Unicode
ဒီလိုတွေးမိတော့ ချူးလျန်မှာ ပီပီပြင်ပြင်ကို မပြုံးနိုင်တော့ဘူး ။ သူမဒီအကြောင်းတွေကို တကယ် ထပ်မတွေးချင်တော့ဘူး။ ဒီလိုစိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်စရာတွေကို ဂရုမစိုက်တတ်တဲ့ လူဘော်ကြော့ တစ်ယောက်လိုဘဲ နေတာကောင်းတယ်။
သူမသခင်မလေးရဲ့ စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေပုံကို ရှီယန်က စောင့်ကြည့်နေတယ်။ တတိယသခင်မလေး ဘာတွေတွေးနေလဲဆိုတာ သူမတကယ်ကို မသိနိုင်ဘူး။
မနက်ဖြန်ပြီးတော့ နောက်တစ်ရက်က ကျင်းအန်ကတော်ရဲ့ မွေးနေ့ပွဲ ဘဲ။ သူမမွေးနေ့က ဆောင်းဦးရာသီ စာမေးပွဲ ပြီးဆုံးမယ့် ရက်နဲ့ အတူတူဘဲ။ အဲ့နေ့မှာဘဲ စာမေးပွဲ ရလဒ်တွေကို ထုတ်ပြန်ကြေညာလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ကျင်းအန်အိမ်တော်က
စစ်မက်ရေးရာ အိမ်တော်ဖြစ်လို့ ဘယ်မိသားစုဝင်ကမှ စာမေးပွဲကို ဝင်ရောက်ဖြေဆိုထားခြင်း မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် စာမေးပွဲရလဒ်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး စိတ်ပူပန်စရာသိပ်မရှိလှဘူး ။သူတို့ အတွက်ကတော့ ထိပ်ဆုံးပညာသင်ဆုရတဲ့ 3ယောက်ကို စောင့်ကြည့်ပြီး ဝေဖန်ဆွေးနွေးရုံဘဲ။
ဒါပေမယ့် ဒီစာမေးပွဲရဲ့ ပထမရသူက ဝတ္ထုရဲ့ မူလဇာတ်လိုက်ဖြစ်တဲ့ ရှောင်ပိုကျင်း မှန်း ချူးလျန်ကသိထားပြီးသားဘဲ။ ဒီအကြံအစည်များ ပြီး ရည်မှန်းကြီးတဲ့ ယောက်ျားက စာမေးပွဲရလဒ်ကို သုံးပြီး
သူ့ကိုယ်သူ ရုံးတော်မှာ နေရာအခိုင်အမာရအောင် ပြုလုပ်လိမ့်မယ်။
ချူးလျန်က ဒီလိုတွေ ဖြစ်လာမှာကို တကယ်မမြင်ချင်ပေမယ့် တားဆီးဖို့ရာ နည်းလမ်းက ရှိမနေဘူး။ သူမ စွမ်းဆောင်နိုင်တာကလည်း အကန့်အသတ်နဲ့ရှိတယ် ။ ပြီးတော့ ရှောင်ပိုကျင်းနောက်မှာက သိုသိပ်တဲ့ အထောက်အပံ့ တစ်ခုက ရှိနေသေးတယ်။ သူမက ဒီဝတ္ထုကို ပြီးဆုံးအောင် မဖတ်ခဲ့ရဘူး ။ သူမဖတ်ပြီးတဲ့ အထိဆိုရင် စာရေးဆရာက ရှောင်ပိုကျင်းနောက်ကွယ်မှာ အင်အားကြီးမားတဲ့ အထောက်အပံ့ ရှိတယ် လို့ဘဲ ပြောထားတယ် ၊ဒါနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး အသေးစိတ်ကို မဖော်ပြထားသေးဘူး။
ဒါတွေကိုတွေး မိတော့ ဝမ်းနည်းပြီး ယူကြုံးမရဖြစ်စွာနဲ့ဘဲ အိပ်ရာခင်းကို ထုရိုက်နေမိတော့တယ်။ သူမစာအုပ် စမဖတ်ခင် ဘာလို့များ ဇာတ်သိမ်းကို ကြိုမကြည့် မိခဲ့ရတာလဲ?
