Chapter (106)_ အကိုကြီးဆီ အရောက်လာပြီ..
ဒါပေမယ့် ချင်ယွိကျိုးက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီအတိုင်း ထွက်သွားမှာတဲ့လဲ... ဒါက သူမ တစ်ဘဝလုံး ကြံစည်ထားခဲ့တာလေ။ ဒီရှုလုပ်ငန်းစုကြီးကို အပိုင်စီးနိုင်ဖို့ ဆိုတာ သူမ ဘဝရဲ့အိပ်မက်၊ သူမရဲ့တွန်းအားပဲ။ သူမသား ရှုယောင်းအတွက် သူမ ဒီနေရာကို ကုတ်ကပ်ထားနိုင်မှာဖြစ်မည်။
ကိုယ်ရံတော်များက ချင်ယွိကျိုးကို အတင်းဆွဲခေါ်ကြပေမယ့် သူမက ရှုချိန်၏ ခြေထောက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကာ အသံကုန်အော်ဟစ်ငိုကြွေးပြီး အသနားခံနေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ရံတော်တွေက သူမကို အတင်းဆွဲခေါ်ရလို့ သူမရဲ့အဝတ်တွေစုတ်ပြဲကုန်ပေမယ့် သူမက ရှုချိန်၏ဘောင်းဘီစကို လုံးဝ လွတ်မပေးပေ။ နောက်ဆုံး ကိုယ်ရံတော်တွေက သူမရဲ့ခြေထောက်ကနေ တရွတ်တိုက်ဆွဲကာ အိမ်အပြင်ကို ထုတ်လိုက်ချိန် သူမက ကြမ်းခင်းကော်ဇောတွေကို လက်နှင့် အတင်းကုတ်ဆွဲထားရာ လက်သည်းတွေ ကျိုးပဲ့ပြီး သွေးထွက်ကုန်သည်အထိဖြစ်သည်။
သူမက သေမလို စူးစူးဝါးဝါးအော်ငိုရင်း အိမ်အပြင်ကို ထုတ်ခံလိုက်ရချိန် ရှုချိန်၏ မျက်လုံတွေ မှောင်မည်းလာပြီး သတိလစ်လဲကျသွားခဲ့တော့သည်။
ဒီအဖြစ်ပျက်မှာ ဘယ်သူမှ အနိုင်မရခဲ့ဘူး။ ရှုချိန် သတိလစ်သွားခဲ့သည်ကို ကြားတော့ ရှုဟိန်က ချက်ချင်း အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ ရှုချိန် သတိရလာချိန်မှာ နောက်တနေ့မနက်ပင်ဖြစ်နေလေပြီ။
ရှုဟိန်က သူ့အဖေကိုဂရုစိုက်ရင်း ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းအားလုံးကို အိမ်ကနေ အုပ်ချုပ် ကိုင်တွယ်ခဲ့သည်။ သူသည်ငယ်စဉ်က နူးညံ့လွန်းသည့် ရှုနင်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့ဖူးသည့်အတွေ့အကြုံကို ကျေးဇူးတင်ရမည်။ အခု အိပ်ယာထဲ လဲနေသည့် သူ့ဖခင်ကို ကောင်းကောင်းပြုစုပေးတတ်နေပြီ။ ရှုဟိန်က သူ့ပထွေးရဲ့အဖြစ်ကို စာနာနားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။ သူတို့လက်ထပ်တာက မှားယွင်းမှုကြောင့်ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုပေမယ့် ကလေးနှစ်ယောက်တောင် သူ့အတွက်မွေးပေးခဲ့သည့် မိန်းမအပေါ် သူ့ရဲ့တွယ်တာမှုက အတော်ကို နက်ရှိုင်းလောက်သည်။ ရှုချိန်က ဒီမိန်းမကြောင့် သူ့ဖာသာနာကျင်အောင် မလုပ်လောက်ဘူးလို့ မျှော်လင့်ရတာပဲလေ။
"ဟိန်ဟိန်?"
ရှုချိန်က သူ့ရှေ့က လူက ဘယ်သူဆိုတာ သေချာမြင်လိုက်တော့ ချက်ချင်းထထိုင်ရင်း ခေါ်လိုက်သည်။ ရှုဟိန်က ချက်ချင်းပင် ရှုချိန်နားကို ရောက်လာပြီး ကျောနောက်တွင် ခေါင်းအုံးကို ခုပေးကာ မှီထိုင်စေလိုက်ချိန်မှာ ရှုချိန်က သူ့သားကြီး၏မျက်လုံးကို အကြည့်လွဲကာ စိတ်မကောင်းစွာ ပြောလိုက်သည်။
"ငါ မင်းကို စိတ်ပူစေမိလို့ စိတ်မကောင်းပါဘူး"
"အရင်မှီထိုင်လိုက်ဦး အဖေ။ ကျွန်တော် အိမ်ဖော်တွေကို ဆန်ပြုတ်ယူလာခိုင်းလိုက်မယ်"
"မင်း ဒီကို အပြေးပြန်လာရတာ မင်း ကျောင်းစာကို မထိခိုက်ဘူးလား"
"အဲ့ဒါက အပြီးသတ်နေပါပြီ။ ကိစ္စမရှိပါဘူး"
အဲ့ဒါက ဘယ်သူမို့လဲ။ ရှုဟိန်လေ။ သူက ကိစ္စမရှိဘူးလို့ပြောရင် တကယ် ကိစ္စမရှိလို့ပဲပေါ့။
ဒီစကားကိုကြားတော့မှ ရှုချိန်က စိတ်ချလက်ချ ခေါင်းအုံးကို မှီလိုက်နိုင်တော့သည်။ ရှုဟိန်က ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း သူ့အဖေကို စိတ်ပူလို့ ဆေးရုံကို သယ်သွားပြီး တကိုယ်လုံးကို စစ်ဆေးပေးပြီး ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုမှ အိမ်ကို ပြန်ခေါ်လာသည်ဆိုတာကို ရှုချိန် မသိပေ။ အိမ်သို့ပြန်ရောက်ချိန်မှာ ရှုဟိန်က အစီရင်ခံစာအားလုံးကို ကြည့်ပြီးလေပြီ။
"အဖေ နေကောင်းပါတယ်။ နည်းနည်းအားနည်းနေရုံပါ"
ရှုချိန်က ပြောလိုက်သည်။ အောက်ထပ်ကို ရှုဟိန်က စာပို့ပြီး ဆန်ပြုတ်လာပို့ခိုင်းလိုက်သည်။ ရှုချိန်က ဆန်ပြုတ်သောက်နေချိန်မှာ ရှုဟိန်က အိပ်ယာဘေးမှာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်နေသည်။ သားအဖ နှစ်ယောက် စကားမပြောကြပေမယ့် သူတို့ကြားကလေထုက သဟဇာတဖြစ်ကာ အခြေနေက အေးချမ်းလို့နေသည်။
ရှုချိန်က ဆန်ုပြုတ်တစ်ဝက်ကုန်ချိန်မှာ ဆက်မစားနိုင်တော့ပေ။.
"အဖေ အခုမှ အိပ်ယာနိုးလာတာ။ သိပ်မဆာသေးဘူး.... သူမ .. ထွက်သွားပြီလား"
"ထွက်သွားပြီ..."
