ဗီလိန်ရဲ့ လမ်းပြကြယ်

အပိုင်း(၆၇)

Unicode
သူမက ဒီရက်ပိုင်း အရမ်းအားနေတာ။ အဲ့တော့ ချောင်လန်က တစ်ခါတစ်လေ ထန်းမော့အကြောင်းကိုတွေးနေမိတယ်။

သူမက ဒီကမ္ဘာကိုတည်ဆောက်ထားတဲ့ ဝတ္ထုစာအုပ်ရဲ့နာမည်ကိုမှတ်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုဒီကမ္ဘာမှာ သူမအဲ့စာအုပ်ကို လုံးဝရှာလို့မတွေ့ဘူး။ အဲ့တော့ ချောင်လန်လဲ သူမမှတ်ဥာဏ်ကိုပဲ အားကိုးပြီး စာအုပ်ထဲက အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်မှတ်မိအောင်လုပ်ရတော့တယ်။

ထန်းမော့က အရံဇာတ်ကောင်တစ်ယောက်။ ဒါပေမဲ့ သူကဒုတိယအရံဇာတ်ကောင်လဲ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့တော့ သူက ဝတ္ထုထဲမှာ အများကြီးမပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူပေါ်လာတဲ့အချိန်တိုင်း သူက ချောင်လန့်ကို အံ့အားသင့်စေခဲ့တယ်။

စာအုပ်ထဲမှာ ထန်းမော့ပထမဆုံးပေါ်လာတဲ့အချိန်ကလဲ ဒီအထက်တန်းပထမနှစ်မှာပဲ။ ဒါပေမဲ့နောက်တော့ သူက သူ့အတန်းဖော်တွေဆီကနေ အမြဲအနိုင်ကျင့်ခံရတာကြောင့် ကျောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ဇာတ်လိုက်နဲ့ဇာတ်လိုက်မတို့ တက္ကသိုလ်တက်တဲ့အချိန်ရောက်မှ သူကနောက်တစ်ခေါက်ပြန်ပေါ်လာခဲ့တယ်။

အဲ့အချိန်ကပဲ ထန်းမော့က စာဖတ်သူတော်တော်များများကို ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့တာ။ ဇာတ်လိုက်မဖြစ်တဲ့စုန့်ယောင်က သူ့ကို ၃ ၄ ၅ခါလောက်ဂရုစိုက်ဖူးတာကို သူကမှတ်မိတာကြောင့် သူက သူ့ရဲ့ခိုင်မာတောင့်တင်းတဲ့ ငွေကြေးအရင်အမြစ်တွေနဲ့ အထူးကောင်းမွန်တဲ့ စီးပွားရေးတွေကို မှီခိုပြီး ဇာတ်လိုက်မင်းသား စီးပွားရေးအကျပ်အတည်းဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ ကူညီပေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူကနောက်ဆုံးတော့ကောင်းကောင်းနေနိုင်တော့မယ်လို့ အားလုံးကထင်နေကြတဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့ရဲ့ depression က ပိုပိုပြီးဆိုးရွားလာခဲ့တယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ၂နှစ်ကြာပြီးတော့ ထန်းမော့က ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဆုံးစီရင်တာကနေ သေဆုံးသွားခဲ့တယ်။

ချောင်လန်က ဒါကိုမြင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ အဲ့ဝတ္ထုကို ဆက်မဖတ်ခဲ့တော့ဘူး။ သူမအကြိုက်ဆုံးဇာတ်ကောင်က မရှိတော့ဘူး။ ပြီးတော့ ချောင်လန်က ဇာတ်လိုက်နဲ့ ဇာတ်လိုက်မအကြောင်းကို နည်းနည်းလေးမှ စိတ်မဝင်စားဘူးလေ။

ဒီမှာလဲ စုန့်ယောင်က စာအုပ်ထဲကနဲ့ တစ်ပုံစံထဲပဲ။ သူမက ကြည်နာတက်ပြီး ရိုးရှင်းတဲ့ ယုန်ဖြူလေးလို ဇာတ်လိုက်မပဲ။ အဲ့တာကြောင့် စာအုပ်ထဲမှာ ထန်းမော့ကိုအားလုံးကဝိုင်းအနိုင်ကျင့်ကြတော့ စုန့်ယောင်ကထန်းမော့ကို ကူညီပေးခဲ့တယ်လို့ ရေးထားတာက လုံးဝကျိုးကြောင်းမသင့်လျော်တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူမကဒီထဲကို ကူးပြောင်းလာပြီး ထန်းမော့ကို အရင်ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တာကြောင့်လားတော့ ချောင်လန်မသိဘူး စုန့်ယောင်မျက်လုံးထဲမှာ အစကနေအဆုံးထိ ချန်ယောင်းရန်တစ်ယောက်ထဲပဲ ရှိနေခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ထန်းမော့ကိုလဲ ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူး။

ဒါပေမဲ့ ဒါကအရေးမကြီးပါဘူး။ အရေးအကြီးဆုံးက ထန်းမော့ရဲ့ အခြေအနေပဲ။

ထန်းမော့က Asperger ရောဂါရှိပြီး အောက်ပိုင်းလဲသေနေတယ်ဆိုပေမဲ့ ဒီအကြောင်းရင်း၂ခုလုံးက ထန်းမော့ရဲ့ သေဆုံးခြင်းကို ဖြစ်စေခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ထန်းမော့သေဆုံးရခြင်းက ပြင်းထန်တဲ့ စိတ်ကျရောဂါကိုခံစားခဲ့ရတာမလို့ပဲ။ အဲ့တာကပဲ ထန်းမော့ကိုသေကြောင်းကြံစည်စေခဲ့တာ။

အစကတော့ ထန်းမော့ပေါ် ချောင်လန့်ရဲ့စိုးရိမ်ပူပန်မှုက သူမရဲ့ဒီဇာတ်ကောင်ပေါ်ထားတဲ့အချစ်ကြောင့်ရယ်၊ ပြီးတော့ ထန်းမော့အပေါ်သနားတာကြောင့်ရယ်လေ။ ဒါပေမဲ့အခုတော့ သူမပြန်စဥ်းစားကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ချောင်လန်က ထန်းမော့ကိုစောင့်ရှောက်ရတာကို သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်တာဝန်လို့ အမြဲတစေမှတ်ယူနေမိတာပဲ။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမ ဒီကောင်လေးကို ကူညီပေးတဲ့အခါတိုင်း သူက သူမကို အများကြီးပြန်ပေးခဲ့တာမလို့လေ။

----------

ထန်းမော့က သူ့ခြေထောက်နဲ့ပတ်သက်တဲ့အကြောင်းမှန်သမျှကို အစမဖော်ခိုင်ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ ဆေးရုံတို့ ကုသမှုနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကိစ္စတွေဆို သူကအမြဲတမင်သက်သက် ငြင်းပယ်ပစ်တယ်။ ဒါကိုမြင်ရတော့ ချောင်လန်လဲ သူ့ကိုအတင်းကြီးမပြောခိုင်းရက်တော့ဘူး။

