Browse

system 091

By TeeKo0

1.1M 121K 5.8K

wang yibo 💞 xiao zhan [ကျေးဇူးပြုပြီးအုန်းသီးကိုလေးစားပါ] ^^^^^^^^^^^ ^^^^ [ေက်းဇူးျပဳၿပီးအုန္းသီးကိုေလးစားပ... More

intro
(1.1)Arc 1
Character introduction
(1.2)
(1.3)
(1.4)
(1.5)
(1.6)
(1.7)
(1.8)
(1.9)
(1.10)
(1.11)
(1.12)
(1.13)
(1.14)
(1.15)End....
Arc(2)
Character introduction
(2.1)
(2.2)
(2.3)
(2.4)
(2.5)
(2.6)
(2.7)
(2.8)
(2.9)
(2.10)
(2.11)
(2.12)
(2.13)
(2.14)
(2.15)
(2.16)
(2.17)
(2.18)
(2.19)
(2.20)End....
Arc(3)
Character introduction
(3.1)
(3.2)
(3.3)
(3.4)
(3.5)
(3.6)
(3.7)
(3.8)
(3.9)
(3.10)
(3.11)
(3.12)
(3.13)
(3.14)
(3.15)
(3.16)
(3.17)
(3.18)
(3.19)
(3.20)End....
Arc(4)
Character introduction
(4.1)
(4.2)
(4.3)
(4.4)
(4.5)
(4.6)
(4.7)
(4.8)
(4.9)
(4.10)
(4.11)
(4.12)
(4.13)
(4.14)
(4.15)
(4.16)
(4.17)
(4.18)
(4.19)End....
Arc(5)
Character introduction
(5.1)
(5.2)
(5.3)
(5.4)
(5.5)
(5.6)
(5.7)
(5.8)
(5.9)
(5.10)
(5.11)
(5.12)
(5.13)
(5.14)
(5.15)
(5.16)
(5.17)
(5.18)
(5.19)
(5.20)
(5.21)
(5.22)
(5.23)
(5.24)End....
Arc(6)
Character introduction
(6.1)
(6.2)
(6.3)
(6.4)
(6.5)
(6.6)
(6.7)
(6.8)
(6.9)
(6.10)
(6.11)
(6.12)
(6.13)
(6.14)
(6.15)
(6.16)
(6.17)
(6.18)
(6.19)
(6.20)
(6.21)End....
Arc(7)
Character introduction
(7.1)
(7.2)
(7.3)
(7.4)
(7.5)
(7.6)
(7.7)
(7.8)
(7.9)
(7.10)
(7.11)
(7.12)
(7.13)
(7.14)
(7.15)
(7.16)
(7.17)
(7.18)
(7.19)
(7.20)
(7.21)End....
Arc(1.16) [Return]
(1.17) [Return]
(1.18) [Return]
(1.19) [Return]
(1.20) [Return]
(1.21) [Return]
(1.22) [Return]
(1.23) [Return]
(1.24) [Return]
(1.25) [Return]
(1.26) [Return]
(1.27) [Return]
(1.28) [Return]
(1.29) [Return]
(1.30) [Return]
(1.31) [Return]
(1.32) [Return]End....
Arc(8)
Character introduction
(8.1)
(8.2)
(8.3)
Book ခွဲခြင်း

You are reading

system 091

Romance

wang yibo 💞 xiao zhan [ကျေးဇူးပြုပြီးအုန်းသီးကိုလေးစားပါ] ^^^^^^^^^^^ ^^^^ [ေက်းဇူးျပဳၿပီးအုန္းသီးကိုေလးစားပါ]

bl romance supernatural system wangyibo xiaozhan yizhan

(2.1)

11.4K 1K 32
By TeeKo0

Unicode

ရှောင်ကျန့်စီးလာသည့်ဇိမ်ခံကားအနက်ရောင်သည်ကြီးမားသည့်ခြံဝန်းထဲသို့စတင်ဝင်ရောက်လာသည်။

၁၅မိနစ်ခန့်ကြာပြီးနောက်တွင်ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည့်စံအိမ်ကြီးရှေ့၌ဇိမ်ခံကားကြီးမှာရပ်တန့်သွားသည်။ဇာတ်လိုက်မကျန့်နင်လေးသည်အရင်ဦးစွာရှောင်ကျန့်၏သေးငယ်သည့်လက်လေးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်းကားပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်။

ကလေးငယ်နှစ်ယောက်လုံးဟာသူတို့အရှေ့ကအလွန်အမင်းကြီးကျယ်ခမ်းနားသည့်အိမ်တော်ကြီးကိုပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်ကြည့်ရုံသာတတ်နိုင်ကြသည်။ထိုအချိန်တွင်အလွန်လှပသည့်မိန်းမကြီးတစ်ယောက်သည်ရိုကျိုးပုံရသည့်လူအိုကြီးတစ်ယောက်နှင့်အိမ်ဖော်တစ်ချို့ကိုဦးဆောင်၍အိမ်အပြင်သို့ထွက်လာသည်။သူမဟာရှောင်ကျန့်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကိုမြင်သည်နှင့်နူးညံ့စွာပြုံးပြလာခဲ့သည်။

"ကလေးတို့ကအန်တီ့ယောက်ျားမိဘမဲ့ဂေဟာကခေါ်ယူမွေးစားထားတဲ့ကလေးတွေဖြစ်မယ်ထင်တယ်......"

