⚠︎𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 𝐓𝐇𝐈𝐑𝐓𝐘 𝐅𝐈𝐕𝐄⚠︎
𝐋𝐚𝐬𝐭 𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫
~𝑻𝒐 𝒎𝒐𝒓𝒆 𝒎𝒂𝒏𝒚 𝒚𝒆𝒂𝒓𝒔 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒚𝒐𝒖~
I glared at Mc while he's driving.
"Oh?? Ang sama nanaman ng tingin mo sakin?" Natatawang sabi niya.
"Paanong hindi sasama ang tingin ko sayo eh , gusto mong nag dinner tayo sa labas?"
"Bakit ayaw mo ba?"
I rolled my eyes at him.
"Gusto ko okay?? , sadyang gusto ko lang itanong kung bakit kailangan pa natin iwan yung mga bata kila Alaiza eh pwede naman natin silang isama?"
Ininigil ni Mc ang sasakyan niya sa isang madilim na eskinita.
At saka idinapo ng mabilis ang paningin niya sakin.
"Makinig ka okay? , Gusto kong isama yung mga bata . Kaso nga lang itong pupuntahan natin. Dapat tayo lang muna ang magkasama okay?"
Pagpapaliwanag niya.
Pakiramdam ko naman ay biglang umakyat ang dugo ko patungong pisngi ko dahil sa sinabi niya.
Sh*t?? Did i get it right??
Are we going to a hotel?? Motel??
Sh*t i'm not prepared. Ni hindi nga terno ang undies ko!
Bakit hindi naman siya magsabi na may plano pala siyang dalhin ako sa mga lugar na iyon. Pero teka????? We can do "it" into his condo. Why would he still bring me into a hotel if he has his own condo unit??
May tinatago kaya siya sa condo niya??
Baka may babae siya doon kaya ayaw niyang doon kami mag punta??
It's been months since we started dating again. At first i was just doing it for our children. But later on , because of the efforts his giving to me. I realized. I am d*mn weak for him. Hindi madali noong una. Palagi ko siyang tinatarayan sa tuwing sweet siya sakin. Hindi naman kasi ganun kadali magpatawad. It's just that i am traumatized by the tragic events that happened into our lives. It wasn't that d*mn easy to forgive and forget. Hindi ako santo na isang dasal lang kaya ka ng patawarin. Ilang buwan itong si Mc nakaranas ng pagtataray at pang iirap ko.
Until one day , i decided to let him into my heart once again. And let's just say that i let him into my life. Dahil sa totoo lang hindi naman talaga siya umalis.
He's a great father. And a great Lover. But he's not perfect though. I'm fairly certain that no one is perfect. Minsan hindi maiiwasang magkamali talaga siya.
Mabalik nga ako sa pupuntahan namin. Teka , ano ba tong mga paper bags na nasa likod ng kotse niya?? Ano bang laman nito?
Napa takip naman ako ng bibig ng may naisip akong maaring laman ng kahon. I can't help myself but to let out a strong chuckle.
And that chuckle turned ito laughter.
"Oh bakit ka tumatawa???"
Napahawak na lang ako ng tyan ko habang nagpupunas ng luha habang panay tawa.
"Kaya ba ayaw mong isama mga anak natin dahil nagbabalak ka nanamang gumawa ng bago??" I teased him.
He shot me dagger look while i'm just laughing at his reaction.
"Ikaw naman , HAHAHAHA ayos lang naman sakin kahit sa condo mo lang. Tsaka parang hindi ka pa sanay. I can still rock your world , kahit pa sa iisang lugar lang natin yun ginagawa!" Napanhalakhak ulit ako.
Hindi ko namalayan na kanina pa pala kami tumigil sa byahe.
"Oh bakit??"
Ang seryoso niyang muka ay napalitan ng nakakalokong tawa.
My lips parted when i realized where we are.
Nasa tapat mismo kami ng bahay namin.
My eyes widened.
At doon na siya tuluyang humalakhak sa tawa.
