Uni
"လပြည့်...မနွေးလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
ကျောင်းရှေ့တွင် ရပ်စောင့်နေသော လပြည့်ဝန်း ကို နွေးသစ္စာ ကားပေါ်မှ ပြောခြင်းဖြစ်သည်။
"အာ..မနွေး ရပါတယ် လာကြိုမှာမို့လို့"
"တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ရဲ့လား..ကြယ်စင်ကော မပါဘူးလား"
"ဟုတ် ဖြစ်ပါတယ် မနွေး။ ကြယ်စင့်ကို အရင်ပြန်ခိုင်းလိုက်တာ...ကျွန်တော့်ကိုစောင့်ပေးရမှာ အားနာလို့..ဒီနေ့မှ အိမ်ကနောက်ကျနေတာ"
"အဆင်မပြေရင်လဲ လာမကြိုခိုင်းနဲ့လေ မနွေးလိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့"
နွေးသစ္စာမှာ လပြည့်ဝန်း ကို အတင်းလိုက်ပို့ချင်နေသည်။ မဖြစ်ဘူး ဒီလိုဆက်လုပ်နေရင် လပြည့်ဝန်း ဆူခံထိလိမ့်မယ်....
"ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် မနွေး။ အိမ်ကလဲ ရောက်ခါနီးနေပြီဆိုလို့"
"OKလေ ဒါဆို...မနွေးကို ခွင့်ပြုဦး"
"ဟုတ်ကဲ့..."
မနွေးကားထွက်သွားတော့မှ လပြည့်ဝန်း သက်ပြင်းချနိုင်သည်။ တစ်ခါက အတန်းမတတ်ချင်လို့ မနွေးရယ် ကြယ်စင်ရယ်နဲ့ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ဖူးသည်။ ဒါကို ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ကိုကိုသိသွားလဲမသိဘူး။ ချက်ချင်း ရုပ်ရှင်ရုံထဲအထိ ဝင်ခေါ်သည်။
အဲ့နောက်ပိုင်း ကိုကိုမသိပဲ ဘယ်မှမသွားရဘူးဆိုတဲ့ အမိန့်ပါ ရောပါလာသည်။ မိမိမှာလဲ အထွန့်မတတ်ရဲ...ဖေဖေ့ကိုပြောတော့ ဖေဖေက စကားနားထောင်ဖို့ပဲ ပြောနေတယ်။
အဲ့အထဲက ဘယ်မှ ကိုကိုမသိအောင်မသွားရဲ....
"ဘာတွေတွေးနေတာလဲ" ဇေရဲမာန် အသံကြားတော့မှ လပြည့်ဝန်းအတွေးတွေ ချက်ချင်း ရပ်သွားသည်။
"အာ...ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..."
"လာ...တတ်...သွားစရာရှိတယ်"
"ဟုတ်" အမိန့်ဆန်ဆန်စကားတွေကို လပြည့်ဝန်း မလွန်ဆန်ရဲ...လွန်ဆန်ဖို့လဲ သူကြောက်သည်။ ကိုကို့ရဲ့ဒေါသကို ဟိုတစ်ခါထဲကသိသွားသည်။
အဲ့တုန်းကဆိုရင် ကိုကိုတော်တော်သောင်းကျန်းခဲ့တာ မိမိကိုတော့ အသားနာအောင်မလုပ်ခဲ့။ ဒါပင်မဲ့ သူ့ဒေါသကို အိမ်ကပစ္စည်းတွေအပေါ်ပုံချခဲ့သည်။ ဘာဖြစ်လို့ အဲ့လောက်ထိ ဒေါသထွက်သွားလဲ မစဥ်းစားတတ်...အပြင်လေး သူမသိအောင်သွားလိုက်တာအဲ့လောက်တောင် ဆိုးရွားသွားခဲ့တာပဲလား။
ဒီအဖြေကိုတော့ လပြည့်ဝန်း သူကိုယ်တိုင်တောင် တွေးမရခဲ့ဘူး.....
.
.
.
