Chapter (117)_ 🔞 ရှာလကာရည်သောက်နေတဲ့ အကိုကြီးရဲ့ မော်တော်ဟိုတယ်
အပြောင်းအလဲတွေကြောင့် ရှုနင်ရဲ့ အစီစဉ်က ပျက်ကုန်ရလေပြီ။ ဝမ်ချုံးက ဒီနေရာမှာ လူကြိုက်များမည်ဟု မထင်ခဲ့မိပေ။ ဝမ်ချုံး ကလပ်ကို လာချိန်က ည 10 နာရီထိုးနေပြီ၊ သူက ဒီကိုရောက်တာ 3 ရက်တည်းရှိသေးပေမယ့် သူ့အရင် နှစ်ယောက်က သူတို့ နေရာအတွက် မနည်းရုန်းကန်နေရသည့် အနေထားကို ရောက်နေလေပြီ။ ဝမ်ချုံးမှာ ဒီလို အရည်ချင်းမျိုးရှိတယ်ဆိုတာ မသိခဲ့လို့ ရှုနင် အံံ့သြနေသည်။
အရင်ဘဝက သူ့ Top ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဝမ်ချုံးက ယောကျာ်းတွေကို ငွေကြေးနဲ့ ဖြော်ဖြေနေရတဲ့ အမျိုးသားပြည့်တန်ဆာ ဘဝကိုရောက်တော့လည်း ထိပ်ဆုံးကို အလွယ်တကူ တတ်လှမ်းနိုင်နေတာလား။ ဝမ်ချုံးက ဘယ်နေရာ ရောက်ရောက် ထိပ်ဆုံးကို တွယ်တက်ချင်သည့် စိတ်ရှိတာကိုး။ သူက ငန်းဖြူလေး လုပ်မရတော့ရင် ငန်းနက်အဖြစ်ကို အလွယ်တကူ ကူးပြောင်းသွားနိုင်ခဲ့သည်။ ဝမ်ချုံးကို ကြည့်ပြီး ဒီလိုလူအပေါ် သူ အချိန်ဖြုန်းခဲ့မိသည်ဟုပင် ထင်လိုက်မိသည်။
"ဟော....သူဌေး....ဟိုးကိုကြည့်လိုက်...ဘားနားမှာ ရပ်နေတဲ့ တတိယ တစ်ယောက်က ဝမ်ချုံးပဲ..."
ချင်းမင်က မရယ်မိအောင် မနည်းအောင့်ထားရသည်။ ဝမ်ချုံးကိုယ်ပေါ်တွင် သူတို့ရဲ့ အဓိက နေရာကို ဖုံးထားသည့် အဝတ်စလေးကလွဲရင် ဘာမှ သိပ်မရှိပဲ ရှက်စရာကောင်းအောင် ဖော်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့ဘော့စ်က မရယ်လို့ သူလည်း မရယ်ရဲပေ။
ယောက်ျားတွေဖြစ်လျက်နဲ့ ဘာကြောင့် ဒီလောက်ရှက်စရာကောင်းအောင်ဝတ်ထားရတာလဲ။
ဒါပေမယ့် သိပ်ရေပန်းမစားသည့် အမျိုးသားပြည့်တန်ဆာတွေက ပုံမှန် အဝတ်စားကိုပဲ ဝတ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။
ချင်းမင်က အဖြောင့်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့ အခုလို ဂေးဘားမှာရှိတဲ့ အမျိုးသားပြည့်တန်ဆာတွေကို မမြင်ဖူးသလို အခုလို နေရာကို လာတာမျိုးလည်း မရှိဘူးပေ။ ဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာ အနည်းငယ်ယားယံနေတာပေါ့။
"သူဌေး၊ ကျွန်တော်တို့ကို ဧည့်ခံဖို့ လူနှစ်ယောက်ခေါ်ရမယ်ထင်တယ်။ မဟုတ်ရင် အရမ်းသိသာနေလိမ့်မယ် "
"လိုအပ်တဲ့အရာကို မင်းဖာသာပဲ စီစဉ်လိုက်"
ရှုနင်က မှာထားသည့် ဝိုင်ကို တငုံသောက်လိုက်သည်။ ဝိုင်က သိပ်တော့မဆိုးလှပေ။ သူက ဝမ်ချုံးနှင့် ဧည့်သည်ယောက်ျားတွေ ပရောပရီလုပ်နေသည်ကို အပေါ်ထပ်ကနေ အေးအေးဆေးဆေး စောင့်ကြည့်နေသည်။
ဧည့်သည်တွေလည်း အပေါ်ထပ်က လှပသည့် လူငယ်လေးကို တချက်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ဒါက Bottom ဆိုတာ သိနေပြီး လာရောက် စကားပြောချင်ပေမယ့် လှပပြီး အထက်တန်းကျသည့် လူငယ်လေးရဲ့ အနောက်က ဝတ်စုံနက်တွေနှင့် ကိုယ်ရံတော်တွေကို ကြည့်ပြီး အနားကို တလှမ်းမှ တိုးမလာရဲကြပေ။ ထိုကိုယ်ရံတော်တွေက ကြည့်လာသည့်လူတွေကို စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
ဒါကြောင့် သူတို့က အဝေးကနေ အသည်းနှလုံးထဲမှာ မချင့်မရဲဖြစ်စွာနှင့် တပ်မက်သည့်အကြည့်ဖြင့်သာ ကြည့်နေရတော့သည်။
ချင်းမင်က လူခေါ်ပေမယ့် သူတို့ သူဌေးက ခုမှ 17 ပြည့်ပြီးတာဖြစ်လို့ ပုံမှန်လူလောက်ပဲ ခေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မကြာခင် မန်နေဂျာက လူငယ် 3 ယောက်ကိုခေါ်လာခဲ့ပြီး သူတို့နှစ်သက်သလို ရွေးချယ်ခိုင်းတယ်။ သူတို့ရဲ့ ဝတ်စားပုံက သင့်တော်မှုရှိလို့ အဆင်ပြေသည်။
ရှုနင်သည်ဆိုဖာပေါ်မှီပြီး ထိုယောက်ျားလေးများကိုကြည့်ရှုနေသည်။ ပထမတစ်ယောက်က ကိုယ်ထည်တောင့်တောင့်၊ အရပ်မြင့်မြင့် မေးရိုးထင်းထင်း အသားညိုကာ မြို့တော်စည်ပင်က ဝန်ထမ်းပုံစံမျိုးရှိသည်။ ပွင့်လင်းသောအပြုံးရှိလို့ မဆိုးပေ။ ဒုတိယတစ်ယောက်က အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်၊ အဖြူရောင်ရှပ်ကို စတိုင်ပန်နှင့် တွဲဝတ်ထားကာ စီမံခန့်ခွဲရေး ရုံးဝန်ထမ်းနှင့်တူကာ မဆိုးပေ။ နောက်ဆုံးတစ်ယောက်က အရပ်ပုပု မျက်လုံးကြီးကြီးနှင့် သဘောင်္သားဝတ်စုံဝတ်ထားကာ ကျောင်းသားနှင့်တူလို့ မကြိုက်ပေ။
ရှုနင်ရဲ့ စိတ်အခြေအနေကို ကြည့်တာနဲ့ နားလည်တဲ့ ချင်းမင်က တတိယ တစ်ယောက်ကို ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။ ချင်းမင်က ထိုနှစ်ယောက်ကို ရှုနင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူကတော့ ရှုနင်ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်သည်။ ရှုနင်က သူ့ကို တချက်ကြည့်လိုက်တော့ သဘောပေါက်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ပြီး ပိန်ပိန် အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် လူရွယ်လေးရဲ့ပုခုံးပေါ်လက်တင်ကာ စကားပြောလိုက်သည်။
"မင်း ဟိုး ဘားနားမှာ မင်းသားလို ရပ်နေတဲ့ လူကို သိလား"
"သူ့ကို အားရန့်လို့ ခေါ်တယ်။ သူ့ဘေးက ကောင်လေးတွေက ကျွန်တော်တို့ ကလပ်က ရှိနေကျ ကောင်လေးတွေပါ။ အားရန့်က အသစ်ရောက်တာတဲ့သူ..သူက တကယ့်ကို ဒီလောကနဲ့ လုံးဝ အသစ်ပဲ။သူက ကျွန်တော်တို့နဲ့ မတူဘူး"
"အိုး?ဘယ်လို မတူတာလဲ"
ချင်းမင်က စိတ်ဝင်စားစွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်တို့က ဖောက်သည်နှင့် အတူသောက်ပေးရုံပဲ။ ဒီကလပ်ကနေ အပြင်ကို လိုက်၊မလိုက်ဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ ပေါ်ပဲ မူတည်တယ်။ အားရန့်ကတော့မဟုတ်ဘူး..."
"ဟုတ်လား... စိတ်ပျက်စရာပဲ"
ချင်းမင်က ပေါ့ပါးစွာပြောလိုက်သည်။ သူက လိုချင်တဲ့သတင်းိကု ရပြီဖြစ်လို့ ပြုံးလိုက်ကာ ထိုလူငယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းရင်း ပြောလိုက်သည်။
"မင်းကော... ငါနဲ့အပြင်လိုက်ရင် စိတ်ပျော်မလား..."
ထိုလူငယ်က ရယ်မောကာ ဘာမှမပြောပဲ ချင်းမင်ရဲ့ကိုယ်ကို ထိကပ်အောင်တိုးလိုက်သည်။
သူတို့ပုံကိုကြည့်ရတာ အဆင်ပြေနေပုံရသည်။ သူ့ဘေးက လူက သူတစ်ယောက်တည်း ပျင်းလာလို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာ အေးဆေးစွာထိုင်နေသည့် သခင်လေးနားကို ပြောင်းထိုင်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် သူက သူ့အဆင့်ကို သိလို့ ရှုနင်နားကို သိပ်မကပ်ပေ။
ဒီသခင်လေးက အထက်တန်းလွှာက ဖြစ်ပြီး အခုနေရာကို ပထမဆုံးလာပြီး ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ကြားက အကြောင်းရာကို လာစပ်စုနေပုံရသည်ဟု ထင်လိုက်သည်။ ဒါကြောင့် သူက အလိုက်အထိုက်ပဲ စကားပြောကာ လူငယ်တွေ ကြိုက်လောက်မယ့် အင်တာနက်ပေါ်က အကြောင်းတွေ ပြောပေးကာ ဝိုင်ဖြည့်ပေးရုံသာ လုပ်နေသည်။
အထက်တန်းလွှာက လူတွေက သူတို့ ဧည့်ခံသည်ကို သဘောကျပြီး မုန့်ဖိုးများများပေးသွားပါစေလို့ပဲ ဆုတောင်းနေသည်။ အထက်တန်းလွှာက လူတွေက မုန့်ဖိုးပေးတာရက်ရောသည့် လူများမဟုတ်လား။
ရှုနင်က ထိုလူနှင့် စကားပြောနေရင်း အောက်ထပ်က ဝမ်ချုံးနားကို ဝိုင်းနေသည့် ယောကျာ်းအုပ်ကို ကြည့်နေသည်။ ဒီလူတွေက မလျော်မကန် ဖော်ဝတ်ထားသည့် ဝမ်ချုံးကို ပရောပရီလုပ်နေကြသလို တစ်ယောက်က ဝမ်ချုံး၏မျက်နှာကို ပင့်မော့စေပြီး သူ့ဝတ်စားပုံကို လှောင်ပြောလိုက်သည်။
ထိုစဉ် ဝမ်ချုံးက ထိုယောက်ျားရဲ့နားရွက်ကို ကိုက်ချလိုက်လို့ ရှုနင်က အံ့သြသွားသည်။ ဝမ်ချုံးက အားလုံး အကြည့်အောက်မှာ ဒီလိုလုပ်ရဲတာလား...
ဒီမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး ရှုနင် အတော်လေးကို ပျော်လာသည်။
ရှုနင်ဘေးနားက လူရွယ်က အောက်ထပ်က ရုတ်ရုတ်သည်းသည်း အခြေနေကို မျက်လုံးမလွဲ တမ်းကြည့်နေသည် သခင်လေးကို ကြည့်ကာ ဒီသခင်လေးက ဒီလို ဟာကို စပ်စုရတာ သဘောကျသည်ဟု ထင်လိုက်သည်။
ထိုစဉ် ကလပ်ထဲကို နားကြပ်ကိုယ်စီတပ်ကာ ဝတ်စုံနက်ဝတ်ပြီး ဖုန်းကိုယ်စီနှင့် တောင့်တင်းသည့် လူအုပ်စု ဝင်လာပြီး အပေါ်ထပ်ကို တက်လာသဖြင့် ကလပ်ထဲက လူတွေ လန့်ကုန်ကြသည်။ ထိုလူတွေက ရှုနင်ရှိရာကို ဦးတည်လာသဖြင့် ချင်းမင်က သူခေါ်လာသည့် သက်တော်စောင့်တွေကို အချက်ပြကာ ထိုလူတွေကို တားခိုင်းလိုက်ပေမယ့် ရှုနင်က မလုပ်ခိုင်းပေ။
"မလုပ်နဲ့...ဒီလူတွေက အကိုကြီးရဲ့လူတွေပဲ.. "
အကိုကြီးက ဘာကြောင့် ကလပ်ထဲကို သူ့လူတွေကို လွှတ်ပြီး လာခေါ်ခိုင်းရတာလဲ။ သူ့ကို စာပို့လိုက်ရင် ရတာပဲ မဟုတ်လား။
ရှုနင်က ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ ည 11 နာရီထိုးနေပြီ။
ဟိုက်... ငါတော့ သေပြီ။ 10 နာရီပြန်လာမယ်လို့ အကိုကြီးကို ပြောထားတာ။ ဘယ်အချိန်က 11 နာရီထိုးသွားရတာလဲ။ ငါ အိမ်တောင် မပြန်ချင်သေးဘူး။
ရှုနင်က ချင်းမင် လုပ်ချင်တာ ဆက်လုပ်လို့ရတယ်လို့ပြောပြီး ကိုယ်ရံတော်တွေနဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ ကလပ်ထဲက လူတွေက ကိုယ်ရံတော်တွေ ခြံရံပြီးဆင်းလာသည့် ရှုနင်ကို ကြည့်ကာ လာမရှု့ပ်ရဲကြပေ။
အပြင်မှာ စောင့်နေတဲ့ လင်ကွန်းကားထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ရှုနင်က ရုတ်တရက် သူ့ဆီကို ချဉ်းကပ်လာတဲ့ လူရိပ်ကိုပဲ မြင်လိုက်ရပြီး ဆိုဖာပေါ် တွန်းလှဲခံလိုက်ရသည်။ ရှုနင်က ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာ မသိလို့ မေးဖို့ ထချင်ပေမယ့် ရှုဟိန်က သူ့ကို အပေါ်က ဖိထားပြီး အထမခံပေ။
ရှုဟိန်ရဲ့ကိုယ်က ရှုနင်ပေါ် လေးလံစွာဖိထားပြီး ရှုနင်ရဲ့ ရင်ဘတ်တွေကို ရှုရှိုက်ကာ အနံ့ခံပြီးပြောလိုက်သည်။
"မင်းကိုယ်ပေါ်မှာ တခြားယောကျာ်းရဲ့ ရေမွှေးနံ့ကို ငါ ရတယ်..."
"ဟမ်?"
"ဘာကြောင့်သူ့ကို မင်းနဲ့နီးနီးကပ်ကပ် နေခွင့်ပြုရတာလဲ"
"ကျွန်တော် ...... "
" မင်းက ငါ တစ်ယောက်တည်းနဲ့ မလုံလောက်ဘူးလား? "
"အစ်ကိုကြီး..အကိုကြီး မနာလိုဖြစ်နေပြီလား"
ရှုနင်က မေးလိုက်မိပြီး အေးစက်မှောင်မိုက်နေသည့် ရှုဟိန်၏အမူယာကြောင့် ရင်ထိတ်ကာ အတင်းပြုံးလိုက်ပြီး ရှင်းပြဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။
"ဒါ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ ကျွန်တော်က သူ့ပုံက ဘယ်လိုဆိုတာတောင် မသိတော့ဘူး။ အကိုကြီးက ကျွန်တော့်ကို အမှားလုပ်နေတယ်လို့ ထင်နေတာလား"
"မင်းက ငါ့ကိုအိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ထားပစ်ခဲ့ပြီး အပြင်မှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ရယ်မောပြောဆိုနေတယ်။ ပြီးတော့ ငါက မင်းကို အပြစ်ရှာတယ်လို့ပြောနေတာလား"
"ကျွန်တော် ဘယ်မှာ ရယ်မောနေလို့လဲ...?"
"အခု ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ?"
"...... " o (╯□╰) o အိုး...ကောင်းပြီ၊ ငါ (၁၁) နာရီထိ နေခဲ့မိတယ်။ ရှုဟိန်ကို အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ထားပစ်ခဲ့ချင်တာတော့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ရှင်းပြရမယ်။
ရှုနင်က သူ့ခင်ပွန်းသည်ကို စိတ်ဆိုးအောင်မလုပ်ချင်ခဲ့ ပေမယ့် သူ နှလုံးသားထဲက ချိုမြိန်လွန်းနေပြီ။
" အကိုကြီး..ကျွန်တော် တခြားလူကြောင့် အဲ့ဒီကို သွားတာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်က ဝမ်ချုံးကို သွားကြည့်တာပါ..."
"မင်း ဝမ်ချုံးကို ကြိုက်နေတာလား"
"ဟင့်အင်း၊ ကျွန်တော်တို့ စကားကောင်းကောင်းပြောလို့ ရမလား"
သူရှင်းပြတာကို ကောင်းကောင်းနားမထောင်လို့ ရှုနင် ဒေါသထွက်လာသည်။
" မင်း သူ့ကို တကူးတကသွားကြည့်တယ်။ အားလပ်ရက် အပျော်ခရီးထွက်တော့လည်း ခေါ်သွားတယ်။ သူ့ကို လူလွှတ်ပြီး စောင့်ကြည့်ခဲ့တယ်၊ ငါပြောတာ မှားနေလို့လား..."
ရှုနင်က စိတ်ဆိုးသွားသည်။
" အကိုကြီး..ကျွန်တော့်ရဲ့ အကောင်းဆုံးအကိုကြိး ~ ခဏလောက် နားထောင်ပါဦး။ ကျွန်တော် ရှင်းပြပါရစေ"
ရှားရှားပါးပါး ရှုဟိန်က ကားပြတင်းပေါက် အပြင်ကို ကြည့်ကာ ရှုနင်ပြောတာကို လျစ်လျူရှုထားသည်။ ကားက ချောမွေ့စွာ ထွက်လာခဲ့လေပြီ။
အကိုကြီးက သူပြောတာကို နားမထောင်ချင်လို့ ရှုနင်က ဖုန်းထုတ်ကာ ချင်းမင်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ ချင်းမင်က ကလပ်ထဲမှာ ရှိနေတုန်းပဲ။ သူက သတိရှိသူတစ် ဦး ဖြစ်ပြီး သူ၏အိမ်အပြင်ဘက်တွင်ဖြစ်စေ၊ အိမ်၌ဖြစ်စေ သူ၏ဖုန်းကို ကိုယ်နှင့်မကွာ ထားရှိသည်။ ဒါကြောင့် ဘော့စ် ဆက်လိုက်လို့ ဖုန်းတုန်ခါလာတာနဲ့ သူက ချက်ချင်း ဖုန်းကို ဖြေလိုက်သည်။
"သူဌေး.. "
"တစ်လလောက်ကြာရင် လူတစ်ယောက်လွှတ်ပြီး ဝမ်ချုံးကို ကလပ်ကနေ အပြင်ကို ထုတ်ပေးလိုက်... "
ချင်းမင်သည် အသိဉာဏ်ရှိသူ ဖြစ်ပြီး မမေးသင့်သည်ကို လုံးဝမမေးပေ။
"ဟုတ်ကဲ့ပါ။ ဘော့စ် ကောင်းကောင်းအနားယူပါတော့။ ကောင်းသောညပါ..."
ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ရှုနင်က ရှုဟိန်၏ ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ကာ သက်ပြင်းချပြီးပြောလိုက်သည်။
"ဒါက လုံလောက်တဲ့ သက်သေပဲ မဟုတ်လား။ ကျွန်တော်က ဝမ်ချုံးကိုလူလွှတ်ပြီး ကြည့်ခိုင်းတာက သူ့ကို ကြိုက်နေလို့ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်က အကိုကြီးကို မပြောပြဘူးဆိုတာက ဒီလိုအသေးဖွဲကြောင့် အကိုကြီးကို စိတ်မပူစေချင်လို့ပါ။ ပြီးတော့ အကျိုးမရှိတဲ့အရာကို ကျွန်တော် မလုပ်ပါဘူး။"
ရှုနင်က ပြောစရာအများကြီးရှိပေမယ့် ရုတ်တရက် စကားလုံးရှာမရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
တစ်နေ့လုံး အပြစ်ကင်းစင်ပြီး ဘာမှ မသိတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ဟန်ဆောင်ခြင်းသည်အဓိပ္ပာယ်ရှိပါရဲ့လား။
"အစကတည်းက ကျွန်တော်က လူကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့ဘူး။ အကိုကြီးက နတ်သားလေးလို ဖြူစင်တဲ့ ကောင်လေးကိုပဲ ကြိုက်မှာကို ကျွန်တော် စိုးရိမ်မိတယ်။ အဲ့လိုသာဆိုရင် အကိုကြီး လူမှားကြိုက်မိနေပြီ"
ရှုနင်ပြောတာကို နားထောင်ရင်း ရှုဟိန် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ မျက်လုံးအကြည့်တွေ နက်မှောင်လာခဲ့သည်။ သူက ရှုနင် လုပ်သမျှ အရာအားလုံးကို အကုန်သိသည်။ သူ့ရဲ့စိတ်နှလုံးထဲမှာ ရှုနင်က ပွင့်လင်းသည်။ ချစ်စရာရှိတာကို ချစ်ပြီး မုန်းစရာကိုပြတ်သားစွာမုန်းသည်။ ရှုနင်က အပြင်ပိုင်းမှာ နတ်သားလေးလို ဆိုပေမယ့် အတွင်းစိတ်က ပြတ်သားသည်။ ရှုနင်က ဘယ်လိုစိတ်ထားရှိပါစေ ရှုဟိန်က ချစ်ပြီးသားဖြစ်သည်။ သူက လုံးဝခြောက်ပစ်ကင်း သဲလဲစင် နတ်သားလေးလို စိတ်ထားထက် အခု ရှုနင်ရဲ့ ပြတ်သားတဲ့စိတ်ကို သဘောကျသည်။ ရှုနင်ရဲ့ အရာရာတိုင်းကို သူချစ်သည်။ အစကတည်းက ရှုနင်ရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကိုအကုန်သိပြီး ချစ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
"နင်နင်...မင်းနားကို တခြားယောကျာ်းကို အရမ်းအကပ်ခံခိုင်းခဲ့တာကို ငါ စိတ်အနှောက်ယှက် အဖြစ်ဆုံးပဲ"
ရှုဟိန်က နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်ပဲ သူကပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ရှိ လမ်းဘေးက နီယွန်မီးရောင်များကိုကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
ရှုနင်သည် သက်ပြင်း ရှိုက်ရင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်နေမိသည်။ အမြဲတမ်း သူ၏အစ်ကိုကြီးသည် အစပြုကာ လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ဤတစ်ကြိမ်တွင်သူ့ကို အတင်းအကျပ်လုပ်ရမှာ ငါ့ အလှည့်ဖြစ်သည်။ သူက သူ့ဂျာကင်အင်္ကျီကိုချွတ်ပြီး အကိုကြီး၏ခါးကိုဖက်လိုက်သည်။
"ဒါဆို ကတိတစ်ခု လုပ်ကြမလား"
"ကတိတစ်ခုလား"
" အင်း..ကျွန်တော့်ဘေးကို နောက်တခါ ဘယ်တော့မှ တခြားလူကို အကပ်မခံသလို အကိုကြီးလည်း ဘယ်သူ့ကို မှ အကပ်မခံရဘူး။ တခါတလေဆိုရင်တောင် မလုပ်ရဘူး။ ဘယ်လိုလဲ .. သဘောတူလား..."
