Chapter (117-2)_🔞 မှန်ရှေ့မှာ pa pa pa
အိမ်ကိုရောက်တော့ ရှုဟိန်က နင်နင်ကိုယ်ကို စောင်နှင့်ပတ်ကာ ကားထဲမှ ပွေ့ချီပြီး အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဒီလို ချီချ လာချိန်မှာ ရှုဟိန်က သက်တော်စောင့်တွေကို တဖက်ကိုလှည့်နေစေပြီးမှ နင်နင်ကို ပွေ့လာတာ ဖြစ်သည်။ နင်နင်ရဲ့ ဘယ်အရာလေးကိုမှ ဘယ်သူ့ကို မှ ပေးမမြင်ချင်အောင် ရှုဟိန်က တွန့်တိုလှသည်။
အကိုကြီး၏ရင်ခွင်ထဲမှ လိုက်လာရင်း နင်နင်က မျက်ခွံတွေ ပိတ်ကျလာပြီးအရမ်းအိပ်ချင်လာတယ်။
"အိပ်ငိုက်နေပြီလား။ "
ရှုဟိန်၏ရင်ခွင်ထဲတွင် ထိုင်နေသည့် ရှုနင်က မေးလိုက်သည်။
" အကိုကြီး..ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးနေသေးလား"
"မဆိုးတော့ပါဘူး။"
ရှုဟိန်က သူ့ကို အလွန်ဂရုစိုက်သောကြောင့်ဒေါသထွက်ခဲ့သည်ကို ရှုနင် နားလည်ပါသည်။ သူကခေါင်းကိုမော့ကြည့်ရင်း သူ့အစ်ကိုရဲ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းကာ ပြောလိုက်တယ်။
" အနာဂတ်မှာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အကိုကြီးကို ကျွန်တော် ပြောပြမယ်။ ကျွန်တော့်ကိုသာ ရှင်းပြဖို့ အခွင့်အရေးပေး ဟုတ်ပြီလား "
"ငါကသာ အရမ်းသဝန်တိုပြီး ထင်ချင်တာ ထင်ခဲ့မိတာပါ။ ငါ စိတ်မကောင်းပါဘူး ..."
ရှုနင် ကခေါင်းကိုခါလိုက်သည်။
" ဟင့်အင်း..အကိုကြီး အခုလို သဝန်တိုတာကို ကြိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို ပိုင်စိုးလိုစိတ်ကြီးတာကိုလည်း သဘောကျတယ်။ ပြီးတော့ အကိုကြီးရဲ့အရာရာတိုင်းကို ကျွန်တော် သဘောကျတယ်....."
သူပြောလေလေ၊ သူ့ဖာသာ ရှက်လာမိပြီး ရှုနင်ရဲ့ နားရွက်ထိပ်လေးတွေက ရဲလာကာ အကိုကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ထဲ မျက်နှာဝှက်ထားလိုက်မိသည်။ ဒါပေမယ့် နင်နင်ရဲ့မျက်နှာက ပျော်ရွှင်မှုဖြင့် ပြုံးနေသည်။
ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့နားနားကို ကပ်ကာ တီးတိုးမေးလိုက်သည်။
"ငါ့ရဲ့ ဘာကို မင်းအကြိုက်ဆုံးလဲ"
"ဟင့်အင်း..မပြောပြဘူး"
ရှုဟိန်ရဲ့လေသံက ညစ်ကျယ်ကျယ်သံထွက်လာပြီး ထပ်ပြောလိုက်သည်။
"ငါ မင်းကို အားသုံးပြီး အတင်း လုပ်တဲ့ဟာကို မင်း အကြိုက်ဆုံးလို့ ငါ ထင်တယ်"
အိုး..ဘုရားရေ... သူ့နတ်ဘုရားကြီးက သူ့ရင်ထဲက အတွေးကို တဲ့တိုးကို ခန့်မှန်းနိုင်တာပဲ။
ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ..
ရှုနင်က သူ၏မျက်နှာကိုဖုံးရန် စောင်ကို ချက်ချင်းဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ကျွန်ုပ်နှလုံးထဲမှာ တွေးတောနေတာကို သူ ဘယ်လို မှန်းနိုင်တာလဲ။
သူက ငါ့ကို ပိုင်ဆိုင်တယ်....
ရှုဟိန်က ကလေးလေး မွန်းနေမှာစိုးလို့ စောင်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး ချစ်မြတ်နိုးစွာဖြင့် ရှက်နေသည့် ကလေးလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။
ထို့နောက်သူကချိုးရေကို ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။ တကယ်တော့ ရှုနင်က အိပ်မပျော်သေးဘူး။ ရှုဟိန် ၏စိတ်ထဲတွင် နောက်ဆုံးအကြိမ်ရေချိုးချိန်တွင် ရေကန်ထဲ သူတို့ လုပ်ခဲ့သည်ကို ပြန်သတိရကာ ဒီတစ်ခါ ရေချိုးခန်းထဲက ဗေစင်ရှေ့က မှန်ရှေ့မှာ သူတို့ စမ်းကြည့်သင့်သည်ဟု တွေးနေသည်။
တကယ်လို့ ရှုနင်သာ သူ ဘာကိုစောင့်မျှော်နေတယ်ဆိုတာ သိရင် သူက အတောင်ပံတွေပေါက်ပြီး ပျံပြေးသွားသည် အထိ ကြောက်သွားမှာ သေချာသည်။ → _ →
နောက်တစ်နေ့အတန်းထဲတွင် ရှုနင်က ရုပ်တုလေးတစ်ခုလို မလှုပ်မယှက်ထိုင်နေသည်။ သူ့ပုံစံလေးက နည်းနည်းလေး လှုပ်ရမှာကိုတောင် ကြောက်နေသလို ဆရာပြောနေသည်ကို ငြိမ်ပြီး နားထောင်နေသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့အတွေးတွေက ဝေဝါးနေပြီး ဆရာဘာတွေပြောသွားတာလဲ။ အတန်းထဲက ကျောင်းသားတွေက ဘာအကြောင်းရာကို ဆွေးနွေးနေသလဲဆိုတာ သူ့နားထဲကို လုံးဝ မဝင်ဘူး။
သူ့စိတ်ထဲ လွှမ်းမိုးနေတဲ့ တစ်ခုတည်းသောအရာက ပြီးခဲ့သည့်ညက အဖြစ်ပျက်ပဲဖြစ်သည်။ သူ့အစ်ကိုက သူ့ကို မှန်ရှေ့မှာ တကယ်ကြီး လုပ်ခဲ့တယ်၊ သူ့ကို နားခွင်မပေးပဲ တစ်ညလုံး အကြိမ်ကြိမ်နှိပ်စက်ခဲ့တယ်။
သူက ပထမဆုံးအကြိမ် မှန်ရှေ့မှာ လုပ်ဖူးခဲ့တာဖြစ်ပြီး မှန်ထဲကနေတဆင့် အကိုကြီးရဲ့ စံချိန်လွန် အသားချောင်းကြီးက ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ သူ့ အနောက်ပေါက်လေးထဲကို ဘယ်လို တိုးဝင်သွားသလဲ ဆိုတာကို မျက်မြင်တွေ့ခဲ့ပြီး ရှုနင်က အရမ်းကို ရှက်ရွံ့သွားပြီး ခေါင်းတခုလုံး မူးသွားသလို ခံစားခဲ့ရသည်။
အကိုကြီးက သူ့ကိုပွေ့ချီပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့ ရိုးရိုးတန်းတန်းရေချိုးပေးမယ် ထင်ခဲ့ပေမယ့် ဒီလို ပူလောင်ပြင်းပြပြီး ရှက်စရာကောင်းတဲ့ စပ်ယှက်မှုကို သူ့ကိုမြင်အောင်ပြမယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူး။ အကိုကြီးက သူ့ကို မှန်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်စေပြီး အနောက်ကနေ ကောက်ပွေ့လိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်လေးက အကိုကြီးရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကွေးကွေးလေး ကလေးလို အနောက်ကနေ အချီခံလိုက်ရပြီး ဗေစင်ပေါ် ခြေနှစ်ချောင်း အတင်ခံလိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ မှန်ထဲမှာ အလန့်တကြားဖြစ်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာကိုရော၊ အောက်က ရှင်းလင်းစွာပေါ်လာသည့် အနောက်ပေါက်လေးကိုပါ မြင်လိုက်ရချိန်မှာ ရှုနင်က အလန့်တကြားနှင့် သူ့ကို မေးလိုက်စဉ် အကိုကြီး၏ မတ်နေတဲ့ အသားချောင်းကြီးက သူ့အပေါက်လေးထဲကို တိုးဝင်လာတော့သည်။
ကားထဲမှာ အကြိမ်ကြိမ် အဖွင့်ခံထားရလို့ သူ့အနောက်ပေါက်လေးက ပျော့ပြောင်းနေသည့်အပြင် အထဲမှာ အကိုကြီးရဲ့ အရည်တွေက ရှိနေသေးလို့ စိုစွတ်ချောမွေ့ကာ ချောဆီမလိုတော့ပဲ ထိုအသားချောင်းကြီးကို သူ့ အပေါက်လေးက အသာလေး မျိုချလိုက်နိုင်သည်ကို မှန်ထဲမှာ ထင်ရှားစွာ မြင်လိုက်ရသည်။
ဒီမြင်ကွင်းက နင်နင်ရဲ့စိတ်ကို ဗလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားစေပြီးနောက် တကိုယ်လုံး ဖြန်းခနဲ နီမြန်းကာ ရှက်သွေးကြွ သွားခဲ့သည်။ သူ့အပေါက်လေးက အကိုကြီးရဲ့အသားချောင်းကို မက်မက်မောမော မြိုချလိုက်ပြီး တင်းကျပ်စွာညစ်ထားသည်။ အကိုကြီးက မှန်ထဲမှာထင်ဟပ်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကို တပ်မက်ခြင်းပြင်းပြစွာဖြင့် စူုးရဲစွာ ကြည့်နေပြီး အက်ရှစွာပြောခဲ့သည်။
"နင်..မင်းလေးရဲ့ အပေါက်လေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်..သူက ကိုယ့်အသားချောင်းကို ရှောရှောရှုရှုလက်ခံလိုက်တယ် တွေ့လား.... "
"အာ့...အင်း..."