ထိုမိန်းမကြီး၏ကျက်သရေရှိသည့်အပြုံးကိုမြင်သည့်ရှောင်ကျန့်ဟာဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားခဲ့သည်။

"ဟုတ်ကဲ့.....တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်
အန်တီ.....သမီးနာမည်ကကျန့်နင်ပါ....
ဒါကတော့သမီးရဲ့အမွှာမောင်လေး
ကျန့်ရင်လို့ခေါ်ပါတယ်...."

တတ်ကြွသည့်ဇာတ်လိုက်မကျန့်နင်ကသူမမောင်လေးအစားပြန်လည်ဖြေကြားပေးသည်။

လှပသည့်မိန်းမကြီးဟာအလွန်လှပသည့်ကလေးနှစ်ယောက်ကိုအတော်လေးသဘောကျသွားသည်။အထူးသဖြင့်အငယ်ကောင်လေးကျန့်ရင်ဖြစ်သည်။ထိုကလေးက,ကလေးမလေးလောက်သွက်သွက်လက်လက်မရှိပေမယ့်သူ့ရဲ့သန့်စင်သည့်ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့မျက်ဝန်းဝိုင်းကြီးများမှာလူတိုင်းကိုကာကွယ်ပေးချင်စိတ်ပေါ်ပေါက်လာစေသည်။

"အရင်ဆုံးအန်တီကပဲတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်.....အန်တီ့ယောက်ျားကအန်တီအဖော်ရဖို့အတွက်ကလေးတစ်ယောက်လောက်မွေးစားဖို့ပြောနေတာကြာပြီ.....အခုလည်းကလေးတို့နှစ်ယောက်ကိုသွားကြိုမယ့်အချိန်ကျမှအရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာလို့အသည်းအသန်ပြေးသွားရတယ်လေ.....အန့်တီမှာလည်းနှလုံးရောဂါအခံရှိတော့အပြင်တွေဘာတွေထွက်ဖို့ကအဆင်မပြေဘူး.......ဒါကြောင့်သမီးတို့ကိုဒါရိုက်ဘာနဲ့ပဲခေါ်လာခဲ့ရတာပါ...."

ရှောင်ကျန့်အံ့ဩသွားသည်။ထိုအမျိုးသမီးကြီးတွင်မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်ကဲ့သို့နှလုံးရောဂါရှိနေမှန်းမထင်ထားခဲ့ချေ။ရှောင်ကျန့်နည်းတူကျန့်နင်သည်လည်းအံ့အားသင့်သွားသည်။

"အန်တီ့မှာနှလုံးရောဂါရှိတာလား???"

ထိုစကားဟာအနည်းငယ်ရိုင်းပြသလိုရှိပေမယ့်လှပကျက်သရေရှိသည့်အမျိုးသမီးကြီးကတော့ကျန့်နင်၏အမေးစကားကိုစိတ်ဆိုးခြင်းအလျင်းမရှိပဲအပြုံးလေးဖြင့်သာခေါင်းငြှိမ့်ပြသည်။

"သမီးမောင်လေးမှာလည်းမွေးရာပါနှလုံးရောဂါရှိတယ်အန်တီ....."

ရှောင်ကျန့်ကိုယ့်မျက်နှာကိုယ်တောင်ဖြတ်ရိုက်ချင်သွားသည်။ဇာတ်လိုက်မကအရမ်းတည့်တိုးဆန်ပြီးပွင့်လင်းတာပဲ.....

အမျိုးသမီးကြီး၏မျက်နှာဟာတော့အံ့ဩသွားပုံရသည်။သူမအလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိသည်။ထိုအလွန်အမင်းချစ်စရာကောင်းသည့်ကလေးငယ်လေးမှာသူမနှင့်ဘဝတူတွေဖြစ်နေမှန်းမထင်ထားမိပေ။

အမျိုးသမီးကြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်နေသည်ကိုသတိထားမိသွားသည့်အိမ်တော်ထိန်းကြီးမှာချက်ချင်းပဲစကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သည်။

"သခင်မကြီး.....ကလေးတွေကိုအိမ်ထဲအရင်ဆုံးခေါ်လိုက်ရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်"

အမျိုးသမီးကြီးဟာသူမတို့မှာအိမ်ပေါက်ဝ၌ရပ်၍စကားပြောနေသည်ကိုချက်ချင်းသတိရသွားသည်။

"အာ.....အန်တီမေ့သွားတယ်ကွယ်.....
လာ....လာ....အိမ်ထဲအရင်ဆုံးဝင်ကြအုံး"

လှပကျက်သရေရှိသည့်အမျိုးသမီးကြီးသည်ရှောင်ကျန့်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကိုအိမ်ထဲသို့ခေါ်ယူလိုက်သည်။

ကြီးမားကျယ်ဝန်းသည့်ဧည့်ခန်းကြီးရှိဆိုဖာပေါ်၌သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကိုထိုင်စေသည်။ဇာတ်လိုက်မကျန့်နင်သည်ကလေးပီပီတွေ့သမျှအရာအားလုံးကိုလိုက်စပ်စုနေခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးကြီးဟာရှောင်ကျန်တို့ဆန့်ကျင်ဘက်ဆိုဖာပေါ်၌ဝင်ထိုင်ပြီးပြုံးပြုံးလေးဖြင့်သာသူမကိုယ်သူမမိတ်ဆက်လာခဲ့သည်။

"အန်တီ့နာမည်ကပိုင်လုလုလို့ခေါ်တယ်....
အခုကစပြီးကလေးတို့နှစ်ယောက်လုံး
ကအန်တီ့ရဲ့သားနဲ့သမီးတွေပဲ.....
အန်တီ့မှာသားတစ်ယောက်တော့ရှိတယ်....
သမီးတို့ထက်တော့ငယ်မယ်ထင်တယ်....."