ရှုနင်၏စိတ်နှလုံးထဲတွင်တွက်ချက်မှုများပြုလုပ်သောကြောင့် သူ၏မျက်လုံးများကတောက်ပနေသည်။
"ငါ သဘောတူတယ်။"
ရှုနင်သည်တိတ်တဆိတ်ပျော်ရွှင်စွာနေခဲ့သော်လည်း ထပ်ချပ်မကွာပင် အဖြစ်ဆိုးတစ်ခုဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ရှုဟိန်က ရုတ်တရက်လှည့်ပြီး သူ့ကို ကားဆိုဖာပေါ်ကို တွန်းချ လိုက်လို့ ရှုနင်က အံ့သြသွားတယ်၊
"သူ မင်းကို ဘယ်နေရာမှ ထိခဲ့သလဲ"
ဒီခေါင်းစဉ်က ဆက်ပြောနေ ဦး မှာလား။ ရှုနင်ကခေါင်းကို ခါလိုက်သည်
" ကျွန်တော့် ကိုယ်ပေါ်မှာဆံပင်တစ်ချောင်းတောင်မှ သူက မထိခဲ့ဘူး"
"ငါ စစ်ဆေးချင်တယ်။ "
"...... " (⊙ o ⊙)
အကိုကြီးက ဘာကြောင့် သူ့ကို အခွင့်ရေးယူနေတယ်လို့ ခံစားနေရတာလဲ။ ရှုနင်က အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" အကိုကြီး ...လုပ်ချင်တာကို လုပ်တေ့ာ.. ဘာကြောင့် လာမေးနေသေးလဲ။ ကျွန်တော် ဘယ်လိုလူမျိုးဆိုတာ မသိလို့လား။ ဘာကြောင့် ကျွန်တော်က တခြားလူကို အပြင်ထွက်ရှာ....အွန်း..အွန်း..."
ရှုဟိန်က ရှုနင်ကို နမ်းလိုက်လို့ စကားသံဆက်ထွက်မလာတော့ပေ။
မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာ.. အမြဲတမ်း အဲ့လိုချည်းပဲ။ ငါ စကားကို ဆုံးအောင် ပြောခွင့်မပေးတော့ဘူးလား...
ရှုနင်ကခေါင်းရှောင်နေပေမယ့် ရှုဟိန်က နင်နင်ကို ချက်ချင်း ဖမ်းကာ ပြင်းပြ နက်ရှိုင်းစွာနမ်းခဲ့သည်။ ရှုနင်က သူ့အနမ်းကို ရှောင်ရှားရန်ကြိုးစားနေစဉ် ရှုဟိန်က ရှုနင်၏လက်တွေကို ခေါင်းပေါ်မြှောက်ကာ ဖိထားပြီး သူတို့၏နမ်းခြင်းကိုနက်ရှိုင်းစေသဖြင့် ရှုနင်၏ကိုယ်လေးက ပျော့ပြောင်းလာခဲ့သည်။ နောက်ဆုံး သူက မရုန်းတော့သဖြင့် ရှုဟိန်က လက်ကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်စဉ် ရှုနင်က ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ရှုဟိန်၏နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ထားကာ ပျော်စရာကို တိုးလာစေသည်။
ရှုဟိန်က အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး သူတို့အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ အထိစောင့်မနေချင်ဘူး။ ရှုနင် ၏အဝတ်ကိုဆုတ်ဖြဲပစ်လိုက်ကာ အခုချက်ချင်း ရှုနင်ကို လိုချင်လာသည်။ ဒီနေရာတွင်သူနှင့်အတူရှိနေ ချင်ခဲ့သည်။
ရှုနင်၏ မျက်လုံးများ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူ့နတ်ဘုရားကြီးက သူ့ကို ကားထဲမှာ ထပ်ပြီး pa pa pa လုပ်ချင်နေတာလား။
ကျွန်တော်တို့က ကားထဲမှာပဲ ရှိသေးတာလေ...
ရှုနင်က အရင်တခါ ကားထဲမှာ သူတို့လုပ်တုန်းက သတိမေ့သွားပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင် မသိခဲ့ပေ။
သေစမ်း...
အခု ကိုယ်ရံတော်တွေက ရှေ့နဲ့နောက် ကားတစ်စီးစီနဲ့လေ... ငါ့ရဲ့အရှက် သိက္ခာလေးတော့ သွားပါပြီ...
ရှုနင်က မာနမထားနိုင်တော့ပဲ အကိုကြီးကို အမြန်တောင်းပန်လိုက်ရတော့သည်။
" အစ်ကိုကြီး စိတ်အေးအေးထားပါ၊ အိမ်မှာပဲ လုပ်ရအောင်နော်...၊ နှစ်ကြိမ်လုပ်ကြမယ်လေ... ဘယ်လိုလဲ.. "
" မင်းက အခြားလူတစ်ယောက်ကို ပြုံးပြခဲ့တာကို ပြန် စဉ်းစားမိတော့ ငါ တောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး"
"အိုး...ဘုရားရေ...အကိုကြီး အကြောင်းကျိုးလေး ဆက်စပ်စဉ်းစားပါဦးလား..."
"ဒီနေ့တော့ မစဉ်းစားနိုင်တော့ဘူး "
"...... "
ငါ့ကိုသာ လုပ်လိုက်ပါတော့ ......
သူ့ဘောင်းဘီတွေ တောင် ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရလေပြီ။ ရှုနင်က မျက်ရည်မကျပဲ ငိုကြွေးနေမိတော့သည်။ ဒါပေမယ့်သူကအရှုံးမပေးခဲ့ဘူး
-" အကိုကြီး..ကျွန်တော် မှားသွားပြီ။ ကျွန်တော် အခု တကယ့်ကို နောင်တရနေတယ်။ နောင်ကိုကျွန်တော် အဲ့ဒီ နေရာကို ထပ် မသွားတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးပါတော့။ ဒါမှမဟုတ်လည်း ဒီနားက ဟိုတယ်တစ်ခုကို သွားရအောင်လေ.နော်..နော်... "
ရှုနင် ယခုနားလည်လိုက်ပြီ၊ ရှုဟိန်က မကျေမနပ်ဖြစ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ သူက လုပ်ကို လုပ်ချင်နေလို့ ဒီဟာကို အခွင့်ကောင်းယူ အကြောင်းပြနေတာ။ ဒါပေမယ့် ရှုနင်ကိုယ်တိုင်လည်း အကိုကြီးနဲ့အတူ ပူးပေါင်းပါဝင်ချင်နေပြီ... (╯▽╰)
ဒါပေမယ့်ကံမကောင်းတာကတော့ ရှုနင်က ရှုဟိန်ရဲ့ အချစ်စွမ်းအားကိုလျှော့တွက်ခဲ့မိတယ်။ ရှုဟိန်က ပြောလိုက်သည်။
" ဟိုတယ်ကအရမ်းဝေးလွန်းတယ်၊ Motor Hotel ဆိုရင်ကော.. "
ဒါက ကားထဲ လုပ်တာထက် ပိုကောင်းတာမို့ရှုနင်က အမြန် သဘောတူလိုက်သည်။ သူ သဘောတူလိုက်တာနဲ့ ဘာကြောင့်ရှုဟိန်က ဆက်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေသေးတာလဲ...
ရှုနင်က ရှုဟိန်၏ ရင်ဘတ်ကိုမြန်မြန်ဆန်ဆန်တွန်းထုတ်ခဲ့တယ်
"မော်တောဟိုတယ်ကို သွားဖို့ ကျွန်တော်တို့သဘောမတူထားဘူးလား...အကိုကြီး..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ"
"ငါတို့ သဘောတူခဲ့တယ်လေ !"