"B-bakit tayo nandito???" Taas kilay kong tanong.
"Ano muna yung iniisip mong gagawin natin???" Natatawa niyang sabi.
Halos umusok ang ilong ko at kaunti na lang bubugahan ko na siya ng apoy. Napa sigaw na lang siya sa sakit ng paulit-ulit. Dahil paulit-ulit ko siyang pinapalo gamit ng kamay ko.
"Hoyyy!!! , Teka!! Mavis aray ko nasasaktan na ako ano ba!!!" Natatawa niyang sabi.
"Anong nakakatawa ha???!!!"
"Kanina tumatawa ka tapos ngayon halos umusok ilong mo sa galit!! Ano ba bipolar kaba?? Pa bago-bago moods mo lately!!"
"Pake alam mo ba!!"
Marahan niyang hinaplos ang bewang ko at saka ito hinatak papalapit sakanya.
"Ano ba bakit kaba nanghahatak!"
"Eto naman ayaw mo??"
Napa iwas ako ng tingin.
"Depende kung ano ang hahatakin mo"
He smirked.
"Ikaw ah?" Panunukso niya.
Nasa harap kami ngayon ng puntuan ng bahay namin...
Nagbago na ang pintura ng bahay namin. Dati puti ito ngayon ay pinalitan na ng gray. It looked modern. But i felt different while i was entering this house again.
Every steps that i'm taking theres a sudden flashes of memories apearing in my mind.
Everything has changed in this house.
Bawat detalye na nagbago sa lupang tinatapakan ko ay nagbibigay ng bigat sa loob ko. Kung hindi lang siguro hawak ng nobyo ko ang kamay ko ay baka hindi na ako tumuloy sa pagtuloy dito.
Pag doorbell niya ay agad na may bumukas ng pinto.
"Come in!" Abot tenga ang ngiti ni mommy ng salubungin niya kami.
Niyakap niya man ako ngunit muntikan ng umulan ng nyebe ang paligid ko dahil sa lamig na nararamdaman ko.
Nag mano si Mc/Hendrix kay mommy.
"She knows about your death?" Bulong ko sa mismong tenga niya.
"No , i haven't told my fake death to your family. I explained myself to them years ago. They know who i was. They know about every step we've done before"
I faked a smile.
Inalalayan niya ako patungo sa dining room.
My lips parted when i realized that they are here. My siblings and their family.
Kasama ni Saturn ang asawa niyang si Yness at ang kanilang tatlong anak na dalawang lalake at isang babae. Mas bata ng tatlong taon ang mga anak ko sakanila.
Lumipad naman ang tingin ko kay Solar na hawak nilang mag asawa ang kambal nila na babae at lalake.
"Nandito na sila" Nakangiting sabi ni Mommy.
Inalalayan ako ni Mc sa pag upo sa dining chair. Nasa gilid kami pareho ni daddy magkatapat. Katabi ko si Mc sa kaliwa ko at katabi ko naman ang anak ni Solar na tatlong taong gulang na.
Halos lahat pala sila may pamilya na. I was not in their weddings. Nasira ang pangako namin sa isa't-isa noon. Nangako kami sa isa't-isa noong mga bata pa lang kami na sa bawat kasal naming tatlo. Walang mawawala at dapat kompleto kami lahat.
"Hi!!! Nandito rin kami!!!" Napatingin kaming lahat kay Ate Vida. Kasama ang kanyang mga anak at asawa. Mom asked Livie to babysit her cousins upang makapag usap kami ng lahat sa hapag kainan.
At agad niya naman iyong sinunod. Naupo sa tabi ko si Ate Vida at ng makita niya ay hindi niya napigilan ang sarili niyang yakapin ako.
"I missed you!! Nagpunta lang ako ng ibang bansa hindi ko na alam na hindi kana pala nakatira dito. Tapos pag uwi ko halos mawindang ako kasi nalaman ko mag asawa kana pala ay may triplets kana!!" I miss her voice.
