(U/Z) Chapter (144) - ဖေဖေရှုချိန်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့လေပြီ....
စစ်ထူထုံးသည်နွားနို့ဖန်ခွက်ကို ယူပြိး အခန်း တံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ ရှုနင်က ပန်းရောင်သမ်းသည့် မျက်နှာလေးနှင့် တခံးလာဖွင့်ပေးခဲ့သည်ကို ကြည်နူးစရာ မြင်လိုက်ရသည်။
အင်း၊ ဒါက အဆင်မပြေဘူး။
စစ်ထူထုံးသည်ယခင်က သရုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး ရှုနင်ကို ကောင်းသည့်ပုံ လုပ်ပြခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ရှုနင်ကို တကယ်ကို ဂရုစိုက်နေမိကာ ကလေးလေးကို သက်တောင့်သက်သာရှိစေချင်ခဲ့သည်။ စစ်ထူထုံးကနို့တစ်ခွက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားကာ တို်က်တွန်းလိုက်သည်။
"ငါ မင်းအတွက် နို့ပူပူလေး ယူလာတယ်။ မအေးခင် သောက်လိုက်ဦး"
"ကျေးဇူးပဲ ဖေဖေ"
ရှုနင်က စစ်ထူထုံး မျက်နှာသာ အများကြီးပေးလိုက်တယ်။ တံခါး မပိတ်ဘဲ သူ က အဲဒါကို နည်းနည်းချင်း စုပ်သောက်လိုက်တယ်။
ဒီမြင်ကွင်းကို မနီးမဝေးကထောင့်တစ်နေရာမှာ ပုန်းအောင်းပြီးကြည့်နေတဲ့ တပ်မှူးဟောင်းကြီးက အလွန်ပျော်ရွှင်ခဲ့တယ်။ ရှုနင်က အခန်းထဲ ပြန်မဝင်ခင် စစ်ထူထုံးနှင့် စကားနည်းနည်းပြောခဲ့သည်။ စစ်ထူထုံးက ပြန်လာပြီးနောက် ထောင့်ချိုးနားသို့လျှောက်သွားပြီး သူ၏ချောမောသောမျက်နှာပေါ်တွင် မကြည်မသာဖြင့် သူ့အဖေကို ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
"အဖေ၊ အဖေက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ ငါ့ကိုလှည့်စားခဲ့တာလား။ နင်နင်ဆီကို တမင် နို့သွားပို့ခိုင်းတာ မဟုတ်လား"
"ငါ မင်းကို အဲ့လိုလုပ်ဖို့ မလှည့်စားရင် မင်းရဲ့ သနားစရာ အဖေကို ဒီတိုင်းပစ်ထားချင်တာလား။ ရှောင်ဟိန်က ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေတုန်းဘဲ။ ရှုနင်က တကယ်ကိုလိမ္မာပြီး ကြင်နာတတ်လွန်းတာ ငါ သိတယ်၊ ငါတို့က သူ့ကို ဒီအတွက်အကြွေးတင်တာကို ငါ တခုခုပြန်မလုပ်ပေးပဲ မနေနိုင်ဘူး။ မင်း သူ့ကိုကောင်းကောင်းဆက်ဆံရင် ကောင်းမယ် "
"ကျွန်တော် သိပါတယ်၊ သူက အခု ကျွန်တော့် သားဖြစ်နေပါပြီ"
"အိုး၊ ဒါ အမှန်ဘဲ၊ ဒါက မင်းရဲ့ဘ ဝမှာ နောက်ဆုံးတော့ ဖြစ်ချင်တာ အားလုံး ပြည့်စုံသွားပြီထင်တယ်"
စစ်ထူထုံး က သူ့အဖေ၏စကားကို ပြုံးရုံသာတုံ့ပြန်သည်။ မှန်ပါတယ်၊ သူ့မှာ သားနှစ်ယောက်ရှိနေတယ်လေ၊
"အဖေ၊ ရှောင်နင်က ကြက်ပေါင်ကြော်စားရတာ ကြိုက်တယ်၊ မနက်စာအတွက်ကြက်ခြေထောက်နည်းနည်း နှပ်ထားသင့်တယ်။ "
ထို့နောက် စစ်ထူထုံးသည် နင်နင်အတွက် ကြက်ပေါင်နှပ်ရန် အောက်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။
တပ်မှူးဟောင်းကြီး: "...... " သူက သူ့သား၏လှည့်ကွက်များထဲ ကျသွားခဲ့လေပြီလား။
အခန်းထဲတွင် ရှုဟိန် သည် ခုတင်ခေါင်းရင်း တွင်မှီခိုကာ ထိုင်နေပြီး ရှုနင်ကို ညင်သာစွာကြည့်နေသည်။ ရှုနင် သည်သူ့အကြည့်ကို အကျွမ်းတ ၀ င်ရှိခဲ့ပြီး အပြင်က သားအဖနဲ့ပတ်သတ်ပြီး အကိုကြီး ဘာတွေးနေသည်ကို သိလိုက်သည်။
တကယ်တော့ စစ်ထူထုံးတို့ သားအဖက သူတို့အတွက် မည်သည့်ထိခိုက်စေလိုသည့်ဆန္ဒမှမရှိခဲ့ချေ။ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ သူတို့ရဲ့သီးခြားပြသနာတွေကို စဉ်းစားနေခဲ့တယ်။ ယခင်က ရှုကျီရွှမ်း သည် ရှုမိသားစုထဲတွင် ဘိုးဘွားတွေ မျက်နှာသာပေးရသည့် တော်ထက်သည့် မြေးလိမ်မာလေး ဖီးနစ်တစ်ကောင်ဖြစ်ခဲ့သည်၊ သူသည်ဤမျှ ချောမောထက်မြက်သော ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်ဟု ခံစားခဲ့ရသော်လည်း ရှုဟိန်၏ ခြေဖျားကိုပင် မမှီခဲ့ပေ။
စစ်ထူမိသားစုမှလူများသည် တကယ့်ကို ရှားပါးမျိုးစိတ်များပင်ဖြစ်သည်။ သူတို့တစ် ဦး စီသည်ထူးချွန်ထက်မြက်သည်၊ သူတို့၏အပြုံးများကို ကြည့်ရုံဖြင့ ်အလွန်ချစ်စရာကောင်းပြီး ရိုးသားသောသူများဟု သင်ခံစားရနိုင်သည်၊ ဒါက ဘာကိုသက်သေပြခဲ့တာလဲ။
သူတို့က သူတို့ရဲ့ခံစားချက်တွေကို သူတို့ရဲ့အသုံးအနှုန်းတွေက တဆင့်မပြတတ်ကြဘူးတဲ့။ အံ့သြစရာကောင်းတဲ့လူတွေပဲ၊ အရမ်းနက်ရှိုင်းပြီး ရင်ထဲမှာ ခံစားရသမျှကို သိမ်းဆည်းထားတတ်လို့ သူတို့က သူတို့ရဲ့ body language တစ်ခုတည်းနဲ့လက်ရှိခံစားနေရတဲ့အရာတွေကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ မင်းအမှားတစ်ခုကို ဖမ်းမိရင်တောင် သူတို့က အဲဒါကိုရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ မင်းကို ပြလိုက်တာပဲဖြစ်သည်။ ခြုံပြောရရင် စစ်ထူမိသားစုက အင်မတန် စိတ်ဓါတ်ကြံ့ခိုင်ပြီး ခံစားချက်ကို ဘယ်တော့မှ မျက်နှာမှာမပြတတ်ကြသည့် မျိုးရိုးဖြစ်သည်။
"လာခဲ့...."