ဒါပေမဲ့ Asperger ရောဂါကိုကုသဖို့က နည်းလမ်းမရှိဘူး။ ပြီးတော့ ထန်းမော့က သူ့ခြေထောက်ကိစ္စကိုလဲ မပြောစေချင်ဘူး။ depression ကိုတော့ အခုလတ်တလောတော့ ချောင်လန် အဲ့လိုလက္ခဏာတွေတစ်ခုမှ မတွေ့ရသေးဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကြည့်ရတာ ကိုယ်လိုရာဆွဲတွေးတက်ပြီး ဂယောင်ခြောက်ခြားတွေဖြစ်တက်သလိုပဲ။ ဒါတွေက depression ကိုဦးတည်သွားနိုင်ချေများတယ်။

သူ့အတွက် အကူအညီရပြီး ကြင်နာတက်တဲ့ အဖော်တစ်ယောက်လုပ်ပေးတာအပြင် သူမလုပ်ပေးနိုင်တာ အများကြီးမရှိဘူး။

ဒုတိယလပတ်စာမေးပွဲပြီးတော့လဲ ထန်းမော့က physics မှာ အမှတ်များများရနေတုန်းပဲ။ မေးခွန်းတွေက အများကြီးပိုခက်လာပေမဲ့လို့ပေါ့။

physics ဆရာတော်တော်များများက ထန်းမော့အဖြေလွှာကို ကိုင်ပြီး အရမ်းချီးမွမ်းနေကြတယ်။ ပြီးတော့ သူတို့က ထန်းမော့အတန်းပိုင်ဆရာကို သွားရှာကြတယ်။

အတန်းပိုင်ဆရာက စာသင်ခန်းထဲမှာ ထန်းမော့ကိုလာရှာတော့ သူ့ပုံက အရမ်းပျော်မြူးနေတဲ့ပုံပဲ။ ကျောင်းသားတွေအကုန်လုံးက အတန်းပိုင်ဆရာ ထန်းမော့ဆီပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ လျှောက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆိုပြီး စပ်စပ်စုစုမေးကြတယ်။

" ကောင်းတာတစ်ခုခုပေါ့ " အတန်းပိုင်ဆရာက ပဟေဠိဆန်ဆန် လုပ်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ သူက ပျော်နေတဲ့အချိန်ဆိုရင် တွေးဖို့ကို မေ့သွားတက်တယ်။ သူကထန်းမော့ wheelchair ကိုစိတ်လောပြီး ကူတွန်းပေးမလို့ လုပ်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ထန်းမော့က ချက်ချင်းပဲ အနောက်ကို၁မီတာလောက် ဆုတ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ တောင့်တင်းသွားတယ်။

အတန်းပိုင်ဆရာက လွန်ခဲ့တဲ့ရက်အနည်းငယ်တုန်းက ချောင်လန်က ထန်းမော့wheelchair ကိုတွန်းပေးနေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ထန်းမော့က ထပ်ပြီး တိုးတက်လာပြီလို့ ထင်နေတာလေ။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့သူကူညီပေးမလိုလုပ်လိုက်တော့ ထန်းမော့က ခုခံနေသေးတယ်။

အတန်းပိုင်ဆရာက ချက်ချင်းပဲ လက်ပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာလဲ ပြောမပြနိုင်တဲ့ အားကျမှုနည်းနည်းလေး ပေါ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက သူ့အမူအရာကိုထိန်းလိုက်ပြီး ပြောရမဲ့ကိစ္စကို တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်တယ်။ " ထန်းမော့ ဆရာနဲ့ ရုံးခန်းကိုလိုက်ခဲ့ဦး။ ဆရာမင်းကို ပြောစရာရှိတယ်။ "

ထန်းမော့ ချောင်လန်ဘေးကနေထွက်လာတော့ သူက အရင်လိုပဲရေခဲရုပ်ပြန်ဖြစ်သွားတယ်။ wheelchair လေးကို တိတ်ဆိတ်စွာတွန်းပြီး စာသင်ခန်းအပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ စာသင်ခန်းထဲက ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေက ဘယ်ကြည့်လိုက် ညာကြည့်လိုက် လုပ်ပြီးတော့ သူတို့ပြောနေကြစကားကို ပြန်ဆက်ပြောကြတယ်။

ချောင်လန်က ထန်းမော့ သူမမျက်စိရှေ့ကပျောက်မသွားခင်အထိ ထန်းမော့ နောက်ကျောကို ကြည့်နေခဲ့တယ်။ ချောင်လန့်နောက်မှာ ထိုင်တဲ့ ကောင်မလေး၂ယောက်က သူမကို ဒီတိုင်းပဲ မေးလိုက်တယ်။ " ချောင်လန် နင် ဝိဇ္ဇာယူမှာလား ဒါမှမဟုတ် သိပ္ပံယူမှာလား။ "

ဒီလကုန်လို့ရှိရငိ ကျောင်းသားတွေက ဝိဇ္ဇာနဲ့ သိပ္ပံ ၂ခုထဲက တစ်ခုခုကို ရွေးရမှာ။ အဲ့တာကြောင့်လဲ ဒီဘာသာရပ်၂ခုအကြောင်းက ကျောင်းသားတွေကြားမှာ ပြောစရာခေါင်းစဥ်တစ်ခု စိုးရိမ်စရာ ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်လာတာပေါ့။

ဝိဇ္ဇာလား သိပ္ပံလား?

ချောင်လန်က မသိစိတ်ထဲကနေ ဝိဇ္ဇာကိုယူလိုက်ချင်နေတယ်။ ဘာပဲပြောပြော သူမက ပထမတစ်ခါတုန်းကလဲ အဲ့တာပဲယူခဲ့တာလေ။ အဲ့တော့ အဲ့တာကိုပဲ ပြန်ရွေးလိုက်ရင် နောက်တစ်ခါပြန်လေ့လာရတာဆိုတော့ ပိုလွယ်မှာပဲ။ ဒါပေမဲ့ သူမပြောမဲ့စကား နှုတ်ခမ်းဆီရောက်တဲ့အချိန်မှာ ပြန်မြိုချလိုက်တယ်။ အဲ့အစား သူမကပြောလိုက်တယ်။ " ငါ သေချာမစဥ်းစားရသေးဘူး။ "

" နင် ဝိဇ္ဇာယူသင့်တယ်။ " သူမနောက်မှာထိုင်နေတဲ့ ကောင်မလေးက ချောင်လန့်ကို ပြောလိုက်တယ်။ " နင်က နိုင်ငံရေးနဲ့ သမိုင်းမှာ အတော်တော်တယ်လေ။ "