သူမသိထားတဲ့ မပြည့်မစုံ ဇာတ်ကြောင်းလေးက သူမကို တကယ်ဘဲ စိတ်တထင့်ထင့်ဖြစ်စေတယ်။ နောက်ပိုင်း ရှောင်ပိုကျင်း ဘာဆက်လုပ်မလဲ ဆိုတာ သူမ တကယ်ကို မသိနိုင်တော့ဘူး။
ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်လာမလဲဆိုတာကို သူမ မသိနိုင်တော့ေပမယ့် အနည်းဆုံးရှေ့ဆက်အချိန်အနည်းငယ်လေးကိုတော့ သူမ သိနိုင်သေးတယ်။ လက်တလောတော့ ဘာမှ စိုးရိမ်နေစရာ မလိုလောက်ပါဘူး။
ကျင်းအန်ကတော်ရဲ့ မွေးနေ့မတိုင်ခင် တရက်ကို ရောက်ခဲ့ပြီ။
မြို့တော်မှာ ဆောင်းရာသီထဲကို တဖြည်းဖြည်းဝင်ရောက်လာပြီ။ လေအေးတွေကလည်း လူတွေရဲ့
ပါးတွေ ခိုက်ခိုက်တုန်အောင်ကို တိုက်လာပြီ။
အိမ်တော်မှာလည်း မြောက်လေက တသုန်သုန်နဲ့ တိုက်နေပြီ ။ဒါပေမယ့် ကျင်းချီ ခန်းမဆောင်ကတော့ မြေအောက်ကနေ အပူပေးထားတော့ နွေရာသီလေးလို နွေးနွေးထွေးထွေး ရှိနေဆဲဘဲ။
သခင်မကြီးဟေးက အိပ်ရာနိုးလို့ မနက်စာတောင် စားလို့နေပြီ။ ပြီးတော့ လက်ဖက်ရည်လေးသောက်ပြီး အစေခံလျိုတို့ မူရှန်းတို့နဲ့ စကားစမြည်ပြောလို့နေတယ်။
အစေခံလျိုက သခင်မကြီးဟေးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို နှိပ်နှယ်ပေးရင်းနဲ့ စပြောလာတယ် "သခင်မကြီးကို တတိယသခင်လေး နဲ့ သခင်မလေးတို့ ဘယ်လိုချစ်မြတ်နိုးနေကြလဲဆိုတာ မြင်စေချင်လိုက်တာ ၊ သခင်လေးက သခင်မလေးဖို့ ဒီလောက်ထူတဲ့ စာအိတ်ကြီးကို လူကြုံပါးပေးလိုက်တာ " သူမက အရွယ်အစားကို မြင်သာစေဖို့ လက်မနဲ့ လက်ညိုးကို ကွေးပြီးတောင်
ပုံဖော်ပြလိုက်သေးတယ်။ " ဒီအစေခံအိုကြီးက တတိယသခင်မလေးဘေးကနေ သူမ စာဖတ်နေတာကိုတောင် စောင့်ကြည့်ခဲ့သေးတယ် ၊တတိယသခင်မလေးကလည်း စာကိုပြန်ပြန်ဖတ်နေတာ အနည်းဆုံး 7ကြိမ်လောက်တောင်ရှိတယ်"
" အိုး ငါ့ရဲ့ စန်းလန်ကလား ... ဒီကောင်လေးက မြောက်ပိုင်းကို ထွက်သွားပြီး နောက်ဆုံးတော့
ဇနီးသည်ကို ဘယ်လိုဂရုစိုက်ရမလဲ နားလည်ခဲ့ပြီဘဲ။ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ၊ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက အခုမှ ငယ်ငယ်လေး ရှိကြသေးတာ၊ သူဒီတစ်ခေါက် ပြန်လာရင် ဒီနှစ်ယောက်က ပိုပြီး နီးစပ်လာတော့မှာဘဲ" ။သခင်မကြီးဟေးက အတိတ်နေ့ရက်တွေအတွက် နည်းနည်းတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမိတုန်းဘဲ။ ဒါပေမယ့် မနေ့က သူမရဲ့ မြေးအငယ်ဆုံးလေးဆီကနေ ပြန်စာရလာတော့ စိတ်အခြေအနေပြန်ကောင်းလာပြီး ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ဖြစ်လာတယ်။ သူမက ဒီနေ့တော့ ရွှင်ပျပြီး အားအင်တွေ အပြည့် ဖြစ်နေပုံပေါ်တယ် ။ ပုံမှန်ဖျော့တော့နေတဲ့ သွင်ပြင်ကတောင် ပိုပြီးအဆင်ပြေလာသလိုဘဲ။
