Episode 26 : មិនយូរទេកូនរបស់ពួកយើងនឹងមកចាប់កំណើតហើយប្រពន្ធសម្លាញ់...
#ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ថ្ងៃដែល ជីមីន ក្រោកពីដំណេកទាំងឈឺចុបចាប់ពេញរាងកាយរួមទាំងបេះដូងដែលមានរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរព្រោះស្នាដៃរបស់អាល់ហ្វារូបសង្ហាប៉ុន្តែចរិកសោះកក្រោះ ត្រជាក់ស្រេបដូចទឹកកក ដែលកំពុងតែគេងលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់ក្បែរគេនេះអ្ហែង ។
រាងតូចក្រោកអង្គុយតិចៗទាំងជ្រាបទឹកភ្នែកចេញមកដូចគ្នា គេឈឺគ្រប់កន្លែងពេញរាងកាយទាំងមូល ឈឺគ្មានសល់ចន្លោះប្រហោងនោះទេ ។
" ស៊ត...អ្ហឹក... " រាងតូចខាំបបូរមាត់ខាងក្រោមទប់ភាពចុកចាប់ហើយក៏ទម្លាក់ជើងចុះពីលើគ្រែដើរទៅបន្ទប់មួយៗយ៉ាងវេទនាជាទីបំផុត ។ បន្ទាប់ពីចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ទឹកហើយទឹកភ្នែកដែលខំទប់មុននេះក៏ធ្លាយស្រក់ចេញមកដូចទឹកបាក់ទំនប់ ពេលដែលកែវភ្នែកមានដក់ដំណក់ទឹកថ្លាសម្លឹងប៉ះចំស្នាមខ្មៅដែលលេចចេញមកយ៉ាងគួរអោយខ្លាចពីស្នាមដែល យ៉ុនហ្គី បានខាំគេ ។
នាយកំពុងក្បត់ចិត្តគេ នាយមានអ្នកផ្សេងទើបមានស្នាមអាក្រក់នេះឡើងមក ?
" អ្ហឹកៗ .... " អស់ហើយ ជីវិតគឺពែលនេះដូចជាធ្លាក់នរកទាំងរស់អ៊ីចឹង គេពិតជាគ្មានសេសសល់អ្វីទៀតឡើយក្រៅពីទុក្ខសោកនិងភាពឈឺចាប់ ។ បើមិនស្រឡាញ់គេ ហេតុអ្វីម៉ាកអោយគេ ? ហេតុអ្វីផ្តល់ស្នាមនេះមកអោយគេ ? នាយក៏ដឹងដែរមែនទេថាអូមេហ្កាដែលត្រូវបានម៉ាកគឺមិនអាចទាក់ទងជាមួយអាល់ហ្វាផ្សេងទៀតបាន ។ ហេតុអ្វីមិនទុកផ្លូវតូចមួយអោយគេដើរដូច្នេះ ?
