သူမတောင်းတောင်းပန်ပန်အော်ဟစ်ငိုယိုနေခဲ့သော်လည်း...
ဒေါသကြောင့်လားအရက်ကြောင့်လဲမသေချာတဲ့သူ့မျက်နှာဟာနီမြန်းနေသည်...
ကြမ်းရှရှအနမ်းတွေဟာနှုတ်ခမ်းမှတဆင့်လည်တိုင်တွေဆီဆင်းသည်..ဆူးကနဲ့ပူနွေးမှု့နှင့်အတူနာကျင်မှု့ကိုလည်တိုင်နုနုလေးကအချက်ပြသည်..
" နေရီကို...လွှတ်ပေးပါအကိုရယ် "
တောင်းပန်တိုရှိူးသည့်စကားတွေဟာသူ့နားထဲတိုးပုံမရပါ..
" အာ့..."
ဆက်တိုက်ဆင်းလာသည့်အနမ်းတွေဟာ...
ရင်သားလုံးလူံးကလေးတွေဆီအရောက်မှာရပ်တန့်သွားပြီး...
ငုံထွေးထားသည့်ရင်သားတွေကိုလျှာဖျားနှင့်ဆော့ကစားရင်...ကျန်တဖက်ကိုခပ်တင်းတင်းညှစ်ပစ်လိုက်တာမို့နာကျင်မှု့ဟာအတိုင်းထက်အလွန်ဖြစ်သလို...
ခံစားမှု့တွေရောထွေးနေသည်.....
သူ့ရဲ့အထိအတွေ့တွေဟာအရင်လိုနူးညံမနေပါ....ရုန်းမရအောင်ကြမ်းတမ်းနေသည့်ထိတွေ့မှု့တွေကြားမှာအော်မငြီးမိစေဖို့နှုတ်ခမ်းတွေကိုခပ်တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်....
" ဘာလို့တင်းခံနေတာလဲ...ဘာလဲကိုယ်ကမင်းကိုပြုံးအောင်လုပ်နိုင်တဲ့ဟိုကောင်မဟုတ်လို့လား "
နောက်တကြိမ်ရင်သားတွေကိုဆွဲညှစ်ပစ်လိုက်ကာ....
" မင်း...အသံမထွက်ပဲတညလုံးတင်းခံနိုင်လိမ့်မယ်လို့...ငါမယုံဘူးနေရီ"
သူ့လက်တွေဟာ.....သူမအရာဆီသွားကာ
ရုတ်တရက် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနှင့်ထိတွေ့ပစ်လိုက်သည်မို့လန့်သွားသော်လည်းတားဆီးလိုက်ဖို့နောက်ကျသွားသည်မို့....
အောက်နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကိုက်ထားကာ...
လက်သည်းရှည်တွေကသူ့ကိုကုပ်ခြစ်နေမိသလားသူမ...မသိတော့ပါ
သူမအရာဆီတိုးဝင်လာတဲ့လျှာဖျားလေးတွေရဲ့အထိအတွေ့ဟာငြီးသံတွေထွက်လာဖို့လုံလောက်သည့်အကြောင်းပြချက်ဖြစ်သော်လည်း...
ဒီအထိတွေ့တွေမှာကျဆုံးမသွားဖို့တင်းခံထားရင်း
ပြိုကျလာသည့်မျက်ရည်တွေကိုသူမြင်မည်မဟုတ်သလိုမြင်သွားလဲလွတ်မြောက်ရန်မရှိတာသေချာသည်မဟုတ်လား...အရိုင်းဆန်စွာခပ်ကြမ်းကြမ်းတိုးဝင်ပစ်လိုက်သည့်အပြင်ရုန်းကန်နေသည့်သူမလက်တွေကိုပါသူ့လက်တွေနှင့်ဖိကပ်ချူပ်ထားသည်မို...
နာကျင်မှု့တွေဟာအတိုင်းထက်အလွန်....
ကြမ်းတမ်းသည့်စောင့်ချက်တွေတိုင်းကိုအံ့ကြိပ်သည်းခံလေ....
