*သခင့္ရဲ႕ေက်းက်ြန္*
ဆယ္ဟြန္း ေဆးရံုမွာတစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ေနလိုက္ရသည္။
ထိုတစ္ပတ္လံုးဦးခ်န္းအရိပ္အေယာင္ေတာင္မျမင္ရ။
ဒဏ္ရာေတြကနာက်င္မႈမရွိေတာ့ေပမဲ႔အညိဳအမဲေလးေတြကေတာ့ရွိေနေသးသည္။
အကိုထယ္မန္က ေဆးရံုေရွ႕မွာကားနဲ႔အဆင္သင့္ေစာင့္ေနေပးသည္
ေဆးရံုစရိတ္အားလံုးဦးခ်န္းရွင္ေပးျပီးမွန္းေဒၚၾကီးစီကသိရသည္
ေဆးရံုတက္ေနတဲ႔တစ္ပတ္လံုး ဆယ္ဟြန္းစားတဲ႔အစားအစာကအစဦးခ်န္းစီစဥ္ေပးတာတဲ႔ေလ။ ဒီေန႔ေဆးရံုကဆင္းတာေတာင္
ဝတ္ရမဲ႔အဝတ္စားကိုဦးခ်န္းေပးလိုက္တာလို႔သိရေသးသည္။
အဲ႔ေလာက္အရာရာစီစဥ္ထားတာေတာင္ ဆယ္ဟြန္းစီကိုတေခါက္မွေရာက္မလာသည့္ဦးခ်န္းပါ
အလုပ္ေတြအရမ္းရႈပ္ေနလို႔လား ဆယ္ဟြန္းကိုမေတြ႔ခ်င္လို႔လား။
ဟြန္းကိုစိတ္တိုေနတုန္းမို႔လား ဒါမွမဟုတ္ ဟြန္းကိုရိုက္ျပီးမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလို႔လား
မျဖစ္နိုင္သည့္အရာကိုေတြးလိုက္မိသည္
ဦးခ်န္းကသူလုပ္ခဲ႔တဲ႔အရာမွန္သမ်ွကိုဘယ္တုန္းကမွေနာင္တရရိုးထံုးစံမရွိ။ ဟြန္းကိုရိုက္ခဲ႔တဲ႔အတြက္လဲသူေနာင္တရမည္မဟုတ္။
"ဟြန္းေလး ကားေပၚတက္ေလ"
ကားတံခါးဖြင့္ထားတာကိုမတက္ဘဲရပ္ေနသည့္ ဆယ္ဟြန္းကိုေဒၚၾကီးကသတိေပးသည္
"ဟုတ္"
မ်က္ရည္ဥေလးကေပါက္ခနဲ႔ေၾကြက်လာရျပန္သည္။
ဦးခ်န္းနဲ႔ပတ္သတ္ရင္လြယ္လြန္းတဲ႔ခံစားခ်က္နဲ႔မ်က္ရည္ကို ဆယ္ဟြန္းဘယ္လိုထိန္းခ်ဳပ္ရမလဲ။
ကေလးမို႔စိတ္ကစားတယ္လို႔သာ ဆယ္ဟြန္းယူဆလိုက္ခ်င္မိသည္
အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ျခံထဲမွာ ဆယ္ဟြန္းစိုက္ခဲ့တဲ့ႏွင္းဆီနီနီေလးေတြရွိမေနေတာ့။
ထိုေနရာမွာအမိုးပါတဲ႔စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုသာေတြ႔ရသည္
ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့မွထိုစားပြဲဝိုင္းေလးသည္
မနက္တိုင္းဦးခ်န္းေကာ္ဖီထိုင္ေသာက္သည့္စားပြဲဝိုင္း
အရင္ကေတာ့ႏွင္းဆီပင္ေတြနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာထိုစားပြဲဝိုင္းေလးရွိသည္
အခုေတာ့ႏွင္းဆီပင္ေတြရဲ႕ေနရာကိုေရာက္လာခဲ႔သည္
ဦးခ်န္းရဲ႕အမိန္႔ေၾကာင့္ပဲျဖစ္မွာပါ။
ေျပာခဲ႔တဲ႔အတိုင္းပါပဲလားဦးခ်န္း။
အမိန္႔ကိုတကယ္ပဲျပန္မျပင္ခဲ႔ဘူးပဲ။
ဆယ္ဟြန္းႏွင္းဆီပင္ေတြကိုႏွေျမာေနမိေပမဲ႔လဲမတက္နိုင္ေတာ့
ဦးခ်န္းကိုအာခံဖို႔လဲမစဥ္းစားရဲေတာ့ပါ။
နာက်င္မွာေၾကာက္လို႔မဟုတ္ပါဘဲ
ဆယ္ဟြန္းကိုရိုက္ရလို႔ဦးခ်န္းရဲ႕လက္ေတြထပ္ျပီးနာက်င္မွာစိုးလို႔ပါ။
"အကိုေလးဟြန္း"
"ဗ်ာ"
အကိုမင္ဟာက ဆယ္ဟြန္းရပ္ေနတဲ႔အနားေရာက္လာသည္။
ျခံထဲမွာရွိတဲ႔အလုပ္သမားတိုင္းက ဦးခ်န္းေၾကာင့္ထင္ပါတယ္ ဆယ္ဟြန္းကို အကိုေလးဟုသာေခၚၾကသည္
ေဒၚၾကီးကသာ ဆယ္ဟြန္းနဲ႔အေနနီးတဲ႔သူမို႔ ဟြန္းေလး လို႔ေခၚသည္
"သခင္ေလးက အကိုေလးဟြန္းလာရင္ေျပာဖို႔မွာသြားတယ္ က်ေနာ္ေျပာရမွာအားလဲနာတယ္"
"ဘာမို႔လဲ အကိုမင္ဟာေျပာပါဟြန္းကိုအားမနာပါနဲ႔"
"ဟုတ္ သခင္ေလးကသူအိမ္မွာရွိတဲ႔အခ်ိန္ဆို
အကိုေလးဟြန္းကအခန္းထဲမွာပဲေနပါတဲ႔ သခင္ေလးေျပာတာေတာ့ အကိုေလးကိုသူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာမျမင္ခ်င္ဘူးတဲ႔"
"ဟဲ႔ မင္ဟာ နင္မဟုတ္တာေတြမေျပာစမ္းနဲ႔"
ေဒၚၾကီးကစကားဟန္႔လိုက္သည္
"က်ေနာ္လဲဘယ္ေျပာခ်င္ပါ့မလဲေဒၚၾကီးရာ
သခင္ေလးမွာတဲ႔အတိုင္းပဲေျပာရတာပါ
က်ေနာ္လဲ အကိုေလးဟြန္းကိုသနားတာေပါ့"
"ဟြန္းကိုအခုလိုေျပာျပေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ဟြန္းအေနအထိုင္ဆင္ျခင္ပါ့မယ္လို႔ဦးခ်န္းေမးရင္ေျပာလိုက္ပါ အကိုမင္ဟာ"
"ဟုတ္ကဲ႔အကိုေလး"
ဆယ္ဟြန္းအခန္းထဲကိုသာဝင္ခဲ႔သည္ ေဒၚၾကီးက ဟြန္းအဝတ္စားေတြအခန္းထဲပို႔ျပီးျပန္ထြက္သြားသည္
ဦးခ်န္းေရ ဟြန္းကိုေဆးရံုကဆင္းတဲ႔အခ်ိန္မွဒီလိုစကားမ်ိဳးေျပာခိုင္းရသလားဗ်ာ။
ဦးခ်န္းကိုေတြ႔ရင္ေတာင္းပန္မယ္လို႔ေတြးထားခဲ႔တဲ႔ ဟြန္းကို
တကယ္ပဲရက္စက္လိုက္တာလား။ ဟြန္းကိုမျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပဲ
စိတ္ဆိုးသြားတာလား။ အဲ႔ဒါဆိုလဲ ဟြန္းကိုအေသသတ္လိုက္ပါလား။