"ဒါကို နင်နင်မသိအောင် ငါတို့ ခဏထားထားရအောင်။ စာမေးပွဲနီးနေလို့ သူ့ကို စိတ်အနှောက်ယှက်မဖြစ်စေချင်ဘူး"
"ကျွန်တော် ကြည့်ပြီး စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ် အဖေ။ စိတ်မပူပါနဲ့"
'စီစဉ်လိုက်မယ်' ဆိုတဲ့စကားလုံးကို ကြားလိုက်ရချိန်မှာ ရှုချိန်၏စိတ်နှလုံးထဲ နာကျင်သွားခဲ့သည်။ ရှုဟိန်က သွေးအေးပြီး အရမ်းရက်စက်လွန်းသည်။ သူက ချင်ယွိကျိုးကို တခုခု မလုပ်လောက်ဘူး မဟုတ်လား။
ရှုချိန်က ပါးစပ်လှုပ်လိုက်ပေမယ့် ဘာမှတော့ ထုတ်မပြောခဲ့ပေ။ ငါ သူမကို ချစ်ပေမယ့် သူမက မကောင်းတဲ့အရာကို သင်ယူပြီး အိမ်ထဲမှာ မွှေနေခဲ့တယ်။ ငါ အလောင်းမြေကျတဲ့အထိ သူမကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်သင့်တော့ဘူး။ ဒီဟာကို ရှုဟိန်ကိုလွှဲပြီး လုပ်ခိုင်းတာ ပိုကောင်းလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် သူမနဲ့ ရှုနင်ကြားက ပတ်သတ်မှုက သားအမိ ဆက်ဆံရေးရှိနေသေးလို့ ရှုဟိန်က သိပ်ပြင်းပြင်းထန်ထန် မလုပ်လောက်ဘူးလို့ ရှုချိန် မျှော်လင့်မိသည်။ ရှုချိန် အထင်မှားသွားခဲ့သည်။ ရှုဟိန်က နင်နင်နှင့် ချင်ယွိကျိုးကြာက သံယောဇဉ်ကို အကြိမ်ကြိမ်စမ်းသပ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် ရှုနင်က ချင်ယွိကျိုးကို မုန်းတယ်လို့ ရှုဟိန်ကို ပြောပြခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ မုန်းတယ်ဆိုတာ တကယ်တော့ လျှော့ပြောထားတာဖြစ်သည်။ ရှုနင်က သူ့ရဲ့ပြင်ပက လုပ်ငန်းမှန်သမျှကို ချင်ယွိကျိုးနှင့် လုံးဝကင်းရှင်းအောင်လုပ်ခဲ့တာ သက်သေပဲ။ ဒါကိုသိလို့ ရှုဟိန်က သူမကို ခုလို ပြတ်သားစွာ ရှင်းထုတ်လိုက်တာဖြစ်သည်။
ချင်ယွိကျိုးက အရှက်ကင်းမဲ့စွာနဲ့ ရှုမိသားစု ဘိုးဘွားပိုင်အိမ်ကြီးရဲ့ ခြံတံခါးဝနားမှာ ရစ်သီရစ်သီသွားလာပြီး အထဲ ဝင်နိုင်ရန် ကြိုးစားနေသည်။ ဒီဖြစ်ရပ်က အတင်းအဖျင်း ဂျာနယ်တွေရဲ့သတင်းထောက်ကို ဆွဲဆောင်သလိုဖြစ်ကာ သူမရဲ့ဖရိုဖရဲပုံကို ဓါတ်ပုံရိုက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ ရှုဟိန်က ဒီကိစ္စကိုဖြေရှင်းဖို့ ထွက်လာရခဲ့သည်။
ရှုဟိန်က လူလွှတ်ကာ သူမကို ဒီက ထွက်သွားခိုင်းလိုက်သည်။ တကယ်လို့ သူမ ထွက်မသွားလျှင် ရှုယောင်းကို လှေကားပေါ်ကနေ ပစ်ချမည်ဟု ပြောခိုင်းလိုက်သည်။
သူမသည်အလွန်အံ့အားသင့်သွားပြီး သူမရဲ့သားအတွက် စိတ်ပူ ဒေါသထွက်ကာ မျက်လုံးက သွေးရောင်ရဲလာခဲ့ပေမယ့် ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ပဲ လက်ဗလာနှင့် ခြံရှေ့မှ ထွက်သွားရတော့သည်။
ရှုချိန်က ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီးနောက် ဆေးသောက်ကာ နွမ်းနယ်စွာ ပြန်အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ရှုဟိန်က အဖေ့ကို အိပ်ယာထက်လှဲအိပ်နိုင်အောင် ကူပေးပြီးစောင်ခြုံပေးလိုက်သည်။ ရှုချိန်အိပ်ပျော်သွားချိန်မှာ ရှုဟိန်က ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး ကွန်ပြူတာကို ဖွင့်ကာ သူ့အလုပ်ကို စတင်လုပ်တော့သည်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မြို့တော်မှာရှိနေတဲ့ ရှုနင်က သတင်းရသွားပြီး မျက်မှောက်ကြုတ်ကာ စာပို့ပြီး အဖေကိုမေးလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းမရှိတဲ့လူရယ်လို့ ဘယ်မှာရှိလို့လဲ...
ဒါပေမယ့် တဖက်ကနေ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ အကုန်အဆင်ပြေတယ်လို့ ပြန်စာရောက်လာသဖြင့် ရှုနင် သေချာသိသွားလေပြီ။ တကယ်ပဲ သူ့အမေက ပြသနာကောင်းကောင်းရှာခဲ့ပြီး ဒီသတင်းကို သူ့ဆီမရောက်အောင် ဖုံးထားသူက သူ့အစ်ကို ဆိုတာ သေချာသွားပြီ။
ချင်ယွိကျိုးက သူ့အစီစဉ်ကို ပူးပေါင်းပါဝင်ပြီး အောင်မြင်စေခဲ့ပြီလား...
ရှုနင်က ပထမ သူ့ဖုန်းကို တစ်ယောက်ယောက်က တခုခုလုပ်ထားသည်ကို သံသယမဝင်ခဲ့ပေ။ ဒါပေမယ့် အခုလို ဖြစ်ပျက်အပြိး ချင်ယွိကျိုးက သူ့ကို ဖုန်းခေါ်မလာတော့ မသင်္ကာဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် သူ့ဖုန်းကို ယူကြည့်လိုက်တော့ ချင်ယွိကျိုးဖုန်းနံပါတ်ကို Block ထားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ရှုချိန် သံသယမဝင်စေရန် ချင်ယွိကျိုးက သူမကိုယ်တိုင် ရှုနင်ကို မဆက်သွယ်ပဲ သူမရဲ့လူယုံ ကျန့်ဖုန်းကတဆင့်ပဲ ဆက်သွယ်ခဲ့သည်။ ကျန့်ဖုန်းလည်း သူ့ကို လျှို့ဝှက်ပြီးသာ ဆက်သွယ်ခဲ့သည်။ အခုတော့ သူတို့က သူ့ကို မဆက်သွယ်နိုင်တော့ဘူး။ ကံတရားက လူမိုက်တွေကို မျက်နှာသာမပေးတော့ဘူးပဲ...။
သူတို့က ကျွန်တော့်ကိုမသိချင်လည်း ထားလိုက်ပါတော့။ မကြာခင် သူ့အသက် 17 နှစ်ပြည့်သည့် မတ်လ ၁၇ ရက်ရောက်ဖို့ ရက်တချို့သာလိုတော့သည်။ အဲ့အချိန်နီးမှ အိမ်ကို ပြန်သွားရင်း အကုန်သိရမှာပဲလေ။
ရှုနင်က ရှုချိန်ကို ဘယ်လိုလုပ်နေသလဲလို့မေးဖို့ စာတိုပို့လိုက်ပြီး အနားယူလိုက်သည်။ ရှုနင်က ဘယ်လောက်ပဲ ဉာဏ်ထက်ပါစေ..သူ့အကိုကြီးကို အနှောက်ယှက်ပေးသည်အထိတော့ မလုပ်ပေ။ သူက ရှုဟိန်ကို ဘယ်တော့မှ မနိုင်နိုင်ဘူးမဟုတ်လား။
ရှုဟိန်က သူ့အဖေကိုယ်စား လုပ်ငန်းတွေကို အားလံးုကိုင်တွယ်နေသောကြောင့် ရှုလုပ်ငန်းက စနစ်တကျ ဆက်လက်လည်ပတ်ကာ ကောလဟာလတွေကို ငြိမ်သွားစေသည်။ ဘယ်သူမှ နောက်ကွယ်ကနေ ရှုဟိန်က စီမံနေသည်ကို မသိကြပေ။
နင်နင်က သူ့အဖေဖုန်းထဲကို စာပို့လိုက်တော့ ရှုဟိန်က အဖေ့လေသံတုပကာ စာပြန်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ညီလေးက တကယ့်ကို ထက်မြက်တဲ့နှာခေါင်းရှိပြီး သတင်းရမြန်တာပဲ။ သူ မှန်းဆမိနေပြီ ဆိုပေမယ့် ရှေ့ဆက် တိုးမလာခဲ့ပေ။ ညီလေးလေးက အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်လို့ ရှုဟိန်က တွေးနေသည်။
*-*
ထိုညတွင် ကျောက်တုန်းသည် ရှုနင်ကို အပြင်မှာ ကစားဖို့ ခေါ်ခဲ့သည်။ ခန်းမတစ်ခုလုံး မြူးကြွသည် ဒစ်စကိုတီးလုံးသံနှင့် ခုန်ပေါက်နေသည့် လူအုပ်ကြီးတို့ဖြင့် ပြည့်နေသည်။ ကျန်းချီသည် ဒီအခွင့်ရေးကို အလွတ်မခံပဲ အုပ်စုလိုက် ခုန်ပေါက်ကနေရင်း ရှုနင်ကို လက်ယမ်းပြကာ ခေါ်လိုက်ပေမယ့် ရှုနင်က ပြုံးရုံသာ ပြန်ပြုံးပြခဲ့သည်။ အေးဆေးတည်ငြိမ် သယောင်ထင်ရသည့် ထျန်းကျားဟွေ့သည်ပင် တက်ကြွသည့် ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။ ဝမ်ချုံးကတော့ ရှုနင်ဘေးကို ကပ်နိုင်မည့် အခွင့်ရေးကို ချောင်းကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။
ကျောက်တုန်းက ရှုနင်ရဲ့ဖန်ခွက်ထဲကို ဖျော်ရည်ထပ်ဖြည့်ပေးကာ ဖရဲသီးကို ယူပေးရင်းပြောခဲ့သည်။
" လူတိုင်းမှာသူတို့ရဲ့ရည်မှန်းချက်တွေရှိကြတယ်။ ဒါကြောင့် ငါ မင်းကို အတင်းအကျပ် မပြောတော့တာပဲ။ ငါ မကြာခင် အင်္ဂလန်နိုင်ငံကို သွားတော့မည်။ အဲ့ဒီက ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို အောင်သွားရင် ငါ အဲ့ဒီမှာ 3 နှစ်လောက် ပညာသင်နေပြီး ပြန်လာနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ လာမယ့် လတွေမှာ ငါ့ ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအတွက် ငါ အလုပ်ရှုပ်လာတော့မယ်။ ငါတို့ ထပ်တွေ့ဖို့မလွယ်လောက်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီအစ်ကိုကြီးက မင်းအတွက် အသက် 18 နှစ်ပြည့် မွေးနေ့ကို ကျင်းပပေးချင်တယ်။ ဘယ်လိုလဲ...."