သူစိတ်တိုလေဖြစ်ကာပိုပိုကြမ်းပစ်သည်မို့....
ခံစားမှု့တွေရောထွေးရင်း...
လောကကြီးနှင့်အဆက်သွယ်ပြတ်သွားခဲ့ရသည်...
ဒီရင်ခွင်ထဲမှာသူ့အတွက်ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေအပြည့်ရှိနေခဲ့ပေမဲ့...
သူကတော့ အဓမ္မဆန်တဲ့ရယူမှု့တွေနဲ့...
နေရီဆန္ဒမပါဝင်တဲ့ ရယူစားသုံးတယ်....
ချစ်ရတဲ့အမျိူးသားရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာဆိုပေမဲ့သူမပျော်မနေပါဘူး
နှာတံချွန်ချွန်ကလေးတွေရယ်....
မျက်တောင်ရှည်ရှည်ကလေးနဲ့...ထူထဲတဲ့မျက်ခုံးတွေရယ်..
ယောက်ျားပီသတဲ့မျက်နှာဟာသိပ်ကိုရင်ခွင်ဖွယ်ကောင်းခဲ့သလိုအခုထိရင်ခုန်ချင်စရာဖြစ်နေဆဲပါပဲ...
သူ့မျက်နှာကိုငေးမောကြည့်မိတော့....ရင်ထဲလှိုက်ကနဲစို့တက်လာခဲ့တယ်သူ့အနားကအဝေးဆုံးအဝေးဆုံးအထိနေရီထွက်ပြေးချင်မိသည်အထိပါပဲ...
ပြီးတော့....
နေရီ..သူ့ကိုကြောက်တယ်
သူရင်ခွင်ဟာအေးမြသလောက်နီးနီးပူလောင်တယ် လျှံတက်လာတဲ့မျက်ရည်တွေနဲ့အတူသူ့အနီးကထ ထွက်သွားဖို့ပြင်လိုက်သော်လည်း....တစ်ကိုယ်လုံးအရိုက်ခံထားရသလိုမျိူးနာကျင်နေတော့ခြေထောက်တွေဟာအားပြုရပ်ဖို့အထိမခိုင်မာခဲ့ပါ...
ပြိုကျသွားသည့်ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ပုံရက်လဲကျမသွားဘဲနွေးထွေးသည့်အထိအတွေ့ကိုသာခံစားမိလိုက်သည်..
" ရရဲ့လားနေရီ "
သူမမော့ကြည့်လိုက်တော့သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်လာသူမကိုတယုတယတွဲထူနေပုံကမနေ့ညကပုံရိပ်တွေနှင့်တခြားစီ....
" ဘယ်သွားချင်တာလဲ ကိုယ်ပို့ပေးမယ် "
" ရှင်နဲ့အဝေးဆုံးနေရာ "
" နေရီ! !!!!!"
ဒေါသသံနှောအော်လိုက်သည့်သူ့အသံကြားတော့နာနာကြည်းကြည်းပြုံးမိသည်...
" ဆန္ဒမပါပဲကျူးလွန်တာဟာ မုဒိန်းမှု့ပဲရှင်သိတယ်မဟုတ်လား...ကျမကရှင့်ဇနီးဖြစ်နေရင်တောင်မှညကအပြုအမူဟာ......"
" မင်းတော်တော့... .."
" ဖယ်လွှတ် ရှင့်ရဲ့ညစ်ညမ်းတဲ့လက်တွေနဲ့ကျမကိုကူညီဖိုမလိုဘူး "
ချစ်မိနေပြီဆိုမှညတဒင်္ဂဒေါသကြောင့်သူမကိုနာကျည်းစေမိပြီလား.....အတင်းလုပ်ယူပြောနေပေမဲ့အဖျားခတ်တုန်ခါနေသည့်သူမအသံလေးဟာသူ့ကိုကြောက်ရွံနေတာသေချာသလိုမုန်းတီနေပုံလဲရသည်.....