ဟြန္းႏွလံုးသားကိုေသြးစိမ္းထြက္ေအာင္မနွိပ္စက္ခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့။
ေခါင္းအံုးေပၚမ်က္နွာအပ္ကာငိုခ်လိုက္မိသည္ကနာက်င္စြာ။
အားရေအာင္ကိုျပီးမွ ဆယ္ဟြန္းမ်က္နွာသစ္ပစ္လိုက္သည္။
စားပြဲမွာထိုင္ရင္းပန္းခ်ီဆြဲေနၾကစာအုပ္ေလးကိုယူကာ
ထိုေန႔ကဦးခ်န္းရဲ႕အသြင္ကိုပံုေဖာ္ဖို႔ၾကိဳးစားလိုက္သည္။
ခါးပတ္ကိုအားပါပါကိုင္ေျမွာက္ထားသည္ဦးခ်န္း
ေျမျပင္တြင္ဒူးေထာက္ကာလဲက်ေနသည့္ဆယ္ဟြန္း။
အလွျပိဳင္ေနၾကသည့္ႏွင္းဆီနီေလးမ်ားကေနာက္ခံျဖစ္လို႔ေနသည္။
အျပင္မွာ ဆယ္ဟြန္းမ်က္ရည္ေတြက်ေနခဲ႔ေပမဲ႔ ပံုထဲတြင္ ဆယ္ဟြန္းမ်က္ရည္စေတြထည့္မဆြဲခဲ႔။
ဦးခ်န္းပးတဲ႔နာက်င္မႈေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းျပံဳးခ်င္သည္
ထို႔ေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ပံုသည္ ဦးခ်န္းကိုျပံဳးျပီးၾကည့္ေနသည့္ပံုအျဖစ္
ေျပာင္းလဲလိုက္မိသည္။ ဦးခ်န္းကိုခ်စ္လို႔ ဆယ္ဟြန္းအျမဲျပံဳးေနခ်င္သည္။
"ဟြန္းေလးေရညေနစာစားရေအာင္ေလ
ေဆးေသာက္ရမွာနဲ႔ေနာက္က်လို႔မျဖစ္ဘူး"
"ဟုတ္ ေဒၚၾကီး ဟြန္းဆင္းခဲ႔မယ္"
ညေနစာစားဖို႔အခ်ိန္ေစာေနေသးေပမဲ႔
ဦးခ်န္းမလာခင္စားထားသင့္တာမို႔ေဒၚၾကီးကေခၚတာျဖစ္လိမ့္မည္။
သူ႔အိမ္မွာေနမွေတာ့သူ႔အမိန္႔ကိုဘယ္သူမ်ားလြန္ဆန္ရဲမွာတဲ႔လဲ။
ဆယ္ဟြန္းလဲဦးခ်န္းျပန္မလာခင္ညေနစာစားလိုက္သည္။
ေဒၚၾကီးက ဆယ္ဟြန္းအခန္းထဲကိုေဆးလာပို႔ေပးသည္
ေဆးေသာက္ျပီးအိပ္ဖို႔လဲမွာေသးသည္
"ဟြန္းေလး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္ေနာ္ဟိုဒီေတြးမေနနဲ႔"
"ဟုတ္ ေဒၚၾကီး ဟြန္းအနားမွာခဏေနေပးပါလား
ဟြန္းတစ္ေယာက္ထဲရွိေနရင္အိပ္ေပ်ာ္မယ္မထင္ဘူး"
"ေအးေအး ဒါဆိုေဒၚၾကီးေစာင့္ေပးမယ္"
ေဒၚၾကီးက ဆယ္ဟြန္းကိုေစာင္ျခံဳေပးသည္
ဆယ္ဟြန္းကိုဦးခ်န္းေခၚလာတဲ႔အခ်ိန္ကစျပီး ဆယ္ဟြန္းက ေဒၚၾကီးနဲ႔သာေနရသည္
ေဒၚၾကီးက ဆယ္ဟြန္းရဲ႕မိခင္လိုပင္ျဖစ္ေနသည္
ဦးခ်န္းစီကဆူခံရတိုင္းေဒၚၾကီးရင္ခြင္ထဲဝင္ကာ ဟြန္းငိုခဲ႔ရသည္
အရြယ္ေရာက္လာေတာ့တစ္ေယာက္ထဲက်ိတ္ငိုတက္လာခဲ႔သည္။
ဦးခ်န္းရဲ႕အမိန္႔အတိုင္း ဆယ္ဟြန္းကိုထမင္းမေက်ြးရဘူးေျပာထားရင္ေတာင္
ေဒၚၾကီးကခိုးေက်ြးေလ့ရွိသည္။
ဆယ္ဟြန္းေနမေကာင္းရင္ နာက်င္ခံရစားရတဲ႔အခ်ိန္တိုင္း
အနားမွာေဒၚၾကီးကရွိေနေပးသည္။ ေဒၚၾကီးကဟြန္းယရဲ႕အရင္းနီးဆံုးသူစိမ္းတစ္ေယာက္ပါပဲ။ ။
"သခင္ေလး ညေနစာစားေတာ့မလား"
"မစားေတာ့ဘူးေဒၚၾကီး
အိုဆယ္ဟြန္း အိပ္ေနျပီလား"
"ဟုတ္ကဲ႔သခင္ေလး
ေဆးေသာက္ျပီးအိပ္ေနပါျပီ
သခင္ေလးအမိန္႔အတိုင္း ဟြန္းေလးကိုသခင္ေလးေရွ႕ေပၚမလာေအာင္
ေဒၚၾကီးတာဝန္ယူပါတယ္"
"ေဒၚၾကီးလဲနားေတာ့ေလ က်ေနာ္ဗိုက္ဆာမွကိုယ့္ဘာသာစားလိုက္ေတာ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ႔သခင္ေလး"
ခ်န္းေယာလ္ အေပၚထပ္တက္လာခဲ႔သည္။
ေလွကားကအိမ္ေတာ္ရဲ႕အလည္မွာျဖစ္သည္
ဆယ္ဟြန္းအခန္းနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္အခန္းကေလွကားရဲ႕ဟိုဘက္ဒီဘက္ျဖစ္သည္
ထိုကေလးအခန္းစီမသြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားေပမဲ႔ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ေရာက္ရွိသြားရသည္။
တံခါးကေလာ့ခ်မထားတာမို႔အသာေလးတြန္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္
ခုတင္ေပၚမွာအိပ္ေမာက်ေနသည့္ေကာင္ေလး။
ခ်န္းေယာလ္အနားထိလာခဲ႔သည္
ေစာင္ျခံဳထားသည္မို႔ကိုယ္ေပၚကဒဏ္ရာေတြကိုေတာ့မျမင္ရ
ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဒဏ္ရာေတာ့ရွိမည္မထင္ပါ
လက္ေမာင္းေပၚကေစာင္စကိုဖယ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ရိုက္ထားသည့္အညိဳအမဲတစ္ခ်ိဳ႕။လက္ဖဝါးတြင္လဲဆူးစူးထားသည့္အမာရြတ္ေလးမ်ားရွိေနသည္။
ခ်န္းေယာလ္ေစာင္ျပန္ျခံဳေပးျပီးအျပင္ထြက္မည္ျပဳခိုက္
စားပြဲထက္တြင္ေထာင္ထားေသာစာအုပ္ေလးစီအၾကည့္ကေရာက္သြားရသည္
ေဒါသလိႈင္းထန္ေနသည့္မ်က္နွာႏွင့္
ခါးပတ္ကိုကိုင္ေျမာက္ထားသည့္လူတစ္ေယာက္အနားတြင္
ဒူးေထာက္ျပံဳးလ်ွက္ရွိေနသည့္ေကာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္။
ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွပံုထဲကလူသည္ ခ်န္းေယာလ္နွင့္တူေနသည္
ဒူးေထာက္ထားေသာေကာင္းေလးသည္ဆယ္ဟြန္း။
ူခ်န္းေယာလ္သူ႔ကိုရိုက္ခဲ႔တဲ႔ေန႔ကငိုခဲ႔ပါသည္။
ဘာျဖစ္လို႔ပံုထဲမွာျပံဳးထားရတာလဲ။
ခ်န္းေယာလ္စာအုပ္ကိုယူကာတျခားစာရြက္ေတြပါလွန္ၾကည့္လိုက္သည္
ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ပံုေတြမနည္းလွ တစ္ေယာက္ထဲေကာ္ဖီေသာက္ေနသည့္ပံု
ကားေပၚကိုတက္ေနသည့္ပံု ေလွကားမွာမက္တပ္ရပ္ကာအမိန္႔ေပးေနသည့္ပံု
ဆယ္ဟြန္းကိုအေမွာင္ခန္းထဲတြန္းေနသည့္ပံု
ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးႏွင့္အလုပ္ရႈပ္ေနသည့္ပံုကစပါေနသည္
ဟိုတေလာကသူ႔ကိုေပြ႔ကာအိမ္ထဲေခၚခဲ႔သည္ပံုေလးပင္ပါေသးသည္။
ဒါေတြကိုေကာင္ေလးေန႔တိုင္းဆြဲေနခဲ႔တာလား
ခ်န္းေယာလ္သူ႔အားအျပစ္ေပးတာကစပံုေဖာ္ထားသည္တဲ႔လား။
မင္းငယ္ပါေသးတယ္အိုဆယ္ဟြန္းရယ္။ ငါ့အေပၚမွာမင္းစိတ္ခံစားခ်က္ရွိေနတာလားယ
စိတ္မကစားခ်င္ပါနဲ႔ မင္းကငါနဲ႔လိုက္ဖက္တဲ႔ပံုစံမဟုတ္ဘူး
မင္းနဲ႔ငါကလိုက္ဖက္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ေပါင္းစပ္ဖို႔ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ဘူး။
မင္းကငါမုန္းတဲ့အျပစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕သားပဲ။
မင္းအေဖရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြအတြက္မင္းတင္မဟုတ္ဘူး
မင္းတို႔တစ္မ်ိဳးလံုးကိုငါကခြင့္မလြတ္ဘူး ကံေကာင္းသြားတာက
မင္းမိဘေတြမွာ အိုဆယ္ဟြန္းဆိုတဲ႔မင္းတစ္ေယာက္ထဲရွိတာပဲ
ငါမင္းကိုမုန္းတယ္ ငါ့ဘဝထဲကိုဝင္လာဖို႔မေတြးနဲ႔
ငါခ်စ္ရတဲ႔သူက Soo Youngတစ္ေယာက္ထဲပဲ။ ။
ဆယ္ဟြန္း အိပ္ေနရင္းဦးခ်န္းရွိေနတယ္လို႔ခံစားရတာေၾကာင့္
မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
OMG!!ဆယ္ဟြန္းအနားမွတကယ္ပဲဦးခ်န္းရွိေနခဲ႔သည္
အိပ္မက္မ်ားလားဆိုတဲ႔အသိေၾကာင့္မ်က္လံုးကိုျပန္မွိတ္ကာဖြင့္ၾကည့္မိသည္
တကယ္ပဲဦးခ်န္းပါ အိပ္မက္မဟုတ္ခဲ႔
သို႔ေပမဲ႔ သူ႔ေရွ႕မွာေပၚမလာနဲ႔ဆိုတဲ႔
အမိန္႔စကားေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္းမ်က္လံုးေလးေတြျပန္မွိတ္ထားလိုက္ရသည္
"အိုဆယ္ဟြန္း မင္းနိုးေနတာလား"
ဆယ္ဟြန္း မ်က္လံုးျပန္မဖြင့္မိပါ။
"ငါေမးေနတယ္ေလ"
"ဟုတ္ ဟြန္းအခုပဲနိုးသြားပါ"
"ထစမ္း"
"ဟုတ္"
ဆယ္ဟြန္း အိပ္ေနရာမွထရပ္လိုက္သည္
ဦးခ်န္းလက္ထဲတြင္ျငိမ္သက္ေနသည့္စာအုပ္ေလးေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္းမ်က္လံုးေတြျပဴးသြားရသည္။ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ပံုဆြဲစာအုပ္ေလး။
စာအုပ္ထဲတြင္အမ်ားဆံုးရွိေနသည္ကဦးခ်န္းရဲ႕ပံုရိပ္မ်ား။
ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲဆြဲထားသည့္ပံုမ်ား အဆူခံေပအံုးေတာ့ ဆယ္ဟြန္းေရ။
ဦးခ်န္းလက္ထဲကစာအုပ္ကိုၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ခ်သည္
ဆယ္ဟြန္း ေၾကာက္ေနမိသည္ ဆယ္ဟြန္းကိုဆူမွာရိုက္မွာေၾကာက္တာမဟုတ္ဘဲ
ဆြဲထားတဲ႔ပံုေတြကိုဖ်က္ဆီးပစ္မွာကိုဆယ္ဟြန္းၾကာက္မိတာ။
ဦးခ်န္းက စာအုပ္ေလးကိုဘာမွမလုပ္ပါေစနဲ႔ဆုေတာင္းေနမိသည္။
သို႔ေသာ္ ဆယ္ဟြန္းဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ႔
ေစာေစာကရြဲေဆးေသာက္ထားသည္ေရဖန္ခြက္ကိုယူကာ
စာအုပ္ေပၚသို႔ေလာင္းခ်လိုက္သည့္ဦးခ်န္း။
ရက္စက္လိုက္တာလို႔ ဆယ္ဟြန္းေျပာမထြက္ခဲ႔ပါ။
ဒါကသူ႔ပံုရိပ္ေတြပဲေလယ သူ႔စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ခြင့္ရွိပါတယ္။
သူ႔ပံုရိပ္ေတြမွမဟုတ္ပါဘူး တျခားသူရဲ႕ပံုေတြျဖစ္ပါေစအံုးေတာ့
ဆယ္ဟြန္းကဦးခ်န္းရဲ႕လက္ေအာက္မွာရွိေနတဲ႔အတြက္
သူဘာပဲလုပ္လုပ္ရက္စက္တယ္ မရက္စက္ဘူး
တရားတယ္ မတရားဘူးေျပာခြင့္မရွိ။
သူထားရာေန သူေစရာသြား သူ႔သေဘာအတိုင္း
သူ႔အမိန္႔တိုင္းကို လြန္ဆန္ခြင့္မရွိတဲ႔သူ
သူေစညႊန္ရာမွာ ဆယ္ဟြန္းကရွင္သန္ယံုသာ။
ေျခလွမ္းၾကဲၾကီးမ်ားျဖင့္အခန္းထဲကေနဦးခ်န္းျပန္ထြက္သြားသည္