သူမသားအကြောင်းစပြောသည်နှင့်သူမဟာသက်ပြင်းတစ်ချက်သာချလိုက်၏။

"အန်တီ့ရဲ့သားလေးကအရမ်းအနေတည်တယ်.....တအားလည်းအေးစက်စက်နိုင်ပြီးမိဘတွေနဲ့တောင်စကားသိပ်ပြောတာမဟုတ်ဘူး.....ဒါကြောင့်ကလေးတို့နှစ်ယောက်ကအန်တီ့သားလေးကိုသည်းခံပြီးပေါင်းပေးကြပါကွယ်....."

"ဟုတ်ကဲ့အန်တီ...."

ရှောင်ကျန့်တို့နှစ်ယောက်လုံးတတ်ကြွစွာဖြင့်ပြန်လည်ဖြေဆိုကြသည်။အမျိုးသမီးဟာကလေးနှစ်ယောက်ကိုအပြုံးဖြင့်သာကြည့်ရင်း.......

"ဘာကိုအန်တီလဲ.....အခုချိန်ကစပြီးအန်တီက,ကလေးတို့ရဲ့အမေဖြစ်သွားပြီ.....မားလို့ခေါ်ကြည့်ကြပါလား...."

ရှောင်ကျန့်နဲ့ကျန့်နင်တို့တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်းပျော်ရွှင်စွာဖြင့်ပင်.....

"မား...."

အမျိုးသမီးကြီး၏မျက်နှာတွင်ကျေနပ်နှစ်သိမ့်သည့်ဟန်ပေါ်ပေါက်လာသည်။သူမကသူမ၏လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုဆန့်တန်းပေးသည်။အထာသိသည့်ဇာတ်လိုက်မသည်အရင်ဦးစွာရှောင်ကျန့်ကိုအမျိုးသမီးကြီး၏ရင်ခွင်ထဲသို့တွန်းပို့၍ပြီးမှသူမကိုယ်တိုင်ခုန်ဝင်လာခဲ့သည်။ဘေးနားရှိအိမ်တော်ထိန်းနှင့်အိမ်ဖော်တွေမှာကြည်နူးဝမ်းသာသည့်မျက်ဝန်းများဖြင့်နွေးထွေးသည့်မြင်ကွင်းလေးကိုကြည့်နေကြသည်။

အထူးသဖြင့်အိမ်တော်ထိန်းကြီးဆိုမျက်ရည်တွေပါဝဲတတ်လာသည်။သူတို့အိမ်ကြီးမှာအရင်တုန်းကအရမ်းအထီးကျန်လွန်းသည်။သခင်ကြီးကအရမ်းအလုပ်များတာကြောင့်အိမ်မှာအမြဲတမ်းနေ၍သခင်မကြီးကိုအဖော်မပြုနိုင်ချေ။သခင်လေးကျပြန်တော့လည်းသီးသန့်နေတတ်သည့်အကျင့်စရိုက်ကြောင့်သခင်မကြီးကိုချွဲတာနွဲ့တာမျိုးလည်းမရှိပေ။

ထို့ကြောင့်လည်းရိသခင်ကြီးဟာသခင်မကြီးအဖော်ရဖို့ရန်အတွက်တတ်တတ်ကြွကြွဖြင့်ကလေးနှစ်ယောက်ကိုမွေးစားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သဘောကောင်းကြင်နာတတ်သည့်သခင်မကြီးယခုကဲ့သို့ပျော်ရွှင်နေတာမြင်တော့အစေခံအားလုံးမှာဝမ်းသာနေကြသည်။

"မား"

ရုတ်တရတ်ထွက်ပေါ်လာသည့်အေးတိအေးစက်နိုင်သည့်ကလေးတစ်ယောက်၏အသံဟာကြည်နူးဖွယ်ရာမြင်ကွင်းလေးကိုဖျက်စီးလိုက်သည်။ရှောင်ကျန့်၏ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့မျက်ဝန်းဝိုင်းကြီးမှာလှေကားထက်၌မတ်တပ်ရပ်နေသည့်သေးငယ်သောပုံရိပ်လေးဆီသို့ကျရောက်သွားသည်။

အနာဂတ်big bossကြီးရဲ့ကလေးဗားရှင်းကိုမြင်ဖူးချင်၏။

ရှောင်ကျန့်၏မျက်ဝန်းတစ်စုံမှာအနည်းငယ်ဝိုင်းစက်သွားသည်။

လှေကားထက်တွင်၅နှစ်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်မှာမတ်တပ်ရပ်နေသည်။ထိုကလေးလေး၏မျက်နှာသည်ပန်းပုနတ်ဘုရားထုလုပ်ပေးထားသကဲ့သို့လှပလွန်းသည်။အထူးခြားဆုံးအချက်တစ်ခုမှာထိုကလေး၏မျက်နှာကအလွန်အမင်းအေးစက်နေ၍ခံစားချက်ရှိမနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

"သားငယ်...."

ရိသခင်မကြီးသည်သူမ၏သားငယ်လေးကိုခပ်ပြုံးပြုံးလေးဖြင့်သာကြည်၍ရှောင်ကျန့်တို့မောင်နှမနှင့်မိတ်ဆက်ပေးသည်။

"သား....ရိမင်....အခုကစပြီး
သူတို့ကသားရဲ့ကိုကိုနဲ့မမဖြစ်သွားပြီပဲ...."