နောင်တဆိုတာတကယ်ပဲနောင်မှရတက်သလား...
နာကျင်နေတာတောင်...အရှုံးမပေးပဲရေချိူးခန်းထဲရအောင်လျှောက်သွားသည့်သူမကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း..
သူတောင်သတိမထားမိပါပဲမျက်ရည်တွေပေါက်ကနဲကျလာမိသည်
ကိုယ်...တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရာ
အရွယ်နဲ့မမျှအောင်နာကျင်စေမိသည်....သူဟာတကယ်ကိုတကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့သူပဲနောင်ဒီအရက်တွေမသောက်မိဖို့ကြိုးစားရအုန်းမည်...
အရက်ကြောင့်မှားတာပါဆိုသည့်ဆင်ခြေမျိူးသူမပေးချင်ပါအသိစိတ်တွေရှိနေသေးတာသူသာအသိဆုံး...
ရုန်းရင်းကန်ရင်းထိမိထားပုံရသည့်သူမလက်ကညိုမဲစွဲဒဏ်ရာတွေရယ်.စပ်ဖျင်းဖျင်းနာကျင်နေသည့်သူ့ဆန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကကုပ်ရာတွေရယ်....
ရင်ထဲမှာတဆစ်ဆစ်နာကျင်နေတာ....
ဘာကြောင့်မှန်းမသိပါ....
ထိုနေရာတင်ငူငူငိုင်ငိုင်ထိုင်နေရင်းအတွေပေါင်းစုံဖြတ်ပြေးနေလေတော့သည်...
သူမရေချိူးခန်းထဲဝင်သွားတာကိုတောင်မေ့ချင်ချင်ဖြစ်သွားသည်...
" ဒီကောင်မလေးကြာနေပြီ"
ခြေလှမ်းကျဲတွေကစိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူရေချိူးခန်းဆီ ဦးတည်သည်...
သူအရောက်သူမကထွက်အလာနှင့်တိုးတော့မှစိတ်အေးရပေမဲ့ နဂါးမျက်စောင်းတွေနှင့်ပေစောင်းကြည့်သွားတော့အသည်းယားမိသွားသေးရဲ့....
ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသည်မို့ရေချိူးခန်းထဲဝင်ကာနောက်ကျိနေသည့်စိတ်တွေလန်းသွားအောင်ရေချိူးပစ်လိုက်သည်...
ရှုံမဲ့မဲ့မျက်နှာကလေးနှင့်ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေတာမြင်ရပြန်တော့သူစိတ်မကောင်း...
" နေရီ...အဆင်ပြေရဲ့လား "
" အင်း "
" ဆေးသောက်လိုက် ရော့ "
" ဘာဆေးကြီးလဲ "
" အကိုက်ခဲပျောက်ဆေးပါ စိတ်ချပါကွာကိုယ်ကဆရာဝန်ပါပေါက်ကရဆေးတွေမပေးပါဘူး တကိုယ်လဲကိုက်ခဲနေပုံပေါက်လို့ပေးတာပါကလေးရာ"
" Emergency Pill တွေတိုက်နေတာလားလို့ "
"Emergency Pill ကသောက်တိုင်းကောင်းတာမဟုတ်ဘူးကောင်မလေးရဲ့....ကိုယ်တို့ကလင်မယားပဲဟာ တခြားသားဆက်ခြားနည်းတွေသုံး..မတော်တဆကိုယ်ဝန်ရှ်ိလာရင်တောင်...."
" စိတ်ချသွေးပုပ်သွေးညစ်တွေနောက်ထပ်မလိုချင်လို့ OG ဆီသွားထားပြီးသား "
"ဘာ...နေရီ..ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ် "
" သွေးပုပ်သွေးညစ်ကရှင်တယောက်နဲ့တင်တော်ပြီလေကျမနောက်ထပ်မလိုအပ်ဘူး "
" တောက်...မင်းကွာ "
သူမဆီကနာနာကျည်ကျည်အပြုံးကိုသူသိပ်ကြောက်လာမိတယ်...
