ဆေးရုံတစ်ခု၏VIP room တွင် ကုတင်ထက်လဲလှောင်းနေသော လူနာတစ်ဦးရှိသလို လူနာ၏ဘေးတွင်ထိုင်ကာ ပုဝါဖြူကိုရေစိမ်ကာညှစ်ပြီး လူနာ၏လက်ချောင်းလေးတွေကိုပွတ်သုတ်ပေးနေရင်း မျက်ရည်တွေကျနေတဲ့အမျိုးသားငယ်တစ်ဦး ။ သူ့ကိုကြည့်ရသည်မှာ အလွန်ကိုပူဆွေးဝမ်းနည်းနေဟန်ဖြစ်ပြီး အိပ်ရေးပျက်ညတွေများနေတာကြောင့် မျက်ကွင်းတွေညိုကာ နဂိုထက်ပိုပိန်လာပြီး အလွန်ကိုအားပျက်နေဟန်ပုံပေါ်သည် ။
ပိုး မောင့်ကိုရေဝတ်တိုက်ပေးနေရင်း အရင်အချိန်တွေကိုလွမ်းမိသည် ။ အရင်ကဘေးကနေတီတီတာတာပြောတတ်တဲ့မောင့်စကားတွေကိုနားယောင်ကာ မျက်ရည်ကကျလာပြန်သည် ။ ဒီနေ့နဲ့ဆို မောင်သတိမရတာ၉ရက်ရှိပြီဖြစ်သည် ။
ဒီ၉ရက်အတွင်းမှာ ရေချိုးချိန်ပဲအိမ်ပြန်ပြီး စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဆေးရုံမှာသာအချိန်ကုန်စေကာ မောင်သတိရလာမည့်အချိန်ကိုစောင့်နေမိသည် ။ မောင့်မေမေတို့ကအနားယူဖို့ပြောပေမယ့်လဲ ပိုးကနားမထောင်တာကြောင့် နောက်ဆုံးမှာလက်လျှော့သွားကြသည် ။
မောင့်ရဲ့လက်ဖဝါးပြင်ကျယ်ကို ပိုး၏လက်သေးသေးလေးနှစ်ဖက်နှင့်အုပ်ကိုင်ကာ စကားတွေပြောနေမိသည် ။
" မောင်လူဆိုးကောင် ငယ့်ကိုအကြာကြီးပစ်ထားတယ် အရင်လိုဘေးကနေတီတီတာတာလေးတွေလာပြောပါဦး "
ပြောနေရင်းပိုးမထိန်းနိုင်စွာမောင့်ဘေးကနေရာလွတ်မှာခေါင်းမှောက်ပြီး ငိုချပစ်လိုက်သည် ။
" မောင်ပြောတော့ငယ်ကမောင့်အပိုင်ဆို ငယ့်ခွင့်ပြုချက်မရှိပဲခုလိုအကြာကြီးအိပ်ပျော်နေရင် မောင့်ကိုတကယ်စိတ်ဆိုးမိတော့မယ် "
" သတိရလာပါတော့မောင်ရယ် ငယ့်ကိုတကယ်ချစ်ရင်မောင်မြန်မြန်သတိရလာပါတော့... ဟင့် "
.
.
.
နီယံနဲ့အာကာအပြင်ဘက်ကနေပိုးကိုကြည့်ကာစိတ်မကောင်းပေ ။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူခံစားနေရတာကိုကြည့်ပြီး နီယံပါမျက်ရည်ကျမိသည် ။
" ငိုမနေနဲ့လေခင်ဗျားရာ "
အာကာ နီယံ့ပါးပြင်ပေါ်ကမျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာဖက်ထားလိုက်ပြီး ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ကာ ချော့မြူလိုက်သည် ။
အာကာ့ပွေ့ဖက်မှုကိုနီယံမရုန်းဖယ်မိပဲ ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာငိုမိသည် ။
" ကြာရင်ပိုးလဲသွားလိမ့်မယ် "
" ဟုတ်တယ် အဲ့တာကြောင်ခင်ဗျားဖြောင်းဖျကြည့်ပါလား "
" ပြောလို့မရဘူး ခုချိန်မှာသိကြားမင်းဆင်းတားတောင်ရမှာမဟုတ်ဘူး ပိုးကတအားခေါင်းမာတာ စျာန်မြန်မြန်သတိရလာဖို့ပဲဆုတောင်းရမယ် "
" အင်း "
ရွှန်း ပိုးအတွက်ကြက်စွပ်ပြုတ်လုပ်လာခဲ့ပြီး တစ်လုံးချိုင့်လေးဆွဲကာ ဆေးရုံလျှောက်လမ်းအတိုင်းလျှောက်လာပြီး စျာန့်အခန်းနားရောက်ခါနီးမှ မြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် နီယံတို့အနားကိုသွားလိုက်ကာ
" နီယံ "
ရွှန်းအသံကြားမှ ရှက်ရှက်ဖြင့်ရင်ခွင်ထဲမှထွက်ကာ မျက်ရည်တွေကိုသုတ်လိုက်ပြီး ရွှန်းဘက်ကိုလှည့်လိုက်ကာစကားပြန်ပြောလိုက်သည် ။
" အော် ရောက်ပြီလားရွှန်း "
" အင်း "
အခန်းထဲကရွှန်းကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ကျချင်ချင်ဖြစ်နေသည့်မျက်ရည်စတွေကို မျက်တောင်ဖြင့်ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်လိုက်သည် ။
" ပိုးကိုဘယ်လိုစကားမျိုးနဲ့နှစ်သိမ့်ပေးရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး ပိုးတအားခံစားနေရမှာ "
" ငါတို့ဘက်ကတတ်နိုင်သလောက်လုပ်ပေးရုံပေါ့ဟာ လာ အထဲသွားရအောင် "
" အင်း "
ရွှန်းနဲ့နီယံအထဲဝင်သွားကာ ပိုးဘေးနားမတ်တပ်ရပ်ကာ ပိုးပုံစံကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထဲဘယ်လိုမှနေလို့မကောင်းတော့ ။ ထိန်းထားသည့်ကြားမှရွှန်းမျက်ရည်ကျလာကာ မရှိုက်မိအောင်အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ရင်း မျက်ရည်တွေသုတ်ပစ်လိုက်ကာ ပိုးပခုံးကိုကိုင်လိုက်ပြီး ခေါ်လိုက်သည် ။
" ပိုး စွပ်ပြုတ်သောက်ရအောင်နော် "
ထိုအခါမှ ပိုးခေါင်းထောင်လာကာ မျက်ရည်တွေသုတ်လိုက်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေဘက်လှည့်ကာ စကားပြန်ပြောလိုက်သည် ။
" အင်း ရောက်လာပြီလား "
" ပိုး "
" ဟင် "
ပြောလို့မရမှန်းသိပေမယ့်လည်း ရွှန်းထပ်ပြီးဖြောင်းဖျကြည့်ဖို့ကြိုးစားချင်သည် ။ ယခု ပိုးပုံစံမှာ အိပ်ရေးပျက်ညတွေများနေတာကြောင့် မျက်ကွင်းတွေညိုကာ ငိုထားရလွန်း၍ မျက်လုံးတွေမို့အစ်နေလေသည် ။ ၉ရက်အတွင်းမှာသိသိသာသာပိန်သွားပြီး ပုံစံမှာအားအင်ပြတ်လတ်နေမှန်းသိသာသည် ။
" တစ်ရက်လောက်အိမ်မှာအေးဆေးပြန်နားနေပါလားဟင် ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင်စျာန်သတိမရခင် ပိုးလဲသွားလိမ့်မယ် "
" ဟင့်အင်း ငါမပြန်ဘူး မောင်သတိပြန်ရလာတဲ့အခါ အရင်ဆုံးငါ့ကိုတွေ့ချင်မှာ ခုလိုဖြစ်ရတာလဲ ငါ့နောက်လိုက်လာရင်းဖြစ်ရတာ "