"I wasn't married yet"
Her lips parted.
"Oh ... Sorry about that. Asan yung mga pamangkin ko sayo??"
"Iniwan ko muna sa kaibigan ko"
Hindi ko maiwasang makaramdam ng tensyon habang kaharap ko sila.
I don't know where to start and how to treat them without taking away my respect from them. It was an awkward meal for me.
"U-uhm , Mc pare. Nagpalit kana pala ng pangalan mo ngayon. Pasensiya kana kung Mc parin tawag ko sayo" Saturn.
"Wala iyon" Nakangiting sagot ni Hendrix.
"Insan , congrats nga pala. Ngayon lang kita mababati kasi ngayon ko lang nalaman na may anak kana" Wika ng pinsan ni Mc na asawa ngayon ni Solar.
"Mabuti naman at kompleto na tayong lahat" Paninimula ni daddy.
"Masaya ako kasi kompleto tayo. Pero mas masaya Mavis kung nandito rin ang mga anak ko"
Tsk , kung nandito yung mga anak ko tiyak na nasa isang gilid lang silang tatlo. Naglalaro at may sariling mundo. Alam kong hindi iyon makikipag halubilo sa mga pinsan nila. Lalo na ang panganay ko. At baka naman takutin lang ni Venom ang mga pinsan niya. And Karma will definitely annoy them , it's her way of pushing people away from her.
"Next time , po dadalhin namin sila" Si Mc na mismo ang sumagot kay Mommy dahil napansin niya ang pananahimik ko.
Ayoko naman kasing magsalita. Tinatamad kasi ako at na aw-awkward-an sa mga nangyayari.
"Tara magsimula na tayong kumain" Aya ni Saturn.
Si Hendrix ang naglagay mismo ng pagkain sa plato ko. Akmang maglalagay siya ng Carbonara ng bigla ko siyang pinigilan.
"Ayoko niyan , mabaho. Get that away from me!" Inis kong sabi. Agad silang napatingin sakin dahil sa naging reaksyon ko.
Panay parin ako takip ng ilong habang inilalayo ni Mc ang carbonara.
"Anak may mali ba???" Agad na tanong ni Daddy.
Alam kong siya ang nagluto non. Hindi naman sa iniinsulto ko ang luto niya. It's just it smell bad. Parang patay na daga ang amoy niya.
"Wala po dad , it's just that the Carbonara smells bad" Pagsasabi ko ng totoo.
Halos lahat naman sila ay inamoy ang mga carbonara na nasa plato nila.
"Hindi naman ah??" Daddy
"Oo nga" Saturn.
"Just don't mind me. You know i'm weird" Wika ko.
Nagpatuloy kami sa pagkain. Silang lahat ay malayang nag uusap habang ako eto hindi masyadong gumagalaw dahil pakiramdam ko umiikot ang paligid ko. It's just weird.
Napahawak na lang ako sa noo ko.
"Hey , ayos ka lang ba??" Tanong ni Mc matapos naming kumain. Nandito kami ngayon sa garden. Nakaupo ako sa swing habang siya ay sinusubukang imasahe ang ulo ko.
"Ughhhh , that's so good!"
"Hey stop it! You're doing it again. You sound like m*aning"
"Does my m*an make your pet hard?" I teased.
"Mavis , tumigil kana ah! Kapag ikaw nabuntis ulit ewan ko na lang "
Napa irap ako.
Tumayo ako mula sa pagkaka upo ko sa swing at agad naman siyang sumunod sakin.
Naupo kami sa bench na nasa garden namin habang pareho naming tinititigan ang magandang kalangian na puno ng mga bituin.
"Nag sisi kaba na nakilala mo ako?" He asked.
Lumipad ang tingin ko sakanya. Tingin na may halong gulat. Bakit niya naman ako tatanungin ng ganun , eh alam na rin lang naman niya ang sagot.