" စိတ်ချပါ...မင်းဘက်ကသွေးပုပ်သွေးညစ်လို့သတ်မှတ်ထားသရွေ့ကိုယ်လက်ဖျားနဲ့တောင်ထပ်မထိစေရဘူးဟုတ်ပြီလား..."
သူ...ထိုအခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့ကာ...
မွန်းကြပ်မှု့ကရင်နှင့်အမျှပါပဲ....ပုံမှန်လိုဆို ဒီစကားထွက်တဲ့သူကိုအသေလုပ်မိမှာပေမဲ့...
သူမဆီကကြားရမှကလေးတယောက်လိုငိုချင်နေမိသည်...
သူ့ကို ဒီလောက်တောင်ပဲမုန်းနေပြီတဲ့လား....
မနက်ခင်းတိုင်းကိုချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေနဲ့အသက်ဝင်စေချင်တယ်....
မနက်ခင်းတိုင်း ကို သူမအပြုံးတွေနဲ့နိုးထာချင်မိတယ်...
သို့သော်လည်းသူ့အပြုမူတိုင်းဟာသူမကိုသာနာကျင်စေပြန်တယ်...
ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ အကြောငိးသူသေချာမသိပါ...
သိူ့သော်သူမကိုတော့ပျော်နေစေချင်ပါသည်....
ဆေးလိပ်တွေကိုဖွာမိနေရင်း...
အခန်းထဲကသူမဆီအပြေးသွားချင်လာပြန်ရဲ့....
ကားသော့ကိုဆွဲကာခြေဦးတည့်ရာမောင်းလာခဲ့ပေမဲ့ခနနေတော့သူမကိုလွမ်းလာသည်...သူမနေလို့သိပ်မကောင်းချိန်မှဘာမဟုတ်သည့်စိတ်ခံစားမှု့နောက်လိုက်ပြီးသူစိတ်ညစ်မနေသင့်ပါ....
နီးစပ်ရာကြေးအိုးဆိုင်တဆိုင်ဆီမောင်းခဲ့လိုက်သည်...
နေမကောင်းသလိုဖြစ်နေမည်မှာအသေချာမို့...ကြေးအိုးတပွဲဝယ်ကာအိမ်သို့ပြန်ခဲ့ရသည်....
သူပြန်ရောက်တော့အခန်းထဲမှာသူထွက်သွားတုန်းကအတိုင်းငူငူငိုင်ငိုင်ကလေးနှင့်သူမ....
" နေရီ....ဗိုက်ဆာနေပြီလား အကိုကြေးအိုးဝယ်လာတယ် ဒါလေးသောက်ပြီးနားလိုက်နော် "
သူမဘက်ကတုံပြန်သံမကြားရ....
" ကိုယ်ခွံကျွေးရမလား "
" ဘာမှမစားချင်ဘူးပြန်ယူသွား "
" မနက်ထဲကအစာမရှိသေးပဲနဲ့ကွာ"
"ဒါဆိုလဲကိုယ့်ဘာကိုစားမယ်ထားခဲ့လိုက် "
" ok စားဖြစ်အောင် စားနောိ "
ပန်းကန်ကိုချထားခဲ့ပြီးသူအခန်းထဲကပြန်ထွက်လာလိုက်သည်...
သူမအခုချိန်သူ့ကိုမြင်ချင်အုန်းမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာသူသိနေသည်မဟုတ်လား....
အနားကထွက်မသွားရင်ပဲကျေနပ်ပါပြီနေရီ
သူမေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ေအာ္ဟစ္ငိုယိုေနခဲ့ေသာ္လည္း...
ေဒါသေၾကာင့္လားအရက္ေၾကာင့္လဲမေသခ်ာတဲ့သူ႕မ်က္ႏွာဟာနီျမန္းေနသည္...