အကိုကြီးလှမ်းခေါ်လိုက်မှ ရှုနင် သတိပြန်ဝင်လာသည်။ သူက ကုတင်ပေါ်ကိုတက်သွားပြီး ရှုဟိန် ရဲ့ပေါင်ပေါ်ကိုတက်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ ရှုဟိန် ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ မှီနေလိုက်သည်။
"မင်း ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ။ "
"ကျွန်တော် တွေးနေတယ်၊ စစ်ထူမိသားစုက လူတွေကကြောက်စရာကောင်းတာ သေချာတယ်"
ရှုနင်ကတော်တော်တုံးတယ်၊ ဒါက ရှုဟိန် က စစ်ထူမိသားစုတွေကို သိပ်မကြိုက်တဲ့ အကြောင်းကြောင့် ဒီလိုတွေးလိုက်မိတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။
"သူတို့က မင်းကို ဘာမှ ထိခိုက်စေမှာမဟုတ်ဘူး။ "
ရှုနင် ကမျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ရှုဟိန် ကိုကြည့်ဖို့ခေါင်းကိုမြှင့်လိုက်တယ်၊ သူ့ယုံကြည်မှုက ဘယ်က လာတာလဲ။ သူတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကနေ အဲ့လို ထင်တာလား? အရမ်းဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ရှုနင် က ဒီတစ်သက်မှာ ဒီလိုအရာမျိုးကို မယုံကြည်ခဲ့ဘူး။
ရှုဟိန် ၏မျက်လုံးများသည် အလွန်နက်ရှိုင်းပြီး အလွန်လေးနက်နေသည်။
"စစ်ထူမိသားစုမှာ စည်းမျဉ်းတစ်ခုရှိတယ်၊ မင်းက မျိုးရိုးထဲကတစ်ယောက်ယောက်ကို ထိခိုက်အောင် လုပ်ရင် မင်းရဲ့သွေးကြောတစ်ခုလုံးကို စုတ်ဖြဲလိုက်ပြီး မင်းကို တခါတည်း သတ်ပစ်လိမ့်မယ်"
"ဘယ်သူ့ကို မဆို အဲ့လိုလုပ်တာပဲလား... ဘယ်လောက်ရက်စက်တဲ့စည်းမျဉ်းတွေလဲ....... "
ဥပဒေက ဒီလို တရားမဝင်တဲ့ စည်းမျဉ်းကိုတောင် မကိုင်တွယ်နိုင်ဘူးတဲ့လား။ ရှုနင် အံ့သြသွားပြီး အနည်းငယ်စိုးရိမ်သွားသည်။
"တခြားစည်းကမ်းတွေက ဘာလဲ၊ အဲဒါတွေအားလုံး ကျွန်တော့်ကိုပြောပါ"
ဒါပေမယ့် ရှုဟိန် က စကားမပြောဘဲ လျှာကိုထုတ်လိုက်ပြီး ရှုနင် ရဲ့နှုတ်ခမ်းထောင့်နားမှာနို့ရဲ့ အစအနကို လျှာနှင့် လျက်လိုက်သည်။ ရှုနင် ၏မျက်နှာသည်တစ်ခဏမျှ တုန်လှုပ်သွားပြီးနောက် အလန့်တကြားပြောလိုက်သည်။
"မျက်နှာပူစရာတွေ လျှောက်မလုပ်နဲ့ "
"ဒါဆို ငါ အဲ့လို မလုပ်ရင်ကောင်းမယ်ပေါ့..ဟုတ်လား"
ရှုနင်က ရယ်ရမလား၊ ငိုရမလားမသိတော့ဘူး၊ သူက အကိုကြီး နဲ့လေးလေးနက်နက် ပြောဖို့ ကြိုးစားတဲ့အခါတိုင်း သူက အမြဲလစ်လျှူရှုလိမ့်မယ်၊ ဒါပေမယ့် ရှုဟိန်က တကယ်ပြင်းထန်ခဲ့ရင် ရှုနင်က ငိုယိုရသည်အထိ အလုပ်ခံရလိမ့်မည်။
"ကောင်းပြီ၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ Top ကြီး ခင်ဗျာ... ဒါတွေက ကျွန်တော့်ရဲ့ အပြစ်တွေပါ....ဟုတ်ပြီလား၊ အကိုကြီး ခုလို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေတာကို ကျွန်တော် ကြိုက်တယ်..တကယ်ကို ကြိုက်တယ်.... "
"ဘိုးဘွားတွေရဲ့ စည်းမျဉ်းတွေအကြောင်းပြောကြရအောင်။ "
ရှုဟိန်က ကျေနပ်သွားပြီးပြောလိုက်သည်။
"...... "
ရှုှုနင်၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည်နောက်ဆုံးတွင် ပျော်ဆင်း စပြုလာသောအခါ ရှုဟိန်က သူ့ကို ရေခဲဗုံးကြီးတစ်လုံးကို ကြဲချလိုက်သည်။ မင်းက အငယ်ကို အဲ့လို မကျီစားလို့ မရဘူးလား။
ဒါပေမယ့် ရှုနင်က သူ့ကို ခုလိုကျီစားတဲ့လူက အကိုကြီဖြစ်နေရင်တော့ စိတ်ဆိုးဖို့ဆိုတာ မသေချာဘူး၊ သူသည်အဆုံးမဲ့ ရှုဟိန်၏ ပြောစကားကို နာခံစွာနားထောင်ခဲ့သော်လည်း သူ၏မျက်ခွံများ စတင် ငိုက်ဆင်းလာသည်ကို သူ ခံစားလိုက် ရသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ရှုဟိန် က ဒါကိုရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိလုပ်ခဲ့တယ်၊ သူ့မှာ သူ့ကိုယ်ပိုင်အကြောင်းပြချက်ရှိတယ်။
ရှုနင်က နောက်ဆုံးတော့ ရေနွေးပူနှင့်ရောစပ်ထားသည့် ရေကန်ထဲနှစ်ချခံလိုက်ရသည်။
ဘာဖြစ်နေတာလဲ။
"ဒါကို မင်းကိုကြောက်တာလား။ "
"အစ်ကိုကြီး?"
ရှုနင်ကသူ့မျက်နှာကိုရေအနည်းငယ်ဖြန်းလိုက်ပြီး အဲဒီ့ထက်ပိုပြီး သတိကြီးစွာထားပြီး မေးလိုက်သည်။
"ငါတို့ မနက်စောစောစီးစီး ဒီကနေ ဘယ်လို ထွက်သွားကြမလဲ"
"အဲဒါကို မင်း စိတ်ပူစရာမလိုဘူး။ "
"ကျွန်တော် မပူပဲ ဘယ်နေမလဲ "
"ငါတို့က စစ်ထူ မိသားစုနဲ့အတူနေမှာ မဟုတ်ဘူး၊ မင်း သူတို့ကို ခုလို ကြောက်လန့်တဲ့ပုံစံနဲက ဆက်ဆံစရာမလိုဘူး။ နှစ်ရက်အတွင်း ငါတို့ C City ကိုပြန်ကြမယ်၊ အရာအားလုံးကအရင်အတိုင်းဘဲ မပြောင်းလဲပဲ ဆက်သွားလိမ့်မယ်"
"အမ်"
ရှုနင်က အကိုကြီးပြောသည်ကို နားလည်တယ်၊ အဲဒါက သူတို့ဘဝထဲမှာ ဘာမှ ထူးခြားမှု မရှိတာဘဲ၊
"ဒီလိုအခြေအနေမှာ၊ ကျွန်တော်တို့က ဒီနတ်ဘုရားကြီးတွေက ကျွန်တော်တို့နားမှာ တဝဲလည်လည် လာမလုပ်စေဖို့ ကျွန်တော်တို့ ကလေးတွေတချို့ကို အမြန်ကိုယ်ဝန်ဆောင်သင့်တယ်!"
"သူတို့က ဘယ်လိုမှ စိတ်မချရဘူး!"
"ဒါ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။ သူတို့က အဲ့လိုဖြစ်ပျက်ဖို့ကိုမစောင့်နိုင်ဘူးလား"
ရှုနင်က စစ်ထူမိသားစုရဲ့ ဘာကို မှ တပ်မက်ဖို့မကြိုးစားခဲ့ဘူး၊ ဒါကြောင့် သူတို့လိုချင်တာက ကလေးတွေဖြစ်လို့ သူတို့အတွက်မြန်မြန် ပေးသင့်တယ်။ သူ့အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတာ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ ဒါဟာ သူ့ကိုယ်ပိုင်ကလေးဖြစ်လာမှာပဲလေ။
စစ်ထူသားအဖစုံတွဲသည် ရှုဟိန် ၏အကျိုးအတွက်အပြင် သူူတို့က ဒီလောက် အတိုင်းအတာအထိအလျှော့ပေးပြီး သူတို့အတွက် မြေးများရလာခဲ့ရင် ထိုမြေးများကို အလွန်တန်ဖိုးထားလိမ့်မည်၊ ရှုနင် သည်ဤ စိတ်ကူးဖြင့် အလွန်စိတ်သက်သာရာ ရခဲ့သည်။
"ကလေး ယူမယ့်အကြောင်း အဖေကို မမေးရသေးဘူး "
"အဖေက ကန့်ကွက်စရာရှိမယ် မထင်ဘူး။ သူက ငါတို့ကလေးတွေကို သဘောကျလိမ့်မယ်"
ရှုနင်က ရှုဟိန်ပြောသည့် စကားတွေကို အရမ်းသဘောကျတယ်၊ အနာဂတ်မှာ သူ့ကလေးတွေဟာ သေချာပေါက် ဉာဏ်ထက်ပြီး အရမ်းကို ချောမောပြီး ချစ်စရာကောင်းလိမ့်မယ်၊
ရှုယောင်းo ...... အနာဂတ်မှာထိပ်ဆုံးကို မင်း မတက်နိုင်တော့ဘူး မဟုတ်လား။ ဟား...ဟား
ရှုနင်သည် ရှုဟိန် ၏မျက်နှာကိုရုတ်တရက်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးက ကြည့်ကာ ကျေနပ်နေသည်။ ဒီနတ်ဘုရားကြီးရဲ့ကလေးတွေက အရမ်းချောမှာ သေချာသည်။
" အကိုကြီးက ထင်ထားသလို အရမ်း အရမ်းကို ခန့်ညားချောမောတာပဲ..လာပါဦး..အကိုကြီးကို ကျွန်တော် နမ်းပါရစေ..."
"နမ်းတာလေး တစ်ခုက ဘယ်လိုလောက်မှာလဲ။ ဖေဖေရဲ့တခြားကလေးကို မင်းအတွက် ငါ လုံးဝကို လျစ်လျူရှုခဲ့တယ်လေ။ "
"ဒါဆို ကျွန်တော် အကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နမ်းမယ်"
ဒါပေမယ့် ရှုနင်ကို ဘယ်သူမှတ်နေလဲ။ သူက သူ့လျှာကိုအမြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ရှုဟိန်၏မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို တံတွေးဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုစေခဲ့သည်။
"မင်းညစ်တဲ့အတွက် ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်...နင်နင် "
ထိုအခါ ...... ရှုနင်က တကယ့်ကို နောင်တရသွားသည်။ သူက နတ်ဘုရားကြီးရှုဟန်ကို တကယ် မစသင့်ပေ။ ရှုဟိန် တကယ်ကြမ်းလာရင် ရှုနင်ပဲ မရှုနိုင် မကယ်နိုင်ဖြစ်ရလိမ့်မည်။ သူ့ကို အကိုကြီး အနိုင်ကျင့်တာကို သူ ဘယ်လိုမှ အော်ပြောလို့ရလည်း မရဘူး မဟုတ်လား။
ရှုနင် က သူ တကယ်သေလိမ့်မယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် သူ ခုနက သူခံစားခဲ့ရတဲ့နာကျင်မှုကလွဲလို့ တခြား အရာကို မခံစားရပေ။ မကြာခင် သူက အကိုကြီးရဲ့လှုပ်ရှားမှုနဲ့အညီ သူ့ကိုယ်ကို လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့တယ်။
အိုး...မိုးနတ်မင်းကြီးရေ....သူက တကယ့်ကို အိပ်ယာထဲမှာ အမှန်တကယ် ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်ရှိတာပဲ...
သူသည်မျက်နှာကိုအားနည်းစွာဖုံးအုပ်ပြီး လေကို အလုအယက် ရှုရှိုက်နေရသည်။ ရှုနင် က အရမ်းပွင့်လင်းပြီး သူ့ နူတ်က ညည်းတဲ့အသံတွေက တော်တော်ကျယ်တယ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းတဲ့ အသံတွေကြောင့် လှုံ့ဆော်ခံရတဲ့ ရှုဟိန်က နင်နင် ပိုအော်လာအောင် ထပ်ပြီး ကြိုးစားလိုက်သေးသည်။
မတူညီတဲ့ အနေထားမျိုးစုံနှင့် နေရာပေါင်းစုံကို ပြောင်းကာ ချစ်တင်းနှောပြီးနောက် ရှုဟိန်က နင်နင်ကိုယ်ထဲကို သူ့အသားချောင်း ထည့်ထားလျက်နှင့် ပွေ့ချီကာ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းတံခါးရွက်ကြီးမှာ နင်နင်ကို ကျောကပ်လိုက်ပြီး အောက်ကနေ ပင့်ထိုးကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းချစ်တော့သည်။
ရှုဟိန်က သူ့အားကို မထိန်းပဲ အားကုန် ထိုးဆောင့်နေသလို ထိုတံခါးကြီး ပြုတ်ထွက်သွားမည်ကို ရှုနင်က ကြောက်နေသည်။ တကယ်လို့ မနက်ရောက်လို့ စစ်ထူသားအဖက မေးရင် သူ ဘယ်လိုပြန်ဖြေရပါ့မလဲ...