"ဒါဆို အကိုကြီးက ဘာကြောင့် ဆက်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲ........ "
"ငါတို့အခုမော်တော်ယာဉ်တစ်စီးထဲရောက်နေပြီ မဟုတ်လား"
"...... "
"ဒီထက်ပိုပြီး အထူးသီးသန့် လုပ်ထားတဲ့ မော်တော်ဟိုတယ်လည်း မရှိတော့ဘူး။ "
"အစ်ကိုကြီး..ကျွန်တော့်ကို ထပ်လိမ်တယ်"
"အရူးလေး.....ငါ မင်းကိုချစ်တယ်။ "
'ငါ မင်းကိုချစ်တယ်' လို့ရှုဟိန်က ဒီလိုပြောလိုက်တာနဲ့ ရှုနင် တကိုယ်လုံးကို လုံးလုံး လန်းဆန်းလာစေခဲ့တယ်။ သူတို့စီးလာတဲ့ ကားက ကားလမ်း၏ဘေးဘက်တွင်ရပ်တန့်သွားကာ ယာဉ်မောင်းက ကားပေါ်မှာ ဆင်းလာသောကြောင့် ရှေ့နှင့်နောက်ဘက်ရှိ ကိုယ်ရံတော်ကား နှစ်စီးလုံးက ရပ်သွားကာ ကားပေါ်က ဆင်းလာကြပြီး ရှုဟိန်တို့ ကားဘက်ကို ကျောပေးကာ အမှောင်ထုထဲတွင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို မပြတ်စောင့်ကြပ်ပေးနေခဲ့သည်။
ကားထဲတွင်ရှိနေသော လေထုက ဝေဝါးကာ ချစ်ခြင်း၏သံစဉ်တွေနဲ့ ပူပြင်းလို့နေသည်။ ရှုဟိန်က သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဆွဲချကာ ဘောင်းဘီမချွတ်ပဲ ညီလေးကိုသာ ထုတ်လိုက်ပြီးနင်နင်ရဲ့ ခြေအစုံကို ချဲကားလိုက်ပြီး တွင်းလေးထဲကို ဝင်လိုက်သည်။
နင်နင်ရဲ့ ပါးစပ်က ညည်းသံလေးထွက်လာခဲ့သည်။ အကိုကြီး ကသူ့ကို လက်သုံးချောင်းထိ အထဲကို သွင်းကာ ဖြေလျော့ပေးပေမယ့် အဲ့ဒါက မလုံလောက်သေးပေ။ အကိုကြီးရဲ့ အသားချောင်းက ကြီးလွန်းလို့ ရှုနင်က နည်းနည်းနာကျင်ကာ ညည်းတွားနေမိသည်။
ရှုဟိန်က သူ့အသားချောင်း အပြည့်အ ၀ ဝင်ပြီးတဲ့နောက် ရှုနင်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ကာ နမ်းရှုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ နဖူးပေါ်က ချွေးတွေ စို့တက်လာခဲ့သည်။ ကလေးလေးက သူ့အသားချောင်းနဲ့ အသားကျလာတော့မှ ဆက်တိုက် အင်ဂျင်ခုတ်သလို တရစပ်ကို pa pa pa pa တော့သည်။ အကောင်းစား ဇိမ်ခံကားဖြစ်သောကြောင့် ကားထဲမှာ ရှုနင်က အားကောင်းမောင်းသန်ဖြင့် တရစပ် လှုပ်ရှားကာ ချစ်တင်းနှောနေပေမယ့် ကားက တုန်ခါယိမ်းထိုးခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ ဒါကြောင့် ကားလမ်းဘေးက ဖြတ်သွားသည့် ကားတွေက သံသယမဝင်ခဲ့ပေ။
ကားထဲမှာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ရှုဟိန်ကို သူ့ခြေထောက်တွေနှင့် တင်းတင်းဖက်ကာ သူတို့အောက်ပိုင်းတွေ တွယ်ဆက်နေပြီး ရှုဟိန်က အပေါ်ကစီးမိုးကာ ရှုနင်၏ကိုယ်လေးထဲကို ဆက်တိုက်ဝင်ထွက်နေသည်။ ကျဉ်းသောကားထဲမှာ ချစ်တင်းနှောနေရလို ရှုနင်ရဲ့အနေထားက ကို့ရိုးကားယားဖြစ်ကာ ပြောမပြနိုင်အောင် အနေခက်နေသဖြင့် သတိလစ်ချင်ချင် ဖြစ်နေသည်။
အကိုကြီးက ဒီနေ့ ပိုပြီး စိတ်အားထက်သန်ပြင်းပြနေသည်။ သူ့ကို အသက်ရှုမှားအောင် မွတ်သိပ်စွာနမ်းရင်း အောက်ပိုင်းကို အရှိန်ထိုး ဆောင့်ထိုးနေသည်။ အကိုကြီး၏အသားချောင်းက ထွက်သွားပြီး သူ့အတွင်းနံရံတစ်လျှောကို ဖိပွတ်ကာ တိုးဝင်လာခြင်းက နင်နင်ကို မအောင့်နိုင်ပဲ အော်ညည်းလာစေသည်။သူ့အသံလေးက တိုးသွားသည်ကို မရှိပဲ အကိုကြီးရဲ့ နည်းပေါင်းစုံ နှိပ်စက်မှုကြောင့် ငိုရှိုက်ညည်းတွားနေရသည်။
ရှုဟိန်က နင်နင်ကို ပက်လက်အနေထားဖြင့် လုပ်လို့ အားရတော့ သူ့ကိုယ်ထဲက အသားချောင်းကို ထုတ်လိုက်သည်။ ရှုနင်၏ ပြည့်ကျပ်နေသည့် အနောက်ပေါက်လေးက ဟာတာတာဖြစ်သွားစဉ် ရှုဟိန်က ရှုနင်ကို ဆွဲထူကာ ကားဆိုဖာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက် အနေထားကို ပြောင်းလိုက်ပြီး ရှုနင်၏ အနောက်ပေါက်လေးထဲကို အသားချောင်းတဆုံးထိ ပြန်ထိုးသွင်းကာ ပုခုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အနောက်ကနေ အားမာန်ပါပါနှင့် ဆောင့်တော့သည်။
"အကိုကြိး...အကိုကြီး...ဖြည်း..ဖြည်း..အာ့...အား..."
ဒါပေမယ့် ရှုနင်ရဲ့ အော်ညည်းသံကြောင့် ရှုဟိန်ရဲ့မျက်လုံးတွေက အနီရောင်ပြောင်းမတတ်ဖြစ်ကာ သူ့စိတ်ထဲ နင်နင်၏ အတွင်းလမ်းကြောင်းက ပူနွေးခြင်းနှင့် ညစ်ထားသည့် ခံစားချက်ကသာကြီးစိုးနေပြီး တရကြီးကို ဆောင့်နေတော့သည်။ နင်နင်ရဲ့မက်မုံသီးလေးနှစ်လုံးက သူ့ပေါင်သားတွေရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ရိုက်ခတ်မှုတွေကြောင့် တုန်ယင်ကာ တဖတ်ဖတ် သံတွေက မှန်မှန်ထွက်လာတော့သည်။
တခါတလေ သူ့ ထိပ်ဖူးက နင်နင်၏ အပေါက်ဝလေးကို ပွတ်တိုက်ကာ ဝင်သွားစဉ် နင်နင်က အားပျော့ကာ လေးဘက်ထောက်အနေထားဖြင့် လက်လေးက ပျော့ခွေကျသွားမလိုဖြစ်သဖြင့် ရှုဟိန်က ခါးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိန်းကာ အညှာတာမဲ့ ထိုးသွင်းနေတော့သည်။
တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်နှင့် နီးကပ်စွာ ပြောဆိုနေသည့် မြင်ကွင်းက သူ့ရင်ထဲက ဒိန်းဒလိန်းနတ်ကို နိုးလာစေပြိး နင်နင်ကို သူ့အပိုင်ဆိုတာ ထင်ရှားအောင် လုပ်ချင်သည်။ နင်နင် တကိုယ်လုံးကို အနီမှတ်ထင်အောင် နမ်းရှိုက် ကိုက်ထားပြီး အားမလို အားမရဖြင့် ဆက်ချစ်နေတော့သည်။
"ဒါက သူ့ချစ်သူ..သူ့အပိုင်.. သူတစ်ယောက်တည်းပဲ နင်နင်ကို ချစ်နိုင်တယ်"
ဒီအတွေးတွေနှင့် ရှုဟိန်၏စိတ်တွေက ပိုကြမ်းတမ်းလာသဖြင့် ရှုနင်က မခံနိုင်တော့ပဲ ငိုညည်းကာ တောင်းပန်ရတော့သည်။
"အာ့..ဟင့်..အကိုကြီး... နာတယ်.. လျော့..လျော့ပါဦး.. အာ့ဟာ့..."
နင်နင်၏ အသံလေးက အော်ရလွန်းလို့ အက်ကွဲလို့နေလေပြီ။ အကိုကြီးက သူ့အထိမခံနိုင်တဲ့နေရာကို ဆောင့်ဆောင့်ထိုးနေလို့ နင်နင်က ပြီးသွားပေမယ့် အကိုကြီးက မပြီးသေးပေ။
သူ့ကိုယ်ထဲက ထုတ်လိုက်လို့ ပြီးပြီထင်ပြီး ပျော်နေပေမယ့် သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပွေ့ကာ ကားယားခွစေပြီး ပွင့်နေသည့် အနောက်ပေါက်လေးထဲ ထပ်မံထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ရှုနင်က မျက်နှာလေး ရဲရဲနီနေသလို တကိုယ်လုံး ချွေးလေး စို့လျက် မျက်ရည်စတွေနှင့် အကိုကြီး၏ပုခုံးတွေကို ကိုက်လိုက်တော့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒါက မြင်းကို နှင်တံတို့လိုက်သလိုဖြစ်ကာ အကိုကြီး၏အောက်က ပင့်ဆောင့်သည့် အားက ပိုပြင်းပိုမြန်လာတော့သည်။
"နင်....မင်းကို ချစ်တယ်..နင်"
"အာ့..အား..ဟင့်..အာ့ဟား..."
နင်နင်က ဘာမှ မပြန်မပြောနိုင်တော့ပဲ လျှပ်စီးကြောင်းတွေ ဖြတ်ပြေးနေသလို ခံစားရလို့ ကိုယ်လေးက ပျော့ခွေနေပြီး အကိုကြီး၏ လည်ပင်းကိုသာ တင်းတင်းဖက်ထားနိုင်တော့သည်။
နင်နင်က တောင့်မခံနိုင်သည့်အဆုံး နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားလိုက်မိသည်။
"နူတ်ခမ်းကို မကိုက်နဲ့.. "
ရှုဟိန်က သတိထားမိကာ ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။
"မင်းရဲ့တကိုယ်လုံးက ကိုယ့်အတွက် ဘုရားပေးတဲ့လက်ဆောင်ပဲ။ ဒီဟာကို မပျက်စီးစေနဲ့..မင်း အော်ချင်ရင် အော်လိုက်။ အရမ်းနာရင် ကိုယ့်ကို ကိုက်လိုက်..ဟုတ်ပြီလား..."
ရှုဟိန်က ချော့ကာ ကလေးကို အနမ်းဖြင့် နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။
"အင်း..အကိုကြီး..အကိုကြီးနဲ့ ချစ်ခွင့်ရတာ ကျွန်တော့်ဘဝမှာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်ရပ်ပဲ...ဒါက ကျွန်တော့်အတွက် အပျော်ဆုံးပဲ"
နင်နင်က ခံစားချက်အပြည့်ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
နင်နင် အခုလိုပြောတာကို ကြားတော့ ရှုဟိန်၏နှလုံးသား နာကျင်လာခဲ့သည်။ ဝမ်းနည်းနေသော်လည်း သူသည် ချစ်သူလေးကို နှစ်သိမ့်ရန် အနမ်းများစွာကို ချက်ချင်း ပေးအပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"မဟုတ်ဘူး။ မင်း အချစ်ကို ရတာက ငါ့အတွက် အကောင်းဆုံးပါ။ငါ မင်းကို အမြဲတမ်း ပျော်ရွှင်စေချင်တယ် "
"အင်း"
ရှုနင်က နားလည်သွားပြီး သူက ရှုဟိန်ကို နဖူးချင်း ထိထားပြီး သူ့မျက်လုံးတွေထဲမှာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ပြည့်နေတယ်။
"ဟိန်... အကိုကြီး ကျွန်တော့်ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့် ဒီတစ်သက်တာမှာ ရရှိခဲ့တဲ့ အကြီးမားဆုံးပျော်ရွှင်မှုပဲ။ "
"မိုက်မဲတဲ့ စကားကို မပြောနဲ့.... "
ရှုဟိန်က ဒီစကားကိုသာ ပြောပြီး သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ တကျော့ပြန် အချစ်တိုက်ပွဲက ပြန်စလာတော့သည်။
ထိုနေ့ ကားထဲက အချစ်ဇာတ်လမ်းပြီးချိန်မှာ ည 12 နာရီပင်ကျော်သွားလေပြီ။
(ဒီနေ့ည နောက်တပိုင်း မရှိတော့ဘူး။ မျက်လုံး အရမ်း ကိုက်နေပြီ)
************-******************
နင်နင် ထင်သော မော်တော် ဟိုတယ် / နင္နင် ထင်သော မော်တော် ဟိုတယ်
ရှုဟိန်၏မော်တော် ဟိုတယ် /ရှုဟိန်၏မော်တော် ဟိုတယ်
Chapter (117)_ 🔞 ရွာလကာရည္ေသာက္ေနတဲ့ အကိုႀကီးရဲ႕ ေမာ္ေတာ္ဟိုတယ္
အေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ ရႈနင္ရဲ႕ အစီစဥ္က ပ်က္ကုန္ရေလၿပီ။ ဝမ္ခ်ဳံးက ဒီေနရာမွာ လူႀကိဳက္မ်ားမည္ဟု မထင္ခဲ့မိေပ။ ဝမ္ခ်ဳံး ကလပ္ကို လာခ်ိန္က ည 10 နာရီထိုးေနၿပီ၊ သူက ဒီကိုေရာက္တာ 3 ရက္တည္းရွိေသးေပမယ့္ သူ႔အရင္ ႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ ေနရာအတြက္ မနည္း႐ုန္းကန္ေနရသည့္ အေနထားကို ေရာက္ေနေလၿပီ။ ဝမ္ခ်ဳံးမွာ ဒီလို အရည္ခ်င္းမ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာ မသိခဲ့လို႔ ရႈနင္ အံံ့ၾသေနသည္။
အရင္ဘဝက သူ႔ Top ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဝမ္ခ်ဳံးက ေယာက်ာ္းေတြကို ေငြေၾကးနဲ႔ ေျဖာ္ေျဖေနရတဲ့ အမ်ိဳးသားျပည့္တန္ဆာ ဘဝကိုေရာက္ေတာ့လည္း ထိပ္ဆုံးကို အလြယ္တကူ တတ္လွမ္းႏိုင္ေနတာလား။ ဝမ္ခ်ဳံးက ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ထိပ္ဆုံးကို တြယ္တက္ခ်င္သည့္ စိတ္ရွိတာကိုး။ သူက ငန္းျဖဴေလး လုပ္မရေတာ့ရင္ ငန္းနက္အျဖစ္ကို အလြယ္တကူ ကူးေျပာင္းသြားႏိုင္ခဲ့သည္။ ဝမ္ခ်ဳံးကို ၾကည့္ၿပီး ဒီလိုလူအေပၚ သူ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့မိသည္ဟုပင္ ထင္လိုက္မိသည္။
"ေဟာ....သူေဌး....ဟိုးကိုၾကည့္လိုက္...ဘားနားမွာ ရပ္ေနတဲ့ တတိယ တစ္ေယာက္က ဝမ္ခ်ဳံးပဲ..."