ၾကမ္းရွရွအနမ္းေတြဟာႏႈတ္ခမ္းမွတဆင့္လည္တိုင္ေတြဆီဆင္းသည္..ဆူးကနဲ႕ပူႏြေးမႈ႕ႏွင့္အတူနာက်င္မႈ႕ကိုလည္တိုင္ႏုႏုေလးကအခ်က္ျပသည္..
" ေနရီကို...လႊတ္ေပးပါအကိုရယ္ "
ေတာင္းပန္တိုရွိူးသည့္စကားေတြဟာသူ႕နားထဲတိုးပုံမရပါ..
" အာ့..."
ဆက္တိုက္ဆင္းလာသည့္အနမ္းေတြဟာ...
ရင္သားလုံးလူံးကေလးေတြဆီအေရာက္မွာရပ္တန့္သြားၿပီး...
ငုံေထြးထားသည့္ရင္သားေတြကိုလွ်ာဖ်ားႏွင့္ေဆာ့ကစားရင္...က်န္တဖက္ကိုခပ္တင္းတင္းညွစ္ပစ္လိုက္တာမို႔နာက်င္မႈ႕ဟာအတိုင္းထက္အလြန္ျဖစ္သလို...
ခံစားမႈ႕ေတြေရာေထြးေနသည္.....
သူ႕ရဲ႕အထိအေတြ႕ေတြဟာအရင္လိုႏူးညံမေနပါ....႐ုန္းမရေအာင္ၾကမ္းတမ္းေနသည့္ထိေတြ႕မႈ႕ေတြၾကားမွာေအာ္မၿငီးမိေစဖို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုခပ္တင္းတင္းေစ့ထားမိသည္....
" ဘာလို႔တင္းခံေနတာလဲ...ဘာလဲကိုယ္ကမင္းကိုၿပဳံးေအာင္လုပ္နိုင္တဲ့ဟိုေကာင္မဟုတ္လို႔လား "
ေနာက္တႀကိမ္ရင္သားေတြကိုဆြဲညွစ္ပစ္လိုက္ကာ....
" မင္း...အသံမထြက္ပဲတညလုံးတင္းခံနိုင္လိမ့္မယ္လို႔...ငါမယုံဘူးေနရီ"
သူ႕လက္ေတြဟာ.....သူမအရာဆီသြားကာ
႐ုတ္တရက္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြႏွင့္ထိေတြ႕ပစ္လိုက္သည္မို႔လန့္သြားေသာ္လည္းတားဆီးလိုက္ဖို႔ေနာက္က်သြားသည္မို႔....
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဖိကိုက္ထားကာ...
လက္သည္းရွည္ေတြကသူ႕ကိုကုပ္ျခစ္ေနမိသလားသူမ...မသိေတာ့ပါ
သူမအရာဆီတိုးဝင္လာတဲ့လွ်ာဖ်ားေလးေတြရဲ႕အထိအေတြ႕ဟာၿငီးသံေတြထြက္လာဖို႔လုံေလာက္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္ေသာ္လည္း...
ဒီအထိေတြ႕ေတြမွာက်ဆဳံးမသြားဖို႔တင္းခံထားရင္း
ၿပိဳက်လာသည့္မ်က္ရည္ေတြကိုသူျမင္မည္မဟုတ္သလိုျမင္သြားလဲလြတ္ေျမာက္ရန္မရွိတာေသခ်ာသည္မဟုတ္လား...အရိုင္းဆန္စြာခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုးဝင္ပစ္လိုက္သည့္အျပင္႐ုန္းကန္ေနသည့္သူမလက္ေတြကိုပါသူ႕လက္ေတြႏွင့္ဖိကပ္ခ်ဴပ္ထားသည္မို...
နာက်င္မႈ႕ေတြဟာအတိုင္းထက္အလြန္....
ၾကမ္းတမ္းသည့္ေစာင့္ခ်က္ေတြတိုင္းကိုအံ့ႀကိပ္သည္းခံေလ....
သူစိတ္တိုေလျဖစ္ကာပိုပိုၾကမ္းပစ္သည္မို႔....
ခံစားမႈ႕ေတြေရာေထြးရင္း...