သခင်မကြီးဟေးက သူ့မြေးတွေ အားလုံးထဲမှာ
ဟေးချန်ဒီကို အစိုးရိမ်ဆုံး ဆိုတာကို အစေခံလျိုသိထားတယ်။ ဒါကြောင့် သူမကလည်း သခင်မကြီးဟေး စိတ်ပျော်အောင် သတင်းအသစ်လေးတွေ ပြောပြပေးတယ်။
မိသားစုထဲကအငယ်ဆုံးစုံတွဲလေးရဲ့ သတင်းကောင်းကလွဲပြီး ဘယ်ဟာကများ သခင်မကြီးဟေးကို
ပျော်ရွှင်အောင်လုပ်ပေးနိုင်မှာလဲ။
သခင်မကျိုးက သူမ သမီးတွေနဲ့အတူ အိပ်ဆောင် အဝင်ဝကိုရောက်တော့ အထဲက ရယ်သံအကျယ်ကြီးကိုတောင် ကြားလိုက်ရတယ်။
သခင်မကျိုးက မျက်မှောင်ကြုတ်သွားတယ်။ ဒီလထဲမှာ သူမခန္ဓာကိုယ်က အတော်လေး ပိန်ကျသွားတယ်။ သူမရဲ့ ပုံမှန် ပြည့်ဖောင်းနေတဲ့ ပါးတွေတောင် ချောင်ကျနေတယ်။ ဒါတွေကြောင့် သူမအခုပုံစံ က ရှိရင်းစွဲ အသက်ထက် ပိုရင့်နေပုံတောင် ပေါ်တယ်။
သူမမျက်လုံးထဲ မပျော်ရွှင်မှုတွေ ဖြတ်ပြေးသွားပြီး အံတွေတောင်ကြိတ်မိတယ်။
သူမ ယောက္ခမရဲ့ မွေးနေ့ပွဲက နီးလာတော့ အိမ်တော်ရဲ့ အကြီးအမှုးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိစ္စအရပ်ရပ်ကို ကိုင်တွယ်နေရတယ်။ဒါကြောင့် သူမမှာ အနားယူချိန်တောင် နည်းနည်းဘဲ ရှိတယ်။သခင်မကြီးဟေးက သူမကို အကူအညီမပေးတာနဲ့ တင်ကို ဆိုးဝါးနေပြီ။ အခုေတာ့ ခြံဝန်းထဲမှာ ဘယ်လိုတွေ ပြုမူနေကြတာလဲ။
သူတို့ရဲ့ မွန်မြတ်တဲ့ အကျင့်သိက္ခာတွေ မေ့ပစ်ပြီးတော့တောင် အကျယ်ကြီး အော်ရယ်နေကြတယ်။
ရှောင်အန်းနဲ့ ရှောင်လင်းတို့မှာ သူမတို့အမေကလက်တွေကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ တုန်လှုပ်နေကြတယ်။ သူမတို့အမေ မပျော်တာကို ခံစားမိတော့ သူတို့အမူအရာက ပိုပြီးတောင်စိုးရိမ်ပူပန်လာတယ်။
တံခါးဝမှာ စောင့်နေတဲ့ အစေခံလေးက ခန်းဆီးစကို မပြီး သခင်မကျိုးနဲ့ သခင်မငယ်လေးတွေကို အထဲဝင်ဖို့ ကူညီပေးလိုက်တယ်။
သခင်မငယ်လေးတွေက သခင်မကြီးဟေးရဲ့ ဖော်ရွေတဲ့ အကြည့်တွေကို မြင်တော့ သူမတို့အမေရဲ့ လက်ကို ဖြုတ်ချပစ်ပြီး သခင်းမကြီးဟေးဆီ ပြေးဝင်သွားကြတယ်။
သခင်မကြီးဟေးက ရယ်မောပြီး ကလေးနှစ်ယောက်ကို သူမဘေးကို ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေတယ်။
"ရှောင်အန်းနဲ့ ရှောင်လင်း တို့ရောက်လာတာဘဲ ။ အပြင်မှာ အရမ်းအေးသလား?"