ခ်င္းမင္က မရယ္မိေအာင္ မနည္းေအာင့္ထားရသည္။ ဝမ္ခ်ဳံးကိုယ္ေပၚတြင္ သူတို႔ရဲ႕ အဓိက ေနရာကို ဖုံးထားသည့္ အဝတ္စေလးကလြဲရင္ ဘာမွ သိပ္မရွိပဲ ရွက္စရာေကာင္းေအာင္ ေဖာ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေဘာ့စ္က မရယ္လို႔ သူလည္း မရယ္ရဲေပ။
ေယာက္်ားေတြျဖစ္လ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ရွက္စရာေကာင္းေအာင္ဝတ္ထားရတာလဲ။
ဒါေပမယ့္ သိပ္ေရပန္းမစားသည့္ အမ်ိဳးသားျပည့္တန္ဆာေတြက ပုံမွန္ အဝတ္စားကိုပဲ ဝတ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ခ်င္းမင္က အေျဖာင့္တစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ အခုလို ေဂးဘားမွာရွိတဲ့ အမ်ိဳးသားျပည့္တန္ဆာေတြကို မျမင္ဖူးသလို အခုလို ေနရာကို လာတာမ်ိဳးလည္း မရွိဘူးေပ။ ဒီျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ယားယံေနတာေပါ့။
"သူေဌး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဧည့္ခံဖို႔ လူႏွစ္ေယာက္ေခၚရမယ္ထင္တယ္။ မဟုတ္ရင္ အရမ္းသိသာေနလိမ့္မယ္ "
"လိုအပ္တဲ့အရာကို မင္းဖာသာပဲ စီစဥ္လိုက္"
ရႈနင္က မွာထားသည့္ ဝိုင္ကို တငုံေသာက္လိုက္သည္။ ဝိုင္က သိပ္ေတာ့မဆိုးလွေပ။ သူက ဝမ္ခ်ဳံးႏွင့္ ဧည့္သည္ေယာက္်ားေတြ ပေရာပရီလုပ္ေနသည္ကို အေပၚထပ္ကေန ေအးေအးေဆးေဆး ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
ဧည့္သည္ေတြလည္း အေပၚထပ္က လွပသည့္ လူငယ္ေလးကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ဒါက Bottom ဆိုတာ သိေနၿပီး လာေရာက္ စကားေျပာခ်င္ေပမယ့္ လွပၿပီး အထက္တန္းက်သည့္ လူငယ္ေလးရဲ႕ အေနာက္က ဝတ္စုံနက္ေတြႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး အနားကို တလွမ္းမွ တိုးမလာရဲၾကေပ။ ထိုကိုယ္ရံေတာ္ေတြက ၾကည့္လာသည့္လူေတြကို စူးရဲစြာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က အေဝးကေန အသည္းႏွလုံးထဲမွာ မခ်င့္မရဲျဖစ္စြာႏွင့္ တပ္မက္သည့္အၾကည့္ျဖင့္သာ ၾကည့္ေနရေတာ့သည္။
ခ်င္းမင္က လူေခၚေပမယ့္ သူတို႔ သူေဌးက ခုမွ 17 ျပည့္ၿပီးတာျဖစ္လို႔ ပုံမွန္လူေလာက္ပဲ ေခၚဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ မၾကာခင္ မန္ေနဂ်ာက လူငယ္ 3 ေယာက္ကိုေခၚလာခဲ့ၿပီး သူတို႔ႏွစ္သက္သလို ေ႐ြးခ်ယ္ခိုင္းတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဝတ္စားပုံက သင့္ေတာ္မႈရွိလို႔ အဆင္ေျပသည္။
ရႈနင္သည္ဆိုဖာေပၚမွီၿပီး ထိုေယာက္်ားေလးမ်ားကိုၾကည့္ရႈေနသည္။ ပထမတစ္ေယာက္က ကိုယ္ထည္ေတာင့္ေတာင့္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ေမး႐ိုးထင္းထင္း အသားညိဳကာ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္က ဝန္ထမ္းပုံစံမ်ိဳးရွိသည္။ ပြင့္လင္းေသာအၿပဳံးရွိလို႔ မဆိုးေပ။ ဒုတိယတစ္ေယာက္က အရပ္ျမင့္ျမင့္ ပိန္ပိန္၊ အျဖဴေရာင္ရွပ္ကို စတိုင္ပန္ႏွင့္ တြဲဝတ္ထားကာ စီမံခန႔္ခြဲေရး ႐ုံးဝန္ထမ္းႏွင့္တူကာ မဆိုးေပ။ ေနာက္ဆုံးတစ္ေယာက္က အရပ္ပုပု မ်က္လုံးႀကီးႀကီးႏွင့္ သေဘာသၤားဝတ္စုံဝတ္ထားကာ ေက်ာင္းသားႏွင့္တူလို႔ မႀကိဳက္ေပ။
ရႈနင္ရဲ႕ စိတ္အေျခအေနကို ၾကည့္တာနဲ႔ နားလည္တဲ့ ခ်င္းမင္က တတိယ တစ္ေယာက္ကို ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။ ခ်င္းမင္က ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ရႈနင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ သူကေတာ့ ရႈနင္ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္သည္။ ရႈနင္က သူ႔ကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သေဘာေပါက္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံတြင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး ပိန္ပိန္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ လူ႐ြယ္ေလးရဲ႕ပုခုံးေပၚလက္တင္ကာ စကားေျပာလိုက္သည္။
"မင္း ဟိုး ဘားနားမွာ မင္းသားလို ရပ္ေနတဲ့ လူကို သိလား"
"သူ႔ကို အားရန႔္လို႔ ေခၚတယ္။ သူ႔ေဘးက ေကာင္ေလးေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကလပ္က ရွိေနက် ေကာင္ေလးေတြပါ။ အားရန႔္က အသစ္ေရာက္တာတဲ့သူ..သူက တကယ့္ကို ဒီေလာကနဲ႔ လုံးဝ အသစ္ပဲ။သူက ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ မတူဘူး"
"အိုး?ဘယ္လို မတူတာလဲ"
ခ်င္းမင္က စိတ္ဝင္စားစြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေဖာက္သည္ႏွင့္ အတူေသာက္ေပး႐ုံပဲ။ ဒီကလပ္ကေန အျပင္ကို လိုက္၊မလိုက္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေပၚပဲ မူတည္တယ္။ အားရန႔္ကေတာ့မဟုတ္ဘူး..."
"ဟုတ္လား... စိတ္ပ်က္စရာပဲ"
ခ်င္းမင္က ေပါ့ပါးစြာေျပာလိုက္သည္။ သူက လိုခ်င္တဲ့သတင္းိကု ရၿပီျဖစ္လို႔ ၿပဳံးလိုက္ကာ ထိုလူငယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းရင္း ေျပာလိုက္သည္။
"မင္းေကာ... ငါနဲ႔အျပင္လိုက္ရင္ စိတ္ေပ်ာ္မလား..."
ထိုလူငယ္က ရယ္ေမာကာ ဘာမွမေျပာပဲ ခ်င္းမင္ရဲ႕ကိုယ္ကို ထိကပ္ေအာင္တိုးလိုက္သည္။
သူတို႔ပုံကိုၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပေနပုံရသည္။ သူ႔ေဘးက လူက သူတစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းလာလို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံမွာ ေအးေဆးစြာထိုင္ေနသည့္ သခင္ေလးနားကို ေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူက သူ႔အဆင့္ကို သိလို႔ ရႈနင္နားကို သိပ္မကပ္ေပ။
ဒီသခင္ေလးက အထက္တန္းလႊာက ျဖစ္ၿပီး အခုေနရာကို ပထမဆုံးလာၿပီး ေယာက်ာ္းႏွစ္ေယာက္ၾကားက အေၾကာင္းရာကို လာစပ္စုေနပုံရသည္ဟု ထင္လိုက္သည္။ ဒါေၾကာင့္ သူက အလိုက္အထိုက္ပဲ စကားေျပာကာ လူငယ္ေတြ ႀကိဳက္ေလာက္မယ့္ အင္တာနက္ေပၚက အေၾကာင္းေတြ ေျပာေပးကာ ဝိုင္ျဖည့္ေပး႐ုံသာ လုပ္ေနသည္။
အထက္တန္းလႊာက လူေတြက သူတို႔ ဧည့္ခံသည္ကို သေဘာက်ၿပီး မုန႔္ဖိုးမ်ားမ်ားေပးသြားပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနသည္။ အထက္တန္းလႊာက လူေတြက မုန႔္ဖိုးေပးတာရက္ေရာသည့္ လူမ်ားမဟုတ္လား။
ရႈနင္က ထိုလူႏွင့္ စကားေျပာေနရင္း ေအာက္ထပ္က ဝမ္ခ်ဳံးနားကို ဝိုင္းေနသည့္ ေယာက်ာ္းအုပ္ကို ၾကည့္ေနသည္။ ဒီလူေတြက မေလ်ာ္မကန္ ေဖာ္ဝတ္ထားသည့္ ဝမ္ခ်ဳံးကို ပေရာပရီလုပ္ေနၾကသလို တစ္ေယာက္က ဝမ္ခ်ဳံး၏မ်က္ႏွာကို ပင့္ေမာ့ေစၿပီး သူ႔ဝတ္စားပုံကို ေလွာင္ေျပာလိုက္သည္။
ထိုစဥ္ ဝမ္ခ်ဳံးက ထိုေယာက္်ားရဲ႕နား႐ြက္ကို ကိုက္ခ်လိုက္လို႔ ရႈနင္က အံ့ၾသသြားသည္။ ဝမ္ခ်ဳံးက အားလုံး အၾကည့္ေအာက္မွာ ဒီလိုလုပ္ရဲတာလား...
ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ရႈနင္ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္လာသည္။
ရႈနင္ေဘးနားက လူ႐ြယ္က ေအာက္ထပ္က ႐ုတ္႐ုတ္သည္းသည္း အေျခေနကို မ်က္လုံးမလြဲ တမ္းၾကည့္ေနသည္ သခင္ေလးကို ၾကည့္ကာ ဒီသခင္ေလးက ဒီလို ဟာကို စပ္စုရတာ သေဘာက်သည္ဟု ထင္လိုက္သည္။
ထိုစဥ္ ကလပ္ထဲကို နားၾကပ္ကိုယ္စီတပ္ကာ ဝတ္စုံနက္ဝတ္ၿပီး ဖုန္းကိုယ္စီႏွင့္ ေတာင့္တင္းသည့္ လူအုပ္စု ဝင္လာၿပီး အေပၚထပ္ကို တက္လာသျဖင့္ ကလပ္ထဲက လူေတြ လန႔္ကုန္ၾကသည္။ ထိုလူေတြက ရႈနင္ရွိရာကို ဦးတည္လာသျဖင့္ ခ်င္းမင္က သူေခၚလာသည့္ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကို အခ်က္ျပကာ ထိုလူေတြကို တားခိုင္းလိုက္ေပမယ့္ ရႈနင္က မလုပ္ခိုင္းေပ။
"မလုပ္နဲ႔...ဒီလူေတြက အကိုႀကီးရဲ႕လူေတြပဲ.. "
အကိုႀကီးက ဘာေၾကာင့္ ကလပ္ထဲကို သူ႔လူေတြကို လႊတ္ၿပီး လာေခၚခိုင္းရတာလဲ။ သူ႔ကို စာပို႔လိုက္ရင္ ရတာပဲ မဟုတ္လား။
ရႈနင္က ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည 11 နာရီထိုးေနၿပီ။
ဟိုက္... ငါေတာ့ ေသၿပီ။ 10 နာရီျပန္လာမယ္လို႔ အကိုႀကီးကို ေျပာထားတာ။ ဘယ္အခ်ိန္က 11 နာရီထိုးသြားရတာလဲ။ ငါ အိမ္ေတာင္ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး။
ရႈနင္က ခ်င္းမင္ လုပ္ခ်င္တာ ဆက္လုပ္လို႔ရတယ္လို႔ေျပာၿပီး ကိုယ္ရံေတာ္ေတြနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့သည္။ ကလပ္ထဲက လူေတြက ကိုယ္ရံေတာ္ေတြ ၿခံရံၿပီးဆင္းလာသည့္ ရႈနင္ကို ၾကည့္ကာ လာမရႈ႕ပ္ရဲၾကေပ။
အျပင္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ လင္ကြန္းကားထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ရႈနင္က ႐ုတ္တရက္ သူ႔ဆီကို ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ လူရိပ္ကိုပဲ ျမင္လိုက္ရၿပီး ဆိုဖာေပၚ တြန္းလွဲခံလိုက္ရသည္။ ရႈနင္က ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာ မသိလို႔ ေမးဖို႔ ထခ်င္ေပမယ့္ ရႈဟိန္က သူ႔ကို အေပၚက ဖိထားၿပီး အထမခံေပ။
ရႈဟိန္ရဲ႕ကိုယ္က ရႈနင္ေပၚ ေလးလံစြာဖိထားၿပီး ရႈနင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေတြကို ရႈရႈိက္ကာ အနံ႔ခံၿပီးေျပာလိုက္သည္။
"မင္းကိုယ္ေပၚမွာ တျခားေယာက်ာ္းရဲ႕ ေရေမႊးနံ႔ကို ငါ ရတယ္..."
"ဟမ္?"
"ဘာေၾကာင့္သူ႔ကို မင္းနဲ႔နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခြင့္ျပဳရတာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ...... "
" မင္းက ငါ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူးလား? "
"အစ္ကိုႀကီး..အကိုႀကီး မနာလိုျဖစ္ေနၿပီလား"
ရႈနင္က ေမးလိုက္မိၿပီး ေအးစက္ေမွာင္မိုက္ေနသည့္ ရႈဟိန္၏အမူယာေၾကာင့္ ရင္ထိတ္ကာ အတင္းၿပဳံးလိုက္ၿပီး ရွင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
"ဒါ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ပုံက ဘယ္လိုဆိုတာေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ အကိုႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို အမွားလုပ္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာလား"
"မင္းက ငါ့ကိုအိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားပစ္ခဲ့ၿပီး အျပင္မွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ရယ္ေမာေျပာဆိုေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါက မင္းကို အျပစ္ရွာတယ္လို႔ေျပာေနတာလား"
"ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္မွာ ရယ္ေမာေနလို႔လဲ...?"
"အခု ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ?"
"...... " o (╯□╰) o အိုး...ေကာင္းၿပီ၊ ငါ (၁၁) နာရီထိ ေနခဲ့မိတယ္။ ရႈဟိန္ကို အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားပစ္ခဲ့ခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရွင္းျပရမယ္။
ရႈနင္က သူ႔ခင္ပြန္းသည္ကို စိတ္ဆိုးေအာင္မလုပ္ခ်င္ခဲ့ ေပမယ့္ သူ ႏွလုံးသားထဲက ခ်ိဳၿမိန္လြန္းေနၿပီ။
" အကိုႀကီး..ကြၽန္ေတာ္ တျခားလူေၾကာင့္ အဲ့ဒီကို သြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္ခ်ဳံးကို သြားၾကည့္တာပါ..."
"မင္း ဝမ္ခ်ဳံးကို ႀကိဳက္ေနတာလား"
"ဟင့္အင္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာလို႔ ရမလား"
သူရွင္းျပတာကို ေကာင္းေကာင္းနားမေထာင္လို႔ ရႈနင္ ေဒါသထြက္လာသည္။
" မင္း သူ႔ကို တကူးတကသြားၾကည့္တယ္။ အားလပ္ရက္ အေပ်ာ္ခရီးထြက္ေတာ့လည္း ေခၚသြားတယ္။ သူ႔ကို လူလႊတ္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္၊ ငါေျပာတာ မွားေနလို႔လား..."
ရႈနင္က စိတ္ဆိုးသြားသည္။
" အကိုႀကီး..ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေကာင္းဆုံးအကိုႀကိး ~ ခဏေလာက္ နားေထာင္ပါဦး။ ကြၽန္ေတာ္ ရွင္းျပပါရေစ"
ရွားရွားပါးပါး ရႈဟိန္က ကားျပတင္းေပါက္ အျပင္ကို ၾကည့္ကာ ရႈနင္ေျပာတာကို လ်စ္လ်ဴရႈထားသည္။ ကားက ေခ်ာေမြ႕စြာ ထြက္လာခဲ့ေလၿပီ။
အကိုႀကီးက သူေျပာတာကို နားမေထာင္ခ်င္လို႔ ရႈနင္က ဖုန္းထုတ္ကာ ခ်င္းမင္ကို ေခၚလိုက္သည္။ ခ်င္းမင္က ကလပ္ထဲမွာ ရွိေနတုန္းပဲ။ သူက သတိရွိသူတစ္ ဦး ျဖစ္ၿပီး သူ၏အိမ္အျပင္ဘက္တြင္ျဖစ္ေစ၊ အိမ္၌ျဖစ္ေစ သူ၏ဖုန္းကို ကိုယ္ႏွင့္မကြာ ထားရွိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေဘာ့စ္ ဆက္လိုက္လို႔ ဖုန္းတုန္ခါလာတာနဲ႔ သူက ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းကို ေျဖလိုက္သည္။
"သူေဌး.. "
"တစ္လေလာက္ၾကာရင္ လူတစ္ေယာက္လႊတ္ၿပီး ဝမ္ခ်ဳံးကို ကလပ္ကေန အျပင္ကို ထုတ္ေပးလိုက္... "
ခ်င္းမင္သည္ အသိဉာဏ္ရွိသူ ျဖစ္ၿပီး မေမးသင့္သည္ကို လုံးဝမေမးေပ။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ေဘာ့စ္ ေကာင္းေကာင္းအနားယူပါေတာ့။ ေကာင္းေသာညပါ..."
ဖုန္းေခၚဆိုမႈၿပီးဆုံးသြားၿပီးေနာက္ ရႈနင္က ရႈဟိန္၏ ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်ၿပီးေျပာလိုက္သည္။
"ဒါက လုံေလာက္တဲ့ သက္ေသပဲ မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္ခ်ဳံးကိုလူလႊတ္ၿပီး ၾကည့္ခိုင္းတာက သူ႔ကို ႀကိဳက္ေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က အကိုႀကီးကို မေျပာျပဘူးဆိုတာက ဒီလိုအေသးဖြဲေၾကာင့္ အကိုႀကီးကို စိတ္မပူေစခ်င္လို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ အက်ိဳးမရွိတဲ့အရာကို ကြၽန္ေတာ္ မလုပ္ပါဘူး။"
ရႈနင္က ေျပာစရာအမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ စကားလုံးရွာမရသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
တစ္ေန႔လုံး အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး ဘာမွ မသိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို ဟန္ေဆာင္ျခင္းသည္အဓိပၸာယ္ရွိပါရဲ႕လား။
"အစကတည္းက ကြၽန္ေတာ္က လူေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အကိုႀကီးက နတ္သားေလးလို ျဖဴစင္တဲ့ ေကာင္ေလးကိုပဲ ႀကိဳက္မွာကို ကြၽန္ေတာ္ စိုးရိမ္မိတယ္။ အဲ့လိုသာဆိုရင္ အကိုႀကီး လူမွားႀကိဳက္မိေနၿပီ"
ရႈနင္ေျပာတာကို နားေထာင္ရင္း ရႈဟိန္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြ နက္ေမွာင္လာခဲ့သည္။ သူက ရႈနင္ လုပ္သမွ် အရာအားလုံးကို အကုန္သိသည္။ သူ႔ရဲ႕စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ရႈနင္က ပြင့္လင္းသည္။ ခ်စ္စရာရွိတာကို ခ်စ္ၿပီး မုန္းစရာကိုျပတ္သားစြာမုန္းသည္။ ရႈနင္က အျပင္ပိုင္းမွာ နတ္သားေလးလို ဆိုေပမယ့္ အတြင္းစိတ္က ျပတ္သားသည္။ ရႈနင္က ဘယ္လိုစိတ္ထားရွိပါေစ ရႈဟိန္က ခ်စ္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ သူက လုံးဝေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ နတ္သားေလးလို စိတ္ထားထက္ အခု ရႈနင္ရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့စိတ္ကို သေဘာက်သည္။ ရႈနင္ရဲ႕ အရာရာတိုင္းကို သူခ်စ္သည္။ အစကတည္းက ရႈနင္ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကိုအကုန္သိၿပီး ခ်စ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
"နင္နင္...မင္းနားကို တျခားေယာက်ာ္းကို အရမ္းအကပ္ခံခိုင္းခဲ့တာကို ငါ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ အျဖစ္ဆုံးပဲ"
ရႈဟိန္က ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ပဲ သူကျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ရွိ လမ္းေဘးက နီယြန္မီးေရာင္မ်ားကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
ရႈနင္သည္ သက္ျပင္း ရႈိက္ရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိသည္။ အၿမဲတမ္း သူ၏အစ္ကိုႀကီးသည္ အစျပဳကာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ဤတစ္ႀကိမ္တြင္သူ႔ကို အတင္းအက်ပ္လုပ္ရမွာ ငါ့ အလွည့္ျဖစ္သည္။ သူက သူ႔ဂ်ာကင္အက်ႌကိုခြၽတ္ၿပီး အကိုႀကီး၏ခါးကိုဖက္လိုက္သည္။
"ဒါဆို ကတိတစ္ခု လုပ္ၾကမလား"
"ကတိတစ္ခုလား"
" အင္း..ကြၽန္ေတာ့္ေဘးကို ေနာက္တခါ ဘယ္ေတာ့မွ တျခားလူကို အကပ္မခံသလို အကိုႀကီးလည္း ဘယ္သူ႔ကို မွ အကပ္မခံရဘူး။ တခါတေလဆိုရင္ေတာင္ မလုပ္ရဘူး။ ဘယ္လိုလဲ .. သေဘာတူလား..."
