Chapter (83-2)_အကိုကြီး...မင်းကို သင်ပေးမယ် (U+Z)
"နောက်တစ်ခါ မင်း ထပ်လုပ်ဦးမလား"
ရှုဟိန်ရဲ့အသံက အက်ရှကာ လှိုက်ဖိုမောစွာဖြင့် မေးခဲ့သည်။
ရှုနင်ရဲ့ စိတ်တွေက ရှုပ်ထွေးပြီး အိုင်ကျူတွေက ဟိုးအောက်ကို စုန်းစုန်းမြှုပ် သွားခဲ့ပြီ။ သူက ချက်ချင်းပဲ ပါးစပ်ကိုဖွင့်လိုက်ပြီး အကိုကြီးကို သူ ထပ် မလုပ်ဝံ့တော့ဘူးလို့ တုန့်ပြန်ချင်တယ်။
ငါ့ကိုမနမ်းနဲ့တော့ ~ ငါသေတော့မယ် ~ မခံနိုင်တော့ဘူး... ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါတော့ ~
ဒီစကားကိုပြောဖို့ နင်နင်က ပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်စဉ် ရှုဟိန်က ရလိုက်သည့်
ဒီအခွင့်အလမ်းက လုံးဝ လက်လွှတ်မခံပဲ ထပ်ပြီး ငုံ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ပွင့်ဟလာတဲ့ သူ့ညီလေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့လျှာကို အောင်အောင်မြင်မြင် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားနိုင်ခဲ့သည်။
တခဏတွင်း နင်နင်က သူ ပိုင်ဆိုင်ကြောင်း ပြသဖို့ နက်ရှိုင်းတဲ့ အနမ်းကို စတင်နေတော့သည်။
ရှုနင် သည် "အွန်း" ဆိုတဲ့ ညည်းသံလေးကို လည်ချောင်းထဲကနေပဲ အသံပြုနိုင်တော့သည်။ ဒီအသံလေးက ရှုဟိန်ကို ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာ စေသည်။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်စလုံးက နင်နင်ရဲ့ တကိုယ်လုံးကို အထက်အောက် စုန်ဆန်ပြီး ရွှေ့လျားကာ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်လို့နေသည်။ နူးညံ့သော အရေပြားတလျှောက် တစ်လက်မ မကျန်အောင် သူ ပိုင်ဆိုင်ကြောင်း ပို မှတ်သားမိစေရန် ထိတွေ့နေမိသည်။
ခါးသွယ်သွယ်လေး၊ ကျောရိုးဆစ်တလျှောက်ကနေ အောက်ကိုဆင်းပြီး အိစက်နေတဲ့ ပေါက်ဆီလေးနှစ်လုံးဆီကိုလည်း လက်ဝါးကြီးက ဖိအုပ်ကာ ဆုပ်နယ်လို့နေသည်။ ဒီလို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေရင်း သူ့က မသိစိတ်ဖြင့် အားပိုပါလာခဲ့သည်။ ကံကောင်းတာက ရှုဟိန်ရဲ့ အနက်ရှိုင်းဆုံးသော အသိစိတ်ထဲမှာ
သူ့ညီငယ်လေး နာကျင်သွားမှာစိုးလို့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လုပ်လို့မရဘူးဆိုတာပဲ။ သူ့ညီလေး သူ့ကို မုန်းတီးသွားရင် ရှုဟိန် ဘယ်လိုမှ ခံနိုင်ရည်ရှိမည် မဟုတ်ပေ။
ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့ လျှာတွေကို ရစ်ပတ်စုပ်ယူလိုက်ပြီး အနမ်းကို ပိုနက်ရှိုင်းကာ ဖြစ်နိုင်ရင် နင်နင်တကိုယ်လုံးကို စုပ်ယူပြီး သူ့ဗိုက်ထဲမှာသိမ်းထား ချင်သလိုပင်။ သူ့လက်အစုံကလည်း ပိုးသားလို နူးညံ့တဲ့ ကိုယ်လေးကို အထက်အောက် စုန်ဆန် ဆုပ်နယ်ရင်း ရင်ထဲက အပူလှိုင်းကပိုကြီးမားလာခဲ့သည်။ နင်နင်ရဲ့အရသာက အရမ်းချိုပြီး အထိအတွေ့က အရမ်းကို ကောင်းလွန်းလှတယ်။ နင်နင်ရဲ့ တကိုယ်လုံးက သူ အသေးစိတ်ပြုစုထားခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး နင်နင်ရဲ့ကိုယ်ကို တစ်လက်မ မကျန် သူ နမ်းရှိုက် ချင်တယ်။ စုပ်ယူ စားသုံးချင်တယ်။
သူကိုယ်တိုင် ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့တဲ့ ရတနာလေး... သူ့နှလုံးသည်းပွတ်လေး... သူ အသည်းနင့်အောင် ချစ်ရတဲ့ ကလေးလေး
နွံထဲက ကြာပွင့်သလို ယုတ်မာကောက်ကျစ်တဲ့ ချင်ယွိကျိုးလို မိန်းမဆီက သန့်စင်မွန်မြတ်တဲ့ ကြာပန်းနဲ့ တူတဲ့ ကလေးလေး....
သနားစရာကောင်းလောက်အောင် မအေရင်းက သူ့ကို နည်းနည်းမှ မချစ်ပဲ သူမရဲ့စည်းစိမ်ချမ်းသာအတွက် လှေကားလို အသုံးချဖို့ လုပ်ခံနေရတယ်။ နင်နင်..သူ့ကလေးလေးကို ဘယ်သူ့ရဲ့ အသုံးချတာကိုမှ လက်မခံနိုင်ပေ။ အဲ့ဒီလူက နင်နင်ရဲ့ အမေရင်းဖြစ်ရင်တောင်မှ သူ ခွင့်မလွှတ်ဘူး။
အွန်း....
နင်နင်က သူ့အကိုကြီး ဆက်မနမ်းလို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်နေတုန်း ခုနကထက် ပိုနက်ရှိုင်းပြင်းပြတဲ့ အနမ်းကြောင့် မူးမေ့မတတ်ဖြစ်ပြီး အကိုကြီးရဲ့ရင်ခွင်ထဲ အပျော်တွေကြောင့် အရည်ပျော်ကျ မတတ်ဖြစ်နေသည်။
ရှုဟိန်...နတ်ဘုရားအကိုကြီး... ယောကျာ်းအားလုံးထက် ပိုချောမောပြီး အားလုံးထက် ပိုထက်မြက်တဲ့ သူ...
အရင်ဘဝမှာကော..အခုဘဝမှာကော သူ့ကို ဂရုစိုက်ပြီး ချစ်ပေးတဲ တစ်ယောက်တည်းသော အမျိုးသား....
ပြိုင်ဖက်ကင်း ချောလှလွန်းတဲ့ မျက်နှာနဲ့ မြင်တာနဲ့ သွားရည်ကျချင်စရာကောင်းလှတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ အရာအားလုံးပြည့်စုံတဲ့ သူ့အကိုကြီး...သူ ချစ်ရတဲ့ တစ်ဦးတည်းသော အမျိုးသား....