ရိမင်ဆိုသည့်ကလေးငယ်လေးဟာဘာမှပြန်မပြောပေ။သူ့ရဲ့မျက်လုံးတစ်စုံမှာအရုပ်လေးကဲ့သို့ချစ်စရာကောင်းလွန်းလှသည့်ရှောင်ကျန့်စီသို့သာကျရောက်နေခဲ့သည်။ရိမင်လေးဟာသူ့ရဲ့ရှည်လျားသည့်မျက်တောင်လေးကိုတစ်ချက်ခတ်လိုက်သည်။အကုန်လုံးဟာသခင်ငယ်လေးသဘောမကျဘူးထင်တာကြောင့်စိုးထိတ်စွာငြိမ်သက်နေခဲ့သည်။

ရိမင်လေးဟာလှေကားထက်မှဆင်း၍ရိသခင်မကြီးတို့ဆီဦးတည်၍လျှောက်လာခဲ့သည်။အကုန်လုံး၏ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့်အကြည့်များအောက်တွင်ပင်ရှောင်ကျန့်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ဆီသို့လှမ်းလာသည်။

ဘာကိုမှမသိသည့်တတ်ကြွတဲ့ဇာတ်လိုက်မလေးဟာအရှေ့သို့တိုး၍သူမကိုသူမမိတ်ဆက်လာခဲ့၏။

"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်မောင်လေး.....
မမနာမည်ကကျန့်နင်ပါ...."

ရိမင်သည်ချက်ချင်းပင်လက်ဆန့်ရင်းနှုတ်ဆက်လာသည့်ကျန့်နင်အသေးလေးကိုမမြင်တွေ့သကဲ့သို့ပင်ဖြတ်ကျော်သွားခဲ့သည်။

ကျန့်နင်၏လက်လေးတွေမှာလေထဲ၌ပင်ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ရိမင်အသေးလေးကတော့တခြားသူတွေဘယ်လိုထင်ထင်ဂရုစိုက်ခြင်းလုံးဝမရှိပဲရှောင်ကျန့်ရှေ့၌ရပ်တန့်သွားသည်။

ရှောင်ကျန့်အသေးလေးနှင့်ရိမင်အသေးလေးတို့ဟာတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်မလွတ်တမ်းစိုက်ကြည့်နေမိကြသည်။ရှောင်ကျန့်သည်သူ့ထက်ခေါင်းတစ်လုံးစာမျှနိမ့်သည့်ရိမင်၏ဖောင်းကားနေသည့်မျက်နှာလှလှလေးကိုကြည့်ရင်းအနည်းငယ်ထူးဆန်းသည့်ခံစားချက်တစ်ခုမှာသူ့ရင်ထဲ၌ပျံ့နှံ့လာသည်။

ရိမင်အသေးလေး၏နက်မှောင်နေသည့်မျက်လုံးဝိုင်းကြီးတစ်စုံကိုကြည့်ရင်းရှောင်ကျန့်၏နှလုံးမှာရင်ဘတ်ထဲမှတစ်ချက်ဆောင့်ခုန်သွားသည်။

ဘယ်၅နှစ်အရွယ်ကလေးကများဒီလောက်ထိတည်ငြိမ်နိုင်မှာလည်း.....

ခဏမျှကြာပြီးနောက်ရိမင်လေး၏ခပ်ရဲရဲနှုတ်ခမ်းပါးလေးမှာအနည်းငယ်ပွင့်ဟ,သွားပြီးမည်သူမှမထင်မှတ်ထားသည့်စကားတစ်ခွန်းကိုဆိုလာသည်။

"ကိုကို..."

အသံလေးမှာအနည်းငယ်အေးစက်နေပေမယ့်လည်းကလေးဆန်မှုများနှင့်အတူထူးခြားသည့်နူးညံ့မှုများကိန်းအောင်းနေခဲ့သည်။

ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်သွားသည်။

အိမ်ဖော်များမှာပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်ပြန်ပိတ်ရန်မေ့နေကြပြီးအိမ်တော်ထိန်းကြီးမှာသူနားကြားမှားသည်ဟုသာထင်လိုက်သည်။ရိမား၏မျက်ဝန်းတစ်စုံမှာလည်းအံ့အားသင့်မှုများကြောင့်ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သွားခဲ့သည်။

သူမသားလေးကတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုနူးနူးညံ့ညံ့ခေါ်လိုက်တယ်တဲ့......

"ကိုကို့နာမည်ကဘယ်လိုခေါ်လဲဟင်...."

"အာ.....ဟမ်...."

"ကိုကို့နာမည်"

"ကျန့်...ကျန့်ရင်"

ရုတ်ချည်းပင်ရိမင်လေးဟာမည်သူမှမထင်မှတ်ထားသည့်အပြုအမူတစ်ခုကိုပြုလုပ်လိုက်သည်။ရိမင်လေး၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးမှာတဖြည်းဖြည်းကော့တတ်သွားပြီးလှပသည့်အပြုံးတစ်ပွင့်ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။

"ဒါဆို....ကိုကိုကကျွန်တော်နဲ့တူတူ
နေမယ်မဟုတ်လားဟင်"

ပတ်ဝန်းကျင်ဟာတောက်ပသွားသည်။

ရိမား၏မျက်ဝန်းတစ်စုံ၌မျက်ရည်တစ်ချို့ဝဲတတ်လာသည်။

သူမသားလေးပြုံးလိုက်တယ်.....