ရႈနင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္တြက္ခ်က္မႈမ်ားျပဳလုပ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားကေတာက္ပေနသည္။
"ငါ သေဘာတူတယ္။"
ရႈနင္သည္တိတ္တဆိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေနခဲ့ေသာ္လည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာပင္ အျဖစ္ဆိုးတစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ရႈဟိန္က ႐ုတ္တရက္လွည့္ၿပီး သူ႔ကို ကားဆိုဖာေပၚကို တြန္းခ် လိုက္လို႔ ရႈနင္က အံ့ၾသသြားတယ္၊
"သူ မင္းကို ဘယ္ေနရာမွ ထိခဲ့သလဲ"
ဒီေခါင္းစဥ္က ဆက္ေျပာေန ဦး မွာလား။ ရႈနင္ကေခါင္းကို ခါလိုက္သည္
" ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ေပၚမွာဆံပင္တစ္ေခ်ာင္းေတာင္မွ သူက မထိခဲ့ဘူး"
"ငါ စစ္ေဆးခ်င္တယ္။ "
"...... " (⊙ o ⊙)
အကိုႀကီးက ဘာေၾကာင့္ သူ႔ကို အခြင့္ေရးယူေနတယ္လို႔ ခံစားေနရတာလဲ။ ရႈနင္က အံႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" အကိုႀကီး ...လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေတ့ာ.. ဘာေၾကာင့္ လာေမးေနေသးလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးဆိုတာ မသိလို႔လား။ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က တျခားလူကို အျပင္ထြက္ရွာ....အြန္း..အြန္း..."
ရႈဟိန္က ရႈနင္ကို နမ္းလိုက္လို႔ စကားသံဆက္ထြက္မလာေတာ့ေပ။
မုန္းစရာေကာင္းလိုက္တာ.. အၿမဲတမ္း အဲ့လိုခ်ည္းပဲ။ ငါ စကားကို ဆုံးေအာင္ ေျပာခြင့္မေပးေတာ့ဘူးလား...
ရႈနင္ကေခါင္းေရွာင္ေနေပမယ့္ ရႈဟိန္က နင္နင္ကို ခ်က္ခ်င္း ဖမ္းကာ ျပင္းျပ နက္ရႈိင္းစြာနမ္းခဲ့သည္။ ရႈနင္က သူ႔အနမ္းကို ေရွာင္ရွားရန္ႀကိဳးစားေနစဥ္ ရႈဟိန္က ရႈနင္၏လက္ေတြကို ေခါင္းေပၚေျမႇာက္ကာ ဖိထားၿပီး သူတို႔၏နမ္းျခင္းကိုနက္ရႈိင္းေစသျဖင့္ ရႈနင္၏ကိုယ္ေလးက ေပ်ာ့ေျပာင္းလာခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး သူက မ႐ုန္းေတာ့သျဖင့္ ရႈဟိန္က လက္ကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္စဥ္ ရႈနင္က ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ ရႈဟိန္၏ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္ထားကာ ေပ်ာ္စရာကို တိုးလာေစသည္။
ရႈဟိန္က အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားသြားၿပီး သူတို႔အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အထိေစာင့္မေနခ်င္ဘူး။ ရႈနင္ ၏အဝတ္ကိုဆုတ္ၿဖဲပစ္လိုက္ကာ အခုခ်က္ခ်င္း ရႈနင္ကို လိုခ်င္လာသည္။ ဒီေနရာတြင္သူႏွင့္အတူရွိေန ခ်င္ခဲ့သည္။
ရႈနင္၏ မ်က္လုံးမ်ား မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူ႔နတ္ဘုရားႀကီးက သူ႔ကို ကားထဲမွာ ထပ္ၿပီး pa pa pa လုပ္ခ်င္ေနတာလား။
ကြၽန္ေတာ္တို႔က ကားထဲမွာပဲ ရွိေသးတာေလ...
ရႈနင္က အရင္တခါ ကားထဲမွာ သူတို႔လုပ္တုန္းက သတိေမ့သြားၿပီး အိပ္ခန္းထဲကို ဘယ္လိုေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ေပ။
ေသစမ္း...
အခု ကိုယ္ရံေတာ္ေတြက ေရွ႕နဲ႔ေနာက္ ကားတစ္စီးစီနဲ႔ေလ... ငါ့ရဲ႕အရွက္ သိကၡာေလးေတာ့ သြားပါၿပီ...
ရႈနင္က မာနမထားႏိုင္ေတာ့ပဲ အကိုႀကီးကို အျမန္ေတာင္းပန္လိုက္ရေတာ့သည္။
" အစ္ကိုႀကီး စိတ္ေအးေအးထားပါ၊ အိမ္မွာပဲ လုပ္ရေအာင္ေနာ္...၊ ႏွစ္ႀကိမ္လုပ္ၾကမယ္ေလ... ဘယ္လိုလဲ.. "
" မင္းက အျခားလူတစ္ေယာက္ကို ၿပဳံးျပခဲ့တာကို ျပန္ စဥ္းစားမိေတာ့ ငါ ေတာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး"
"အိုး...ဘုရားေရ...အကိုႀကီး အေၾကာင္းက်ိဳးေလး ဆက္စပ္စဥ္းစားပါဦးလား..."
"ဒီေန႔ေတာ့ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ဘူး "
"...... "
ငါ့ကိုသာ လုပ္လိုက္ပါေတာ့ ......
သူ႔ေဘာင္းဘီေတြ ေတာင္ ဆြဲခြၽတ္ခံလိုက္ရေလၿပီ။ ရႈနင္က မ်က္ရည္မက်ပဲ ငိုေႂကြးေနမိေတာ့သည္။ ဒါေပမယ့္သူကအရႈံးမေပးခဲ့ဘူး
-" အကိုႀကီး..ကြၽန္ေတာ္ မွားသြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ အခု တကယ့္ကို ေနာင္တရေနတယ္။ ေနာင္ကိုကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒီ ေနရာကို ထပ္ မသြားေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပးပါေတာ့။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ဒီနားက ဟိုတယ္တစ္ခုကို သြားရေအာင္ေလ.ေနာ္..ေနာ္... "
ရႈနင္ ယခုနားလည္လိုက္ၿပီ၊ ရႈဟိန္က မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သူက လုပ္ကို လုပ္ခ်င္ေနလို႔ ဒီဟာကို အခြင့္ေကာင္းယူ အေၾကာင္းျပေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ရႈနင္ကိုယ္တိုင္လည္း အကိုႀကီးနဲ႔အတူ ပူးေပါင္းပါဝင္ခ်င္ေနၿပီ... (╯▽╰)
ဒါေပမယ့္ကံမေကာင္းတာကေတာ့ ရႈနင္က ရႈဟိန္ရဲ႕ အခ်စ္စြမ္းအားကိုေလွ်ာ့တြက္ခဲ့မိတယ္။ ရႈဟိန္က ေျပာလိုက္သည္။
" ဟိုတယ္ကအရမ္းေဝးလြန္းတယ္၊ Motor Hotel ဆိုရင္ေကာ.. "
ဒါက ကားထဲ လုပ္တာထက္ ပိုေကာင္းတာမို႔ရႈနင္က အျမန္ သေဘာတူလိုက္သည္။ သူ သေဘာတူလိုက္တာနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ရႈဟိန္က ဆက္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနေသးတာလဲ...
ရႈနင္က ရႈဟိန္၏ ရင္ဘတ္ကိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္တြန္းထုတ္ခဲ့တယ္
"ေမာ္ေတာဟိုတယ္ကို သြားဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔သေဘာမတူထားဘူးလား...အကိုႀကီး..ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ"
"ငါတို႔ သေဘာတူခဲ့တယ္ေလ !"