"ဒါ..ဒါက"
"အင်း...မင်းအတွက်"
ဆိုင်တစ်ဆိုင် အတိအကျပြောရရင် ရေခဲမုန့်ဆိုင်....အတွင်း Design ကတော့ အတော်အသင့်ပြီးနေပြီ။
ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးနဲ့ လပြည့်ဝန်း မှာ ပြောစရာစကားတောင် ပျောက်ရှသွားသည်။
"အစကတော့ မင်းမွေးနေ့မှအပြီးသတ်ပြီး ပေးမလို့ပဲ...အားလုံးပြီးသွားမှ မင်းမကြိုက်တဲ့နေရာတွေ ရှိမှာဆိုးလို့ သေချာလုပ်ရအောင် အသိပေးတာ"
"ကျွန်တော့်အတွက်..." ခုထိမယုံနိုင်ဖြစ်နေသော ကောင်လေး။
"အင်း ပြင်ချင်တဲ့နေရာဖြစ်ဖြစ်ရှိလား။"
"ပြင်ချင်တာတော့ မဟုတ်ပင်မဲ့ နည်းနည်းထပ်ဖြည့်ချင်လို့"
ခုဆို လပြည့်ဝန်းမှာ Designer ကို လိုချင်တဲ့ပုံစံတွေ သေချာပြောပြနေသည်။ ဇေရဲမာန် မှာတော့ တောက်တဲ့တောက်တဲ့ လျှောက်သွားနေသောကောင်လေးကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်မိသည်။
.
.
.
(((("အဖေ.....သားကြောက်တယ်..."
"မကြောက်နဲ့ မင်းယောက်ျားမဟုတ်ဘူးလား ဟမ်!!!"
အော်ငေါက်နေသော ဖခင်ကြောင့် ကောင်လေးမှာ မျက်ရည်များဝဲကာ ငိုမဲ့မဲ့ဖြင့်...
ရှေ့မှာလဲလူတစ်ယောက်မှာ လက်နှစ်ဖက်ကို ကြိုးတုတ်ခံထားရပြီး ပင့်မြှောက်ထားသည်။ ပါးစပ်တွင်လဲ တိတ်ဖြင့်ကပ်ထားသည်။ ခြေထောက်မှာလဲ မြေကြီးကို ထိသည်ဆိုရုံမျှသာ...
ထိုလူ့တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ရိုက်နှက်ရာများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ရိုက်နှက်ဒဏ်ရာများကြောင့် တစ်ချို့နေရာတွေဆို ပေါက်ပြဲကာ သွေးစပင် ထွက်နေလေပြီ။
မျက်နှာတစ်ခုလုံးလဲ အရိုက်ခံထားရသောကြောင့် မြင်မကောင်းအောင် ဖူးရောင်နေသည်။ ထိုလူမှာ အသံတောင်မနည်းထွက်နေရပင်မဲ့ သေမှာကိုတော့ အတော်ကြောက်လန့်နေသည်။
"မင်းမလုပ်ဘူးလား။ မင်းသူ့ကိုမလုပ်ရင် မင်းကို ငါလုပ်မှာတော် ဇေရဲမာန်! !!!"
ဖခင်၏ကြိမ်းမောင်းသံကြောင့် ဇေရဲမာန်မှာ လက်ထဲဓားနဲ့ ထိုလူ့ပေါင်ကို ထိုးစိုက်လိုက်သည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို သွေးများဖျာထွက်လာပြီး ဇေရဲမာန် မျက်နှာကိုတောင် သွေးစတွေလာစင်သည်။ ထိုးခံရသောသူလဲ မချိမဆန့်အော်နေသည်။
"ဟုတ်ပြီ အောက်ကိုဆွဲချလိုက်..... ဓားနဲ့ခွဲချလိုက်စမ်း!!!"
ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ပဲ ဇေရဲမာန် က ထို့လူ့ပေါင်တစ်လျှောက်ကို ထိုးခွဲလိုက်သည်။
"ဒါမှ ငါ့သား ဇေရဲမာန် ကွ...." လက်သီးလက်မောင်းတန်းအား ဂုဏ်ယူနေသော ဖခင်နှင် ကြောက်လန့်နေသော ၇နှစ်အရွယ်ကောင်လေး။
ငယ်စဥ်ထဲက ခုလိုသွန်သင်ကာ အကွက်ချလေ့ကျင့်ပေးခြင်းခံရသော ၇နှစ်အရွယ်ကောင်လေး ဇေရဲမာန် မှာ ကံကောင်းသည်လား.... ကံဆိုးသည်လား.....))))