ရှုနင်သည် အကိုကြီးရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်မောင်းတွေကြား သိုင်းဖက်ခံရပြီး တကိုယ်လုံးကို အကိုကြီးရဲ့လက်တွေက တစ်လက်မ မကျန် ပွတ်သပ်နေသည်ကို သိလိုက်ရလို့ တကိုယ်လုံး ထူပူလို့နေသည်။ ရေနွေးစပ်တာ ဒီနေ့ပိုများသွားလို့လား မသိဘူး။ အရမ်းပူနေသလိုပဲ...
အကိုကြီးရဲ့ အနမ်းက အရမ်းကျွမ်းကျင်တာပဲ... အကိုကြီးရဲ့ လျှာက သန်မာပြီး သူ့သွားဖုံးတွေ၊ ပါးစပ်ထဲ နေရာအနံ့သွားပြီး အရသာခံ စူးစမ်းနေတယ်။ အကိုကြီးက သူ့တကိုယ်လုံးကို မြိုချတော့မလား....
ရှုနင်က ရှည်ကြာတဲ့ အနမ်းတွေကြားမျှောပါသွားရင်း သူ့ကိုယ်ပိုင်နေရာလေးတစ်ဝိုက်ကို အကိုကြီးလက်တွေ ဖိပွတ်နေသည်ကို သတိမထားနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ အခုက အကိုကြီးရဲ့လက်တွေကြောင့်ကော၊ အနမ်းတွေကြောင့်ကော သူ့ ခေါင်းတစ်ခုလုံး မူးဝေနေပြီး သေချာမစဉ်းစားနိုင်တော့ပေ။
နင်နင် နောက်ဆုံးသိလိုက်တာက အကိုကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေက အရမ်းတောက်ပလွန်းနေတယ်။ ဒီမျက်လုံးတွေထဲမှာ သူ့ကို ဝါးမြိုချမတတ် လောဘတကြီး အရိပ်တွေကို သူ မြင်နေရတယ်။ နောက်ဆုံး အောက်ဆီဂျင်ပြတ်ပြီးနမ်းနေရင်း ရှုနင်က သတိမေ့သွားတော့သည်။
ရှုနင် မနက်နိုးလာသည့်အခါ သူ တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ပေ။ ညက အဖြစ်ကို ပြန်သတိရပြီး သူ့မျက်နှာက ပူနွေးလာသည်။ နောက်ထပ်တစ်ခါ နမ်းနေရင်း အောက်ဆီဂျင်ပြတ်လို့ သူ မေ့သွားပြန်ပြီ။ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ...
ညကဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို ပြန်တွေးရင်း အကိုကြီး စိတ်ဆိုးနေမလားလို့ ရှုနင် စိတ်ပူနေသည်။ မနေ့ညက ရေချိုးကန်ထဲမှာ စနောက်ရင်း အကိုကြီးရဲ့ ပဲနီစေ့လေးကို သူ ညစ်ဆော့ခဲ့မိသည် မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် အကိုကြီးက သူ့ကို အပြစ်ပေးဖို့ နမ်းရင်း သူ မေ့သွားခဲ့တယ်။
အစ်ကိုကြီးက ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေပြီလား။ တကယ်ဆိုရင် သူ့ကို မရိုမသေဆက်ဆံတဲ့သူကို သူက ဒေါသထွက်မှာပဲ မဟုတ်လား။
ဒါပေမယ့် မနေ့က ရှုဟိန်က ဘာကြောင့် ငါ့ကို နမ်းခဲ့တာလဲ။ သူ ငါ့ကို နမ်းတာက ညီလေးကို နမ်းတာနဲ့ မတူဘူး။ အရမ်းကို ပူပြင်းပြီး အရမ်းကို နက်ရှိုင်းတယ်။
သူက မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို နမ်းဖို့ ငါ့ကို လေ့ကျင့်စရာလို သုံးနေတာလား။
အိုး မိုင် ဂေါ့ ...ဒီလိုသာဆိုရင် ငါ ရှုဟိန်ကို စိတ်ဆိုးလို့ သေမှာပဲ။ အဲ့ဒီလို လုပ်လို့မဖြစ်ဘူး။ အကိုကြီးကို ငါ သေသေချာချာမေးရမယ်။ ငါ့ကို အစားထိုးစရာလို နမ်းနေတာကို ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး။ ငါ သူ့ကိုမေးမြန်းဖို့ နည်းလမ်းရှာရမယ်။
တကယ်လို့ အကိုကြီးက သူ့ကို လေ့ကျင့်စရာလို့ သဘောထားရင် သူ ဒေါသထွက်သင့်တယ်။ အကိုကြီးကို ဂရုမစိုက်ပဲ အေးစက်စက် လျစ်လျူရှုရမယ်။
ရှုဟိန် M နိုင်ငံကို ပြန်သွားရင် သူဖုန်းခေါ်တာကို မကိုင်ပဲ ပစ်ထားရမယ်။ သူ့ကို စာလည်း မပို့ပဲနေမယ်။ သူ့ကို ပစ်ထားမှ သူ့အပြစ်ကို သူသိပြီး နောင်ကို အစားထိုးအဖြစ် မလုပ်ရဲမှာ....
ရှုနင်ရဲ့ဆင်ခြင်တုံတရားသည် ညီအစ်ကိုချင်း နက်ရှိုင်းပူပြင်းတဲ့ အနမ်းပေးတာ မလုပ်သင့်ဘူးလို့ အမြဲ မပြတ်သတိပေးနေပေမယ့် သူ့ရင်ထဲက ခံစားချက်တွေက ဒီဟာကို ငြင်းဆန်နေသည်။ တကယ်တမ်းပြောရရင် သူ့အကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ နေရရင် သူ စိတ်လုံခြုံသည်။ အကိုကြီးရဲ့အနမ်းကို ရရင် သူပျော်သည်။ ဒီခံစားချက်ကို သူ့အသိစိတ်က ခွင့်မပြုပေ။
ရှုနင်က ဘယ်လိုလုပ်မည်ဟု တွေးကာ အကိုကြီးကို မေးဖို့ သူ့ရဲ့သေးသွယ်တဲ့လက်လေးကို ဆန့်တန်းလိုက်ပြီး ဘေးကို လက်ဖြင့် လှမ်းထိလိုက်စဉ် အေးစက်စက် အိပ်ယာကိုသာ ထိလိုက်မိသည်။
ဟင်...သူ မရှိတော့ဘူး။ သူ..ပြန်သွားပြီလား။ ငါ့ကို နူတ်မဆက်ပဲ သူ ပြန်သွားပြီလား..