" ဟင်း စျာန်သတိရလာလို့ နင့်ပုံစံကိုတွေ့ရင်သူစိတ်ကောင်းမှာမဟုတ်ဘူး သူကနင့်ကိုအရမ်းချစ်တာလေ "
ရွှန်းစကားကြောင့် ပိုးတွေဝေသွားကာ ခဏတော့ငြိမ်သွားမိသည် ။
' ဟုတ်တယ် မောင်ကငယ့်ကိုအရမ်းချစ်တာ ဒီပုံစံကိုသာတွေ့သွားခဲ့မယ်ဆိုရင် သူ့ကြောင့်ဆိုပြီးအပြစ်တင်နေအုံးမှာလား '
ပိုးရဲ့ငြိမ်နေပုံထောက်ရင် ဒီတခါပြောတာ အရာရောက်သည်ထင် နီယံ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ အကြည့်ချင်းဆုံကာ ပြုံးပြီးလက်မထောင်ပြတော့ ရွှန်းလဲခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ပိုးကိုဆက်ပြောလိုက်သည် ။
" သူ့ကြောင့်ပဲနင်အန္တရာယ်ဇုန်ထဲရောက်ခဲ့ရတယ် ထပ်ပြီး သူ့ကြောင့်ပဲဒီလိုပုံစံဖြစ်သွားတယ်ဆိုရင် "
" အင်း ငါအိမ်ပြန်မယ် "
ရွှန်းစကားမဆုံးခင် ပိုး ကြားဖြတ်ကာပြောလိုက်သည် ။ မောင်စိတ်ဆင်းရဲရမည်ကို ထပ်ပြီးမကြားလိုတော့ပြီ ။ ဒါကြောင့် အိမ်ပြန်အနားယူဖို့ကို ဒီတခါမှာပိုးလက်ခံလိုက်သည် ။
" ဒါဆို ခုပဲရွှန်းနဲ့အတူပြန်လိုက်တော့နော် "
နီယံ့စကားကြောင့် ပိုး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည် ။ လူကိုညနေထိတောင် ပေးမနေပဲချက်ချင်းကိုပြန်လွှတ်နေတော့ပါပဲ ။
" ဘာလို့လဲ ညနေမှပြန်မယ်လေ "
" လိမ္မာပါတယ် ပိုးလေးရယ် ခုပြန်ရအောင်နော် အချိန်အကြာကြီးအနားယူဖို့လိုတယ်လေ "
ရွှန်းရဲ့စကားကိုနီယံကပါထောက်ခံသည် ။
" ဟုတ်တယ် ပိုး အနားယူသင့်တယ် "
" အင်းပါ ပိုးပြန်ပါ့မယ် "
သူငယ်ချင်းတွေနှင့်စကားပြောပြီး မောင့်ဘက်ကိုလှည့်ကာ နှာဖူးထက်အနမ်းတစ်ပွင့်စွန့်ကြဲပြီး မောင့်ကိုနှုတ်ဆက်စကားဆိုလိုက်သည် ။
" ငယ်အိမ်ခဏပြန်လိုက်အုံးမယ် မောင်မြန်မြန်သတိရလာပေးရမယ်နော် မောင်သတိရလာတဲ့အခါမောင့်ကိုဘယ်လောက်လွမ်းကြောင်း မောင့်ကိုဘယ်လောက်ထိချစ်မြတ်နိုးသလဲဆိုတာကိုပြောပြမှာမို့ ငယ့်ရဲ့အကြင်နာအနမ်းနဲ့အတူမောင်အမြန်ဆုံးသတိရလာပါစေ မွ "
မောင့်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေဘက်ပြန်လှည့်ကာ နီယံနဲ့အခန်းပြင်ကအာကာကိုပါနှုတ်ဆက်ခဲ့ပြီး ရွှန်းနှင့်အတူ တက္ကစီဌားကာအိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည် ။
............
အဖြူရောင်လွင်ပြင်ကြီးထဲ စျာန်တစ်ယောက်လမ်းလျှောက်လာခဲ့ရင်း လမ်းဆုံတစ်ခုတွင် ဘယ်လမ်းကိုကွေ့ရမှန်းစဥ်းသားရခက်နေ၏ ။ ထိုစဥ်အသံတစ်သံထွက်ပေါ်လာခဲ့သည် ။ လူအရိပ်လဲမမြင်ရသလို ဘာပြောလိုက်သလဲဆိုတာကိုလဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမကြားလိုက်ရပေ ။
" ဘယ်သူရှိလဲ ကျွန်တော့်ကိုကူညီပါအုံး ကျွန်တော်ဘယ်လမ်းသွားရမှန်းမသိဘူးဖြစ်နေတယ် "
တစ်ဖက်လူဆီမှအဖြေပြန်မလာခင် လမ်းတစ်ဖက်မှ ဆူညံသံတချို့ကိုကြားနေရတာကြောင့် စျာန် ခေါင်းကိုက်လာသည် ။ နေရာမှာတင် ဒူးထောက်ကာ နားထင်ကိုဖိပွတ်ရင်း ဦးနှောက်ကိုအလုပ်ပေးရသည် ။ ထိုစဥ် နောက်ထပ်အသံတစ်ခုထပ်ထွက်ပေါ်လာသည် ။ ယခုအခါကြားရသည့်အသံမှာ ပထမတစ်ခါကြားရသလို ဆူညံမနေပါပဲ မူးနောက်နောက်ဖြစ်နေသည့်အာရုံကို ကြည်လင်လန်းဆန်းစေကာ အသံလေးကအေးချမ်းကာနားဝင်ပီယံရှိလှသည် ။ ဒီအသံကို စျာန် ကြားဖူးသလိုလိုရှိနေတာကြောင့် ဦးနှောက်ကိုခဏအလုပ်ပေးကာ အကြောင်းအရာတွေကို ဆက်စပ်တွေးတောကြည့်သည် ။
ထိုစဥ် ကားaccidentမဖြစ်ခင်ကအချိန်တွေ ခေါင်းထဲတရိပ်ရိပ်ပြန်ပေါ်လာကာ အရင်ဦးဆုံးငယ့်ဆီသွားတယ် ငယ့်ကိုမတွေ့တော့၍ငယ့်နောက်လိုက်ရာကနေ ကားaccidentဖြစ်တယ်ဆိုတာကခေါင်းထဲအနှေးကွက်ပြသလိုတစ်ကွက်ချင်းပြန်ပေါ်လာသည် ။
" မောင်မြန်မြန်သတိရလာပေးရမယ်နော် မောင်သတိရလာတဲ့အခါ မောင့်ကိုဘယ်လောက်လွမ်းကြောင်း မောင့်ကိုဘယ်လောက်ထိချစ်မြတ်နိုးရသလဲဆိုတာကိုပြောပြမှာမို့ ငယ့်ရဲ့အကြင်နာအနမ်းနဲ့အတူ မောင်အမြန်ဆုံးသတိရလာပါစေ "
" မောင်ပြောတော့ငယ်ကမောင့်အပိုင်ဆို ငယ့်ခွင့်ပြုချက်မရှိပဲ ခုလိုအကြာကြီးအိပ်ပျော်နေကင်ငယ်တကယ်စိတ်ဆိုးမိတော့မယ် "
" သတိရလာပါတော့မောင်ရယ် ငယ့်ကိုတကယ်ချစ်ရင် မောင်မြန်မြန်သတိရလာပါတော့....ဟင့် "
နားထဲသို့တိုးဝင်လာသော အေးချမ်းတဲ့ငယ့်အသံလေး တစ်ဖက်ကဆူဆူညံညံအသံတွေကပိုပြီးကျယ်လောင်လာကာ တဖန်ပြန်လည်ပြီးခေါင်းတွေကိုက်ခဲလာသည် ။ ထိုစဥ် ထပ်ပြီးကြားလိုက်ရတဲ့ ငယ့်ရဲငိုသံကြောင့် ဘယ်ဘတ်ရင်အုံမှဆစ်ခနဲနာကျင်သွားကာ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်လိုက်ပြီး ငယ့်အသံကိုအာရုံစိုက်နားထောင်လိုက်သည် ။ ငယ့်ရဲ့ရှိုက်ငိုသံကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြားလိုက်ရတဲ့အခါ စျာန်နေရာမှထကာ ဘယ်ဘက်လမ်းကိုပြေးဝင်သွားပြီး ပြေးရင်းပြေးရင်းလမ်းကမဆုံးနိုင်ပဲ မြူတွေကြားပျောက်သွားသည် ။
..............