ဦးခ်န္ူ ေဒါသထြက္ေနေပမဲ႔ ဆယ္ဟြန္းကိုေတာ့ဘာမွေျပာမသြားခဲ႔။
အျပစ္လဲေပးမသြားခဲ႔ပါ။
ဆယ္ဟြန္းကိုနာက်င္ေအာင္အျပစ္ေပးတာကိုသာခံယူလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
အခုေတာ့ဆယ္ဟြန္းႏွလံုးသားအရင္းျပဳကာဆြဲထားသည့္ပံုရိပ္ေလးမ်ားကို
ဦးခ်န္းဖ်က္ဆီးပစ္သည္။ ေနာင္တခါျပန္ဆြဲလို႔ရနိုင္ေပမဲ႔
ႏွလံုးသားနဲ႔ထပ္တူဆြဲထားသည့္ပံုေလးမ်ားမို႔အရင္လိုအသက္ဝင္နိုင္ပါေတာ့မလား။
ဦးခ်န္းရယ္ ဟြန္းရဲ႕အရွင္သခင္ရယ္ ဘယ္ႏွလံုးသားနဲ႔မ်ားရက္စက္နိုင္ရတာလဲဗ်ာ။
_______________________
"ဟဲလိုLucky One ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ပါလားဗ်
က်ေနာ္ ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႔ကမ္းလွမ္းထားတဲ႔ဒါရိုက္တာပါ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႔က်ေနာ္ပတ္ခ်န္းေယာလ္ပါ
ခင္ဗ်ားရုပ္ရွင္ရိုက္မဲ႔ကိစၥကိုက်ေနာ္သေဘာတူပါတယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သူေ႒းပတ္
အေသးစိတ္ကိုက်ေနာ္တို႔ေရာက္မွရွင္းျပေပးပါ့မယ္
သူေ႒းပတ္တို႔ဘက္ကဘာမွလုပ္ေပးစရာမလိုပါဘူး
အစစအရာရာက်ေနာ္တို႔စီစဥ္မွာပါ
မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ေလာက္ပဲက်ေနာ္တို႔နဲ႔ရွိေနရင္အဆင္ေျပပါျပီ
အဲ႔ဒါကလဲအလုပ္သေဘာအရ သူေ႒းပတ္တို႔ဘက္ကလူတစ္ေယာက္ရွိေနယံုပါ"
"ေကာင္းပါျပီ ခင္ဗ်ားတို႔လာမွပဲအေသးစိတ္ေျပာၾကတာေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ႔"
ခ်န္းေယာလ္ ပထမဆံုးဟိုတယ္မွာရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႔လက္ခံခဲ႔တာျဖစ္သည္
ဟိုတယ္ကဝန္ထမ္းေတြရုပ္ရွင္လာရိုက္ဖို႔ ခ်န္းေယာလ္ကသေဘာတူေပးလိုက္တာသိေတာ့ေပ်ာ္ေနၾကသည္။
ခ်န္းေယာလ္ဘက္ကလက္ခံလိုက္ေပမဲ႔ရုပ္ရွင္ရိုက္ၾကရင္ေတာ့မန္ေနဂ်ာကိုသာသူတို႔နဲ႔အလုပ္ကိစၥေျပာခိုင္းဖို႔စဥ္းစားထားလိုက္သည္
ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ေခါင္းရႈပ္မခံခ်င္ေပ။ ။
ခ်န္းေယာလ္ ကြန္ပ်ဴတာကဒိတ္ကိုၾကည့္မိသည္
January23 ။
ခ်န္းေယာလ္ ဂ်ယ္ဂ်ဴ အပန္းေျဖစံအိမ္ကိုသြားဖို႔ရက္ေတာင္နီးလာျပန္သည္။
လတိုင္း 25ရက္ေန႔ေရာက္တိုင္း အပန္းေျဖစံအိမ္ကိုသြားသည္။
သြားရင္အနည္းဆံုးတတ္ပတ္ခန္႔ၾကာသည္။ 25ရက္ေန႔သြားရင္ လကုန္ရက္မွျပန္လာေလ့ရွိသည္။
အပန္းေျဖစံအိမ္သြားတဲ႔ရက္ဆိုရင္ ဟိုတယ္မွာရွိတဲ႔အလုပ္ကိစၥအားလံုးကိုမန္ေနဂ်ာစီလြဲခဲ႔ရသည္
မနက္ဖန္မွအလုပ္ကိစၥအားလံုးမန္ေနဂ်ာထံလြဲေပးခဲ႔ရမည္
အလုပ္ခဏနားတုန္းမွာ အိမ္ရဲ႕CCTVေတြကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္
ဧည့္ခန္း ထမင္းစားခန္း အိမ္ေရွ႕ ဘယ္မွာမွ ေကာင္ေလးရွိမေနပါ။
ဒါဆိုသူေလးအခန္းထဲမွာပဲရွိေနသည္ေပါ့
ခ်န္းေယာလ္မရွိတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာင္သူေလးအခန္းထဲကမထြက္ဘူးလား။
ၾကည့္ေနတုန္း ျမင္ကြင္းထဲကိုသူေလးေရာက္လာခဲ႔သည္။
ဧည့္ခန္းစားပြဲမွာထိုးထားသည့္ပန္းအိုးကိုကိုင္ၾကည့္ေနသည္။
သူေလးသေဘာက်သည့္ရဲ႕ႏွင္းဆီေတြအစား လီလီပန္းေတြျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
ၾကည့္ေနတယ္ဆို ခ်န္းေယာလ္သိသည္။
ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚရွိလီလီပန္းေလးမ်ားကို ဆယ္ဟြန္းနမ္းရႈိက္မိသည္။
ဆယ္ဟြန္းသိပ္ၾကိဳက္တဲ႔ႏွင္းဆီလိုေတာ့ႏွာေခါင္းထဲမွာစြဲမေနပါ။
လီလီပန္းကလဲလွပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ႏွင္းဆီနီနီေတြေလာက္ေတာ့ လွတယ္လို႔မထင္မိခဲ႔။
ဆယ္ဟြန္းကႏွင္းဆီၾကိဳက္ေပမဲ႔ ဦးခ်န္းကလီလီပန္းကိုၾကိဳက္ပံုရသည္
အဲ႔ဒါေၾကာင့္လဲ ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ႏွင္းဆီပင္ေတြကိုမုန္းေနတာျဖစ္လိမ့္မည္။
သူၾကိဳက္တဲ႔လီလီပန္းေတြေတာင္မစိုက္တဲ႔သူ႔ျခံထဲမွာ ဆယ္ဟြန္းက ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ႏွင္းဆီေတြစိုက္ခဲ႔သည္ ။
အိမ္ေတာ္မွာရွိတဲ႔ပန္းအိုးေတြကိုႏွင္းဆီနီနီေတြနဲ႔အလွဆင္ခဲ႔သည္။