ေလာကႀကီးႏွင့္အဆက္သြယ္ျပတ္သြားခဲ့ရသည္...
ဒီရင္ခြင္ထဲမွာသူ႕အတြက္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြအျပည့္ရွိေနခဲ့ေပမဲ့...
သူကေတာ့ အဓမၼဆန္တဲ့ရယူမႈ႕ေတြနဲ႕...
ေနရီဆႏၵမပါဝင္တဲ့ ရယူစားသုံးတယ္....
ခ်စ္ရတဲ့အမ်ိဴးသားရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာဆိုေပမဲ့သူမေပ်ာ္မေနပါဘူး
ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ကေလးေတြရယ္....
မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ကေလးနဲ႕...ထူထဲတဲ့မ်က္ခုံးေတြရယ္..
ေယာက္်ားပီသတဲ့မ်က္ႏွာဟာသိပ္ကိုရင္ခြင္ဖြယ္ေကာင္းခဲ့သလိုအခုထိရင္ခုန္ခ်င္စရာျဖစ္ေနဆဲပါပဲ...
သူ႕မ်က္ႏွာကိုေငးေမာၾကည့္မိေတာ့....ရင္ထဲလွိုက္ကနဲစို႔တက္လာခဲ့တယ္သူ႕အနားကအေဝးဆုံးအေဝးဆုံးအထိေနရီထြက္ေျပးခ်င္မိသည္အထိပါပဲ...
ၿပီးေတာ့....
ေနရီ..သူ႕ကိုေၾကာက္တယ္
သူရင္ခြင္ဟာေအးျမသေလာက္နီးနီးပူေလာင္တယ္ လွ်ံတက္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတူသူ႕အနီးကထ ထြက္သြားဖို႔ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း....တစ္ကိုယ္လုံးအရိုက္ခံထားရသလိုမ်ိဴးနာက်င္ေနေတာ့ေျခေထာက္ေတြဟာအားျပဳရပ္ဖို႔အထိမခိုင္မာခဲ့ပါ...
ၿပိဳက်သြားသည့္ခႏၶာကိုယ္ဟာ ပုံရက္လဲက်မသြားဘဲႏြေးေထြးသည့္အထိအေတြ႕ကိုသာခံစားမိလိုက္သည္..
" ရရဲ႕လားေနရီ "
သူမေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္လာသူမကိုတယုတယတြဲထူေနပုံကမေန႕ညကပုံရိပ္ေတြႏွင့္တျခားစီ....
" ဘယ္သြားခ်င္တာလဲ ကိုယ္ပို႔ေပးမယ္ "
" ရွင္နဲ႕အေဝးဆုံးေနရာ "
" ေနရီ! !!!!!"
ေဒါသသံႏွောေအာ္လိုက္သည့္သူ႕အသံၾကားေတာ့နာနာၾကည္းၾကည္းၿပဳံးမိသည္...
" ဆႏၵမပါပဲက်ဴးလြန္တာဟာ မုဒိန္းမႈ႕ပဲရွင္သိတယ္မဟုတ္လား...က်မကရွင့္ဇနီးျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွညကအျပဳအမူဟာ......"
" မင္းေတာ္ေတာ့... .."
" ဖယ္လႊတ္ ရွင့္ရဲ႕ညစ္ညမ္းတဲ့လက္ေတြနဲ႕က်မကိုကူညီဖိုမလိုဘူး "
ခ်စ္မိေနၿပီဆိုမွညတဒဂၤေဒါသေၾကာင့္သူမကိုနာက်ည္းေစမိၿပီလား.....အတင္းလုပ္ယူေျပာေနေပမဲ့အဖ်ားခတ္တုန္ခါေနသည့္သူမအသံေလးဟာသူ႕ကိုေၾကာက္႐ြံေနတာေသခ်ာသလိုမုန္းတီေနပုံလဲရသည္.....
ေနာင္တဆိုတာတကယ္ပဲေနာင္မွရတက္သလား...