" သူမက နိုင်ငံရေးနဲ့ သမိုင်းမှာပဲ တော်တာမဟုတ်ဘူး။ physics လဲ တော်တာပဲလေ။ ဒီတစ်ခေါက် သူမရဲ့ physics အမှတ်က ထန်းမော့ထက်နည်းနည်းပဲ လျော့တာလေ။ ပြီးတော့ သင်္ချာလဲရှိသေးတယ်။ သူမက အဲ့တာကို အမှတ်ပြည့်ရတာလေ "

" ငါက အတော်လေးလို့ ပြောခဲ့တာလေ။ အတော်လေးလို့......။ ချောင်လန်က သိပ္ပံမှာလဲ တော်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူမက ဝိဇ္ဇာမှာပိုတော်တာလေ။ သူမက ဝိဇ္ဇာယူလိုက်ရင်လဲ သင်္ချာဆက်လေ့လာလို့ ရသေးတာပဲလေ။ "

ချောင်လန်ကအခုထိ ဘာမှမပြောရသေးဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေး၂ယောက်က သူမကြောင့် စပြီးစကားနိုင်လုနေကြပြီ။ ချောင်လန်က သူတို့၂ယောက်နဲ့ စကားဆက်မပြောတော့ဘူး။ သူမစာမေးပွဲအမှတ်တွေကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေပြီး စတွေးတောနေတယ်။

တစ်ခြားတစ်ဖက်မှာတော့ ပျော်မြူးနေတဲ့ အတန်းပိုင်ဆရာက ရုံခန်းထဲကို ခေါ်သွားခံရတဲ့ ထန်းမော့က ရုံးခန်းထဲမှာ Physics ဆရာက ထိုင်ပြီး ရေနွေးကြမ်းသောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ထန်းမော့ဝင်လာလာချင်းမှာပဲ physics ဆရာက သူ့ကိုလဲ တွေ့ရော သူ့မျက်လုံးတွေကို မှေးကျဥ်းလိုက်တယ်။

" ဒီကိုလာ " physics ဆရာက စာပဲသင်တာလေ။ အဲ့တာကြောင့် သူက ထန်းမော့ရဲ့ထူးခြားတဲ့ အခြေအနေကို မသိဘူး။ သူ့ရဲ့ရုတ်တရက်ဆန်တဲ့ ရင်းနီးမှုက ထန်းမော့ကို အလိုလို အနောက်ကိုဆုတ်သွားစေခဲ့တယ်။

physics ဆရာက ခဏလောက်ကြောင်သွားတယ်။ အတန်းပိုင်ဆရာက အမြန်သူ့ကိုတိုးတိုးလေး သွားပြောလိုက်တယ်။ physics ဆရာကလဲ " အိုးးးး " တွေအများကြီးကိုပြောပြီး အနောက်မှာပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။ ထန်းမော့ဆီကနေ ၁မီတာလောက်ခွာထားပြီးတော့ပေါ့။

" ဒီနေ့ ဆရာမင်းကိုလာခိုင်းရတာက အဓိကကတော့ မင်းက physics မှာ အတော့်ကိုပါရမီပါလို့ပဲကွ။ ဆရာတို့က နှစ်စဥ်နှစ်တိုင်း စာတော်တဲ့ ကျောင်းသားကျောင်းသူတစ်ချို့ကို တစ်နိုင်ငံလုံးကအထက်တန်းကျောင်းတွေရဲ့ physics ပြိုင်ပွဲမှာ ပါဝင်ယှဥ်ပြိုင်ဖို့ ရွေးလေ့ရှိတယ်။ ထန်းမော့ မင်းရောဘယ်လိုထင်လဲ။ ဝင်ပြိုင်ချင်လား။ "

ထန်းမော့က အရမ်းတော့ စိတ်မဝင်စားဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူကချက်ချင်းလဲ မငြင်းခဲ့ဘူး။

ဒါပေမဲ့ သူကဘာမှမပြောရသေးတဲ့အချိန်မှာ physics ဆရာက အဆုံးမရှိ ဆက်ပြောတော့တာပဲ။ " အရင်ဆုံး ဝင်ခွင့်ဖောင်တင်လိုက်။ အောက်တိုဘာကျရင် မင်း ပြည်နယ်အဆင့်ပြိုင်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်ပေါ့။ တစ်ကယ်လို့ မင်းကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်တယ်ဆိုရင် ပြည်နယ်ကိုယ်စားပြုအဖွဲ့ထဲကို ဝင်လို့ရပြီး နောက်ထပ် ပိုမြင့်တဲ့ အဆင့်ကပြိုင်ပွဲတွေကို ဝင်ပြိုင်လို့ရပြီ။ ဆရာက အရင်တုန်းက ဆုရကျောင်းသားတွေကို မွေးထုတ်ပေးခဲ့ပြီးပြီ။ ဒါပေမဲ့ ထန်းမော့ မင်းရဲ့ physics level က မင်းရဲ့အရင်က စီနီယာတွေထက်တောင် အများကြီးပိုသာတယ်။ ပြည်နယ်ကိုယ်စားပြုအသင်းထဲကို ဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ ဆောင်းရာသီလေ့ကျင့်ရေးcamp ထဲကို ဝင်လို့ရပြီ။ ပြီးတော့ နိုင်ငံအဆင့်ပြိုင်ပွဲတွေကိုရောပဲ။ အဲ့တာပြီးလို့ တစ်ကယ်လို့ မင်းက ပထမရခဲ့လို့ရှိရင် နိုင်ငံကိုယ်စားပြုအသင်းထဲကို ဝင်လို့ရပြီ။ နိုင်ငံကိုယ်စားပြုအဖွဲ့ကို နိုင်ငံကအကောင်းဆုံး ဆရာတွေက သင်ပေးတာ။ ၂လလောက် လေ့ကျင့်ရေးဆင်းပြီးတာနဲ့ အတော်ဆုံးသူတွေကို နိုင်ငံတကာphysics အိုလံပစ်မှာ အတွက် ကိုယ်စားပြုအဖြစ်ရွေးမှာကွ!! "

physics ဆရာကပိုပြောလေလေ ပိုစိတ်လှုပ်ရှားလာလေလေပဲ။ ထန်းမော့က နိုင်ငံတကာphysics အိုလံပစ်ပြိုင်ပွဲမှာ ရွှေတံဆိပ်ဆုကို အနိုင်ရသွားတဲ့အတိုင်းပဲ။

ဒါပေမဲ့ physics ဆရာအတွက်ကတော့ ကံဆိုးတာပဲ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ထန်းမော့က စကား၃လုံးကို အေးစက်စွာပဲ ပြောလိုက်လို့လေ။