"ကိုကို....ကိုကို....ပြန်ကြရအောင်" ဇေရဲမာန် အတွေးတွေက လပြည့်ဝန်း ခေါ်သံကြားမှ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
"အင်းပြီးပြီလား"
"ဟုတ်...နောက်မှတစ်ခေါက်ထက်လာကြည့်မယ်...ခုတော့ပြန်မယ်နော်"
"ဗိုက်ဆာနေပြီထင်တယ်...."
အိမ်ပဲပြန်မယ်ပြောနေတာကြောင့် ဒီကောင်လေးဗိုက်ဆာနေမှန်း ဇေရဲမာန် ကောင်းကောင်းသိတယ်။
"ဟီး...ဟုတ်...ပြီးတော့...ကျေးဇူးပါ..."
"မလိုပါဘူး...မင်းသာ ကိုယ့်စကားနားထောင်"
"Yes sir!!!" ပြောစပ်စပ်လုပ်နေသော လပြည့်ဝန်း ဆံပင်ကို ဇေရဲမာန် ဆွဲဖွလိုက်သည်။ သူ့ဆံပင်ပုံပျက်မှာတော့ကြောက်သား အတင်းရုန်းတော့သည်။
ကျွန်တော်စိတ်ချမ်းသားတယ် ဒီကောင်လေး အနားမှာရှိနေလို့ အလိုလို စိတ်ချမ်းသာတယ်..
______________
"ဖြစ်ပါ့မလား ဆရာမ"
"အော်...ဘာလို့မဖြစ်ရမှာလဲ သားက ဒီလောက်ချောတာကို"
လပြည့်ဝန်းကို Major King ပြိုင်ဖို့ ဆရာမက တိုက်တွန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ ကြယ်စင့်ကိုကြည့်ပြန်တော့ ကြယ်စင်ကလဲ ဝင်ပြိုင်စေချင်ပုံ...
မိမိလား အမှန်ပြောရရင် Model လုပ်ရတာတို့ကို ဝါသနာပါသည်။ အရမ်းရူးသွပ်နေတာကြီးတော့ မဟုတ်ပင်မဲ့ ထိုအလုပ်ကို လုပ်ကြည့်ချင်တယ်လို့တော့ စိတ်ကူးဖူးသည်။
ဆရာမကိုလဲ နောက်မှ အကြောင်းပြန်မည်လို့သာ ကြည့်ပြောလိုက်သည်။
"ပြိုင်ပါလား နင်ကရုပ်ရည်လဲရှိတာကို"
"ငါကပြိုင်ချင်တယ်...ကိုကိုက ခွင့်မပြုမှာကြောက်တယ်"
"လပြည့်ကလဲဟာ...အမြဲကိုကို ကိုကို ဆိုတာပဲ...နင့်စိတ်ကြိုက်လေးလဲ နင်ရွေးချယ်ပါဦးဟ...သူက အမြဲတမ်း နင့်ကို ထိန်းချုပ်နေသလိုပဲ"
ကြယ်စင်ရွှန်းလဲ့ ပြောတာ မှန်တာကြောင့် လပြည့်ဝန်းလဲ ပြန်မပြောရဲ...အမှန်ဆို သူလဲ အလိုလိုကြောက်နေသည်။ ကိုကိုပြောထားတဲ့ 'ဘာပဲလုပ်လုပ် ကို့ကိုပြောရမယ်' ဆိုတဲ့ စကားက အမိန့်စကားလား မဝေခွဲတတ်။
ပြီးတော့ ကိုကိုက ဒီအလုပ်ကိုခွင့်ပြုဖို့ 30%ရောက်သာသေချာသည်။ ခတ်တာက မိမိကလဲ ဝင်ပြိုင်ချင်သည်...ကိုကို မသိလောက်ဖူးမှတ်လား....
