~Extra~
"ကလင္ …… ကလင္……"
ဆယ္ဟြန္း မနက္စာျပင္ေနတုန္း ဖုန္းျမည္လာသည္မို႔
မီးဖိုေခ်ာင္ကထြက္ခဲ့သည္။
မေန႔ညက သရဲကားၾကည့္တာေနာက္က်သြားေတာ့ အိပ္ယာထေနာက္က်ခဲ့သည္။
အဲ့ဒါမို႔ ကမန္းကတမ္း မနက္စာျပင္ေနရျခင္း။
"ဟဲလို"
"………"
"တကယ္လား"
"………"
"ေယး……ဟြန္းအတြက္ လက္ေဆာင္ဝယ္ခဲ့ေနာ္"
ဖုန္းခြက္ေလးျပန္ခ် ျပီးရြဲကေလးတစ္ေယာက္လိုခုန္ေပါက္ေနမိသည္။
"ကေလး ဘာေတြအဲ့ေလာက္ေပ်ာ္ေနတာလဲ
ဘယ္ကဖုန္းမို႔လို႔လဲ"
"ကိုၾကီး ဂ်ြန္ေယာင္းဆက္တာ"
"ဟင္" ခ်န္းေယာလ္တံေတြးနင္သြားရသည္။
ပတ္ဂ်ြန္ေယာင္းဆက္တာနဲ႔ ကေလးကအဲ့ေလာက္ေတာင္ေပ်ာ္ေနတာလား။ ဘာေတြေျပာလို႔ပါလိမ့္။
"သူက ဘာကိစၥဆက္တာလဲ"
"ဆိုလ္းကိုလာမလို႔တဲ့
Soo Young noonaေရာပါမယ္တဲ့"
"ဆိုလ္းကို ဘာလာလုပ္ၾကမွာလဲ"
"ဘာလာလုပ္ရမွာလဲ ဦးခ်န္းရယ္
သူတို႔အိမ္ရွိလို႔လာတာေလ
အရင္ႏွစ္ေတြကလဲ ဒီအခ်ိန္လာေနက်ပဲ
ကိုၾကီးဂ်ြန္ေယာင္းလာရင္ ဟြန္းနဲ႔ေလ်ွာက္လည္ၾကတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး ဒီႏွစ္လဲ လည္ရအံုးမယ္"
"ႏွစ္ေယာက္ထဲလား"
"အင္းေပါ့
အာ……ေမ့ေနတာ မနက္စာျပင္ေနတုန္း"
ဆယ္ဟြန္းကတစ္ေယာက္ထဲျပာယာခတ္စြာမီးဖိုေခ်ာင္ထဲျပန္ဝင္သြားသည္။
"ဂလု"
ခ်န္းေယာလ္မွာေတာ့ ဂ်ယ္လီေတြအတံုးလိုက္အတစ္လိုက္နင္က်န္ခဲ့ရသည္။
ခ်န္းေယာလ္မရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲေလ်ွာက္လည္ၾကသည္တဲ့လား။
မရေတာ့ဘူး အရမ္းေတြသဝန္တိုေနျပီ။
အသက္ၾကီးမွ သဝန္တိုရတာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတာ့နိုင္လွသည္။
ဒါကလဲ ကေလးကို အရမ္းခ်စ္လို႔ေလ။
ကေလးကို ခ်န္းေယာလ္လို ဂ်ြန္ေယာင္းကခ်စ္ေပးဖို႔ဆိုတာ လြယ္ကူမေနဘူး။
ကမာၻေပၚမွာ အိုဆယ္ဟြန္းကိုအခ်စ္နိုင္ဆံုးလူက ပတ္ခ်န္းေယာလ္တစ္ေယာက္ပဲရွိရမယ္။
မရေတာ့ အခုအရင္ကထက္ပိုျပီး ခ်စ္ရမယ္။
ကေလးနဲ႔လက္မထပ္ရေသးေတာ့ ဟိုေကာင္က ေၾကာင္ခ်င္ေၾကာင္အံုးမွာ။
မျဖစ္ဘူး ကေလးစီကိုအျမန္သြားျပီး ပိုခ်စ္မွျဖစ္မယ္။
"ကိုယ့္အခ်စ္ေလး"
"omma လန္႔လိုက္တာဦးခ်န္းကလဲ"
"ဒီေလာက္ခ်ိဳခ်ိဲသာသာေလးေခၚတာကိုလန္႔တာလား အခ်စ္ေလးက"
"ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေလ
ဦးခ်န္းဗိုက္ဆာျပီလား ခဏေစာင့္
ျပီးေတာ့မယ္"
"အင္း ကိုယ္က ကေလးနဲ႔အတူတူစားခ်င္တာေနာ္"
"အတူတူစားမွာေလ ဦးခ်န္းရဲ႕"
"မဟုတ္ဘူး ကိုယ္ေျပာတာ တစ္ပန္းကန္ထဲအတူတူစားမယ္ေျပာတာ"
"ဦးခ်န္းကလဲ အျမဲတမ္းကိုယ့္ပန္းကန္နဲ႔ကိုစားတာပဲေလ ဘာေတြစိတ္ကူးေပါက္ျပန္တာလဲ"
"ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔တစ္ပန္းကန္ထဲအတူတူစားရင္
အရင္ကထက္အခ်စ္တိုးတယ္တဲ့ ကေလးရဲ႕
ေနာ္ အတူတူစားမယ္ေနာ္"
"ဦးခ်န္းကလဲ"
"ေနာ္လို႔ လုပ္ပါကေလးရယ္
စားရေအာင္ပါ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးလား"
"ခ်စ္တာေပါ့ ဟြန္းကဦးခ်န္းကိုမခ်စ္ဘဲေနပါ့မလား"
"အဲ့ဒါဆို အတူတူစားမယ္မဟုတ္လား"
"စားပါ့မယ္ဗ် ေဟာဒီက က်ေနာ္ခ်စ္ခ်စ္ၾကီးသေဘာပါ"
"အား…… ကေလးကိုခ်စ္လြန္းလို႔ ကိုယ္ရူးေတာ့မယ္"
အသဲယားစြာ ကေလးကိုပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။
ေကာက္ညွင္းထုတ္သာဆို ဆယ္ဟြန္းေတာ့ အိစိညွပ္စိကိုေက်ေလာက္ပါျပီ။