ရှုနင်၏ရှုပ်ထွေးသောအတွေးများအားလုံး ခဏတစ်ဖြုတ်ပျံသန်းသွားပြီ၊ သူ ထွက်သွားပြီလား။ မဟုတ်ဘူး။ သူက ငါ့ကို ဘာမှမပြောခဲ့ဘူး။ ဒီအတိုင်း နူတ်မဆက်ပဲ ထွက်သွားမှာကို ငါ ခွင့်မပြုဘူး။
ရှုနင်က အိပ်ရာပေါ်မှထကာ သူ၏ဖိနပ်များကိုတောင် မစီးနိုင်ပဲ အောက်ထပ်ကို ပြေးဆင်းလာခဲ့သည်။
ရှုဟိန်သည်ဖုန်းခေါ်မှုကို ဖြေကြားရန် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ နင်နင်ကို နိုးမသွားစေချင်ပေ။ ဒါကြောင့် သူ အောက်ထပ်ကို ဆင်းကာ ကော်ဖီသောက်ရင်း ဖုန်းဖြေဆိုလျက် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းအချို့ကို ညွှန်ကြားနေသည်။ သူက အရာအားလုံးကိုဖြေရှင်းပြီးသောအခါ ကလေးလေးနှင့် အတူအိပ်ရန် အပေါ်ထပ်ကို ပြန်တက် ချင်ခဲ့သည်။ သို့သော် သူ့ကိုအလွန်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေ သည့်မြင်ကွင်းတစ်ခုက ဆီးကြိုနေခဲ့သည်။
ရှုနင်က အပေါ်ထပ်ကနေ အောက်ထပ်ကို လှေကားထစ်တွေ ကနေ ပြေးဆင်းလာခဲ့တယ်။ ဒါက အရမ်း အန္တရာယ်များတယ်၊ လှေကားတွေကို ဖော့တွေနဲ့လုပ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ မတော်လို့ လှေကားပေါ်က ချော်ကျရင် ထိခိုက်သွားနိုင်တယ် ဆိုတာ ဒီကလေး မသိဘူးလား။
ရှုဟိန်က လျင်မြန်စွာထွက်ပြေးလာခဲ့တယ်။ လှေကားထစ် လေးထစ်လောက်ပဲ ကျန်တဲ့အချိန်မှာ ရှုနင်က လှေကားခြေရင်းမှာ ရောက်နေတဲ့ ရှုဟိန်ကို လှမ်းမြင်လိုက်တယ်။ ရှုနင်က သူ တစ်ခေါက်တည်း ခုန်သွားနိုင်သည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
လှေကား 4 ထစ်အမြင့်ကနေ ခုန်ပျံဆင်းလာသည့် နင်နင်ကို ကြည့်ပြီး ရှုဟိန်ရဲ့ နှလုံးသားဟာ တုန်လှုပ်ချောက်ချားစေပြီး သူ၏မျက်နှာ အသားအရေက ဆိုးဝါးလာသည်။
ရှုနင် သည် သူ၏လက်များကိုဖွင့ ်၍ သူ၏အစ်ကိုကြီး လက်သို့ ထိုးဆင်းခဲ့သည်။ ရှုဟိန်က သူ့ကိုမြန်မြန်ဆန်ဆန် ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ နွေးထွေး မှု အပြည့်ဖြင့် သူ့ညီလေးကို ရင်ခွင်ထဲမှာ ပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ ... ဒီ အဆင်ခြင်မဲ့စွာနဲ့ ခုန်ချလာတဲ့ ကောင်လေးကို ခွင့်လွှတ်နိုင်ခြင်းမရှိသေးဘူး။
ရှုဟိန်က ချက်ချင်းပဲ သူ့ကိုအခန်းထဲ အမြန်ပြန်ခေါ်လာပြီး အိပ်ရာထဲ ပစ်ချလိုက်သည်။ ရှုနင်သည် အိပ်ရာပေါ်သို့ ပက်လက်လေး ပစ်ကျသွားစဉ် သူ အရမ်း အံ့အားသင့်သွားသည်။ ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ သူ မသိခဲ့သော်လည်း ရှုနင်က သူ ဘာမှ မပြောရသေးခင် စိတ်တိုပြီး ပြောခဲ့တယ်။
" မင်း ဒီလိုပုံစံမျိုးဝတ်ပြီးအောက်ထပ်ကို ဆင်းလာတာလား။ မင်း လှေကားထစ်တွေကနေ ခုန်ချရဲတယ် ဟုတ်လား။ မင်း ပျံသန်းဖို့ ကြိုးစားနေတာလား "
ဘာဖြစ်သွားတာလဲ?
ရှုနင်က ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး သူ့ကိုယ်မှာ ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ တိတ်တိတ်လေး ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့မျက်ဝန်းတွေက နားမလည်နိုင်မှုတွေ ပြည့်နေတယ်။
လက်ရှိတွင်သူ၏အထက်ပိုင်းတွင် သူ၏အစ်ကိုကြီး၏အဖြူရောင်ရှပ်အင်္ကျီကို ဝတ်ထားပြီး သူ၏အောက်ပိုင်းခန္ဓာကိုယ်သည် ...ရှေ့ပိုင်းမှာ ဆင်နှာမောင်းလေးပါသည့် ဖင်ကြားညှပ် ကြိုးတစ်ချောင်း အတွင်းခံလေးပဲ ဝတ်ထားတယ်....
→ _ →
ငါ အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲ ဝတ်ခဲ့ရတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား။
နေ့ခင်းမှာ အစေခံတွေ အိမ်ထဲမှာရှိတာ ဘယ်တုန်းက မြင်ဖူးလို့လဲ။ သူတို့က ခြံထဲမှာ အလုပ်များရင်များ၊ မဟုတ်ရင် ကုန်စုံဆိုင်ကို ဈေးသွားဝယ်နေတာပဲ မဟုတ်လား။ ကိုယ်ရံတော်တွေက ခြံပတ်လည်မှာပဲ စောင့်နေတာလေ။
နေ့ခင်းဆိုရင် ရှုဟိန်နဲ့ရှုနင်တို့အိမ်မှာရှိတုန်း အရမ်းတိတ်ဆိတ်နေတယ်။ ရှုဟိန်၏လက်နှစ်ဖက်မှာ ရှုနင်ရဲ့ဦးခေါင်းဘေး တစ်ဖက်တချက်မှာ ထောက်ထားပြီး သူ၏မျက်လုံးများမှာ အန္တရာယ်ရှိစွာ ကျဉ်းမြောင်းနေခဲ့သည်။
ရှုနင် က တံတွေးကို တိတ်တိတ်လေး မျိုချလိုက်သည်။ အိပ်ယာထက်မှာ ပက်လက်ဖြစ်နေသည့် သူ၏ကိုယ်ဟန်အနေအထားကြောင့် အဖြူရောင်ရှပ်အင်္ကျီပွပွကြီးက ဖရိုဖရဲပေါ်ကာ သူ၏နူးညံ့သောဝမ်းဗိုက်သားလေးကို ထုတ်ဖော်ပြသနေသဖြင့် သူ၏တံတွေးကို မျိုချမိလိုက်သည်။ သူ ဝတ်ဆင်ခဲ့သည့် Thong သည် အလွန်သေးငယ်သောကြောင့် ဘာမျှမဖုံးအုပ်နိုင် လောက်အောင် ဖြစ်ကာ တစ်ချက်ကြည့်လျှင် သူ၏ ဖြူဖပ်ဖြူရော်နှင့်ကောင်းမွန်သော အချိုးအစားနှင့် ပါးလွှာသောခြေထောက်များသည် ထူးခြားသော လှပမှုကိုပြသခဲ့သည်။ သူတို့သည် မည်မျှ ဆွဲဆောင်မှု ရှိသည်ကို မိမိကိုယ်ကိုပင် သတိပြုမိကြသည်။
