနရာမွာ ထိုးလိုက္သည္။ ဒီကားပါကင္က အျခားပါကင္ေတြနဲ႔ ခြဲထားတာျဖစ္္ၿပီးေတာ့ အျခားဇိမ္ခံကား ေလးငါးစီးေလာက္က စီၿပီးထားထားသည္။ သူ ဘာလို႔ ဒီမွာရပ္ရတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မေမးမိေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕အဆင့္အတန္းေၾကာင့္ ဒီလို ျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိသည္။
'Khun Chai!' ဒီကြန္ဒိုရဲ႕အလုပ္ဝတ္စံုကို ဝတ္ထားတဲ႔အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ကြန္ဒိုထဲဝင္လာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းေျပာလာသည္။
သခင္ေလး… Jayဆိုတဲ႔သူကလည္း Solကို အဲ႔လိုဘဲ ေခၚသည္။
'ေက်းဇူးျပဳၿပီး လိုက္ၿပီးကူေပးပါဦး… Khun Tanက ေခၚေနလို႔ပါ။ ျပသာနာတစ္ခုခုျဖစ္ေနလို႔ ထင္တယ္'
သူမက အလ်င္လိုေနတဲ႔ပံုျဖစ္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ႏူတ္ဆက္ဖို႔ကိုေတာ့ မေမ႔ခဲ႔…
ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားက ေကာင္ေလးက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားတာကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္က ထိုေကာင္ေလးရဲ႕လက္ေမာင္းကို အသာေလးထိေတြ႕လိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာ မမွားတဲ႔ပံုပင္…
ဒီကြန္ဒိုအေဆာက္အအံုႀကီးကို ဒီေခြးေပါက္စေလးက ပိုင္တာျဖစ္သည္။ Soloကို ပထမဆံုး အိမ္ျပန္ပို႔ေပးခဲ႔တဲ႔ေန႔က ဘာေၾကာင့္ ဒီက ဝန္ထမ္းေတြက ေၾကာက္လန္႔ေနၾကတယ္ဆိုတာ စူးစမ္းေနစရာပင္ မလိုေတာ့…
'Guitar…'
'သြားလိုက္ပါ'
'Guitar အခန္းထဲအရင္သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေစာင့္ေနေလ…'
'ရတယ္။ အစ္ကို ဒီမွာဘဲ ေစာင့္လုိက္မယ္။ ၿပီးမွ အတူတူအေပၚကို တက္ၾကတာေပါ…'
ကၽြန္ေတာ္ ႏူးညံ့ညံ့ေလးျပံဳးျပလိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ကေလးကို ညစ္လိုက္ၿပီး စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ထားဖို႔ မေမ႔မေလ်ာ့စြာ သတိေပးလိုက္မိသည္။ Soloက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေခါင္းညိမ့္ျပကာ ကၽြန္ေတာ္႔လက္ကို ျပန္ညစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဝန္ထမ္းအေနာက္ကေန လိုက္သြားလိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဝင္ေပါက္နားက ဆုိဖာမွာ သြားထိုင္လိုက္မိသည္။ Soloက ေကာင္တာနားသို႔ သြားၿပီးေတာ့ မန္ေနဂ်ာလို႔ ထင္ရတဲ႔လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မန္ေနဂ်ာက ဖိစီးမႈေတြမ်ားၿပီး စိုးရိမ္ေနတဲ႔ပံုေပါက္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေစာနက သတိေပးလိုက္သလို ဒီေခြးေပါက္ေလး စိတ္ေအးေအးထားႏူိင္ပါေစလို႔ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိသည္။
ေကာင္တာကေနၿပီးေတာ့ ၾကည့္လင္တဲ႔မွန္နံရံရဲ႕တစ္ဖက္ျခမ္းကို ကၽြန္ေတာ္ အၾကည့္လႊဲလိုက္မိသည္။ အျပင္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္တဲ႔တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ အမဲေရာင္ဇိမ္ခံကားတစ္စီးထဲကေန လူတစ္ေယာက္ထြက္လာတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြႏွင့္ အျပာေရာင္မ်က္လံုးပုိင္ရွင္တို႔က အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားၾကသည္။ ထိုသူက ၾကည့္ေကာင္းတဲ႔ႏူိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ သံုးေလးႏွစ္ေလာက္ ႀကီးမယ္႔ပံုပင္… အမဲေရာင္ အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ေရႊဝါေရာင္ဆံပင္ေတြႏွင့္အတူ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္စားထားပံုက ပြဲတစ္ခုကို တက္ေရာက္ရမယ္႔ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုစံလိုျဖစ္ေနသည္။
ထိုသူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို မ်က္ႏွာေသႏွင့္ၾကည့္လာၿပီးေတာ့ ျပံဳးျပလာသည္။ ယဥ္ေက်းမႈအရ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ျပံဳးျပလိုက္ၿပီးေတာ့ အထဲကိုသာ ျပန္ၿပီအာ႐ုံစိုက္လိုက္မိသည္။ ေခြးေပါက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိုးရိမ္ေနတဲ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အသာေလးျပန္ျပံဳးျပလိုက္မွ သူက ျပန္လွည့္သြားၿပီးေတာ့ အလုပ္စကားဆက္ေျပာေနသည္။