နောက်တနေ့မနက်တွင်
ဝသုန် အာကာ နီယံ တို့ သုံးယောက်ဆေးရုံစောင့်နေစဥ် တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စျာန့်မာမီနှင့်ဒယ်ဒီ ။
၃ယောက်သားနေရာမှထကာ လူကြီးတွေကိုနေရာပေးလိုက်သည် ။
" သားတို့လဲပင်ပန်းနေပြီ အိမ်ပြန်ပြီးနားကြအုံးနော် အန်တီတို့စောင့်လိုက်မယ် "
" ဟုတ် အန်တီ အဲ့တာဆိုသားတို့ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ် "
" အင်း သားတို့ "
" စျာန် ငါတို့အားလုံးမင်းကိုမျှော်နေတယ် မြန်မြန်သတိရလာတော့ မင်းမြန်မြန်သတိမရလာရင် မပိုးကိုတခြားသူနောက်ထည့်ပေးလိုက်မှာ "
အာကာ့ရဲ့ရွှတ်နောက်နောက်စကားကို ဘယ်သူကမှအပြစ်မတင်ကြပေ ။ စျာန့်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ၃ယောက်သားလှည့်ပြန်မည်အပြု ဝသုန့်စကားကြောင့်အကုန်လုံးစျာန့်အနားရောက်သွားကြသည် ။
" စျာန် စျာန် လက်လှုပ်သွားတယ် "
" ဟင် တကယ်လား "
" ဟုတ်တယ်
ငါသေချာတွေ့လိုက်တယ် "
စျာန့်မေမေကပျော်လွန်း၍မျက်ရည်ကျလာသည်။ ဦးမင်းထက်က ဇနီးဖြစ်သူပုခုံးကိုကိုင်ကာနှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည် ။ အာကာကအရေးပေါ်ခလုတ်ကိုနှိပ်ပြီး ခဏအကြာ ဆရာဝန်နှင့်nurseလေးတွေအပြေးရောက်လာကြသည် ။
" ဆရာ ကျွန်မသားအခြေနေလေးကြည့်ပေးပါအုံး "
" စိုးရိမ်စရာတော့မရှိပါဘူး လူနာကသတိရလာတော့မှာပါ "
စျာန်သတိရနေပေမယ့် အခန်းထဲမှာပြောနေသည့်စကားသံတွေကိုအတိုင်းသားကြားနေရသည် ။ မျက်လုံးကတော်တော်နှင့်ဖွင့်လို့မရသေးတာကြောင့် အားယူကာဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့်လိုက်သည် ။ မျက်လုံးထဲ အလင်းရောင်စူးခနဲဝင်ရောက်လာတာကြောင့် ချက်ချင်းပြန်ပိတ်လိုက်ကာ စကားပြောဖို့ အားယူကြည့်ပေမယ့် လည်ချောင်းထဲခြောက်ကပ်လို့ဘာအသံမှထွက်မလာ ။ ဒုတိယအကြိမ် ထပ်ကြိုးစားပြီးမျက်လုံးဖွင့်လိုက်ကာ အရင်ဆုံးရှာမိသည်ကချစ်ရပါသောငယ် ။ ငယ့်ကိုမတွေ့တာကြောင့် အားယူကာငယ့်နာမည်ကိုခေါ်လိုက်သည် ။
" ငယ် "
ပထမတခါမှာ ဘယ်သူမှမကြားပေ ။ ကြိုးစားပြီး အသံထွက်အောင်ထပ်ခေါ်လိုက်သည် ။
" ငယ် "
" စျာန် သတိရလာပြီ ! "
အာကာ့အသံကြောင့် စကားပြောနေသည့် ဆရာဝန်နှင့်စျာန့်မာမီ ဒယ်ဒီတို့ရဲ့အာရုံစျာန့်ဆီရောက်လာကာ ဆရာဝန်ကစျာန့်ကိုဆေးစစ်နေပြီး ကျန်လူတွေကဘေးကနေအခြေနေကိုကြည့်နေလိုက်သည် ။
" ရေ "
ရေတောင်းသောက်တဲ့အခါ ဝသုန်မှ ဂွမ်းကိုရေစွတ်ကာနှုတ်ခမ်းဟစေပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည် ။ သည်လိုပုံစံမျိုးအကြိမ်ကြိမ်လုပ်ပေးပြီးချိန်မှာတော့ စျာန်အဆင်ပြေသွားသည် ။
" သားသက်သာလား ဘယ်လိုနေသေးလဲ "
ဆရာဝန်ရဲ့အမေးကို စျာန်လိမ်လိုက်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည် ။
။ နာကျင်မှုကိုလျစ်လျူရှု့ကာ ချစ်ရသူကိုမတွေ့သေး၍မေးလိုက်သည် ။
" ငယ် "
" ဟုတ်သားပဲ ပိုးသိရင်ဝမ်းသာမှာဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ် "
ပြောပြီး နီယံကချက်ချင်းပဲဖုန်းထုတ်ကာ ပိုးဆီဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။ ခဏအကြာဖုန်းကိုင်လာတော့ ပိုးအသံမှာသိသိသာသာမကောင်းလှပေ ။ " စျာန်သတိရပြီ " လို့လဲ ပြောလိုက်ရော အသံတွေတုန်ကာ " ခုချက်ချင်းလာခဲ့မယ်" ဆိုပြီးဖုန်းချသွားလေသည် ။
............