နင်နင်က ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် ကောင်းကင်ထက်ကနေ မြေကြီးပေါ်သို့ဆင်းသက်လာသော ကောင်းကင် တမန်တော်လေးလို ဖြူစင်လှပလွန်း လှသည်။
ရှုနင်က အကိုကြီးက သူ့အတွက် စိတ်ပူသွားခဲ့သည်ကို ခံစားမိခဲ့လို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်လာသည်။ ရှုနင်က အိပ်ယာထက်ကနေ ထထိုင်မည်အပြုတွင်
သူ့အစ်ကို၏ ကြီးမားသောလက်က သူ့ဝမ်းဗိုက်၏ ပျော့ပျောင်းသောအသားကို အသာယာဖိထားလိုက်စဉ် ရှုနင်က သူက ထောင်ချောက်ထဲကျနေသော ကြွက်တစ်ကောင်လို ခံစားမိပြီး ခွန်အားတစ်ခုလုံး ချက်ချင်းပျောက်သွားပြီး ပျော့ပျောင်းသွားသည်။ အကိုကြီးရဲ့လက်က အရမ်းကိုနွေးပြီး သူတို့ကြားက လေထုက အရမ်းကို ရင်းနှီးလို့နေသည်။
ရှုဟိန်က ရှုနင်ရဲ့ဗိုက်လေးကို အသာယာစမ်းကြည့်ပြီး မနေ့ညက သူ့ညီလေး အများကြီ စားခဲ့လို့ အစာမကြေမှာစိုးကာ စမ်းသပ်နေသည်။ ရှုနင်ကတော့ အကိုကြီး၏လက်က သူဝမ်းဗိုက်တဝိုက်ကို လှည့်ပတ် ပွတ်သပ်နေလို့ ခံစားချက်တွေ မြင့်တက်လာခဲ့သည်။
ရှုဟိန်ကတော့ ရှုနင် အာခေါင်တွေခြောက်ကာ ခံစားချက်တွေမြင့်လာသည်ကို လျစ်လျူရှုထားဆဲ ဖြစ်သည်။
"အစ်ကိုကြီး...ယားတယ်.. "
ရှုနင်က ရှုဟိန် သူ့ကို ထိနေသည်ကို ခံနိုင်ရည် ကုန်ဆုံးလာတော့ ခုလို လှည့်ကွက်လေး သုံးကာ အကိုကြီးလက်ကို တွန်းလိုက်ပေမယ့် ထိုသံမဏိလို သန်မာသည့်လက်တွေက တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ပေ။ အဲဒီအစား ရှုဟိန်က သူ့လက်တွေကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ပူးပြီး ချုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းထက်ကို ပင့်မြှောက်လိုက်သည်။
ဒီမှာ ဘာဖြစ်နေတာလဲ.... (⊙ o ⊙)
ရှုနင် အသက်ရှူရပ်မတတ်ဖြစ်သွားသည်။ ဒီအနေအထား၊ ဒီခံစားမှုက အလွန်ပြင်းထန်သည်။ သူ့အစ်ကိုကြီးက သူ့ကို လုပ်ပေးတော့မလို ခံစားနေရလို့ သူ့နှလုံးသားလေး ပေါက်ထွက်မတတ် ခုန်ပြီး တကိုယ်လုံး သွေးလှည့်ပတ်မှု မြန်လာခဲ့သည်။ သူ့ ထိန်းချုပ်မှုတွေ လွတ်ထွက်ကုန်တော့မှာပဲ...
ရှုဟိန်က သူ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးဖြင့် သူ့ညီလေးပေါ် ဖိထားပြိး နင်နင်ရဲ့လက်တွေကိုလည်း မလှုပ်နိုင်အောင် အပေါ်ကို ဖိချုပ်ထားကာ မေးလိုက်သည်။
" မနေ့ကဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို မင်း မှတ်မိနေသေးတယ် မဟုတ်လား"
သူ မပြောခင်မှာကောင်းနေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ မေးလိုက်တာနဲ့ချက်ချင်းပဲ ရှုနင်ကရုန်းကန်လာတယ်၊ အစ်ကိုကြီးဟာ အနိုင်ကျင့်တာများလွန်းနေပြီ။
သို့သော် ရှုဟိန်သည် အစွမ်းထက်လွန်းသဖြင့် အင်အားကြီးမားစွာ အသုံးမပြုခဲ့ဘဲ ရှုနင်သည် သူ့ကို ဖိချုပ်ထားသည်ကို လုံးဝ လွတ်အောင် မရုန်းနိုင်တော့သဖြင့် မလိုအပ်သော လုပ်ရပ်အားလုံးကို ရပ်တန့်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြည့်နေသော ရှုဟိန်ကို ပြောလိုက်သည်။
'အစ်ကိုကြီး! မနေ့က အကိုကြီးမှားတယ်ဆိုတာ အသိသာကြီးပဲ။ ဘာကြောင့် ကျွန်တော်မှားတယ်လို့ လာပြောနေရတာလဲ "
အိုး! သူလေးက ကြီးပြင်းလာပြီး အခုလူတွေကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ စိုက်ကြည့်ရမယ်ဆိုတာ သိနေပြီ။ နင်နင်လေးက အတော့်ကို ချစ်စရာပိုကောင်းလာတာပဲ..
"အဲ့ဒါ မင်း ကိုယ့်ကို အရင်လာစတာ မဟုတ်ဘူးလား "
ရှုဟိန်ရဲ့ ဒေါသတွေ အနည်းငယ်ကျဆင်းလာသည်။
"ဒါဟာ အကိုကြီး အရင်စတာပါ"
"မင်း အရင်လာစတာလေ"
ရှုနင်က အရှက်တကွဲအကျိုးနည်းဖြစ်ရလို့ ဒေါသမျက်ဝန်းများဖြင့် အကိုကြီးကို ကြည့်ကာ စိတ်တိုလာသည်။
"ဒါဟာ တကယ်ကို မင်း အရင်စခဲ့တာ"
"ကျွန်တော်လား...?" ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။
"ဒါဟာ မင်းပဲ"
"...... " ရှုနင်၏ပါးစပ်လှုပ်လိုက်ပြီး သူကအလျင်အမြန်ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"အကိုကြီးက အဲဒါကိုစလုပ်ခဲ့သူပါ၊ ကျွန်တော် စတယ်လို့ အကိုကြီး မှားပြီး မှတ်ထားမိတာ"
"မင်းက အရင်ဆုံးဒေါသထွက်ခဲ့တယ်။ "
ဟုတ်တယ်၊ ဘယ်လိုပဲပြောပြော ငါ့အမှားဖြစ်လိမ့်မယ်။ ရှုနင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားတယ်၊ သူ အခု စိတ်ပျက်နေပြီ၊ သူ့မျက်လုံးတွေလည်းပြူးနေပြီ။
"မင်းက ဘယ်လို ကောင်းကောင်းနမ်းရမယ်ဆိုတာ မသိဘူးပဲ။ နမ်းနေတုန်း နှာခေါင်းနဲ့အသက်ရှုရတယ်။ အကိုကြီး...မင်းကို သင်ပေးမယ် "
(အိုလမို... အကိုကြီးက နမ်းနည်း သင်ပေးမယ်တဲ့....