'မဂၤလာပါ ခင္ဗ်' ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၿပီးႏူတ္ဆက္ဖို႔ လွည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ ေစာနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုထားသည့္ ႏူိင္ငံျခားသားျဖစ္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။ 'ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ထိုင္လို႔ရမလား'
ႏူိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္က ထိုင္းစကားကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ေျပာတက္တယ္ေပါ့…
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕သိခ်င္ေနတဲ႔စိတ္ေတြကို ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီးေတာ့ အားပါးတရျပံဳးျပေနတဲ႔ထိုသူကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဘယ္လိုဘဲၾကည့္ၾကည့္ သူက ရင္းႏွီးတက္တယ္ဆိုတာထက္ ဘယ္လိုပုံစံမွ ျပမလာ…
မရင္းႏွီးတက္တဲ႔ပံုစံျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္လည္း ဘာမွမျဖစ္… Soloက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျမင္ေနရတဲ႔အကြာအေဝးမွာဘဲ ရွိေနတာမဟုတ္လား။
'ကၽြန္ေတာ္႔ဆီက ဘာမွမလိုခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ထိုင္လို႔ရပါတယ္'
ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္ၿပီး တည့္ေျပာဖို႔ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔အေရွ႕ကသူက နည္းနည္းေလာက္ အံ႔ၾသသြားၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းရယ္လာသည္။
'ညီေလးဆီက ဘာမွမလိုခ်င္တဲ႔အတြက္ အစ္ကို ထိုင္မယ္ေနာ္… ေက်းဇူးတင္ပါတယ္'
'ရပါတယ္'
'အစ္ကိုက ဒီေန႔မွ ေျပာင္းလာတာ…' ေရႊဝါေရာင္ဆံပင္ႏွင့္လူက သက္ေတာင့္သက္သာအေနအထားႏွင့္ ေျပာလာသည္။ သူက သူ႔ရဲ႕ကုတ္ကို ခၽြတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေဘးနားမွာ ထားလိုက္သည္။ 'အဂၤလန္ကေန တန္းလာခဲ႔တာ…'
'အာ… အင္း'
အဲ႔ဒါသာ ေျပာလိုက္ၿပီး ဘာမွထပ္မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘဲ ေကာင္တာက ရပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကိုသာ လွည့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္မိသည္။
'စိတ္မပူပါနဲ႔… သူတို႔က ဒီအတိုင္း စီမံေရးရာအေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးေနတာပါ' ထိုစကားေျပာလာတဲ႔သူဘက္ကို လွည့္ၿပီး အံ႔ၾသစြာနဲ႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူက ျပံဳးျပကာ စကားေျပာတာ ခဏရပ္လိုက္ၿပီး ဆက္ေျပာလာသည္။ 'ႀကီးမားတဲ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသားက အခုလို တာဝန္အမ်ားႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနမွာဘဲ…'
'ၾကည့္ရတာ အစ္ကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္တဲ႔ပံုဘဲေနာ္…'
'အင္း… ေကာင္းေကာင္းနားလည္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ႔အသို္င္းအဝိုင္းမွာ အစ္ကို ရွင္သန္လာတာ အေတာ္ၾကာေနၿပီ'
'ဘယ္သူ႔ေနရာကေန နားလည္တာလဲ။ ႀကီးမားတဲ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ရဲ႕ သားတစ္ေယာက္ေနရာကေန နားလည္တာလား။ Soloလို႔ ေခၚတဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေနရာကေန နားလည္တာလား' ကၽြန္ေတာ္႔အေရွ႕က သူက တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ 'သူက သူ႔ရဲ႕ေနရာနဲ႔ တာဝန္ေတြကို အျခားသူေတြကို မေျပာခ်င္ဘူးဆိုတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏူိင္တာဘဲ… အဲ႔ဒါကို အစ္ကိုက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ေျပာျပဖို႔ ဘာလို႔ ႀကိဳးစားေနရတာလဲ'
'မေျပာျပဖူးဆိုတာ ေသခ်ာတာေပါ့…' သူက ျပံဳးျပၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားေျပာေနတာကို လွည့္ၾကည့္ေနတဲ႔႔ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ေနသည္။ 'ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး'
'…'
'ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခုက…' သူက ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကို လွည့္ၿပီးေတာ့ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္မဟုတ္တဲ႔ ေက်းဇူးတင္ေနတဲ႔အျပံဳးမ်ိဳး ျပံဳးျပလာသည္။ 'သူ႔ဆီမွာ မင္းရွိေနၿပီေလ…'
'မင္း…'
'သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္တာဝန္၊ စည္းမ်ည္းေတြနဲ႔ ေမြးဖြားလာတဲ႔သူေတြက ဘယ္ေလာက္ဘဲ အေဝးကို ထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားပါေစ… ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲ႔ဒါေတြကို ရင္ကို ဆိုင္ရမွာဘဲ… ဥပမာ သူက ႀကီးမားတဲ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြရဲ႕ အေမြဆက္ခံသူအျဖစ္ ေမြးဖြားလာတဲ႔သူ… ၿပီးေတာ့ သူ အရမ္းမုန္းေနတဲ႔ ႏွလံုးသားမရွိတဲ႔သူတစ္ေယာက္လို ဟန္ေဆာင္ရဖုိ႔အတြက္ ေမြးဖြားလာရတဲ႔ အစ္ကို႔လိုေပါ့… ဘယ္ေနရာကေန သြားၿပီး အစ္ကိုတို႔ ေရြးခ်ယ္လို႔ ရခဲ႔လို႔လဲ'
'…'
'အစ္ကိုတို႔ သေဘာမက်တဲ႔အရာေတြကိုဘဲ ဆက္လုပ္ရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ သေဘာက်တဲ႔အရာေတြကို ထပ္ထည့္ၿပီး ဆက္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမလား'
'အစ္ကို ဘာလို႔ သူ႔ကို သြားမေျပာရတာလဲ'
ကၽြန္ေတာ္႔အေရွ႕က သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးတစ္စံုကို စိုက္ၾကည့္ကာ အမွန္တရားကို ရွာေဖြဖို႔ လုပ္မိေပမယ္႔ ဘာဆိုဘာမွမေတြ႔ခဲ႔… ဒါေပမယ္႔ ထူးျခားခ်က္အေနနဲဲ႔ သူ႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ ႐ုိးသားမႈဆိုတာကိုေတာ့ ရွာေတြ႕ခဲ႔သည္။
'အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက အျခားသူေတြကို မေျပာျပႏူိင္တာေတြရွိတယ္။ စကားလံုုးေတြက အျခားသူေတြကို ေျပာျပတာနဲ႔ တူေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ သူ႔ကို ေျပာျပလိုက္လို႔ ထြက္လာမယ္႔ရလဒ္က ကြဲျပားသြားႏူိင္တယ္ေလ…'
'ဒီလိုမ်ိဳး ေနရတာကိုေကာ အစ္ကိုေက်နပ္လား'
ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ကၽြန္္ေတာ္ သူ႔ကိုု သနားတဲ႔အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။
'အစ္ကုိ႔မွာ တာဝန္ေတြရွိေသးတယ္။ ကိုယ္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔လမ္းကုိ အစ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ၿပီးသြားၿပီ' သူက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို စိုက္ၾကည့္လာၿပီးေတာ့ ဝမ္းနည္းစြာျပံဳးျပလာသည္။ 'အစ္ကို႔အတြက္ ဒီကေလးက အေရးပါတဲ႔ညီေလးတစ္ေယာက္လိုဘဲ… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္ကေနစၿပီးေတာ့ ဘာဘဲျဖစ္လာျဖစ္လာ သူ႔ရဲ႕ေဘးနားမွာ ရပ္တည္ၿပီး သူ႔ကို ကူညီေပးမယ္'
'အဲ႔ဒါက အစ္ကို႔ကို တားဆီး ေႏွာင့္ယွက္လာရင္ေတာင္မွလား'
'အင္း…'
အျပာေရာင္မ်က္လံုးေတြက ပင္ပန္းေနတဲ႔ပံုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ စိတ္ပင္ပန္းလာသလို ခံစားလာရသည္။
'အစ္ကိုမွ မဟုတ္ရင္… ဘယ္သူရွိေသးလို႔လဲ'
'ကၽြန္ေတာ္ေလ…'
'Guitar!'
ကၽြန္ေတာ္ အသံပိုင္ရွင္ဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေနရာမွာ ထိုင္ေနတဲ႔သူတစ္ေယာက္ကို Soloက သတိမထားမိသလုိမ်ိဳးႏွင့္ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ ဦးတည္ၿပီး အျမန္ေျပးလာေနသည္။
'So စကားေျပာလို႔ ၿပီးသြားၿပီလား'
'ၿပီးသြားၿပီ'
သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ႏူးညံ့စြာျပံဳးျပလာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။
'အခန္းထဲ ျပန္ရေအာင္…'
'So… ဒါက…'
ကၽြန္ေတာ္ Soloရဲ႕လက္ကို ကုိင္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေစာနတုန္းက ဒီကိုေျပာင္းလာတယ္လို႔ ေျပာေနတဲ႔သူဘက္ကို လွည့္လိုက္သည္။ Soloက ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲဆိုတာကို နားမလည္သည့္ပံုစံႏွင့္ မ်က္လံုးအျပဴးသားျဖစ္ေနၿပီး ေဘးက လူကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္းအၾကည့္ေတြ ဆံုသြားၾကတဲ႔အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားမွာ ရပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေျပာင္းလဲသြားသည္။
'မဂၤလာပါ သခင္ေလး'
Soloက လူတစ္ေယာက္ကို အဲ႔လိုမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ဖူးတာ ဒါပထမဆံုးပင္…
ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ အၾကည့္လည္းမဟုတ္သလို… ခက္ထန္တဲ႔အၾကည့္လည္း မဟုတ္…
ရင္းႏွီးမႈမရွိတဲ႔အရာတစ္ခုကို ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳး ေအးစက္တဲ႔အၾကည့္ေတြႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။
'Jay'
…_…