"အသက္ရွဴက်ပ္တယ္ ဦးခ်န္းရဲ႕ လႊတ္အံုး"
"အသက္ရွဴက်ပ္ေနျပီဆိုေတာ့
ေအာက္စီဂ်င္လိုျပီ အသည္းေလး လာကိုယ္ကေအာက္စီဂ်င္ေပးမယ္ ဒီဘက္လွည့္"
ကေလးကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆြဲလွည့္ျပီး အိစက္စက္ႏႈတ္ခမ္းေလးေပၚသို႔ ခ်န္းေယာလ္ႏႈတ္ခမ္းထပ္တူက်ေပးလိုက္သည္။
(မရေတာ့ဘူး ဘယ္လိုေအာက္စီဂ်င္ေပးလဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့မယ္🤭)
[AN/ .ဦးခ်န္း- ေသာက္ FAေတြ သူမ်ား ေအာက္စီဂ်င္ေပးတာကို ေခ်ာင္းမေနနဲ႔
me-🙄🙄ေလ့လာေနတာဂို
ဆယ္ဟြန္းနီး-ေလ့လာျပီး ဘယ္ေနရာသြားအသံုးခ်မွာလဲ
ရည္းစားမရွိဘဲနဲ႔😂
me-😭အတြဲေတြမေကာင္းပါ မီေဝါ့]
ဦးခ်န္းေက်းဇူးေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းမနက္စာကိုပူပူေႏြးေႏြးမစားလိုက္ရဘဲ ႏႈတ္ခမ္းကို ပလာစတာကပ္လိုက္ရသည္။
"ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ လိုက္ခဲ့ပါအံုး ကေလးရယ္
ေနာက္ရက္က်မလိုက္လဲရတယ္"
"ဘယ္လိုက္ရမလဲ ႏႈတ္ခမ္းေပါက္ေနတာကို
ၾကည့္အံုး ဘဲနဲ႔တူေနျပီ"
"ႏႈတ္ခမ္းေပါက္တာနဲ႔ အလုပ္လိုက္တာနဲ႔မဆိုင္ဘူးေလကေလးရဲ႕
ဟိုတယ္ကိုကားနဲ႔သြားမွာေလ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔သြားမွာမွမဟုတ္တာ"
"ဝန္ထမ္းေတြက ဘာျဖစ္တာလဲေမးရင္ ဘယ္လိုေျဖရမွာတုန္း"
"ကိုယ္နမ္းတာလို႔ေျဖလိုက္ေပါ့😁"
"ဦးခ်န္းေနာ္ သူအရွက္မရွိတိုင္း
သူမ်ားကိုေလ်ွာက္ေျပာခိုင္းေနတာ
သြားေတာ့ ဟိုတယ္ကိုေတာ္ၾကာ သူေဌးကေနာက္က်လုိ႔ မေကာင္းဘူး"
"ကေလးလဲလိုက္ခဲ့ေလ အတူတူသြားမယ္"
"မလိုက္ခ်င္ပါဘူးဆို ဦးခ်န္းေနာ္
ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ"
"လိုက္ခဲ့ပါကေလးရဲ႕
ကိုယ္ကေလးကိုအိမ္မွာထားခဲ့ရမွာစိတ္မခ်ဘူး"
"အိမ္မွာဘာစိတ္မခ်စရာရွိလဲ
အကိုမင္ဟိုတို႔ညီကိုလဲရွိတာပဲ ျပီးေတာ့ ဟြန္းဒီအိမ္မွာေနတာပဲ ၾကာလွျပီ"
"အဲ့ဒီႏွစ္ေကာင္ကိုစိတ္မခ်တာ"
"ဟင္ ဦးခ်န္းရယ္ အကိုမင္ဟိုတို႔ၾကားသြားရင္ အားနာစရာၾကီး သူတို႔ကဟြန္းကို အျမဲဂရုစိုက္တာ"
"မသိဘူး ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မဆိုစိတ္မခ်ဘူး ကိုယ္နဲ႔ပဲစိတ္ခ်တာ" (သူနဲ႔စိတ္မခ်ရတာဘဲ😷)
"ဦးခ်န္းကေတာ့ ဟြန္းကိုသူမ်ားနဲ႔စိတ္မခ်ဘူး
ဟြန္းကေတာ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ဦးခ်န္းနဲ႔ပုိျပီးစိတ္မခ်တာ"
"ဘာလို႔လဲ ကိုယ္ကဘာလုပ္မွာမို႔လဲ ကေလးကို"
"ကိုယ့္ဘာကိုသိေပါ့
လူမို႔သာ ပူစီေဖာင္းသာဆို ဆယ္ခါျပန္ေလာက္ေပါက္ျပီးျပီ သူမ်ားႏႈတ္ခမ္းကို ခ်ိဳခ်ဥ္ထင္ေနတဲ့လူၾကီး ေတာ္ျပီ ဒီေန႔ကစ တစ္ပတ္တိတိ မနမ္းရဘူး ဒါအမိန္႔ပဲ ဟြင့္"
(ဟန္နီ-ဂုဏ္ယူပါတယ္ ဦးခ်န္းေရ 😜😜
ဦးခ်န္း-နင့္ေၾကာင့္ ေသာက္FA)
"ဟင္ တစ္ပတ္တိတိ
ဗုေဒၶါ……"
ခ်န္းေယာလ္မွာသာဘုရားတျပီးက်န္ခဲ့တာ ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ ဖင္ေလးလိမ္ေကာက္ကာႏွင့္ အိမ္အေပၚထပ္တက္သြားေလသည္။
ေနာက္ကလိုက္သြားခ်င္ေသာ္လည္း
ဟိုတယ္ကိုမသြားရင္ တစ္ပတ္ကေန တစ္လျဖစ္သြားနိုင္တာမို႔ ျငိမ္္ေနလုိက္ရသည္။
ညေနျပန္လာမွ ေလ်ာ့ေပးဖို႔ေခ်ာ့ေျပာရအံုးမည္။
~
~