"If course not. I hated what happened to us. But if i have a chace to go back to the past i would still do the same thing. I never regret what happed to us. Kasi , dahil sa mga nagyari satin natuto ako"
"Mavis , mahal kita. Hindi ako magsasawang iparamdam yun sayo"
Mahigpit niyang hinawakan ang palad ko.
Nakatanaw parin ako sa mga bituin habang siya ay hawak ang kamay ko. Nagulat na lang ako sakanya ng bigla niyang hinalikan ang likod ng palad ko at doon ko napansin ang singsing na isinuot niya.
"This , time it's real. Hindi na ako mangangako. Because it will happend. You will marry me" It's not an question , it was a statement making my whole body froze.
"You will be Mrs. Hermosa soon"
I glared at him
"No , ayoko"
Nanlaki ang mata niya.
"HA?????"
"Ayokong palitan ang apelyido ko innamorato"
"But why??? Ayaw mo bang maging asawa mo ako??"
"I certainly wanted to be your wife. It's just that i don't want to change my surname just because we got married. Dudugtungan ko ang apelyido ko but i won't change it Mon chéri. According to memorandum circular no. 2016-17 Women is allowed to use their maiden name in lieu of their husband's surname. It's our decision if we will still use our maiden name in lieu of our husband's surname mon chéri"
I smirked.
"Okay , i was just a bit scared that's why i reacted like that. I respect your decision. Whatever it takes. I just wanna spend my whole life with you."
"Yeah , me too. Too more years with you?"
Idinikit niya ang kanyang labi sa labi ko.
"Too more years with us"
Pag pasok namin sa loob ng bahay ay ibinalita namin sakanila ang plano naming magpakasal. Hindi na tumutol sila Mommy , infact they were happy about our news.
"Kanina ko pa napapansin na mukang hindi ka talaga okay. Gusto mo bang matulog muna?" Tanong ni Hendrix habang nasa loob kami ng kotse niya.
"Mahihilo lang. But don't worry about me. Sa stress lang ata toh."
"Stress?? Or its because were going to have another baby again?" He smirked
I glared at him.
"Sana ikaw na lang ang buntis" I rolled my eyes at him.
"Joke lang , i can't wait to be your husband"
"Alam mo bang wala akong planong mag asawa noon??? , di ko alam kung bakit nagbago gusto ko dahil sayong g*go ka. Ni hindi ko nga binalak mag ka anak"
He made a sexy chuckle.
"But look at you now , we already have 3 kids. And theres a chance that where going to have another baby again. Malay mo triplets ulit yan" Biro niya.
"Tsk , sira ulo!" Singhal ko
"Yeah , love you too"
.
.
.
"Sigurado kaba talaga dito Mavis??" Nag aalangang tanong ni Hendrix habang nasa loob kami ng kotse niya patungo sa hospital.
"Handa na ako Innamorato. Handa na ako. Wag kang mag alala. I can handle myself. "I gave him a assuring smile to calm him.
"Nag aalala lang naman ako sayo."
"Shh , i can handle it" Simpleng sabi ko.
Marahan kong hinaplos ang pisngi niya. Ay mariin na lang akong napa pikit ng mata ko ng idinampi niya ang kanyang labi saaking noo.
Sigurado na ako sa gagawin ko. Ito lang ang makakapagpatahimik sakin. I'll do this for my peace of mind. Gusto ko ng matahimik.
Nginitian niya ako bago ako pumasok sa puting pinto.
"M-mavis???" Nauutal na sabi ni Yumi matapos kong maupo sa bakanteng upuan sa harapan niya.
Nandito kami ngayon sa mental hospital. Kung saan nagpapagaling si Yumi.
Isang matamis na ngiti ang sinalubong ko sakanya.
"Kamusta kana??" I asked.
"B-bakit k-ka n-nandito??" Nag aalangang tanong niya.