" ខ្ញុំឈឺណាស់ អ្ហឹកៗ ខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ ហ្ហឺៗ "
ក្រាកកក៚
" អ្ហឹក៎...អួយយ៎ " សម្លេងបើកទ្វារបន្លឺឡើងជាមួយកម្លាំងរុញចូលមកធ្វើអោយទ្វារបុកនិងក្បាលផ្នែកខាងក្រោយរបស់ ជីមីន នាំអោយគេចង់បែកអំពិលអំពែកទៅហើយ ។
" ងាប់ដែរទេ បើមិនទាន់ទេចេញទៅណាក៏ទៅយើងត្រូវការងូតទឹក "
" ហ្អឹកៗ "
" អាក្មេងរំអួយ៎ " យ៉ុនហ្គី ឃើញនាងតូចយំក៏ទើសភ្នែកឃ្នើសចិត្តហើយក៏ស្តីអោយរាងតូចមាំងៗ ។
" ព្រោះខ្ញុំឈឺលោកយល់ដែរទេ អ្ហឹកៗ " ជីមីន ងាកមកតបនាយទាំងទឹកភ្នែកសស្រាក់ បើគេត្រូវស្លាប់ពិតមែនគឺស្លាប់ដោយតែឈឺចាប់ហ្នឹងឯង ។
" កុំមកតម្លើងសម្លេងដាក់យើង " រាងក្រាស់ស្ទុះទៅច្របាច់ថ្គាមរាងតូចតាមកំហឹងធ្វើអោយ ជីមីន ឈឺចង់ផុតដង្ហើមម្តងៗទៅហើយ ។
" លែងខ្ញុំ អ្ហឹកៗ "
" យើងស្អប់ឯងខ្លាំងណាស់ ចង់ទៅងាប់ឯណាក៏ទៅអោយបាត់ៗពីមុខរបស់យើងទៅ " នាយនិយាយហើយក៏គ្រវាសមុខរបស់រាងតូចចេញមួយទំហឹង ។
" ខ្ញុំស្រឡាញ់លោក បើខ្ញុំមិនស្រឡាញ់លោកខ្ញុំមិនចូលខ្លួនមកអោយលោកជាន់ឈ្លីបែបនេះទេ អ្ហឹកៗ ហើយបើសិនជាដល់ពេលខ្ញុំនឹងដើរចេញហើយលោកមិនដេញខ្ញុំនោះទេ មីនយ៉ុនហ្គី អ្ហឹកៗ " រាងតូចស្រែកអោយរាងក្រាស់កោតៗទៅវិញហើយក៏ទម្លាក់ខ្លួនព្រូសអង្គុយយំយកៗចេញមកខ្លាំងៗ គេហត់នឿយណាស់ ឈឺណាស់ អស់កម្លាំងណាស់ រាល់ថ្ងៃទ្រាំឈឺទ្រាំថោកព្រោះស្រឡាញ់ចង់នៅជិត ចង់នៅក្បែរប៉ុន្តែយូរទៅនាយហាក់កាន់តែមើលលែងឃើញពីតម្លៃជាមនុស្សរបស់គេទៅហើយ ។
" យើងក៏បន់អោយដល់ពេលនោះឆាប់ៗណា ផាកជីមីន " និយាយចប់ទាំងឃោឃៅបំផុតហើយនាយក៏បោះជំហានដើរចេញទៅបាត់ទុកអោយ ជីមីន នៅអង្គុយយំខ្សឹកខ្សួលម្នាក់ឯងយ៉ាងគួរអោយអាណិត ។
" អ្ហឹកៗ តើបេះដូងរបស់លោកសាងពីស្អីទៅ ហ្ហឺ ហេតុអ្វីឃោឃៅដាក់ខ្ញុំបែបនេះ អ្ហឹកៗ " ជីមីន និយាយចេញមកទាំងដង្ហក់ បេះដូងរបស់គេឈឺចុកក្រហាយដូចត្រូវចាក់រាប់រយលានកាំបិតអ៊ីចឹងដល់ថ្នាក់សូម្បីពេលនេះគេយំចេញមកស្ទើរតែប្រែប្តូរទៅជាឈាមទៅហើយ ។
[ SKIP ]
ក្រឡេកមកមើលគូស្នេហ៍ស្អិតរមួតមួយគូរឯណេះវិញគឺគេងអោបគ្នាគ្មានអោយរបេះសូម្បីតែបន្តិចសោះឡើង ស្អិតជាប់គ្នាដូចកៅស៊ូចាក់ថ្នល់អ៊ីចឹង ។