ရှောင်အန်းက သူမညီမလေးရဲ့ လက်ကို ပြန်ဆွဲယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နာခံတဲ့ ပုံစံလေးနဲ့ ခေါင်းယမ်း မပြခင် သခင်မကျိုးကို ဖြတ်ခနဲပြန်ကြည့်လိုက်သေးတယ်။" ရှောင်အန်းက အရမ်းကြီး မအေးပါဘူး ၊ စောစောထပြီး ဘွားဘွားကြီးကို တွေ့ဖို့ဘဲ လာချင်နေတာ"
"အာ၊ ဘွားဘွားကြီးရဲ့ ရှောင်အန်းလေးက အကောင်းဆူံးပါဘဲလား"
သခင်မကြီးဟေးက သူမရဲ့ ခြောက်နှစ်အရွယ်မြေးမလေးကို မချီပြီး ပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။
သခင်မကြီးဟေးရဲ့ ကျန်းမာရေးက အကောင်းကြီး မဟုတ်တော့ သခင်မငယ်လေးရဲ့ အလေးချိန်ကြောင့် သခင်မကြီးဟေး ခန္ဓာကိုယ်ထိခိုက်သွားမှာကို အစေခံလျိုက စိုးရိမ်တကြီး ဖြစ်နေတာ ။အစေခံလျိုက ကလေးထိန်း နှစ်ယောက်ကို မျက်စပစ်ပြလိုက်တယ်။
ဒါေကြာင့် ကလေးထိန်းနှစ်ယောက်က ကလေးတွေကို ချီပြီး ကစားဖိူ့ ခေါ်ဆောင်သွားလိုက်တယ်။
သခင်မကျိုးလည်း သခင်မကြီး ဟေးက သူမကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ တရင်းတနှီး ရှိနေတာကို မြင်မှဘဲ ရှေ့တိုးပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။
"ဒီ မြေးချွေးမက အဘွားကို ဂါရဝပြုပါတယ်"
သခင်မကြီးဟေးက ဟိတ်ကြီးဟန်ကြီးတွေ လုပ်မနေဖို့ လက်ကာပြ ပြီး သခင်မကျိုးကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။
"အပြင်ဘက်က ရာသီဥတုက အေးလာပြီ ၊ ရှောင်အန်းနဲ့ ရှောင်လင်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးရှိသေးတာ၊ သူတို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ထိခိုက်လွယ်တယ် ၊ဒါကြောင့် ငါ့ဆီ လာနှုတ်ခွန်းဆက်ဖို့ သူတို့ကိုနေ့တိုင်း ခေါ်မလာနဲ့တော့၊ ကလေးတွေကို နည်းနည်းလောက် ပိုအိပ်ပါစေ"
ဒီစကားတွေက သခင်မကြီးဟေးရဲ့ သူ့မရဲ့ မြစ်နှစ်ယောက်အပေါ် ဂရုစိုက်ခြင်းကို ဖော်ပြနေတာပါဘဲ။ ဒါပေမယ့် သခင်မကျိုးရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ အခြား အဓိပ္ပာယ်သက်ရောက်သွားတယ်။
သူမရဲ့ အမူအရာက ခက်ထန်သွားပြီး ပြန်ဖြေကြားလိုက်တယ် "ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ကောင်းပါ့မလဲ အဘွားရဲ့ ၊သူတို့က ငယ်သေးပေမယ့်လည်း အဘွားရဲ့ တရားဝင် မြစ်မလေးတွေဘဲ ၊အဘွားကို မနက်ခင်းတိုင်း နှုတ်ခွန်းဆက်ရမှာက သူတို့ရဲ့ တာဝန်ဘဲလေ"
Zawgyi