ဟိုတယ္ထဲသို႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္ျဖင့္ဝင္လာေသာ သူေဌးေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းေတြခမ်ာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မ်က္လံုးျခင္းစကားေျပာေနၾကသည္။
မေန႔ကပဲ Bossက သူေဌးကိုေနရာျပန္ေပးသြားျပီး တက္တက္ၾကြၾကြအလုပ္လုပ္မွာမို႔ အားလံုးကလဲ ေဖးမၾကဖို႔ေျပာသြားျခင္း။
ယခုသူေဌးသည္ ေစ်းဦးမေပါက္သည့္ေစ်းသည္ႏွင့္မျခား။
ခ်န္းေယာလ္လဲ လူေတြဝိုင္းၾကည့္ေနတာကိုေတာ္ေတာ္နဲ႔သတိမထားမိ။
ကိုယ့္ေျခလွမ္းကိုေတာင္ ဘယ္လားညာလား မခြဲတက္ေတာ့။
ေဘးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္မွ ဝန္ထမ္းေတြဝိုင္းၾကည့္ေနမွန္းသိရသည္။
ကိုယ္ကိုျပန္မတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာကိုေမာ့ထားလိုက္သည္။
"အဟမ္း …… ကိုယ့္လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၾကေလ"
ထိုအခါမွ အၾကည့္ေတြလႊဲသြားၾကသည္။
Officeထဲေရာက္ေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ဖို႔စိတ္ကေလးက ပိစိေလးေတာင္မပါ။
တစ္ပတ္ဆိုတာၾကီးသာ ေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။
တစ္ပတ္ၾကီးသာ မထိေတြ႔ရရင္ ခ်န္းေယာလ္ေတာ့ေသမွာပဲ။
"တီ …… တီ……"
"သူေဌး Bossကဖုန္းေျပာခ်င္လို႔ပါတဲ့"
အိမ္မွာက်န္ခဲ့သည့္ သခင္ေလးသည္ ဖုန္းဆက္တာေတာင္ ဟမ္းဖုန္းမဆက္ဘဲ ဟိုတယ္ဖုန္းကိုဆက္ေနသည္။
အေျခအေနကေတာ့ မေကာင္း။
"ကေလး"
"စကားအမ်ားၾကီးမေျပာဘူး
အလုပ္ကိုအာရံုစိုက္လုပ္ပါဘိုးေတာ္ၾကီး
မဟုတ္ရင္ တစ္ပတ္ကေန တစ္လျဖစ္သြားမယ္"
ထင္သည့္အတိုင္းပင္ အေျခအေနက နည္းနည္းေလးမွမျငင္သာလွ။
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး က်ေနာ္ေသခ်ာလုပ္ပါ့မယ္
ဆုေတာ္ကိုေတာ့ တစ္လအထိမတိုးလိုက္ပါနဲ႔
ေတာင္းဆိုပါတယ္ခင္ဗ်"
"ေကာင္းျပီေလ ေမာင္မင္းေတာင္းဆိုတာကိုစဥ္းစားေပးမယ္"
ေျပာခ်င္တာေျပာျပီး ကေလးကေတာ့ဖုန္းခ်သြားသည္။
ခ်န္းေယာလ္မွာေတာ့ မလုပ္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ အလုပ္ပံုထဲေခါင္းစိုက္ရေတာ့သည္။
အိမ္မွာက်န္ခဲ့သည့္ ဆယ္ဟြန္းနီးေလးကေတာ့ တေနကုန္ခါနီးလို႔ သူ႔ခ်စ္ခ်စ္ၾကီးမွ ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္မဆက္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ေကာက္ေနေလသည္။
မနက္က ဦးခ်န္းကိုစတာလြန္သြားမွန္းသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးခ်န္းသဝန္တိုတာက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာမို႔ ျပန္မေခ်ာ့ဘဲေနလိုက္တာ။
ကိုၾကီးဂ်ြန္ေယာင္းနဲ႔ဟြန္းေလ်ွာက္လည္တာကလဲႏွစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါဘူး။
ကိုၾကီးလာတိုင္း Noonaကပါေနက်။
သံုးေယာက္အတူလည္ၾကတာ။
အဲ့ဒါကိုဦးခ်န္းစိတ္ဆိုးသြားလားမသိဘူး။
ဟြင့္ ရတယ္ဖုန္းမဆက္တဲ့လူၾကီး ဆယ္ဟြန္းအေၾကာင္းသိမယ္။
ဆယ္ဟြန္း ကတ္ေၾကးယူကာ ဦးခ်န္းအခန္းစီဝင္လာခဲ့သည္။
အရင္ကနဲ႔မတူေတာ့တာမို႔ ဆယ္ဟြန္းကဒီအခန္းကို တံခါးမရွိ လူမရွိဝင္လို႔ရေနျပီေလ။
သိိတယ္မို႔လား ဆယ္ဟြန္းနီးကဘယ္သူလဲ။