ချစ်တင်းနှောတာ အဖိုးတို့မြေးက အားပြင်းသွားလို့ တံခါးရွက်ကြီး ပြုတ်သွားတယ်လို့ သူက ပြောရမှာလား...အား...ရှက်လိုက်တာ...
ရှုနင်က ရှုဟိန်ကို အခြားနေရာသို့ ပြောင်းကာ ချစ်စေဖို့ အတော်လေးကို သနားခံလိုက်ရသည်။
ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့ အသနားခံမှုကြောင့် နင်နင်ရဲ့ကိုယ်လေးကို ပွေ့ချီကာ အခန်းတံခါးကနေ ကော်ဖီစားပွဲပေါ်ကို တင်လိုက်သည်။
နင်နင်ရဲ့ ပန်းသွေးထကာ နီမြန်းနေသည့် ကိုယ်လုံးလေးကို ခြုံကြည့်ကာ ချစ်စိတ်တို့ ပိုတိုးလာခဲ့သည်။ နင်နင်ရဲ့ခြေထောက်တွေကို ရင်ဘတ်ပေါ် ကွေးတင်လိုက်ပြီး သူ့ နီမြန်းသည့် တွင်းလေးထဲကို အသားချောင်းကြီးဖြင့် ဖိချလိုက်သည်။
ရှုနင်က တဆုံးဝင်လာသည့် အသားချောင်းကြီးကို သူ့အနောက်ပေါက်က အလိုလျောက် စုပ်ယူလိုက်ပေမယ့် ထူပြီးရှည်သည့် အသားချောင်းကြီးကြောင့် ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိသည်။ ရှုနင်က အသည်းအသန် အော်ညည်းနေသည့် နင်နင်ကြောင့် အရူးအမူူးဖြစ်ကာ နမ်းရှိုက်ရင်း တညလုံး ချစ်တင်းနှောနေမိတော့သည်။
နင်နင်က အော်ဟစ်ငိုကြွေးရင်း သူ့မျက်နှာလေးက ရဲရဲ နီလာတော့သည်။ ဒီညက တကယ့်ကို အရူးမူးဖြစ်သည့် ညတစ်ညပေပဲ...ထုတ်လွှတ်ရလွန်းလို့ ရှုနင်ရဲ့ကိုယ်ထဲက ဘာမှထပ်မထွက်နိုင်အောင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။
နောက်နေ့မနက်စောစောစီးစီး အိပ်ခန်းထဲကနေ ရှုဟိန် တစ်ယောက်တည်း ထွက်လာတဲ့အခါ စစ်ထူသားအဖက တီးတိုးပြောကာ နင်နင်အတွက် ပြင်ဆင်ပေးသည့် ကြက်ပေါင်ကို မကြော်သေးပဲ ပြန်သိမ်းလိုက်သည်။
သူတို့မှာနူးညံ့တဲ့အပြုံးနဲ့တောက်ပတဲ့မျက်လုံးတွေရှိနေပြီး အရာအားလုံးကို သိနေသလိုပဲ။
ရှုနင်က စိတ်လှုပ်ရှားရတိုင်း အသံကုန်အော်ဟစ်ရသည်ကို နှစ်သက်ပေမယ့် စစ်ထူအိမ်တော်ကို တည်ဆောက်ထားပုံက အသံလုံစနစ် အရမ်းကောင်းသည်ကို သိလို့ သူတို့ ချစ်တင်းနှောသည့်အသံကို သားအဖနှစ် ဦး သည်နံရံတွင်နားကို ကပ်ထားလျှင်ပင်ဘာသံမျှမကြားနိုင်ဘူးဆိုတာ ယုံကြည်သည်။ ဒါကြောင့် ရှုဟိန်က ခပ်တည်တည်နှင့် အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။
ရှုနင် ထွက်မလာတာကိုမြင်တာနဲ့တပ်မှူးဟောင်းကြီးက ရှုဟိန် နောက်ကို လိုက်လာပြီး မနက်စာ တစ်ခါတည်း စားလိုက်ကြသည်။ စစ်ထူထုံးက ရှုနင် နိုးလာရင် စားရဖို့ ကြက်ပေါင်ကြော် နှစ်ခုကိုချန်ထားကာ ထမင်းဝိုင်းကို ဝင်ထိုင်လာခဲ့သည်။
နံနက်စာ သုံးဆောင်ပြီးနောက် ရှုဟိန်က အပေါ်ထပ်သို့ တက်ရန် သွားသည်ကို မြင်တော့ တပ်မှုးဟောင်းကြီးက မလှုပ်ပေမယ့် စစ်ထူထုံးက အမြန်လိုက်လာပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ရှောင်ဟိန်... ငါ မင်းကို ပြောစရာရှိတယ်"
"ကျွန်တော်တို့ မနက်ဖြန်မနက် ပြန်မယ်"
စကားတစ်လုံးတည်းဖြင့် စစ်ထူထုံး ၏တစ်ကိုယ်လုံးအေးစက်သွားသည်။ မကြာသေးမီက သားနှင့် ရင်းနှီးအောင်လုပ်နိုင်ပြီဟု တွေးကာ ပျော်နေသည့် သူက အပျော်စောသွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။
တကယ်လို့ သူတို့က ရှုနင်ကို အသုံးချပြီး ကလေးမွေးဖို့ မပြောခိုင်းခဲ့ရင် ရှုဟိန်က ဒီနေ့စိတ်ဆိုးမှာ မဟုတ်ဘူး။ သူ၏ဒေါသသည် သူ၏အဘိုး တပ်မှုးဟောင်းကြီးနှင့် စွပ်ချွတ်တူသည်၊ စစ်ထူထုံးသည် ခက်ခဲပေမယ့် ထိုအကြောင်းကို ထုတ်ပြောရန် ခက်နေသည်။ သူက သူ့သားရှုဟိန် လက်ကို လှမ်းဆွဲကာပြောလိုက်သည်။
" သူက ငယ်ပါသေးတယ်။ ခုမှ ကြီးထွားစ အရွယ်ပဲရှိသေးတယ်။ မင်း အဲ့ဒါကိုဖြည်းဖြည်းခြင်းပဲ လုပ်သင့်တယ်"
ရှုဟိန် ကမျက်လုံးပြူးပြီး မေးလိုက်သည်။
"အခု ခင်ဗျားက သူ့ကို သနားနေတာလား "
ရှုနင် ရဲ့ကြင်နာမှုကိုအခွင့်ကောင်းယူဖို့ကြိုးစားနေချိန်မှာ သူတို့က နင်နင်ကို စာနာပါတယ်လို့ ဘာလို့မခံစားခဲ့ကြတာလဲ။
ခင်ဗျားတို့က ထက်မြက်တာကြောင့် အခြားသူတွေကို ငတုံးတွေလို့ ထင်နေတာလား ...
ရှုနင်က ကလေးတွေ ယူဖို့ကို ဂရုမစိုက်ပေမဲ့ သူက ဆယ့်ခုနှစ်နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ သူက ဒီလိုကိစ္စမျိုးကို သဘောတူဖို့ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။
ရှုဟိန်ကိုယ်တိုင်တောင် နင်နင်က ငယ်သေးလို့ ကလေးယူဖို့တောင် ထုတ်မပြောဝံ့သေးချိန်မှာ သူတို့က ဘယ်လိုတောင် အသက်ကြီးတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ပြောလိုက်တာလဲ။
ခုလိုလုပ်ရအောင် သူတို့က ဘယ်နေရာက လုပ်ပိုင်ခွင့်ရနေတာလဲ...