ဟဲ..ဟဲ..စာဖတ်သူလေးတွေကော မသင်ချင်ကြဘူးလား။ ရှုဟိန်ကို လွှတ်ပေးလိုက်မယ်လေ >o<)
*******-****
Chapter (83-2)_ အကိုႀကီး...မင္းကို သင္ေပးမယ္(U+Z)
"ေနာက္တစ္ခါ မင္း ထပ္လုပ္ဦးမလား"
ရႈဟိန္ရဲ႕အသံက အက္ရွကာ လႈိက္ဖိုေမာစြာျဖင့္ ေမးခဲ့သည္။
ရႈနင္ရဲ႕ စိတ္ေတြက ရႈပ္ေထြးၿပီး အိုင္က်ဴေတြက ဟိုးေအာက္ကို စုန္းစုန္းျမႇဳပ္ သြားခဲ့ၿပီ။ သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ ပါးစပ္ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး အကိုႀကီးကို သူ ထပ္ မလုပ္ဝံ့ေတာ့ဘူးလို႔ တုန႔္ျပန္ခ်င္တယ္။
ငါ့ကိုမနမ္းနဲ႔ေတာ့ ~ ငါေသေတာ့မယ္ ~ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး... ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါေတာ့ ~
ဒီစကားကိုေျပာဖို႔ နင္နင္က ပါးစပ္ကို ဖြင့္လိုက္စဥ္ ရႈဟိန္က ရလိုက္သည့္
ဒီအခြင့္အလမ္းက လုံးဝ လက္လႊတ္မခံပဲ ထပ္ၿပီး ငုံ႔ကာ နမ္းလိုက္သည္။ ပြင့္ဟလာတဲ့ သူ႔ညီေလးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သူ႔လွ်ာကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္သြားႏိုင္ခဲ့သည္။
တခဏတြင္း နင္နင္က သူ ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း ျပသဖို႔ နက္ရႈိင္းတဲ့ အနမ္းကို စတင္ေနေတာ့သည္။
ရႈနင္ သည္ "အြန္း" ဆိုတဲ့ ညည္းသံေလးကို လည္ေခ်ာင္းထဲကေနပဲ အသံျပဳႏိုင္ေတာ့သည္။ ဒီအသံေလးက ရႈဟိန္ကို ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားလာ ေစသည္။ သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးက နင္နင္ရဲ႕ တကိုယ္လုံးကို အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ၿပီး ေ႐ႊ႕လ်ားကာ ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္လို႔ေနသည္။ ႏူးညံ့ေသာ အေရျပားတေလွ်ာက္ တစ္လက္မ မက်န္ေအာင္ သူ ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း ပို မွတ္သားမိေစရန္ ထိေတြ႕ေနမိသည္။
ခါးသြယ္သြယ္ေလး၊ ေက်ာ႐ိုးဆစ္တေလွ်ာက္ကေန ေအာက္ကိုဆင္းၿပီး အိစက္ေနတဲ့ ေပါက္ဆီေလးႏွစ္လုံးဆီကိုလည္း လက္ဝါးႀကီးက ဖိအုပ္ကာ ဆုပ္နယ္လို႔ေနသည္။ ဒီလို ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေနရင္း သူ႔က မသိစိတ္ျဖင့္ အားပိုပါလာခဲ့သည္။ ကံေကာင္းတာက ရႈဟိန္ရဲ႕ အနက္ရႈိင္းဆုံးေသာ အသိစိတ္ထဲမွာ
သူ႔ညီငယ္ေလး နာက်င္သြားမွာစိုးလို႔ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာပဲ။ သူ႔ညီေလး သူ႔ကို မုန္းတီးသြားရင္ ရႈဟိန္ ဘယ္လိုမွ ခံႏိုင္ရည္ရွိမည္ မဟုတ္ေပ။
ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ လွ်ာေတြကို ရစ္ပတ္စုပ္ယူလိုက္ၿပီး အနမ္းကို ပိုနက္ရႈိင္းကာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နင္နင္တကိုယ္လုံးကို စုပ္ယူၿပီး သူ႔ဗိုက္ထဲမွာသိမ္းထား ခ်င္သလိုပင္။ သူ႔လက္အစုံကလည္း ပိုးသားလို ႏူးညံ့တဲ့ ကိုယ္ေလးကို အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ ဆုပ္နယ္ရင္း ရင္ထဲက အပူလႈိင္းကပိုႀကီးမားလာခဲ့သည္။ နင္နင္ရဲ႕အရသာက အရမ္းခ်ိဳၿပီး အထိအေတြ႕က အရမ္းကို ေကာင္းလြန္းလွတယ္။ နင္နင္ရဲ႕ တကိုယ္လုံးက သူ အေသးစိတ္ျပဳစုထားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး နင္နင္ရဲ႕ကိုယ္ကို တစ္လက္မ မက်န္ သူ နမ္းရႈိက္ ခ်င္တယ္။ စုပ္ယူ စားသုံးခ်င္တယ္။
သူကိုယ္တိုင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့ ရတနာေလး... သူ႔ႏွလုံးသည္းပြတ္ေလး... သူ အသည္းနင့္ေအာင္ ခ်စ္ရတဲ့ ကေလးေလး
ႏြံထဲက ၾကာပြင့္သလို ယုတ္မာေကာက္က်စ္တဲ့ ခ်င္ယြိက်ိဳးလို မိန္းမဆီက သန႔္စင္မြန္ျမတ္တဲ့ ၾကာပန္းနဲ႔ တူတဲ့ ကေလးေလး....
သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ မေအရင္းက သူ႔ကို နည္းနည္းမွ မခ်စ္ပဲ သူမရဲ႕စည္းစိမ္ခ်မ္းသာအတြက္ ေလွကားလို အသုံးခ်ဖို႔ လုပ္ခံေနရတယ္။ နင္နင္..သူ႔ကေလးေလးကို ဘယ္သူ႔ရဲ႕ အသုံးခ်တာကိုမွ လက္မခံႏိုင္ေပ။ အဲ့ဒီလူက နင္နင္ရဲ႕ အေမရင္းျဖစ္ရင္ေတာင္မွ သူ ခြင့္မလႊတ္ဘူး။
အြန္း....
နင္နင္က သူ႔အကိုႀကီး ဆက္မနမ္းလို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနတုန္း ခုနကထက္ ပိုနက္ရႈိင္းျပင္းျပတဲ့ အနမ္းေၾကာင့္ မူးေမ့မတတ္ျဖစ္ၿပီး အကိုႀကီးရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ အေပ်ာ္ေတြေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္က် မတတ္ျဖစ္ေနသည္။
ရႈဟိန္...နတ္ဘုရားအကိုႀကီး... ေယာက်ာ္းအားလုံးထက္ ပိုေခ်ာေမာၿပီး အားလုံးထက္ ပိုထက္ျမက္တဲ့ သူ...
အရင္ဘဝမွာေကာ..အခုဘဝမွာေကာ သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ခ်စ္ေပးတဲ တစ္ေယာက္တည္းေသာ အမ်ိဳးသား....
ၿပိဳင္ဖက္ကင္း ေခ်ာလွလြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ျမင္တာနဲ႔ သြားရည္က်ခ်င္စရာေကာင္းလွတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ အရာအားလုံးျပည့္စုံတဲ့ သူ႔အကိုႀကီး...သူ ခ်စ္ရတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ အမ်ိဳးသား....