ဦးခ်န္းအခ်စ္ကေလးေလ😇။
အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ခုတင္ေခါင္းရင္းက ေခါင္းအံုးကို ကတ္ေၾကးနဲ႔ စြပ္ခနဲ စြပ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ထိုးျဖဲပစ္လိုက္သည္။
မိႈ႕ျဖဴ ျဖဴ ေလးေတြက ဖြာက်လာသည္။
ခုတင္တစ္ခုလံုး ပြစာက်ဲေအာင္လုပ္ျပီးမွ အဝတ္ဘီဒိုနားထလာခဲ့သည္။
ဟိုတယ္သြားရင္ဝတ္မဲ့ အဝတ္စားေတြကိုထုတ္ကာ ေဘာင္းဘီအရွည္ေတြကို ဒူးနားတစ္ဝိုက္ ကြက္ကာ ညွပ္ပစ္လိုက္သည္။
ေပါင္အရင္းနားတြင္လဲ အေပါက္ေဖာက္ပစ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ အျဖဴ ေရာင္အက်ီ ၤလက္ရွည္မ်ားသို႔။
ေနာက္ေက်ာ္တြင္ကန္႔လန္႔ျဖဲလိုက္သည္။
ဂ်ိဳင္းေအာက္ဘက္တြင္လဲအေပါက္မ်ားလုပ္ထားလိုက္သည္။
ေရွ႕ကရင္ဘတ္တည့္တည့္တြင္ ကြင္းျပီးညွပ္ထားလိုက္ေသးသည္။
အေပၚကကုတ္ေတြကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးလိုက္မည္။ အဲ့ဒါေတြကေစ်းၾကီးေတာ့ ႏွေမ်ာတယ္တယ္ေလ။
"တီ…… တီ……"
တဖက္ျခံကကားသံၾကားလိုက္ရသည္။
ကိုၾကီးတို႔လာျပီထင္တယ္။
ဦးခ်န္းအခန္းထဲကေနျပန္ထြက္ခဲ့သည္။
ဆယ္ဟြန္းလုပ္တာမွန္းသိမွာစိုးလို႔ ကတ္ေၾကးေလးပါျပန္ယူလာခဲ့သည္။
"အကိုမင္ဟာ"
"ဗ်ာ ဘာခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ အကိုေလး"
"ဦးခ်န္းျပန္လာလို႔ ဟြန္းကိုေမးရင္ မသိဘူးေျပာလိုက္ေနာ္"
"ဟမ္ အကိုေလးကဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ဟိုနားဒီနား ေသခ်ာေပါက္ မသိဘူးေျပာေနာ္
မဟုတ္ရင္ ဟြန္ူအေၾကာင္းသိမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အကိုေလးရယ္
ဟိုဘက္ျခံထဲသြားမလို႔မဟုတ္လား"
"သိရဲ႕သားနဲ႔ေမးမေနနဲ႔"
အရင္ကအိမ္ၾကီးမွာ တစ္ေယာက္ထဲေနျပီး သနားစရာေကာင္းတဲ့ အကိုေလးက တဖက္ျခံက ေခါင္တို႔ေမာင္ႏွမလာရင္ အရမ္းေပ်ာ္မွန္းသိတာမို႔ မင္ဟာတို႔ ညီကိုကလဲ နားလည္ေပးၾကသည္။
အခုသခင္ေလးျပန္ေရာက္လာမွ အိမ္ကဆူညံဆူညံသံေလးေတြရွိလာတာေလ။
အရင္ႏွစ္ေတြကမ်ားဆို တိတ္ဆိတ္လို႔။
အင္း အကိုေလးသေဘာက် သခင္ေလးကိုညီကိုႏွစ္ေယာက္လိမ္ေပးၾကယံုသာ။
လိမ္တာေပၚသြားေတာ့လဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရွင္းလိမ့္မယ္ေပါ့။
~°~°~°~°~
"Noona ကိုၾကီး"
"ဟြန္းေလး"
ဆယ္ဟြန္းတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ကာခုန္ေပါက္လာသည္။
"ေျဖးေျဖး ေျဖးေျဖးဟြန္းေလးရယ္ လဲေတာ့…… "
"အင့္ ……"
"ဗုန္း……"
Soo Youngစကားေလးေတာင္ မဆံုးလိုက္ရ။
စပ္စလူးစိန္ေလး ေမွာက္ယက္လဲေတာ့သည္။
"ဟား …… ဟား ……ဟြန္းေလးရယ္
ေျဖးေျဖးလာလို႔ေျပာတာကို ဟား …… ဟား……"
ဂ်ြန္ေယာင္းက သြားထူမေပးဘဲ တဟားဟားေအာ္ရယ္ေနသည္။
"ဟင့္ Noona ဟြန္းကိုထူးေပးအံုး
ဟိုဦးစိတ္ပုတ္က ရယ္ပဲရယ္ေန"
"ေျပာမေနနဲ႔ မင္းအကိုေတာ့ သူကရူးေနတာ
ထထ ကေလး"
ဆယ္ဟြန္းကိုထူျပီးအိမ္ထဲဝင္ခဲ့သည္။ဂ်ြန္ေယာင္းကေတာ့ ကားကိုဂိုေထာင္ထဲထိုးျပီးမွလိုက္ဝင္ခဲ့သည္။
"Noona ဒီမွာအၾကာၾကီးေနမွာလား"
"10ရက္ေလာက္ေတာ့ေနမွာ"
"ေအာ္ ဒီေန႔ ဟြန္းမမတို႔နဲ႔လာအိပ္မယ္"
"အိပ္ေလ အိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲေၾကာက္လို႔လား"