_____________
ကျောင်းပိတ်ရက် စနေနေ့မို့ လပြည်ဝန်း အလုပ်လိုက်လာသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေတိုင်း ဇေရဲမာန် အလုပ်ကို ဝင်ကူရင်း ပညာသင်နေခြင်းလဲဖြစ်သည်။
ဒီနေ့ Shopping center တစ်ခုလုံးကို ကွင်းဆင်းလိုက်စစ်ဆေးမှာကြောင့် တစ်ရုံးလုံး အလုပ်များနေသည်။
"နောက်ကလိုက်ခဲ့ရမယ်...ပြောထားမယ် ကိုယ့် အနားမှာပဲနေ ဘယ်မှမသွားရဘူး"
"ဟုတ်"
ဖခင်တစ်ယောက်ပမာ မှာကြားနေပုံကြောင့် တစ်ခါတစ်လေကျရင် ကိုကိုက သူရဲ့ဖေဖေလို့တောင် ခံစားမိသည်။
Shopping center မှာ တစ်ဆိုင်ဝင်တစ်ဆိုင်ထွက် ရောင်းအားတွေ၊ လိုအပ်ချက်တွေနဲ့ ပြင်ဆင်ပုံတွေကို ဇေရဲမာန် ကိုယ်တိုင် ဝန်ထမ်းတွေကို မှာကြားနေသည်။
ဒါပင်မဲ့ ဒီနေ့ထူးဆန်းနေတာက ဖြူဖြူသေးသေးကောင်လေးတစ်ယောက်က သူတို့Bossနားမှာ ကပ်ကပ်ပြီးပါလာတာပင်။ ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုး တစ်ခါမှမမြင်းဖူးဘူး။
"ဒီ ထက်ချဲ့ထားတဲ့ဆိုင်ခန်းအတွက် Booking စာရင်းကကော..."
"ဟုတ်ကဲ့ Boss လောလောဆယ်တော့ ၂၀နီးပါးကပ်တော့ပါတယ်" တာဝန်ခံက လက်ထဲကစာရွက်ကိုကမ်းပေးသည်။
အသစ်တိုးချဲ့ထားတဲ့ဆိုင်ခန်းကို ဝင်ယူရောင်းချင်တဲ့ လူတွေကခပ်များများ ဇေရဲမာန် ဆိုတာက သေချာတွေးတောပြီး သင့်တော်တဲ့သူကို ရောင်းခိုင်းမည်သာ။
လက်ထဲက စာရွက်ကိုကြည့်တော့ အဝတ်အစားဆိုင်နာမည်တွေ၊ စာသောက်ဆိုင် နာမည်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေသည်။ သူတို့ဘက်ကလဲ ဇေရဲမာန် ပိုင်တဲ့ Shopping center ဆိုရင် အလုအယက် ဆိုင်ခန်းဝင်ပါချင်ကြတာမှတ်လား။
မိမိဘေးနားက တစ်ချိန်လုံးငြိမ်ကုတ်နေသော ကောင်လေးကိုကြည့်လိုက်ပြီး
"ကဲပြောပါဦး...ဒီဆိုင်ခန်းကို ဘာထည့်ရောင်းသင့်လဲ"
ချက်ချင်းဆိုသလို လပြည့်ဝန်း မျက်ဝန်းတွေတောက်ပသွားပြီး
"ပျော့ပျော့အိအိ"
______________
2.7.2021
Khine Lay
ကြိုက်ကြရဲ့လားးး😁 နေမကောင်းတုန်းက စိတ်ပူပေးကြသူတွေကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်🤗 ဖတ်ရတာ မပေါ့သွားဘူး မှတ်လားဟင် ကိုယ်စိတ်ပူလို့ပါ။ နောက်ပိုင်းမှာ ပိုစိတ်ဝင်စားအောင်ရေးနေပါတယ်😁
Vote and feedback 🖤🖤🖤🖤
Zaw
"လျပည့္...မႏြေးလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
ေက်ာင္းေရွ႕တြင္ ရပ္ေစာင့္ေနေသာ လျပည့္ဝန္း ကို ႏြေးသစၥာ ကားေပၚမွ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
"အာ..မႏြေး ရပါတယ္ လာႀကိဳမွာမို႔လို႔"
"တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ရဲ႕လား..ၾကယ္စင္ေကာ မပါဘူးလား"
"ဟုတ္ ျဖစ္ပါတယ္ မႏြေး။ ၾကယ္စင့္ကို အရင္ျပန္ခိုင္းလိုက္တာ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ေပးရမွာ အားနာလို႔..ဒီေန႕မွ အိမ္ကေနာက္က်ေနတာ"
"အဆင္မေျပရင္လဲ လာမႀကိဳခိုင္းနဲ႕ေလ မႏြေးလိုက္ပို႔ေပးမွာေပါ့"
ႏြေးသစၥာမွာ လျပည့္ဝန္း ကို အတင္းလိုက္ပို႔ခ်င္ေနသည္။ မျဖစ္ဘူး ဒီလိုဆက္လုပ္ေနရင္ လျပည့္ဝန္း ဆူခံထိလိမ့္မယ္....