Parang kinukurot ang puso ko ng makita ko ang kalagayan niya. She looks bothered. Napaka itim ng eye bags niya. Marahil ay sa kakapuyat. Kasing puti ng balat niya ang kanyang labi. Labi na may mga ngiti noon. Hindi ko na halos makita ang Yumi na nakilala ko noon. Bakas ang pagod at lungkot sa kanyang nata. Mata na naghahanap ng pagmamahal.
"Gusto kitang kamustahin."
Hinawakan ko ang kamay niya na nakapatong sa upuan. At nanlaki ang mata ko ng makita ko ang bakas ng pag lal*s-las niya sakanyang braso.
"S-salamat k-kung g-ganun. Gawin mo na gusto mo. Sampalin mo na ako. Bugbugin."
Umiling ako.
"Hindi ko gagawin yun"
Inangatan niya ako ng tingin. Kasabay nito ang pag tulo ng luha niya sakanyang mata.
"M-mavis. A-ayos lang g-gawin mo na lahat ng gusto mo. Tatanggapin ko kasi masama ako. Napaka rami kong ginawang masama sayo. I deserve it. I deserve to be sh*t Mavis"
Paulit-ulit niyang pilit inaalis ang luhang bumabagsak sakanyabg matang punong puno ng pigat.
Hindi ko pa siya nakitang ganito kahina. She looks so unreal.
"No , naiintindihan ko. Wag kang mag alala. Mag kwento ka makikinig ako. Gaya ng dati. Gaya nung mga panahong ang tanging kaligayahan natin ay ang makasama ang isa't-isa. I won't judge you Yumi. Sino ba naman ako para husgahan ka. I've been so childish before for taking revenge before. And i'm sorry for that. Nag sisi na ako na gumanti pa ako sayo. Dapat inintindi na lang kota dahil alam kong pareho lang tayo ng pinagdadaan" Hinawakan ko ng mahigpit ang kanyang kamay. Kasabay nito ang pagtayo niya sakanyang upuan.
Hindi ako natakot sa maaring gawin niya. I remained calm.
Ipinikit ko ang mata ko. At bigla ko na lang naramdaman ang mahigpit niyang yakap saakin. Hindi ako nagdalawang isip na yakapin siya pabalik . Wala akong ibang marinig kundi ang pag iyak niya. Iyak na tila ba parang bata. Bata na nagsusumbong.
"S-sorry Mavis. Hindi ko na kaya. Pinapatay na ako ng konsensiya ko sa lahat ng ginawa ko sayo. Muntik ko ng ilagay sa kapahamakan ang anak mo. Maniwala ka man o hindi. Hindi ko ginusto yun. Hindi ko ginusto na ganiti ang epekto sakin ng sakit ko. H-hindi ko gusto Mavis. Ayokong manakit ng tao. Ayoko na. Pero itong lintik kong utak iba ang gustong gawin. B-baliw ako."
"Sige lang , iiyak mo lang yan. Nandito lang ako." Ibinaon ko ang palad ko sa kangang buhok.
"Mavis , hindi ko ginusto yun eh. Ang gusto ko lang naman Normal na buhay. Gusto ko lang naman ng normal na buhay , bakit hindi kayang ibigay yun ng tadhana??"
Ng malaman kong nahihina na ang katawan ni Yumi , hindi ako nagdalawang isip na puntahan siya. Matagal ko na siyang napatawad. Wala ng dahilan pa upang magtanim ako ng sama ng loob. Kasi tapos na lahat.
"Bata pa lang ako Mavis , nakikita ko na kung paano ginagawa ni tatay yung trabaho niya. Pilit niya akong ginagawang masama kahit hindi ko gusto. Inuutusan niya akong patayin ang mga batang nakakasalamuha ko Mavis. Si manay din , sinasaktan din ako. Bata pa lang ako. Ganun na nangyayari sa buhay ko. Kitang kita ng mga mata ko Mavis. Kapag hindi ko sinusunod si tatay. Sinasaktan niya ako ng paulit-paulit. Si nanay , hindi niya ako pinagtataggol. Takot siya kay tatay" Pagsusmbong niya.