ပြောမယ့်ပြော သူတို့ရဲ့အဖေဖြစ်တဲ့ ရှုချိန်ပဲ သူတို့ကိုပြောပိုင်ခွင့်ရှိတယ်။
ရှုဟိန်၏အကြည့်သည် မယှဉ်နိုင်လောက်အောင်အေးစက်နေပြီး သူတို့ကိုကြည့်လိုက်သောအခါ စစ်ထူသားအဖကို အံ့သြသွားစေခဲ့သည်။
စစ်ထူထုံးက တိုက်ပွဲများစွာကို ရင်ဆိုင်လာသူဖြစ်လို့ လူသတ်ငွေ့နဲ့ပတ်သတ်ပြီး အာရုံခံစားမှု ထက်မြက်လှသူဖြစ်သည်။ အခု လူသတ်ငွေ့ ထုတ်လွှတ်နေသူက သူ့သားအရင်းဖြစ်လို့ သူ အံ့သြနေသည်။ တခြားလူသာဆိုရင် သူက လက်တုန့်ပြန်လိုက်မှာဖြစ်ပေမယ့် အခုက သူ့သားဖြစ်နေလို့ သူ၏ရင်ဘတ်ထဲက အလွန်မသက်မသာ ခံစားခဲ့ရသော်လည် းဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် သူကြိုးစားလိုက်သည်။
"ငါ သူ့ကိုတောင်းပန်လိုက်ပါ့မယ်"
"သူက သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်နေလိမ့်မယ်၊ အဲဒီအတွေးတွေကို သူ့ခေါင်းထဲ မထည့်ပေးနဲ့တော့။ "
"ငါ ...... ငါ မှားသွာားခဲ့တာပါ၊ ဒေါသမထွက်ပါနဲ့၊ နောင်အနာဂတ်မှာ မင်း လုပ်ချင်တာကို လုပ်နိုင်တယ်၊ ငါ ထပ်ပြီး ဝင်မစွက်ဖက်တော့ပါဘူး"
"ခင်ဗျားက အစကတည်းက အပြင်လူဖြစ်ခဲ့တာပဲ မဟုတ်လား "
စစ်ထူထုံး: "...... "
ထောင့်၌ရပ်နေသော တပ်မှုးဟောင်းကြီး၏မျက်နှာက 10 နှစ်စာ အိုမင်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ မကျေမနပ်သောအရိပ်အယောင်တစ်ခုကသူ့အကြည့်ကိုကျော်လွန်သွားပြီး အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားခဲ့သည်။ သူကသူ့မြေးကိုအုပ်ထိန်းခွင့်ကိုစွန့်ပစ်တဲ့အတွက် သူ့သားကို မြေးဖြစ်သူက ဒေါသထွက်နေတယ်၊ မြေးလေးကို အခြားလူတစ်ယောက်ရဲ့အိမ်မှာကြီးပြင်းခွင့်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် သူ့ကိုယ်သူတိုင် သေချာ စုံစမ်းစစ်ဆေးမှု မလုပ်ခဲ့တာကြောင့် စစ်ထူချန်းမင်က သူ့ကိုယ်သူဒေါသထွက်နေတယ်။ သူ့သားမှာ ရည်းစား ရှိနေသည်ကို သိပေမယ့် သူက အလွန်အလုပ်များသောကြောင့် သားကို ဂရုမစိုက်ခဲ့မိပေ။ ထိုစုံတွဲက လွန်လွန်ကျုးကျုးဖြစ်ခဲ့သည်ကိုလည်း သူ မသိခဲ့ပေ။
သူတို့ မိသားစု သြဇာအာဏာကို တိုးချဲ့ဖို့သားရဲ့ချစ်ခြင်းကို ခွဲပြီး အခြားမိန်းကလေးနှင့် လက်ထပ်ပေးခဲ့မိသဖြင့် အခုလို သူတို့ မြေးက သူတို့ကို မုန်းတီးနေခဲ့သည်။
အခုတော့အရာအားလုံး ငြိမ်းချမ်းသွားပြီဖြစ်ပေမယ့် ရှုဟိန်က သူတို့ကိုခွင့်လွှတ်ဖို့ဆန္ဒမရှိခဲ့ဘူး။ ရှုဟိန်၏ မာနကြီးသည့် စရိုက်က စစ်ထူမိသားစုဝင် ပီသပါပေသည်။
"အဖေ၊ အဖေ အားလုံးကြားတယ်မလား၊ အခု ကျွန်တော် ဘာလုပ်ရတော့မလဲ"
တပ်မှူးဟောင်းကြီးက ဝမ်းနည်းနေသည့် သားဖြစ်သူ၏ ပုခုံးပေါ် လက်တင်ပြီး နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။
"ဒါက ငါ့စိတ်ကူးကြောင့် လုပ်ခဲ့တဲ့ အကျိုးဆက်ကို မင်းက ခံလိုက်ရတာပဲ... တကယ်က အဖေ့အပြစ်တွေပါ... "
"ရှုဟိန်က အရာအားလုံးကို သိနေတယ်၊ သူက ကျွန်တော်တို့ကို တခါတည်း ဆွဲထုတ်ပစ်ချင်နေတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ကို မမွေးခင်ကတည်းက ကျွန်တော်က စွန့်ပစ်ခဲ့တာဖြစ်လို့ အခုဖြစ်သမျှကို ကျွန်တော်ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ အပြစ်တင်ခံရမှာမဟုတ်ဘူး"
စစ်ထူထုံးက အရာအားလုံးကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိလိုက်ရပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာ သေချာစွာ ပိုင်းဖြတ်လိုက်လေပြီ။
" ကျွန်တော် သူတို့အပေါ်ထားတဲ့ ခံစားချက်ကို ပိုပြရမယ်။ နင်နင်ကို ပိုချစ်ပေးမယ်။ နင်နင်က ကျွန်တော့်ကို အဖေလို့ ခေါ်တဲ့ အသံကြားရင်ကို ကျေနပ်ပါပြီ။ ရှောင်ဟိန်ဆီက ဘယ်တော့မှ မကြားရပေမယ်လည်း နင်နင် ခေါ်မယ်ဆိုရင် ကျေနပ်ပါပြီ "
"ဟုတ်တယ်၊ ရှုနင် က ငါတို့နဲ့ လာတွေ့ချင်သရွေ့ ရှောင်ဟိန်လည်း ပါလာမှာပဲ။ သူက ငါ့တို့ကို အေးစက်စက်လုပ်နေတာ လောက်ပဲ ရှိမှာပေါ့.... "
သူတို့သည်ဤလောက၌ တန်ခိုးသြဇာကြီးမားလှသော ယောက်ျားနှစ် ဦး ဖြစ်သော်လည်း သူတို့မှာ အတိတ်က အမှားကျူးလွန်ခဲ့လို့ အခုအချိန်မှာ သားနှင့်မြေးကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည့် သနားစရာ အဖေနှင့် အဖိုးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်နေသည်။
ရှုနင် သည်နေ့လည်ခင်းအချိန်ထိ ပြန်မနိုးသေးပေ။ သူက တခြားတစ်ယောက်ရဲ့အိမ်မှာ ဒီလိုလုပ်ရင်ကောင်းမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ တော့မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် ရှုဟိန်က သူ့ကိုနေ့ခင်းထိ အောက်ထပ်ကိုဆင်းခွင့်မပေးခဲ့ပါဘူး။ ဒီတစ်ခါတော့ ရှုနင်က သူ့ကိုမငြင်းဘူး၊ သူက လိမ်မာတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်လိုပဲ အခန်းထဲမှာနေခဲ့တယ်။ ရှုဟိန် သည်သူ့စကားအား နင်နင်က အခုလို နာခံတဲ့အတွက်အရမ်း သနားနေခဲ့သည်၊ သူက နင်နင်ရဲ့ နားရွက်ကိုတိုးကပ်ကာ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို သီဆိုပေးခဲ့ကာ ရှုဟိန်က နင်နင်ကို ချော့မော့နေသည်။ ထိုသီချင်းကြောင့်နင်နင်လည်း သူ့ရင်ထဲက မသက်သာသည့် ခံစားချက်အားလုံး ပျောက်ကုန်တော့သည်။
နောက်နေ့မနက်တွင် ရှုဟိန် သည် ရှုနင် ၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ စစ်ထူသားအဖရှေ့မှာ အိမ်တံခါးဝသို့ တမင်တကာသွားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ ဒီကိုရောက်တဲ့အခါ သူတို့က စစ်ထူမိသားစုရဲ့ကားနဲ့လာခဲ့တယ်၊ ဒါပေမယ့် သူတို့ထွက်သွားတဲ့အခါ ရှု မိသားစုရဲ့ကားနဲ့ပြန်တော့ သူတို့ဆက်ဆံရေး ဘယ်လောက်အေးစက်သွားခဲ့တယ်ဆိုတာကို မြင်နိုင်တယ်။
ရှုနင်က စစ်ထူထုံးနှင့် တပ်မှုးဟောင်းကြီးကို ပြုံးပြီးဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်သည်။ ရှုနင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေကအရမ်းဖြူစင်တယ်၊ အတိတ်က သူတို့ရရှိခဲ့တဲ့ချစ်ခင်မှု တစ်ချို့မရှိပေမယ့် ဒီအရာက ဉာဏ်များတဲ့ တပ်မှုးဟောင်းကြိးနှင့် တပ်မှုးကြီးတို့ နှစ်ကောင်ကိုတော်တော်ကို အဆင်မပြေဖြစ်စေတယ်၊ သူတို့က ဒီအချိန်မှာ တကယ်ကိုစိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။
နှစ်ယောက်သား စားသောက်ဆိုင်မှာစားခဲ့ကြပြီး ရှုဟိန်က ရှုနင်ကို အစာငတ်ခံခွင့်လုံးဝ မပေးခဲ့ဘူး။ ။ ထို့နောက် ရှုဟိန် သည် ရှုနင်ကိုလေဆိပ်သို့ ခေါ်လာပြီး လေယာဉ်ဖြင့် C City သို့ အမြန်မပို့ဆောင်မီလူတစ် ဦး နှင့်တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ ရှုနင်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်၊ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ရှုချန်ကို သူတို့ ဘယ်လို ရင်ဆိုင်ကြမလဲ။ ဒါက သူ့အမျိုးအရင်းခေါက်ခေါက်တွေသာမက သူ့အဖေ အရင်းကြီး မဟုတ်လား။
ရှုနင် ရဲ့အတွင်းစိတ်တွေတုန်လှုပ်သွားပြီး သူ့အဖေအရမ်းစိတ်ဆိုးမှာ မဟုတ်ဘူးလို့သူ မျှော်လင့်နေတယ်။
ရှုဟိန်သည် ရှုနင် ၏လက်ကို ဆုပ်ယူလိုက်စဉ် လက်ဖျားတွေ အရမ်းအေးနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နင်နင်၏တည်ငြိမ်အေးချမ်းသော အပြင်ပန်းသည် သူ့ခံစားချက်များနှင့်လုံးဝ ကိုက်ညီပုံ မရပေ။
ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့ နှင်းလိုဖြူသော မျက်နှာလေးကို အနမ်းပေးကာ ပြောလိုက်သည်။
"စိတ်မပူပါနဲ့၊ ငါ ဒီမှာရှိတယ်"
"သူက အကိုကြီးကို ရိုက်မှာလား။ "
"သူက မလုပ်ပါဘူး" မင်းတစ်ယောက်တည်းပဲ ငါ့ကိုရိုက်မှာ ဟု ရှုဟိန်က စိတ်ထဲကနေ ပြောလိုက်သည်။
သူတို့ရဲ့နောက်ဆုံးတော့ အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာပြီ၊ အခုကြောက်ရွံ့နေလည်း ဘာမှအသုံးမ ၀ င်ဘူး၊ သူတို့က အားတင်းထားပြီးတော့ အတူတကွရင်ဆိုင်သင့်တယ်။
ရှုနင်က အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး ရှုဟိန် နှင့်အတူဧည့်ခန်းသို့ လမ်းလျှောက်လာသည်။ မျှော်လင့်သည့်အတိုင်း ရှုချိန် က သူတို့ကိုစောင့်နေသည်။ ရှုနင် ၏မျက်နှာပေါ်ရှိအပြုံးသည် တင်းကျပ်ကာ အနည်းငယ်အဆင်မပြေသော်လည်း ရှုဟိန်က အရမ်း တည်ငြိမ်နေသည်။
**-***
(U/Z) Chapter (144) - ေဖေဖရႈခ်ိန္နွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ေတြ႕ေလျပီ....