နာက်င္ေနတာေတာင္...အရႈံးမေပးပဲေရခ်ိဴးခန္းထဲရေအာင္ေလွ်ာက္သြားသည့္သူမေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း..
သူေတာင္သတိမထားမိပါပဲမ်က္ရည္ေတြေပါက္ကနဲက်လာမိသည္
ကိုယ္...ေတာင္းပန္ပါတယ္ကေလးရာ
အ႐ြယ္နဲ႕မမွ်ေအာင္နာက်င္ေစမိသည္....သူဟာတကယ္ကိုတကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့သူပဲေနာင္ဒီအရက္ေတြမေသာက္မိဖို႔ႀကိဳးစားရအုန္းမည္...
အရက္ေၾကာင့္မွားတာပါဆိုသည့္ဆင္ေျခမ်ိဴးသူမေပးခ်င္ပါအသိစိတ္ေတြရွိေနေသးတာသူသာအသိဆုံး...
႐ုန္းရင္းကန္ရင္းထိမိထားပုံရသည့္သူမလက္ကညိုမဲစြဲဒဏ္ရာေတြရယ္.စပ္ဖ်င္းဖ်င္းနာက်င္ေနသည့္သူ႕ဆႏၶာကိုယ္အႏွံ႕ကကုပ္ရာေတြရယ္....
ရင္ထဲမွာတဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနတာ....
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပါ....
ထိုေနရာတင္ငူငူငိုင္ငိုင္ထိုင္ေနရင္းအေတြေပါင္းစုံျဖတ္ေျပးေနေလေတာ့သည္...
သူမေရခ်ိဴးခန္းထဲဝင္သြားတာကိုေတာင္ေမ့ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္...
" ဒီေကာင္မေလးၾကာေနၿပီ"
ေျခလွမ္းက်ဲေတြကစိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္အတူေရခ်ိဴးခန္းဆီ ဦးတည္သည္...
သူအေရာက္သူမကထြက္အလာႏွင့္တိုးေတာ့မွစိတ္ေအးရေပမဲ့ နဂါးမ်က္ေစာင္းေတြႏွင့္ေပေစာင္းၾကည့္သြားေတာ့အသည္းယားမိသြားေသးရဲ႕....
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိသည္မို႔ေရခ်ိဴးခန္းထဲဝင္ကာေနာက္က်ိေနသည့္စိတ္ေတြလန္းသြားေအာင္ေရခ်ိဴးပစ္လိုက္သည္...
ရႈံမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာကေလးႏွင့္ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတာျမင္ရျပန္ေတာ့သူစိတ္မေကာင္း...
" ေနရီ...အဆင္ေျပရဲ႕လား "
" အင္း "
" ေဆးေသာက္လိုက္ ေရာ့ "
" ဘာေဆးႀကီးလဲ "
" အကိုက္ခဲေပ်ာက္ေဆးပါ စိတ္ခ်ပါကြာကိုယ္ကဆရာဝန္ပါေပါက္ကရေဆးေတြမေပးပါဘူး တကိုယ္လဲကိုက္ခဲေနပုံေပါက္လို႔ေပးတာပါကေလးရာ"
" Emergency Pill ေတြတိုက္ေနတာလားလို႔ "
"Emergency Pill ကေသာက္တိုင္းေကာင္းတာမဟုတ္ဘူးေကာင္မေလးရဲ႕....ကိုယ္တို႔ကလင္မယားပဲဟာ တျခားသားဆက္ျခားနည္းေတြသုံး..မတော်တဆကိုယ်ဝန်ရှ်ိလာရင်တောင်...."
" စိတ္ခ်ေသြးပုပ္ေသြးညစ္ေတြေနာက္ထပ္မလိုခ်င္လို႔ OG ဆီသြားထားၿပီးသား "
"ဘာ...ေနရီ..ဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္ "
" ေသြးပုပ္ေသြးညစ္ကရွင္တေယာက္နဲ႕တင္ေတာ္ၿပီေလက်မေနာက္ထပ္မလိုအပ္ဘူး "
" ေတာက္...မင္းကြာ "
သူမဆီကနာနာက်ည္က်ည္အၿပဳံးကိုသူသိပ္ေၾကာက္လာမိတယ္...