ဒီလိုေတြးမိေတာ့ ခ်ဴးလ်န္မွာ ပီပီျပင္ျပင္ကို မျပဳံးႏိုင္ေတာ့ဘူး ။ သူမဒီအေၾကာင္းေတြကို တကယ္ ထပ္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုစိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္စရာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္တတ္တဲ့ လူေဘာ္ေၾကာ့ တစ္ေယာက္လိုဘဲ ေနတာေကာင္းတယ္။
သူမသခင္မေလးရဲ႕ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနပုံကို ႐ွီယန္က ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ တတိယသခင္မေလး ဘာေတြေတြးေနလဲဆိုတာ သူမတကယ္ကို မသိႏိုင္ဘူး။
မနက္ျဖန္ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္က က်င္းအန္ကေတာ္ရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲ ဘဲ။ သူမေမြးေန႔က ေဆာင္းဦးရာသီ စာေမးပြဲ ၿပီးဆုံးမယ့္ ရက္နဲ႔ အတူတူဘဲ။ အဲ့ေန႔မွာဘဲ စာေမးပြဲ ရလဒ္ေတြကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ က်င္းအန္အိမ္ေတာ္က
စစ္မက္ေရးရာ အိမ္ေတာ္ျဖစ္လို႔ ဘယ္မိသားစုဝင္ကမွ စာေမးပြဲကို ဝင္ေရာက္ေျဖဆိုထားျခင္း မ႐ွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စာေမးပြဲရလဒ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး စိတ္ပူပန္စရာသိပ္မ႐ွိလွဘူး ။သူတို႔ အတြက္ကေတာ့ ထိပ္ဆုံးပညာသင္ဆုရတဲ့ 3ေယာက္ကို ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္ေဆြးေႏြး႐ုံဘဲ။
ဒါေပမယ့္ ဒီစာေမးပြဲရဲ႕ ပထမရသူက ဝတၳဳရဲ႕ မူလဇာတ္လိုက္ျဖစ္တဲ့ ေ႐ွာင္ပိုက်င္း မွန္း ခ်ဴးလ်န္ကသိထားၿပီးသားဘဲ။ ဒီအၾကံအစည္မ်ား ၿပီး ရည္မွန္းႀကီးတဲ့ ေယာက်္ားက စာေမးပြဲရလဒ္ကို သုံးၿပီး
သူ႕ကိုယ္သူ ႐ုံးေတာ္မွာ ေနရာအခိုင္အမာရေအာင္ ျပဳလုပ္လိမ့္မယ္။
ခ်ဴးလ်န္က ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာမွာကို တကယ္မျမင္ခ်င္ေပမယ့္ တားဆီးဖို႔ရာ နည္းလမ္းက ႐ွိမေနဘူး။ သူမ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာကလည္း အကန္႔အသတ္နဲ႔႐ွိတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ေ႐ွာင္ပိုက်င္းေနာက္မွာက သိုသိပ္တဲ့ အေထာက္အပံ့ တစ္ခုက ႐ွိေနေသးတယ္။ သူမက ဒီဝတၳဳကို ၿပီးဆုံးေအာင္ မဖတ္ခဲ့ရဘူး ။ သူမဖတ္ၿပီးတဲ့ အထိဆိုရင္ စာေရးဆရာက ေ႐ွာင္ပိုက်င္းေနာက္ကြယ္မွာ အင္အားႀကီးမားတဲ့ အေထာက္အပံ့ ႐ွိတယ္ လို႔ဘဲ ေျပာထားတယ္ ၊ဒါနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အေသးစိတ္ကို မေဖာ္ျပထားေသးဘူး။
ဒါေတြကိုေတြး မိေတာ့ ဝမ္းနည္းၿပီး ယူၾကဳံးမရျဖစ္စြာနဲ႔ဘဲ အိပ္ရာခင္းကို ထု႐ိုက္ေနမိေတာ့တယ္။ သူမစာအုပ္ စမဖတ္ခင္ ဘာလို႔မ်ား ဇာတ္သိမ္းကို ႀကိဳမၾကည့္ မိခဲ့ရတာလဲ?