စစ္ထူထံုးသည္ႏြားႏို႔ဖန္ခြက္ကို ယူျပိး အခန္း တံခါးကို ေခါက္လုိက္ေတာ့ ရႈနင္က ပန္းေရာင္သမ္းသည့္ မ်က္နွာေလးနွင့္ တခံးလာဖြင့္ေပးခဲ့သည္ကို ၾကည္ႏူးစရာ ျမင္လိုက္ရသည္။
အင္း၊ ဒါက အဆင္မေျပဘူး။
စစ္ထူထံုးသည္ယခင္က သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ရႈနင္ကို ေကာင္းသည့္ပုံ လုပ္ျပခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ရႈနင္ကို တကယ္ကို ဂရုစိုက္ေနမိကာ ကေလးေလးကို သက္ေတာင့္သက္သာရွိေစခ်င္ခဲ့သည္။ စစ္ထူထံုးကႏို႔တစ္ခြက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားကာ တို္္က္တြန္းလုိက္သည္။
"ငါ မင္းအတြက္ နို႔ပူပူေလး ယူလာတယ္။ မေအးခင္ ေသာက္လိုက္ဦး"
"ေက်းဇူးပဲ ေဖေဖ"
ရႈနင္က စစ္ထူထံုး မ်က္ႏွာသာ အမ်ားႀကီးေပးလိုက္တယ္။ တံခါး မပိတ္ဘဲ သူ က အဲဒါကို နည္းနည္းခ်င္း စုပ္ေသာက္လိုက္တယ္။
ဒီျမင္ကြင္းကို မနီးမေဝးကေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ပုန္းေအာင္းၿပီးၾကည့္ေနတဲ့ တပ္မႉးေဟာင္းႀကီးက အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့တယ္။ ရႈနင္က အခန္းထဲ ျပန္မဝင္ခင္ စစ္ထူထံုးနွင့္ စကားနည္းနညး္ေျပာခဲ့သည္။ စစ္ထူထံုးက ျပန္လာျပီးေနာက္ ေထာင့္ခ်ိဳးနားသို႔ေလွ်ာက္သြားၿပီး သူ၏ေခ်ာေမာေသာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ မႀကည္မသာျဖင့္ သူ႕အေဖကို ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"အေဖ၊ အေဖက ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ငါ့ကိုလွည့္စားခဲ့တာလား။ နင္နင္ဆီကို တမင္ နို႕သြားပို႕ခုိင္းတာ မဟုတ္လား"
"ငါ မင္းကို အဲ့လိုလုပ္ဖို႔ မလွည့္စားရင္ မင္းရဲ႕ သနားစရာ အေဖကို ဒီတိုင္းပစ္ထားခ်င္တာလား။ ေရွာင္ဟိန္က ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနတုန္းဘဲ။ ရႈနင္က တကယ္ကိုလိမၼာၿပီး ၾကင္နာတတ္လြန္းတာ ငါ သိတယ္၊ ငါတို႔က သူ႔ကို ဒီအတြက္အေႂကြးတင္တာကို ငါ တခုခုျပန္မလုပ္ေပးပဲ မေနနိုိင္ဘူး။ မင္း သူ႔ကိုေကာင္းေကာင္းဆက္ဆံရင္ ေကာင္းမယ္ "
"ကြ်န္ေတာ္ သိပါတယ္၊ သူက အခု ကြ်န္ေတာ့္ သားျဖစ္ေနပါျပီ"
"အိုး၊ ဒါ အမွန္ဘဲ၊ ဒါက မင္းရဲ႕ဘ ၀မွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာ အားလံုး ျပည့္စုံသြားၿပီထင္တယ္"
စစ္ထူထံုး က သူ႕အေဖ၏စကားကို ၿပဳံး႐ုံသာတုံ႔ျပန္သည္။ မွန္ပါတယ္၊ သူ႔မွာ သားႏွစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ေလ၊
"အေဖ၊ ေရွာင္နင္က ႀကက္ေပါင္ေႀကာ္စားရတာ ႀကိဳက္တယ္၊ မနက္စာအတြက္ၾကက္ေျခေထာက္နည္းနည္း နွပ္ထားသင့္တယ္။ "
ထို႔ေနာက္ စစ္ထူထံုးသည္ နင္နင္အတြက္ ႀကက္ေပါင္နွပ္ရန္ ေအာက္ကို ဆင္းလာခဲ့သည္။
တပ္မႉးေဟာင္းႀကီး: "...... " သူက သူ႔သား၏လွည့္ကြက္မ်ားထဲ က်သြားခဲ့ေလျပီလား။
အခန္းထဲတြင္ ရႈဟိန္ သည္ ခုတင္ေခါင္းရင္း တြင္မွီခိုကာ ထိုင္ေနျပီး ရႈနင္ကို ညင္သာစြာၾကည့္ေနသည္။ ရႈနင္ သည္သူ႔အၾကည့္ကို အကြၽမ္းတ ၀ င္ရွိခဲ့ၿပီး အျပင္က သားအဖနဲ႕ပတ္သတ္ျပီး အကိုႀကီး ဘာေတြးေနသည္ကို သိလိုက္သည္။
တကယ္ေတာ့ စစ္ထူထံုးတို႕ သားအဖက သူတို႔အတြက္ မည္သည့္ထိခိုက္ေစလိုသည့္ဆႏၵမွမရွိခဲ့ေခ်။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕သီးျခားျပသနာေတြကို စဥ္းစားေနခဲ့တယ္။ ယခင္က ရႈက်ီရႊမ္း သည္ ရႈမိသားစုထဲတြင္ ဘိုးဘြားေတြ မ်က္နွာသာေပးရသည့္ ေတာ္ထက္သည့္ ေျမးလိမ္မာေလး ဖီးနစ္တစ္ေကာင္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ သူသည္ဤမွ် ေခ်ာေမာထက္ျမက္ေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ခံစားခဲ့ရေသာ္လည္း ရႈဟိန္၏ ေျခဖ်ားကိုပင္ မမွီခဲ့ေပ။
စစ္ထူမိသားစုမွလူမ်ားသည္ တကယ့္ကို ရွားပါးမ်ိဳးစိတ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔တစ္ ဦး စီသည္ထူးခြၽန္ထက္ျမက္သည္၊ သူတို႔၏အၿပဳံးမ်ားကို ၾကည့္႐ုံျဖင့ ္အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး ႐ိုးသားေသာသူမ်ားဟု သင္ခံစားရႏိုင္သည္၊ ဒါက ဘာကိုသက္ေသျပခဲ့တာလဲ။
သူတို႔က သူတို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕အသုံးအႏႈန္းေတြက တဆင့္မျပတတ္ႀကဘူးတဲ့။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့လူေတြပဲ၊ အရမ္းနက္ရႈိင္းၿပီး ရင္ထဲမွာ ခံစားရသမွ်ကို သိမ္းဆည္းထားတတ္လို႕ သူတို႔က သူတို႔ရဲ႕ body language တစ္ခုတည္းနဲ ႔လက္ရွိခံစားေနရတဲ့အရာေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ မင္းအမွားတစ္ခုကို ဖမ္းမိရင္ေတာင္ သူတို႔က အဲဒါကိုရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႕ မင္းကို ျပလိုက္တာပဲျဖစ္သည္။ ျခံဳေျပာရရင္ စစ္ထူမိသားစုက အင္မတန္ စိတ္ဓါတ္ႀကံ႕ခိုိင္ျပီး ခံစားခ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္နွာမွာမျပတတ္ႀကသည့္ မ်ိဳးရိုးျဖစ္သည္။
"လာခဲ့...."
အကိုႀကီးလွမ္းေခၚလိုက္မွ ရႈနင္ သတိျပန္ဝင္လာသည္။ သူက ကုတင္ေပၚကိုတက္သြားၿပီး ရႈဟိန္ ရဲ႕ေပါင္ေပၚကိုတက္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ရႈဟိန္ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ မွီေနလို္က္သည္။
"မင္း ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ။ "
"ကြ်န္ေတာ္ ေတြးေနတယ္၊ စစ္ထူမိသားစုက လူေတြကေၾကာက္စရာေကာင္းတာ ေသခ်ာတယ္"
ရႈနင္ကေတာ္ေတာ္တုံးတယ္၊ ဒါက ရႈဟိန္ က စစ္ထူမိသားစုေတြကို သိပ္မႀကိဳက္တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီလိုေတြးလိုက္မိတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
"သူတို႔က မင္းကို ဘာမွ ထိခိုက္ေစမွာမဟုတ္ဘူး။ "
ရႈနင္ ကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ရႈဟိန္ ကိုၾကည့္ဖို႔ေခါင္းကိုျမႇင့္လိုက္တယ္၊ သူ႔ယုံၾကည္မႈက ဘယ္က လာတာလဲ။ သူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကေန အဲ့လုိ ထင္တာလား? အရမ္းဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ရႈနင္ က ဒီတစ္သက္မွာ ဒီလိုအရာမ်ိဳးကို မယုံႀကည္္ခဲ့ဘူး။
ရႈဟိန္ ၏မ်က္လုံးမ်ားသည္ အလြန္နက္ရႈိင္းၿပီး အလြန္ေလးနက္ေနသည္။
"စစ္ထူမိသားစုမွာ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုရွိတယ္၊ မင္းက မ်ိဳး႐ိုးထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ရင္ မင္းရဲ႕ေသြးေၾကာတစ္ခုလုံးကို စုတ္ျဖဲလိုက္ျပီး မင္းကို တခါတည္း သတ္ပစ္လိမ့္မယ္"
"ဘယ္သူ႕ကို မဆို အဲ့လိုလုပ္တာပဲလား... ဘယ္ေလာက္ရက္စက္တဲ့စည္းမ်ဥ္းေတြလဲ....... "
ဥပေဒက ဒီလို တရားမဝင္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းကိုေတာင္ မကိုင္တြယ္နုိင္ဘူးတဲ့လား။ ရႈနင္ အံ့ၾသသြားၿပီး အနည္းငယ္စိုးရိမ္သြားသည္။
"တျခားစည္းကမ္းေတြက ဘာလဲ၊ အဲဒါေတြအားလုံး ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာပါ"
ဒါေပမယ့္ ရႈဟိန္ က စကားမေျပာဘဲ လွ်ာကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ရႈနင္ ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္နားမွာႏို႔ရဲ႕ အစအနကို လွ်ာနွင့္ လ်က္လိုက္သည္။ ရႈနင္ ၏မ်က္ႏွာသည္တစ္ခဏမွ် တုန္လႈပ္သြားၿပီးေနာက္ အလန္႕တႀကားေျပာလိုက္သည္။
"မ်က္ႏွာပူစရာေတြ ေလွ်ာက္မလုပ္နဲ႕ "
"ဒါဆို ငါ အဲ့လို မလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ေပါ့..ဟုတ္လား"
ရႈနင္က ရယ္ရမလား၊ ငိုရမလားမသိေတာ့ဘူး၊ သူက အကိုႀကီး နဲ႔ေလးေလးနက္နက္ ေျပာဖုိ႕ ႀကိဳးစားတဲ့အခါတိုင္း သူက အၿမဲလစ္လွ်ဴရႈလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ရႈဟိန္က တကယ္ျပင္းထန္ခဲ့ရင္ ရႈနင္က ငိုိယိုရသည္အထိ အလုပ္ခံရလိမ့္မည္။
"ေကာင္းၿပီ၊ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ Top ႀကိီး ခင္ဗ်ာ... ဒါေတြက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အျပစ္ေတြပါ....ဟုတ္ၿပီလား၊ အကိုႀကီး ခုလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတာကို ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳက္တယ္..တကယ္ကို ႀကိဳက္တယ္.... "
"ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြအေၾကာင္းေျပာၾကရေအာင္။ "
ရႈဟိန္က ေက်နပ္သြားျပီးေျပာလိုက္သည္။
"...... "
ရႈႈနင္၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ေနာက္ဆုံးတြင္ ေပ်ာ္ဆင္း စျပဳလာေသာအခါ ရႈဟိန္က သူ႕ကို ေရခဲဗုံးႀကီးတစ္လုံးကို ႀကဲခ်လိုက္သည္။ မင္းက အငယ္ကို အဲ့လို မက်ီစားလို႕ မရဘူးလား။
ဒါေပမယ့္ ရႈနင္က သူ႕ကို ခုလိုက်ီစားတဲ့လူက အကိုႀကီျဖစ္ေနရင္ေတာ့ စိတ္ဆိုးဖုိ႕ဆုိတာ မေသခ်ာဘူး၊ သူသည္အဆုံးမဲ့ ရႈဟိန္၏ ေျပာစကားကို နာခံစြာနားေထာင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏မ်က္ခြံမ်ား စတင္ ငိုက္ဆင္းလာသည္ကို သူ ခံစားလိုက္ ရသည္။ ထုံးစံအတိုင္း ရႈဟိန္ က ဒါကိုရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိလုပ္ခဲ့တယ္၊ သူ႔မွာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိတယ္။
ရႈနင္က ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေရေႏြးပူနွင့္ေရာစပ္ထားသည့္ ေရကန္ထဲႏွစ္ခ်ခံလိုက္ရသည္။
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။
"ဒါကို မင္းကိုေၾကာက္တာလား။ "
"အစ္ကိုႀကီး?"