" မသွားဘူး "

physics ဆရာက တစ်ခြားဟာဘာမှပြောစရာတောင်မလိုဘူး။ သူက နိုင်ငံကိုယ်စားပြုအသင်း'လေ့ကျင့်ရေး' လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့တင် ထန်းမော့ရဲ့အနည်းငယ်စိတ်မဝင်စားမှုက လုံးဝဂရုမစိုက်ခြင်းကို ပြောင်းသွားတော့တယ်။

အရမ်းကိုစိတ်အားတက်ကြွနေတဲ့ physics ဆရာတစ်ယောက် ရုတ်တရက် အေးခဲသွားတော့တယ်။

အတန်းပိုင်ဆရာက physics ဆရာကို တအားမပူပန်ဖို့ပြောတယ်။ ပြီးတော့ သူက ထန်းမော့ဘက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး ချော့မော့ပြောတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ " စာမေးပွဲတွေအများကြီးဖြေပြီးသွားတော့ ဆရာတွေတော်တော်များများက မင်းရဲ့ ပါရမီကို အံ့အားသင့်နေကြတာ။ အဲ့တာကြောင့်လဲ ဆရာတို့က မင်းကို ဒီဟာဝင်ပြိုင်ကြည့်စေချင်တာပေါ့ကွ။ "

အတန်းပိုင်ဆရာက ထန်းမော့နဲ့သိပ်မဝေးတဲ့ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောတယ်။ " မင်းသိနေတဲ့ ဗဟုသုတတွေက အထက်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်ထက် အများကြီးပိုမြင့်လွန်းနေတယ်။ မင်းနေ့တိုင်းကျောင်းလာတက်တာ တစ်ကယ်ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒါကအချိန်ဖြုန်းနေတာပဲလေ။ ဒီလိုအချိန်ဖြုန်းနေမဲ့အစား ပို level မြင့်တဲ့ ပညာရေးကို အရယူလိုက်တာကောင်းတာပေါ့။ ပြီးတော့ ပိုပိုမြင့်တဲ့ အသိပညာတွေကို တက်မြောက်အောင်လုပ်တာကောင်းတာပေါ့ကွာ။ "

အတန်းပိုင်ဆရာက ထန်းမော့က ဘာကိုမှစိတ်မဝင်စားဘူးဆိုတာကို ခံစားမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ထန်းမော့ရဲ့ သင်္ချာနဲ့ physics က အရမ်းကောင်းလွန်းတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ပါရမီကလဲ ကောင်းလွန်းတယ်။ ထန်းမော့ကလဲ အသစ်အသစ်သောအရာတွေကို လေ့လာဖို့ကြိုက်မယ်ဆိုတာ သူပြောနိုင်တယ်။ အဲ့တာကြောင့် သူက ဒီအကြောင်းကိုသုံးပြီး ထန်းမော့ကိုဖြောင်းဖြချင်တာ။

ကံမကောင်းစွာနဲ့ပဲ ထန်းမော့က အဲ့တာကို ကြားပြီးတော့လဲ " မသွားဘူး " ဆိုပြီး အရင်ကစကား၃လုံးကိုပဲ ထပ်ပြောနေတုန်းပဲ။ အဲ့တာပြောပြီးသွားတော့ ထန်းမော့က သူပြန်ချင်ပြီလို့ ပြောလိုက်တယ်။

သူကဖြောင်းဖြလို့မရတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ အတန်းပိုင်ဆရာက အမြန်ထပ်ပြောလိုက်တယ်။ " ပြိုင်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်ရင် အကျိုးခံစားခွင့်တွေအများကြီးလဲ ရမှာနော်။ ထန်းမော့ ဆရာသိပါတယ် မင်းက အတန်းဖော်တွေနဲ့ စကားပြောဆိုဆက်ဆံရတာမကြိုက်ဘူးဆိုတာလေ။ ပြီးတော့ မင်းကဒီမှာ နေ့တိုင်းနေ့ ထိုင်နေရတာကိုလဲ မကြိုက်ဘူးဆိုတာကိုလေ။ တစ်ကယ်လို့ မင်းဆုတွေသာရခဲ့မယ်ဆိုရင် မင်းတစ်ခြားကျောင်းသားတွေနဲ့ ပြောဆိုစရာလဲ မလိုတော့ဘူး၊ သူတို့နဲ့တူတူထိုင်စရာလဲ မလိုတော့ဘူး။ မင်းလုပ်ချင်တဲ့အရာကိုပဲ အာရုံစိုက်လုပ်လို့ရပြီလေ။ တစ်ကယ်လို့ အနာဂတ်မှာ မင်းတစ်ကယ်ပဲပထမဆုကို ရခဲ့မယ်ဆိုရင် ဆရာတို့က မင်းကို အကောင်းဆုံးတက္ကသိုလ်ကို ပို့ပေးလို့ရပြီ။ ဒီအတန်းထဲကို နောက်ထပ်ဝင်လာစရာမလိုတော့ဘူးလေ။ အဲ့တာကို မလိုချင်ဘူးလား။ "
(TN: ဆရာကပြော​လေပြောလေ ပိုဆိုးလေပဲ😂😂)

ဒီလိုကမ်းလှမ်းချက်မျိုးက တစ်ခြားကျောင်းသားတွေအတွက်တော့ အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတာပေါ့။ ပြီးတော့ အတန်းပိုင်ဆရာကလဲ ဒီဟာက ထန်းမော့ကို ဆွဲဆောင်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ ခံစားနေရတယ်။ ဘာပဲပြောပြော ထန်းမော့က ကျောင်းတက်ရတာကို အရမ်းမုန်းတာပဲလေ .. ဟုတ်တယ်မလား။
(TN: မဟုတ်ပါဘူးနော်😂😂)

အဲ့တာတောင် ထန်းမော့က ဘာသိဘာသာပဲဖြစ်နေသေးတာတော့ သနားစရာပဲ။ တစ်ကယ်လို့သူသာ အခုသူ့ဆီမှာဖြစ်နေတဲ့ ခံစားချက်တွေကို စကားလုံးနဲ့ဖော်ပြတက်မယ်ဆိုရင် အဲ့စကားက " အရမ်းစိတ်ရှုပ်ဖို့ကောင်းတာပဲ " ဆိုတာ ဖြစ်နေလောက်တယ်။

" မလုပ်ချင်ဘူး " ထန်းမော့က အေးစက်စွာပြောလိုက်တယ်။ သူပြောလို့ပြီးသွားတော့ ထပ်ပေါင်းပြောလိုက်သေးတယ်။ " ကျွန်တော် အတန်းထဲသွားချင်တယ်။ "

သူက ဘာဆုကိုမှ ဘာလေ့ကျင့်ရေးကိုမှ စိတ်မဝင်စားဘူး။ ဘယ်အရာကမှ သူ့ကိုဖိအားမပေးနိုင်ဘူး။ သူကအခုဒီနေရာမှာ ရှိနေရတာက ချောင်လန်က ဒီမှာရှိနေလို့လေ။ သူတို့ညွှန်းပေးတဲ့ တက္ကသိုလ်တွေကိုတော့ သူကပိုပြီးတော့တောင် စိတ်မဝင်စားသေးတယ်။ ဘယ်လောက်ပဲ နာမည်ကြီးတဲ့ တက္ကသိုလ်ပဲဖြစ်နေပါစေ တစ်ကယ်လို့ အနာဂတ်မှာ ချောင်လန်က အဲ့တက္ကသိုလ်မှာ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင်...