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ မႏြေး။ အိမ္ကလဲ ေရာက္ခါနီးေနၿပီဆိုလို႔"
"OKေလ ဒါဆို...မႏြေးကို ခြင့္ျပဳဦး"
"ဟုတ္ကဲ့..."
မႏြေးကားထြက္သြားေတာ့မွ လျပည့္ဝန္း သက္ျပင္းခ်နိဳင္သည္။ တစ္ခါက အတန္းမတတ္ခ်င္လို႔ မႏြေးရယ္ ၾကယ္စင္ရယ္နဲ႕ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဖူးသည္။ ဒါကို ဘယ္ကေန ဘယ္လို ကိုကိုသိသြားလဲမသိဘူး။ ခ်က္ခ်င္း ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲအထိ ဝင္ေခၚသည္။
အဲ့ေနာက္ပိုင္း ကိုကိုမသိပဲ ဘယ္မွမသြားရဘူးဆိုတဲ့ အမိန့္ပါ ေရာပါလာသည္။ မိမိမွာလဲ အထြန့္မတတ္ရဲ...ေဖေဖ့ကိုေျပာေတာ့ ေဖေဖက စကားနားေထာင္ဖို႔ပဲ ေျပာေနတယ္။
အဲ့အထဲက ဘယ္မွ ကိုကိုမသိေအာင္မသြားရဲ....
"ဘာေတြေတြးေနတာလဲ" ေဇရဲမာန္ အသံၾကားေတာ့မွ လျပည့္ဝန္းအေတြးေတြ ခ်က္ခ်င္း ရပ္သြားသည္။
"အာ...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး..."
"လာ...တတ္...သြားစရာရွိတယ္"
"ဟုတ္" အမိန့္ဆန္ဆန္စကားေတြကို လျပည့္ဝန္း မလြန္ဆန္ရဲ...လြန္ဆန္ဖို႔လဲ သူေၾကာက္သည္။ ကိုကို႔ရဲ႕ေဒါသကို ဟိုတစ္ခါထဲကသိသြားသည္။
အဲ့တုန္းကဆိုရင္ ကိုကိုေတာ္ေတာ္ေသာင္းက်န္းခဲ့တာ မိမိကိုေတာ့ အသားနာေအာင္မလုပ္ခဲ့။ ဒါပင္မဲ့ သူ႕ေဒါသကို အိမ္ကပစၥည္းေတြအေပၚပုံခ်ခဲ့သည္။ ဘာျဖစ္လို႔ အဲ့ေလာက္ထိ ေဒါသထြက္သြားလဲ မစဥ္းစားတတ္...အျပင္ေလး သူမသိေအာင္သြားလိုက္တာအဲ့ေလာက္ေတာင္ ဆိုး႐ြားသြားခဲ့တာပဲလား။
ဒီအေျဖကိုေတာ့ လျပည့္ဝန္း သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေတြးမရခဲ့ဘူး.....
.
.
.