Hindi ko maiwasang mapaluha sa kwento niya. Halata iyon sakanya noon sa tuwing nakakasama namin siya ni Geline.
"Paulit-ulit Mavis , sinasaktan niya ako at ginagah*sa. I tried to k*ll myself. Wala akong nakakausap. Wala akong kakampi. Walang nakinig sakin. Nagsumbong ako sa mga pulis. Hindi sila naniwala sakin. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hanggang sa nagising na lang ako isang araw. May kung ano nang bumunulong sa utak ko na mga bagay na hindi ko gustong gawin. Hindi ko ginusto Mavis. Hindi ko ginustong magkasakit. Hindi ko g-ginustong mabuhay" Hindi ako bumitaw sa pagkamayakap sakanya.
"Nang makilala ko kayo ni Geline. Naranasan kong mabuhay ng normal. Totoong tinuring ko kayong pamilya Mavis. Mahal ko kayo eh. Kaso tinakot ako ni Tatay. Na kapag hindi ko siya siinunod papatayin niya kami ng kapatid ko. At papatayin niya kayo. At ang buong pamilya mo. Natatakot ako na gagawin niya yun. Wala akong ibang choice. Naging duwag ako Mavis. Gusto kitang tulungan , pero taliwas sa gusto ko ang ginagawa ko. Hindi ako pinatatahimik ng mga boses sa utak ko hangga't hindi ako pumapatay. Ng pinatay mo si Tatay. Natuwa ako. Pero yung mga bulong sa utak ko. Hindi. Galit sila sayo. Yung mga ginawa ko hindi ko ginusto. Salamat sa pag intindi sakin. Salamat sainyo. Sana mapatawad niyo ako. "
"Shhh , okay stop crying now. " Iniharap ko siya saakin at saka siya hinawakan sa magkabilang pisngi upang hawiin ang luhang bumabagsak sa mata niya.
"I came here to say , i forgive you. Oo sobra akong nagalit at nasaktan sa mga ginawa mo. Pero ang totoo , hindi ako nagsising nakilala kita. Kasi kahit ano mang mangyari. Hindi ko maitatanggi na nakumpleto mo ang buhay ko. Salamat sa pag dating sa buhay ko. Sana kalimutan na natin yung mga nangyari. Let's begin again"
Umiling siya.
"S-sana. Magiging masaya ako kung ganun. Pero Mavis. Pagod na pagod na ako. Gusto kong makita si Geline para humingi ng tawad. I want to see her"
Kumunot ang noo ko.
"Iiwan mo na kami?? Kailangan kapa ng magiging mga pamangkin mo"
"Gusto kong mamuhay ng normal kasama kayo. Pero Mavis , kahit anong gawin nating pagbaliktad sa mundo. Hindi na ako mamumuhay ng normal kasi baliw ako. Pero sana sa susunod kong buhay. Makasama ko parin kayo. Sana mamuhay na ako ng normal. Sana magkita ulit tayo. Sana makasama na kita ng mas matagal"
Hinawi ko ang luha niya.
"Wag mong sasabihin yan. Asan ang kapatid ko?"
I called his brother.
Mahigpit siyang niyakap ng mapapangasawa ko.
"Alam kong wala ng magagawa ang 'sorry' ko. Pero sana maging masaya kayo. Yun na lang ang hiling ko. Sana maging masaya kayo" The way she said that was sincere. But her voice seems so weak.
~•~•~
Muntik ko ng mabitawan ang librong binabasa ko ng bigla na lang akong nakaramdam ng mahigpit na yakap mula sa likod ko.
"Ano ba!!!!" Inis kong sigaw.
"Galit ka nanaman , parang niyayakap ka lang eh."
Hindi ko rin maisip. Basta nabwibwisit talaga ako sakanya.
These days , palagi siyang nakikitulog dito sa condo ko. Hindi ko alam kung trip niya lang ba. Tapos palagi niyang gusto magkasama kami. Para siyang naglilihi.