"ဟုတ္တယ္ အိမ္မွာသရဲဘီလူးစီးေနတဲ့လူၾကီးရွိတယ္ ဟီး ……"
"ကေလးေပါက္ကေတြေျပာေနတာမဟုတ္လား"
"တကယ္Noonaရဲ႕"
"ႏႈတ္ခမ္းကဘာျဖစ္တာလဲ ေခ်ာ္လဲတာလား"
"ဟုတ္ဘူး ဘီလူးၾကီးကိုက္တာ ခ္ခ္"
ဆယ္ဟြန္းေျပာေနတာေတြသာ ဦးခ်န္းကားလို႔ကေတာ့ ေဒါသအလိပ္လိုက္ထြက္ေတာ့မွာျမင္ေယာင္ေသးသည္။
ဆယ္ဟြန္းကတခိခိရယ္ေနတာမို႔ ဂ်ြန္ေယာင္းကရူးမ်ားေနလားဆိုသည့္ အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေနသည္။
~°~°~°~°~°~°~°~
T.b.c
#HoneyChan
~Extra~
"ကလင် …… ကလင်……"
ဆယ်ဟွန်း မနက်စာပြင်နေတုန်း ဖုန်းမြည်လာသည်မို့
မီးဖိုချောင်ကထွက်ခဲ့သည်။
မနေ့ညက သရဲကားကြည့်တာနောက်ကျသွားတော့ အိပ်ယာထနောက်ကျခဲ့သည်။
အဲ့ဒါမို့ ကမန်းကတမ်း မနက်စာပြင်နေရခြင်း။
"ဟဲလို"
"………"
"တကယ်လား"
"………"
"ယေး……ဟွန်းအတွက် လက်ဆောင်ဝယ်ခဲ့နော်"
ဖုန်းခွက်လေးပြန်ချ ပြီးရွဲကလေးတစ်ယောက်လိုခုန်ပေါက်နေမိသည်။
"ကလေး ဘာတွေအဲ့လောက်ပျော်နေတာလဲ
ဘယ်ကဖုန်းမို့လို့လဲ"
"ကိုကြီး ဂျွန်ယောင်းဆက်တာ"
"ဟင်" ချန်းယောလ်တံတွေးနင်သွားရသည်။
ပတ်ဂျွန်ယောင်းဆက်တာနဲ့ ကလေးကအဲ့လောက်တောင်ပျော်နေတာလား။ ဘာတွေပြောလို့ပါလိမ့်။
"သူက ဘာကိစ္စဆက်တာလဲ"
"ဆိုလ်းကိုလာမလို့တဲ့
Soo Young noonaရောပါမယ်တဲ့"
"ဆိုလ်းကို ဘာလာလုပ်ကြမှာလဲ"
"ဘာလာလုပ်ရမှာလဲ ဦးချန်းရယ်
သူတို့အိမ်ရှိလို့လာတာလေ
အရင်နှစ်တွေကလဲ ဒီအချိန်လာနေကျပဲ
ကိုကြီးဂျွန်ယောင်းလာရင် ဟွန်းနဲ့လျှောက်လည်ကြတာ ပျော်စရာကြီး ဒီနှစ်လဲ လည်ရအုံးမယ်"
"နှစ်ယောက်ထဲလား"
"အင်းပေါ့
အာ……မေ့နေတာ မနက်စာပြင်နေတုန်း"
ဆယ်ဟွန်းကတစ်ယောက်ထဲပြာယာခတ်စွာမီးဖိုချောင်ထဲပြန်ဝင်သွားသည်။
"ဂလု"
ချန်းယောလ်မှာတော့ ဂျယ်လီတွေအတုံးလိုက်အတစ်လိုက်နင်ကျန်ခဲ့ရသည်။
ချန်းယောလ်မရှိတဲ့ အချိန်တွေမှာ နှစ်ယောက်ထဲလျှောက်လည်ကြသည်တဲ့လား။
မရတော့ဘူး အရမ်းတွေသဝန်တိုနေပြီ။
အသက်ကြီးမှ သဝန်တိုရတာ အူကြောင်ကြောင်တော့နိုင်လှသည်။
ဒါကလဲ ကလေးကို အရမ်းချစ်လို့လေ။
ကလေးကို ချန်းယောလ်လို ဂျွန်ယောင်းကချစ်ပေးဖို့ဆိုတာ လွယ်ကူမနေဘူး။
ကမ္ဘာပေါ်မှာ အိုဆယ်ဟွန်းကိုအချစ်နိုင်ဆုံးလူက ပတ်ချန်းယောလ်တစ်ယောက်ပဲရှိရမယ်။
မရတော့ အခုအရင်ကထက်ပိုပြီး ချစ်ရမယ်။
ကလေးနဲ့လက်မထပ်ရသေးတော့ ဟိုကောင်က ကြောင်ချင်ကြောင်အုံးမှာ။
မဖြစ်ဘူး ကလေးစီကိုအမြန်သွားပြီး ပိုချစ်မှဖြစ်မယ်။
"ကိုယ့်အချစ်လေး"
"omma လန့်လိုက်တာဦးချန်းကလဲ"
"ဒီလောက်ချိုချိဲသာသာလေးခေါ်တာကိုလန့်တာလား အချစ်လေးက"
"ရုတ်တရက်ဆိုတော့လေ
ဦးချန်းဗိုက်ဆာပြီလား ခဏစောင့်
ပြီးတော့မယ်"
"အင်း ကိုယ်က ကလေးနဲ့အတူတူစားချင်တာနော်"
"အတူတူစားမှာလေ ဦးချန်းရဲ့"
"မဟုတ်ဘူး ကိုယ်ပြောတာ တစ်ပန်းကန်ထဲအတူတူစားမယ်ပြောတာ"
"ဦးချန်းကလဲ အမြဲတမ်းကိုယ့်ပန်းကန်နဲ့ကိုစားတာပဲလေ ဘာတွေစိတ်ကူးပေါက်ပြန်တာလဲ"
"ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့တစ်ပန်းကန်ထဲအတူတူစားရင်
အရင်ကထက်အချစ်တိုးတယ်တဲ့ ကလေးရဲ့
နော် အတူတူစားမယ်နော်"
"ဦးချန်းကလဲ"
"နော်လို့ လုပ်ပါကလေးရယ်
စားရအောင်ပါ ကိုယ့်ကိုမချစ်ဘူးလား"
"ချစ်တာပေါ့ ဟွန်းကဦးချန်းကိုမချစ်ဘဲနေပါ့မလား"
"အဲ့ဒါဆို အတူတူစားမယ်မဟုတ်လား"