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ႏွင္းဆီေတြမရွိေတာ့ဦးခ်န္းသိပ္ၾကိဳက္တဲ႔လီလီပန္းေတြဧည့္ခန္းမွာေနရာယူထားသည္။
ဦးခ်န္းကလီလီပန္းၾကိဳက္ရင္ ဆယ္ဟြန္းလဲလီလီပန္းတို႔ကိုျမတ္နိုးသည္။
ဦးခ်န္းကႏွင္းဆီမုန္းေပမဲ႔ ဆယ္ဟြန္းကေတာ့ႏွင္းဆီကိုမမုန္းနိုင္။
ဆယ္ဟြန္းလီလီပန္းတို႔ကိုျမတ္နိုးနိုင္သလို ဦးခ်န္းသာႏွင္းဆီေတြကိုတန္ဖိုးထားနိုင္ရင္
ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိုက္မလဲ။ ဘယ္ေတာ့မွျဖစ္မလာနိုင္သည့္ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခု။
ဆယ္ဟြန္းဘက္ကသက္ေရာက္မႈရွိေပမဲ႔ဦးခ်န္းဘက္ကတန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရွိနိုင္မည္မထင္။ ။
~…~…~…~…~…~…~…~…~
T.b.c
#HoneyChan
*သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်*
ဆယ်ဟွန်း ဆေးရုံမှာတစ်ပတ်ကျော်လောက်နေလိုက်ရသည်။
ထိုတစ်ပတ်လုံးဦးချန်းအရိပ်အယောင်တောင်မမြင်ရ။
ဒဏ်ရာတွေကနာကျင်မှုမရှိတော့ပေမဲ့အညိုအမဲလေးတွေကတော့ရှိနေသေးသည်။
အကိုထယ်မန်က ဆေးရုံရှေ့မှာကားနဲ့အဆင်သင့်စောင့်နေပေးသည်
ဆေးရုံစရိတ်အားလုံးဦးချန်းရှင်ပေးပြီးမှန်းဒေါ်ကြီးစီကသိရသည်
ဆေးရုံတက်နေတဲ့တစ်ပတ်လုံး ဆယ်ဟွန်းစားတဲ့အစားအစာကအစဦးချန်းစီစဉ်ပေးတာတဲ့လေ။ ဒီနေ့ဆေးရုံကဆင်းတာတောင်
ဝတ်ရမဲ့အဝတ်စားကိုဦးချန်းပေးလိုက်တာလို့သိရသေးသည်။
အဲ့လောက်အရာရာစီစဉ်ထားတာတောင် ဆယ်ဟွန်းစီကိုတခေါက်မှရောက်မလာသည့်ဦးချန်းပါ
အလုပ်တွေအရမ်းရှုပ်နေလို့လား ဆယ်ဟွန်းကိုမတွေ့ချင်လို့လား။
ဟွန်းကိုစိတ်တိုနေတုန်းမို့လား ဒါမှမဟုတ် ဟွန်းကိုရိုက်ပြီးမှစိတ်မကောင်းဖြစ်နေလို့လား
မဖြစ်နိုင်သည့်အရာကိုတွေးလိုက်မိသည်
ဦးချန်းကသူလုပ်ခဲ့တဲ့အရာမှန်သမျှကိုဘယ်တုန်းကမှနောင်တရရိုးထုံးစံမရှိ။ ဟွန်းကိုရိုက်ခဲ့တဲ့အတွက်လဲသူနောင်တရမည်မဟုတ်။
"ဟွန်းလေး ကားပေါ်တက်လေ"
ကားတံခါးဖွင့်ထားတာကိုမတက်ဘဲရပ်နေသည့် ဆယ်ဟွန်းကိုဒေါ်ကြီးကသတိပေးသည်
"ဟုတ်"
မျက်ရည်ဥလေးကပေါက်ခနဲ့ကြွေကျလာရပြန်သည်။
ဦးချန်းနဲ့ပတ်သတ်ရင်လွယ်လွန်းတဲ့ခံစားချက်နဲ့မျက်ရည်ကို ဆယ်ဟွန်းဘယ်လိုထိန်းချုပ်ရမလဲ။
ကလေးမို့စိတ်ကစားတယ်လို့သာ ဆယ်ဟွန်းယူဆလိုက်ချင်မိသည်
အိမ်တော်ကိုပြန်ရောက်တော့ခြံထဲမှာ ဆယ်ဟွန်းစိုက်ခဲ့တဲ့နှင်းဆီနီနီလေးတွေရှိမနေတော့။
ထိုနေရာမှာအမိုးပါတဲ့စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုသာတွေ့ရသည်
သေချာကြည့်မိတော့မှထိုစားပွဲဝိုင်းလေးသည်
မနက်တိုင်းဦးချန်းကော်ဖီထိုင်သောက်သည့်စားပွဲဝိုင်း
အရင်ကတော့နှင်းဆီပင်တွေနဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာထိုစားပွဲဝိုင်းလေးရှိသည်
အခုတော့နှင်းဆီပင်တွေရဲ့နေရာကိုရောက်လာခဲ့သည်
ဦးချန်းရဲ့အမိန့်ကြောင့်ပဲဖြစ်မှာပါ။
ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်းပါပဲလားဦးချန်း။
အမိန့်ကိုတကယ်ပဲပြန်မပြင်ခဲ့ဘူးပဲ။
ဆယ်ဟွန်းနှင်းဆီပင်တွေကိုနှမြောနေမိပေမဲ့လဲမတက်နိုင်တော့
ဦးချန်းကိုအာခံဖို့လဲမစဉ်းစားရဲတော့ပါ။
နာကျင်မှာကြောက်လို့မဟုတ်ပါဘဲ
ဆယ်ဟွန်းကိုရိုက်ရလို့ဦးချန်းရဲ့လက်တွေထပ်ပြီးနာကျင်မှာစိုးလို့ပါ။
"အကိုလေးဟွန်း"
"ဗျာ"
အကိုမင်ဟာက ဆယ်ဟွန်းရပ်နေတဲ့အနားရောက်လာသည်။
ခြံထဲမှာရှိတဲ့အလုပ်သမားတိုင်းက ဦးချန်းကြောင့်ထင်ပါတယ် ဆယ်ဟွန်းကို အကိုလေးဟုသာခေါ်ကြသည်
ဒေါ်ကြီးကသာ ဆယ်ဟွန်းနဲ့အနေနီးတဲ့သူမို့ ဟွန်းလေး လို့ခေါ်သည်
"သခင်လေးက အကိုလေးဟွန်းလာရင်ပြောဖို့မှာသွားတယ် ကျနော်ပြောရမှာအားလဲနာတယ်"
"ဘာမို့လဲ အကိုမင်ဟာ ပြောပါဟွန်းကိုအားမနာပါနဲ့"
"ဟုတ် သခင်လေးကသူအိမ်မှာရှိတဲ့အချိန်ဆို
အကိုလေးဟွန်းကအခန်းထဲမှာပဲနေပါတဲ့ သခင်လေးပြောတာတော့ အကိုလေးကိုသူ့မျက်စိရှေ့မှာမမြင်ချင်ဘူးတဲ့"
"ဟဲ့ မင်ဟာ နင်မဟုတ်တာတွေမပြောစမ်းနဲ့"
ဒေါ်ကြီးကစကားဟန့်လိုက်သည်
"ကျနော်လဲဘယ်ပြောချင်ပါ့မလဲဒေါ်ကြီးရာ
သခင်လေးမှာတဲ့အတိုင်းပဲပြောရတာပါ
ကျနော်လဲ အကိုလေးဟွန်းကိုသနားတာပေါ့"