သူမရူးမတတ်ပျော်ရွှင်မိသည်။

သူမသားလေးဟာမွေးကတည်းကစိတ်ခံစားချက်မရှိချေ။ဤသည်ကိုအတွင်းလူတစ်ချို့သာသိထားကြသည်။အချစ်၊အမုန်းခံစားချက်တင်မကငိုလည်းငိုခြင်းမရှိသလို၊ရယ်ခြင်း၊ပြုံးခြင်းလည်းကင်းမဲ့သည်။

ဒါပေမယ့်........
ယခုအခါတွင်သူမသားလေး၏ပထမဆုံးသောအပြုံးကိုသူမမြင်တွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။ဤသည်ကလည်းသူမတို့ခေါ်ယူမွေးစားလိုက်သည့်ကျန့်ရင်ဆိုသူကလေးငယ်လေးကြောင့်သာဖြစ်သည်။

ဘာကြောင့်မှန်းသူမ,မသိပေမယ့်သူမသားလေးပျော်နေသ၍အရာအားလုံးအဆင်ပြေသည်။

တစ်ဖက်တွင်လည်းကျန့်နင်သည်သူမကိုလျစ်လျူရှု့၍သူမမောင်လေးကိုစကားစပြောသည့်ထိုကလေးငယ်ကိုကြည့်ရင်းနှုတ်ခမ်းအနည်းငယ်ဆူလိုက်သည်။

သူမစိတ်ထဲတွင်ထိုကောင်လေးကသူမမောင်လေးကိုခိုးယူလိုက်သလိုခံစားရသည်။

_______________________________________________________________

Zawgyi

ေရွာင္က်န့္စီးလာသည့္ဇိမ္ခံကားအနက္ေရာင္သည္ႀကီးမားသည့္ၿခံဝန္းထဲသို႔စတင္ဝင္ေရာက္လာသည္။

၁၅မိနစ္ခန့္ၾကာၿပီးေနာက္တြင္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားသည့္စံအိမ္ႀကီးေရွ႕၌ဇိမ္ခံကားႀကီးမွာရပ္တန့္သြားသည္။ဇာတ္လိုက္မက်န့္နင္ေလးသည္အရင္ဦးစြာေရွာင္က်န့္၏ေသးငယ္သည့္လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းကားေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။

ကေလးငယ္ႏွစ္ေယာက္လုံးဟာသူတို႔အေရွ႕ကအလြန္အမင္းႀကီးက်ယ္ခမ္းနားသည့္အိမ္ေတာ္ႀကီးကိုပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ၾကည့္႐ုံသာတတ္နိုင္ၾကသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္အလြန္လွပသည့္မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္သည္ရိုက်ိဳးပုံရသည့္လူအိုႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္အိမ္ေဖာ္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုဦးေဆာင္၍အိမ္အျပင္သို႔ထြက္လာသည္။သူမဟာေရွာင္က်န့္တို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္သည္ႏွင့္ႏူးညံ့စြာၿပဳံးျပလာခဲ့သည္။

"ကေလးတို႔ကအန္တီ့ေယာက္်ားမိဘမဲ့ေဂဟာကေခၚယူေမြးစားထားတဲ့ကေလးေတြျဖစ္မယ္ထင္တယ္......"

ထိုမိန္းမႀကီး၏က်က္သေရရွိသည့္အၿပဳံးကိုျမင္သည့္ေရွာင္က်န့္ဟာဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားခဲ့သည္။

"ဟုတ္ကဲ့.....ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္
အန္တီ.....သမီးနာမည္ကက်န့္နင္ပါ....
ဒါကေတာ့သမီးရဲ႕အမႊာေမာင္ေလး
က်န့္ရင္လို႔ေခၚပါတယ္...."

တတ္ႂကြသည့္ဇာတ္လိုက္မက်န့္နင္ကသူမေမာင္ေလးအစားျပန္လည္ေျဖၾကားေပးသည္။

လွပသည့္မိန္းမႀကီးဟာအလြန္လွပသည့္ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုအေတာ္ေလးသေဘာက်သြားသည္။အထူးသျဖင့္အငယ္ေကာင္ေလးက်န့္ရင္ျဖစ္သည္။ထိုကေလးက,ကေလးမေလးေလာက္သြက္သြက္လက္လက္မရွိေပမယ့္သူ႕ရဲ႕သန့္စင္သည့္ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္ဝန္းဝိုင္းႀကီးမ်ားမွာလူတိုင္းကိုကာကြယ္ေပးခ်င္စိတ္ေပၚေပါက္လာေစသည္။

"အရင္ဆုံးအန္တီကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္.....အန္တီ့ေယာက္်ားကအန္တီအေဖာ္ရဖို႔အတြက္ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ေမြးစားဖို႔ေျပာေနတာၾကာၿပီ.....အခုလည္းကေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုသြားႀကိဳမယ့္အခ်ိန္က်မွအေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုေပၚလာလို႔အသည္းအသန္ေျပးသြားရတယ္ေလ.....အန့္တီမွာလည္းႏွလုံးေရာဂါအခံရွိေတာ့အျပင္ေတြဘာေတြထြက္ဖို႔ကအဆင္မေျပဘူး.......ဒါေၾကာင့္သမီးတို႔ကိုဒါရိုက္ဘာနဲ႕ပဲေခၚလာခဲ့ရတာပါ...."

ေရွာင္က်န့္အံ့ဩသြားသည္။ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးတြင္မူလခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ကဲ့သို႔ႏွလုံးေရာဂါရွိေနမွန္းမထင္ထားခဲ့ေခ်။ေရွာင္က်န့္နည္းတူက်န့္နင္သည္လည္းအံ့အားသင့္သြားသည္။

"အန္တီ့မွာႏွလုံးေရာဂါရွိတာလား???"