နီယံ့ဆီမှ ' မောင်သတိရလာပြီ ' ဆိုသော သတင်းရရချင်း ရေတောင်မချိုးနိုင်ပဲ အဝတ်အစားလဲကာ တက္ကစီဌားပြီး ဆေးရုံကိုထွက်လာခဲ့သည် ။ မနက်ပိုင်းရုံးတတ်ချိန်ဖြစ်တာကြောင့် ကားလမ်းတွေပိတ်ကာ ခရီးကြန့်ကြာနေသည် ။ ကားပေါ်မှာဖင်တကြွကြွဖြင့် ရှေ့ကိုမျှော်မျှော်ကြည့်ရတာကအမော။ ဒါကို
ကားမောင်းသူ ဦးလေးကသတိထားမိသည်ထင် မေးလာသည် ။
" အရေးကြီးလို့လားသမီး သမီးကိုကြည့်ရတာစိတ်လောနေသလိုပဲ "
" ဟုတ်တယ်ဦးလေး "
" အင်းအင်း ဦးလေးအမြန်မောင်းပေးမယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
အချိန်တစ်ခုကြာပြီးသည့်နောက် ကားလေးဟာ ဆေးရုံရှေ့ကိုဆိုက်ရောက်လာပြီး ငွေရှင်းကာ ပိုးဆေးရုံထဲအပြေးတစ်ပိုင်းဖြင့်ဝင်လာခဲ့သည် ။ ဆေးရုံထဲဝင်လာသည့်လမ်းတစ်လျှောက် လူတွေရဲ့ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်ကိုလည်းဂရုမစိုက်အား ။ နောက်ဆုံးမှာ အမောတကောဖြင့် စျာန့်ရဲ့အခန်းရှေ့ကိုရောက်လာခဲ့ပြီး အခန်းထဲကိုတန်းမဝင်နိုင်သေးပဲ အခန်းရှေ့မှာအမောဖြေနေမိသည် ။ ပြီးမှ အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ မောင့်အနားကိုအပြေးသွားလိုက်သည် ။
အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြောင့် အခန်းထဲရှိလူအားလုံး၏အကြည့်မှာ ဝင်လာသည့်သူထံတွင် ။ အမြဲတမ်းသနပ်ခါးလိမ်းကာကြော့ကြော့ကော့ကော့နေတတ်သည့်ပိုးဟာ ခုချိန်မှာ သနပ်ခါးတောင်မလိမ်းနိုင်ပဲဖရိုဖရဲဆန်စွာ ။
အခန်းထဲဝင်လာပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှအာရုံမရပဲ စျာန့်ဆီကိုတစိုက်မတ်မတ်လျှောက်သွားသည့်ပိုးကိုကြည့်ကာ အားလုံးပဲ အလိုက်တသိအခန်းထဲမှထွက်သွားကြသည် ။
" မောင် သက်သာလားဟင် "
အခန်းထဲဝင်လာကတည်းက ချစ်ရသူ၏ပုံစံကိုကြည့်ခြင်းဖြင့် မည်မျှစိတ်ပူပန်နေသလဲဆိုတာ ထင်ထင်ရှားရှား ။ ချစ်ရသူ၏အမေးကို
ပြုံးကာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အနားကိုတိုးလာစေရန်ခေါ်လိုက်သည် ။ အနားရောက်လာသည့်ငယ့်ကို ရှေ့နည်းနည်းထပ်တိုးစေကာ နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်ရုံမျှ ဖွဖွလေးအနမ်းပေးလိုက်သည် ။ ထိုအခါ မျက်လုံးလေးပြူးကျယ်သွားပြီး ကြောင်တောင်တောင်လေးကြည့်နေသောချစ်ရသူကို သွားပေါ်သည်အထိရယ်ပြလိုက်သည် ။ ထိုအခါမှ သတိရကာ ဖယ်ခွာသွားပြီး လက်ကလေးနှင့်နှုတ်ခမ်းကိုအုပ်ကိုင်ကာ မျက်လုံးလေးပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်နေပုံကအသည်းယားစရာ ။
ပိုး အနမ်းခံလိုက်ရပြီး သတိလက်လွတ်မောင့်ကိုပြူးကြည့်နေမိသည် ။ သတိရလာမှမောင့်အနားမှဖယ်လိုက်ပြီး ရန်စောင်သလိုလေးမျက်စောင်းထိုးလိုက်သည် ။
" ခွင့်ပြုချက်မရှိပဲအကြာကြီးအိပ်နေပြီး ခုမှခွင့်ပြုချက်မတောင်းပဲနမ်းပြန်ပြီ မောင်ကတကယ့်လူဆိုးကောင်ပဲ "
" မောင်လူဆိုးလေးကို ငယ်ကမချစ်တော့ဘူးလား "
" ချစ်တာပေါ့ "
" ဒါဆိုဆေးရုံကဆင်းတာနဲ့လက်ထပ်ရအောင် မောင် ငယ့်ကိုစိတ်မချတော့ဘူး "
" မောင်ကလဲ လက်ထပ်ဖို့ကျငယ်သေးတယ်လေ "
" ငယ့်ရဲ့မောင်ကလေ အသက်ငယ်ပေမယ့်ဘယ်လောက်တော်လဲဆိုတာ ယူပြီးရင်ငယ်သိလိမ့်မယ် နော် နော် နော် လက်ထပ်ကြရအောင်နော် "
' အာ လူဆိုးကောင် စကားကိုဘယ်လိုပြောနေတာလဲမသိဘူး '
" ဒါမယ့် မေမေ့ကိုဘာမှမပြောရသေးဘူး
" ငယ့်မေမေကတစ်နည်းမဟုတ်တစ်နည်းနဲ့သိနေလောက်ပြီ သဘောတူလက်ခံလာအောင်မောင်ကကြိုးစားမှာမို့ ငယ်ကခေါင်းလေးတစ်ချက်ငြိမ့်ရုံပဲ "
" ခဏလေးနေပါအုံး သတိရတာနဲ့မင်္ဂလာဆောင်ဖို့တန်းပြောတာပဲ ဟွန့် "
" ငယ်ဝင်လာကတည်းကမောင့်ရောဂါတစ်ဝက်လောက်သက်သာနေပါပြီ
" အပိုတွေ "
" ပိုလားမပိုလား လက်ထပ်ဖို့ပြောတာကိုပဲကြည့်လေ "
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်မောင်။တကယ်ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။မောင်သာတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် "
မျက်ရည်တွေကျရင်း ကျေးဇူးတင်စကားဆိုနေသော ချစ်ရသူ၏စကားကိုဖြတ်ကာ စျာန်ပြောလိုက်သည်။
" မောင်ဘာမှမဖြစ်တာမို့ ငယ်မငိုနဲ့တော့နော် "
အခန်းအပြင်ကနေကြည့်နေသောသူငယ်ချင်းတွေမှာ ပိုးရဲ့အရင်လိုပုံစံမျိုးကိုပြန်တွေ့ရတာကြောင့် ခုမှပဲစိတ်အေးရတော့သည် ။
21/3/22
14/6/22(Edit Date)
ေဆး႐ုံတစ္ခု၏VIP room တြင္ ကုတင္ထက္လဲေလွာင္းေနေသာ လူနာတစ္ဦးရွိသလို လူနာ၏ေဘးတြင္ထိုင္ကာ ပုဝါျဖဴကိုေရစိမ္ကာညွစ္ၿပီး လူနာ၏လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုပြတ္သုတ္ေပးေနရင္း မ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ့အမ်ိဳးသားငယ္တစ္ဦး ။ သူ႕ကိုၾကည့္ရသည္မွာ အလြန္ကိုပူေဆြးဝမ္းနည္းေနဟန္ျဖစ္ၿပီး အိပ္ေရးပ်က္ညေတြမ်ားေနတာေၾကာင့္ မ်က္ကြင္းေတြညိုကာ နဂိုထက္ပိုပိန္လာၿပီး အလြန္ကိုအားပ်က္ေနဟန္ပုံေပၚသည္ ။
ပိုး ေမာင့္ကိုေရဝတ္တိုက္ေပးေနရင္း အရင္အခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းမိသည္ ။ အရင္ကေဘးကေနတီတီတာတာေျပာတတ္တဲ့ေမာင့္စကားေတြကိုနားေယာင္ကာ မ်က္ရည္ကက်လာျပန္သည္ ။ ဒီေန႕နဲ႕ဆို ေမာင္သတိမရတာ၉ရက္ရွိၿပီျဖစ္သည္ ။