အကိုကြီး၏စကားကြောင့် နင်နင်ပိုရှက်နေစဉ် ရှုဟိန်က သူ့အသားချောင်းကို နင်နင်ရဲ့ကိုယ်ထဲက ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ ထိန်လင်းသည့် မီးရောင်အောက်တွင် သူ့တွင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲက ပြန်ထွက်လာသည့် နီညိုရောင်တောက်နေပြီး သွေးတဒုတ်ဒုတ် တိုးနေသည့် အကိုကြီးရဲ့အသားချောင်းက ရှုနင်ရဲ့ နှလုံးသားလေးကို ဗရမ်းဗတာ ခုန်ပေါက်ထွက်သွားစေ တော့သည်။ သူ့တွင်းပေါက်ဝလေးက ထိုအသားချောင်းကြီးကို မခွဲချင်သည့်ဟန်ဖြင့် စုပ်ယူထားရင်း စူပြီးကပ်ပါလာသလို ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တော့ အထဲကို ပြန်ချိုင့်ဝင်သွားသည်ကို ကြည့်ပြီး ရှုနင်၏ပါးပြင်က ရဲရဲနီလာသည်။
Pa..pa..pa..pa..
ရှုဟိန်က နင်နင်၏ နာရွက်လေးကို အနောက်ကနေ နမ်းရှိုက်ရင်း အရမ်းကို ဆွဲမက်စရာကောင်းတဲ့ မှန်ထဲက မြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး တရစပ်ကို ထိုးသွင်းတော့သည်။
"ဟင့်..အင်း..အကိုကြီး... ချပေးပါ... ရိုးရိုးပဲ လုပ်ရအောင်... "
ရှုနင်က ကြည့်နေရင်း ရှက်လွန်းလို့ အကိုကြီးကို သနားစဖွယ် တောင်းပန်လိုက်သည်။ ရေကန်ထဲမှာ ချစ်တင်းနှောတာက သူ့မျက်နှာကို သူ ပြန်မမြင်ရသလို သူ့ကိုယ်ထဲ အသားချောင်းကြီး ထိုးဝင်သွားသည်ကိုလည်း မတွေ့ရလို့ ဒီလောက် ရှက်စရာမကောင်းလှပေ။ အခုတော့... သူက အကိုကြီး၏ အသားချောင်းကို ဘယ်လောက် တပ်မက်ပြီး ဘယ်လောက်လိုချင်သည်ကို မှန်ထဲမှာ ဖုံးကွယ်မရအောင် အထင်းသားပေါ်နေပြီး နူတ်ခမ်းကို ဟကာ အသက်ကို အလုအယ်က ရှုနေပုံ၊ သူ့ပါးပြင်တွေ နီရဲပြီး မျက်လုံးတွေက တပ်မက်မှု ကြောင့် အရည်လေးတွေ လဲ့နေပုံက သူ့ဖာသာ ရှက်စရာကောင်းသည်ဟု ခံစားရစေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ... မင်းရဲ့အကြည့်၊ မင်းရဲ့ သာယာနေတဲ့ ပုံလေးက ကိုယ်ကို ဘယ်လောက် သဘောကျစေတယ် ထင်သလဲ ..နင်... ဒါက ဘာမှ ရှက်စရာမဟုတ်ဘူး။ မင်းနဲ့ကိုယ်က ချစ်သူတွေ၊ ကိုယ့်ချစ်သူကြောင့် မင်း သာယာတယ်ဆိုတာ ကိုယ့်အတွက် ကောင်းချီးတစ်ခုပဲလေ... ကြည့်လိုက်... ကိုယ့် မျက်လုံးထဲမှာ တွေ့ရဲ့လား။ မင်းတကိုယ်လုံးကို မြိုချထားချင်လောက်အောင် ကိုယ် မင်းကို ချစ်တယ်..နင်"
"ဟင့်အင်း.. မပြောနဲ့...အာ့..ဟား...အာ့..."
နင်နင်က ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ပဲ မျက်လုံးကို မှိတ်ကာ သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ခိုင်းလိုက်ရတော့သည်။ တကယ်လည်း အကိုကြီးရဲ့ တပ်မက်မှုပြင်းတဲ့အကြည့်က နင်နင်ကို မီးလိုပူလာစေပြီး သူ့အသားချောင်းလေးလည်းအကိုကြီး၏ ထိုးသွင်းမှုကြောင့် သာယာပြီး အလံတိုင်လေးလို မတ်နေသည်ကို မှန်ထဲမှာ ရှင်းလင်းစွာမြင်နေရသည်။ ဒါကနင်နင်ကို အရမ်းရှက်စေသည်။
အကိုကြီး၏မျက်နှာလည်း သွေးတို့ဖြင့် ရဲနေသလို သူ့ကိုယ်က အပူချိန်က မြင့်နေသလို ရင်ခုန်သံလည်း ကြမ်းတမ်းလို့နေသည်ကို ရှုနင် ခံစားနေရသည်။ နင်နင်က ညည်းတွားနေရုံကလွဲပြီး ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ပဲ နောက်ဆုံး အကိုကြီး လုပ်ချင်တာ လုပ်တော့ဆိုပြီး စိတ်လျှော့ထားလိုက်ရတော့သည်။
ထိုနေ့က မှန်ရှေ့တွင် စိတ်တိုင်းကျလုပ်ပြီးမှ ပျော့ခွေနေတဲ့ နင်နင်ကို ရေချိုးပေးကာ အိပ်ခန်းထဲကို သယ်လာပေးခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် အိပ်ယာထဲ ရောက်တော့ အကိုကြီးရဲ့ အသားချောင်းက ထပ်မာလာပြန်သည်။
သေပြီ... ဒီည အကိုကြီး ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ...
နင်နင် မျက်ရည်မကျပဲ ငိုနေမိတော့သည်။ တကယ်ပဲ သူက ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ အတူထိုင်ပြီး စကားပြောနေတယ်ဆိုတဲ့ အချက်က အကိုကြီးရဲ့ ရပ်နားခလုတ်ကို ပျက်အောင် ဖျက်လိုက်မိတာလား။ ဒီည အိပ်ခန်းထဲမှာ အကိုကြီးက သူ့ကို အိပ်ခွင့်မပေးပဲ တတိယအကြိမ် ထပ်ပြီး ချစ်ပြန်တော့သည်။
ရှုနင်က ညက အဖြစ်ကို ပြန်သတိရပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးထူပူလာလို့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖုံးအုပ်ထားလိုက်မိသည်။ သူ့မျက်နှာက အရမ်းပူနေလို့ အဖျားရှိနေပြီလားလို့တောင် ထင်ရသည်။
ကျောင်းသားများတွေက ရှုနင်ရဲ့မျက်နှာ နီရဲနေလို့ သူ့ကို စိုးရိမ်ကာ ဝိုင်းမေးနေကြသည်။ ဒါပေမယ့် ရှုနင် ကခေါင်းကိုခါလိုက်ပြီး သူသည်အအေးမိသွားကြောင်း၊ ဆေး သောက်သုံးပြီးပြီ ဖြစ်လို့ နားလိုက်တာနဲ့ ကောင်းသွားမယ်လို့ ပြောလိုက်သည်။
သူတို့ထဲကတချို့ဟာစိတ်ရင်းမှန်နဲ့ လာမေးတာဖြစ်ပေမယ့် တချို့က သူ ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတာ သိချင်စိတ်နဲ့ စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ သူက အရမ်း ကောင်းမွန်တဲ့ဘ ၀ မှာနေထိုင်နေတာက အခြားသူတွေကို မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်နေပုံရသည်။ သူတို့မှာ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အတွေးအခေါ်တွေ ရှိ ခဲ့တယ်။ နေ့လည်ခင်းရောက်မှ ရှုနင် ရောက်လာပြီး ကျောင်းချိန်ပြီးသည်အထိ ပျင်းရိစွာထိုင်နေသည်။ ကျောင်းဆင်းတော့ သူသည် ဦး လေးနှင့်စကားပြောရန် ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းခွင်သို့ သွားခဲ့သည်။ သူ တကယ် ရှုဟိန် နှင့်မည်သို့ရင်ဆိုင်ရမည်ကို မသိခဲ့ပေ။ ညက ဖြစ်ရပ်က အရမ်းရှက်စရာကောင်းတယ် မဟုတ်လား။
မင်း ဘယ်တော့မှမသွားဘူးဆိုရင် ဦးလေးဆီမှာ ဖြစ်ပျက်နေတာကို မင်း သိမှာမဟုတ်ဘူး၊ သူ့ ဦး လေးရဲ့အခြေအနေက တော်တော်လေး အလေးအနက်ဖြစ်နေတယ်။ သူဟာ ပြီးခဲ့တဲ့ညက အိမ်ကိုမပြန်ခဲ့ဘူး။ ဦးလေရဲ့မိန်းမ အစွမ်းက အတော်လေးကို ပြင်းထန်တာပဲ..