"ကောင်းသားပဲ။ မတ်လ 15 ရက်နေ့လုပ်လိုက်တာပေါ့"
16 ရက်နေ့မှာ သူက C မြို့တော်ကို ပြန်ပြီး 17 ရက်နေ့ သူ့မွေးနေ့မှာ သူ့အစ်ကိုကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း မွေးနေ့ကို ဖြတ်သန်းပြီး Pa pa pa လုပ်ရမယ်လေ။ သူ့အကိုကြီးခမျာ..ဘယ်လောက်သနားဖို့ကောင်းလိုက်သလဲ။ သူ အသက် မပြည့်မချင်း သူ့ပေါင်ကြားထဲကိုပဲ ထိုးထည့်နေရရှာတယ်။ အခုတော့ 17 နှစ်ပြည့်ပြီးရင်တော့ တကယ့်တကယ် ချစ်တင်းနှောတာကိုလုပ်နိုင်တော့မယ်...အကိုကြီးရဲ့အံချီးဖွယ် ရတနာကြီးကို သူ တကယ်ပိုင်ဆိုင်နိုင်တော့မယ်။
(အိုလမို...နင်နင်ရယ်... နည်းနည်းလေး ဟန်ဆောင်ပါဦး....>o<)
ဝမ်ချုံးအိမ်သာက ပြန်လာချိန်မှာ ကျောက်တုန်းက ရှုနင်ရဲ့နားနားကပ်ကို တိုးတိုး တိုးတိုးပြောကာ တခုခုကို ပျော်ရွှင်စွာ တိုင်ပင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ရှုနင်ကို ဆွဲဆောင်ရန် ဝမ်ချုံးအကြံရလိုက်ပြီး ထျန်းကျားဟွေ့ကို ပထုတ်ရန် အကြံဖြင့် မေးလိုက်သည်။
"သွားမကဘူးလား"
"မင်းရူးနေလား။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို ပစ်ထားပြီး သွား ကရမှာလား"
ထျန်းကျားဟွေ့က ပြန်ဖြေခဲ့သည်။
ဝမ်ချုံးက ခေါင်းငုံ့လိုက်ကာ စပျစ်သီးတစ်တွဲကို ယူပြီး စားနေရင်း ရင်ထဲကနေ တိတ်တဆိတ် စောဒကတက်လိုက်မိသည်။ ထျန်းကျားဟွေ့က မာန်တက်လွန်းလှတယ်။ သူ့ကိုယ်ကိုယ် အရမ်းအထင်ကြီးပြီး သူ့ကို အာရုံစိုက်လာစေဖို့ တခြားလူကို နှိမ့်ချစော်ကားဖို့ ဝန်မလေးပေ။ ဒါကြောင့် ဝမ်ချုံးက ဉာဏ်ရည်သိပ်မထက်တဲ့ ကျန်းချီလိုလူနားမှာပဲ ကပ်နေနိုင်သည်။ အခု ကျန်းချီက ကော်ကျိဆိုသည့် လူနဲ့ စကားပြောပြီးနောက် သူ့ဦးနှောက်က ပိုတုံးသွားသလို ခံစားနေရသည်။ ကော်ကျိ ဆိုတာ ဘယ်သူလဲ။ ဒီလူက နှစ်လိုဖွယ်ရုပ်ရည်နှင့် ဖော်ရွေသည့် အပြုံးကို မျက်နှာထက်မှာ ဆင်မြန်းထားပေမယ့် တကယ်တော့ သူက အသက် 10 နှစ်လောက်ကတည်းက ဒီလို အန္တာရာယ်များသည့် ဘားတွင် ကျင်လည်နေသူဖြစ်သည်။ သူက တရားမဝင်လုပ်ငန်းများမှာလည်း ပါဝင်ပတ်သတ်သည်ဟု ကြားဖူးသည်။
ကော်ကျိက ရှုနင်ကို အထူးဂရုစိုက်ပုံတော့ရသည်။ သူက ရှုနင်ကို လာစကားပြောပြီး ခင်မင်နေကြပုံကို တွေ့တော့ ဝမ်ချုံးု အဲ့သြသွားခဲ့သည်။ ရှုနင် သည်သူနှင့် ပတ်သက်၍ တစ်ခုခုပြောခဲ့သောကြောင့် ထိုလူနှင့် ရင်းနှီးသောမိတ်ဆွေများ သာဖြစ်ဟန်တူသည်။
သူတို့ ဘားထဲမှာ ကစားနေစဉ် ကျန်းချီက ကံဆိုးကာ သူပဲ ဆက်တိုက်မဲကျကာ ကော်ကျိတိုက်သည့်အရက်ကို သောက်နေရပြီး နောက်ဆုံး ပါးစပ်ကို လက်နှင့်အုပ်ကာ အန်ဖို့ အိမ်သာကို ပြေးရတော့သည်။ ဒီလိုဖြစ်ရပ်က အလွန်ရှက်စရာ ကောင်းသည်။ သို့သော် ထျန်းကျားဟွေ့သည်မည်သည့် ကံကြမ္မာဆိုးမှ မကျခဲ့ပါ၊ သူသည်အလွန်တာ ၀ န် ကျေပမေယ့် သူတို့စိတ်ကျေနပ်အောင်လုပ်တဲ့အခါ သူကနှိမ့်ချမှု မရှိဘူး။ သူလည်း သူတို့ကိုကောင်းကောင်း သဘောကျစေခဲ့တယ်။ ထျန်းကျားဟွေ့သည် အရင်ဘဝက ရှုနင်ကို ကပ်ကာ အကျိုးမြတ်များစွာရခဲ့ပြီး ရှုနင် နိမ့်ကျသွားချိန်တွင် အဆက်ဖြတ်ကာ ရှုနင်ကို ခွေးတစ်ကောင်လိုပဲ ဆက်ဆံခဲ့သည်။
ရှုနင်သည် မျက်လုံးကျဉ်းကာ ထျန်းကျားဟွေ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကော်ကျိ ၏ နူတ်ခမ်းထက်တွင် အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာပြီး သူသည်အခြားဂိမ်းတစ်ခုသို့ပြောင်းလိုက်သည်။
ဝမ်ချုံးသည်အမြဲတမ်း ထွက်ခွာသွားပြီး ဂိမ်းထဲမှာ အမြဲ မပါ ၀ င်နိုင်ပေ။ သူသည်စကားမပြောလိုသကဲ့သို့ မဟုတ်သော်လည်း သူ့ကို ဘယ်သူမှ အရေးမစိုက်သဖြင့် စကားပြောခွင့်မရသလိုဖြစ်နေသည်။
ရှုနင်က အသွင်ပြင်များကို နှိုင်းကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဝမ်ချုံးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အဆင့်အတန်း အမြင့်ဆုံးဖြစ်တယ်ဆိုတာကို သတိပြုမိသည်။ သူဟာပိုပြီးချောမောလှပပြီး ဆွဲဆောင်မှုအရှိဆုံးသူဖြစ်လာသည်။ အမှန်တကယ်စံပုံစံလို့ ဖော်ပြနိုင်သည်။
ဝမ်ချုံးသည် ချင်းမင်၏ ဆက်သွယ်မှုကို ဆက်တိုက်ငြင်းကာ ထောင်ချောက်ထဲ ထပ်မဝင်လာလို့ ရှုနင် စိတ်ပျက်နေမိသည်။ ဒါပေမယ့် အရေးမပါသည့် အရံဇာတ်ကောင်အတွက် သိပ်တော့ စိတ်မပူပေ။ ဒါပေမယ့် သူ့ကို တကြည့်ကြည့်နှင့် နီးစပ်အောင် လုပ်ကာ အမြင့်ကို တွယ်တက်ချင်နေသည့် ဝမ်ချုံုးကြောင့် စိတ်အနှောက်ယှက်တော့ဖြစ်လာသည်။ ဒါကြောင့် အရံဇာတ်ကောင်လေးကို ဒီကို ပါအောင် ခေါ်လာရတာကာ ရည်ရွယ်ချက် ၂ ခုကြောင့်ဖြစ်သည်။
ပထမက သူက ပြဇာတ်ကောင်းကောင်းကြည့်ချင်လို့နှင့် နောက်တချက်က ဝမ်ချုံးကို ဒီအရာတွေရဲ့ အရသာကို ပေးသိစေချင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။
အဲ့ဒီ့နဲ့အတူ ဒီနေ့၏အခြားဇာတ်ကောင်များမှာ ဟုန်ရှင်းမင်းသား ဟုန်လွေ့ ဖြစ်သည်။
လှေကားထစ်များပေါ်လျှောက်လှမ်းနေသည့်ချမ်းသာကြွယ်ဝသော ဟုန်ရှင်း မင်းသားသည်အပြုံးမျာဖြင့်မျက်နှာတစ်ခုလုံး လင်းထိန်နေသည့် ဘားမန်နေဂျာကို ဘေးကို တွန်းဖယ်လိုက်သည်။
"အိုး...အို ~ သခင်လေး ရောက်ပြီ။ကျေးဇူးပြုပြီး အမြန်အပေါ်ထပ်ကို ကြွပါခင်ဗျာ!"