"ဒါ..ဒါက"
"အင္း...မင္းအတြက္"
ဆိုင္တစ္ဆိုင္ အတိအက်ေျပာရရင္ ေရခဲမုန့္ဆိုင္....အတြင္း Design ကေတာ့ အေတာ္အသင့္ၿပီးေနၿပီ။
ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးနဲ႕ လျပည့္ဝန္း မွာ ေျပာစရာစကားေတာင္ ေပ်ာက္ရွသြားသည္။
"အစကေတာ့ မင္းေမြးေန႕မွအၿပီးသတ္ၿပီး ေပးမလို႔ပဲ...အားလုံးၿပီးသြားမွ မင္းမႀကိဳက္တဲ့ေနရာေတြ ရွိမွာဆိုးလို႔ ေသခ်ာလုပ္ရေအာင္ အသိေပးတာ"
"ကြၽန္ေတာ့္အတြက္..." ခုထိမယုံနိုင္ျဖစ္ေနေသာ ေကာင္ေလး။
"အင္း ျပင္ခ်င္တဲ့ေနရာျဖစ္ျဖစ္ရွိလား။"
"ျပင္ခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ပင္မဲ့ နည္းနည္းထပ္ျဖည့္ခ်င္လို႔"
ခုဆို လျပည့္ဝန္းမွာ Designer ကို လိုခ်င္တဲ့ပုံစံေတြ ေသခ်ာေျပာျပေနသည္။ ေဇရဲမာန္ မွာေတာ့ ေတာက္တဲ့ေတာက္တဲ့ ေလွ်ာက္သြားေနေသာေကာင္ေလးကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္မိသည္။
.
.
.
(((("အေဖ.....သားေၾကာက္တယ္..."
"မေၾကာက္နဲ႕ မင္းေယာက္်ားမဟုတ္ဘူးလား ဟမ္!!!"
ေအာ္ေငါက္ေနေသာ ဖခင္ေၾကာင့္ ေကာင္ေလးမွာ မ်က္ရည္မ်ားဝဲကာ ငိုမဲ့မဲ့ျဖင့္...
ေရွ႕မွာလဲလူတစ္ေယာက္မွာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႀကိဳးတုတ္ခံထားရၿပီး ပင့္ျမႇောက္ထားသည္။ ပါးစပ္တြင္လဲ တိတ္ျဖင့္ကပ္ထားသည္။ ေျခေထာက္မွာလဲ ေျမႀကီးကို ထိသည္ဆို႐ုံမွ်သာ...
ထိုလူ႕တစ္ကိုယ္လုံးလဲ ရိုက္ႏွက္ရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ရိုက္ႏွက္ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆို ေပါက္ၿပဲကာ ေသြးစပင္ ထြက္ေနေလၿပီ။
မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလဲ အရိုက္ခံထားရေသာေၾကာင့္ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ဖူးေရာင္ေနသည္။ ထိုလူမွာ အသံေတာင္မနည္းထြက္ေနရပင္မဲ့ ေသမွာကိုေတာ့ အေတာ္ေၾကာက္လန့္ေနသည္။
"မင္းမလုပ္ဘူးလား။ မင္းသူ႕ကိုမလုပ္ရင္ မင္းကို ငါလုပ္မွာေတာ္ ေဇရဲမာန္! !!!"
ဖခင္၏ႀကိမ္းေမာင္းသံေၾကာင့္ ေဇရဲမာန္မွာ လက္ထဲဓားနဲ႕ ထိုလူ႕ေပါင္ကို ထိုးစိုက္လိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေသြးမ်ားဖ်ာထြက္လာၿပီး ေဇရဲမာန္ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ေသြးစေတြလာစင္သည္။ ထိုးခံရေသာသူလဲ မခ်ိမဆန့္ေအာ္ေနသည္။
"ဟုတ္ၿပီ ေအာက္ကိုဆြဲခ်လိဳက္..... ဓားနဲ႕ခြဲခ်လိဳက္စမ္း!!!"