ချင်ယွိဖူက ဘာမှ သိပ်မပြောပေမယ့် ဖိုမင်ကတော့ပြောသင့်တာကို ပြောနေတယ်။ ဒါကိုနားထောင်ပြီး ချင်ယွိဖူရဲ့မျက်နှာက မည်းမှောင်လာခဲ့တယ်။ သူ မပျော်တော့ဘူး။
ရှုနင် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားမိတယ်။ သူ့ဦးလေးရဲ့ယောက္ခမကြီးလည်း အရမ်းအင်အားကြီးတာပဲ။
ကံကောင်းတာက အကိုကြီးက သူ့ကို ဒီလိုပြသနာတွေ မပေးခဲ့လို့...
ဘဏ်စာအုပ်ပေးလိုက်ခြင်းက အဒေါ်ကြီးရဲ့လောဘကို ပိုတိုးလာစေသလိုပဲ။ သူမက ဆိုက်ဘာကဖေး အင်တာနက်ဆိုင်ရဲ့ ရှယ်ယာတွေကိုလည်း ထပ်တောင်းလာတယ်။ ချင်ယွိဖူက အင်တာနက်ကဖေးရဲ့ရှယ်ယာကို မပေးတဲ့အချက် သူမကို ဒေါသထွက်သွားခဲ့သည်။ သူမတို့က သမီးနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို ချင်ယွိဖူဆီကို ပေးအပ်လိုက်ပေမယ့် ဒီသားမက်က သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို သမီးကို အကုန်မပြပဲ ကွယ်ဝှက်ထားခဲ့သည်။ သူတို့ဟာ ချင်ယွိဖူက တစ်ခုခုကိုလျှို့ဝှက်နေတယ်လို့ခံစားနေခဲ့ကြရတယ်။
ဒါကြောင့် သူမရဲ့သမီးကို ခေါ်ပြီး ဒီဟာတွေကို အကုန်တောင်းယူဖို့ တောင်းစေခဲ့သည်။ ကျင်းရောင်က အစက ငြင်းဆန်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း သူမ အမေက မိုးကောင်းကင်ကို တိုင်တည်ပြီး ကျိန်ဆဲနေတဲ့အပြင် သူ့အဖေကလည်း သူမကို ဘေးကနေ အကြံပေးနေသဖြင့် နောက်ဆုံး သဘောတူလိုက်သည်။
"မင်းက မင်းယောကျာ်းကို ယုံတယ်ဆိုလည်း ရတယ်။ ဒါဆို သူ့ရင်ထဲမှာ မင်းတစ်ယောက်တည်းရှိတယ်ဆိုတာ သက်သေပြခိုင်းလိုက်လေ။ ဒီလို သက်သေပြနိုင်ခဲ့ရင် အဖေ၊အမေက မင်းကို စိတ်ချသွားပြီ။နောက်ဆို မင်းတို့ လင်မယားကြား ဘာမှ ဝင်မပြောတော့ဘူး "
လူငယ်များတွင်ဘဝအတွေ့အကြုံများစွာ မရှိသောကြောင့် အမှန်တရားကို အမြဲတမ်းရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်နိုင်သော ကြောင့် မိဘများ သူမအတွက် စိုးရိမ်တာမလွန်ဘူးလို့ ကျင်းရောင်က တွေးလာမိသည်။
ကျင်းရောင်ရဲ့မျက်နှာကမှောင်နေပြီး သူမတွန့်ဆုတ်နေပေမယ့် မေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ သိရတော့ ယောက်ခမကြီးက ဆက်ပြီး တွန်းလိုက်သည်။ သားမက်က သမီးဖြစ်သူကို တကယ် ချစ်မြတ်နိုးပြီး ယုံကြည်ရင် ဒါတွေကို လျှို့ဝှက်ထားမည် မဟုတ်ဟု ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့က သူ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆက်ဆံပေမယ့် သူက ငါတို့ကို လျှို့ဝှက်ထားတယ်။ ဒါက မင်းအပေါ် စိတ်ရင်းမမှန်ဘူးဆိုတာ ပြနေတာပဲ"
ကျင်းရောင်က ဒီစကားလုံးတွေနောက်ကွယ်မှာ ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်မှုရှိတယ်ဆိုတာကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းခံစားခဲ့ရတယ်။ သူတို့က စစ်ဆေးကြည့်ရင်တောင် ချင်ယွိဖူက နည်းနည်းလေးတောင် မသိနိုင်ဘူး။ ဒါဆိုရင် သူမ ယောကျာ်းက သူမကို တကယ် ဘာတွေဖုံးထားသလဲဆိုတာ သိနိုင်တဲ့အပြင် သူမ မိဘတွေကိုလည်း စိတ်အေးစေမယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့ သုံးယောက်က ဒီပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို စစ်ဆေးဖို့ ကားမောင်းထွက်လာပြီး သိလိုက်ရတဲ့ ရလဒ်ကဆိုးလှတယ်။
ချင်ယွိဖူက အင်ဂျင်နီယာကုမ္ပဏီ၊ အင်တာနက်ကဖေးဆိုင်တွေ၊ အင်္ဂလိပ်စာတန်းများကိုပင် ပိုင်ဆိုင်ထားသည်ကို သူတို့ရှာဖွေတွေ့ရှိရုံသာမက ၎င်းတို့အားလုံးမှာ အတော်အတန်များပြားစွာရှိပြီး နောက်ဆုံး သူ့မှာ villa တစ်ခုပင်ရှိနေသည်။
ကျင်းရောင်က အရမ်းအံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်ရည်တွေကျလာပြီး သူမရဲ့ မျက်နှာကို ငုံ့ထားလိုက်တယ်။ လူအိုစုံတွဲက တုန်လှုပ်ချောက်ချားပြီး ဒေါသထွက်သွားသောအခါ လူများစွာကို အိမ်သို့စုရုံးရန်ခေါ်ဆိုပြီး သားမက်ကို ဖုန်းခေါ်ဆိုခဲ့သည်။ အလုပ်ကနေဆင်းလာပြီးနောက် ချင်ယွိဖူက သူ့ဇနီးအကြိုက်ဆုံးကြက်ကြော်ကို ၀ ယ်လိုက်ပြီး သီချင်းတစ်ပုဒ်ကိုညည်းလျက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နှင့် သူက အိမ်တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဧည့်ခန်းမှာ ဘာကြောင့် လူတွေ ဒီလောက်များနေ ရတာလဲ။
"အမေ...အဖေ၊ ဒီနေ့ ဘာတွေဖြစ်ပျက်နေတာလဲ"
သူမက လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည့် စာရွက်များအားလုံးကိုလေထဲသို့ပစ်ချလိုက်ပြီး မီးတောက်လုမတတ် စိုက်ကြည့်ကာ ဒေါသဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ဒါကို မင်း ကိုယ်တိုင်ကြည့်လိုက်တော့၊ မင်းမှာ ကိုယ်ကိုယ့်ကို ဘာလုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အသိစိတ်တောင် မရှိဘူးလား။. မင်းကို ငါတို့ အိမ်က သမီးလေးကို ငါ ပေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းက ငါတို့သမီးလေးကို အရာရာကို ဖုံးကွယ်ထားပြီး ခွေးလိုရက်စက်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲမ့ိဘူး။ မင်းက မင်းရဲ့ဘဝကို ကောင်းကောင်း ဆက်ပြီးေ နေသွားချင်ရင် မင်းရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုရဲ့ထက်ဝက်ကို မင်းရဲ့ မိန်းမ နာမည်နဲ့ လွှဲပြောင်းလိုက်ပါ။ မဟုတ်ရင် ငါတို့ မင်းကို အဆက်ဖြတ်လိုက်မယ်။ အဲ့ဒီအခါမှ ငါတို့ကို အဆိုးမဆိုနဲ့...."