သူမသိထားတဲ့ မျပည့္မစုံ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးက သူမကို တကယ္ဘဲ စိတ္တထင့္ထင့္ျဖစ္ေစတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေ႐ွာင္ပိုက်င္း ဘာဆက္လုပ္မလဲ ဆိုတာ သူမ တကယ္ကို မသိႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာမလဲဆိုတာကို သူမ မသိႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ အနည္းဆုံးေ႐ွ႕ဆက္အခ်ိန္အနည္းငယ္ေလးကိုေတာ့ သူမ သိႏိုင္ေသးတယ္။ လက္တေလာေတာ့ ဘာမွ စိုးရိမ္ေနစရာ မလိုေလာက္ပါဘူး။
က်င္းအန္ကေတာ္ရဲ႕ ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ တရက္ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ။
ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ေဆာင္းရာသီထဲကို တျဖည္းျဖည္းဝင္ေရာက္လာၿပီ။ ေလေအးေတြကလည္း လူေတြရဲ႕
ပါးေတြ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ကို တိုက္လာၿပီ။
အိမ္ေတာ္မွာလည္း ေျမာက္ေလက တသုန္သုန္နဲ႔ တိုက္ေနၿပီ ။ဒါေပမယ့္ က်င္း႐ွီ ခန္းမေဆာင္ကေတာ့ ေျမေအာက္ကေန အပူေပးထားေတာ့ ေႏြရာသီေလးလို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ႐ွိေနဆဲဘဲ။
သခင္မႀကီးေဟးက အိပ္ရာႏိုးလို႔ မနက္စာေတာင္ စားလို႔ေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ေလးေသာက္ၿပီး အေစခံလ်ိဳတို႔ မူ႐ွန္းတို႔နဲ႔ စကားစျမည္ေျပာလို႔ေနတယ္။
အေစခံလ်ိဳက သခင္မႀကီးေဟးရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို ႏွိပ္ႏွယ္ေပးရင္းနဲ႔ စေျပာလာတယ္ "သခင္မႀကီးကို တတိယသခင္ေလး နဲ႔ သခင္မေလးတို႔ ဘယ္လိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနၾကလဲဆိုတာ ျမင္ေစခ်င္လိုက္တာ ၊ သခင္ေလးက သခင္မေလးဖို႔ ဒီေလာက္ထူတဲ့ စာအိတ္ႀကီးကို လူၾကဳံပါးေပးလိုက္တာ " သူမက အ႐ြယ္အစားကို ျမင္သာေစဖို႔ လက္မနဲ႔ လက္ညိဳးကို ေကြးၿပီးေတာင္
ပုံေဖာ္ျပလိုက္ေသးတယ္။ " ဒီအေစခံအိုႀကီးက တတိယသခင္မေလးေဘးကေန သူမ စာဖတ္ေနတာကိုေတာင္ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ေသးတယ္ ၊တတိယသခင္မေလးကလည္း စာကိုျပန္ျပန္ဖတ္ေနတာ အနည္းဆုံး 7ႀကိမ္ေလာက္ေတာင္႐ွိတယ္"
" အိုး ငါ့ရဲ႕ စန္းလန္ကလား ... ဒီေကာင္ေလးက ေျမာက္ပိုင္းကို ထြက္သြားၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့
ဇနီးသည္ကို ဘယ္လိုဂ႐ုစိုက္ရမလဲ နားလည္ခဲ့ၿပီဘဲ။ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးက အခုမွ ငယ္ငယ္ေလး ႐ွိၾကေသးတာ၊ သူဒီတစ္ေခါက္ ျပန္လာရင္ ဒီႏွစ္ေယာက္က ပိုၿပီး နီးစပ္လာေတာ့မွာဘဲ" ။သခင္မႀကီးေဟးက အတိတ္ေန႔ရက္ေတြအတြက္ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတုန္းဘဲ။ ဒါေပမယ့္ မေန႔က သူမရဲ႕ ေျမးအငယ္ဆုံးေလးဆီကေန ျပန္စာရလာေတာ့ စိတ္အေျခအေနျပန္ေကာင္းလာၿပီး ျပဳံးျပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ ျဖစ္လာတယ္။ သူမက ဒီေန႔ေတာ့ ႐ႊင္ပ်ၿပီး အားအင္ေတြ အျပည့္ ျဖစ္ေနပုံေပၚတယ္ ။ ပုံမွန္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့ သြင္ျပင္ကေတာင္ ပိုၿပီးအဆင္ေျပလာသလိုဘဲ။