ရႈနင္ကသူ႔မ်က္ႏွာကိုေရအနည္းငယ္ျဖန္းလိုက္ၿပီး အဲဒီ့ထက္ပိုၿပီး သတိႀကီးစြာထားၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"ငါတို႔ မနက္ေစာေစာစီးစီး ဒီကေန ဘယ္လို ထြက္သြားႀကမလဲ"
"အဲဒါကို မင္း စိတ္ပူစရာမလိုဘူး။ "
"ကြ်န္ေတာ္ မပူပဲ ဘယ္ေနမလဲ "
"ငါတို႔က စစ္ထူ မိသားစုနဲ႔အတူေနမွာ မဟုတ္ဘူး၊ မင္း သူတို႔ကို ခုလို ေႀကာက္လန္႕တဲ့ပံုစံနဲက ဆက္ဆံစရာမလိုဘူး။ ႏွစ္ရက္အတြင္း ငါတို႔ C City ကိုျပန္ႀကမယ္၊ အရာအားလုံးကအရင္အတိုင္းဘဲ မေျပာင္းလဲပဲ ဆက္သြားလိမ့္မယ္"
"အမ္"
ရႈနင္က အကိုႀကီးေျပာသည္ကို နားလည္တယ္၊ အဲဒါက သူတို႕ဘဝထဲမွာ ဘာမွ ထူးျခားမႈ မရွိတာဘဲ၊
"ဒီလိုအေျခအေနမွာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕က ဒီနတ္ဘုရားႀကီးေတြက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕နားမွာ တဝဲလည္လည္ လာမလုပ္ေစဖို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကေလးေတြတခ်ိဳ႕ကို အျမန္ကိုယ္ဝန္ေဆာင္သင့္တယ္!"
"သူတို႕က ဘယ္လိုမွ စိတ္မခ်ရဘူး!"
"ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ သူတို႔က အဲ့လိုျဖစ္ပ်က္ဖို႔ကိုမေစာင့္ႏိုင္ဘူးလား"
ရႈနင္က စစ္ထူမိသားစုရဲ႕ ဘာကို မွ တပ္မက္ဖို႔မႀကိဳးစားခဲ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔လိုခ်င္တာက ကေလးေတြျဖစ္လို႕ သူတို႔အတြက္ျမန္ျမန္ ေပးသင့္တယ္။ သူ႔အတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာ ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒါဟာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ကေလးျဖစ္လာမွာပဲေလ။
စစ္ထူသားအဖစုံတြဲသည္ ရႈဟိန္ ၏အက်ိဳးအတြက္အျပင္ သူူတို႔က ဒီေလာက္ အတိုင္းအတာအထိအေလွ်ာ့ေပးၿပီး သူတို႕အတြက္ ေျမးမ်ားရလာခဲ့ရင္ ထိုေျမးမ်ားကို အလြန္တန္ဖိုးထားလိမ့္မည္၊ ရႈနင္ သည္ဤ စိတ္ကူးျဖင့္ အလြန္စိတ္သက္သာရာ ရခဲ့သည္။
"ကေလး ယူမယ့္အေႀကာင္း အေဖကို မေမးရေသးဘူး "
"အေဖက ကန္႕ကြက္စရာရွိမယ္ မထင္ဘူး။ သူက ငါတို႔ကေလးေတြကို သေဘာက်လိမ့္မယ္"
ရႈနင္က ရႈဟိန္ေျပာသည့္ စကားေတြကို အရမ္းသေဘာက်တယ္၊ အနာဂတ္မွာ သူ႔ကေလးေတြဟာ ေသခ်ာေပါက္ ဥာဏ္ထက္ျပီး အရမ္းကို ေခ်ာေမာျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းလိမ့္မယ္၊
ရႈေယာင္းo ...... အနာဂတ္မွာထိပ္ဆုံးကို မင္း မတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ ဟား...ဟား
ရႈနင္သည္ ရႈဟိန္ ၏မ်က္ႏွာကို႐ုတ္တရက္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ရႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးက ႀကည့္ကာ ေက်နပ္ေနသည္။ ဒီနတ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ကေလးေတြက အရမ္းေခ်ာမွာ ေသခ်ာသည္။
" အကိုႀကီးက ထင္ထားသလို အရမ္း အရမ္းကို ခန္႕ညားေခ်ာေမာတာပဲ..လာပါဥိီး..အကိုႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္ နမ္းပါရေစ..."
"နမ္းတာေလး တစ္ခုက ဘယ္လိုေလာက္မွာလဲ။ ေဖေဖရဲ႕တျခားကေလးကို မင္းအတြက္ ငါ လံုးဝကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္ေလ။ "
"ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နမ္းမယ္"
ဒါေပမယ့္ ရႈနင္ကို ဘယ္သူမွတ္ေနလဲ။ သူက သူ႔လွ်ာကိုအျမန္ထုတ္လိုက္ၿပီး ရႈဟိန္၏မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးကို တံေတြးျဖင့္ ရႊဲရႊဲစိုေစခဲ့သည္။
"မင္းညစ္တဲ့အတြက္ ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္...နင္နင္ "
ထိုအခါ ...... ရႈနင္က တကယ့္ကို ေနာင္တရသြားသည္။ သူက နတ္ဘုရားႀကီးရႈဟန္ကို တကယ္ မစသင့္ေပ။ ရႈဟိန္ တကယ္ႀကမ္းလာရင္ ရႈနင္ပဲ မရႈနိုင္ မကယ္နုိင္ျဖစ္ရလိမ့္မည္။ သူ႕ကို အကိုႀကီး အနိုိင္က်င့္တာကို သူ ဘယ္လုိမွ ေအာ္ေျပာလို႕ရလည္း မရဘူး မဟုတ္လား။
ရႈနင္ က သူ တကယ္ေသလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ သူ ခုနက သူခံစားခဲ့ရတဲ့နာက်င္မႈကလြဲလို႔ တျခား အရာကို မခံစားရေပ။ မႀကာခင္ သူက အကိုႀကီးရဲ႕လႈပ္ရွားမႈနဲ႕အညီ သူ႕ကိုယ္ကို လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ လုပ္နုိင္ခဲ့တယ္။
အိုး...မိုးနတ္မင္းႀကီးေရ....သူက တကယ့္ကို အိပ္ယာထဲမွာ အမွန္တကယ္ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ရွိတာပဲ...
သူသည္မ်က္ႏွာကိုအားနည္းစြာဖုံးအုပ္ၿပီး ေလကို အလုအယက္ ရႈရႈိက္ေနရသည္။ ရႈနင္ က အရမ္းပြင့္လင္းၿပီး သူ႔ နူတ္က ညည္းတဲ့အသံေတြက ေတာ္ေတာ္က်ယ္တယ္၊ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ့ အသံေတြေႀကာင့္ လႈံ႕ေဆာ္ခံရတဲ့ ရႈဟိန္က နင္နင္ ပိုေအာ္လာေအာင္ ထပ္ျပီး ႀကိဳးစားလိုက္ေသးသည္။
မတူညီတဲ့ အေနထားမ်ိဳးစံုနွင့္ ေနရာေပါင္းစံုကို ေျပာင္းကာ ခ်စ္တင္းေနွာျပီးေနာက္ ရႈဟိန္က နင္နင္ကိုယ္ထဲကို သူ႕အသားေခ်ာင္း ထည့္ထားလ်က္နွင့္ ေပြ႕ခ်ီကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာျပီး အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ ျပီးေတာ့ အိပ္ခန္းတံခါးရြက္ႀကီးမွာ နင္နင္ကို ေက်ာကပ္လိုက္ျပီး ေအာက္ကေန ပင့္ထိုးကာ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းခ်စ္ေတာ့သည္။
ရႈဟိန္က သူ႕အားကို မထိန္းပဲ အားကုန္ ထိုးေဆာင့္ေနသလို ထုိတံခါးႀကီး ျပဳတ္ထြက္သြားမည္ကို ရႈနင္က ေႀကာက္ေနသည္။ တကယ္လို႕ မနက္ေရာက္လို႕ စစ္ထူသားအဖက ေမးရင္ သူ ဘယ္လိုျပန္ေျဖရပါ့မလဲ...