ဒါကိုတွေးလိုက်မိတော့ ထန်းမော့ကြောင်သွားရတယ်။

Zawgyi
သူမက ဒီရက္ပိုင္း အရမ္းအားေနတာ။ အဲ့ေတာ့ ေခ်ာင္လန္က တစ္ခါတစ္ေလ ထန္းေမာ့အေၾကာင္းကိုေတြးေနမိတယ္။

သူမက ဒီကမာၻကိုတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ဝတၳဳစာအုပ္ရဲ႕နာမည္ကိုမွတ္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုဒီကမာၻမွာ သူမအဲ့စာအုပ္ကို လုံးဝရွာလို႔မေတြ႕ဘူး။ အဲ့ေတာ့ ေခ်ာင္လန္လဲ သူမမွတ္ဥာဏ္ကိုပဲ အားကိုးၿပီး စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္မွတ္မိေအာင္လုပ္ရေတာ့တယ္။

ထန္းေမာ့က အရံဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္။ ဒါေပမဲ့ သူကဒုတိယအရံဇာတ္ေကာင္လဲ မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ေတာ့ သူက ဝတၳဳထဲမွာ အမ်ားႀကီးမပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူေပၚလာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သူက ေခ်ာင္လန္႔ကို အံ့အားသင့္ေစခဲ့တယ္။

စာအုပ္ထဲမာ ထန္းေမာ့ပထမဆုံးေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ကလဲ ဒီအထက္တန္းပထမႏွစ္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ေနာက္ေတာ့ သူက သူ႔အတန္းေဖာ္ေတြဆီကေန အၿမဲအႏိုင္က်င့္ခံရတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့တယ္။ ဇာတ္လိုက္နဲ႔ဇာတ္လိုက္မတို႔ တကၠသိုလ္တက္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ သူကေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေပၚလာခဲ့တယ္။

အဲ့အခ်ိန္ကပဲ ထန္းေမာ့က စာဖတ္သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာ။ ဇာတ္လိုက္မျဖစ္တဲ့စုန္႔ေယာင္က သူ႔ကို ၃ ၄ ၅ခါေလာက္ဂ႐ုစိုက္ဖူးတာကို သူကမွတ္မိတာေၾကာင့္ သူက သူ႔ရဲ႕ခိုင္မာေတာင့္တင္းတဲ့ ေငြေၾကးအရင္အျမစ္ေတြနဲ႔ အထူးေကာင္းမြန္တဲ့ စီးပြားေရးေတြကို မွီခိုၿပီး ဇာတ္လိုက္မင္းသား စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကူညီေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကေနာက္ဆုံးေတာ့ေကာင္းေကာင္းေနႏိုင္ေတာ့မယ္လို႔ အားလုံးကထင္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ depression က ပိုပိုၿပီးဆိုး႐ြားလာခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၂ႏွစ္ၾကာၿပီးေတာ့ ထန္းေမာ့က ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆုံးစီရင္တာကေန ေသဆုံးသြားခဲ့တယ္။

ေခ်ာင္လန္က ဒါကိုျမင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့ဝတၳဳကို ဆက္မဖတ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ သူမအႀကိဳက္ဆုံးဇာတ္ေကာင္က မရွိေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္လန္က ဇာတ္လိုက္နဲ႔ ဇာတ္လိုက္မအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မဝင္စားဘူးေလ။

ဒီမွာလဲ စုန္႔ေယာင္က စာအုပ္ထဲကနဲ႔ တစ္ပုံစံထဲပဲ။ သူမက ၾကည္နာတက္ၿပီး ႐ိုးရွင္းတဲ့ ယုန္ျဖဴေလးလို ဇာတ္လိုက္မပဲ။ အဲ့တာေၾကာင့္ စာအုပ္ထဲမွာ ထန္းေမာ့ကိုအားလုံးကဝိုင္းအႏိုင္က်င့္ၾကေတာ့ စုန္႔ေယာင္ကထန္းေမာ့ကို ကူညီေပးခဲ့တယ္လို႔ ေရးထားတာက လုံးဝက်ိဳးေၾကာင္းမသင့္ေလ်ာ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူမကဒီထဲကို ကူးေျပာင္းလာၿပီး ထန္းေမာ့ကို အရင္ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့တာေၾကာင့္လားေတာ့ ေခ်ာင္လန္မသိဘူး စုန္႔ေယာင္မ်က္လုံးထဲမွာ အစကေနအဆုံးထိ ခ်န္ေယာင္းရန္တစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ထန္းေမာ့ကိုလဲ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။

ဒါေပမဲ့ ဒါကအေရးမႀကီးပါဘူး။ အေရးအႀကီးဆုံးက ထန္းေမာ့ရဲ႕ အေျခအေနပဲ။

ထန္းေမာ့က Asperger ေရာဂါရွိၿပီး ေအာက္ပိုင္းလဲေသေနတယ္ဆိုေပမဲ့ ဒီအေၾကာင္းရင္း၂ခုလုံးက ထန္းေမာ့ရဲ႕ ေသဆုံးျခင္းကို ျဖစ္ေစခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ထန္းေမာ့ေသဆုံးရျခင္းက ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္က်ေရာဂါကိုခံစားခဲ့ရတာမလို႔ပဲ။ အဲ့တာကပဲ ထန္းေမာ့ကိုေသေၾကာင္းႀကံစည္ေစခဲ့တာ။

အစကေတာ့ ထန္းေမာ့ေပၚ ေခ်ာင္လန္႔ရဲ႕စိုးရိမ္ပူပန္မႈက သူမရဲ႕ဒီဇာတ္ေကာင္ေပၚထားတဲ့အခ်စ္ေၾကာင့္ရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထန္းေမာ့အေပၚသနားတာေၾကာင့္ရယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့အခုေတာ့ သူမျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေခ်ာင္လန္က ထန္းေမာ့ကိုေစာင့္ေရွာက္ရတာကို သူမရဲ႕ကိုယ္ပိုင္တာဝန္လို႔ အၿမဲတေစမွတ္ယူေနမိတာပဲ။

ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူမ ဒီေကာင္ေလးကို ကူညီေပးတဲ့အခါတိုင္း သူက သူမကို အမ်ားႀကီးျပန္ေပးခဲ့တာမလို႔ေလ။