"ဟွန်းကိုအခုလိုပြောပြပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
ဟွန်းအနေအထိုင်ဆင်ခြင်ပါ့မယ်လို့ဦးချန်းမေးရင်ပြောလိုက်ပါ အကိုမင်ဟာ"
"ဟုတ်ကဲ့အကိုလေး"
ဆယ်ဟွန်းအခန်းထဲကိုသာဝင်ခဲ့သည်ဒေါ်ကြီးက ဟွန်းအဝတ်စားတွေအခန်းထဲပို့ပြီးပြန်ထွက်သွားသည်
ဦးချန်းရေ ဟွန်းကိုဆေးရုံကဆင်းတဲ့အချိန်မှဒီလိုစကားမျိူ းပြောခိုင်းရသလားဗျာ။
ဦးချန်းကိုတွေ့ရင်တောင်းပန်မယ်လို့တွေးထားခဲ့တဲ့ ဟွန်းကို
တကယ်ပဲရက်စက်လိုက်တာလား။ ဟွန်းကိုမမြင်ချင်လောက်အောင်ပဲ
စိတ်ဆိုးသွားတာလား။ အဲ့ဒါဆိုလဲ ဟွန်းကိုအသေသတ်လိုက်ပါလား။
ဟွန်းနှလုံးသားကိုသွေးစိမ်းထွက်အောင်မနှိပ်စက်ချင်ပါနဲ့တော့။
ခေါင်းအုံးပေါ်မျက်နှာအပ်ကာငိုချလိုက်မိသည်ကနာကျင်စွာ။
အားရအောင်ကိုပြီးမှ ဆယ်ဟွန်းမျက်နှာသစ်ပစ်လိုက်သည်။
စားပွဲမှာထိုင်ရင်းပန်းချီဆွဲနေကြစာအုပ်လေးကိုယူကာ
ထိုနေ့ကဦးချန်းရဲ့အသွင်ကိုပုံဖော်ဖို့ကြိုးစားလိုက်သည်။
ခါးပတ်ကိုအားပါပါကိုင်မြှောက်ထားသည်ဦးချန်း
မြေပြင်တွင်ဒူးထောက်ကာလဲကျနေသည့်ဆယ်ဟွန်း။
အလှပြိုင်နေကြသည့်နှင်းဆီနီလေးများကနောက်ခံဖြစ်လို့နေသည်။
အပြင်မှာ ဆယ်ဟွန်းမျက်ရည်တွေကျနေခဲ့ပေမဲ့ ပုံထဲတွင် ဆယ်ဟွန်းမျက်ရည်စတွေထည့်မဆွဲခဲ့။
ဦးချန်းပးတဲ့နာကျင်မှုကြောင့် ဆယ်ဟွန်းပြုံးချင်သည်
ထို့ကြောင့် ဆယ်ဟွန်းရဲ့ပုံသည် ဦးချန်းကိုပြုံးပြီးကြည့်နေသည့်ပုံအဖြစ်
ပြောင်းလဲလိုက်မိသည်။ ဦးချန်းကိုချစ်လို့ ဆယ်ဟွန်းအမြဲပြုံးနေချင်သည်။
"ဟွန်းလေးရေညနေစာစားရအောင်လေ
ဆေးသောက်ရမှာနဲ့နောက်ကျလို့မဖြစ်ဘူး"
"ဟုတ် ဒေါ်ကြီး ဟွန်းဆင်းခဲ့မယ်"
ညနေစာစားဖို့အချိန်စောနေသေးပေမဲ့
ဦးချန်းမလာခင်စားထားသင့်တာမို့ဒေါ်ကြီးကခေါ်တာဖြစ်လိမ့်မည်။
သူ့အိမ်မှာနေမှတော့သူ့အမိန့်ကိုဘယ်သူများလွန်ဆန်ရဲမှာတဲ့လဲ။
ဆယ်ဟွန်းလဲဦးချန်းပြန်မလာခင်ညနေစာစားလိုက်သည်။
ဒေါ်ကြီးက ဆယ်ဟွန်းအခန်းထဲကိုဆေးလာပို့ပေးသည်
ဆေးသောက်ပြီးအိပ်ဖို့လဲမှာသေးသည်
"ဟွန်းလေး အိပ်ပျော်အောင်အိပ်လိုက်နော်ဟိုဒီတွေးမနေနဲ့"
"ဟုတ် ဒေါ်ကြီး ဟွန်းအနားမှာခဏနေပေးပါလား
ဟွန်းတစ်ယောက်ထဲရှိနေရင်အိပ်ပျော်မယ်မထင်ဘူး"
"အေးအေး ဒါဆိုဒေါ်ကြီးစောင့်ပေးမယ်"
ဒေါ်ကြီးက ဆယ်ဟွန်းကိုစောင်ခြုံပေးသည်
ဆယ်ဟွန်းကိုဦးချန်းခေါ်လာတဲ့အချိန်ကစပြီး ဆယ်ဟွန်းက ဒေါ်ကြီးနဲ့သာနေရသည်
ဒေါ်ကြီးက ဆယ်ဟွန်းရဲ့မိခင်လိုပင်ဖြစ်နေသည်
ဦးချန်းစီကဆူခံရတိုင်းဒေါ်ကြီးရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ ဟွန်းငိုခဲ့ရသည်
အရွယ်ရောက်လာတော့တစ်ယောက်ထဲကျိတ်ငိုတက်လာခဲ့သည်။
ဦးချန်းရဲ့အမိန့်အတိုင်း ဆယ်ဟွန်းကိုထမင်းမကျွေးရဘူးပြောထားရင်တောင်
ဒေါ်ကြီးကခိုးကျွေးလေ့ရှိသည်။
ဆယ်ဟွန်းနေမကောင်းရင် နာကျင်ခံရစားရတဲ့အချိန်တိုင်း
အနားမှာဒေါ်ကြီးကရှိနေပေးသည်။ ဒေါ်ကြီးကဟွန်းယရဲ့အရင်းနီးဆုံးသူစိမ်းတစ်ယောက်ပါပဲ။ ။
"သခင်လေး ညနေစာစားတော့မလား"
"မစားတော့ဘူးဒေါ်ကြီး
အိုဆယ်ဟွန်း အိပ်နေပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့သခင်လေး
ဆေးသောက်ပြီးအိပ်နေပါပြီ
သခင်လေးအမိန့်အတိုင်း ဟွန်းလေးကိုသခင်လေးရှေ့ပေါ်မလာအောင်
ဒေါ်ကြီးတာဝန်ယူပါတယ်"
"ဒေါ်ကြီးလဲနားတော့လေ ကျနော်ဗိုက်ဆာမှကိုယ့်ဘာသာစားလိုက်တော့မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့သခင်လေး"
ချန်းယောလ် အပေါ်ထပ်တက်လာခဲ့သည်။
လှေကားကအိမ်တော်ရဲ့အလည်မှာဖြစ်သည်
ဆယ်ဟွန်းအခန်းနဲ့ ချန်းယောလ်အခန်းကလှေကားရဲ့ဟိုဘက်ဒီဘက်ဖြစ်သည်
ထိုကလေးအခန်းစီမသွားဖို့ဆုံးဖြတ်ထားပေမဲ့ခြေလှမ်းတွေကတော့ရောက်ရှိသွားရသည်။
တံခါးကလော့ချမထားတာမို့အသာလေးတွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်
ခုတင်ပေါ်မှာအိပ်မောကျနေသည့်ကောင်လေး။
ချန်းယောလ်အနားထိလာခဲ့သည်
စောင်ခြုံထားသည်မို့ကိုယ်ပေါ်ကဒဏ်ရာတွေကိုတော့မမြင်ရ
ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဒဏ်ရာတော့ရှိမည်မထင်ပါ
လက်မောင်းပေါ်ကစောင်စကိုဖယ်ကြည့်လိုက်သည်။