ေၾကာက္ေၾကာက္လန့္လန့္နဲ႕ပဲ ေဇရဲမာန္ က ထို႔လူ႕ေပါင္တစ္ေလွ်ာက္ကို ထိုးခြဲလိုက္သည္။
"ဒါမွ ငါ့သား ေဇရဲမာန္ ကြ...." လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းအား ဂုဏ္ယူေနေသာ ဖခင္ႏွင္ ေၾကာက္လန့္ေနေသာ ၇ႏွစ္အ႐ြယ္ေကာင္ေလး။
ငယ္စဥ္ထဲက ခုလိုသြန္သင္ကာ အကြက္ခ်ေလ့က်င့္ေပးျခင္းခံရေသာ ၇ႏွစ္အ႐ြယ္ေကာင္ေလး ေဇရဲမာန္ မွာ ကံေကာင္းသည္လား.... ကံဆိုးသည္လား.....))))
"ကိုကို....ကိုကို....ျပန္ၾကရေအာင္" ေဇရဲမာန္ အေတြးေတြက လျပည့္ဝန္း ေခၚသံၾကားမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
"အင္းၿပီးၿပီလား"
"ဟုတ္...ေနာက္မွတစ္ေခါက္ထက္လာၾကည့္မယ္...ခုေတာ့ျပန္မယ္ေနာ္"
"ဗိုက္ဆာေနၿပီထင္တယ္...."
အိမ္ပဲျပန္မယ္ေျပာေနတာေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေလးဗိုက္ဆာေနမွန္း ေဇရဲမာန္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
"ဟီး...ဟုတ္...ၿပီးေတာ့...ေက်းဇူးပါ..."
"မလိုပါဘူး...မင္းသာ ကိုယ့္စကားနားေထာင္"
"Yes sir!!!" ေျပာစပ္စပ္လုပ္ေနေသာ လျပည့္ဝန္း ဆံပင္ကို ေဇရဲမာန္ ဆြဲဖြလိုက္သည္။ သူ႕ဆံပင္ပုံပ်က္မွာေတာ့ေၾကာက္သား အတင္း႐ုန္းေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသားတယ္ ဒီေကာင္ေလး အနားမွာရွိေနလို႔ အလိုလို စိတ္ခ်မ္းသာတယ္..
______________
"ျဖစ္ပါ့မလား ဆရာမ"
"ေအာ္...ဘာလို႔မျဖစ္ရမွာလဲ သားက ဒီေလာက္ေခ်ာတာကို"
လျပည့္ဝန္းကို Major King ၿပိဳင္ဖို႔ ဆရာမက တိုက္တြန္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကယ္စင့္ကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့ ၾကယ္စင္ကလဲ ဝင္ၿပိဳင္ေစခ်င္ပုံ...
မိမိလား အမွန္ေျပာရရင္ Model လုပ္ရတာတို႔ကို ဝါသနာပါသည္။ အရမ္း႐ူးသြပ္ေနတာႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပင္မဲ့ ထိုအလုပ္ကို လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္လို႔ေတာ့ စိတ္ကူးဖူးသည္။
ဆရာမကိုလဲ ေနာက္မွ အေၾကာင္းျပန္မည္လို႔သာ ၾကည့္ေျပာလိုက္သည္။
"ၿပိဳင္ပါလား နင္က႐ုပ္ရည္လဲရွိတာကို"
"ငါကၿပိဳင္ခ်င္တယ္...ကိုကိုက ခြင့္မျပဳမွာေၾကာက္တယ္"
"လျပည့္ကလဲဟာ...အၿမဲကိုကို ကိုကို ဆိုတာပဲ...နင့္စိတ္ႀကိဳက္ေလးလဲ နင္ေ႐ြးခ်ယ္ပါဦးဟ...သူက အၿမဲတမ္း နင့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနသလိုပဲ"
ၾကယ္စင္႐ႊန္းလဲ့ ေျပာတာ မွန္တာေၾကာင့္ လျပည့္ဝန္းလဲ ျပန္မေျပာရဲ...အမွန္ဆို သူလဲ အလိုလိုေၾကာက္ေနသည္။ ကိုကိုေျပာထားတဲ့ 'ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကို႔ကိုေျပာရမယ္' ဆိုတဲ့ စကားက အမိန့္စကားလား မေဝခြဲတတ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုကိုက ဒီအလုပ္ကိုခြင့္ျပဳဖို႔ 30%ေရာက္သာေသခ်ာသည္။ ခတ္တာက မိမိကလဲ ဝင္ၿပိဳင္ခ်င္သည္...ကိုကို မသိေလာက္ဖူးမွတ္လား....