"အမေ.. ယွိဖူကို ဒီလောက်ကြီး ပြောဖို့မလိုပါဘူး။ ယွိဖူက ဒါကို ကောင်းကောင်းသဘောတူမှာပါ။ သူက လက်ထပ်ပြီးနောက်ပိုင်း သူ့ဇနီးက အိမ်ကို သေချာစောင့်ရှောက်ပေးတယ်လေ။ တကယ်လို့ သူတို့ကွာရှင်းမယ်ဆိုရင်တောင် မိန်းမက ပိုင်ဆိုင်မှု တစ်ဝက်ကို ရမှာပဲလေ။ "
ကျင်းရောင်ရဲ့ ယောက်မက ဝင်ပြောလိုက်လို့ သူမရဲ့အကိုက ငေါက်လိုက်သည်။
"မင်း ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း.... မင်း ဝင်မပါနဲ့..."
" ယောက်မပြောတာ ဟုတ်နေတာပဲလေ"
ပြောနေသူကသူတို့ရဲ့ဆွေမျိုးတစ်ယောက်ရဲ့တူမဖြစ်တယ်။
ချင်ယွိဖူသည် ယောက်ခမရဲ့ စကားကို နားမထောင်ဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ရှိစာရွက်များကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဒ ါတွေ အားလုံးက ရှုနင် ရဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေ ဖြစ်သည်။ သူက ရှုနင်ရဲ့လုပ်ငန်းထဲမှာ ပထမဆုံး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဖြစ်ခဲ့သည်။
ဖိုမင်က သူ ယူထားတဲ့ မိန်းမက သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုကို တပ်မက်လိမ့်မယ်လို့ သတိပေးခဲ့လို့ သူက ရှုနင် မှတ်ပုံတင်ကဒ်ရတာနဲ့ ဒီလုပ်ငန်း ပိုင်ဆိုင်မှု အားလုံးကို နင်နင် နာမည်အောက် ပြန်လွဲပေးဖို့ အကုန်စီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည်။
"အမေ၊ ရောင်ရောင် ဘယ်မှာလဲ?"
ချင်ယွိဖူက တခြားသူတွေရဲ့အတွေးကိုဂရုမစိုက်ဘူး။ သူ့ဇနီးနဲ့ စကားပြောချင်တယ်။
"သမီးက ကိုယ်ဝန်နဲ့ဖြစ်နေတုန်း ဒီဟာကို တွေ့လိုက်လို့ တုန်လှုပ်ချောက်ချားနေတဲ့အတွက် သူမအခန်းထဲမှာငိုနေတယ်။ "
"ဖေဖေ"
ချင်ယွိဖူက သူ့ကိုအမြဲတမ်းရိုးသားစွာကြည့်ရှုခဲ့သည့် ယောက်ခထီးကို ဦးတည်ကာ စကားပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်တို့က အတူတူနေပြီး ရောင်ရောင်ကို ကျွန်တော် ဘယ်လိုဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ အဖေ ကိုယ်တိုင်မြင်နိုင်ပါတယ်၊ ဒါတွေ အားလုံးက ကျွန်တော့် တူလေးရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေပါ။ ကျွန်တော့်ဟာတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ တူလေးက အရွယ်မရောက်သေးလို့ ကျွန်တော့်နာမည်နဲ့ လုပ်ငန်းတွေကို မှတ်ပုံတင်ထားတာပါ။ ဒါကြောင့်သူက လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေကိုဖြေရှင်းဖို့ငါ့ရဲ့အိုင်ဒီကို သုံးနေတယ်၊ သူ့အဖေက C မြို့တော်က အိမ်ခြံမြေဘုရင်ဖြစ်တယ်၊ ဒါကြောင့် တူလေးက သူ့အဖေလိုပဲ ဒီလုပ်ငန်းတွေကို ငယ်ငယ်လေးနဲ့ထူထောင်နိုင်ခဲ့တာပါ။ ကုမ္ပဏီက ကျွန်တော်ပိုင်တဲ့ဟာဆိုရင် ဘာဖြစ်လို့ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းခွင်ကိုနေ့တိုင်းကြီးကြပ် နေမှာလဲ။ ဝတ်စုံကောင်းကောင်းဝတ်ပြီး ရုံးတစ်ခန်းထဲမှာကျွန်တော်ကျိန်းသေထိုင်နေနေမှာပေါ့"
အဘိုးအိုက သူ့နှုတ်ခမ်းကို လှုပ်လိုက်ပေမယ့် အဘွားအိုက ရုတ်တရက်သူမ လက်ကို စားပွဲပေါ်ကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ပုတ်လိုက်ပြီး အော်ပြောလိုက်သည်။
"သူက အရူးလား။ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေကိုဖြေရှင်းဖို့ မင်းရဲ့နာမည်ကိုသုံးပြီး လုပ်နေတယ်ဟုတ်လား။ မင်းက သူ့ ကုမ္ပဏီကိုအခမဲ့ လုပ်ပေးနေတာလား။ မင်း ပိုကောင်းတဲ့လိမ်ညာစကားကို မပြောနိုင်ဘူးလား။ ချင်ယွိဖူ... မင်း....ငါ့ကိုလှည့်ကွက်တွေ လုပ်နေတာကို ငါ ခွင့်ပြုမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာသေချာတယ်။ ဒီနေ့ ရှင်းအောင် အကုန်လုံးပြောကြရအောင်၊ မင်း ဒီမိသားစု ဘဝကို လိုချင်နေသေးလား။ မင်းက ပွင့်လင်းတဲ့လူတစ်ယောက်ဆိုရင် မင်းကအမြဲတမ်းခိုးကြောင်ခိုးဝှက် လုပ်မနေဘူးလေ...အခုလုပ်ပုံနဲ့ မင်းက ငါ့ကို တကယ် စိတ်ပျက်စေတယ်... "
"ကျွန်တော် ရောင်ရာင်ကို သွားတွေ့ပါရစေ "
"မဖြစ်နိုင်ဘူး!"
သူက ဆက်ပြောလို့မရတော့ဘူး၊ သူ့ကို သူမနဲ့တွေ့ခွင့်မပေးခဲ့ဘူး။ အိမ်ထဲရှိလူ အားလုံးသည်သူ့ဇနီး၏ မိသားစုဝင်များဖြစ်ပြီး သူတို့အားလုံးသည် ပိုင်ဆိုင်မှုကို လျှို့ဝှက်ထားတာကို သိရလို့ အလွန်တုန်လှုပ်ချောက်ချားကာ ဒေါသထွက်နေခဲ့ကြသည်။ အကယ်၍ ချင်ယွိဖူက ဆက်ပြောပါက ရိုက်နှက်ဖို့ ဝန်မလေးကြပေ။ သူတို့အားလုံးက ချင်ယွိဖူကို အတင်းအကျပ် ဝိုင်းဖမ်းဖို့ကြိုးစားသဖြင့် ချင်ယွိဖူက သူတို့ကို တွန်းတိုက်ကာ အိမ်ထဲကနေ ထွက်ပြေးလာခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူဟာဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းမှာ အလုပ်ကြိုးစားတဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်လို့ သူတို့အားလုံးထက် ပိုမြန်အောင် ပြေးနိုင်ပြီး သူ့နောက်က ပြေးလိုက်လာတဲ့လူငယ်လေးကို ချန်ထားနိုင်ခဲ့သည်။
ဤအချက်ကိုနားထောင်ပြီး ရှုနင်က အလွန်နောင်တရခဲ့သည်။
" ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဦး လေး၊ အားလုံး ကျွန်တော့် အပြစ်တွေပါ... အဲ့ဒီတုန်းက ကျွန်တော်က ဒီလောက်ဆိုးတာ ဖြစ်လာမယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး။ ကျွန်တော် အမှားကြီးလုပ်ခဲ့မိတာပဲ။ ပြီးတော့ ဦး လေးက ကျွန်တော့်ကို စိတ်မဆိုးဘူးလို့ မျှော်လင့်မိပါတယ်၊ ကျွန်တော် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက်ထိ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှု ရှိနိုင်တာလဲ။ ...... "
သူစကားပြောလေလေ....သူက တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်လွန်းတယ်လို့ ရှုနင်က ခံစားရလေလေဖြစ်ကာ ရှက်လာမိသည်။ သူ့အတွက် တစ်ချိန်က သူ့ကိုကောင်းစွာ ပျိုးထောင်ပေးခဲ့တဲ့ ဦး လေးနှင့်မရင်ဆိုင်နိုင်အောင် ဖြစ်လာမိသည်။
ချင်ယွိဖူက ဒါကို ပြသနာလို့ မထင်ပေ။ သူက နင်နင်ရဲ့ ခေါင်းလေးကို အသာပွတ်ကာ ညင်သာစွာပြော လိုက်သည်။
"နင်နင်... ဒီလူတွေဟာ လောဘကြီးလွန်းတယ်။ ငါ့်ဇနီးရဲ့ထင်မြင်ချက်ကို ငါ သိချင်နေတယ်။ တကယ်တော့ ဒီဟာက အရေးမကြီးဘူး၊ မင်းက ငါ့ရဲ့အရေးအကြီးဆုံးလူပဲ။"
ဒီကလေးငယ်စဉ်ကတည်းက သူက စောင့်ရှောက်ခဲ့လို့ ရောင်ရောင်ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုပေမယ့် ချင်ယွိဖူက နင်နင်ကို ပိုချစ်သည်။ ပိုယုံသည်။
**--***
Chapter (117-2)_🔞 မွန္ေရွ႕မွာ pa pa pa
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ရႈဟိန္က နင္နင္ကိုယ္ကို ေစာင္ႏွင့္ပတ္ကာ ကားထဲမွ ေပြ႕ခ်ီၿပီး အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းထဲကို ေခၚလာခဲ့သည္။ ဒီလို ခ်ီခ် လာခ်ိန္မွာ ရႈဟိန္က သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကို တဖက္ကိုလွည့္ေနေစၿပီးမွ နင္နင္ကို ေပြ႕လာတာ ျဖစ္သည္။ နင္နင္ရဲ႕ ဘယ္အရာေလးကိုမွ ဘယ္သူ႔ကို မွ ေပးမျမင္ခ်င္ေအာင္ ရႈဟိန္က တြန႔္တိုလွသည္။
အကိုႀကီး၏ရင္ခြင္ထဲမွ လိုက္လာရင္း နင္နင္က မ်က္ခြံေတြ ပိတ္က်လာၿပီးအရမ္းအိပ္ခ်င္လာတယ္။
"အိပ္ငိုက္ေနၿပီလား။ "
ရႈဟိန္၏ရင္ခြင္ထဲတြင္ ထိုင္ေနသည့္ ရႈနင္က ေမးလိုက္သည္။
" အကိုႀကီး..ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေနေသးလား"
"မဆိုးေတာ့ပါဘူး။"
ရႈဟိန္က သူ႔ကို အလြန္ဂ႐ုစိုက္ေသာေၾကာင့္ေဒါသထြက္ခဲ့သည္ကို ရႈနင္ နားလည္ပါသည္။ သူကေခါင္းကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း သူ႔အစ္ကိုရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းကာ ေျပာလိုက္တယ္။
" အနာဂတ္မွာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အကိုႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာ ရွင္းျပဖို႔ အခြင့္အေရးေပး ဟုတ္ၿပီလား "
"ငါကသာ အရမ္းသဝန္တိုၿပီး ထင္ခ်င္တာ ထင္ခဲ့မိတာပါ။ ငါ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ..."