"ဘယ်သူတွေက ဒီနေ့မှာ လာကစားနေကြတာလဲ။ ငါ သိချင်တယ်"
မန်နေဂျာသည် မလွဲသာပဲ အောက်ထပ်တွင် ကျောက်တုန်း ဆိုသည့် သူဌေးသားသခင်လေးတွေ ရောက်လာပြီး ပျော်နေကြသည်ဟု ဖွင့်ပြောလိုက်ရသည်။ ဟုန်ရှင်းမင်းသားက မျက်ခုံးပင့်ကာ ရှုနင်ဆိုတဲ့ တစ်ယောက်ပါသလားဟု မေးလိုက်သည်။
"ဒါက ...... "
မန်နေဂျာ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေစဉ် တန်းလန်းမှာ စားပွဲထိုးတစ်ယောက်က သူ့နားကိုကပ်ပြီး မန်နေဂျာကို ဆက်မပြောနိုင်ခင် တီးတိုး တစ်ချက်ပြောလိုက်တယ်။
"ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်၊ အောက်ထပ်မှာ သူလည်း ကစားနေတယ်၊ ဒါကို သခင်လေး စိတ်မပူပါနဲ့။ သူတို့ အပေါ်ထပ်ကို လာမရှုပ်စေရပါဘူး။ သခင်လေး စိတ်ချလက်ချ အနားယူနိုင်ဖို့ ဒီဘက်ကို ကြွပါခင်ဗျာ"
ဒါပေမယ့် ဟုန်လွေ့က ချက်ချင်း အောက်ကို ဆင်းသွားသဖြင့် မန်နေဂျာက နားမလည်နိုင်ဖြစ်လာသည်။ ဟုန်ရှင်းမင်းသားက အောက်ထပ်က ကခုန်နေသည့် လူငယ်အများစုကို ကျော်ဖြတ်ကာ သခင်လေးတစ်ယောက်ဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ် လျှောက်လာခဲ့သည်။
ထိုအချိန်က ရှုနင် သည်အတွင်းအကျဆုံးထိုင်ခုံတွင်ထိုင်နေသည်။ စားပွဲအလယ်ဗဟိုတွင် ခရစ်စတယ်နှင့် ပြုလုပ်ထားသည့် တန်ဖိုးကြီး အရက်ပုလင်းများနှင့် စားစရာများကို တင်ထားသည်။ လူတွေအကုန်က ဟုန်ရှင်းမင်းသား ဟုန်လွေ့ရဲ့ပုံစံကြောင့် ထိတ်လန့်နေကြပေမယ့် ကျောက်တုန်းက မျက်နှာပေါ်မှာ ဘာအမူယာမှ မပြပေ။
ဟုန်မိသားစုက နိုင်ငံရေးသြဇာအာဏာရှိသည့်အကောင်ကြိးကြီးတွေနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး တရုတ်ပြည်မှာ အင်အားအကြိးဆုံး ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းစုကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီး ဘယ်သူ့ကိုမဆို အလွယ်တကူ နင်းချေပစ်နိုင်သည်။ ဒီလို အကောင်ကြိးကြီးက ဘာကြောင့် သူတို့ဆီကိုရောက်လာတာလဲ။
ကျောက်တုန်းက ထရပ်ကာ နူတ်ဆက်လိုက်သည်။
"အကိုဟုန်က ဒီနေရာမှာ ဘာလာလုပ်တာလဲဗျ"
"င့ါသူငယ်ချင်းလေးက သောက်နေသလားဆိုတာ လာကြည့်တာကွ..."
ဟုန်လွေ့က ရှုနင်ကို မျက်လုံးချင်းဆိုင် စိုက်ကြည့်ကာ ဂုဏ်မောက်ဟန်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။
"ကား ကဘယ်လိုလဲ"
"အကိုကြီးက ကျွန်တော့်ကို ဟာသလုပ်ဖို့ ဒီကို လာတာပေါ့လေ"
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့စကားက လျှို့ဝှက်ကာ ကျောက်တုန်းအပါအဝင် အခြားလူတွေ နားမလည်ကြပေ။ ဝမ်ချုံး၏မျက်နှာက ဖြူယော်ကာ လက်တွေ တုန်နေပေမယ့် ကလပ်ထဲ မီးရောင်မှိန်လို့ ဘယ်သူမှ သတိမထားမိကြပေ။
ဟုန်လွေ့သည်ရွှင်လန်းစွာဖြင့်ကျယ်လောင်စွာရယ်လိုက်ပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင်လူတိုင်းက ရှုနင် အတွက်ချွေးထွက်လာ သည်။ ကျောက်တုန်းက ရှုနင်ဘေးတွင် ထိုင်နေစဉ် ရှုနင်၏အဝတ်ကို မသိမသာဆွဲကာ သတိပေးလိုက်သည်။ ဟုန်လွေ့က မျက်လုံးတချက်ဝေ့လိုက်စဉ် ဝမ်ချုံးကို သတိထားလိုက်မိသည်။
သန်မာတဲ့ ဒီ bottomလေးရဲ့ အရသာက အတော်လေးကို ကောင်းပြီး အရင်တခါက သူ လုပ်ရတာ မဝသေးပေ။ မမျှော်လင့်ပဲ ဒီကောင်လေးကို ဒီမှာ ထပ်ဆုံလိုက်ရသည်။
ဟုန်လွေ့က ဝမ်ချုံးကို တပ်မက်ဟန်ကြည့်သည်ကို မဖုံးကွယ်ခဲ့ပေ။ သူက ယောကျာ်လေးတွေကို နှစ်သက်တယ်ဆိုတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ကျော်ကြားသူုဖြစ်သည်။
"ငါတို့ နည်းနည်းပါးပါး သောက်ပြီး ပျော်စရာ အတိတ်အကြောင်းကိုပြန်ပြီး စားမြုံ့ပြန်ပြီး ပြောရအောင်။ "
"စားမြုံ့ပြန်ပြောသည်" ဆိုသည့် အသုံးနှုန်းကို ကြားလိုက်ရတော့ ဝမ်ချုံး၏မျက်နှာထက်တွင် အရမ်းကို ကြောက်သည့် အမူယာပေါ်လာခဲ့သည်။
"သခင်လေး လူမှားနေတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ် "
ကျောက်တုန်းနှင့် လူအားလုံးအကြည့်အောက်တွင် ဟုန်ရှင်းမင်းသားက မောက်မာထောင်လွှားစွာ လုပ်ချင်တာ လုပ်မည်မဟုတ်ဟု ဝမ်ချုံးက ထင်ခဲ့ပေမယ့် သူ မှားသွားခဲ့သည်။
တကယ်လို့ ရှုနင်သာ ဝမ်ချုံးကို ကူညီချင်ရင် မလွဲသာပဲ ကျောက်တုန်းက ဟုန်လွေ့ကို ဝင်တားရလိမ့်မည်။ ဒါပေမယ့် ရှုနင်က အေးဆေးစွာကြည့်နေချိန် ဟုန်လွေ့က သူ့ကိုယ်ရံတော်ကို အချက်ပြကာ လူအားလုံးအကြည့်အောက်တွင် အပေါ်ထပ်ကို အတူသောက်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်။
ဝမ်ချုံးက လိုက်ပါရန် မဝံ့မရဲဖြစ်နေသည်။ သူသည်အလွန်အရှက်ရကာ သူ၏နှုတ်ခမ်းကိုလှုပ်ပြီး ရှုနင်ကို အကူညီတောင်းဟန်ကြည့်လိုက်ပေမယ့် ရှုနင်က သူ့ကိုငြိမ်းချမ်းသောအကြည့်ဖြင့်စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။
ဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။
ဝမ်ချုံး ဘာဆက်လုပ်ရမည် မသိတော့ပေ။ သူက ဆူညံမှုကိုလုပ်သင့်သလား။
ထိုအချိန် ဟုန်ရှင်းမင်းသား၏ ကိုယ်ရံတော်က သူ အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်ဆောင်ခဲ့သည်။ သူ့ခါးကို မာကြောသော အရာတစ်ခု လာထောက်သဖြင့် ဝမ်ချုံးက မငြင်းဝံ့ပဲ အသာတကြည်လိုက်ခဲ့ရသည်။
ကျောက်တုန်းနှင့် အခြားသူများသည်ဆက်လက်စားသောက်ပြီးနေခဲ့သော်လည်း လုံးဝထိခိုက်မှုမရှိခဲ့ပါ။ ဝမ်ချုံး မကောင်းတဲ့အချိန်တွေ ကြုံနေရလို့ ရှုနင်က အရမ်းကို စိတ်လက်ရွှင်လန်းနေခဲ့သည်။
အရင်ဘဝက သူ့ကို ဟန်ဆောင်ချစ်ပြကာ သူ့ငွေကြေးကို ဆက်တိုက်အသုံးပြုခဲ့ပေမယ့် သူ နိမ့်ကျကာ ထောင်ကျနေချိန် သူ့သူူငယ်ချင်းကို ချက်ချင်းပြောင်းတွဲကာ ထောင်ထဲထိ လာရောက်စော်ကားခဲ့သည့် ဝမ်ချုံး အခုလိုဖြစ်တာက သူ့ကို နည်းနည်း စိတ်ကျေနပ်စေသည်။
ခံနိုင်ရည်ထက် ကျော်လွန်သည့် ကြမ်းတမ်းရက်စက်သည့် ဟုန်ရှင်းမင်းသားနှင့် ညတစ်ညကို ဖြတ်သန်းပြိးချိန်မှာ ဝမ်ချုံးက သတိလစ်သွားပြီး သူ့အနောက်ပေါက် သွေးအနည်းငယ်ဆင်းလာသည်။ ဟုန်လွေ့သည့် ခေါင်းမာကာ အရမ်းကို ငြင်းဆန် ရုန်းကန်ခဲ့သည့် ကောင်လေးကို စားသောက်ပြီး ကျေနပ်စွာဖြင့် နူတ်ခမ်းကို သပ်လိုက်ကာ အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
"ကျူးနျန့်...ဒီကောင်လေးကို ခေါ်လာခဲ့.."
ရက်အနည်းငယ်အကြာတွင် ရှုနင်သည် သူ့အတွက် ကျောက်တုန်းလုပ်ပေးသည့် ပါတီပွဲသို့တက်ရောက်ခဲ့ပြီး နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် လေယာဉ်ပေါ်တက်ကာ အကိုကြီးရှိနေသည့် C မြို့တော်ဆီကို အမြန် ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
(အသက် 17 နှစ်ပြည့်ပြီ။ ဘာသာပြန်သူနဲ့ စာဖတ်သူတွေ စောင့်နေကြတဲ့ တကယ် pa pa pa ကို ဖတ်ရတော့မှာပါ... ခွေးစာတွေ တစ်ဝကြီး စားရအောင် ပြင်ထားကြပါ...ဟဲ..ဟဲ... အိုး..ဗိုက်ဆာလာပြီနော...)