"စားပါ့မယ်ဗ်ဟောဒီက ကျနော်ချစ်ချစ်ကြီးသဘောပါ"
"အား…… ကလေးကိုချစ်လွန်းလို့ ကိုယ်ရူးတော့မယ်"
အသဲယားစွာ ကလေးကိုပိုတင်းကျပ်အောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။
ကောက်ညှင်းထုတ်သာဆို ဆယ်ဟွန်းတော့ အိစိညှပ်စိကိုကျေလောက်ပါပြီ။
"အသက်ရှူကျပ်တယ် ဦးချန်းရဲ့ လွှတ်အုံး"
"အသက်ရှူကျပ်နေပြီဆိုတော့
အောက်စီဂျင်လိုပြီ အသည်းလေး လာကိုယ်ကအောက်စီဂျင်ပေးမယ် ဒီဘက်လှည့်"
ကလေးကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွဲလှည့်ပြီး အိစက်စက်နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်သို့ ချန်းယောလ်နှုတ်ခမ်းထပ်တူကျပေးလိုက်သည်။
(မရတော့ဘူး ဘယ်လိုအောက်စီဂျင်ပေးလဲ ချောင်းကြည့်တော့မယ်🤭)
[AN/ .ဦးချန်း- သောက် FAတွေ သူများ အောက်စီဂျင်ပေးတာကို ချောင်းမနေနဲ့
me-🙄🙄လေ့လာနေတာဂို
ဆယ်ဟွန်းနီး-လေ့လာပြီး ဘယ်နေရာသွားအသုံးချမှာလဲ
ရည်းစားမရှိဘဲနဲ့😂
me-😭အတွဲတွေမကောင်းပါ မီဝေါ့]
ဦးချန်းကျေးဇူးကြောင့် ဆယ်ဟွန်းမနက်စာကိုပူပူနွေးနွေးမစားလိုက်ရဘဲ နှုတ်ခမ်းကို ပလာစတာကပ်လိုက်ရသည်။
"ဒီနေ့တစ်ရက်တော့ လိုက်ခဲ့ပါအုံး ကလေးရယ်
နောက်ရက်ကျမလိုက်လဲရတယ်"
"ဘယ်လိုက်ရမလဲ နှုတ်ခမ်းပေါက်နေတာကို
ကြည့်အုံး ဘဲနဲ့တူနေပြီ"
"နှုတ်ခမ်းပေါက်တာနဲ့ အလုပ်လိုက်တာနဲ့မဆိုင်ဘူးလေကလေးရဲ့
ဟိုတယ်ကိုကားနဲ့သွားမှာလေ နှုတ်ခမ်းနဲ့သွားမှာမှမဟုတ်တာ"
"ဝန်ထမ်းတွေက ဘာဖြစ်တာလဲမေးရင် ဘယ်လိုဖြေရမှာတုန်း"
"ကိုယ်နမ်းတာလို့ဖြေလိုက်ပေါ့😁"
"ဦးချန်းနော် သူအရှက်မရှိတိုင်း
သူများကိုလျှောက်ပြောခိုင်းနေတာ
သွားတော့ ဟိုတယ်ကိုတော်ကြာ သူဌေးကနောက်ကျလို့ မကောင်းဘူး"
"ကလေးလဲလိုက်ခဲ့လေ အတူတူသွားမယ်"
"မလိုက်ချင်ပါဘူးဆို ဦးချန်းနော်
ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ"
"လိုက်ခဲ့ပါကလေးရဲ့
ကိုယ်ကလေးကိုအိမ်မှာထားခဲ့ရမှာစိတ်မချဘူး"
"အိမ်မှာဘာစိတ်မချစရာရှိလဲ
အကိုမင်ဟိုတို့ညီကိုလဲရှိတာပဲ ပြီးတော့ ဟွန်းဒီအိမ်မှာနေတာပဲ ကြာလှပြီ"
"အဲ့ဒီနှစ်ကောင်ကိုစိတ်မချတာ"
"ဟင် ဦးချန်းရယ် အကိုမင်ဟိုတို့ကြားသွားရင် အားနာစရာကြီး သူတို့ကဟွန်းကို အမြဲဂရုစိုက်တာ"
"မသိဘူး ကိုယ်ကတော့ ဘယ်သူနဲ့မဆိုစိတ်မချဘူး ကိုယ်နဲ့ပဲစိတ်ချတာ" (သူနဲ့စိတ်မချရတာဘဲ😷)
"ဦးချန်းကတော့ ဟွန်းကိုသူများနဲ့စိတ်မချဘူး
ဟွန်းကတော့ ကိုယ်ကိုကိုယ် ဦးချန်းနဲ့ပိုပြီးစိတ်မချတာ"
"ဘာလို့လဲ ကိုယ်ကဘာလုပ်မှာမို့လဲ ကလေးကို"
"ကိုယ့်ဘာကိုသိပေါ့
လူမို့သာ ပူစီဖောင်းသာဆို ဆယ်ခါပြန်လောက်ပေါက်ပြီးပြီ သူများနှုတ်ခမ်းကို ချိုချဉ်ထင်နေတဲ့လူကြီး တော်ပြီ ဒီနေ့ကစ တစ်ပတ်တိတိ မနမ်းရဘူး ဒါအမိန့်ပဲ ဟွင့်"
(ဟန်နီ-ဂုဏ်ယူပါတယ် ဦးချန်းရေ 😜😜
ဦးချန်း-နင့်ကြောင့် သောက်FA)
"ဟင် တစ်ပတ်တိတိ
ဗုဒ္ဓေါ……"
ချန်းယောလ်မှာသာဘုရားတပြီးကျန်ခဲ့တာ ဆယ်ဟွန်းကတော့ ဖင်လေးလိမ်ကောက်ကာနှင့် အိမ်အပေါ်ထပ်တက်သွားလေသည်။
နောက်ကလိုက်သွားချင်သော်လည်း
ဟိုတယ်ကိုမသွားရင် တစ်ပတ်ကနေ တစ်လဖြစ်သွားနိုင်တာမို့ ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။