ရႈနင္ ကေခါင္းကိုခါလိုက္သည္။
" ဟင့္အင္း..အကိုႀကီး အခုလို သဝန္တိုတာကို ႀကိဳက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိုင္စိုးလိုစိတ္ႀကီးတာကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ ၿပီးေတာ့ အကိုႀကီးရဲ႕အရာရာတိုင္းကို ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္....."
သူေျပာေလေလ၊ သူ႔ဖာသာ ရွက္လာမိၿပီး ရႈနင္ရဲ႕ နား႐ြက္ထိပ္ေလးေတြက ရဲလာကာ အကိုႀကီးရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲ မ်က္ႏွာဝွက္ထားလိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ နင္နင္ရဲ႕မ်က္ႏွာက ေပ်ာ္႐ႊင္မႈျဖင့္ ၿပဳံးေနသည္။
ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕နားနားကို ကပ္ကာ တီးတိုးေမးလိုက္သည္။
"ငါ့ရဲ႕ ဘာကို မင္းအႀကိဳက္ဆုံးလဲ"
"ဟင့္အင္း..မေျပာျပဘူး"
ရႈဟိန္ရဲ႕ေလသံက ညစ္က်ယ္က်ယ္သံထြက္လာၿပီး ထပ္ေျပာလိုက္သည္။
"ငါ မင္းကို အားသုံးၿပီး အတင္း လုပ္တဲ့ဟာကို မင္း အႀကိဳက္ဆုံးလို႔ ငါ ထင္တယ္"
အိုး..ဘုရားေရ... သူ႔နတ္ဘုရားႀကီးက သူ႔ရင္ထဲက အေတြးကို တဲ့တိုးကို ခန႔္မွန္းႏိုင္တာပဲ။
ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ..
ရႈနင္က သူ၏မ်က္ႏွာကိုဖုံးရန္ ေစာင္ကို ခ်က္ခ်င္းဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ကြၽႏ္ုပ္ႏွလုံးထဲမွာ ေတြးေတာေနတာကို သူ ဘယ္လို မွန္းႏိုင္တာလဲ။
သူက ငါ့ကို ပိုင္ဆိုင္တယ္....
ရႈဟိန္က ကေလးေလး မြန္းေနမွာစိုးလို႔ ေစာင္ကို ဖယ္လိုက္ၿပီး ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ ရွက္ေနသည့္ ကေလးေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္သူကခ်ိဳးေရကို ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ရႈနင္က အိပ္မေပ်ာ္ေသးဘူး။ ရႈဟိန္ ၏စိတ္ထဲတြင္ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ေရခ်ိဳးခ်ိန္တြင္ ေရကန္ထဲ သူတို႔ လုပ္ခဲ့သည္ကို ျပန္သတိရကာ ဒီတစ္ခါ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေဗစင္ေရွ႕က မွန္ေရွ႕မွာ သူတို႔ စမ္းၾကည့္သင့္သည္ဟု ေတြးေနသည္။
တကယ္လို႔ ရႈနင္သာ သူ ဘာကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာ သိရင္ သူက အေတာင္ပံေတြေပါက္ၿပီး ပ်ံေျပးသြားသည္ အထိ ေၾကာက္သြားမွာ ေသခ်ာသည္။ → _ →
ေနာက္တစ္ေန႔အတန္းထဲတြင္ ရႈနင္က ႐ုပ္တုေလးတစ္ခုလို မလႈပ္မယွက္ထိုင္ေနသည္။ သူ႔ပုံစံေလးက နည္းနည္းေလး လႈပ္ရမွာကိုေတာင္ ေၾကာက္ေနသလို ဆရာေျပာေနသည္ကို ၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အေတြးေတြက ေဝဝါးေနၿပီး ဆရာဘာေတြေျပာသြားတာလဲ။ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားေတြက ဘာအေၾကာင္းရာကို ေဆြးေႏြးေနသလဲဆိုတာ သူ႔နားထဲကို လုံးဝ မဝင္ဘူး။
သူ႔စိတ္ထဲ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအရာက ၿပီးခဲ့သည့္ညက အျဖစ္ပ်က္ပဲျဖစ္သည္။ သူ႔အစ္ကိုက သူ႔ကို မွန္ေရွ႕မွာ တကယ္ႀကီး လုပ္ခဲ့တယ္၊ သူ႔ကို နားခြင္မေပးပဲ တစ္ညလုံး အႀကိမ္ႀကိမ္ႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္။
သူက ပထမဆုံးအႀကိမ္ မွန္ေရွ႕မွာ လုပ္ဖူးခဲ့တာျဖစ္ၿပီး မွန္ထဲကေနတဆင့္ အကိုႀကီးရဲ႕ စံခ်ိန္လြန္ အသားေခ်ာင္းႀကီးက က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ သူ႔ အေနာက္ေပါက္ေလးထဲကို ဘယ္လို တိုးဝင္သြားသလဲ ဆိုတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၿပီး ရႈနင္က အရမ္းကို ရွက္႐ြံ႕သြားၿပီး ေခါင္းတခုလုံး မူးသြားသလို ခံစားခဲ့ရသည္။
အကိုႀကီးက သူ႔ကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခၚသြားေတာ့ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေရခ်ိဳးေပးမယ္ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီလို ပူေလာင္ျပင္းျပၿပီး ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ စပ္ယွက္မႈကို သူ႔ကိုျမင္ေအာင္ျပမယ္လို႔ မထင္ခဲ့မိဘူး။ အကိုႀကီးက သူ႔ကို မွန္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစၿပီး အေနာက္ကေန ေကာက္ေပြ႕လိုက္သည္။ သူ႔ကိုယ္ေလးက အကိုႀကီးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ေကြးေကြးေလး ကေလးလို အေနာက္ကေန အခ်ီခံလိုက္ရၿပီး ေဗစင္ေပၚ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း အတင္ခံလိုက္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ မွန္ထဲမွာ အလန႔္တၾကားျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကိုေရာ၊ ေအာက္က ရွင္းလင္းစြာေပၚလာသည့္ အေနာက္ေပါက္ေလးကိုပါ ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ ရႈနင္က အလန႔္တၾကားႏွင့္ သူ႔ကို ေမးလိုက္စဥ္ အကိုႀကီး၏ မတ္ေနတဲ့ အသားေခ်ာင္းႀကီးက သူ႔အေပါက္ေလးထဲကို တိုးဝင္လာေတာ့သည္။
ကားထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖြင့္ခံထားရလို႔ သူ႔အေနာက္ေပါက္ေလးက ေပ်ာ့ေျပာင္းေနသည့္အျပင္ အထဲမွာ အကိုႀကီးရဲ႕ အရည္ေတြက ရွိေနေသးလို႔ စိုစြတ္ေခ်ာေမြ႕ကာ ေခ်ာဆီမလိုေတာ့ပဲ ထိုအသားေခ်ာင္းႀကီးကို သူ႔ အေပါက္ေလးက အသာေလး မ်ိဳခ်လိုက္ႏိုင္သည္ကို မွန္ထဲမွာ ထင္ရွားစြာ ျမင္လိုက္ရသည္။
ဒီျမင္ကြင္းက နင္နင္ရဲ႕စိတ္ကို ဗလာဟင္းလင္းျဖစ္သြားေစၿပီးေနာက္ တကိုယ္လုံး ျဖန္းခနဲ နီျမန္းကာ ရွက္ေသြးႂကြ သြားခဲ့သည္။ သူ႔အေပါက္ေလးက အကိုႀကီးရဲ႕အသားေခ်ာင္းကို မက္မက္ေမာေမာ ၿမိဳခ်လိုက္ၿပီး တင္းက်ပ္စြာညစ္ထားသည္။ အကိုႀကီးက မွန္ထဲမွာထင္ဟပ္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို တပ္မက္ျခင္းျပင္းျပစြာျဖင့္ စူုးရဲစြာ ၾကည့္ေနၿပီး အက္ရွစြာေျပာခဲ့သည္။
"နင္..မင္းေလးရဲ႕ အေပါက္ေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..သူက ကိုယ့္အသားေခ်ာင္းကို ေရွာေရွာရႈရႈလက္ခံလိုက္တယ္ ေတြ႕လား.... "
"အာ့...အင္း..."