" စိတ္ခ်ပါ...မင္းဘက္ကေသြးပုပ္ေသြးညစ္လို႔သတ္မွတ္ထားသေ႐ြ႕ကိုယ္လက္ဖ်ားနဲ႕ေတာင္ထပ္မထိေစရဘူးဟုတ္ၿပီလား..."
သူ...ထိုအခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့ကာ...
မြန္းၾကပ္မႈ႕ကရင္ႏွင့္အမွ်ပါပဲ....ပုံမွန္လိုဆို ဒီစကားထြက္တဲ့သူကိုအေသလုပ္မိမွာေပမဲ့...
သူမဆီကၾကားရမွကေလးတေယာက္လိုငိုခ်င္ေနမိသည္...
သူ႕ကို ဒီေလာက္ေတာင္ပဲမုန္းေနၿပီတဲ့လား....
မနက္ခင္းတိုင္းကိုခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႕အသက္ဝင္ေစခ်င္တယ္....
မနက္ခင္းတိုင္း ကို သူမအၿပဳံးေတြနဲ႕နိုးထာခ်င္မိတယ္...
သို႔ေသာ္လည္းသူ႕အျပဳမူတိုင္းဟာသူမကိုသာနာက်င္ေစျပန္တယ္...
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အေၾကာငိးသူေသခ်ာမသိပါ...
သိူ႕ေသာ္သူမကိုေတာ့ေပ်ာ္ေနေစခ်င္ပါသည္....
ေဆးလိပ္ေတြကိုဖြာမိေနရင္း...
အခန္းထဲကသူမဆီအေျပးသြားခ်င္လာျပန္ရဲ႕....
ကားေသာ့ကိုဆြဲကာေျခဦးတည့္ရာေမာင္းလာခဲ့ေပမဲ့ခနေနေတာ့သူမကိုလြမ္းလာသည္...သူမေနလို႔သိပ္မေကာင္းခ်ိန္မွဘာမဟုတ္သည့္စိတ္ခံစားမႈ႕ေနာက္လိုက္ၿပီးသူစိတ္ညစ္မေနသင့္ပါ....
နီးစပ္ရာေၾကးအိုးဆိုင္တဆိုင္ဆီေမာင္းခဲ့လိုက္သည္...
ေနမေကာင္းသလိုျဖစ္ေနမည္မွာအေသခ်ာမို႔...ေၾကးအိုးတပြဲဝယ္ကာအိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ရသည္....
သူျပန္ေရာက္ေတာ့အခန္းထဲမွာသူထြက္သြားတုန္းကအတိုင္းငူငူငိုင္ငိုင္ကေလးႏွင့္သူမ....
" ေနရီ....ဗိုက္ဆာေနၿပီလား အကိုေၾကးအိုးဝယ္လာတယ္ ဒါေလးေသာက္ၿပီးနားလိုက္ေနာ္ "
သူမဘက္ကတုံျပန္သံမၾကားရ....
" ကိုယ္ခြံေကြၽးရမလား "
" ဘာမွမစားခ်င္ဘူးျပန္ယူသြား "
" မနက္ထဲကအစာမရွိေသးပဲနဲ႕ကြာ"
"ဒါဆိုလဲကိုယ့္ဘာကိုစားမယ္ထားခဲ့လိုက္ "
" ok စားျဖစ္ေအာင္ စားနောိ "
ပန္းကန္ကိုခ်ထားခဲ့ၿပီးသူအခန္းထဲကျပန္ထြက္လာလိုက္သည္...
သူမအခုခ်ိန္သူ႕ကိုျမင္ခ်င္အုန္းမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသူသိေနသည္မဟုတ္လား....
အနားကထြက္မသြားရင္ပဲေက်နပ္ပါၿပီေနရီ