သခင္မႀကီးေဟးက သူ႕ေျမးေတြ အားလုံးထဲမွာ
ေဟးခ်န္ဒီကို အစိုးရိမ္ဆုံး ဆိုတာကို အေစခံလ်ိဳသိထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူမကလည္း သခင္မႀကီးေဟး စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ သတင္းအသစ္ေလးေတြ ေျပာျပေပးတယ္။
မိသားစုထဲကအငယ္ဆုံးစုံတြဲေလးရဲ႕ သတင္းေကာင္းကလြဲၿပီး ဘယ္ဟာကမ်ား သခင္မႀကီးေဟးကို
ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ။
သခင္မက်ိဳးက သူမ သမီးေတြနဲ႔အတူ အိပ္ေဆာင္ အဝင္ဝကိုေရာက္ေတာ့ အထဲက ရယ္သံအက်ယ္ႀကီးကိုေတာင္ ၾကားလိုက္ရတယ္။
သခင္မက်ိဳးက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားတယ္။ ဒီလထဲမွာ သူမခႏၶာကိုယ္က အေတာ္ေလး ပိန္က်သြားတယ္။ သူမရဲ႕ ပုံမွန္ ျပည့္ေဖာင္းေနတဲ့ ပါးေတြေတာင္ ေခ်ာင္က်ေနတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ သူမအခုပုံစံ က ႐ွိရင္းစြဲ အသက္ထက္ ပိုရင့္ေနပုံေတာင္ ေပၚတယ္။
သူမမ်က္လုံးထဲ မေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ ျဖတ္ေျပးသြားၿပီး အံေတြေတာင္ႀကိတ္မိတယ္။
သူမ ေယာကၡမရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲက နီးလာေတာ့ အိမ္ေတာ္ရဲ႕ အႀကီးအမႈးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိစၥအရပ္ရပ္ကို ကိုင္တြယ္ေနရတယ္။ဒါေၾကာင့္ သူမမွာ အနားယူခ်ိန္ေတာင္ နည္းနည္းဘဲ ႐ွိတယ္။သခင္မႀကီးေဟးက သူမကို အကူအညီမေပးတာနဲ႔ တင္ကို ဆိုးဝါးေနၿပီ။ အခုေတာ့ ျခံဝန္းထဲမွာ ဘယ္လိုေတြ ျပဳမူေနၾကတာလဲ။
သူတို႔ရဲ႕ မြန္ျမတ္တဲ့ အက်င့္သိကၡာေတြ ေမ့ပစ္ၿပီးေတာ့ေတာင္ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ရယ္ေနၾကတယ္။
ေ႐ွာင္အန္းနဲ႔ ေ႐ွာင္လင္းတို႔မွာ သူမတို႔အေမကလက္ေတြကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ တုန္လႈပ္ေနၾကတယ္။ သူမတို႔အေမ မေပ်ာ္တာကို ခံစားမိေတာ့ သူတို႔အမူအရာက ပိုၿပီးေတာင္စိုးရိမ္ပူပန္လာတယ္။
တံခါးဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ အေစခံေလးက ခန္းဆီးစကို မၿပီး သခင္မက်ိဳးနဲ႔ သခင္မငယ္ေလးေတြကို အထဲဝင္ဖို႔ ကူညီေပးလိုက္တယ္။
သခင္မငယ္ေလးေတြက သခင္မႀကီးေဟးရဲ႕ ေဖာ္ေ႐ြတဲ့ အၾကည့္ေတြကို ျမင္ေတာ့ သူမတို႔အေမရဲ႕ လက္ကို ျဖဳတ္ခ်ပစ္ၿပီး သခင္းမႀကီးေဟးဆီ ေျပးဝင္သြားၾကတယ္။
သခင္မႀကီးေဟးက ရယ္ေမာၿပီး ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို သူမေဘးကို ဆြဲေခၚလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေလးေတြကို ပြတ္သပ္ေနတယ္။
"ေ႐ွာင္အန္းနဲ႔ ေ႐ွာင္လင္း တို႔ေရာက္လာတာဘဲ ။ အျပင္မွာ အရမ္းေအးသလား?"