ညနေပြန်လာမှ လျော့ပေးဖို့ချော့ပြောရအုံးမည်။
~
~
ဟိုတယ်ထဲသို့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ဖြင့်ဝင်လာသော သူဌေးကြောင့် ဝန်ထမ်းတွေခမျာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်လုံးခြင်းစကားပြောနေကြသည်။
မနေ့ကပဲ Bossက သူဌေးကိုနေရာပြန်ပေးသွားပြီး တက်တက်ကြွကြွအလုပ်လုပ်မှာမို့ အားလုံးကလဲ ဖေးမကြဖို့ပြောသွားခြင်း။
ယခုသူဌေးသည် ဈေးဦးမပေါက်သည့်ဈေးသည်နှင့်မခြား။
ချန်းယောလ်လဲ လူတွေဝိုင်းကြည့်နေတာကိုတော်တော်နဲ့သတိမထားမိ။
ကိုယ့်ခြေလှမ်းကိုတောင် ဘယ်လားညာလား မခွဲတက်တော့။
ဘေးကိုမော့ကြည့်လိုက်မှ ဝန်ထမ်းတွေဝိုင်းကြည့်နေမှန်းသိရသည်။
ကိုယ်ကိုပြန်မတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာကိုမော့ထားလိုက်သည်။
"အဟမ်း …… ကိုယ့်လုပ်စရာရှိတာလုပ်ကြလေ"
ထိုအခါမှ အကြည့်တွေလွှဲသွားကြသည်။
Officeထဲရောက်သော်လည်း အလုပ်လုပ်ဖို့စိတ်ကလေးက ပိစိလေးတောင်မပါ။
တစ်ပတ်ဆိုတာကြီးသာ ခေါင်းထဲရောက်လာသည်။
တစ်ပတ်ကြီးသာ မထိတွေ့ရရင် ချန်းယောလ်တော့သေမှာပဲ။
"တီ …… တီ……"
"သူဌေး Bossကဖုန်းပြောချင်လို့ပါတဲ့"
အိမ်မှာကျန်ခဲ့သည့် သခင်လေးသည် ဖုန်းဆက်တာတောင် ဟမ်းဖုန်းမဆက်ဘဲ ဟိုတယ်ဖုန်းကိုဆက်နေသည်။
အခြေအနေကတော့ မကောင်း။
"ကလေး"
"စကားအများကြီးမပြောဘူး
အလုပ်ကိုအာရုံစိုက်လုပ်ပါဘိုးတော်ကြီး
မဟုတ်ရင် တစ်ပတ်ကနေ တစ်လဖြစ်သွားမယ်"
ထင်သည့်အတိုင်းပင် အခြေအနေက နည်းနည်းလေးမှမငြင်သာလှ။
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး ကျနော်သေချာလုပ်ပါ့မယ်
ဆုတော်ကိုတော့ တစ်လအထိမတိုးလိုက်ပါနဲ့
တောင်းဆိုပါတယ်ခင်ဗျ"
"ကောင်းပြီလေ မောင်မင်းတောင်းဆိုတာကိုစဉ်းစားပေးမယ်"
ပြောချင်တာပြောပြီး ကလေးကတော့ဖုန်းချသွားသည်။
ချန်းယောလ်မှာတော့ မလုပ်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ အလုပ်ပုံထဲခေါင်းစိုက်ရတော့သည်။
အိမ်မှာကျန်ခဲ့သည့် ဆယ်ဟွန်းနီးလေးကတော့ တနေကုန်ခါနီးလို့ သူ့ချစ်ချစ်ကြီးမှ ဖုန်းလေးတစ်ချက်မဆက်သောကြောင့် စိတ်ကောက်နေလေသည်။
မနက်က ဦးချန်းကိုစတာလွန်သွားမှန်းသိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဦးချန်းသဝန်တိုတာက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေတာမို့ ပြန်မချော့ဘဲနေလိုက်တာ။
ကိုကြီးဂျွန်ယောင်းနဲ့ဟွန်းလျှောက်လည်တာကလဲနှစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ပါဘူး။
ကိုကြီးလာတိုင်း Noonaကပါနေကျ။
သုံးယောက်အတူလည်ကြတာ။
အဲ့ဒါကိုဦးချန်းစိတ်ဆိုးသွားလားမသိဘူး။
ဟွင့် ရတယ်ဖုန်းမဆက်တဲ့လူကြီး ဆယ်ဟွန်းအကြောင်းသိမယ်။
ဆယ်ဟွန်း ကတ်ကြေးယူကာ ဦးချန်းအခန်းစီဝင်လာခဲ့သည်။
အရင်ကနဲ့မတူတော့တာမို့ ဆယ်ဟွန်းကဒီအခန်းကို တံခါးမရှိ လူမရှိဝင်လို့ရနေပြီလေ။
သိတယ်မို့လား ဆယ်ဟွန်းနီးကဘယ်သူလဲ။
ဦးချန်းအချစ်ကလေးလေ😇။
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ခုတင်ခေါင်းရင်းက ခေါင်းအုံးကို ကတ်ကြေးနဲ့ စွပ်ခနဲ စွပ်ခနဲ မြည်အောင်ထိုးဖြဲပစ်လိုက်သည်။
မှို့ဖြူ ဖြူ လေးတွေက ဖွာကျလာသည်။
ခုတင်တစ်ခုလုံး ပွစာကျဲအောင်လုပ်ပြီးမှ အဝတ်ဘီဒိုနားထလာခဲ့သည်။