ရႈနင္သည္ အကိုႀကီးရဲ႕ သန္မာတဲ့ လက္ေမာင္းေတြၾကား သိုင္းဖက္ခံရၿပီး တကိုယ္လုံးကို အကိုႀကီးရဲ႕လက္ေတြက တစ္လက္မ မက်န္ ပြတ္သပ္ေနသည္ကို သိလိုက္ရလို႔ တကိုယ္လုံး ထူပူလို႔ေနသည္။ ေရေႏြးစပ္တာ ဒီေန႔ပိုမ်ားသြားလို႔လား မသိဘူး။ အရမ္းပူေနသလိုပဲ...
အကိုႀကီးရဲ႕ အနမ္းက အရမ္းကြၽမ္းက်င္တာပဲ... အကိုႀကီးရဲ႕ လွ်ာက သန္မာၿပီး သူ႔သြားဖုံးေတြ၊ ပါးစပ္ထဲ ေနရာအနံ႔သြားၿပီး အရသာခံ စူးစမ္းေနတယ္။ အကိုႀကီးက သူ႔တကိုယ္လုံးကို ၿမိဳခ်ေတာ့မလား....
ရႈနင္က ရွည္ၾကာတဲ့ အနမ္းေတြၾကားေမွ်ာပါသြားရင္း သူ႔ကိုယ္ပိုင္ေနရာေလးတစ္ဝိုက္ကို အကိုႀကီးလက္ေတြ ဖိပြတ္ေနသည္ကို သတိမထားႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ အခုက အကိုႀကီးရဲ႕လက္ေတြေၾကာင့္ေကာ၊ အနမ္းေတြေၾကာင့္ေကာ သူ႔ ေခါင္းတစ္ခုလုံး မူးေဝေနၿပီး ေသခ်ာမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ေပ။
နင္နင္ ေနာက္ဆုံးသိလိုက္တာက အကိုႀကီးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက အရမ္းေတာက္ပလြန္းေနတယ္။ ဒီမ်က္လုံးေတြထဲမွာ သူ႔ကို ဝါးၿမိဳခ်မတတ္ ေလာဘတႀကီး အရိပ္ေတြကို သူ ျမင္ေနရတယ္။ ေနာက္ဆုံး ေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္ၿပီးနမ္းေနရင္း ရႈနင္က သတိေမ့သြားေတာ့သည္။
ရႈနင္ မနက္ႏိုးလာသည့္အခါ သူ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ေပ။ ညက အျဖစ္ကို ျပန္သတိရၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာက ပူေႏြးလာသည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ နမ္းေနရင္း ေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္လို႔ သူ ေမ့သြားျပန္ၿပီ။ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ...
ညကျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ကို ျပန္ေတြးရင္း အကိုႀကီး စိတ္ဆိုးေနမလားလို႔ ရႈနင္ စိတ္ပူေနသည္။ မေန႔ညက ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာ စေနာက္ရင္း အကိုႀကီးရဲ႕ ပဲနီေစ့ေလးကို သူ ညစ္ေဆာ့ခဲ့မိသည္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ အကိုႀကီးက သူ႔ကို အျပစ္ေပးဖို႔ နမ္းရင္း သူ ေမ့သြားခဲ့တယ္။
အစ္ကိုႀကီးက ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနၿပီလား။ တကယ္ဆိုရင္ သူ႔ကို မ႐ိုမေသဆက္ဆံတဲ့သူကို သူက ေဒါသထြက္မွာပဲ မဟုတ္လား။
ဒါေပမယ့္ မေန႔က ရႈဟိန္က ဘာေၾကာင့္ ငါ့ကို နမ္းခဲ့တာလဲ။ သူ ငါ့ကို နမ္းတာက ညီေလးကို နမ္းတာနဲ႔ မတူဘူး။ အရမ္းကို ပူျပင္းၿပီး အရမ္းကို နက္ရႈိင္းတယ္။
သူက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို နမ္းဖို႔ ငါ့ကို ေလ့က်င့္စရာလို သုံးေနတာလား။
အိုး မိုင္ ေဂါ့ ...ဒီလိုသာဆိုရင္ ငါ ရႈဟိန္ကို စိတ္ဆိုးလို႔ ေသမွာပဲ။ အဲ့ဒီလို လုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး။ အကိုႀကီးကို ငါ ေသေသခ်ာခ်ာေမးရမယ္။ ငါ့ကို အစားထိုးစရာလို နမ္းေနတာကို ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး။ ငါ သူ႔ကိုေမးျမန္းဖို႔ နည္းလမ္းရွာရမယ္။
တကယ္လို႔ အကိုႀကီးက သူ႔ကို ေလ့က်င့္စရာလို႔ သေဘာထားရင္ သူ ေဒါသထြက္သင့္တယ္။ အကိုႀကီးကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ေအးစက္စက္ လ်စ္လ်ဴရႈရမယ္။
ရႈဟိန္ M ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားရင္ သူဖုန္းေခၚတာကို မကိုင္ပဲ ပစ္ထားရမယ္။ သူ႔ကို စာလည္း မပို႔ပဲေနမယ္။ သူ႔ကို ပစ္ထားမွ သူ႔အျပစ္ကို သူသိၿပီး ေနာင္ကို အစားထိုးအျဖစ္ မလုပ္ရဲမွာ....
ရႈနင္ရဲ႕ဆင္ျခင္တုံတရားသည္ ညီအစ္ကိုခ်င္း နက္ရႈိင္းပူျပင္းတဲ့ အနမ္းေပးတာ မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ အၿမဲ မျပတ္သတိေပးေနေပမယ့္ သူ႔ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြက ဒီဟာကို ျငင္းဆန္ေနသည္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ သူ႔အကိုႀကီးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေနရရင္ သူ စိတ္လုံၿခဳံသည္။ အကိုႀကီးရဲ႕အနမ္းကို ရရင္ သူေပ်ာ္သည္။ ဒီခံစားခ်က္ကို သူ႔အသိစိတ္က ခြင့္မျပဳေပ။
ရႈနင္က ဘယ္လိုလုပ္မည္ဟု ေတြးကာ အကိုႀကီးကို ေမးဖို႔ သူ႔ရဲ႕ေသးသြယ္တဲ့လက္ေလးကို ဆန႔္တန္းလိုက္ၿပီး ေဘးကို လက္ျဖင့္ လွမ္းထိလိုက္စဥ္ ေအးစက္စက္ အိပ္ယာကိုသာ ထိလိုက္မိသည္။
ဟင္...သူ မရွိေတာ့ဘူး။ သူ..ျပန္သြားၿပီလား။ ငါ့ကို ႏူတ္မဆက္ပဲ သူ ျပန္သြားၿပီလား..