ေ႐ွာင္အန္းက သူမညီမေလးရဲ႕ လက္ကို ျပန္ဆြဲယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နာခံတဲ့ ပုံစံေလးနဲ႔ ေခါင္းယမ္း မျပခင္ သခင္မက်ိဳးကို ျဖတ္ခနဲျပန္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။" ေ႐ွာင္အန္းက အရမ္းႀကီး မေအးပါဘူး ၊ ေစာေစာထၿပီး ဘြားဘြားႀကီးကို ေတြ႕ဖို႔ဘဲ လာခ်င္ေနတာ"
"အာ၊ ဘြားဘြားႀကီးရဲ႕ ေ႐ွာင္အန္းေလးက အေကာင္းဆူံးပါဘဲလား"
သခင္မႀကီးေဟးက သူမရဲ႕ ေျခာက္ႏွစ္အ႐ြယ္ေျမးမေလးကို မခ်ီၿပီး ေပြ႕ဖက္လိုက္တယ္။
သခင္မႀကီးေဟးရဲ႕ က်န္းမာေရးက အေကာင္းႀကီး မဟုတ္ေတာ့ သခင္မငယ္ေလးရဲ႕ အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ သခင္မႀကီးေဟး ခႏၶာကိုယ္ထိခိုက္သြားမွာကို အေစခံလ်ိဳက စိုးရိမ္တႀကီး ျဖစ္ေနတာ ။အေစခံလ်ိဳက ကေလးထိန္း ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္စပစ္ျပလိုက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကေလးထိန္းႏွစ္ေယာက္က ကေလးေတြကို ခ်ီၿပီး ကစားဖိူ႕ ေခၚေဆာင္သြားလိုက္တယ္။
သခင္မက်ိဳးလည္း သခင္မႀကီး ေဟးက သူမကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တရင္းတႏွီး ႐ွိေနတာကို ျမင္မွဘဲ ေ႐ွ႕တိုးၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
"ဒီ ေျမးေခြၽးမက အဘြားကို ဂါရဝျပဳပါတယ္"
သခင္မႀကီးေဟးက ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီးေတြ လုပ္မေနဖို႔ လက္ကာျပ ၿပီး သခင္မက်ိဳးကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။
"အျပင္ဘက္က ရာသီဥတုက ေအးလာၿပီ ၊ ေ႐ွာင္အန္းနဲ႔ ေ႐ွာင္လင္းက ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ေလး႐ွိေသးတာ၊ သူတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ထိခိုက္လြယ္တယ္ ၊ဒါေၾကာင့္ ငါ့ဆီ လာႏႈတ္ခြန္းဆက္ဖို႔ သူတို႔ကိုေန႔တိုင္း ေခၚမလာနဲ႔ေတာ့၊ ကေလးေတြကို နည္းနည္းေလာက္ ပိုအိပ္ပါေစ"
ဒီစကားေတြက သခင္မႀကီးေဟးရဲ႕ သူ႕မရဲ႕ ျမစ္ႏွစ္ေယာက္အေပၚ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းကို ေဖာ္ျပေနတာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ သခင္မက်ိဳးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အျခား အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္သြားတယ္။
သူမရဲ႕ အမူအရာက ခက္ထန္သြားၿပီး ျပန္ေျဖၾကားလိုက္တယ္ "ဒါက ဘယ္လိုလုပ္ေကာင္းပါ့မလဲ အဘြားရဲ႕ ၊သူတို႔က ငယ္ေသးေပမယ့္လည္း အဘြားရဲ႕ တရားဝင္ ျမစ္မေလးေတြဘဲ ၊အဘြားကို မနက္ခင္းတိုင္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္ရမွာက သူတို႔ရဲ႕ တာဝန္ဘဲေလ"