အပိုင္း ၅

18 2 0
                                    

စာသင္ႏွစ္အစကေတာ့ ပုံမွန္အားျဖင့္ သိပ္စာမသင္ၾကပါဘူး။ ဆရာေတြက အတန္းထဲဝင္မယ္။ အခ်ိန္စာရင္းအသစ္အေၾကာင္း ေၾကညာမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆက္လုပ္ရေတာ့မယ့္ အလုပ္သင္ဆင္းရေတာ့မယ့္အေၾကာင္းေတြကိုဘဲ အခ်ိန္မကုန္မခ်င္း ေန႔လည္အထိ ေျပာသြားတာ…

ဒီစာသင္ႏွစ္အပိုင္းေလးက စာေတြက အရမ္းခက္သည္။ ဒီစာသင္ႏွစ္အပိုင္းေလးက ေနာက္ႏွစ္စာသင္ႏွစ္မေရာက္ခင္ ေနာက္ဆံုးတက္ရတဲ႔အတန္းျဖစ္တာေၾကာင့္ စာေတြက အေသခက္တာ… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္လုပ္ရမယ့္ရက္ကို တစ္ပတ္မွာ သံုးရက္ဘဲလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားၿပီးသား… ၿပီးေတာ့လည္း စာသင္ႏွစ္ၿပီးလို႔ ပိတ္တဲ႔အခ်ိန္မွာလည္း ဂ်ဴနီယာေလးေတြက အိမ္ျပန္ၾကဦးမွာျဖစ္တဲ႔အတြက္ အဲ႔အတြက္လည္း ျပင္ရဦးမည္။ အခုအေတာအတြင္း စားဖို႔ေသာက္ဖို႔က်ေတာ့ ၿခိဳးျခံေခၽြတာၿပီး စုထားတဲ႔ ေငြေလးကရွိေနေသးေတာ့ ျပသာနာမရွိ… ကၽြန္ေတာ္က အသံုးအစြဲၾကမ္းတဲ႔သူမွမဟုတ္တာ……

'Gui… ထမင္းသြားစားရေအာင္…'

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ၿပီးေတာ့ စားပြဲေပၚက ပစၥည္းေတြကို သိမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုနဲ႔အတူ အျပင္ထြက္လာၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုက အျခားအုပ္စုေတြနဲ႔ယွဥ္လိုက္ရင္ လူအင္အားနည္းတဲ႔အုပ္စုငယ္ေလးပါ။ အင္ဂ်င္နီယာေမဂ်ာက လုပ္တဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လႈပ္ရွားမႈေတြက သူတို႔ကို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အရမ္းကို ရင္းႏွီးေစသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အဖြဲ႕ေလးက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္မျပတ္ၾကဘူး။ သူတို႔ေတြကေတာ့ 'Beer'နဲ႔ 'Wine'လို႔ေခၚတဲ႔ အမႊာႏွစ္ေယာက္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ကတည္းက အခုထိ မ်က္ႏွာေတာင္မျမင္ရေသးတဲ႔ 'Noh'တို႔ပါ။

'အဲ႔သတင္းက အမွန္ဘဲလား Gui'

ကၽြန္ေတာ္ Wineေမးတဲ႔ေမးခြန္းကို ၾကားၿပီးေတာ့ ခဏတာဆြံ႔အသြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းျပန္ေလ်ာက္မိသည္။

'Ai'Gui!! ဘာမွမေျပာဘူးဆိုေတာ့ ဝန္ခံတဲ႔သေဘာေပါ့' သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနာက္ကေန လိုက္လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးကို ဖက္ကာေျပာေနသည္။

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Место, где живут истории. Откройте их для себя