အကိုႀကီး၏စကားေၾကာင့္ နင္နင္ပိုရွက္ေနစဥ္ ရႈဟိန္က သူ႔အသားေခ်ာင္းကို နင္နင္ရဲ႕ကိုယ္ထဲက ျပန္ထုတ္လိုက္သည္။ ထိန္လင္းသည့္ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ သူ႔တြင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲက ျပန္ထြက္လာသည့္ နီညိဳေရာင္ေတာက္ေနၿပီး ေသြးတဒုတ္ဒုတ္ တိုးေနသည့္ အကိုႀကီးရဲ႕အသားေခ်ာင္းက ရႈနင္ရဲ႕ ႏွလုံးသားေလးကို ဗရမ္းဗတာ ခုန္ေပါက္ထြက္သြားေစ ေတာ့သည္။ သူ႔တြင္းေပါက္ဝေလးက ထိုအသားေခ်ာင္းႀကီးကို မခြဲခ်င္သည့္ဟန္ျဖင့္ စုပ္ယူထားရင္း စူၿပီးကပ္ပါလာသလို ျပန္ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့ အထဲကို ျပန္ခ်ိဳင့္ဝင္သြားသည္ကို ၾကည့္ၿပီး ရႈနင္၏ပါးျပင္က ရဲရဲနီလာသည္။
Pa..pa..pa..pa..
ရႈဟိန္က နင္နင္၏ နာ႐ြက္ေလးကို အေနာက္ကေန နမ္းရႈိက္ရင္း အရမ္းကို ဆြဲမက္စရာေကာင္းတဲ့ မွန္ထဲက ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၿပီး တရစပ္ကို ထိုးသြင္းေတာ့သည္။
"ဟင့္..အင္း..အကိုႀကီး... ခ်ေပးပါ... ႐ိုး႐ိုးပဲ လုပ္ရေအာင္... "
ရႈနင္က ၾကည့္ေနရင္း ရွက္လြန္းလို႔ အကိုႀကီးကို သနားစဖြယ္ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။ ေရကန္ထဲမွာ ခ်စ္တင္းေႏွာတာက သူ႔မ်က္ႏွာကို သူ ျပန္မျမင္ရသလို သူ႔ကိုယ္ထဲ အသားေခ်ာင္းႀကီး ထိုးဝင္သြားသည္ကိုလည္း မေတြ႕ရလို႔ ဒီေလာက္ ရွက္စရာမေကာင္းလွေပ။ အခုေတာ့... သူက အကိုႀကီး၏ အသားေခ်ာင္းကို ဘယ္ေလာက္ တပ္မက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္သည္ကို မွန္ထဲမွာ ဖုံးကြယ္မရေအာင္ အထင္းသားေပၚေနၿပီး ႏူတ္ခမ္းကို ဟကာ အသက္ကို အလုအယ္က ရႈေနပုံ၊ သူ႔ပါးျပင္ေတြ နီရဲၿပီး မ်က္လုံးေတြက တပ္မက္မႈ ေၾကာင့္ အရည္ေလးေတြ လဲ့ေနပုံက သူ႔ဖာသာ ရွက္စရာေကာင္းသည္ဟု ခံစားရေစသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ... မင္းရဲ႕အၾကည့္၊ မင္းရဲ႕ သာယာေနတဲ့ ပုံေလးက ကိုယ္ကို ဘယ္ေလာက္ သေဘာက်ေစတယ္ ထင္သလဲ ..နင္... ဒါက ဘာမွ ရွက္စရာမဟုတ္ဘူး။ မင္းနဲ႔ကိုယ္က ခ်စ္သူေတြ၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူေၾကာင့္ မင္း သာယာတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းခ်ီးတစ္ခုပဲေလ... ၾကည့္လိုက္... ကိုယ့္ မ်က္လုံးထဲမွာ ေတြ႕ရဲ႕လား။ မင္းတကိုယ္လုံးကို ၿမိဳခ်ထားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္တယ္..နင္"
"ဟင့္အင္း.. မေျပာနဲ႔...အာ့..ဟား...အာ့..."
နင္နင္က ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ မ်က္လုံးကို မွိတ္ကာ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခိုင္းလိုက္ရေတာ့သည္။ တကယ္လည္း အကိုႀကီးရဲ႕ တပ္မက္မႈျပင္းတဲ့အၾကည့္က နင္နင္ကို မီးလိုပူလာေစၿပီး သူ႔အသားေခ်ာင္းေလးလည္းအကိုႀကီး၏ ထိုးသြင္းမႈေၾကာင့္ သာယာၿပီး အလံတိုင္ေလးလို မတ္ေနသည္ကို မွန္ထဲမွာ ရွင္းလင္းစြာျမင္ေနရသည္။ ဒါကနင္နင္ကို အရမ္းရွက္ေစသည္။
အကိုႀကီး၏မ်က္ႏွာလည္း ေသြးတို႔ျဖင့္ ရဲေနသလို သူ႔ကိုယ္က အပူခ်ိန္က ျမင့္ေနသလို ရင္ခုန္သံလည္း ၾကမ္းတမ္းလို႔ေနသည္ကို ရႈနင္ ခံစားေနရသည္။ နင္နင္က ညည္းတြားေန႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေနာက္ဆုံး အကိုႀကီး လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေတာ့ဆိုၿပီး စိတ္ေလွ်ာ့ထားလိုက္ရေတာ့သည္။
ထိုေန႔က မွန္ေရွ႕တြင္ စိတ္တိုင္းက်လုပ္ၿပီးမွ ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ နင္နင္ကို ေရခ်ိဳးေပးကာ အိပ္ခန္းထဲကို သယ္လာေပးခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ယာထဲ ေရာက္ေတာ့ အကိုႀကီးရဲ႕ အသားေခ်ာင္းက ထပ္မာလာျပန္သည္။
ေသၿပီ... ဒီည အကိုႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ...