" អ្ហឹមម៎... " ថេយ៉ុង ក្រហឹមតិចៗពេលមានការរំខានដោយការស្រូបយកអុកសុីសែននោះគឺ ជុងហ្គុក ដែលកំពុងតែថើបមាត់គេហ្នឹងឯង ។
" Morning ហាន់នី " ដកបបូរមាត់របិលរប៉ូចចេញហើយអាល់ហ្វារូបសង្ហាក៏មិនភ្លេចនិយាយពាក្យផ្អែមស្រទន់ទៅកាន់អូមេហ្កាតូចឡើយ ។
មនុស្សស្អី ខូចក៏ខូច សង្ហាក៏សង្ហា ថែមទាំងពូកែផ្អែមល្ហែមទៀត មានចេតនាធ្វើអោយគេងប់ងល់ជាមួយខ្លួនច្បាស់ណាស់ ។
" ស្អុយមាត់អ្នកប្រុសណាស់ "
" នែ៎...និយាយបែបនេះចេញមកបានយ៉ាងម៉េចហ្នឹងអូមេហ្កាតូច ? " កាលបើលឺរាងតូចថាអោយហើយ ជុងហ្គុក ក៏តាមទៅសួរគេភ្លាម ។ មាត់គេក្រអូបសឹងអីម៉េចក៏ថាស្អុយបែបនេះអ៊ីចឹង មិនដឹងទេគេមិនព្រមគេមិនសុខចិត្តឡើយ ។
" បើស្អុយមែនចង់អោយនិយាយថាម៉េច ? "
" សាកមកបឺតមាត់គ្នាបន្តិចទេ ពិសោធន៍អោយច្បាស់ទៅមើលថាមាត់យើងក្រអូបឬក៏ស្អុយនោះ ? "
" មិនសាកទេ " ពិសោធន៍ស្អីទៅ បើតែហ៊ានថាសាកណាបែបខាតខ្នាតយក្សមិនខាន ជឿមិនកើតទេមុខអាល់ហ្វាកំពូលសម្តីព្រានហ្នឹងនោះ ។
" ខ្លាចផុងខ្លួនលង់គំនិតមិនត្រឹមតែសាកបឺតមាត់ពិសោធន៍ប៉ុន្តែត្រូវយើងអុកមែនទេ ? "
" ឡប់ " ស្តាប់សម្តីគ្មានអនាម័យរបស់អ្នកប្រុសអាល់ហ្វាហើយ ថេយ៉ុង ក៏ជីបអ៊ូជៗលួចជេរនាយខ្សឹបៗ ប៉ុន្តែទោះបីខំខ្សឹបប៉ុណ្ណាក៏នាយលឺបានដដែល ។
" កំពុងលួចជេរប្តីមែនទេ ? "
" ប្តីអីជេរអី គ្មានទេ "
" ប្តីលឺណាកុំមកកុហកគ្នាបែបនេះទម្លាប់មិនល្អទេអូមេហ្កាតូច " ប្រាប់ដោយឬកពារគួរអោយជ្រេញហើយ ជុងហ្គុក ក៏ទាញចុងច្រមុះរបស់រាងតូចលេងតិចៗដោយភាពគ្រឺតក្នាញ់ ។
" គ្មានទេ អ៊ុបប៎ " ដោយសារតែឃើញក្មេងក្បាលខូចមិនព្រមទទួលកំហុស ជុងហ្គុក ក៏ទម្លាក់បបូតមាត់សង្កត់ផ្អឹបលើបបូរមាត់ពណ៌ផ្កាឈូកស្រាលរបស់គេហើយក៏បឺតច្បូតទាញជញ្ជក់ជីបជុប៎ៗដោយការឈ្លក់វង្វេងហើយក៏សាងភាពរោលរាលនិងត្រេកត្រអាលឡើងមកធ្វើអោយនាយតូចលើកដៃស្រាក់.កនាយឡើងស្អិតតែម្តង ។
" ក្មេងល្មោភ " បន្ទាប់ពីដកបបូរមាត់ចេញ ជុងហ្គុក ក៏និយាយបេះបួយអោយរាងតូចយ៉ាងច្រឡើមធ្វើអោយ ថេយ៉ុង ខាំមាត់សម្លក់មុខនាយត្មែរ ។