_____________
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ စေနေန႕မို႔ လျပည္ဝန္း အလုပ္လိုက္လာသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြတိုင္း ေဇရဲမာန္ အလုပ္ကို ဝင္ကူရင္း ပညာသင္ေနျခင္းလဲျဖစ္သည္။
ဒီေန႕ Shopping center တစ္ခုလုံးကို ကြင္းဆင္းလိုက္စစ္ေဆးမွာေၾကာင့္ တစ္႐ုံးလုံး အလုပ္မ်ားေနသည္။
"ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ရမယ္...ေျပာထားမယ္ ကိုယ့္ အနားမွာပဲေန ဘယ္မွမသြားရဘူး"
"ဟုတ္"
ဖခင္တစ္ေယာက္ပမာ မွာၾကားေနပုံေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ကိုကိုက သူရဲ႕ေဖေဖလို႔ေတာင္ ခံစားမိသည္။
Shopping center မွာ တစ္ဆိုင္ဝင္တစ္ဆိုင္ထြက္ ေရာင္းအားေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႕ ျပင္ဆင္ပုံေတြကို ေဇရဲမာန္ ကိုယ္တိုင္ ဝန္ထမ္းေတြကို မွာၾကားေနသည္။
ဒါပင္မဲ့ ဒီေန႕ထူးဆန္းေနတာက ျဖဴျဖဴေသးေသးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူတို႔Bossနားမွာ ကပ္ကပ္ၿပီးပါလာတာပင္။ ဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳး တစ္ခါမွမျမင္းဖူးဘူး။
"ဒီ ထက္ခ်ဲ့ထားတဲ့ဆိုင္ခန္းအတြက္ Booking စာရင္းကေကာ..."
"ဟုတ္ကဲ့ Boss ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ၂၀နီးပါးကပ္ေတာ့ပါတယ္" တာဝန္ခံက လက္ထဲကစာ႐ြက္ကိုကမ္းေပးသည္။
အသစ္တိုးခ်ဲ့ထားတဲ့ဆိုင္ခန္းကို ဝင္ယူေရာင္းခ်င္တဲ့ လူေတြကခပ္မ်ားမ်ား ေဇရဲမာန္ ဆိုတာက ေသခ်ာေတြးေတာၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့သူကို ေရာင္းခိုင္းမည္သာ။
လက္ထဲက စာ႐ြက္ကိုၾကည့္ေတာ့ အဝတ္အစားဆိုင္နာမည္ေတြ၊ စာေသာက္ဆိုင္ နာမည္ေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ သူတို႔ဘက္ကလဲ ေဇရဲမာန္ ပိုင္တဲ့ Shopping center ဆိုရင္ အလုအယက္ ဆိုင္ခန္းဝင္ပါခ်င္ၾကတာမွတ္လား။
မိမိေဘးနားက တစ္ခ်ိန္လုံးၿငိမ္ကုတ္ေနေသာ ေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ကဲေျပာပါဦး...ဒီဆိုင္ခန္းကို ဘာထည့္ေရာင္းသင့္လဲ"
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လျပည့္ဝန္း မ်က္ဝန္းေတြေတာက္ပသြားၿပီး
"ေပ်ာ့ေပ်ာ့အိအိ"
______________
2.7.2021
Khine Lay
ႀကိဳက္ၾကရဲ႕လားးး😁 ေနမေကာင္းတုန္းက စိတ္ပူေပးၾကသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္🤗 ဖတ္ရတာ မေပါ့သြားဘူး မွတ္လားဟင္ ကိုယ္စိတ္ပူလို႔ပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုစိတ္ဝင္စားေအာင္ေရးေနပါတယ္😁
Vote and feedback 🖤🖤🖤🖤