နင္နင္ မ်က္ရည္မက်ပဲ ငိုေနမိေတာ့သည္။ တကယ္ပဲ သူက ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က အကိုႀကီးရဲ႕ ရပ္နားခလုတ္ကို ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္လိုက္မိတာလား။ ဒီည အိပ္ခန္းထဲမွာ အကိုႀကီးက သူ႔ကို အိပ္ခြင့္မေပးပဲ တတိယအႀကိမ္ ထပ္ၿပီး ခ်စ္ျပန္ေတာ့သည္။
ရႈနင္က ညက အျဖစ္ကို ျပန္သတိရၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးထူပူလာလို႔ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖုံးအုပ္ထားလိုက္မိသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာက အရမ္းပူေနလို႔ အဖ်ားရွိေနၿပီလားလို႔ေတာင္ ထင္ရသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားေတြက ရႈနင္ရဲ႕မ်က္ႏွာ နီရဲေနလို႔ သူ႔ကို စိုးရိမ္ကာ ဝိုင္းေမးေနၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈနင္ ကေခါင္းကိုခါလိုက္ၿပီး သူသည္အေအးမိသြားေၾကာင္း၊ ေဆး ေသာက္သုံးၿပီးၿပီ ျဖစ္လို႔ နားလိုက္တာနဲ႔ ေကာင္းသြားမယ္လို႔ ေျပာလိုက္သည္။
သူတို႔ထဲကတခ်ိဳ႕ဟာစိတ္ရင္းမွန္နဲ႔ လာေမးတာျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က သူ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ သူက အရမ္း ေကာင္းမြန္တဲ့ဘ ၀ မွာေနထိုင္ေနတာက အျခားသူေတြကို မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနပုံရသည္။ သူတို႔မွာ ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ရွိ ခဲ့တယ္။ ေန႔လည္ခင္းေရာက္မွ ရႈနင္ ေရာက္လာၿပီး ေက်ာင္းခ်ိန္ၿပီးသည္အထိ ပ်င္းရိစြာထိုင္ေနသည္။ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ သူသည္ ဦး ေလးႏွင့္စကားေျပာရန္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္သို႔ သြားခဲ့သည္။ သူ တကယ္ ရႈဟိန္ ႏွင့္မည္သို႔ရင္ဆိုင္ရမည္ကို မသိခဲ့ေပ။ ညက ျဖစ္ရပ္က အရမ္းရွက္စရာေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။
မင္း ဘယ္ေတာ့မွမသြားဘူးဆိုရင္ ဦးေလးဆီမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို မင္း သိမွာမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ ဦး ေလးရဲ႕အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ေလး အေလးအနက္ျဖစ္ေနတယ္။ သူဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ညက အိမ္ကိုမျပန္ခဲ့ဘူး။ ဦးေလရဲ႕မိန္းမ အစြမ္းက အေတာ္ေလးကို ျပင္းထန္တာပဲ..
ခ်င္ယြိဖူက ဘာမွ သိပ္မေျပာေပမယ့္ ဖိုမင္ကေတာ့ေျပာသင့္တာကို ေျပာေနတယ္။ ဒါကိုနားေထာင္ၿပီး ခ်င္ယြိဖူရဲ႕မ်က္ႏွာက မည္းေမွာင္လာခဲ့တယ္။ သူ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။
ရႈနင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားမိတယ္။ သူ႔ဦးေလးရဲ႕ေယာကၡမႀကီးလည္း အရမ္းအင္အားႀကီးတာပဲ။
ကံေကာင္းတာက အကိုႀကီးက သူ႔ကို ဒီလိုျပသနာေတြ မေပးခဲ့လို႔...
ဘဏ္စာအုပ္ေပးလိုက္ျခင္းက အေဒၚႀကီးရဲ႕ေလာဘကို ပိုတိုးလာေစသလိုပဲ။ သူမက ဆိုက္ဘာကေဖး အင္တာနက္ဆိုင္ရဲ႕ ရွယ္ယာေတြကိုလည္း ထပ္ေတာင္းလာတယ္။ ခ်င္ယြိဖူက အင္တာနက္ကေဖးရဲ႕ရွယ္ယာကို မေပးတဲ့အခ်က္ သူမကို ေဒါသထြက္သြားခဲ့သည္။ သူမတို႔က သမီးႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို ခ်င္ယြိဖူဆီကို ေပးအပ္လိုက္ေပမယ့္ ဒီသားမက္က သူ႔ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို သမီးကို အကုန္မျပပဲ ကြယ္ဝွက္ထားခဲ့သည္။ သူတို႔ဟာ ခ်င္ယြိဖူက တစ္ခုခုကိုလွ်ိဳ႕ဝွက္ေနတယ္လို႔ခံစားေနခဲ့ၾကရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူမရဲ႕သမီးကို ေခၚၿပီး ဒီဟာေတြကို အကုန္ေတာင္းယူဖို႔ ေတာင္းေစခဲ့သည္။ က်င္းေရာင္က အစက ျငင္းဆန္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း သူမ အေမက မိုးေကာင္းကင္ကို တိုင္တည္ၿပီး က်ိန္ဆဲေနတဲ့အျပင္ သူ႔အေဖကလည္း သူမကို ေဘးကေန အႀကံေပးေနသျဖင့္ ေနာက္ဆုံး သေဘာတူလိုက္သည္။
"မင္းက မင္းေယာက်ာ္းကို ယုံတယ္ဆိုလည္း ရတယ္။ ဒါဆို သူ႔ရင္ထဲမွာ မင္းတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပခိုင္းလိုက္ေလ။ ဒီလို သက္ေသျပႏိုင္ခဲ့ရင္ အေဖ၊အေမက မင္းကို စိတ္ခ်သြားၿပီ။ေနာက္ဆို မင္းတို႔ လင္မယားၾကား ဘာမွ ဝင္မေျပာေတာ့ဘူး "
လူငယ္မ်ားတြင္ဘဝအေတြ႕အႀကဳံမ်ားစြာ မရွိေသာေၾကာင့္ အမွန္တရားကို အၿမဲတမ္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျမင္ႏိုင္ေသာ ေၾကာင့္ မိဘမ်ား သူမအတြက္ စိုးရိမ္တာမလြန္ဘူးလို႔ က်င္းေရာင္က ေတြးလာမိသည္။
က်င္းေရာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာကေမွာင္ေနၿပီး သူမတြန႔္ဆုတ္ေနေပမယ့္ ေမးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာ သိရေတာ့ ေယာက္ခမႀကီးက ဆက္ၿပီး တြန္းလိုက္သည္။ သားမက္က သမီးျဖစ္သူကို တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး ယုံၾကည္ရင္ ဒါေတြကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားမည္ မဟုတ္ဟု ေျပာလိုက္သည္။
"ငါတို႔က သူ႔ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဆက္ဆံေပမယ့္ သူက ငါတို႔ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားတယ္။ ဒါက မင္းအေပၚ စိတ္ရင္းမမွန္ဘူးဆိုတာ ျပေနတာပဲ"
က်င္းေရာင္က ဒီစကားလုံးေတြေနာက္ကြယ္မွာ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္မႈရွိတယ္ဆိုတာကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းခံစားခဲ့ရတယ္။ သူတို႔က စစ္ေဆးၾကည့္ရင္ေတာင္ ခ်င္ယြိဖူက နည္းနည္းေလးေတာင္ မသိႏိုင္ဘူး။ ဒါဆိုရင္ သူမ ေယာက်ာ္းက သူမကို တကယ္ ဘာေတြဖုံးထားသလဲဆိုတာ သိႏိုင္တဲ့အျပင္ သူမ မိဘေတြကိုလည္း စိတ္ေအးေစမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ သုံးေယာက္က ဒီပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို စစ္ေဆးဖို႔ ကားေမာင္းထြက္လာၿပီး သိလိုက္ရတဲ့ ရလဒ္ကဆိုးလွတယ္။
ခ်င္ယြိဖူက အင္ဂ်င္နီယာကုမၸဏီ၊ အင္တာနက္ကေဖးဆိုင္ေတြ၊ အဂၤလိပ္စာတန္းမ်ားကိုပင္ ပိုင္ဆိုင္ထားသည္ကို သူတို႔ရွာေဖြေတြ႕ရွိ႐ုံသာမက ၎တို႔အားလုံးမွာ အေတာ္အတန္မ်ားျပားစြာရွိၿပီး ေနာက္ဆုံး သူ႔မွာ villa တစ္ခုပင္ရွိေနသည္။
က်င္းေရာင္က အရမ္းအံ့အားသင့္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေတြက်လာၿပီး သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ထားလိုက္တယ္။ လူအိုစုံတြဲက တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားၿပီး ေဒါသထြက္သြားေသာအခါ လူမ်ားစြာကို အိမ္သို႔စု႐ုံးရန္ေခၚဆိုၿပီး သားမက္ကို ဖုန္းေခၚဆိုခဲ့သည္။ အလုပ္ကေနဆင္းလာၿပီးေနာက္ ခ်င္ယြိဖူက သူ႔ဇနီးအႀကိဳက္ဆုံးၾကက္ေၾကာ္ကို ၀ ယ္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုညည္းလ်က္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ႏွင့္ သူက အိမ္တံခါးကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဧည့္ခန္းမွာ ဘာေၾကာင့္ လူေတြ ဒီေလာက္မ်ားေန ရတာလဲ။
"အေမ...အေဖ၊ ဒီေန႔ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနတာလဲ"
သူမက လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားသည့္ စာ႐ြက္မ်ားအားလုံးကိုေလထဲသို႔ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး မီးေတာက္လုမတတ္ စိုက္ၾကည့္ကာ ေဒါသျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါကို မင္း ကိုယ္တိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ မင္းမွာ ကိုယ္ကိုယ့္ကို ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေတာင္ မရွိဘူးလား။. မင္းကို ငါတို႔ အိမ္က သမီးေလးကို ငါ ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းက ငါတို႔သမီးေလးကို အရာရာကို ဖုံးကြယ္ထားၿပီး ေခြးလိုရက္စက္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ခဲမ့ိဘူး။ မင္းက မင္းရဲ႕ဘဝကို ေကာင္းေကာင္း ဆက္ၿပီးေ ေနသြားခ်င္ရင္ မင္းရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈရဲ႕ထက္ဝက္ကို မင္းရဲ႕ မိန္းမ နာမည္နဲ႔ လႊဲေျပာင္းလိုက္ပါ။ မဟုတ္ရင္ ငါတို႔ မင္းကို အဆက္ျဖတ္လိုက္မယ္။ အဲ့ဒီအခါမွ ငါတို႔ကို အဆိုးမဆိုနဲ႔...."