ရိုက်ထားသည့်အညိုအမဲတစ်ချို့။လက်ဖဝါးတွင်လဲဆူးစူးထားသည့်အမာရွတ်လေးများရှိနေသည်။
ချန်းယောလ်စောင်ပြန်ခြုံပေးပြီးအပြင်ထွက်မည်ပြုခိုက်
စားပွဲထက်တွင်ထောင်ထားသောစာအုပ်လေးစီအကြည့်ကရောက်သွားရသည်
ဒေါသလှိုင်းထန်နေသည့်မျက်နှာနှင့်
ခါးပတ်ကိုကိုင်မြောက်ထားသည့်လူတစ်ယောက်အနားတွင်
ဒူးထောက်ပြုံးလျှက်ရှိနေသည့်ကောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်။
သေချာကြည့်တော့မှပုံထဲကလူသသည် ချန်းယောလ်နှင့်တူနေသည်
ဒူးထောက်ထားသောကောင်းလေးသည်ဆယ်ဟွန်း။
ူချန်းယောလ်သူ့ကိုရိုက်ခဲ့တဲ့နေ့ကငိုခဲ့ပါသည်။
ဘာဖြစ်လို့ပုံထဲမှာပြုံးထားရတာလဲ။
ချန်းယောလ်စာအုပ်ကိုယူကာတခြားစာရွက်တွေပါလှန်ကြည့်လိုက်သည်
ချန်းယောလ်ရဲ့ပုံတွေမနည်းလှ တစ်ယောက်ထဲကော်ဖီသောက်နေသည့်ပုံ
ကားပေါ်ကိုတက်နေသည့်ပုံ လှေကားမှာမက်တပ်ရပ်ကာအမိန့်ပေးနေသည့်ပုံ
ဆယ်ဟွန်းကိုအမှောင်ခန်းထဲတွန်းနေသည့်ပုံ
ကွန်ပျူတာတစ်လုံးနှင့်အလုပ်ရှုပ်နေသည့်ပုံကစပါနေသည်
ဟိုတလောကသူ့ကိုပွေ့ကာအိမ်ထဲခေါ်ခဲ့သည်ပုံလေးပင်ပါသေးသည်။
ဒါတွေကိုကောင်လေးနေ့တိုင်းဆွဲနေခဲ့တာလား
ချန်းယောလ်သူ့အားအပြစ်ပေးတာကစပုံဖော်ထားသည်တဲ့လား။
မင်းငယ်ပါသေးတယ်အိုဆယ်ဟွန်းရယ်။ ငါ့အပေါ်မှာမင်းစိတ်ခံစားချက်ရှိနေတာလားယ
စိတ်မကစားချင်ပါနဲ့ မင်းကငါနဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ပုံစံမဟုတ်ဘူး
မင်းနဲ့ငါကလိုက်ဖက်တယ်ဆိုရင်တောင်ပေါင်းစပ်ဖို့ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး။
မင်းကငါမုန်းတဲ့အပြစ်သားတစ်ယောက်ရဲ့သားပဲ။
မင်းအဖေရဲ့လုပ်ရပ်တွေအတွက်မင်းတင်မဟုတ်ဘူး
မင်းတို့တစ်မျိုးလုံးကိုငါကခွင့်မလွတ်ဘူး ကံကောင်းသွားတာက
မင်းမိဘတွေမှာ အိုဆယ်ဟွန်းဆိုတဲ့မင်းတစ်ယောက်ထဲရှိတာပဲ
ငါမင်းကိုမုန်းတယ် ငါ့ဘဝထဲကိုဝင်လာဖို့မတွေးနဲ့
ငါချစ်ရတဲ့သူက Soo Youngတစ်ယောက်ထဲပဲ။ ။
ဆယ်ဟွန်း အိပ်နေရင်းဦးချန်းရှိနေတယ်လို့ခံစားရတာကြောင့်
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
OMG!!ဆယ်ဟွန်းအနားမှတကယ်ပဲဦးချန်းရှိနေခဲ့သည်
အိပ်မက်များလားဆိုတဲ့အသိကြောင့်မျက်လုံးကိုပြန်မှိတ်ကာဖွင့်ကြည့်မိသည်
တကယ်ပဲဦးချန်းပါ အိပ်မက်မဟုတ်ခဲ့
သို့ပေမဲ့ သူ့ရှေ့မှာပေါ်မလာနဲ့ဆိုတဲ့
အမိန့်စကားကြောင့် ဆယ်ဟွန်းမျက်လုံးလေးတွေပြန်မှိတ်ထားလိုက်ရသည်
"အိုဆယ်ဟွန်း မင်းနိုးနေတာလား"
ဆယ်ဟွန်း မျက်လုံးပြန်မဖွင့်မိပါ။
"ငါမေးနေတယ်လေ"
"ဟုတ် ဟွန်းအခုပဲနိုးသွားပါ"
"ထစမ်း"
"ဟုတ်"
ဆယ်ဟွန်း အိပ်နေရာမှထရပ်လိုက်သည်
ဦးချန်းလက်ထဲတွင်ငြိမ်သက်နေသည့်စာအုပ်လေးကြောင့်
ဆယ်ဟွန်းမျက်လုံးတွေပြူးသွားရသည်။ ဆယ်ဟွန်းရဲ့ပုံဆွဲစာအုပ်လေး။
စာအုပ်ထဲတွင်အများဆုံးရှိနေသည်ကဦးချန်းရဲ့ပုံရိပ်များ။
ခွင့်ပြုချက်မရဘဲဆွဲထားသည့်ပုံများ အဆူခံပေအုံးတော့ ဆယ်ဟွန်းရေ။
ဦးချန်းလက်ထဲကစာအုပ်ကိုကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ချသည်
ဆယ်ဟွန်း ကြောက်နေမိသည် ဆယ်ဟွန်းကိုဆူမှာရိုက်မှာကြောက်တာမဟုတ်ဘဲ
ဆွဲထားတဲ့ပုံတွေကိုဖျက်ဆီးပစ်မှာကိုဆယ်ဟွန်းကြာက်မိတာ။
ဦးချန်းက စာအုပ်လေးကိုဘာမှမလုပ်ပါစေနဲ့ဆုတောင်းနေမိသည်။
သို့သော် ဆယ်ဟွန်းဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့
စောစောကရွဲဆေးသောက်ထားသည်ရေဖန်ခွက်ကိုယူကာ
စာအုပ်ပေါ်သို့လောင်းချလိုက်သည့်ဦးချန်း။
ရက်စက်လိုက်တာလို့ ဆယ်ဟွန်းပြောမထွက်ခဲ့ပါ။
ဒါကသူ့ပုံရိပ်တွေပဲလေယ သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ခွင့်ရှိပါတယ်။
သူ့ပုံရိပ်တွေမှမဟုတ်ပါဘူး တခြားသူရဲ့ပုံတွေဖြစ်ပါစေအုံးတော့
ဆယ်ဟွန်းကဦးချန်းရဲ့လက်အောက်မှာရှိနေတဲ့အတွက်
သူဘာပဲလုပ်လုပ်ရက်စက်တယ် မရက်စက်ဘူး
တရားတယ် မတရားဘူးပြောခွင့်မရှိ။
သူထားရာနေ သူစေရာသွား သူ့သဘောအတိုင်း
သူ့အမိန့်တိုင်းကို လွန်ဆန်ခွင့်မရှိတဲ့သူ
သူစေညွှန်ရာမှာ ဆယ်ဟွန်းကရှင်သန်ယုံသာ။
ခြေလှမ်းကြဲကြီးများဖြင့်အခန်းထဲကနေဦးချန်းပြန်ထွက်သွားသည်
ဦးချန်ူ ဒေါသထွက်နေပေမဲ့ ဆယ်ဟွန်းကိုတော့ဘာမှပြောမသွားခဲ့။