ထိုစကားဟာအနည္းငယ္ရိုင္းျပသလိုရွိေပမယ့္လွပက်က္သေရရွိသည့္အမ်ိဳးသမီးႀကီးကေတာ့က်န့္နင္၏အေမးစကားကိုစိတ္ဆိုးျခင္းအလ်င္းမရွိပဲအၿပဳံးေလးျဖင့္သာေခါင္းျငႇိမ့္ျပသည္။

"သမီးေမာင္ေလးမွာလည္းေမြးရာပါႏွလုံးေရာဂါရွိတယ္အန္တီ....."

ေရွာင္က်န့္ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ေတာင္ျဖတ္ရိုက္ခ်င္သြားသည္။ဇာတ္လိုက္မကအရမ္းတည့္တိုးဆန္ၿပီးပြင့္လင္းတာပဲ.....

အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏မ်က္ႏွာဟာေတာ့အံ့ဩသြားပုံရသည္။သူမအလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိသည္။ထိုအလြန္အမင္းခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ကေလးငယ္ေလးမွာသူမႏွင့္ဘဝတူေတြျဖစ္ေနမွန္းမထင္ထားမိေပ။

အမ်ိဳးသမီးႀကီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည္ကိုသတိထားမိသြားသည့္အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးမွာခ်က္ခ်င္းပဲစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္သည္။

"သခင္မႀကီး.....ကေလးေတြကိုအိမ္ထဲအရင္ဆုံးေခၚလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္"

အမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာသူမတို႔မွာအိမ္ေပါက္ဝ၌ရပ္၍စကားေျပာေနသည္ကိုခ်က္ခ်င္းသတိရသြားသည္။

"အာ.....အန္တီေမ့သြားတယ္ကြယ္.....
လာ....လာ....အိမ္ထဲအရင္ဆုံးဝင္ၾကအုံး"

လွပက်က္သေရရွိသည့္အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ေရွာင္က်န့္တို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကိုအိမ္ထဲသို႔ေခၚယူလိုက္သည္။

ႀကီးမားက်ယ္ဝန္းသည့္ဧည့္ခန္းႀကီးရွိဆိုဖာေပၚ၌သူတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကိုထိုင္ေစသည္။ဇာတ္လိုက္မက်န့္နင္သည္ကေလးပီပီေတြ႕သမွ်အရာအားလုံးကိုလိုက္စပ္စုေနခဲ့သည္။

အမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာေရွာင္က်န္တို႔ဆန့္က်င္ဘက္ဆိုဖာေပၚ၌ဝင္ထိုင္ၿပီးၿပဳံးၿပဳံးေလးျဖင့္သာသူမကိုယ္သူမမိတ္ဆက္လာခဲ့သည္။

"အန္တီ့နာမည္ကပိုင္လုလုလို႔ေခၚတယ္....
အခုကစၿပီးကေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး
ကအန္တီ့ရဲ႕သားနဲ႕သမီးေတြပဲ.....
အန္တီ့မွာသားတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္....
သမီးတို႔ထက္ေတာ့ငယ္မယ္ထင္တယ္....."

သူမသားအေၾကာင္းစေျပာသည္ႏွင့္သူမဟာသက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာခ်လိဳက္၏။

"အန္တီ့ရဲ႕သားေလးကအရမ္းအေနတည္တယ္.....တအားလည္းေအးစက္စက္နိုင္ၿပီးမိဘေတြနဲ႕ေတာင္စကားသိပ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူး.....ဒါေၾကာင့္ကေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္ကအန္တီ့သားေလးကိုသည္းခံၿပီးေပါင္းေပးၾကပါကြယ္....."

"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ...."

ေရွာင္က်န့္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးတတ္ႂကြစြာျဖင့္ျပန္လည္ေျဖဆိုၾကသည္။အမ်ိဳးသမီးဟာကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုအၿပဳံးျဖင့္သာၾကည့္ရင္း.......

"ဘာကိုအန္တီလဲ.....အခုခ်ိန္ကစၿပီးအန္တီက,ကေလးတို႔ရဲ႕အေမျဖစ္သြားၿပီ.....မားလို႔ေခၚၾကည့္ၾကပါလား...."

ေရွာင္က်န့္နဲ႕က်န့္နင္တို႔တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္းေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ပင္.....

"မား...."

အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏မ်က္ႏွာတြင္ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္သည့္ဟန္ေပၚေပါက္လာသည္။သူမကသူမ၏လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကိုဆန့္တန္းေပးသည္။အထာသိသည့္ဇာတ္လိုက္မသည္အရင္ဦးစြာေရွာင္က်န့္ကိုအမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ရင္ခြင္ထဲသို႔တြန္းပို႔၍ၿပီးမွသူမကိုယ္တိုင္ခုန္ဝင္လာခဲ့သည္။ေဘးနားရွိအိမ္ေတာ္ထိန္းႏွင့္အိမ္ေဖာ္ေတြမွာၾကည္ႏူးဝမ္းသာသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ႏြေးေထြးသည့္ျမင္ကြင္းေလးကိုၾကည့္ေနၾကသည္။

အထူးသျဖင့္အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးဆိုမ်က္ရည္ေတြပါဝဲတတ္လာသည္။သူတို႔အိမ္ႀကီးမွာအရင္တုန္းကအရမ္းအထီးက်န္လြန္းသည္။သခင္ႀကီးကအရမ္းအလုပ္မ်ားတာေၾကာင့္အိမ္မွာအၿမဲတမ္းေန၍သခင္မႀကီးကိုအေဖာ္မျပဳနိုင္ေခ်။သခင္ေလးက်ျပန္ေတာ့လည္းသီးသန့္ေနတတ္သည့္အက်င့္စရိုက္ေၾကာင့္သခင္မႀကီးကိုခြၽဲတာႏြဲ႕တာမ်ိဳးလည္းမရွိေပ။