ဒီ၉ရက္အတြင္းမွာ ေရခ်ိဳးခ်ိန္ပဲအိမ္ျပန္ၿပီး စားေသာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဆး႐ုံမွာသာအခ်ိန္ကုန္ေစကာ ေမာင္သတိရလာမည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနမိသည္ ။ ေမာင့္ေမေမတို႔ကအနားယူဖို႔ေျပာေပမယ့္လဲ ပိုးကနားမေထာင္တာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးမွာလက္ေလွ်ာ့သြားၾကသည္ ။
ေမာင့္ရဲ႕လက္ဖဝါးျပင္က်ယ္ကို ပိုး၏လက္ေသးေသးေလးႏွစ္ဖက္ႏွင့္အုပ္ကိုင္ကာ စကားေတြေျပာေနမိသည္ ။
" ေမာင္လူဆိုးေကာင္ ငယ့္ကိုအၾကာႀကီးပစ္ထားတယ္ အရင္လိုေဘးကေနတီတီတာတာေလးေတြလာေျပာပါဦး "
ေျပာေနရင္းပိုးမထိန္းနိုင္စြာေမာင့္ေဘးကေနရာလြတ္မွာေခါင္းေမွာက္ၿပီး ငိုခ်ပစ္လိုက္သည္ ။
" ေမာင္ေျပာေတာ့ငယ္ကေမာင့္အပိုင္ဆို ငယ့္ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိပဲခုလိုအၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနရင္ ေမာင့္ကိုတကယ္စိတ္ဆိုးမိေတာ့မယ္ "
" သတိရလာပါေတာ့ေမာင္ရယ္ ငယ့္ကိုတကယ္ခ်စ္ရင္ေမာင္ျမန္ျမန္သတိရလာပါေတာ့... ဟင့္ "
.
.
.
နီယံနဲ႕အာကာအျပင္ဘက္ကေနပိုးကိုၾကည့္ကာစိတ္မေကာင္းေပ ။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူခံစားေနရတာကိုၾကည့္ၿပီး နီယံပါမ်က္ရည္က်မိသည္ ။
" ငိုမေနနဲ႕ေလခင္ဗ်ားရာ "
အာကာ နီယံ့ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ေပးကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာဖက္ထားလိုက္ၿပီး ေက်ာျပင္ကိုပြတ္သပ္ကာ ေခ်ာ့ျမဴလိုက္သည္ ။
အာကာ့ေပြ႕ဖက္မႈကိုနီယံမ႐ုန္းဖယ္မိပဲ ရင္ခြင္ထဲဝင္ကာငိုမိသည္ ။
" ၾကာရင္ပိုးလဲသြားလိမ့္မယ္ "
" ဟုတ္တယ္ အဲ့တာေၾကာင္ခင္ဗ်ားေျဖာင္းဖ်ၾကည့္ပါလား "
" ေျပာလို႔မရဘူး ခုခ်ိန္မွာသိၾကားမင္းဆင္းတားေတာင္ရမွာမဟုတ္ဘူး ပိုးကတအားေခါင္းမာတာ စ်ာန္ျမန္ျမန္သတိရလာဖို႔ပဲဆုေတာင္းရမယ္ "
" အင္း "
႐ႊန္း ပိုးအတြက္ၾကက္စြပ္ျပဳတ္လုပ္လာခဲ့ၿပီး တစ္လုံးခ်ိဳင့္ေလးဆြဲကာ ေဆး႐ုံေလွ်ာက္လမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္လာၿပီး စ်ာန့္အခန္းနားေရာက္ခါနီးမွ ျမင္ေနရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ နီယံတို႔အနားကိုသြားလိုက္ကာ
" နီယံ "
႐ႊန္းအသံၾကားမွ ရွက္ရွက္ျဖင့္ရင္ခြင္ထဲမွထြက္ကာ မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္လိုက္ၿပီး ႐ႊန္းဘက္ကိုလွည့္လိုက္ကာစကားျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
" ေအာ္ ေရာက္ၿပီလား႐ႊန္း "
" အင္း "
အခန္းထဲက႐ႊန္းကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး က်ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနသည့္မ်က္ရည္စေတြကို မ်က္ေတာင္ျဖင့္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္လိုက္သည္ ။
" ပိုးကိုဘယ္လိုစကားမ်ိဳးနဲ႕ႏွစ္သိမ့္ေပးရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး ပိုးတအားခံစားေနရမွာ "
" ငါတို႔ဘက္ကတတ္နိုင္သေလာက္လုပ္ေပး႐ုံေပါ့ဟာ လာ အထဲသြားရေအာင္ "
" အင္း "
႐ႊန္းနဲ႕နီယံအထဲဝင္သြားကာ ပိုးေဘးနားမတ္တပ္ရပ္ကာ ပိုးပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲဘယ္လိုမွေနလို႔မေကာင္းေတာ့ ။ ထိန္းထားသည့္ၾကားမွ႐ႊန္းမ်က္ရည္က်လာကာ မရွိုက္မိေအာင္အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ရင္း မ်က္ရည္ေတြသုတ္ပစ္လိုက္ကာ ပိုးပခုံးကိုကိုင္လိုက္ၿပီး ေခၚလိုက္သည္ ။
" ပိုး စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ရေအာင္ေနာ္ "
ထိုအခါမွ ပိုးေခါင္းေထာင္လာကာ မ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြဘက္လွည့္ကာ စကားျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
" အင္း ေရာက္လာၿပီလား "
" ပိုး "
" ဟင္ "
ေျပာလို႔မရမွန္းသိေပမယ့္လည္း ႐ႊန္းထပ္ၿပီးေျဖာင္းဖ်ၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားခ်င္သည္ ။ ယခု ပိုးပုံစံမွာ အိပ္ေရးပ်က္ညေတြမ်ားေနတာေၾကာင့္ မ်က္ကြင္းေတြညိုကာ ငိုထားရလြန္း၍ မ်က္လုံးေတြမို႔အစ္ေနေလသည္ ။ ၉ရက္အတြင္းမွာသိသိသာသာပိန္သြားၿပီး ပုံစံမွာအားအင္ျပတ္လတ္ေနမွန္းသိသာသည္ ။
" တစ္ရက္ေလာက္အိမ္မွာေအးေဆးျပန္နားေနပါလားဟင္ ဒီပုံစံအတိုင္းဆိုရင္စ်ာန္သတိမရခင္ ပိုးလဲသြားလိမ့္မယ္ "
" ဟင့္အင္း ငါမျပန္ဘူး ေမာင္သတိျပန္ရလာတဲ့အခါ အရင္ဆုံးငါ့ကိုေတြ႕ခ်င္မွာ ခုလိုျဖစ္ရတာလဲ ငါ့ေနာက္လိုက္လာရင္းျဖစ္ရတာ "
" ဟင္း စ်ာန္သတိရလာလို႔ နင့္ပုံစံကိုေတြ႕ရင္သူစိတ္ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး သူကနင့္ကိုအရမ္းခ်စ္တာေလ "
႐ႊန္းစကားေၾကာင့္ ပိုးေတြေဝသြားကာ ခဏေတာ့ၿငိမ္သြားမိသည္ ။
' ဟုတ္တယ္ ေမာင္ကငယ့္ကိုအရမ္းခ်စ္တာ ဒီပုံစံကိုသာေတြ႕သြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူ႕ေၾကာင့္ဆိုၿပီးအျပစ္တင္ေနအုံးမွာလား '