**-**
Chapter (106)_ အကိုႀကီးဆီ အေရာက္လာၿပီ..
ဒါေပမယ့္ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီအတိုင္း ထြက္သြားမွာတဲ့လဲ... ဒါက သူမ တစ္ဘဝလုံး ႀကံစည္ထားခဲ့တာေလ။ ဒီရႈလုပ္ငန္းစုႀကီးကို အပိုင္စီးႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာ သူမ ဘဝရဲ႕အိပ္မက္၊ သူမရဲ႕တြန္းအားပဲ။ သူမသား ရႈေယာင္းအတြက္ သူမ ဒီေနရာကို ကုတ္ကပ္ထားႏိုင္မွာျဖစ္မည္။
ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားက ခ်င္ယြိက်ိဳးကို အတင္းဆြဲေခၚၾကေပမယ့္ သူမက ရႈခ်ိန္၏ ေျခေထာက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကာ အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးၿပီး အသနားခံေနခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြက သူမကို အတင္းဆြဲေခၚရလို႔ သူမရဲ႕အဝတ္ေတြစုတ္ၿပဲကုန္ေပမယ့္ သူမက ရႈခ်ိန္၏ေဘာင္းဘီစကို လုံးဝ လြတ္မေပးေပ။ ေနာက္ဆုံး ကိုယ္ရံေတာ္ေတြက သူမရဲ႕ေျခေထာက္ကေန တ႐ြတ္တိုက္ဆြဲကာ အိမ္အျပင္ကို ထုတ္လိုက္ခ်ိန္ သူမက ၾကမ္းခင္းေကာ္ေဇာေတြကို လက္ႏွင့္ အတင္းကုတ္ဆြဲထားရာ လက္သည္းေတြ က်ိဳးပဲ့ၿပီး ေသြးထြက္ကုန္သည္အထိျဖစ္သည္။
သူမက ေသမလို စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ငိုရင္း အိမ္အျပင္ကို ထုတ္ခံလိုက္ရခ်ိန္ ရႈခ်ိန္၏ မ်က္လုံေတြ ေမွာင္မည္းလာၿပီး သတိလစ္လဲက်သြားခဲ့ေတာ့သည္။
ဒီအျဖစ္ပ်က္မွာ ဘယ္သူမွ အႏိုင္မရခဲ့ဘူး။ ရႈခ်ိန္ သတိလစ္သြားခဲ့သည္ကို ၾကားေတာ့ ရႈဟိန္က ခ်က္ခ်င္း အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့သည္။ ရႈခ်ိန္ သတိရလာခ်ိန္မွာ ေနာက္တေန႔မနက္ပင္ျဖစ္ေနေလၿပီ။
ရႈဟိန္က သူ႔အေဖကိုဂ႐ုစိုက္ရင္း ကုမၸဏီလုပ္ငန္းအားလုံးကို အိမ္ကေန အုပ္ခ်ဳပ္ ကိုင္တြယ္ခဲ့သည္။ သူသည္ငယ္စဥ္က ႏူးညံ့လြန္းသည့္ ရႈနင္ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ဖူးသည့္အေတြ႕အႀကဳံကို ေက်းဇူးတင္ရမည္။ အခု အိပ္ယာထဲ လဲေနသည့္ သူ႔ဖခင္ကို ေကာင္းေကာင္းျပဳစုေပးတတ္ေနၿပီ။ ရႈဟိန္က သူ႔ပေထြးရဲ႕အျဖစ္ကို စာနာနားလည္ေပးႏိုင္ပါသည္။ သူတို႔လက္ထပ္တာက မွားယြင္းမႈေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေတာင္ သူ႔အတြက္ေမြးေပးခဲ့သည့္ မိန္းမအေပၚ သူ႔ရဲ႕တြယ္တာမႈက အေတာ္ကို နက္ရႈိင္းေလာက္သည္။ ရႈခ်ိန္က ဒီမိန္းမေၾကာင့္ သူ႔ဖာသာနာက်င္ေအာင္ မလုပ္ေလာက္ဘူးလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲေလ။
"ဟိန္ဟိန္?"
ရႈခ်ိန္က သူ႔ေရွ႕က လူက ဘယ္သူဆိုတာ ေသခ်ာျမင္လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထထိုင္ရင္း ေခၚလိုက္သည္။ ရႈဟိန္က ခ်က္ခ်င္းပင္ ရႈခ်ိန္နားကို ေရာက္လာၿပီး ေက်ာေနာက္တြင္ ေခါင္းအုံးကို ခုေပးကာ မွီထိုင္ေစလိုက္ခ်ိန္မွာ ရႈခ်ိန္က သူ႔သားႀကီး၏မ်က္လုံးကို အၾကည့္လြဲကာ စိတ္မေကာင္းစြာ ေျပာလိုက္သည္။
"ငါ မင္းကို စိတ္ပူေစမိလို႔ စိတ္မေကာင္းပါဘူး"
"အရင္မွီထိုင္လိုက္ဦး အေဖ။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ေဖာ္ေတြကို ဆန္ျပဳတ္ယူလာခိုင္းလိုက္မယ္"
"မင္း ဒီကို အေျပးျပန္လာရတာ မင္း ေက်ာင္းစာကို မထိခိုက္ဘူးလား"
"အဲ့ဒါက အၿပီးသတ္ေနပါၿပီ။ ကိစၥမရွိပါဘူး"
အဲ့ဒါက ဘယ္သူမို႔လဲ။ ရႈဟိန္ေလ။ သူက ကိစၥမရွိဘူးလို႔ေျပာရင္ တကယ္ ကိစၥမရွိလို႔ပဲေပါ့။
ဒီစကားကိုၾကားေတာ့မွ ရႈခ်ိန္က စိတ္ခ်လက္ခ် ေခါင္းအုံးကို မွီလိုက္ႏိုင္ေတာ့သည္။ ရႈဟိန္က ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔အေဖကို စိတ္ပူလို႔ ေဆး႐ုံကို သယ္သြားၿပီး တကိုယ္လုံးကို စစ္ေဆးေပးၿပီး ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုမွ အိမ္ကို ျပန္ေခၚလာသည္ဆိုတာကို ရႈခ်ိန္ မသိေပ။ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ရႈဟိန္က အစီရင္ခံစာအားလုံးကို ၾကည့္ၿပီးေလၿပီ။
"အေဖ ေနေကာင္းပါတယ္။ နည္းနည္းအားနည္းေန႐ုံပါ"
ရႈခ်ိန္က ေျပာလိုက္သည္။ ေအာက္ထပ္ကို ရႈဟိန္က စာပို႔ၿပီး ဆန္ျပဳတ္လာပို႔ခိုင္းလိုက္သည္။ ရႈခ်ိန္က ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ေနခ်ိန္မွာ ရႈဟိန္က အိပ္ယာေဘးမွာ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေနသည္။ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ စကားမေျပာၾကေပမယ့္ သူတို႔ၾကားကေလထုက သဟဇာတျဖစ္ကာ အေျခေနက ေအးခ်မ္းလို႔ေနသည္။
ရႈခ်ိန္က ဆႏ္ုျပဳတ္တစ္ဝက္ကုန္ခ်ိန္မွာ ဆက္မစားႏိုင္ေတာ့ေပ။.
"အေဖ အခုမွ အိပ္ယာႏိုးလာတာ။ သိပ္မဆာေသးဘူး.... သူမ .. ထြက္သြားၿပီလား"
"ထြက္သြားၿပီ..."