"ဒါဆို အကိုႀကီးက ဘာေၾကာင့္ ဆက္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလဲ........ "
"ငါတို႔အခုေမာ္ေတာ္ယာဥ္တစ္စီးထဲေရာက္ေနၿပီ မဟုတ္လား"
"...... "
"ဒီထက္ပိုၿပီး အထူးသီးသန႔္ လုပ္ထားတဲ့ ေမာ္ေတာ္ဟိုတယ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ "
"အစ္ကိုႀကီး..ကြၽန္ေတာ့္ကို ထပ္လိမ္တယ္"
"အရူးေလး.....ငါ မင္းကိုခ်စ္တယ္။ "
'ငါ မင္းကိုခ်စ္တယ္' လို႕ရႈဟိန္က ဒီလိုေျပာလိုက္တာနဲ႔ ရႈနင္ တကိုယ္လုံးကို လုံးလုံး လန္းဆန္းလာေစခဲ့တယ္။ သူတို႔စီးလာတဲ့ ကားက ကားလမ္း၏ေဘးဘက္တြင္ရပ္တန႔္သြားကာ ယာဥ္ေမာင္းက ကားေပၚမွာ ဆင္းလာေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ႏွင့္ေနာက္ဘက္ရွိ ကိုယ္ရံေတာ္ကား ႏွစ္စီးလုံးက ရပ္သြားကာ ကားေပၚက ဆင္းလာၾကၿပီး ရႈဟိန္တို႔ ကားဘက္ကို ေက်ာေပးကာ အေမွာင္ထုထဲတြင္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို မျပတ္ေစာင့္ၾကပ္ေပးေနခဲ့သည္။
ကားထဲတြင္ရွိေနေသာ ေလထုက ေဝဝါးကာ ခ်စ္ျခင္း၏သံစဥ္ေတြနဲ႔ ပူျပင္းလို႔ေနသည္။ ရႈဟိန္က သူ႔ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကို ဆြဲခ်ကာ ေဘာင္းဘီမခြၽတ္ပဲ ညီေလးကိုသာ ထုတ္လိုက္ၿပီးနင္နင္ရဲ႕ ေျခအစုံကို ခ်ဲကားလိုက္ၿပီး တြင္းေလးထဲကို ဝင္လိုက္သည္။
နင္နင္ရဲ႕ ပါးစပ္က ညည္းသံေလးထြက္လာခဲ့သည္။ အကိုႀကီး ကသူ႔ကို လက္သုံးေခ်ာင္းထိ အထဲကို သြင္းကာ ေျဖေလ်ာ့ေပးေပမယ့္ အဲ့ဒါက မလုံေလာက္ေသးေပ။ အကိုႀကီးရဲ႕ အသားေခ်ာင္းက ႀကီးလြန္းလို႔ ရႈနင္က နည္းနည္းနာက်င္ကာ ညည္းတြားေနမိသည္။
ရႈဟိန္က သူ႔အသားေခ်ာင္း အျပည့္အ ၀ ဝင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ရႈနင္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ကာ နမ္းရႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နဖူးေပၚက ေခြၽးေတြ စို႔တက္လာခဲ့သည္။ ကေလးေလးက သူ႔အသားေခ်ာင္းနဲ႔ အသားက်လာေတာ့မွ ဆက္တိုက္ အင္ဂ်င္ခုတ္သလို တရစပ္ကို pa pa pa pa ေတာ့သည္။ အေကာင္းစား ဇိမ္ခံကားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကားထဲမွာ ရႈနင္က အားေကာင္းေမာင္းသန္ျဖင့္ တရစပ္ လႈပ္ရွားကာ ခ်စ္တင္းေႏွာေနေပမယ့္ ကားက တုန္ခါယိမ္းထိုးျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ကားလမ္းေဘးက ျဖတ္သြားသည့္ ကားေတြက သံသယမဝင္ခဲ့ေပ။
ကားထဲမွာ ပက္လက္အေနထားျဖင့္ ရႈဟိန္ကို သူ႔ေျခေထာက္ေတြႏွင့္ တင္းတင္းဖက္ကာ သူတို႔ေအာက္ပိုင္းေတြ တြယ္ဆက္ေနၿပီး ရႈဟိန္က အေပၚကစီးမိုးကာ ရႈနင္၏ကိုယ္ေလးထဲကို ဆက္တိုက္ဝင္ထြက္ေနသည္။ က်ဥ္းေသာကားထဲမွာ ခ်စ္တင္းေႏွာေနရလို ရႈနင္ရဲ႕အေနထားက ကို႔႐ိုးကားယားျဖစ္ကာ ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ အေနခက္ေနသျဖင့္ သတိလစ္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနသည္။
အကိုႀကီးက ဒီေန႔ ပိုၿပီး စိတ္အားထက္သန္ျပင္းျပေနသည္။ သူ႔ကို အသက္ရႈမွားေအာင္ မြတ္သိပ္စြာနမ္းရင္း ေအာက္ပိုင္းကို အရွိန္ထိုး ေဆာင့္ထိုးေနသည္။ အကိုႀကီး၏အသားေခ်ာင္းက ထြက္သြားၿပီး သူ႔အတြင္းနံရံတစ္ေလွ်ာကို ဖိပြတ္ကာ တိုးဝင္လာျခင္းက နင္နင္ကို မေအာင့္ႏိုင္ပဲ ေအာ္ညည္းလာေစသည္။သူ႔အသံေလးက တိုးသြားသည္ကို မရွိပဲ အကိုႀကီးရဲ႕ နည္းေပါင္းစုံ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ငိုရႈိက္ညည္းတြားေနရသည္။
ရႈဟိန္က နင္နင္ကို ပက္လက္အေနထားျဖင့္ လုပ္လို႔ အားရေတာ့ သူ႔ကိုယ္ထဲက အသားေခ်ာင္းကို ထုတ္လိုက္သည္။ ရႈနင္၏ ျပည့္က်ပ္ေနသည့္ အေနာက္ေပါက္ေလးက ဟာတာတာျဖစ္သြားစဥ္ ရႈဟိန္က ရႈနင္ကို ဆြဲထူကာ ကားဆိုဖာေပၚမွာ ေလးဘက္ေထာက္ အေနထားကို ေျပာင္းလိုက္ၿပီး ရႈနင္၏ အေနာက္ေပါက္ေလးထဲကို အသားေခ်ာင္းတဆုံးထိ ျပန္ထိုးသြင္းကာ ပုခုံးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အေနာက္ကေန အားမာန္ပါပါႏွင့္ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
"အကိုႀကိး...အကိုႀကီး...ျဖည္း..ျဖည္း..အာ့...အား..."
ဒါေပမယ့္ ရႈနင္ရဲ႕ ေအာ္ညည္းသံေၾကာင့္ ရႈဟိန္ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက အနီေရာင္ေျပာင္းမတတ္ျဖစ္ကာ သူ႔စိတ္ထဲ နင္နင္၏ အတြင္းလမ္းေၾကာင္းက ပူေႏြးျခင္းႏွင့္ ညစ္ထားသည့္ ခံစားခ်က္ကသာႀကီးစိုးေနၿပီး တရႀကီးကို ေဆာင့္ေနေတာ့သည္။ နင္နင္ရဲ႕မက္မုံသီးေလးႏွစ္လုံးက သူ႔ေပါင္သားေတြရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့႐ိုက္ခတ္မႈေတြေၾကာင့္ တုန္ယင္ကာ တဖတ္ဖတ္ သံေတြက မွန္မွန္ထြက္လာေတာ့သည္။
တခါတေလ သူ႔ ထိပ္ဖူးက နင္နင္၏ အေပါက္ဝေလးကို ပြတ္တိုက္ကာ ဝင္သြားစဥ္ နင္နင္က အားေပ်ာ့ကာ ေလးဘက္ေထာက္အေနထားျဖင့္ လက္ေလးက ေပ်ာ့ေခြက်သြားမလိုျဖစ္သျဖင့္ ရႈဟိန္က ခါးကို လက္တဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ထိန္းကာ အညႇာတာမဲ့ ထိုးသြင္းေနေတာ့သည္။
တျခားေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ နီးကပ္စြာ ေျပာဆိုေနသည့္ ျမင္ကြင္းက သူ႔ရင္ထဲက ဒိန္းဒလိန္းနတ္ကို ႏိုးလာေစၿပိး နင္နင္ကို သူ႔အပိုင္ဆိုတာ ထင္ရွားေအာင္ လုပ္ခ်င္သည္။ နင္နင္ တကိုယ္လုံးကို အနီမွတ္ထင္ေအာင္ နမ္းရႈိက္ ကိုက္ထားၿပီး အားမလို အားမရျဖင့္ ဆက္ခ်စ္ေနေတာ့သည္။
"ဒါက သူ႔ခ်စ္သူ..သူ႔အပိုင္.. သူတစ္ေယာက္တည္းပဲ နင္နင္ကို ခ်စ္ႏိုင္တယ္"
ဒီအေတြးေတြႏွင့္ ရႈဟိန္၏စိတ္ေတြက ပိုၾကမ္းတမ္းလာသျဖင့္ ရႈနင္က မခံႏိုင္ေတာ့ပဲ ငိုညည္းကာ ေတာင္းပန္ရေတာ့သည္။
"အာ့..ဟင့္..အကိုႀကီး... နာတယ္.. ေလ်ာ့..ေလ်ာ့ပါဦး.. အာ့ဟာ့..."
နင္နင္၏ အသံေလးက ေအာ္ရလြန္းလို႔ အက္ကြဲလို႔ေနေလၿပီ။ အကိုႀကီးက သူ႔အထိမခံႏိုင္တဲ့ေနရာကို ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုးေနလို႔ နင္နင္က ၿပီးသြားေပမယ့္ အကိုႀကီးက မၿပီးေသးေပ။
သူ႔ကိုယ္ထဲက ထုတ္လိုက္လို႔ ၿပီးၿပီထင္ၿပီး ေပ်ာ္ေနေပမယ့္ သူ႔ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေပြ႕ကာ ကားယားခြေစၿပီး ပြင့္ေနသည့္ အေနာက္ေပါက္ေလးထဲ ထပ္မံထိုးသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ ရႈနင္က မ်က္ႏွာေလး ရဲရဲနီေနသလို တကိုယ္လုံး ေခြၽးေလး စို႔လ်က္ မ်က္ရည္စေတြႏွင့္ အကိုႀကီး၏ပုခုံးေတြကို ကိုက္လိုက္ေတာ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ျမင္းကို ႏွင္တံတို႔လိုက္သလိုျဖစ္ကာ အကိုႀကီး၏ေအာက္က ပင့္ေဆာင့္သည့္ အားက ပိုျပင္းပိုျမန္လာေတာ့သည္။
"နင္....မင္းကို ခ်စ္တယ္..နင္"
"အာ့..အား..ဟင့္..အာ့ဟား..."
နင္နင္က ဘာမွ မျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ လွ်ပ္စီးေၾကာင္းေတြ ျဖတ္ေျပးေနသလို ခံစားရလို႔ ကိုယ္ေလးက ေပ်ာ့ေခြေနၿပီး အကိုႀကီး၏ လည္ပင္းကိုသာ တင္းတင္းဖက္ထားႏိုင္ေတာ့သည္။
နင္နင္က ေတာင့္မခံႏိုင္သည့္အဆုံး ႏူတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားလိုက္မိသည္။
"ႏူတ္ခမ္းကို မကိုက္နဲ႔.. "
ရႈဟိန္က သတိထားမိကာ ခ်က္ခ်င္းေျပာလိုက္သည္။
"မင္းရဲ႕တကိုယ္လုံးက ကိုယ့္အတြက္ ဘုရားေပးတဲ့လက္ေဆာင္ပဲ။ ဒီဟာကို မပ်က္စီးေစနဲ႔..မင္း ေအာ္ခ်င္ရင္ ေအာ္လိုက္။ အရမ္းနာရင္ ကိုယ့္ကို ကိုက္လိုက္..ဟုတ္ၿပီလား..."
ရႈဟိန္က ေခ်ာ့ကာ ကေလးကို အနမ္းျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
"အင္း..အကိုႀကီး..အကိုႀကီးနဲ႔ ခ်စ္ခြင့္ရတာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ရပ္ပဲ...ဒါက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေပ်ာ္ဆုံးပဲ"
နင္နင္က ခံစားခ်က္အျပည့္ျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
နင္နင္ အခုလိုေျပာတာကို ႀကားေတာ့ ရႈဟိန္၏ႏွလုံးသား နာက်င္လာခဲ့သည္။ ဝမ္းနည္းေနေသာ္လည္း သူသည္ ခ်စ္သူေလးကို နွစ္သိမ့္ရန္ အနမ္းမ်ားစြာကို ခ်က္ခ်င္း ေပးအပ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"မဟုုတ္ဘူး။ မင္း အခ်စ္ကို ရတာက ငါ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးပါ။ငါ မငး္ကို အျမဲတမ္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေစခ်င္တယ္ "
"အင္း"
ရႈနင္က နားလည္သြားျပီး သူက ရႈဟိန္ကို နဖူးခ်င္း ထိထားျပီး သူ႔မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ျပည့္ေနတယ္။
"ဟိန္... အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ့္ ဒီတစ္သက္တာမွာ ရရွိခဲ့တဲ့ အႀကီးမားဆုံးေပ်ာ္႐ႊင္မႈပဲ။ "
"မိုက္မဲတဲ့ စကားကို မေျပာနဲ႕.... "
ရႈဟိန္က ဒီစကားကိုသာ ေျပာျပီး သူတုိ႕နွစ္ဦးရဲ႕ တေက်ာ့ျပန္ အခ်စ္တုိက္ပြဲက ျပန္စလာေတာ့သည္။
ထိုေန႔ ကားထဲက အခ်စ္ဇာတ္လမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ ည 12 နာရီပင္ေက်ာ္သြားေလၿပီ။
(ဒီေန႔ည ေနာက္တပိုင္း မရွိေတာ့ဘူး။ မ်က္လုံး အရမ္း ကိုက္ေနၿပီ)
************-******************