"အေမ.. ယြိဖူကို ဒီေလာက္ႀကီး ေျပာဖို႔မလိုပါဘူး။ ယြိဖူက ဒါကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာတူမွာပါ။ သူက လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူ႔ဇနီးက အိမ္ကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္ေလ။ တကယ္လို႔ သူတို႔ကြာရွင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မိန္းမက ပိုင္ဆိုင္မႈ တစ္ဝက္ကို ရမွာပဲေလ။ "
က်င္းေရာင္ရဲ႕ ေယာက္မက ဝင္ေျပာလိုက္လို႔ သူမရဲ႕အကိုက ေငါက္လိုက္သည္။
"မင္း ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း.... မင္း ဝင္မပါနဲ႔..."
" ေယာက္မေျပာတာ ဟုတ္ေနတာပဲေလ"
ေျပာေနသူကသူတို႔ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္ရဲ႕တူမျဖစ္တယ္။
ခ်င္ယြိဖူသည္ ေယာက္ခမရဲ႕ စကားကို နားမေထာင္ဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚရွိစာ႐ြက္မ်ားကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒ ါေတြ အားလုံးက ရႈနင္ ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္သည္။ သူက ရႈနင္ရဲ႕လုပ္ငန္းထဲမွာ ပထမဆုံး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ဖိုမင္က သူ ယူထားတဲ့ မိန္းမက သူ႔ပိုင္ဆိုင္မႈကို တပ္မက္လိမ့္မယ္လို႔ သတိေပးခဲ့လို႔ သူက ရႈနင္ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ရတာနဲ႔ ဒီလုပ္ငန္း ပိုင္ဆိုင္မႈ အားလုံးကို နင္နင္ နာမည္ေအာက္ ျပန္လြဲေပးဖို႔ အကုန္စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။
"အေမ၊ ေရာင္ေရာင္ ဘယ္မွာလဲ?"
ခ်င္ယြိဖူက တျခားသူေတြရဲ႕အေတြးကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ သူ႔ဇနီးနဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္။
"သမီးက ကိုယ္ဝန္နဲ႔ျဖစ္ေနတုန္း ဒီဟာကို ေတြ႕လိုက္လို႔ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနတဲ့အတြက္ သူမအခန္းထဲမွာငိုေနတယ္။ "
"ေဖေဖ"
ခ်င္ယြိဖူက သူ႔ကိုအၿမဲတမ္း႐ိုးသားစြာၾကည့္ရႈခဲ့သည့္ ေယာက္ခထီးကို ဦးတည္ကာ စကားေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔က အတူတူေနၿပီး ေရာင္ေရာင္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုဆက္ဆံတယ္ဆိုတာ အေဖ ကိုယ္တိုင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေတြ အားလုံးက ကြၽန္ေတာ့္ တူေလးရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ဟာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ တူေလးက အ႐ြယ္မေရာက္ေသးလို႔ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္နဲ႔ လုပ္ငန္းေတြကို မွတ္ပုံတင္ထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္သူက လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကိုေျဖရွင္းဖို႔ငါ့ရဲ႕အိုင္ဒီကို သုံးေနတယ္၊ သူ႔အေဖက C ၿမိဳ႕ေတာ္က အိမ္ၿခံေျမဘုရင္ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တူေလးက သူ႔အေဖလိုပဲ ဒီလုပ္ငန္းေတြကို ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ကုမၸဏီက ကြၽန္ေတာ္ပိုင္တဲ့ဟာဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ကိုေန႔တိုင္းႀကီးၾကပ္ ေနမွာလဲ။ ဝတ္စုံေကာင္းေကာင္းဝတ္ၿပီး ႐ုံးတစ္ခန္းထဲမွာကြၽန္ေတာ္က်ိန္းေသထိုင္ေနေနမွာေပါ့"
အဘိုးအိုက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို လႈပ္လိုက္ေပမယ့္ အဘြားအိုက ႐ုတ္တရက္သူမ လက္ကို စားပြဲေပၚကို အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ပုတ္လိုက္ၿပီး ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"သူက အ႐ူးလား။ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကိုေျဖရွင္းဖို႔ မင္းရဲ႕နာမည္ကိုသုံးၿပီး လုပ္ေနတယ္ဟုတ္လား။ မင္းက သူ႔ ကုမၸဏီကိုအခမဲ့ လုပ္ေပးေနတာလား။ မင္း ပိုေကာင္းတဲ့လိမ္ညာစကားကို မေျပာႏိုင္ဘူးလား။ ခ်င္ယြိဖူ... မင္း....ငါ့ကိုလွည့္ကြက္ေတြ လုပ္ေနတာကို ငါ ခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္။ ဒီေန႔ ရွင္းေအာင္ အကုန္လုံးေျပာၾကရေအာင္၊ မင္း ဒီမိသားစု ဘဝကို လိုခ်င္ေနေသးလား။ မင္းက ပြင့္လင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ မင္းကအၿမဲတမ္းခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ လုပ္မေနဘူးေလ...အခုလုပ္ပုံနဲ႔ မင္းက ငါ့ကို တကယ္ စိတ္ပ်က္ေစတယ္... "
"ကြၽန္ေတာ္ ေရာင္ရာင္ကို သြားေတြ႕ပါရေစ "
"မျဖစ္ႏိုင္ဘူး!"
သူက ဆက္ေျပာလို႔မရေတာ့ဘူး၊ သူ႔ကို သူမနဲ႔ေတြ႕ခြင့္မေပးခဲ့ဘူး။ အိမ္ထဲရွိလူ အားလုံးသည္သူ႔ဇနီး၏ မိသားစုဝင္မ်ားျဖစ္ၿပီး သူတို႔အားလုံးသည္ ပိုင္ဆိုင္မႈကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားတာကို သိရလို႔ အလြန္တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားကာ ေဒါသထြက္ေနခဲ့ၾကသည္။ အကယ္၍ ခ်င္ယြိဖူက ဆက္ေျပာပါက ႐ိုက္ႏွက္ဖို႔ ဝန္မေလးၾကေပ။ သူတို႔အားလုံးက ခ်င္ယြိဖူကို အတင္းအက်ပ္ ဝိုင္းဖမ္းဖို႔ႀကိဳးစားသျဖင့္ ခ်င္ယြိဖူက သူတို႔ကို တြန္းတိုက္ကာ အိမ္ထဲကေန ထြက္ေျပးလာခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူဟာေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမွာ အလုပ္ႀကိဳးစားတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ သူတို႔အားလုံးထက္ ပိုျမန္ေအာင္ ေျပးႏိုင္ၿပီး သူ႔ေနာက္က ေျပးလိုက္လာတဲ့လူငယ္ေလးကို ခ်န္ထားႏိုင္ခဲ့သည္။
ဤအခ်က္ကိုနားေထာင္ၿပီး ရႈနင္က အလြန္ေနာင္တရခဲ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဦး ေလး၊ အားလုံး ကြၽန္ေတာ့္ အျပစ္ေတြပါ... အဲ့ဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္က ဒီေလာက္ဆိုးတာ ျဖစ္လာမယ္လို႔ မထင္ထားမိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အမွားႀကီးလုပ္ခဲ့မိတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဦး ေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္မဆိုးဘူးလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီေလာက္ထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ရွိႏိုင္တာလဲ။ ...... "
သူစကားေျပာေလေလ....သူက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လြန္းတယ္လို႔ ရႈနင္က ခံစားရေလေလျဖစ္ကာ ရွက္လာမိသည္။ သူ႔အတြက္ တစ္ခ်ိန္က သူ႔ကိုေကာင္းစြာ ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ ဦး ေလးႏွင့္မရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာမိသည္။
ခ်င္ယြိဖူက ဒါကို ျပသနာလို႔ မထင္ေပ။ သူက နင္နင္ရဲ႕ ေခါင္းေလးကို အသာပြတ္ကာ ညင္သာစြာေျပာ လိုက္သည္။
"နင္နင္... ဒီလူေတြဟာ ေလာဘႀကီးလြန္းတယ္။ ငါ့္ဇနီးရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ကို ငါ သိခ်င္ေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီဟာက အေရးမႀကီးဘူး၊ မင္းက ငါ့ရဲ႕အေရးအႀကီးဆုံးလူပဲ။"
ဒီကေလးငယ္စဥ္ကတည္းက သူက ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့လို႔ ေရာင္ေရာင္ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ခ်င္ယြိဖူက နင္နင္ကို ပိုခ်စ္သည္။ ပိုယုံသည္။
**--***
ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သ...
By MayKingMK119
Myanmar Translator _ May King Start date _ August 12, 2020 End date _ October 25, 2021 (completed) More