"ဒါကို နင္နင္မသိေအာင္ ငါတို႔ ခဏထားထားရေအာင္။ စာေမးပြဲနီးေနလို႔ သူ႔ကို စိတ္အေႏွာက္ယွက္မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္ၿပီး စီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္ အေဖ။ စိတ္မပူပါနဲ႔"
'စီစဥ္လိုက္မယ္' ဆိုတဲ့စကားလုံးကို ၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာ ရႈခ်ိန္၏စိတ္ႏွလုံးထဲ နာက်င္သြားခဲ့သည္။ ရႈဟိန္က ေသြးေအးၿပီး အရမ္းရက္စက္လြန္းသည္။ သူက ခ်င္ယြိက်ိဳးကို တခုခု မလုပ္ေလာက္ဘူး မဟုတ္လား။
ရႈခ်ိန္က ပါးစပ္လႈပ္လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ ထုတ္မေျပာခဲ့ေပ။ ငါ သူမကို ခ်စ္ေပမယ့္ သူမက မေကာင္းတဲ့အရာကို သင္ယူၿပီး အိမ္ထဲမွာ ေမႊေနခဲ့တယ္။ ငါ အေလာင္းေျမက်တဲ့အထိ သူမကို မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္သင့္ေတာ့ဘူး။ ဒီဟာကို ရႈဟိန္ကိုလႊဲၿပီး လုပ္ခိုင္းတာ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမနဲ႔ ရႈနင္ၾကားက ပတ္သတ္မႈက သားအမိ ဆက္ဆံေရးရွိေနေသးလို႔ ရႈဟိန္က သိပ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မလုပ္ေလာက္ဘူးလို႔ ရႈခ်ိန္ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။ ရႈခ်ိန္ အထင္မွားသြားခဲ့သည္။ ရႈဟိန္က နင္နင္ႏွင့္ ခ်င္ယြိက်ိဳးၾကာက သံေယာဇဥ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္စမ္းသပ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ဒါေပမယ့္ ရႈနင္က ခ်င္ယြိက်ိဳးကို မုန္းတယ္လို႔ ရႈဟိန္ကို ေျပာျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ မုန္းတယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ေလွ်ာ့ေျပာထားတာျဖစ္သည္။ ရႈနင္က သူ႔ရဲ႕ျပင္ပက လုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကို ခ်င္ယြိက်ိဳးႏွင့္ လုံးဝကင္းရွင္းေအာင္လုပ္ခဲ့တာ သက္ေသပဲ။ ဒါကိုသိလို႔ ရႈဟိန္က သူမကို ခုလို ျပတ္သားစြာ ရွင္းထုတ္လိုက္တာျဖစ္သည္။
ခ်င္ယြိက်ိဳးက အရွက္ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ ရႈမိသားစု ဘိုးဘြားပိုင္အိမ္ႀကီးရဲ႕ ၿခံတံခါးဝနားမွာ ရစ္သီရစ္သီသြားလာၿပီး အထဲ ဝင္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္။ ဒီျဖစ္ရပ္က အတင္းအဖ်င္း ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕သတင္းေထာက္ကို ဆြဲေဆာင္သလိုျဖစ္ကာ သူမရဲ႕ဖ႐ိုဖရဲပုံကို ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။ ရႈဟိန္က ဒီကိစၥကိုေျဖရွင္းဖို႔ ထြက္လာရခဲ့သည္။
ရႈဟိန္က လူလႊတ္ကာ သူမကို ဒီက ထြက္သြားခိုင္းလိုက္သည္။ တကယ္လို႔ သူမ ထြက္မသြားလွ်င္ ရႈေယာင္းကို ေလွကားေပၚကေန ပစ္ခ်မည္ဟု ေျပာခိုင္းလိုက္သည္။
သူမသည္အလြန္အံ့အားသင့္သြားၿပီး သူမရဲ႕သားအတြက္ စိတ္ပူ ေဒါသထြက္ကာ မ်က္လုံးက ေသြးေရာင္ရဲလာခဲ့ေပမယ့္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လက္ဗလာႏွင့္ ၿခံေရွ႕မွ ထြက္သြားရေတာ့သည္။
ရႈခ်ိန္က ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီးေနာက္ ေဆးေသာက္ကာ ႏြမ္းနယ္စြာ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ရႈဟိန္က အေဖ့ကို အိပ္ယာထက္လွဲအိပ္ႏိုင္ေအာင္ ကူေပးၿပီးေစာင္ၿခဳံေပးလိုက္သည္။ ရႈခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္မွာ ရႈဟိန္က ဆိုဖာေပၚထိုင္ၿပီး ကြန္ျပဴတာကို ဖြင့္ကာ သူ႔အလုပ္ကို စတင္လုပ္ေတာ့သည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာရွိေနတဲ့ ရႈနင္က သတင္းရသြားၿပီး မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္ကာ စာပို႔ၿပီး အေဖကိုေမးလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့လူရယ္လို႔ ဘယ္မွာရွိလို႔လဲ...
ဒါေပမယ့္ တဖက္ကေန ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အကုန္အဆင္ေျပတယ္လို႔ ျပန္စာေရာက္လာသျဖင့္ ရႈနင္ ေသခ်ာသိသြားေလၿပီ။ တကယ္ပဲ သူ႔အေမက ျပသနာေကာင္းေကာင္းရွာခဲ့ၿပီး ဒီသတင္းကို သူ႔ဆီမေရာက္ေအာင္ ဖုံးထားသူက သူ႔အစ္ကို ဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီ။
ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူ႔အစီစဥ္ကို ပူးေပါင္းပါဝင္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေစခဲ့ၿပီလား...
ရႈနင္က ပထမ သူ႔ဖုန္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္က တခုခုလုပ္ထားသည္ကို သံသယမဝင္ခဲ့ေပ။ ဒါေပမယ့္ အခုလို ျဖစ္ပ်က္အၿပိး ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူ႔ကို ဖုန္းေခၚမလာေတာ့ မသကၤာျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဖုန္းကို ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်င္ယြိက်ိဳးဖုန္းနံပါတ္ကို Block ထားသည္ကို သိလိုက္ရသည္။ ရႈခ်ိန္ သံသယမဝင္ေစရန္ ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူမကိုယ္တိုင္ ရႈနင္ကို မဆက္သြယ္ပဲ သူမရဲ႕လူယုံ က်န႔္ဖုန္းကတဆင့္ပဲ ဆက္သြယ္ခဲ့သည္။ က်န႔္ဖုန္းလည္း သူ႔ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီးသာ ဆက္သြယ္ခဲ့သည္။ အခုေတာ့ သူတို႔က သူ႔ကို မဆက္သြယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကံတရားက လူမိုက္ေတြကို မ်က္ႏွာသာမေပးေတာ့ဘူးပဲ...။
သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကိုမသိခ်င္လည္း ထားလိုက္ပါေတာ့။ မၾကာခင္ သူ႔အသက္ 17 ႏွစ္ျပည့္သည့္ မတ္လ ၁၇ ရက္ေရာက္ဖို႔ ရက္တခ်ိဳ႕သာလိုေတာ့သည္။ အဲ့အခ်ိန္နီးမွ အိမ္ကို ျပန္သြားရင္း အကုန္သိရမွာပဲေလ။
ရႈနင္က ရႈခ်ိန္ကို ဘယ္လိုလုပ္ေနသလဲလို႔ေမးဖို႔ စာတိုပို႔လိုက္ၿပီး အနားယူလိုက္သည္။ ရႈနင္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ဉာဏ္ထက္ပါေစ..သူ႔အကိုႀကီးကို အေႏွာက္ယွက္ေပးသည္အထိေတာ့ မလုပ္ေပ။ သူက ရႈဟိန္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မႏိုင္ႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား။
ရႈဟိန္က သူ႔အေဖကိုယ္စား လုပ္ငန္းေတြကို အားလံးုကိုင္တြယ္ေနေသာေၾကာင့္ ရႈလုပ္ငန္းက စနစ္တက် ဆက္လက္လည္ပတ္ကာ ေကာလဟာလေတြကို ၿငိမ္သြားေစသည္။ ဘယ္သူမွ ေနာက္ကြယ္ကေန ရႈဟိန္က စီမံေနသည္ကို မသိၾကေပ။
နင္နင္က သူ႔အေဖဖုန္းထဲကို စာပို႔လိုက္ေတာ့ ရႈဟိန္က အေဖ့ေလသံတုပကာ စာျပန္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ညီေလးက တကယ့္ကို ထက္ျမက္တဲ့ႏွာေခါင္းရွိၿပီး သတင္းရျမန္တာပဲ။ သူ မွန္းဆမိေနၿပီ ဆိုေပမယ့္ ေရွ႕ဆက္ တိုးမလာခဲ့ေပ။ ညီေလးေလးက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ရႈဟိန္က ေတြးေနသည္။
*-*
ထိုညတြင္ ေက်ာက္တုန္းသည္ ရႈနင္ကို အျပင္မွာ ကစားဖို႔ ေခၚခဲ့သည္။ ခန္းမတစ္ခုလုံး ျမဴးႂကြသည္ ဒစ္စကိုတီးလုံးသံႏွင့္ ခုန္ေပါက္ေနသည့္ လူအုပ္ႀကီးတို႔ျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။ က်န္းခ်ီသည္ ဒီအခြင့္ေရးကို အလြတ္မခံပဲ အုပ္စုလိုက္ ခုန္ေပါက္ကေနရင္း ရႈနင္ကို လက္ယမ္းျပကာ ေခၚလိုက္ေပမယ့္ ရႈနင္က ၿပဳံး႐ုံသာ ျပန္ၿပဳံးျပခဲ့သည္။ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ သေယာင္ထင္ရသည့္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕သည္ပင္ တက္ႂကြသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္။ ဝမ္ခ်ဳံးကေတာ့ ရႈနင္ေဘးကို ကပ္ႏိုင္မည့္ အခြင့္ေရးကို ေခ်ာင္းကာ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။
ေက်ာက္တုန္းက ရႈနင္ရဲ႕ဖန္ခြက္ထဲကို ေဖ်ာ္ရည္ထပ္ျဖည့္ေပးကာ ဖရဲသီးကို ယူေပးရင္းေျပာခဲ့သည္။
" လူတိုင္းမွာသူတို႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ မင္းကို အတင္းအက်ပ္ မေျပာေတာ့တာပဲ။ ငါ မၾကာခင္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံကို သြားေတာ့မည္။ အဲ့ဒီက ေကာလိပ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲကို ေအာင္သြားရင္ ငါ အဲ့ဒီမွာ 3 ႏွစ္ေလာက္ ပညာသင္ေနၿပီး ျပန္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ လာမယ့္ လေတြမွာ ငါ့ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲအတြက္ ငါ အလုပ္ရႈပ္လာေတာ့မယ္။ ငါတို႔ ထပ္ေတြ႕ဖို႔မလြယ္ေလာက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအစ္ကိုႀကီးက မင္းအတြက္ အသက္ 18 ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ကို က်င္းပေပးခ်င္တယ္။ ဘယ္လိုလဲ...."