----------

ထန္းေမာ့က သူ႔ေျခေထာက္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းမွန္သမ်ကို အစမေဖာ္ခိုင္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ ေဆး႐ုံတို႔ ကုသမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြဆို သူကအၿမဲတမင္သက္သက္ ျငင္းပယ္ပစ္တယ္။ ဒါကိုျမင္ရေတာ့ ေခ်ာင္လန္လဲ သူ႔ကိုအတင္းႀကီးမေျပာခိုင္းရက္ေတာ့ဘူး။

ဒါေပမဲ့ Asperger ေရာဂါကိုကုသဖို႔က နည္းလမ္းမရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ထန္းေမာ့က သူ႔ေျခေထာက္ကိစၥကိုလဲ မေျပာေစခ်င္ဘူး။ depression ကိုေတာ့ အခုလတ္တေလာေတာ့ ေခ်ာင္လန္ အဲ့လိုလကၡဏာေတြတစ္ခုမ မေတြ႕ရေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ၾကည့္ရတာ ကိုယ္လိုရာဆြဲေတြးတက္ၿပီး ဂေယာင္ေျခာက္ျခားေတြျဖစ္တက္သလိုပဲ။ ဒါေတြက depression ကိုဦးတည္သြားႏိုင္ေခ်မ်ားတယ္။

သူ႔အတြက္ အကူအညီရၿပီး ၾကင္နာတက္တဲ့ အေဖာ္တစ္ေယာက္လုပ္ေပးတာအျပင္ သူမလုပ္ေပးႏိုင္တာ အမ်ားႀကီးမရွိဘူး။

ဒုတိယလပတ္စာေမးပြဲၿပီးေတာ့လဲ ထန္းေမာ့က physics မွာ အမွတ္မ်ားမ်ားရေနတုန္းပဲ။ ေမးခြန္းေတြက အမ်ားႀကီးပိုခက္လာေပမဲ့လို႔ေပါ့။

physics ဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထန္းေမာ့အေျဖလႊာကို ကိုင္ၿပီး အရမ္းခ်ီးမြမ္းေနၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ထန္းေမာ့အတန္းပိုင္ဆရာကို သြားရွာၾကတယ္။

အတန္းပိုင္ဆရာက စာသင္ခန္းထဲမွာ ထန္းေမာ့ကိုလာရွာေတာ့ သူ႔ပုံက အရမ္းေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ပုံပဲ။ ေက်ာင္းသားေတြအကုန္လုံးက အတန္းပိုင္ဆရာ ထန္းေမာ့ဆီေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုၿပီး စပ္စပ္စုစုေမးၾကတယ္။

" ေကာင္းတာတစ္ခုခုေပါ့ " အတန္းပိုင္ဆရာက ပေဟဠိဆန္ဆန္ လုပ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ သူက ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ေတြးဖို႔ကို ေမ့သြားတက္တယ္။ သူကထန္းေမာ့ wheelchair ကိုစိတ္ေလာၿပီး ကူတြန္းေပးမလို႔ လုပ္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထန္းေမာ့က ခ်က္ခ်င္းပဲ အေနာက္ကို၁မီတာေလာက္ ဆုတ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကလဲ ေတာင့္တင္းသြားတယ္။

အတန္းပိုင္ဆရာက လြန္ခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္တုန္းက ေခ်ာင္လန္က ထန္းေမာ့wheelchair ကိုတြန္းေပးေနတာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ထန္းေမာ့က ထပ္ၿပီး တိုးတက္လာၿပီလို႔ ထင္ေနတာေလ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔သူကူညီေပးမလိုလုပ္လိုက္ေတာ့ ထန္းေမာ့က ခုခံေနေသးတယ္။

အတန္းပိုင္ဆရာက ခ်က္ခ်င္းပဲ လက္ျပန္႐ုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာလဲ ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ အားက်မုနည္းနည္းေလး ေပၚလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သူ႔အမူအရာကိုထိန္းလိုက္ၿပီး ေျပာရမဲ့ကိစၥကို တိုက္႐ိုက္ေျပာလိုက္တယ္။ " ထန္းေမာ့ ဆရာနဲ႔ ႐ုံးခန္းကိုလိုက္ခဲ့ဦး။ ဆရာမင္းကို ေျပာစရာရိတယ္။ "

ထန္းေမာ့ ေခ်ာင္လန္ေဘးကေနထြက္လာေတာ့ သူက အရင္လိုပဲေရခဲ႐ုပ္ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ wheelchair ေလးကို တိတ္ဆိတ္စြာတြန္းၿပီး စာသင္ခန္းအျပင္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ စာသင္ခန္းထဲက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက ဘယ္ၾကည့္လိုက္ ညာၾကည့္လိုက္ လုပ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေျပာေနၾကစကားကို ျပန္ဆက္ေျပာၾကတယ္။

ေခ်ာင္လန္က ထန္းေမာ့ သူမမ်က္စိေရွ႕ကေပ်ာက္မသြားခင္အထိ ထန္းေမာ့ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ေခ်ာင္လန္႔ေနာက္မွာ ထိုင္တဲ့ ေကာင္မေလး၂ေယာက္က သူမကို ဒီတိုင္းပဲ ေမးလိုက္တယ္။ " ေခ်ာင္လန္ နင္ ဝိစာၦယူမွာလား ဒါမွမဟုတ္ သိပၸံယူမွာလား။ "

ဒီလကုန္လို႔ရွိရငိ ေက်ာင္းသားေတြက ဝိစာၦနဲ႔ သိပၸံ ၂ခုထဲက တစ္ခုခုကို ေ႐ြးရမွာ။ အဲ့တာေၾကာင့္လဲ ဒီဘာသာရပ္၂ခုအေၾကာင္းက ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ေျပာစရာေခါင္းစဥ္တစ္ခု စိုးရိမ္စရာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္လာတာေပါ့။

ဝိစာၦလား သိပၸံလား?