ဟိုတယ်သွားရင်ဝတ်မဲ့ အဝတ်စားတွေကိုထုတ်ကာ ဘောင်းဘီအရှည်တွေကို ဒူးနားတစ်ဝိုက် ကွက်ကာ ညှပ်ပစ်လိုက်သည်။
ပေါင်အရင်းနားတွင်လဲ အပေါက်ဖောက်ပစ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် အဖြူ ရောင်အကျီ ၤလက်ရှည်များသို့။
နောက်ကျော်တွင်ကန့်လန့်ဖြဲလိုက်သည်။
ဂျိုင်းအောက်ဘက်တွင်လဲအပေါက်များလုပ်ထားလိုက်သည်။
ရှေ့ကရင်ဘတ်တည့်တည့်တွင် ကွင်းပြီးညှပ်ထားလိုက်သေးသည်။
အပေါ်ကကုတ်တွေကိုတော့ ချမ်းသာပေးလိုက်မည်။ အဲ့ဒါတွေကဈေးကြီးတော့ နှမျောတယ်တယ်လေ။
"တီ…… တီ……"
တဖက်ခြံကကားသံကြားလိုက်ရသည်။
ကိုကြီးတို့လာပြီထင်တယ်။
ဦးချန်းအခန်းထဲကနေပြန်ထွက်ခဲ့သည်။
ဆယ်ဟွန်းလုပ်တာမှန်းသိမှာစိုးလို့ ကတ်ကြေးလေးပါပြန်ယူလာခဲ့သည်။
"အကိုမင်ဟာ"
"ဗျာ ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ အကိုလေး"
"ဦးချန်းပြန်လာလို့ ဟွန်းကိုမေးရင် မသိဘူးပြောလိုက်နော်"
"ဟမ် အကိုလေးကဘယ်သွားမလို့လဲ"
"ဟိုနားဒီနား သေချာပေါက် မသိဘူးပြောနော်
မဟုတ်ရင် ဟွန်ူအကြောင်းသိမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အကိုလေးရယ်
ဟိုဘက်ခြံထဲသွားမလို့မဟုတ်လား"
"သိရဲ့သားနဲ့မေးမနေနဲ့"
အရင်ကအိမ်ကြီးမှာ တစ်ယောက်ထဲနေပြီး သနားစရာကောင်းတဲ့ အကိုလေးက တဖက်ခြံက ခေါင်တို့မောင်နှမလာရင် အရမ်းပျော်မှန်းသိတာမို့ မင်ဟာတို့ ညီကိုကလဲ နားလည်ပေးကြသည်။
အခုသခင်လေးပြန်ရောက်လာမှ အိမ်ကဆူညံဆူညံသံလေးတွေရှိလာတာလေ။
အရင်နှစ်တွေကများဆို တိတ်ဆိတ်လို့။
အင်း အကိုလေးသဘောကျ သခင်လေးကိုညီကိုနှစ်ယောက်လိမ်ပေးကြယုံသာ။
လိမ်တာပေါ်သွားတော့လဲ သူတို့နှစ်ယောက်ရှင်းလိမ့်မယ်ပေါ့။
~°~°~°~°~
"Noona ကိုကြီး"
"ဟွန်းလေး"
ဆယ်ဟွန်းတစ်ယောက် ပျော်ကာခုန်ပေါက်လာသည်။
"ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေးဟွန်းလေးရယ် လဲတော့…… "
"အင့် ……"
"ဗုန်း……"
Soo Youngစကားလေးတောင် မဆုံးလိုက်ရ။
စပ်စလူးစိန်လေး မှောက်ယက်လဲတော့သည်။
"ဟား …… ဟား ……ဟွန်းလေးရယ်
ဖြေးဖြေးလာလို့ပြောတာကို ဟား …… ဟား……"
ဂျွန်ယောင်းက သွားထူမပေးဘဲ တဟားဟားအော်ရယ်နေသည်။
"ဟင့် Noona ဟွန်းကိုထူးပေးအုံး
ဟိုဦးစိတ်ပုတ်က ရယ်ပဲရယ်နေ"
"ပြောမနေနဲ့ မင်းအကိုတော့ သူကရူးနေတာ
ထထ ကလေး"
ဆယ်ဟွန်းကိုထူပြီးအိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။ဂျွန်ယောင်းကတော့ ကားကိုဂိုထောင်ထဲထိုးပြီးမှလိုက်ဝင်ခဲ့သည်။
"Noona ဒီမှာအကြာကြီးနေမှာလား"
"10ရက်လောက်တော့နေမှာ"
"အော် ဒီနေ့ ဟွန်းမမတို့နဲ့လာအိပ်မယ်"
"အိပ်လေ အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲကြောက်လို့လား"
"ဟုတ်တယ် အိမ်မှာသရဲဘီလူးစီးနေတဲ့လူကြီးရှိတယ် ဟီး ……"
"ကလေးပေါက်ကတွေပြောနေတာမဟုတ်လား"
"တကယ်Noonaရဲ့"
"နှုတ်ခမ်းကဘာဖြစ်တာလဲ ချော်လဲတာလား"
"ဟုတ်ဘူး ဘီလူးကြီးကိုက်တာ ခ်ခ်"
ဆယ်ဟွန်းပြောနေတာတွေသာ ဦးချန်းကားလို့ကတော့ ဒေါသအလိပ်လိုက်ထွက်တော့မှာမြင်ယောင်သေးသည်။
ဆယ်ဟွန်းကတခိခိရယ်နေတာမို့ ဂျွန်ယောင်းကရူးများနေလားဆိုသည့် အကြည့်နဲ့ကြည့်နေသည်။
~°~°~°~°~°~°~°~
T.b.c
#HoneyChan