ပိုးရဲ႕ၿငိမ္ေနပုံေထာက္ရင္ ဒီတခါေျပာတာ အရာေရာက္သည္ထင္ နီယံ့ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အၾကည့္ခ်င္းဆုံကာ ၿပဳံးၿပီးလက္မေထာင္ျပေတာ့ ႐ႊန္းလဲေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ပိုးကိုဆက္ေျပာလိုက္သည္ ။
" သူ႕ေၾကာင့္ပဲနင္အႏၱရာယ္ဇုန္ထဲေရာက္ခဲ့ရတယ္ ထပ္ၿပီး သူ႕ေၾကာင့္ပဲဒီလိုပုံစံျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ "
" အင္း ငါအိမ္ျပန္မယ္ "
႐ႊန္းစကားမဆုံးခင္ ပိုး ၾကားျဖတ္ကာေျပာလိုက္သည္ ။ ေမာင္စိတ္ဆင္းရဲရမည္ကို ထပ္ၿပီးမၾကားလိုေတာ့ၿပီ ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ျပန္အနားယူဖို႔ကို ဒီတခါမွာပိုးလက္ခံလိုက္သည္ ။
" ဒါဆို ခုပဲ႐ႊန္းနဲ႕အတူျပန္လိုက္ေတာ့ေနာ္ "
နီယံ့စကားေၾကာင့္ ပိုး ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္သည္ ။ လူကိုညေနထိေတာင္ ေပးမေနပဲခ်က္ခ်င္းကိုျပန္လႊတ္ေနေတာ့ပါပဲ ။
" ဘာလို႔လဲ ညေနမွျပန္မယ္ေလ "
" လိမၼာပါတယ္ ပိုးေလးရယ္ ခုျပန္ရေအာင္ေနာ္ အခ်ိန္အၾကာႀကီးအနားယူဖို႔လိုတယ္ေလ "
႐ႊန္းရဲ႕စကားကိုနီယံကပါေထာက္ခံသည္ ။
" ဟုတ္တယ္ ပိုး အနားယူသင့္တယ္ "
" အင္းပါ ပိုးျပန္ပါ့မယ္ "
သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္စကားေျပာၿပီး ေမာင့္ဘက္ကိုလွည့္ကာ ႏွာဖူးထက္အနမ္းတစ္ပြင့္စြန့္ႀကဲၿပီး ေမာင့္ကိုႏႈတ္ဆက္စကားဆိုလိုက္သည္ ။
" ငယ္အိမ္ခဏျပန္လိုက္အုံးမယ္ ေမာင္ျမန္ျမန္သတိရလာေပးရမယ္ေနာ္ ေမာင္သတိရလာတဲ့အခါေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္လြမ္းေၾကာင္း ေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ျမတ္နိုးသလဲဆိုတာကိုေျပာျပမွာမို႔ ငယ့္ရဲ႕အၾကင္နာအနမ္းနဲ႕အတူေမာင္အျမန္ဆုံးသတိရလာပါေစ မြ "
ေမာင့္ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြဘက္ျပန္လွည့္ကာ နီယံနဲ႕အခန္းျပင္ကအာကာကိုပါႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၿပီး ႐ႊန္းႏွင့္အတူ တကၠစီဌားကာအိမ္ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
............
အျဖဴေရာင္လြင္ျပင္ႀကီးထဲ စ်ာန္တစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ရင္း လမ္းဆုံတစ္ခုတြင္ ဘယ္လမ္းကိုေကြ႕ရမွန္းစဥ္းသားရခက္ေန၏ ။ ထိုစဥ္အသံတစ္သံထြက္ေပၚလာခဲ့သည္ ။ လူအရိပ္လဲမျမင္ရသလို ဘာေျပာလိုက္သလဲဆိုတာကိုလဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမၾကားလိုက္ရေပ ။
" ဘယ္သူရွိလဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုကူညီပါအုံး ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လမ္းသြားရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္ "
တစ္ဖက္လူဆီမွအေျဖျပန္မလာခင္ လမ္းတစ္ဖက္မွ ဆူညံသံတခ်ိဳ႕ကိုၾကားေနရတာေၾကာင့္ စ်ာန္ ေခါင္းကိုက္လာသည္ ။ ေနရာမွာတင္ ဒူးေထာက္ကာ နားထင္ကိုဖိပြတ္ရင္း ဦးႏွောက္ကိုအလုပ္ေပးရသည္ ။ ထိုစဥ္ ေနာက္ထပ္အသံတစ္ခုထပ္ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ယခုအခါၾကားရသည့္အသံမွာ ပထမတစ္ခါၾကားရသလို ဆူညံမေနပါပဲ မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနသည့္အာ႐ုံကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းေစကာ အသံေလးကေအးခ်မ္းကာနားဝင္ပီယံရွိလွသည္ ။ ဒီအသံကို စ်ာန္ ၾကားဖူးသလိုလိုရွိေနတာေၾကာင့္ ဦးႏွောက္ကိုခဏအလုပ္ေပးကာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ဆက္စပ္ေတြးေတာၾကည့္သည္ ။
ထိုစဥ္ ကားaccidentမျဖစ္ခင္ကအခ်ိန္ေတြ ေခါင္းထဲတရိပ္ရိပ္ျပန္ေပၚလာကာ အရင္ဦးဆုံးငယ့္ဆီသြားတယ္ ငယ့္ကိုမေတြ႕ေတာ့၍ငယ့္ေနာက္လိုက္ရာကေန ကားaccidentျဖစ္တယ္ဆိုတာကေခါင္းထဲအႏွေးကြက္ျပသလိုတစ္ကြက္ခ်င္းျပန္ေပၚလာသည္ ။
" ေမာင္ျမန္ျမန္သတိရလာေပးရမယ္ေနာ္ ေမာင္သတိရလာတဲ့အခါ ေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္လြမ္းေၾကာင္း ေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ျမတ္နိုးရသလဲဆိုတာကိုေျပာျပမွာမို႔ ငယ့္ရဲ႕အၾကင္နာအနမ္းနဲ႕အတူ ေမာင္အျမန္ဆုံးသတိရလာပါေစ "
" ေမာင္ေျပာေတာ့ငယ္ကေမာင့္အပိုင္ဆို ငယ့္ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိပဲ ခုလိုအၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္ေနကင္ငယ္တကယ္စိတ္ဆိုးမိေတာ့မယ္ "
" သတိရလာပါေတာ့ေမာင္ရယ္ ငယ့္ကိုတကယ္ခ်စ္ရင္ ေမာင္ျမန္ျမန္သတိရလာပါေတာ့....ဟင့္ "
နားထဲသို႔တိုးဝင္လာေသာ ေအးခ်မ္းတဲ့ငယ့္အသံေလး တစ္ဖက္ကဆူဆူညံညံအသံေတြကပိုၿပီးက်ယ္ေလာင္လာကာ တဖန္ျပန္လည္ၿပီးေခါင္းေတြကိုက္ခဲလာသည္ ။ ထိုစဥ္ ထပ္ၿပီးၾကားလိုက္ရတဲ့ ငယ့္ရဲငိုသံေၾကာင့္ ဘယ္ဘတ္ရင္အုံမွဆစ္ခနဲနာက်င္သြားကာ မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္လိုက္ၿပီး ငယ့္အသံကိုအာ႐ုံစိုက္နားေထာင္လိုက္သည္ ။ ငယ့္ရဲ႕ရွိုက္ငိုသံကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ စ်ာန္ေနရာမွထကာ ဘယ္ဘက္လမ္းကိုေျပးဝင္သြားၿပီး ေျပးရင္းေျပးရင္းလမ္းကမဆုံးနိုင္ပဲ ျမဴေတြၾကားေပ်ာက္သြားသည္ ။
..............