"ေကာင္းသားပဲ။ မတ္လ 15 ရက္ေန႔လုပ္လိုက္တာေပါ့"
16 ရက္ေန႔မွာ သူက C ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ျပန္ၿပီး 17 ရက္ေန႔ သူ႔ေမြးေန႔မွာ သူ႔အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေမြးေန႔ကို ျဖတ္သန္းၿပီး Pa pa pa လုပ္ရမယ္ေလ။ သူ႔အကိုႀကီးခမ်ာ..ဘယ္ေလာက္သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲ။ သူ အသက္ မျပည့္မခ်င္း သူ႔ေပါင္ၾကားထဲကိုပဲ ထိုးထည့္ေနရရွာတယ္။ အခုေတာ့ 17 ႏွစ္ျပည့္ၿပီးရင္ေတာ့ တကယ့္တကယ္ ခ်စ္တင္းေႏွာတာကိုလုပ္ႏိုင္ေတာ့မယ္...အကိုႀကီးရဲ႕အံခ်ီးဖြယ္ ရတနာႀကီးကို သူ တကယ္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေတာ့မယ္။
(အိုလမို...နင္နင္ရယ္... နည္းနည္းေလး ဟန္ေဆာင္ပါဦး....>o<)
ဝမ္ခ်ဳံးအိမ္သာက ျပန္လာခ်ိန္မွာ ေက်ာက္တုန္းက ရႈနင္ရဲ႕နားနားကပ္ကို တိုးတိုး တိုးတိုးေျပာကာ တခုခုကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ တိုင္ပင္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ရႈနင္ကို ဆြဲေဆာင္ရန္ ဝမ္ခ်ဳံးအႀကံရလိုက္ၿပီး ထ်န္းက်ားေဟြ႕ကို ပထုတ္ရန္ အႀကံျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
"သြားမကဘူးလား"
"မင္း႐ူးေနလား။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကို ပစ္ထားၿပီး သြား ကရမွာလား"
ထ်န္းက်ားေဟြ႕က ျပန္ေျဖခဲ့သည္။
ဝမ္ခ်ဳံးက ေခါင္းငုံ႔လိုက္ကာ စပ်စ္သီးတစ္တြဲကို ယူၿပီး စားေနရင္း ရင္ထဲကေန တိတ္တဆိတ္ ေစာဒကတက္လိုက္မိသည္။ ထ်န္းက်ားေဟြ႕က မာန္တက္လြန္းလွတယ္။ သူ႔ကိုယ္ကိုယ္ အရမ္းအထင္ႀကီးၿပီး သူ႔ကို အာ႐ုံစိုက္လာေစဖို႔ တျခားလူကို ႏွိမ့္ခ်ေစာ္ကားဖို႔ ဝန္မေလးေပ။ ဒါေၾကာင့္ ဝမ္ခ်ဳံးက ဉာဏ္ရည္သိပ္မထက္တဲ့ က်န္းခ်ီလိုလူနားမွာပဲ ကပ္ေနႏိုင္သည္။ အခု က်န္းခ်ီက ေကာ္က်ိဆိုသည့္ လူနဲ႔ စကားေျပာၿပီးေနာက္ သူ႔ဦးေႏွာက္က ပိုတုံးသြားသလို ခံစားေနရသည္။ ေကာ္က်ိ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ။ ဒီလူက ႏွစ္လိုဖြယ္႐ုပ္ရည္ႏွင့္ ေဖာ္ေ႐ြသည့္ အၿပဳံးကို မ်က္ႏွာထက္မွာ ဆင္ျမန္းထားေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ သူက အသက္ 10 ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ဒီလို အႏၲာရာယ္မ်ားသည့္ ဘားတြင္ က်င္လည္ေနသူျဖစ္သည္။ သူက တရားမဝင္လုပ္ငန္းမ်ားမွာလည္း ပါဝင္ပတ္သတ္သည္ဟု ၾကားဖူးသည္။
ေကာ္က်ိက ရႈနင္ကို အထူးဂ႐ုစိုက္ပုံေတာ့ရသည္။ သူက ရႈနင္ကို လာစကားေျပာၿပီး ခင္မင္ေနၾကပုံကို ေတြ႕ေတာ့ ဝမ္ခ်ဳံးု အဲ့ၾသသြားခဲ့သည္။ ရႈနင္ သည္သူႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစ္ခုခုေျပာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုလူႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာမိတ္ေဆြမ်ား သာျဖစ္ဟန္တူသည္။
သူတို႔ ဘားထဲမွာ ကစားေနစဥ္ က်န္းခ်ီက ကံဆိုးကာ သူပဲ ဆက္တိုက္မဲက်ကာ ေကာ္က်ိတိုက္သည့္အရက္ကို ေသာက္ေနရၿပီး ေနာက္ဆုံး ပါးစပ္ကို လက္ႏွင့္အုပ္ကာ အန္ဖို႔ အိမ္သာကို ေျပးရေတာ့သည္။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္က အလြန္ရွက္စရာ ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕သည္မည္သည့္ ကံၾကမၼာဆိုးမွ မက်ခဲ့ပါ၊ သူသည္အလြန္တာ ၀ န္ ေက်ပေမယ့္ သူတို႔စိတ္ေက်နပ္ေအာင္လုပ္တဲ့အခါ သူကႏွိမ့္ခ်မႈ မရွိဘူး။ သူလည္း သူတို႔ကိုေကာင္းေကာင္း သေဘာက်ေစခဲ့တယ္။ ထ်န္းက်ားေဟြ႕သည္ အရင္ဘဝက ရႈနင္ကို ကပ္ကာ အက်ိဳးျမတ္မ်ားစြာရခဲ့ၿပီး ရႈနင္ နိမ့္က်သြားခ်ိန္တြင္ အဆက္ျဖတ္ကာ ရႈနင္ကို ေခြးတစ္ေကာင္လိုပဲ ဆက္ဆံခဲ့သည္။
ရႈနင္သည္ မ်က္လုံးက်ဥ္းကာ ထ်န္းက်ားေဟြ႕ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ေကာ္က်ိ ၏ ႏူတ္ခမ္းထက္တြင္ အၿပဳံးတစ္ခုေပၚလာၿပီး သူသည္အျခားဂိမ္းတစ္ခုသို႔ေျပာင္းလိုက္သည္။
ဝမ္ခ်ဳံးသည္အၿမဲတမ္း ထြက္ခြာသြားၿပီး ဂိမ္းထဲမွာ အၿမဲ မပါ ၀ င္ႏိုင္ေပ။ သူသည္စကားမေျပာလိုသကဲ့သို႔ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႔ကို ဘယ္သူမွ အေရးမစိုက္သျဖင့္ စကားေျပာခြင့္မရသလိုျဖစ္ေနသည္။
ရႈနင္က အသြင္ျပင္မ်ားကို ႏႈိင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္ခ်ဳံးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က အဆင့္အတန္း အျမင့္ဆုံးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သတိျပဳမိသည္။ သူဟာပိုၿပီးေခ်ာေမာလွပၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈအရွိဆုံးသူျဖစ္လာသည္။ အမွန္တကယ္စံပုံစံလို႔ ေဖာ္ျပႏိုင္သည္။
ဝမ္ခ်ဳံးသည္ ခ်င္းမင္၏ ဆက္သြယ္မႈကို ဆက္တိုက္ျငင္းကာ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ထပ္မဝင္လာလို႔ ရႈနင္ စိတ္ပ်က္ေနမိသည္။ ဒါေပမယ့္ အေရးမပါသည့္ အရံဇာတ္ေကာင္အတြက္ သိပ္ေတာ့ စိတ္မပူေပ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကို တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ နီးစပ္ေအာင္ လုပ္ကာ အျမင့္ကို တြယ္တက္ခ်င္ေနသည့္ ဝမ္ခ်ဳံုးေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ေတာ့ျဖစ္လာသည္။ ဒါေၾကာင့္ အရံဇာတ္ေကာင္ေလးကို ဒီကို ပါေအာင္ ေခၚလာရတာကာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ၂ ခုေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ပထမက သူက ျပဇာတ္ေကာင္းေကာင္းၾကည့္ခ်င္လို႔ႏွင့္ ေနာက္တခ်က္က ဝမ္ခ်ဳံးကို ဒီအရာေတြရဲ႕ အရသာကို ေပးသိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
အဲ့ဒီ့နဲ႔အတူ ဒီေန႔၏အျခားဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာ ဟုန္ရွင္းမင္းသား ဟုန္ေလြ႕ ျဖစ္သည္။
ေလွကားထစ္မ်ားေပၚေလွ်ာက္လွမ္းေနသည့္ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေသာ ဟုန္ရွင္း မင္းသားသည္အၿပဳံးမ်ာျဖင့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး လင္းထိန္ေနသည့္ ဘားမန္ေနဂ်ာကို ေဘးကို တြန္းဖယ္လိုက္သည္။
"အိုး...အို ~ သခင္ေလး ေရာက္ၿပီ။ေက်းဇူးျပဳၿပီး အျမန္အေပၚထပ္ကို ႂကြပါခင္ဗ်ာ!"