"Oh bakit parang maiiyak kana dyan?!"
"Magtatampo na ako sayo. Paagi ka na lang galit sakin. Palagi mo na lang akong tinatarayan at iniirapan. Mon amour , di mo na ako love??"
I shot him a dagger look.
"Arte mo" inis kong sabi. Nilayasan ko siya at saka naupo sa sofa.
Nanlaki ang kanyang mata ng nakita ang aking kinakain.
"Shtt what are you eating???!!!"
"Strawberry"
"Tapos mayonaisse???????"
"Oh?? May reklamo ka?"
Napa sapo siya sa noo.
"Daddy! Look at this po!" Nanlaki ang mata ko ng mapagtanto ko kung ano yung binigay ni Dagger sa daddy niya.
"Ano po yan Daddy?? Bakit may dalawang linya????" Takang tanong ni Karma.
"Mommy!!! Daddy!!!! Luto na po yung cookies!!!!!" Sigaw ni Venom na nagmumula sa kusina. Kahit hindi naman ako ang nagluluto ay ako na mismo ang tumakbo papunta doon. Ayokong magpaliwanag sakanila.
Nag take ako ng pregnancy test sa C.R. kanina. At ang totoo niyan nainip lang ako sa kahihintay kaya lumabas ako at kumain. At dahil na enjoy ko ang pagkain ay nakalimutan ko na naiwan ko pala yun sa c.r.
Matapos kong ihanda ang mga binake naming cookies ay iniwasan ko si Mc. Wala lang trip ko lang iwasan siya.
"Mavis , ano toh??" His brows furrowed.
"You're a doctor. I think you know that" Sagot ko sabay kagat ng cookies na kami ang nag bake.
"buntis ka????????!!!"
"Oh , bakit gulat na gulat ka? You had s*x with me not just once , but every night. Gusto mo pa ngang tinatali kita sa kama remember???" Taas kilay kong sabi.
"Bakit di mo sanabi sakin??!"
"Buntis ako , ayan sinabi ko na . Happy??!"
Halos mapa mura ako ng bigla niya akong niyakap at nag sisisigaw na parang tanga lang.
"Hoyyyyy wag sa may tenga ko nabibingi ako!" Inis kong sabi.
"I'm so happy!!"
"Masaya ka??" Taas kilay kong tanong.
"Sobra!!!!"
"Ikaw na lang mag buntis"
"Mavis naman!"
"Puro ka pa-sarap! Ako naghihirap!"
"Ako daw puro pa-sarap , diba you want it 'deeper and faster'? "
I shot him a dagger look.
"Hindi ka tatabi sakin mamaya"
"Joke lang!!!"
Che!!!!
"Mga anak , magkaka baby sister or brother na kayo!!!" Mc to our child.
Nagsasaya sila habang ako itong mahihirapan sa panganganak. Aba , magaling.
~•~•~•~
I never dreamed of wearing a wedding gown. I hate weddings actually. Di ko alam kung bakit ang bitter ko noon. I just don't belive in LOVE at that time.
I became a love hater. Because i thought that Love is ridiculous and foolish.
I never dreamed of walking down the aisle.
Basta , i never dreamed if getting married to anyone. But look at me now.
I am holding a bouquet of flowers even though i hated them. I am walking down the aisle to face god and to get married to the man i never i expected in my life. He's wearing a nice black suit. Making him more handsome than ever. He's not perfect. But he's enough to fill the missing piece in my life.
I felt like i was levitating all this time while watching the way he smile at me.
I'm wearing a white up shoulder ball gown. With a very long trail that Hendrix requested.
It was heavy though.
"Ikaw na bahala sa anak ko ah?" Tanong ni Daddy matapos mag mano sakanya si Hendrix.
"Iingatan ko po siya pangako"
"Siguraduhin mo iho. She deserves every good things in life. Sana mahalin mo siya ng higit pa sa naging pagmamahal namin sakanya. Wag mo siyang sasaktan dahil yun ang malaking pagkakamali namin" I gave dad a wide smile for what he said.