အပြစ်လဲပေးမသွားခဲ့ပါ။
ဆယ်ဟွန်းကိုနာကျင်အောင်အပြစ်ပေးတာကိုသာခံယူလိုက်ချင်ပါတယ်။
အခုတော့ဆယ်ဟွန်းနှလုံးသားအရင်းပြုကာဆွဲထားသည့်ပုံရိပ်လေးများကို
ဦးချန်းဖျက်ဆီးပစ်သည်။ နောင်တခါပြန်ဆွဲလို့ရနိုင်ပေမဲ့
နှလုံးသားနဲ့ထပ်တူဆွဲထားသည့်ပုံလေးများမို့အရင်လိုအသက်ဝင်နိုင်ပါတော့မလား။
ဦးချန်းရယ် ဟွန်းရဲ့အရှင်သခင်ရယ် ဘယ်နှလုံးသားနဲ့များရက်စက်နိုင်ရတာလဲဗျာ။
_______________________
"ဟဲလိုLucky One ဟိုတယ်ပိုင်ရှင် ပတ်ချန်းယောလ်ပါလားဗျ
ကျနော် ရုပ်ရှင်ရိုက်ဖို့ကမ်းလှမ်းထားတဲ့ဒါရိုက်တာပါ"
"အော် ဟုတ်ကဲ့ကျနော်ပတ်ချန်းယောလ်ပါ
ခင်ဗျားရုပ်ရှင်ရိုက်မဲ့ကိစ္စကိုကျနော်သဘောတူပါတယ်"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သူဋ္ဌေးပတ်
အသေးစိတ်ကိုကျနော်တို့ရောက်မှရှင်းပြပေးပါ့မယ်
သူဋ္ဌေးပတ်တို့ဘက်ကဘာမှလုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူး
အစစအရာရာကျနော်တို့စီစဉ်မှာပါ
မန်နေဂျာတစ်ယောက်လောက်ပဲကျနော်တို့နဲ့ရှိနေရင်အဆင်ပြေပါပြီ
အဲ့ဒါကလဲအလုပ်သဘောအရ သူဋ္ဌေးပတ်တို့ဘက်ကလူတစ်ယောက်ရှိနေယုံပါ"
"ကောင်းပါပြီ ခင်ဗျားတို့လာမှပဲအသေးစိတ်ပြောကြတာပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့"
ချန်းယောလ် ပထမဆုံးဟိုတယ်မှာရုပ်ရှင်ရိုက်ဖို့လက်ခံခဲ့တာဖြစ်သည်
ဟိုတယ်ကဝန်ထမ်းတွေရုပ်ရှင်လာရိုက်ဖို့ ချန်းယောလ်ကသဘောတူပေးလိုက်တာသိတော့ပျော်နေကြသည်။
ချန်းယောလ်ဘက်ကလက်ခံလိုက်ပေမဲ့ရုပ်ရှင်ရိုက်ကြရင်တော့မန်နေဂျာကိုသာသူတို့နဲ့အလုပ်ကိစ္စပြောခိုင်းဖို့စဉ်းစားထားလိုက်သည်
ချန်းယောလ်ကတော့ခေါင်းရှုပ်မခံချင်ပေ။ ။
ချန်းယောလ် ကွန်ပျူတာကဒိတ်ကိုကြည့်မိသည်
January23 ။
ချန်းယောလ် ဂျယ်ဂျူ အပန်းဖြေစံအိမ်ကိုသွားဖို့ရက်တောင်နီးလာပြန်သည်။
လတိုင်း 25ရက်နေ့ရောက်တိုင်း အပန်းဖြေစံအိမ်ကိုသွားသည်။
သွားရင်အနည်းဆုံးတတ်ပတ်ခန့်ကြာသည်။ 25ရက်နေ့သွားရင် လကုန်ရက်မှပြန်လာလေ့ရှိသည်။
အပန်းဖြေစံအိမ်သွားတဲ့ရက်ဆိုရင် ဟိုတယ်မှာရှိတဲ့အလုပ်ကိစ္စအားလုံးကိုမန်နေဂျာစီလွဲခဲ့ရသည်
မနက်ဖန်မှအလုပ်ကိစ္စအားလုံးမန်နေဂျာထံလွဲပေးခဲ့ရမည်
အလုပ်ခဏနားတုန်းမှာ အိမ်ရဲ့CCTVတွေကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်
ဧည့်ခန်း ထမင်းစားခန်း အိမ်ရှေ့ ဘယ်မှာမှ ကောင်လေးရှိမနေပါ။
ဒါဆိုသူလေးအခန်းထဲမှာပဲရှိနေသည်ပေါ့
ချန်းယောလ်မရှိတဲ့အချိန်မှာတောင်သူလေးအခန်းထဲကမထွက်ဘူးလား။
ကြည့်နေတုန်း မြင်ကွင်းထဲကိုသူလေးရောက်လာခဲ့သည်။
ဧည့်ခန်းစားပွဲမှာထိုးထားသည့်ပန်းအိုးကိုကိုင်ကြည့်နေသည်။
သူလေးသဘောကျသည့်ရဲ့နှင်းဆီတွေအစား လီလီပန်းတွေဖြစ်နေတာကြောင့်
ကြည့်နေတယ်ဆို ချန်းယောလ်သိသည်။
ဧည့်ခန်းစားပွဲပေါ်ရှိလီလီပန်းလေးများကို ဆယ်ဟွန်းနမ်းရှိုက်မိသည်။
ဆယ်ဟွန်းသိပ်ကြိုက်တဲ့နှင်းဆီလိုတော့နှာခေါင်းထဲမှာစွဲမနေပါ။
လီလီပန်းကလဲလှပါသည်။ သို့သော် ဆယ်ဟွန်းရဲ့နှင်းဆီနီနီတွေလောက်တော့ လှတယ်လို့မထင်မိခဲ့။
ဆယ်ဟွန်းကနှင်းဆီကြိုက်ပေမဲ့ ဦးချန်းကလီလီပန်းကိုကြိုက်ပုံရသည်
အဲ့ဒါကြောင့်လဲ ဆယ်ဟွန်းရဲ့နှင်းဆီပင်တွေကိုမုန်းနေတာဖြစ်လိမ့်မည်။
သူကြိုက်တဲ့လီလီပန်းတွေတောင်မစိုက်တဲ့သူ့ခြံထဲမှာ ဆယ်ဟွန်းက ကိုယ်ကြိုက်တဲ့နှင်းဆီတွေစိုက်ခဲ့သည် ။
အိမ်တော်မှာရှိတဲ့ပန်းအိုးတွေကိုနှင်းဆီနီနီတွေနဲ့အလှဆင်ခဲ့သည်။
ဆယ်ဟွန်းရဲ့နှင်းဆီတွေမရှိတော့ဦးချန်းသိပ်ကြိုက်တဲ့လီလီပန်းတွေဧည့်ခန်းမှာနေရာယူထားသည်။
ဦးချန်းကလီလီပန်းကြိုက်ရင် ဆယ်ဟွန်းလဲလီလီပန်းတို့ကိုမြတ်နိုးသည်။
ဦးချန်းကနှင်းဆီမုန်းပေမဲ့ ဆယ်ဟွန်းကတော့နှင်းဆီကိုမမုန်းနိုင်။
ဆယ်ဟွန်းလီလီပန်းတို့ကိုမြတ်နိုးနိုင်သလို ဦးချန်းသာနှင်းဆီတွေကိုတန်ဖိုးထားနိုင်ရင်
ဘယ်လောက်များကောင်းလိုက်မလဲ။ ဘယ်တော့မှဖြစ်မလာနိုင်သည့်ပြောင်းလဲမှုတစ်ခု။
ဆယ်ဟွန်းဘက်ကသက်ရောက်မှုရှိပေမဲ့ဦးချန်းဘက်ကတန်ပြန်သက်ရောက်မှုရှိနိုင်မည်မထင်။ ။
~…~…~…~…~…~…~…~…~
T.b.c
#HoneyChan