"ဘယ္သူေတြက ဒီေန႔မွာ လာကစားေနၾကတာလဲ။ ငါ သိခ်င္တယ္"
မန္ေနဂ်ာသည္ မလြဲသာပဲ ေအာက္ထပ္တြင္ ေက်ာက္တုန္း ဆိုသည့္ သူေဌးသားသခင္ေလးေတြ ေရာက္လာၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကသည္ဟု ဖြင့္ေျပာလိုက္ရသည္။ ဟုန္ရွင္းမင္းသားက မ်က္ခုံးပင့္ကာ ရႈနင္ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ပါသလားဟု ေမးလိုက္သည္။
"ဒါက ...... "
မန္ေနဂ်ာ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနစဥ္ တန္းလန္းမွာ စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္က သူ႔နားကိုကပ္ၿပီး မန္ေနဂ်ာကို ဆက္မေျပာႏိုင္ခင္ တီးတိုး တစ္ခ်က္ေျပာလိုက္တယ္။
"ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ေအာက္ထပ္မွာ သူလည္း ကစားေနတယ္၊ ဒါကို သခင္ေလး စိတ္မပူပါနဲ႔။ သူတို႔ အေပၚထပ္ကို လာမရႈပ္ေစရပါဘူး။ သခင္ေလး စိတ္ခ်လက္ခ် အနားယူႏိုင္ဖို႔ ဒီဘက္ကို ႂကြပါခင္ဗ်ာ"
ဒါေပမယ့္ ဟုန္ေလြ႕က ခ်က္ခ်င္း ေအာက္ကို ဆင္းသြားသျဖင့္ မန္ေနဂ်ာက နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္လာသည္။ ဟုန္ရွင္းမင္းသားက ေအာက္ထပ္က ကခုန္ေနသည့္ လူငယ္အမ်ားစုကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ သခင္ေလးတစ္ေယာက္ဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္က ရႈနင္ သည္အတြင္းအက်ဆုံးထိုင္ခုံတြင္ထိုင္ေနသည္။ စားပြဲအလယ္ဗဟိုတြင္ ခရစ္စတယ္ႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ တန္ဖိုးႀကီး အရက္ပုလင္းမ်ားႏွင့္ စားစရာမ်ားကို တင္ထားသည္။ လူေတြအကုန္က ဟုန္ရွင္းမင္းသား ဟုန္ေလြ႕ရဲ႕ပုံစံေၾကာင့္ ထိတ္လန႔္ေနၾကေပမယ့္ ေက်ာက္တုန္းက မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဘာအမူယာမွ မျပေပ။
ဟုန္မိသားစုက ႏိုင္ငံေရးၾသဇာအာဏာရွိသည့္အေကာင္ႀကိးႀကီးေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္မွာ အင္အားအႀကိးဆုံး ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းစုကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမဆို အလြယ္တကူ နင္းေခ်ပစ္ႏိုင္သည္။ ဒီလို အေကာင္ႀကိးႀကီးက ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ဆီကိုေရာက္လာတာလဲ။
ေက်ာက္တုန္းက ထရပ္ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။
"အကိုဟုန္က ဒီေနရာမွာ ဘာလာလုပ္တာလဲဗ်"
"င့ါသူငယ္ခ်င္းေလးက ေသာက္ေနသလားဆိုတာ လာၾကည့္တာကြ..."
ဟုန္ေလြ႕က ရႈနင္ကို မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ စိုက္ၾကည့္ကာ ဂုဏ္ေမာက္ဟန္ျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
"ကား ကဘယ္လိုလဲ"
"အကိုႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဟာသလုပ္ဖို႔ ဒီကို လာတာေပါ့ေလ"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စကားက လွ်ိဳ႕ဝွက္ကာ ေက်ာက္တုန္းအပါအဝင္ အျခားလူေတြ နားမလည္ၾကေပ။ ဝမ္ခ်ဳံး၏မ်က္ႏွာက ျဖဴေယာ္ကာ လက္ေတြ တုန္ေနေပမယ့္ ကလပ္ထဲ မီးေရာင္မွိန္လို႔ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကေပ။
ဟုန္ေလြ႕သည္႐ႊင္လန္းစြာျဖင့္က်ယ္ေလာင္စြာရယ္လိုက္ၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္လူတိုင္းက ရႈနင္ အတြက္ေခြၽးထြက္လာ သည္။ ေက်ာက္တုန္းက ရႈနင္ေဘးတြင္ ထိုင္ေနစဥ္ ရႈနင္၏အဝတ္ကို မသိမသာဆြဲကာ သတိေပးလိုက္သည္။ ဟုန္ေလြ႕က မ်က္လုံးတခ်က္ေဝ့လိုက္စဥ္ ဝမ္ခ်ဳံးကို သတိထားလိုက္မိသည္။
သန္မာတဲ့ ဒီ bottomေလးရဲ႕ အရသာက အေတာ္ေလးကို ေကာင္းၿပီး အရင္တခါက သူ လုပ္ရတာ မဝေသးေပ။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဒီေကာင္ေလးကို ဒီမွာ ထပ္ဆုံလိုက္ရသည္။
ဟုန္ေလြ႕က ဝမ္ခ်ဳံးကို တပ္မက္ဟန္ၾကည့္သည္ကို မဖုံးကြယ္ခဲ့ေပ။ သူက ေယာက်ာ္ေလးေတြကို ႏွစ္သက္တယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ဆိုးနဲ႔ေက်ာ္ၾကားသူုျဖစ္သည္။
"ငါတို႔ နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္ၿပီး ေပ်ာ္စရာ အတိတ္အေၾကာင္းကိုျပန္ၿပီး စားၿမဳံ႕ျပန္ၿပီး ေျပာရေအာင္။ "
"စားၿမဳံ႕ျပန္ေျပာသည္" ဆိုသည့္ အသုံးႏႈန္းကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ဝမ္ခ်ဳံး၏မ်က္ႏွာထက္တြင္ အရမ္းကို ေၾကာက္သည့္ အမူယာေပၚလာခဲ့သည္။
"သခင္ေလး လူမွားေနတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ "
ေက်ာက္တုန္းႏွင့္ လူအားလုံးအၾကည့္ေအာက္တြင္ ဟုန္ရွင္းမင္းသားက ေမာက္မာေထာင္လႊားစြာ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္မည္မဟုတ္ဟု ဝမ္ခ်ဳံးက ထင္ခဲ့ေပမယ့္ သူ မွားသြားခဲ့သည္။
တကယ္လို႔ ရႈနင္သာ ဝမ္ခ်ဳံးကို ကူညီခ်င္ရင္ မလြဲသာပဲ ေက်ာက္တုန္းက ဟုန္ေလြ႕ကို ဝင္တားရလိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈနင္က ေအးေဆးစြာၾကည့္ေနခ်ိန္ ဟုန္ေလြ႕က သူ႔ကိုယ္ရံေတာ္ကို အခ်က္ျပကာ လူအားလုံးအၾကည့္ေအာက္တြင္ အေပၚထပ္ကို အတူေသာက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
ဝမ္ခ်ဳံးက လိုက္ပါရန္ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနသည္။ သူသည္အလြန္အရွက္ရကာ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုလႈပ္ၿပီး ရႈနင္ကို အကူညီေတာင္းဟန္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ရႈနင္က သူ႔ကိုၿငိမ္းခ်မ္းေသာအၾကည့္ျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
ဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။
ဝမ္ခ်ဳံး ဘာဆက္လုပ္ရမည္ မသိေတာ့ေပ။ သူက ဆူညံမႈကိုလုပ္သင့္သလား။
ထိုအခ်ိန္ ဟုန္ရွင္းမင္းသား၏ ကိုယ္ရံေတာ္က သူ အေပၚထပ္ကို ေခၚေဆာင္ခဲ့သည္။ သူ႔ခါးကို မာေၾကာေသာ အရာတစ္ခု လာေထာက္သျဖင့္ ဝမ္ခ်ဳံးက မျငင္းဝံ့ပဲ အသာတၾကည္လိုက္ခဲ့ရသည္။
ေက်ာက္တုန္းႏွင့္ အျခားသူမ်ားသည္ဆက္လက္စားေသာက္ၿပီးေနခဲ့ေသာ္လည္း လုံးဝထိခိုက္မႈမရွိခဲ့ပါ။ ဝမ္ခ်ဳံး မေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြ ႀကဳံေနရလို႔ ရႈနင္က အရမ္းကို စိတ္လက္႐ႊင္လန္းေနခဲ့သည္။
အရင္ဘဝက သူ႔ကို ဟန္ေဆာင္ခ်စ္ျပကာ သူ႔ေငြေၾကးကို ဆက္တိုက္အသုံးျပဳခဲ့ေပမယ့္ သူ နိမ့္က်ကာ ေထာင္က်ေနခ်ိန္ သူ႔သူူငယ္ခ်င္းကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းတြဲကာ ေထာင္ထဲထိ လာေရာက္ေစာ္ကားခဲ့သည့္ ဝမ္ခ်ဳံး အခုလိုျဖစ္တာက သူ႔ကို နည္းနည္း စိတ္ေက်နပ္ေစသည္။
ခံႏိုင္ရည္ထက္ ေက်ာ္လြန္သည့္ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္သည့္ ဟုန္ရွင္းမင္းသားႏွင့္ ညတစ္ညကို ျဖတ္သန္းၿပိးခ်ိန္မွာ ဝမ္ခ်ဳံးက သတိလစ္သြားၿပီး သူ႔အေနာက္ေပါက္ ေသြးအနည္းငယ္ဆင္းလာသည္။ ဟုန္ေလြ႕သည့္ ေခါင္းမာကာ အရမ္းကို ျငင္းဆန္ ႐ုန္းကန္ခဲ့သည့္ ေကာင္ေလးကို စားေသာက္ၿပီး ေက်နပ္စြာျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းကို သပ္လိုက္ကာ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။
"က်ဴးန်န႔္...ဒီေကာင္ေလးကို ေခၚလာခဲ့.."
ရက္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ရႈနင္သည္ သူ႔အတြက္ ေက်ာက္တုန္းလုပ္ေပးသည့္ ပါတီပြဲသို႔တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ ေလယာဥ္ေပၚတက္ကာ အကိုႀကီးရွိေနသည့္ C ၿမိဳ႕ေတာ္ဆီကို အျမန္ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
(အသက္ 17 ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ ဘာသာျပန္သူနဲ႔ စာဖတ္သူေတြ ေစာင့္ေနၾကတဲ့ တကယ္ pa pa pa ကို ဖတ္ရေတာ့မွာပါ... ေခြးစာေတြ တစ္ဝႀကီး စားရေအာင္ ျပင္ထားၾကပါ...ဟဲ..ဟဲ... အိုး..ဗိုက္ဆာလာၿပီေနာ...)
**-**