ေခ်ာင္လန္က မသိစိတ္ထဲကေန ဝိစာၦကိုယူလိုက္ခ်င္ေနတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူမက ပထမတစ္ခါတုန္းကလဲ အဲ့တာပဲယူခဲ့တာေလ။ အဲ့ေတာ့ အဲ့တာကိုပဲ ျပန္ေ႐ြးလိုက္ရင္ ေနာက္တစ္ခါျပန္ေလ့လာရတာဆိုေတာ့ ပိုလြယ္မွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူမေျပာမဲ့စကား ႏႈတ္ခမ္းဆီေရာက္တဲ့အခ်ိန္မာ ျပန္ၿမိဳခ်လိုက္တယ္။ အဲ့အစား သူမကေျပာလိုက္တယ္။ " ငါ ေသခ်ာမစဥ္းစားရေသးဘူး။ "

" နင္ ဝိစာၦယူသင့္တယ္။ " သူမေနာက္မွာထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးက ေခ်ာင္လန္႔ကို ေျပာလိုက္တယ္။ " နင္က ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ သမိုင္းမွာ အေတာ္ေတာ္တယ္ေလ။ "

" သူမက ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ သမိုင္းမွာပဲ ေတာ္တာမဟုတ္ဘူး။ physics လဲ ေတာ္တာပဲေလ။ ဒီတစ္ေခါက္ သူမရဲ႕ physics အမွတ္က ထန္းေမာ့ထက္နည္းနည္းပဲ ေလ်ာ့တာေလ။ ၿပီးေတာ့ သခ်ၤာလဲရွိေသးတယ္။ သူမက အဲ့တာကို အမွတ္ျပည့္ရတာေလ "

" ငါက အေတာ္ေလးလို႔ ေျပာခဲ့တာေလ။ အေတာ္ေလးလို႔......။ ေခ်ာင္လန္က သိပၸံမွာလဲ ေတာ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမက ဝိစာၦမွာပိုေတာ္တာေလ။ သူမက ဝိစာၦယူလိုက္ရင္လဲ သခ်ၤာဆက္ေလ့လာလို႔ ရေသးတာပဲေလ။ "

ေခ်ာင္လန္ကအခုထိ ဘာမွမေျပာရေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္မေလး၂ေယာက္က သူမေၾကာင့္ စၿပီးစကားႏိုင္လုေနၾကၿပီ။ ေခ်ာင္လန္က သူတို႔၂ေယာက္နဲ႔ စကားဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။ သူမစာေမးပြဲအမွတ္ေတြကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး စေတြးေတာေနတယ္။

တစ္ျခားတစ္ဖက္မွာေတာ့ ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ အတန္းပိုင္ဆရာက ႐ုံခန္းထဲကို ေခၚသြားခံရတဲ့ ထန္းေမာ့က ႐ုံးခန္းထဲမာ Physics ဆရာက ထိုင္ၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ထန္းေမာ့ဝင္လာလာခ်င္းမွာပဲ physics ဆရာက သူ႔ကိုလဲ ေတြ႕ေရာ သူ႔မ်က္လုံးေတြကို ေမွးက်ဥ္းလိုက္တယ္။

" ဒီကိုလာ " physics ဆရာက စာပဲသင္တာေလ။ အဲ့တာေၾကာင့္ သူက ထန္းေမာ့ရဲ႕ထူးျခားတဲ့ အေျခအေနကို မသိဘူး။ သူ႔ရဲ႕႐ုတ္တရက္ဆန္တဲ့ ရင္းႏီွးမႈက ထန္းေမာ့ကို အလိုလို အေနာက္ကိုဆုတ္သြားေစခဲ့တယ္။

physics ဆရာက ခဏေလာက္ေၾကာင္သြားတယ္။ အတန္းပိုင္ဆရာက အျမန္သူ႔ကိုတိုးတိုးေလ သြားေျပာလိုက္တယ္။ physics ဆရာကလဲ " အိုးးးး " ေတြအမ်ားႀကီးကိုေျပာၿပီး အေနာက္မွာျပန္ထိုင္လိုက္တယ္။ ထန္းေမာ့ဆီကေန ၁မီတာေလာက္ခြာထားၿပီးေတာ့ေပါ့။

" ဒီေန႔ ဆရာမင္းကိုလာခိုင္းရတာက အဓိကကေတာ့ မင္းက physics မွာ အေတာ့္ကိုပါရမီပါလို႔ပဲကြ။ ဆရာတို႔က ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတစ္ခ်ိဳ႕ကို တစ္ႏိုင္ငံလုံးကအထက္တန္းေက်ာင္းေတြရဲ႕ physics ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ ေ႐ြးေလ့ရွိတယ္။ ထန္းေမာ့ မင္းေရာဘယ္လိုထင္လဲ။ ဝင္ၿပိဳင္ခ်င္လား။ "

ထန္းေမာ့က အရမ္းေတာ့ စိတ္မဝင္စားဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူကခ်က္ခ်င္းလဲ မျငင္းခဲ့ဘူး။

ဒါေပမဲ့ သူကဘာမမေျပာရေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ physics ဆရာက အဆုံးမရွိ ဆက္ေျပာေတာ့တာပဲ။ " အရင္ဆုံး ဝင္ခြင့္ေဖာင္တင္လိုက္။ ေအာက္တိုဘာက်ရင္ မင္း ျပည္နယ္အဆင့္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္ေပါ့။ တစ္ကယ္လို႔ မင္းေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ျပည္နယ္ကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႕ထဲကို ဝင္လို႔ရၿပီး ေနာက္ထပ္ ပိုျမင့္တဲ့ အဆင့္ကၿပိဳင္ပြဲေတြကို ဝင္ၿပိဳင္လို႔ရၿပီ။ ဆရာက အရင္တုန္းက ဆုရေက်ာင္းသားေတြကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ထန္းေမာ့ မင္းရဲ႕ physics level က မင္းရဲ႕အရင္က စီနီယာေတြထက္ေတာင္ အမ်ားႀကီးပိုသာတယ္။ ျပည္နယ္ကိုယ္စားျပဳအသင္းထဲကို ဝင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေဆာင္းရာသီေလ့က်င့္ေရးcamp ထဲကို ဝင္လို႔ရၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံအဆင့္ၿပိဳင္ပြဲေတြကိုေရာပဲ။ အဲ့တာၿပီးလို႔ တစ္ကယ္လို႔ မင္းက ပထမရခဲ့လို႔ရွိရင္ ႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳအသင္းထဲကို ဝင္လို႔ရၿပီ။ ႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႕ကို ႏိုင္ငံကအေကာင္းဆုံး ဆရာေတြက သင္ေပးတာ။ ၂လေလာက္ ေလ့က်င့္ေရးဆင္းၿပီးတာနဲ႔ အေတာ္ဆုံးသူေတြကို ႏိုင္ငံတကာphysics အိုလံပစ္မွာ အတြက္ ကိုယ္စားျပဳအျဖစ္ေ႐ြးမွာကြ!! "

physics ဆရာကပိုေျပာေလေလ ပိုစိတ္လႈပ္ရွားလာေလေလပဲ။ ထန္းေမာ့က ႏိုင္ငံတကာphysics အိုလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ေ႐ႊတံဆိပ္ဆုကို အႏိုင္ရသြားတဲ့အတိုင္းပဲ။

ဒါေပမဲ့ physics ဆရာအတြက္ကေတာ့ ကံဆိုးတာပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ထန္းေမာ့က စကား၃လုံးကို ေအးစက္စြာပဲ ေျပာလိုက္လို႔ေလ။