ထို႔ေၾကာင့္လည္းရိသခင္ႀကီးဟာသခင္မႀကီးအေဖာ္ရဖို႔ရန္အတြက္တတ္တတ္ႂကြႂကြျဖင့္ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေမြးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။သေဘာေကာင္းၾကင္နာတတ္သည့္သခင္မႀကီးယခုကဲ့သို႔ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတာျမင္ေတာ့အေစခံအားလုံးမွာဝမ္းသာေနၾကသည္။

"မား"

႐ုတ္တရတ္ထြက္ေပၚလာသည့္ေအးတိေအးစက္နိုင္သည့္ကေလးတစ္ေယာက္၏အသံဟာၾကည္ႏူးဖြယ္ရာျမင္ကြင္းေလးကိုဖ်က္စီးလိုက္သည္။ေရွာင္က်န့္၏ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္ဝန္းဝိုင္းႀကီးမွာေလွကားထက္၌မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ေသးငယ္ေသာပုံရိပ္ေလးဆီသို႔က်ေရာက္သြားသည္။

အနာဂတ္big bossႀကီးရဲ႕ကေလးဗားရွင္းကိုျမင္ဖူးခ်င္၏။

ေရွာင္က်န့္၏မ်က္ဝန္းတစ္စုံမွာအနည္းငယ္ဝိုင္းစက္သြားသည္။

ေလွကားထက္တြင္၅ႏွစ္အ႐ြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မွာမတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ထိုကေလးေလး၏မ်က္ႏွာသည္ပန္းပုနတ္ဘုရားထုလုပ္ေပးထားသကဲ့သို႔လွပလြန္းသည္။အထူးျခားဆုံးအခ်က္တစ္ခုမွာထိုကေလး၏မ်က္ႏွာကအလြန္အမင္းေအးစက္ေန၍ခံစားခ်က္ရွိမေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

"သားငယ္...."

ရိသခင္မႀကီးသည္သူမ၏သားငယ္ေလးကိုခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးျဖင့္သာၾကည္၍ေရွာင္က်န့္တို႔ေမာင္ႏွမႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးသည္။

"သား....ရိမင္....အခုကစၿပီး
သူတို႔ကသားရဲ႕ကိုကိုနဲ႕မမျဖစ္သြားၿပီပဲ...."

ရိမင္ဆိုသည့္ကေလးငယ္ေလးဟာဘာမွျပန္မေျပာေပ။သူ႕ရဲ႕မ်က္လုံးတစ္စုံမွာအ႐ုပ္ေလးကဲ့သို႔ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလွသည့္ေရွာင္က်န့္စီသို႔သာက်ေရာက္ေနခဲ့သည္။ရိမင္ေလးဟာသူ႕ရဲ႕ရွည္လ်ားသည့္မ်က္ေတာင္ေလးကိုတစ္ခ်က္ခတ္လိုက္သည္။အကုန္လုံးဟာသခင္ငယ္ေလးသေဘာမက်ဘဴးထင္တာေၾကာင့္စိုးထိတ္စြာၿငိမ္သက္ေနခဲ့သည္။

ရိမင္ေလးဟာေလွကားထက္မွဆင္း၍ရိသခင္မႀကီးတို႔ဆီဦးတည္၍ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။အကုန္လုံး၏ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖင့္အၾကည့္မ်ားေအာက္တြင္ပင္ေရွာင္က်န့္တို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ဆီသို႔လွမ္းလာသည္။

ဘာကိုမွမသိသည့္တတ္ႂကြတဲ့ဇာတ္လိုက္မေလးဟာအေရွ႕သို႔တိုး၍သူမကိုသူမမိတ္ဆက္လာခဲ့၏။

"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ေမာင္ေလး.....
မမနာမည္ကက်န့္နင္ပါ...."

ရိမင္သည္ခ်က္ခ်င္းပင္လက္ဆန့္ရင္းႏႈတ္ဆက္လာသည့္က်န့္နင္အေသးေလးကိုမျမင္ေတြ႕သကဲ့သို႔ပင္ျဖတ္ေက်ာ္သြားခဲ့သည္။

က်န့္နင္၏လက္ေလးေတြမွာေလထဲ၌ပင္ရပ္တန့္သြားခဲ့သည္။ရိမင္အေသးေလးကေတာ့တျခားသူေတြဘယ္လိုထင္ထင္ဂ႐ုစိုက္ျခင္းလုံးဝမရွိပဲေရွာင္က်န့္ေရွ႕၌ရပ္တန့္သြားသည္။

ေရွာင္က်န့္အေသးေလးႏွင့္ရိမင္အေသးေလးတို႔ဟာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မလြတ္တမ္းစိုက္ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ေရွာင္က်န့္သည္သူ႕ထက္ေခါင္းတစ္လုံးစာမွ်နိမ့္သည့္ရိမင္၏ေဖာင္းကားေနသည့္မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုၾကည့္ရင္းအနည္းငယ္ထူးဆန္းသည့္ခံစားခ်က္တစ္ခုမွာသူ႕ရင္ထဲ၌ပ်ံ့ႏွံ႕လာသည္။

ရိမင္အေသးေလး၏နက္ေမွာင္ေနသည့္မ်က္လုံးဝိုင္းႀကီးတစ္စုံကိုၾကည့္ရင္းေရွာင္က်န့္၏ႏွလုံးမွာရင္ဘတ္ထဲမွတစ္ခ်က္ေဆာင့္ခုန္သြားသည္။

ဘယ္၅ႏွစ္အ႐ြယ္ကေလးကမ်ားဒီေလာက္ထိတည္ၿငိမ္နိုင္မွာလည္း.....