ခ်စ္တင္းေႏွာတာ အဖိုးတို႕ေျမးက အားျပင္းသြားလို႕ တံခါးရြက္ႀကီး ျပဳတ္သြားတယ္လို႕ သူက ေျပာရမွာလား...အား...ရွက္လိုက္တာ...
ရႈနင္က ရႈဟိန္ကို အျခားေနရာသို႔ ေျပာင္းကာ ခ်စ္ေစဖို႕ အေတာ္ေလးကို သနားခံလိုက္ရသည္။
ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ အသနားခံမႈေႀကာင့္ နင္နင္ရဲ႕ကိုယ္ေလးကို ေပြ႕ခ်ီကာ အခန္းတံခါးကေန ေကာ္ဖီစားပြဲေပၚကို တင္လိုက္သည္။
နင္နင္ရဲ႕ ပန္းေသြးထကာ နီျမန္းေနသည့္ ကုိယ္လံုးေလးကို ျခံဳႀကည့္ကာ ခ်စ္စိတ္တုိ႕ ပိုတုိးလာခဲ့သည္။ နင္နင္ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကို ရင္ဘတ္ေပၚ ေကြးတင္လိုက္ျပီး သူ႕ နီျမန္းသည့္ တြင္းေလးထဲကို အသားေခ်ာင္းႀကီးျဖင့္ ဖိခ်လိုက္သည္။
ရႈနင္က တဆံုးဝင္လာသည့္ အသားေခ်ာင္းႀကီးကို သူ႕အေနာက္ေပါက္က အလုိေလ်ာက္ စုပ္ယူလုိက္ေပမယ့္ ထူျပီးရွည္သည့္ အသားေခ်ာင္းႀကီးေႀကာင့္ ပင့္သက္ရိႈက္လိုက္မိသည္။ ရႈနင္က အသည္းအသန္ ေအာ္ညည္းေနသည့္ နင္နင္ေႀကာင့္ အရူးအမူူးျဖစ္ကာ နမ္းရိႈက္ရင္း တညလံုး ခ်စ္တင္းေနွာေနမိေတာ့သည္။
နင္နင္က ေအာ္ဟစ္ငိုေႀကြးရင္း သူ႔မ်က္ႏွာေလးက ရဲရဲ နီလာေတာ့သည္။ ဒီညက တကယ့္ကို အရူးမူးျဖစ္သည့္ ညတစ္ညေပပဲ...ထုတ္လႊတ္ရလြန္းလို႕ ရႈနင္ရဲ႕ကိုယ္ထဲက ဘာမွထပ္မထြက္နုိင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာစီးစီး အိပ္ခန္းထဲကေန ရႈဟိန္ တစ္ေယာက္တည္း ထြက္လာတဲ့အခါ စစ္ထူသားအဖက တီးတိုးေျပာကာ နင္နင္အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးသည့္ ႀကက္ေပါင္ကို မေႀကာ္ေသးပဲ ျပန္သိမ္းလိုက္သည္။
သူတို႔မွာႏူးညံ့တဲ့အၿပဳံးနဲ႔ေတာက္ပတဲ့မ်က္လုံးေတြရွိေနျပီး အရာအားလုံးကို သိေနသလိုပဲ။
ရႈနင္က စိတ္လႈပ္ရွားရတုိင္း အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ရသည္ကို နွစ္သက္ေပမယ့္ စစ္ထူအိမ္ေတာ္ကို တည္ေဆာက္ထားပံုက အသံလံုစနစ္ အရမ္းေကာင္းသည္ကို သိလို႕ သူတို႕ ခ်စ္တင္းေနွာသည့္အသံကို သားအဖႏွစ္ ဦး သည္နံရံတြင္နားကို ကပ္ထားလွ်င္ပင္ဘာသံမွ်မၾကားနိုိင္ဘူးဆုိတာ ယံုႀကည္သည္။ ဒါေႀကာင့္ ရႈဟိန္က ခပ္တည္တည္နွင့္ အခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့သည္။
ရႈနင္ ထြက္မလာတာကိုျမင္တာနဲ႔တပ္မႉးေဟာင္းႀကီးက ရႈဟိန္ ေနာက္ကို လိုက္လာျပီး မနက္စာ တစ္ခါတည္း စားလိုက္ႀကသည္။ စစ္ထူထံုးက ရႈနင္ နိုးလာရင္ စားရဖုိ႕ ႀကက္ေပါင္ေႀကာ္ နွစ္ခုကိုခ်န္ထားကာ ထမင္းဝုိင္းကို ဝင္ထုိင္လာခဲ့သည္။
နံနက္စာ သုံးေဆာင္ၿပီးေနာက္ ရႈဟိန္က အေပၚထပ္သို႔ တက္ရန္ သြားသည္ကို ျမင္ေတာ့ တပ္မႈးေဟာင္းႀကီးက မလႈပ္ေပမယ့္ စစ္ထူထံုးက အျမန္လိုက္လာျပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ေရွာင္ဟိန္... ငါ မင္းကို ေျပာစရာရွိတယ္"
"ကြ်န္ေတာ္တို႕ မနက္ျဖန္မနက္ ျပန္မယ္"
စကားတစ္လုံးတည္းျဖင့္ စစ္ထူထံုး ၏တစ္ကိုယ္လုံးေအးစက္သြားသည္။ မၾကာေသးမီက သားနွင့္ ရင္းနွီးေအာင္လုပ္နုိင္ျပီဟု ေတြးကာ ေပ်ာ္ေနသည့္ သူက အေပ်ာ္ေစာသြားသည္ဟု ခံစားလိုက္ရသည္။
တကယ္လို႕ သူတို႔က ရႈနင္ကို အသံုးခ်ျပီး ကေလးေမြးဖို႕ မေျပာခုိင္းခဲ့ရင္ ရႈဟိန္က ဒီေန႔စိတ္ဆိုးမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ၏ေဒါသသည္ သူ၏အဘိုး တပ္မႈးေဟာင္းႀကီးနွင့္ စြပ္ခြ်တ္တူသည္၊ စစ္ထူထံုးသည္ ခက္ခဲေပမယ့္ ထိုအေႀကာင္းကို ထုတ္ေျပာရန္ ခက္ေနသည္။ သူက သူ႕သားရႈဟိန္ လက္ကို လွမ္းဆြဲကာေျပာလိုက္သည္။
" သူက ငယ္ပါေသးတယ္။ ခုမွ ႀကီးထြားစ အရြယ္ပဲရွိေသးတယ္။ မင္း အဲ့ဒါကိုျဖည္းျဖည္းျခင္းပဲ လုပ္သင့္တယ္"
ရႈဟိန္ ကမ်က္လုံးျပဴးၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"အခု ခင္ဗ်ားက သူ႕ကို သနားေနတာလား "
ရႈနင္ ရဲ႕ၾကင္နာမႈကိုအခြင့္ေကာင္းယူဖို႔ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ သူတို႕က နင္နင္ကို စာနာပါတယ္လို႕ ဘာလို႔မခံစားခဲ့ႀကတာလဲ။
ခင္ဗ်ားတို႕က ထက္ျမက္တာေၾကာင့္ အျခားသူေတြကို ငတုံုးေတြလို႕ ထင္ေနတာလား ...
ရႈနင္က ကေလးေတြ ယူဖို႕ကို ဂ႐ုမစိုက္ေပမဲ့ သူက ဆယ့္ခုႏွစ္ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ သူက ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို သေဘာတူဖို႔ ဘယ္လိုျဖစ္နိုင္မွာလဲ။
ရႈဟိန္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ နင္နင္က ငယ္ေသးလို႕ ကေလးယူဖုိ႕ေတာင္ ထုတ္မေျပာဝံ့ေသးခ်ိန္မွာ သူတို႕က ဘယ္လိုေတာင္ အသက္ႀကီးတာကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ေျပာလိုက္တာလဲ။
ခုလိုလုပ္ရေအာင္ သူတုိ႕က ဘယ္ေနရာက လုပ္ပိုုင္ခြင့္ရေနတာလဲ...