ရႈနင္၏ရႈပ္ေထြးေသာအေတြးမ်ားအားလုံး ခဏတစ္ျဖဳတ္ပ်ံသန္းသြားၿပီ၊ သူ ထြက္သြားၿပီလား။ မဟုတ္ဘူး။ သူက ငါ့ကို ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး။ ဒီအတိုင္း ႏူတ္မဆက္ပဲ ထြက္သြားမွာကို ငါ ခြင့္မျပဳဘူး။
ရႈနင္က အိပ္ရာေပၚမွထကာ သူ၏ဖိနပ္မ်ားကိုေတာင္ မစီးႏိုင္ပဲ ေအာက္ထပ္ကို ေျပးဆင္းလာခဲ့သည္။
ရႈဟိန္သည္ဖုန္းေခၚမႈကို ေျဖၾကားရန္ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေဘးမွာ အိပ္ေနတဲ့ နင္နင္ကို ႏိုးမသြားေစခ်င္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းကာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ဖုန္းေျဖဆိုလ်က္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းအခ်ိဳ႕ကို ၫႊန္ၾကားေနသည္။ သူက အရာအားလုံးကိုေျဖရွင္းၿပီးေသာအခါ ကေလးေလးႏွင့္ အတူအိပ္ရန္ အေပၚထပ္ကို ျပန္တက္ ခ်င္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုအလြန္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစ သည့္ျမင္ကြင္းတစ္ခုက ဆီးႀကိဳေနခဲ့သည္။
ရႈနင္က အေပၚထပ္ကေန ေအာက္ထပ္ကို ေလွကားထစ္ေတြ ကေန ေျပးဆင္းလာခဲ့တယ္။ ဒါက အရမ္း အႏၲရာယ္မ်ားတယ္၊ ေလွကားေတြကို ေဖာ့ေတြနဲ႔လုပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ မေတာ္လို႔ ေလွကားေပၚက ေခ်ာ္က်ရင္ ထိခိုက္သြားႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ဒီကေလး မသိဘူးလား။
ရႈဟိန္က လ်င္ျမန္စြာထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ ေလွကားထစ္ ေလးထစ္ေလာက္ပဲ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရႈနင္က ေလွကားေျခရင္းမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ရႈဟိန္ကို လွမ္းျမင္လိုက္တယ္။ ရႈနင္က သူ တစ္ေခါက္တည္း ခုန္သြားႏိုင္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ေလွကား 4 ထစ္အျမင့္ကေန ခုန္ပ်ံဆင္းလာသည့္ နင္နင္ကို ၾကည့္ၿပီး ရႈဟိန္ရဲ႕ ႏွလုံးသားဟာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေစၿပီး သူ၏မ်က္ႏွာ အသားအေရက ဆိုးဝါးလာသည္။
ရႈနင္ သည္ သူ၏လက္မ်ားကိုဖြင့ ္၍ သူ၏အစ္ကိုႀကီး လက္သို႔ ထိုးဆင္းခဲ့သည္။ ရႈဟိန္က သူ႔ကိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ ေႏြးေထြး မႈ အျပည့္ျဖင့္ သူ႔ညီေလးကို ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပြ႕ဖက္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ ... ဒီ အဆင္ျခင္မဲ့စြာနဲ႔ ခုန္ခ်လာတဲ့ ေကာင္ေလးကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသးဘူး။
ရႈဟိန္က ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔ကိုအခန္းထဲ အျမန္ျပန္ေခၚလာၿပီး အိပ္ရာထဲ ပစ္ခ်လိုက္သည္။ ရႈနင္သည္ အိပ္ရာေပၚသို႔ ပက္လက္ေလး ပစ္က်သြားစဥ္ သူ အရမ္း အံ့အားသင့္သြားသည္။ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲဆိုတာ သူ မသိခဲ့ေသာ္လည္း ရႈနင္က သူ ဘာမွ မေျပာရေသးခင္ စိတ္တိုၿပီး ေျပာခဲ့တယ္။
" မင္း ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးဝတ္ၿပီးေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာတာလား။ မင္း ေလွကားထစ္ေတြကေန ခုန္ခ်ရဲတယ္ ဟုတ္လား။ မင္း ပ်ံသန္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလား "
ဘာျဖစ္သြားတာလဲ?
ရႈနင္က ေခါင္းကို ငုံ႔ၿပီး သူ႔ကိုယ္မွာ ဘာျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာ တိတ္တိတ္ေလး ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက နားမလည္ႏိုင္မႈေတြ ျပည့္ေနတယ္။
လက္ရွိတြင္သူ၏အထက္ပိုင္းတြင္ သူ၏အစ္ကိုႀကီး၏အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ႌကို ဝတ္ထားၿပီး သူ၏ေအာက္ပိုင္းခႏၶာကိုယ္သည္ ...ေရွ႕ပိုင္းမွာ ဆင္ႏွာေမာင္းေလးပါသည့္ ဖင္ၾကားညႇပ္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း အတြင္းခံေလးပဲ ဝတ္ထားတယ္....
→ _ →
ငါ အၿမဲတမ္း ဒီလိုပဲ ဝတ္ခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။
ေန႔ခင္းမွာ အေစခံေတြ အိမ္ထဲမွာရွိတာ ဘယ္တုန္းက ျမင္ဖူးလို႔လဲ။ သူတို႔က ၿခံထဲမွာ အလုပ္မ်ားရင္မ်ား၊ မဟုတ္ရင္ ကုန္စုံဆိုင္ကို ေဈးသြားဝယ္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြက ၿခံပတ္လည္မွာပဲ ေစာင့္ေနတာေလ။
ေန႔ခင္းဆိုရင္ ရႈဟိန္နဲ႔ရႈနင္တို႔အိမ္မွာရွိတုန္း အရမ္းတိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ရႈဟိန္၏လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ရႈနင္ရဲ႕ဦးေခါင္းေဘး တစ္ဖက္တခ်က္မွာ ေထာက္ထားၿပီး သူ၏မ်က္လုံးမ်ားမွာ အႏၲရာယ္ရွိစြာ က်ဥ္းေျမာင္းေနခဲ့သည္။
ရႈနင္ က တံေတြးကို တိတ္တိတ္ေလး မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ အိပ္ယာထက္မွာ ပက္လက္ျဖစ္ေနသည့္ သူ၏ကိုယ္ဟန္အေနအထားေၾကာင့္ အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ႌပြပြႀကီးက ဖ႐ိုဖရဲေပၚကာ သူ၏ႏူးညံ့ေသာဝမ္းဗိုက္သားေလးကို ထုတ္ေဖာ္ျပသေနသျဖင့္ သူ၏တံေတြးကို မ်ိဳခ်မိလိုက္သည္။ သူ ဝတ္ဆင္ခဲ့သည့္ Thong သည္ အလြန္ေသးငယ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွ်မဖုံးအုပ္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ကာ တစ္ခ်က္ၾကည့္လွ်င္ သူ၏ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ႏွင့္ေကာင္းမြန္ေသာ အခ်ိဳးအစားႏွင့္ ပါးလႊာေသာေျခေထာက္မ်ားသည္ ထူးျခားေသာ လွပမႈကိုျပသခဲ့သည္။ သူတို႔သည္ မည္မွ် ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိသည္ကို မိမိကိုယ္ကိုပင္ သတိျပဳမိၾကသည္။