" မသြားဘူး "

physics ဆရာက တစ္ျခားဟာဘာမေျပာစရာေတာင္မလိုဘူး။ သူက ႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳအသင္း'ေလ့က်င့္ေရး' လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔တင္ ထန္းေမာ့ရဲ႕အနည္းငယ္စိတ္မဝင္စားမႈက လုံးဝဂ႐ုမစိုက္ျခင္းကို ေျပာင္းသြားေတာ့တယ္။

အရမ္းကိုစိတ္အားတက္ႂကြေနတဲ့ physics ဆရာတစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ေအးခဲသြားေတာ့တယ္။

အတန္းပိုင္ဆရာက physics ဆရာကို တအားမပူပန္ဖို႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ထန္းေမာ့ဘက္ကိုလွည့္လိုက္ၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာတဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ " စာေမးပြဲေတြအမ်ားႀကီးေျဖၿပီးသြားေတာ့ ဆရာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မင္းရဲ႕ ပါရမီကို အံ့အားသင့္ေနၾကတာ။ အဲ့တာေၾကာင့္လဲ ဆရာတို႔က မင္းကို ဒီဟာဝင္ၿပိဳင္ၾကည့္ေစခ်င္တာေပါ့ကြ။ "

အတန္းပိုင္ဆရာက ထန္းေမာ့နဲ႔သိပ္မေဝးတဲ့ ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး ဆက္ေျပာတယ္။ " မင္းသိေနတဲ့ ဗဟုသုတေတြက အထက္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ထက္ အမ်ားႀကီးပိုျမင့္လြန္းေနတယ္။ မင္းေန႔တိုင္းေက်ာင္းလာတက္တာ တစ္ကယ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကအခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာပဲေလ။ ဒီလိုအခ်ိန္ျဖဳန္းေနမဲ့အစား ပို level ျမင့္တဲ့ ပညာေရးကို အရယူလိုက္တာေကာင္းတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ပိုပိုျမင့္တဲ့ အသိပညာေတြကို တက္ေျမာက္ေအာင္လုပ္တာေကာင္းတာေပါ့ကြာ။ "

အတန္းပိုင္ဆရာက ထန္းေမာ့က ဘာကိုမစိတ္မဝင္စားဘူးဆိုတာကို ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထန္းေမာ့ရဲ႕ သခ်ၤာနဲ႔ physics က အရမ္းေကာင္းလြန္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ပါရမီကလဲ ေကာင္းလြန္းတယ္။ ထန္းေမာ့ကလဲ အသစ္အသစ္ေသာအရာေတြကို ေလ့လာဖို႔ႀကိဳက္မယ္ဆိုတာ သူေျပာႏိုင္တယ္။ အဲ့တာေၾကာင့္ သူက ဒီအေၾကာင္းကိုသုံးၿပီး ထန္းေမာ့ကိုေျဖာင္းျဖခ်င္တာ။

ကံမေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ ထန္းေမာ့က အဲ့တာကို ၾကားၿပီးေတာ့လဲ " မသြားဘူး " ဆိုၿပီး အရင္ကစကား၃လုံးကိုပဲ ထပ္ေျပာေနတုန္းပဲ။ အဲ့တာေျပာၿပီးသြားေတာ့ ထန္းေမာ့က သူျပန္ခ်င္ၿပီလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

သူကေျဖာင္းျဖလို႔မရတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာက အျမန္ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။ " ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္ရင္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြအမ်ားႀကီးလဲ ရမွာေနာ္။ ထန္းေမာ့ ဆရာသိပါတယ္ မင္းက အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာဆိုဆက္ဆံရတာမႀကိဳက္ဘူးဆိုတာေလ။ ၿပီးေတာ့ မင္းကဒီမွာ ေန႔တိုင္းေန႔ ထိုင္ေနရတာကိုလဲ မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာကိုေလ။ တစ္ကယ္လို႔ မင္းဆုေတြသာရခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းတစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေျပာဆိုစရာလဲ မလိုေတာ့ဘူး၊ သူတို႔နဲ႔တူတူထိုင္စရာလဲ မလိုေတာ့ဘူး။ မင္းလုပ္ခ်င္တဲ့အရာကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္လုပ္လို႔ရၿပီေလ။ တစ္ကယ္လို႔ အနာဂတ္မွာ မင္းတစ္ကယ္ပဲပထမဆုကို ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဆရာတို႔က မင္းကို အေကာင္းဆုံးတကၠသိုလ္ကို ပို႔ေပးလို႔ရၿပီ။ ဒီအတန္းထဲကို ေနာက္ထပ္ဝင္လာစရာမလိုေတာ့ဘူးေလ။ အဲ့တာကို မလိုခ်င္ဘူးလား။ "
(TN: ဆရာကေျပာ​ေလေျပာေလ ပိုဆိုးေလပဲ😂😂)

ဒီလိုကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ိဳးက တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ အရမ္းကို ဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာကလဲ ဒီဟာက ထန္းေမာ့ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ထန္းေမာ့က ေက်ာင္းတက္ရတာကို အရမ္းမုန္းတာပဲေလ .. ဟုတ္တယ္မလား။
(TN: မဟုတ္ပါဘူးေနာ္😂😂)

အဲ့တာေတာင္ ထန္းေမာ့က ဘာသိဘာသာပဲျဖစ္ေနေသးတာေတာ့ သနားစရာပဲ။ တစ္ကယ္လို႔သူသာ အခုသူ႔ဆီမွာျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို စကားလုံးနဲ႔ေဖာ္ျပတက္မယ္ဆိုရင္ အဲ့စကားက " အရမ္းစိတ္ရႈပ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ " ဆိုတာ ျဖစ္ေနေလာက္တယ္။

" မလုပ္ခ်င္ဘူး " ထန္းေမာ့က ေအးစက္စြာေျပာလိုက္တယ္။ သူေျပာလို႔ၿပီးသြားေတာ့ ထပ္ေပါင္းေျပာလိုက္ေသးတယ္။ " ကြၽန္ေတာ္ အတန္းထဲသြားခ်င္တယ္။ "

သူက ဘာဆုကိုမွ ဘာေလ့က်င့္ေရးကိုမွ စိတ္မဝင္စားဘူး။ ဘယ္အရာကမွ သူ႔ကိုဖိအားမေပးႏိုင္ဘူး။ သူကအခုဒီေနရာမွာ ရွိေနရတာက ေခ်ာင္လန္က ဒီမွာရွိေနလို႔ေလ။ သူတို႔ၫႊန္းေပးတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြကိုေတာ့ သူကပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ စိတ္မဝင္စားေသးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နာမည္ႀကီးတဲ့ တကၠသိုလ္ပဲျဖစ္ေနပါေစ တစ္ကယ္လို႔ အနာဂတ္မွာ ေခ်ာင္လန္က အဲ့တကၠသိုလ္မွာ မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္...

ဒါကိုေတြးလိုက္မိေတာ့ ထန္းေမာ့ေၾကာင္သြားရတယ္။