~Do Kyungsoo~
"Come on!" excited na sabi ni Jongin sabay hawak sa kamay ko. Hinila niya ako patayo habang nilalagay ko palang yung jacket ko. "Kyung, bilis na!" hila pa niya papalabas ng tent.
"Oo na, Kai!" sigaw ko naman at mabilis na pinasok yung paa ko sa sapatos. "Yung sintas ko pa, sandali!" hinila ko naman pabalik yung kamay ko pero bago ko pa matali yung sintas ng sapatos, lumuhod si Jongin saka hinawakan yung paa ko.
"Bagal kumilos." mahinang sabi niya habang umiiiling-iling. Tinulungan niyang ipasok yung paa ko sa rubber shoes saka sinintas ito. "Mamaya... male-late na tayo." dagdag pa niya.
Napatingin naman ako sakanya habang nanlalaki ang mga mata.
Hala. Ano ba tong nararamdaman ko? Bakit ganito?
Sinintas pa niya yung isa kong rubber shoe saka tumingin sakin. Ngumiti siya at pakiramdam ko, hindi ako makahinga. "Now you're ready." he grinned and went to his feet. Tinignan niya pa ako saglit saka inayos yung cap ko. He fixed it and when i felt his hand touch my cheeks, i know there's something off inside me.
I felt my face heat up.
"T-tayo na?" tawag ko saka umiwas ng tingin. Damn. This is not good.
Tumango naman siya saka hinawakan ulit yung kamay ko. Pero hinila ko ito pabalik. "U-uh..." medyo ilang na sabi ko nang mapansin niya yung ginawa ko. "A-ang lamig kasi ng kamay mo. H-hindi ako sanay." pagpapalusot ko sakanya.
Ngumiti si Kai saka tumango. "Is that so?" Bigla niyang hinipan yung dalawa niyang kamay saka ni-rub ito sa isa't isa. At bago pa ako magsalita, inilapat niya ito sa magkabila kong pisngi dahilan para halos hindi na ako makahinga.
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Natatakot na ako.
"Feeling better?" he asked and i just stared at him, speechless. He's driving me crazy. And i don't know he has the capacity to do it.
I swallowed and slowly nodded. "Y-yeah." i breathed and that's when he let go of my face. He took my hand once again and this time, i didn't complain.
His hand feels good in mine.
Pero hindi ko alam kung tama bang ganito ang nararamdaman ko.
"So now, you have to stick with your buddies and never leave each other!" pasigaw na sabi ni Prof Lee. "Our activity for today requires team work! Team work, okay? Saka walang sapawan, pakiusap! Tatanda niyo na class!"
Napatango naman ako sa sarili. So i'm stuck with Kim Jongin today.
Napatingin naman ako kina Chanyeol at Baek na nakatayo malapit samin. Baekhyun has his arms crossed over his chest and Yeol has his arm over his boyfriend's shoulder. I smiled to myself, seeing how happy they are now.
"Ano kayang meron ngayon?" pabulong na tanong ni Kai. Napatingin ako sakanya at naka-frown siya habang nakatingin kay Prof. Napa-shrug naman ako bilang sagot.
And as if on cue, naglabas ng isang bundle ng bond papers si Prof Lee. Nagsimula siyang magdistribute sa bawat groups habang may malaking ngiti sa labi. Mukhang mas excited pa siya kesa samin ah.
"What you have to do is first, walk around the forest. Second, pick five spots, animals or things that you find very beautiful. And third, draw them." he smiled as he clapped his hand once. "Pick something that made you feel... different; that made you feel good or whatever."
I frowned. A spot... animal... or thing?
Napatingin ako sa paligid ng forest at walang nakita kundi color green at brown. Ano naman kayang maganda sa forest na to diba?
Napa-sigh si Jungkook sa tabi ko. "Enebeyen." sabi niya habang umiiling-iling. "Hende ke nemen elem megdreweng. Peene ne teye V?!" sabay tingin kay Taehyung na nakangiti habang nakatingin sa langit.
"Tutulungan daw nila tayo, Kookie." medyo dreamy pa na sabi niya habang nakatingin sa taas. "Kailangan lang natin silang pagkatiwalaan." Sinundan ko yung tingin niya at napa-frown. Sino daw ang tutulong sakanila?
Kinilabutan ako nang simulang itaas ni V ang hintuturo niya sa langit. Jusko jugigo. Aliens nanaman ata ang sinasabi neto. Hindi ko siya pwedeng makasama.
Naramdaman ko naman ang kamay ni Jongin sa balikat ko. "Don't mind them." natatawang sabi niya. "Come here, baka mahawa tayo." dagdag pa niya at natawa ulit.
Umirap naman samin si Jungkook sabay bulong ng, "Inaano niyo ang Taehyung ko?". Katakot, jusko.
Jongin pulled me away by the shoulder as he chuckled to himself. I smiled as i listen to his laughs. The sound is really cute, i have to admit.
"Bibigyan ko ng grade yan ah!" dagdag pa ni Prof nang ibigay sa amin ni Kai yung sampung bond papers saka pencils. "Ang pinakamaganda, may prize!" dagdag pa niya at kumindat sa aming lahat. Muntik naman kaming nasuka.
Naglakad kami sa gubat habang may hawak akong malaking stick. Si Jongin naman ay nasa harap ko habang hawak yung mga bond papers at pencils.
"Saan tayo pupunta?" tanong ko at napatingin sa paligid. Naghiwahiwalay na yung mga estudyente ay malayo na din kami sa iba. Buti nalang at maliwanag na.
Tumingin sakin saglit si Jongin at ngumiti.
Yang smile na yan! Bat ba parating lumalabas?
"Do you like flowers?" bigla niyang tanong at tumigil sa paglalakad. Lumingon siya sakin saka tinignan ng maigi yung mukha ko.
"Flowers?" takang tanong ko. "Pwede na." sabi ko naman at walang anu-ano'y, naglakad siya papunta sa likod ng isang malapad na puno. Agad ko siyang sinundan at napanga-nga ako sa ganda ng lugar.
There, behind that wide tree is a path towards a very small clearing. And that clearing is filled with different kinds of flowers. Roses, sunflowers, daisies, and many more.
I gasped. "K-kai..."
Suddenly, he's infront of me, holding a long stem of blue rose. Hindi ko alam kung saan galing yun pero inabot niya ito sakin habang nakangiti ng malaki.
"For you." he whispered.
"It's... beautiful." i breathed as i took it with my fingers. Tinignan ko ito ng mainam at naamoy agad ang bango nito. I looked back at Jongin and gave him a small smile.
Kim Jongin grinned and stared at my eyes. "You're... more beautiful."