My heart melted.
Niyakap niya ako bago ako tuluyang ipaubaya sa taong dumating sa buhay ko at saka ginulo. Ngunit sa huli siya parin ang kumumpleto ng buhay ko.
Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko at saka ako inalalayang maupo sa upuan naming dalawa. Sa higpit ng pagkakahawak niya sa kamay ko ay tila parang takot na takot siyang bitawan ito.
Habang tumutog-tog ang piano ay marahang hinawakan ni Mc ang pisngi ko sabay mariing hinalikan ang likod ng palad ko.
"Voglio invecchiare con te." Bulong niya
(I want to grow old with you)
"Non posso vivere senza di te." Sagot ko habang nakatingin ng diretso sa kanyang mata na sa tuwing nakikita ko ay para akong nasa langit. Hindi ko maiwasang mapa luha habang nasa harap kami ng altar.
Buong akala ko kasi noon , walang magmamahal sakin ng kagaya niya. I never expected that he will come into my life. Hindi ko maiwasang pagtawanan ang sarili ko. Noon kasi , sinabi kong hindi ako mag aasawa. But i ate what i said.
Halos buong oras ng kasal namin ay nanatili lang ang tingin ko sakanya.
"I gave you this ring as a sign of my love and loyalty , i promise to love you Mavis . Come rain or shine. Through thick and thin. I love you and i want you to know that till my last breath" Wika ni Mc habang ipinapasok ang sing sing sa daliri ko.
"Mavis , buong buhay ko. Nanlilimos lagi ako ng pagmamahal sa mga taong mahal ko. Buong buhay ko nasanay ako na buhay nga ngunit parang wala nang nangyayari sa buhay ko. Gago ako inaamin ko. Kasi paulit-ulit kitang sinaktan. Paulit-ulit kitang pinaluha. Pero sa tuwing nakikita kong bumabagsak ang luha mo , para akong sinasaksak. Ng una kitang makita , magdalawang isip agad ako kung paano kita lalapitan. You're eyes was full of sadness. At ang gusto kong gawin noon ay pasayahin ka. Pero paulit-ulit kitang pinaluha. But you still love me despite of who i am. Despite of my mistakes. Despite of my imperfections. You're still there for me. You showed me 'One true Love' but now i'll be giving you my 'One great love' My innamorata. I will be your slave. I will be your king. Kahit hindi mo kailangan ng knight in shining armor. Nandito lang ako. I will love you , and only death can seperate us. No , i mean . No one can seperate us.
"Hinahatulan kitang makulong sa puso ko. Ng panghabang buhay. At mamahalin kita ng tunay. Alam mo ba na sinabi ko sa sarili ko noon na hindi ako mag aasawa kasi sakit lang sa ulo?"
Natawa ang mga bisita.
"Ayokong mag commit sa isang relasyon dahil ayoko. I want to live my life alone. But look at me now. Marriying you infront of all these people. And we also have 3 cute childrens. Hindi ko hiniling na magkaroon ng isang katulad mo sa buhay ko. Hindi ko hiniling ngunit nagpapasalamat ako sa diyos dahil pimagtagpo niya tayo. All my life i've been a total loner. You know why. Buong akala ko wala nh tatanggap sakin dahil sa masama kong nakaraan. Akala ko mamatay ako ng mag isa at malungkot. You came in to my life. You hurt me but you keep on healing me. You broke me so many times. But still , you're always at my side to fix and love me.
Hindi ako nagsisi na nakilala kita. Because of you , my world became colorful. You gave light into my dark world. Because of you , i've change. I love you my innamorato." Wika niya habang pinupunasan ang luhang bumabagsak mula sa mata ko.
Matapos niyang itaas ang belo ko ay marahan niyang hinaplos ang pisngi ko. At saka marahang siniil ng halik.
He's my weakness. And i am his strength.