ေနာက္တေန႕မနက္တြင္
ဝသုန္ အာကာ နီယံ တို႔ သုံးေယာက္ေဆး႐ုံေစာင့္ေနစဥ္ တံခါးဖြင့္သံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စ်ာန့္မာမီႏွင့္ဒယ္ဒီ ။
၃ေယာက္သားေနရာမွထကာ လူႀကီးေတြကိုေနရာေပးလိုက္သည္ ။
" သားတို႔လဲပင္ပန္းေနၿပီ အိမ္ျပန္ၿပီးနားၾကအုံးေနာ္ အန္တီတို႔ေစာင့္လိုက္မယ္ "
" ဟုတ္ အန္တီ အဲ့တာဆိုသားတို႔ျပန္လိုက္ပါအုံးမယ္ "
" အင္း သားတို႔ "
" စ်ာန္ ငါတို႔အားလုံးမင္းကိုေမွ်ာ္ေနတယ္ ျမန္ျမန္သတိရလာေတာ့ မင္းျမန္ျမန္သတိမရလာရင္ မပိုးကိုတျခားသူေနာက္ထည့္ေပးလိုက္မွာ "
အာကာ့ရဲ႕႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္စကားကို ဘယ္သူကမွအျပစ္မတင္ၾကေပ ။ စ်ာန့္ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ၃ေယာက္သားလွည့္ျပန္မည္အျပဳ ဝသုန့္စကားေၾကာင့္အကုန္လုံးစ်ာန့္အနားေရာက္သြားၾကသည္ ။
" စ်ာန္ စ်ာန္ လက္လႈပ္သြားတယ္ "
" ဟင္ တကယ္လား "
" ဟုတ္တယ္
ငါေသခ်ာေတြ႕လိုက္တယ္ "
စ်ာန့္ေမေမကေပ်ာ္လြန္း၍မ်က္ရည္က်လာသည္။ ဦးမင္းထက္က ဇနီးျဖစ္သူပုခုံးကိုကိုင္ကာႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္သည္ ။ အာကာကအေရးေပၚခလုတ္ကိုႏွိပ္ၿပီး ခဏအၾကာ ဆရာဝန္ႏွင့္nurseေလးေတြအေျပးေရာက္လာၾကသည္ ။
" ဆရာ ကြၽန္မသားအေျခေနေလးၾကည့္ေပးပါအုံး "
" စိုးရိမ္စရာေတာ့မရွိပါဘူး လူနာကသတိရလာေတာ့မွာပါ "
စ်ာန္သတိရေနေပမယ့္ အခန္းထဲမွာေျပာေနသည့္စကားသံေတြကိုအတိုင္းသားၾကားေနရသည္ ။ မ်က္လုံးကေတာ္ေတာ္ႏွင့္ဖြင့္လို႔မရေသးတာေၾကာင့္ အားယူကာျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္သည္ ။ မ်က္လုံးထဲ အလင္းေရာင္စူးခနဲဝင္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ပိတ္လိုက္ကာ စကားေျပာဖို႔ အားယူၾကည့္ေပမယ့္ လည္ေခ်ာင္းထဲေျခာက္ကပ္လို႔ဘာအသံမွထြက္မလာ ။ ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ႀကိဳးစားၿပီးမ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ကာ အရင္ဆုံးရွာမိသည္ကခ်စ္ရပါေသာငယ္ ။ ငယ့္ကိုမေတြ႕တာေၾကာင့္ အားယူကာငယ့္နာမည္ကိုေခၚလိုက္သည္ ။
" ငယ္ "
ပထမတခါမွာ ဘယ္သူမွမၾကားေပ ။ ႀကိဳးစားၿပီး အသံထြက္ေအာင္ထပ္ေခၚလိုက္သည္ ။
" ငယ္ "
" စ်ာန္ သတိရလာၿပီ ! "
အာကာ့အသံေၾကာင့္ စကားေျပာေနသည့္ ဆရာဝန္ႏွင့္စ်ာန့္မာမီ ဒယ္ဒီတို႔ရဲ႕အာ႐ုံစ်ာန့္ဆီေရာက္လာကာ ဆရာဝန္ကစ်ာန့္ကိုေဆးစစ္ေနၿပီး က်န္လူေတြကေဘးကေနအေျခေနကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။
" ေရ "
ေရေတာင္းေသာက္တဲ့အခါ ဝသုန္မွ ဂြမ္းကိုေရစြတ္ကာႏႈတ္ခမ္းဟေစၿပီး ပါးစပ္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္ ။ သည္လိုပုံစံမ်ိဳးအႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ေပးၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ စ်ာန္အဆင္ေျပသြားသည္ ။
" သားသက္သာလား ဘယ္လိုေနေသးလဲ "
ဆရာဝန္ရဲ႕အေမးကို စ်ာန္လိမ္လိုက္ကာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္ ။
။ နာက်င္မႈကိုလ်စ္လ်ဴရႈ႕ကာ ခ်စ္ရသူကိုမေတြ႕ေသး၍ေမးလိုက္သည္ ။
" ငယ္ "
" ဟုတ္သားပဲ ပိုးသိရင္ဝမ္းသာမွာဖုန္းဆက္လိုက္အုံးမယ္ "
ေျပာၿပီး နီယံကခ်က္ခ်င္းပဲဖုန္းထုတ္ကာ ပိုးဆီဖုန္းဆက္လိုက္သည္ ။ ခဏအၾကာဖုန္းကိုင္လာေတာ့ ပိုးအသံမွာသိသိသာသာမေကာင္းလွေပ ။ " စ်ာန္သတိရၿပီ " လို႔လဲ ေျပာလိုက္ေရာ အသံေတြတုန္ကာ " ခုခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္" ဆိုၿပီးဖုန္းခ်သြားေလသည္ ။
............