" អ្នកប្រុសហ្នឹងហើយល្មោភ "
" ពេលណាហៅថាប្តី ក្រែងព្រមធ្វើប្រពន្ធយើងហើយមិនចឹងឬ ? "
" ហិហិ មិនដឹងទេ ចាំគិតមើលសិន " លឺសំណួររបស់អាល់ហ្វារូបសង្ហាហើយអូមេហ្កាតូចរូបស្រស់ក៏តបទៅនាយវិញយ៉ាងខ្ជូតគួរអោយចង់ញិកអោយណាណីនោះទេ ។
" ខូចណាស់យើងហ្នឹង "
" ហិហិ "
" អ្ហឹមម៎... " អត់ទ្រាំនិងភាពគួរក្នាញ់របស់រាងតូចមិនបាន ជុងហ្គុក ក៏ក្រលាស់ខ្លួនឡើងទ្រោបលើគេព្រមទាំងទម្លាក់មុខសង្ហាជ្រប់មុខនិងកញ្ចឹង.ករបស់រាងតូចសម្ងំស្រង់ក្លិនក្រអូបដូចផ្កាដែលចេញពីសាច់របស់ ថេយ៉ុង យ៉ាងងប់ងល់ ។
" ហ្អឹស៎... " ថេយ៉ុង ថ្ងួចថ្ងូរទាំងងើយមុខទៅខាងលើហុចផលអោយរាងក្រាស់លុកលុយពេញកញ្ចឹង.ករបស់គេឆ្វេងស្តាំបានយ៉ាងងាយស្រួលហើយក៏ខាំមាត់ក្តោបស្មាទូលាយរបស់រាងក្រាស់ជាប់ពេលនាយសន្សឹមៗស៊កភាពរឹងមាំចូលក្នុងច្រកតូចចង្អៀតរបស់គេ ។ ( Party ទៀត (¬‿¬) !! )
" អឹស៎ៗ "
" ស៊ត អឹម៎ អឹស៎ៗ ស្រួលទាំងព្រឹក ហ្អឹស៎ៗ "
ផ្លាប់ៗៗ៚
ជុងហ្គុក ដោលចង្កេះចូកបោកផ្ទប់ជាមួយត្រគៀករាងតូចខ្លាំងៗតាមចំណង់តណ្ហាក្នុងខ្លួន ដៃរវាមមាននិស្ស័យមិនចេះប្រឹងក៏លើកទៅស្ទាបអង្អែលពេញរាងកាយរបស់រាងតូចគ្មានក្រែងចិត្តសោះឡើយ ។
" អឹស៎ៗ ខ្លាំងជាងហ្នឹងទៀត អឹម៎ អឹសៗ " ថេយ៉ុង កន្ធែងជើងពើងត្រគៀកទ្រលុកទ្រលន់ឡើងហុចផលអោយរាងក្រាស់បានដៃប្រឹងសម្រុកចេញចូលខ្លាំងលើសដើមថែមទៀត ។
" ហ្អាស អ្ហឹសៗ ស៊តត អឹសៗៗ "
" ហ្អាស៎ៗ "
" យកវាអោយអស់ណាប្រពន្ធសម្លាញ់ " ជុងហ្គុក អុកចលនាចង្កេះបួនប្រាំដងក៏ដល់កោះត្រើយហើយក៏បញ្ជូនសារធាតុខាប់អន្ធឹលដែលជាមេជីវិតទៅអោយអូមេហ្កាតូចក្រសោបយកទៅទាំងអស់គ្មាននៅសល់មួយដំណក់នោះទេ ។
" ហ្អឹម៎.... " ថេយ៉ុង ដកដង្ហើមញាប់ៗសឹងមិនដល់គ្នាមុខនិងខ្លួនឡើងក្រហមងាំងព្រមទាំងញាក់ខ្លួនតិចៗបន្ទាប់ពីទទួលយកមេជីវិតដែល ជុងហ្គុក បញ្ជូនមកនោះអស់រលីង ។
" មិនយូរទេកូនរបស់ពួកយើងនឹងមកចាប់កំណើតហើយប្រពន្ធសម្លាញ់ សឺតត៎ " រាងក្រាស់និយាយហើយក៏អោនទៅថើបថ្ងាស់រាងតូចមួយដង្ហើមយ៉ាងវែងទើបទាញគេចូលមកក្នុងរង្វង់ដៃមុននឹងនាំគ្នាបិទភ្នែកសម្ងំគេងយកកម្លាំងវិញ ។
To be Continued ❤️🥀