နင္နင္က ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ ေကာင္းကင္ထက္ကေန ေျမႀကီးေပၚသို႔ဆင္းသက္လာေသာ ေကာင္းကင္ တမန္ေတာ္ေလးလို ျဖဴစင္လွပလြန္း လွသည္။
ရႈနင္က အကိုႀကီးက သူ႔အတြက္ စိတ္ပူသြားခဲ့သည္ကို ခံစားမိခဲ့လို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လာသည္။ ရႈနင္က အိပ္ယာထက္ကေန ထထိုင္မည္အျပဳတြင္
သူ႔အစ္ကို၏ ႀကီးမားေသာလက္က သူ႔ဝမ္းဗိုက္၏ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာအသားကို အသာယာဖိထားလိုက္စဥ္ ရႈနင္က သူက ေထာင္ေခ်ာက္ထဲက်ေနေသာ ႂကြက္တစ္ေကာင္လို ခံစားမိၿပီး ခြန္အားတစ္ခုလုံး ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္သြားၿပီး ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားသည္။ အကိုႀကီးရဲ႕လက္က အရမ္းကိုေႏြးၿပီး သူတို႔ၾကားက ေလထုက အရမ္းကို ရင္းႏွီးလို႔ေနသည္။
ရႈဟိန္က ရႈနင္ရဲ႕ဗိုက္ေလးကို အသာယာစမ္းၾကည့္ၿပီး မေန႔ညက သူ႔ညီေလး အမ်ားႀကီ စားခဲ့လို႔ အစာမေၾကမွာစိုးကာ စမ္းသပ္ေနသည္။ ရႈနင္ကေတာ့ အကိုႀကီး၏လက္က သူဝမ္းဗိုက္တဝိုက္ကို လွည့္ပတ္ ပြတ္သပ္ေနလို႔ ခံစားခ်က္ေတြ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။
ရႈဟိန္ကေတာ့ ရႈနင္ အာေခါင္ေတြေျခာက္ကာ ခံစားခ်က္ေတြျမင့္လာသည္ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားဆဲ ျဖစ္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး...ယားတယ္.. "
ရႈနင္က ရႈဟိန္ သူ႔ကို ထိေနသည္ကို ခံႏိုင္ရည္ ကုန္ဆုံးလာေတာ့ ခုလို လွည့္ကြက္ေလး သုံးကာ အကိုႀကီးလက္ကို တြန္းလိုက္ေပမယ့္ ထိုသံမဏိလို သန္မာသည့္လက္ေတြက တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ေပ။ အဲဒီအစား ရႈဟိန္က သူ႔လက္ေတြကို လက္ေကာက္ဝတ္ကေန ပူးၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ ေခါင္းထက္ကို ပင့္ေျမႇာက္လိုက္သည္။
ဒီမွာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.... (⊙ o ⊙)
ရႈနင္ အသက္ရႉရပ္မတတ္ျဖစ္သြားသည္။ ဒီအေနအထား၊ ဒီခံစားမႈက အလြန္ျပင္းထန္သည္။ သူ႔အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ကို လုပ္ေပးေတာ့မလို ခံစားေနရလို႔ သူ႔ႏွလုံးသားေလး ေပါက္ထြက္မတတ္ ခုန္ၿပီး တကိုယ္လုံး ေသြးလွည့္ပတ္မႈ ျမန္လာခဲ့သည္။ သူ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြ လြတ္ထြက္ကုန္ေတာ့မွာပဲ...
ရႈဟိန္က သူ၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးျဖင့္ သူ႔ညီေလးေပၚ ဖိထားၿပိး နင္နင္ရဲ႕လက္ေတြကိုလည္း မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ အေပၚကို ဖိခ်ဳပ္ထားကာ ေမးလိုက္သည္။
" မေန႔ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို မင္း မွတ္မိေနေသးတယ္ မဟုတ္လား"
သူ မေျပာခင္မွာေကာင္းေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ ေမးလိုက္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းပဲ ရႈနင္က႐ုန္းကန္လာတယ္၊ အစ္ကိုႀကီးဟာ အႏိုင္က်င့္တာမ်ားလြန္းေနၿပီ။
သို႔ေသာ္ ရႈဟိန္သည္ အစြမ္းထက္လြန္းသျဖင့္ အင္အားႀကီးမားစြာ အသုံးမျပဳခဲ့ဘဲ ရႈနင္သည္ သူ႔ကို ဖိခ်ဳပ္ထားသည္ကို လုံးဝ လြတ္ေအာင္ မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ မလိုအပ္ေသာ လုပ္ရပ္အားလုံးကို ရပ္တန႔္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ၾကည့္ေနေသာ ရႈဟိန္ကို ေျပာလိုက္သည္။
'အစ္ကိုႀကီး! မေန႔က အကိုႀကီးမွားတယ္ဆိုတာ အသိသာႀကီးပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မွားတယ္လို႔ လာေျပာေနရတာလဲ "
အိုး! သူေလးက ႀကီးျပင္းလာၿပီး အခုလူေတြကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ရမယ္ဆိုတာ သိေနၿပီ။ နင္နင္ေလးက အေတာ့္ကို ခ်စ္စရာပိုေကာင္းလာတာပဲ..
"အဲ့ဒါ မင္း ကိုယ့္ကို အရင္လာစတာ မဟုတ္ဘူးလား "
ရႈဟိန္ရဲ႕ ေဒါသေတြ အနည္းငယ္က်ဆင္းလာသည္။
"ဒါဟာ အကိုႀကီး အရင္စတာပါ"
"မင္း အရင္လာစတာေလ"
ရႈနင္က အရွက္တကြဲအက်ိဳးနည္းျဖစ္ရလို႔ ေဒါသမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ အကိုႀကီးကို ၾကည့္ကာ စိတ္တိုလာသည္။
"ဒါဟာ တကယ္ကို မင္း အရင္စခဲ့တာ"
"ကြၽန္ေတာ္လား...?" ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။
"ဒါဟာ မင္းပဲ"
"...... " ရႈနင္၏ပါးစပ္လႈပ္လိုက္ၿပီး သူကအလ်င္အျမန္ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"အကိုႀကီးက အဲဒါကိုစလုပ္ခဲ့သူပါ၊ ကြၽန္ေတာ္ စတယ္လို႔ အကိုႀကီး မွားၿပီး မွတ္ထားမိတာ"
"မင္းက အရင္ဆုံးေဒါသထြက္ခဲ့တယ္။ "
ဟုတ္တယ္၊ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ငါ့အမွားျဖစ္လိမ့္မယ္။ ရႈနင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္သြားတယ္၊ သူ အခု စိတ္ပ်က္ေနၿပီ၊ သူ႔မ်က္လုံးေတြလည္းျပဴးေနၿပီ။
"မင္းက ဘယ္လို ေကာင္းေကာင္းနမ္းရမယ္ဆိုတာ မသိဘူးပဲ။ နမ္းေနတုန္း ႏွာေခါင္းနဲ႔အသက္ရႈရတယ္။ အကိုႀကီး...မင္းကို သင္ေပးမယ္ "
(အိုလမို... အကိုႀကီးက နမ္းနည္း သင္ေပးမယ္တဲ့....
ဟဲ..ဟဲ..စာဖတ္သူေလးေတြေကာ မသင္ခ်င္ၾကဘူးလား။ ရႈဟိန္ကို လႊတ္ေပးလိုက္မယ္ေလ >o<)
*******-****