ေျပာမယ့္ေျပာ သူတုိ႕ရဲ႕အေဖျဖစ္တဲ့ ရႈခ်ိန္ပဲ သူတို႕ကိုေျပာပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။
ရႈဟိန္၏အၾကည့္သည္ မယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေအးစက္ေနၿပီး သူတို႔ကိုၾကည့္လိုက္ေသာအခါ စစ္ထူသားအဖကို အံ့ၾသသြားေစခဲ့သည္။
စစ္ထူထံုးက တိုက္ပြဲမ်ားစြာကို ရင္ဆုိင္လာသူျဖစ္လို႕ လူသတ္ေငြ႕နဲ႕ပတ္သတ္ျပီး အာရံုခံစားမႈ ထက္ျမက္လွသူျဖစ္သည္။ အခု လူသတ္ေငြ႕ ထုတ္လႊတ္ေနသူက သူ႕သားအရင္းျဖစ္လို႕ သူ အံ့ႀသေနသည္။ တျခားလူသာဆုိရင္ သူက လက္တုန္႕ျပန္လိုက္မွာျဖစ္ေပမယ့္ အခုက သူ႕သားျဖစ္ေနလို႕ သူ၏ရင္ဘတ္ထဲက အလြန္မသက္မသာ ခံစားခဲ့ရေသာ္လည္ းဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ သူႀကိဳးစားလိုက္သည္။
"ငါ သူ႔ကိုေတာင္းပန္လိုက္ပါ့မယ္"
"သူက သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္တင္ေနလိမ့္မယ္၊ အဲဒီအေတြးေတြကို သူ႔ေခါင္းထဲ မထည့္ေပးနဲ႔ေတာ့။ "
"ငါ ...... ငါ မွားသြာားခဲ့တာပါ၊ ေဒါသမထြက္ပါနဲ႔၊ ေနာင္အနာဂတ္မွာ မင္း လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ႏိုင္တယ္၊ ငါ ထပ္ျပီး ဝင္မစြက္ဖက္ေတာ့ပါဘူး"
"ခင္ဗ်ားက အစကတည္းက အျပင္လူျဖစ္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား "
စစ္ထူထံုး: "...... "
ေထာင့္၌ရပ္ေနေသာ တပ္မႈးေဟာင္းႀကီး၏မ်က္နွာက 10 နွစ္စာ အိုမင္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ မေက်မနပ္ေသာအရိပ္အေယာင္တစ္ခုကသူ႔အၾကည့္ကိုေက်ာ္လြန္သြားၿပီး အေပၚထပ္ကို တက္သြားခဲ့သည္။ သူကသူ႔ေျမးကိုအုပ္ထိန္းခြင့္ကိုစြန႔္ပစ္တဲ့အတြက္ သူ႕သားကို ေျမးျဖစ္သူက ေဒါသထြက္ေနတယ္၊ ေျမးေလးကို အျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာႀကီးျပင္းခြင့္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ သူ႕ကိုယ္သူတိုင္ ေသခ်ာ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈ မလုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ စစ္ထူခ်န္းမင္က သူ႔ကိုယ္သူေဒါသထြက္ေနတယ္။ သူ႔သားမွာ ရည္းစား ရွိေနသည္ကို သိေပမယ့္ သူက အလြန္အလုပ္မ်ားေသာေၾကာင့္ သားကို ဂရုမစိုက္ခဲ့မိေပ။ ထိုစံုတြဲက လြန္လြန္က်ဳးက်ဳးျဖစ္ခဲ့သည္ကိုလည္း သူ မသိခဲ့ေပ။
သူတုိ႕ မိသားစု ႀသဇာအာဏာကို တိုးခ်ဲ႕ဖုိ႕သားရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကို ခြဲျပီး အျခားမိိန္းကေလးနွင့္ လက္ထပ္ေပးခဲ့မိသျဖင့္ အခုလို သူတုိ႕ ေျမးက သူတုိ႕ကို မုန္းတီးေနခဲ့သည္။
အခုေတာ့အရာအားလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းသြားၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ရႈဟိန္က သူတို႔ကိုခြင့္လႊတ္ဖို႔ဆႏၵမရွိခဲ့ဘူး။ ရႈဟိန္၏ မာနႀကီးသည့္ စရိုက္က စစ္ထူမိသားစုဝင္ ပီသပါေပသည္။
"အေဖ၊ အေဖ အားလုံးၾကားတယ္မလား၊ အခု ကြ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္ရေတာ့မလဲ"
တပ္မႉးေဟာင္းႀကိီးက ဝမ္းနညး္ေနသည့္ သားျဖစ္သူ၏ ပုခုံးေပၚ လက္တင္ၿပီး နွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
"ဒါက ငါ့စိတ္ကူးေႀကာင့္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို မင္းက ခံလိုက္ရတာပဲ... တကယ္က အေဖ့အျပစ္ေတြပါ... "
"ရႈဟိန္က အရာအားလုံးကို သိေနတယ္၊ သူက ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို တခါတည္း ဆြဲထုတ္ပစ္ခ်င္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕ကို မေမြးခင္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္က စြန္႕ပစ္ခဲ့တာျဖစ္လို႕ အခုျဖစ္သမွ်ကို ကြ်န္ေတာ္ကလြဲျပီး ဘယ္သူမွ အျပစ္တင္ခံရမွာမဟုတ္ဘူး"
စစ္ထူထံုးက အရာအားလုံးကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိလိုက္ရျပီး သူ႕စိတ္ထဲမွာ ေသခ်ာစြာ ပိုင္းျဖတ္လိုက္ေလျပီ။
" ကြ်န္ေတာ္ သူတို႕အေပၚထားတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ပုိျပရမယ္။ နင္နင္ကုိ ပိုခ်စ္ေပးမယ္။ နင္နင္က ကြ်န္ေတာ့္ကို အေဖလို႕ ေခၚတဲ့ အသံႀကားရင္ကို ေက်နပ္ပါျပီ။ ေရွာင္ဟိန္ဆီက ဘယ္ေတာ့မွ မႀကားရေပမယ္လည္း နင္နင္ ေခၚမယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္ပါျပီ "
"ဟုတ္တယ္၊ ရႈနင္ က ငါတို႔နဲ႕ လာေတြ႕ခ်င္သေရြ႕ ေရွာင္ဟိ္န္လည္း ပါလာမွာပဲ။ သူက ငါ့တို႕ကို ေအးစက္စက္လုပ္ေနတာ ေလာက္ပဲ ရွိမွာေပါ့.... "
သူတို႔သည္ဤေလာက၌ တန္ခိုးႀသဇာႀကီးမားလွေသာ ေယာက္်ားႏွစ္ ဦး ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔မွာ အတိတ္က အမွားက်ဴးလြန္ခဲ့လို႕ အခုအခ်ိန္မွာ သားနွင့္ေျမးကို ဆံုးရံႈးလိုက္ရသည့္ သနားစရာ အေဖနွင့္ အဖိုးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနသည္။
ရႈနင္ သည္ေန႔လည္ခင္းအခ်ိန္ထိ ျပန္မႏိုးေသးေပ။ သူက တျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ ဒီလိုလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႕ ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ရႈဟိန္က သူ႔ကိုေန႔ခင္းထိ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းခြင့္မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ရႈနင္က သူ႔ကိုမျငင္းဘူး၊ သူက လိမ္မာတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ အခန္းထဲမွာေနခဲ့တယ္။ ရႈဟိန္ သည္သူ႕စကားအား နင္နင္က အခုလို နာခံတဲ့အတြက္အရမ္း သနားေနခဲ့သည္၊ သူက နင္နင္ရဲ႕ နား႐ြက္ကိုတိုးကပ္ကာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သီဆိုေပးခဲ့ကာ ရႈဟိန္က နင္နင္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ေနသည္။ ထိုသီခ်င္းေႀကာင့္နင္နင္လည္း သူ႕ရင္ထဲက မသက္သာသည့္ ခံစားခ်က္အားလံုး ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႔မနက္တြင္ ရႈဟိန္ သည္ ရႈနင္ ၏လက္ကို ဆုပ္ကုိင္ကာ စစ္ထူသားအဖေရွ႕မွာ အိမ္တံခါးဝသို႔ တမင္တကာသြားေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူတို႔ ဒီကိုေရာက္တဲ့အခါ သူတို႔က စစ္ထူမိသားစုရဲ႕ကားနဲ႔လာခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ထြက္သြားတဲ့အခါ ရႈ မိသားစုရဲ႕ကားနဲ႕ျပန္ေတာ့ သူတို႔ဆက္ဆံေရး ဘယ္ေလာက္ေအးစက္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာကို ျမင္ႏိုင္တယ္။
ရႈနင္က စစ္ထူထံုးနွင့္ တပ္မႈးေဟာင္းႀကီးကို ၿပဳံးၿပီးေဝွ႔ယမ္းလိုက္ၿပီး နူတ္ဆက္လိုက္သည္။ ရႈနင္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြကအရမ္းျဖဴစင္တယ္၊ အတိတ္က သူတို႔ရရွိခဲ့တဲ့ခ်စ္ခင္မႈ တစ္ခ်ိဳ႕မရွိေပမယ့္ ဒီအရာက ဥာဏ္မ်ားတဲ့ တပ္မႈးေဟာင္းႀကိးနွင့္ တပ္မႈးႀကီးတို႕ ႏွစ္ေကာင္ကိုေတာ္ေတာ္ကို အဆင္မေျပျဖစ္ေစတယ္၊ သူတို႔က ဒီအခ်ိန္မွာ တကယ္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။
ႏွစ္ေယာက္သား စားေသာက္ဆိုင္မွာစားခဲ့ၾကၿပီး ရႈဟိန္က ရႈနင္ကို အစာငတ္ခံခြင့္လုံးဝ မေပးခဲ့ဘူး။ ။ ထို႔ေနာက္ ရႈဟိန္ သည္ ရႈနင္ကိုေလဆိပ္သို႔ ေခၚလာျပီး ေလယာဥ္ျဖင့္ C City သို႔ အျမန္မပို႔ေဆာင္မီလူတစ္ ဦး ႏွင့္ေတြ႕ဆုံခဲ့သည္။ ရႈႏင္က သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္၊ အိ္မ္ျပန္ေရာက္ရင္ ရႈခ်န္ကို သူတို႕ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ၾကမလဲ။ ဒါက သူ႔အမ်ိဳးအရင္းေခါက္ေခါက္ေတြသာမက သူ႔အေဖ အရင္းႀကီး မဟုတ္လား။
ရႈနင္ ရဲ႕အတြင္းစိတ္ေတြတုန္လႈပ္သြားၿပီး သူ႔အေဖအရမ္းစိတ္ဆိုးမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔သူ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။
ရႈဟိန္သည္ ရႈနင္ ၏လက္ကို ဆုပ္ယူလိုက္စဥ္ လက္ဖ်ားေတြ အရမ္းေအးေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ နင္နင္၏တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ အျပင္ပန္းသည္ သူ႔ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္လုံးဝ ကိုက္ညီပုံ မရေပ။
ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ ႏွင္းလိုျဖဴေသာ မ်က္နွာေလးကို အနမ္းေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။
"စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ငါ ဒီမွာရွိတယ္"
"သူက အကိုႀကီးကို ႐ိုက္မွာလား။ "
"သူက မလုပ္ပါဘူး" မင္းတစ္ေယာက္တည္းပဲ ငါ့ကိုရိုက္မွာ ဟု ရႈဟိန္က စိတ္ထဲကေန ေျပာလိုက္သည္။
သူတို႔ရဲ႕ေနာက္ဆုံးေတာ့ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာၿပီ၊ အခုေၾကာက္႐ြံ႕ေနလည္း ဘာမွအသုံးမ ၀ င္ဘူး၊ သူတို႔က အားတင္းထားၿပီးေတာ့ အတူတကြရင္ဆိုင္သင့္တယ္။
ရႈနင္က အသက္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္ၿပီး ရႈဟိန္ ႏွင့္အတူဧည့္ခန္းသို႔ လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ ေမွ်ာ္လင့္သည့္အတိုင္း ရႈခ်ိန္ က သူတို႔ကိုေစာင့္ေနသည္။ ရႈနင္ ၏မ်က္ႏွာေပၚရွိအၿပဳံးသည္ တင္းက်ပ္ကာ အနည္းငယ္အဆင္မေျပေသာ္လည္း ရႈဟိန္က အရမ္း တည္ျငိ္မ္ေနသည္။
**-***