နီယံ့ဆီမွ ' ေမာင္သတိရလာၿပီ ' ဆိုေသာ သတင္းရရခ်င္း ေရေတာင္မခ်ိဳးနိုင္ပဲ အဝတ္အစားလဲကာ တကၠစီဌားၿပီး ေဆး႐ုံကိုထြက္လာခဲ့သည္ ။ မနက္ပိုင္း႐ုံးတတ္ခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကားလမ္းေတြပိတ္ကာ ခရီးၾကန့္ၾကာေနသည္ ။ ကားေပၚမွာဖင္တႂကြႂကြျဖင့္ ေရွ႕ကိုေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ၾကည့္ရတာကအေမာ။ ဒါကို
ကားေမာင္းသူ ဦးေလးကသတိထားမိသည္ထင္ ေမးလာသည္ ။
" အေရးႀကီးလို႔လားသမီး သမီးကိုၾကည့္ရတာစိတ္ေလာေနသလိုပဲ "
" ဟုတ္တယ္ဦးေလး "
" အင္းအင္း ဦးေလးအျမန္ေမာင္းေပးမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
အခ်ိန္တစ္ခုၾကာၿပီးသည့္ေနာက္ ကားေလးဟာ ေဆး႐ုံေရွ႕ကိုဆိုက္ေရာက္လာၿပီး ေငြရွင္းကာ ပိုးေဆး႐ုံထဲအေျပးတစ္ပိုင္းျဖင့္ဝင္လာခဲ့သည္ ။ ေဆး႐ုံထဲဝင္လာသည့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လူေတြရဲ႕ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ကိုလည္းဂ႐ုမစိုက္အား ။ ေနာက္ဆုံးမွာ အေမာတေကာျဖင့္ စ်ာန့္ရဲ႕အခန္းေရွ႕ကိုေရာက္လာခဲ့ၿပီး အခန္းထဲကိုတန္းမဝင္နိုင္ေသးပဲ အခန္းေရွ႕မွာအေမာေျဖေနမိသည္ ။ ၿပီးမွ အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ေမာင့္အနားကိုအေျပးသြားလိုက္သည္ ။
အခန္းတံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ အခန္းထဲရွိလူအားလုံး၏အၾကည့္မွာ ဝင္လာသည့္သူထံတြင္ ။ အၿမဲတမ္းသနပ္ခါးလိမ္းကာေၾကာ့ေၾကာ့ေကာ့ေကာ့ေနတတ္သည့္ပိုးဟာ ခုခ်ိန္မွာ သနပ္ခါးေတာင္မလိမ္းနိုင္ပဲဖရိုဖရဲဆန္စြာ ။
အခန္းထဲဝင္လာၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွအာ႐ုံမရပဲ စ်ာန့္ဆီကိုတစိုက္မတ္မတ္ေလွ်ာက္သြားသည့္ပိုးကိုၾကည့္ကာ အားလုံးပဲ အလိုက္တသိအခန္းထဲမွထြက္သြားၾကသည္ ။
" ေမာင္ သက္သာလားဟင္ "
အခန္းထဲဝင္လာကတည္းက ခ်စ္ရသူ၏ပုံစံကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မည္မွ်စိတ္ပူပန္ေနသလဲဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွား ။ ခ်စ္ရသူ၏အေမးကို
ၿပဳံးကာေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး အနားကိုတိုးလာေစရန္ေခၚလိုက္သည္ ။ အနားေရာက္လာသည့္ငယ့္ကို ေရွ႕နည္းနည္းထပ္တိုးေစကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဖိကပ္႐ုံမွ် ဖြဖြေလးအနမ္းေပးလိုက္သည္ ။ ထိုအခါ မ်က္လုံးေလးျပဴးက်ယ္သြားၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနေသာခ်စ္ရသူကို သြားေပၚသည္အထိရယ္ျပလိုက္သည္ ။ ထိုအခါမွ သတိရကာ ဖယ္ခြာသြားၿပီး လက္ကေလးႏွင့္ႏႈတ္ခမ္းကိုအုပ္ကိုင္ကာ မ်က္လုံးေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ေနပုံကအသည္းယားစရာ ။
ပိုး အနမ္းခံလိုက္ရၿပီး သတိလက္လြတ္ေမာင့္ကိုျပဴးၾကည့္ေနမိသည္ ။ သတိရလာမွေမာင့္အနားမွဖယ္လိုက္ၿပီး ရန္ေစာင္သလိုေလးမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္ ။
" ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိပဲအၾကာႀကီးအိပ္ေနၿပီး ခုမွခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းပဲနမ္းျပန္ၿပီ ေမာင္ကတကယ့္လူဆိုးေကာင္ပဲ "
" ေမာင္လူဆိုးေလးကို ငယ္ကမခ်စ္ေတာ့ဘူးလား "
" ခ်စ္တာေပါ့ "
" ဒါဆိုေဆး႐ုံကဆင္းတာနဲ႕လက္ထပ္ရေအာင္ ေမာင္ ငယ့္ကိုစိတ္မခ်ေတာ့ဘူး "
" ေမာင္ကလဲ လက္ထပ္ဖို႔က်ငယ္ေသးတယ္ေလ "
" ငယ့္ရဲ႕ေမာင္ကေလ အသက္ငယ္ေပမယ့္ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲဆိုတာ ယူၿပီးရင္ငယ္သိလိမ့္မယ္ ေနာ္ ေနာ္ ေနာ္ လက္ထပ္ၾကရေအာင္ေနာ္ "
' အာ လူဆိုးေကာင္ စကားကိုဘယ္လိုေျပာေနတာလဲမသိဘူး '
" ဒါမယ့္ ေမေမ့ကိုဘာမွမေျပာရေသးဘူး
" ငယ့္ေမေမကတစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းနဲ႕သိေနေလာက္ၿပီ သေဘာတူလက္ခံလာေအာင္ေမာင္ကႀကိဳးစားမွာမို႔ ငယ္ကေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ၿငိမ့္႐ုံပဲ "
" ခဏေလးေနပါအုံး သတိရတာနဲ႕မဂၤလာေဆာင္ဖို႔တန္းေျပာတာပဲ ဟြန့္ "
" ငယ္ဝင္လာကတည္းကေမာင့္ေရာဂါတစ္ဝက္ေလာက္သက္သာေနပါၿပီ
" အပိုေတြ "
" ပိုလားမပိုလား လက္ထပ္ဖို႔ေျပာတာကိုပဲၾကည့္ေလ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမာင္။တကယ္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ေမာင္သာတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ "
မ်က္ရည္ေတြက်ရင္း ေက်းဇူးတင္စကားဆိုေနေသာ ခ်စ္ရသူ၏စကားကိုျဖတ္ကာ စ်ာန္ေျပာလိုက္သည္။
" ေမာင္ဘာမွမျဖစ္တာမို႔ ငယ္မငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္ "
အခန္းအျပင္ကေနၾကည့္ေနေသာသူငယ္ခ်င္းေတြမွာ ပိုးရဲ႕အရင္လိုပုံစံမ်ိဳးကိုျပန္ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ခုမွပဲစိတ္ေအးရေတာ့သည္ ။
21/3/22
14/6/22(Edit Date)