ခဏမွ်ၾကာၿပီးေနာက္ရိမင္ေလး၏ခပ္ရဲရဲႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမွာအနည္းငယ္ပြင့္ဟ,သြားၿပီးမည္သူမွမထင္မွတ္ထားသည့္စကားတစ္ခြန္းကိုဆိုလာသည္။

"ကိုကို..."

အသံေလးမွာအနည္းငယ္ေအးစက္ေနေပမယ့္လည္းကေလးဆန္မႈမ်ားႏွင့္အတူထူးျခားသည့္ႏူးညံ့မႈမ်ားကိန္းေအာင္းေနခဲ့သည္။

ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးတိတ္ဆိတ္သြားသည္။

အိမ္ေဖာ္မ်ားမွာပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ျပန္ပိတ္ရန္ေမ့ေနၾကၿပီးအိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးမွာသူနားၾကားမွားသည္ဟုသာထင္လိုက္သည္။ရိမား၏မ်က္ဝန္းတစ္စုံမွာလည္းအံ့အားသင့္မႈမ်ားေၾကာင့္ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္သြားခဲ့သည္။

သူမသားေလးကတစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုႏူးႏူးညံ့ညံ့ေခၚလိုက္တယ္တဲ့......

"ကိုကို႔နာမည္ကဘယ္လိုေခၚလဲဟင္...."

"အာ.....ဟမ္...."

"ကိုကို႔နာမည္"

"က်န့္...က်န့္ရင္"

႐ုတ္ခ်ည္းပင္ရိမင္ေလးဟာမည္သူမွမထင္မွတ္ထားသည့္အျပဳအမူတစ္ခုကိုျပဳလုပ္လိုက္သည္။ရိမင္ေလး၏ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးမွာတျဖည္းျဖည္းေကာ့တတ္သြားၿပီးလွပသည့္အၿပဳံးတစ္ပြင့္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။

"ဒါဆို....ကိုကိုကကြၽန္ေတာ္နဲ႕တူတူ
ေနမယ္မဟုတ္လားဟင္"

ပတ္ဝန္းက်င္ဟာေတာက္ပသြားသည္။

ရိမား၏မ်က္ဝန္းတစ္စုံ၌မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕ဝဲတတ္လာသည္။

သူမသားေလးၿပဳံးလိုက္တယ္.....

သူမ႐ူးမတတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မိသည္။

သူမသားေလးဟာေမြးကတည္းကစိတ္ခံစားခ်က္မရွိေခ်။ဤသည္ကိုအတြင္းလူတစ္ခ်ိဳ႕သာသိထားၾကသည္။အခ်စ္၊အမုန္းခံစားခ်က္တင္မကငိုလည္းငိုျခင္းမရွိသလို၊ရယ္ျခင္း၊ၿပဳံးျခင္းလည္းကင္းမဲ့သည္။

ဒါေပမယ့္........
ယခုအခါတြင္သူမသားေလး၏ပထမဆုံးေသာအၿပဳံးကိုသူမျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့သည္။ဤသည္ကလည္းသူမတို႔ေခၚယူေမြးစားလိုက္သည့္က်န့္ရင္ဆိုသူကေလးငယ္ေလးေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။

ဘာေၾကာင့္မွန္းသူမ,မသိေပမယ့္သူမသားေလးေပ်ာ္ေနသ၍အရာအားလုံးအဆင္ေျပသည္။

တစ္ဖက္တြင္လည္းက်န့္နင္သည္သူမကိုလ်စ္လ်ဴရႈ႕၍သူမေမာင္ေလးကိုစကားစေျပာသည့္ထိုကေလးငယ္ကိုၾကည့္ရင္းႏႈတ္ခမ္းအနည္းငယ္ဆူလိုက္သည္။

သူမစိတ္ထဲတြင္ထိုေကာင္ေလးကသူမေမာင္ေလးကိုခိုးယူလိုက္သလိုခံစားရသည္။

_______________________________________________________________

Continue Reading

You'll Also Like

You are My Bone By ✍💭✍

Romance

2.4M 152K 97
လူတိုင်းပါးစပ်ဖျားမှ ဇမ်းဆိုတဲ့ကောင်က အပေအတေကောင်လို့သမုတ်လဲ သူတို့သတ်မှတ်ချက်အတိုင်းသွားပါစေ.....ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားပြီး သူများစကားတွေကိုထိုင်ခံစားန...
The Story Of Phoenix King By C A N D Y

Fanfiction

634K 84.6K 143
Start Date - 10 Feb 2021 End Date - ? { BJYX } Gong - Wang Yibo Shou - Xiao Zhan [ Both Zawgyi and Unicode ]
m e l o - p o e m By ♡.

Fanfiction

51.4K 5K 22
ခရမ်းရင့်ရောင် အိပ်မက်တွေထဲ ငါ.. မင်းကို လိုက်ရှာနေဆဲ ထာဝရအယ်လန် .... ။ ။ [ Unicode Only available ]
ငါက ဗီလိန်ရဲ့ပါပါး (ဘာသာပြန်) By Porcini

Romance

222K 36.6K 98
I am the father of villain Author Lin Ang Si ရဲ့ novel လေးပါ ???? All credit to Original author and E-Translators .