BOY HIRSIZI

45. BÖLÜM

Geçen bölümün son sahnesini kaç defa okudunuz minik sapıklar?

▪

"Beni bırakabilirsin yani."

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Huzuru tatmayalı o kadar uzun zaman olmuştu ki varlığına şaşırmıştım, onu bir daha hissetmeyi beklemiyordum oysa şimdi buradaydı. Bizimleydi. Soru işaretleri, tedirginlik, heyecan, gözyaşı, kafa karışıklığı dolu ortama damdan düşer gibi gelmiş ve uzun süre gitmeye niyeti yokmuş gibi tahta kurulmuştu.

Koltukta yan yana oturmuştuk. Televizyon ekranı açıktı ama ekrandaki diziyi daha önce görmemiştim. Neyse ki takip etmek için buna gerek yoktu. Hangi bölümü izlersen izle nasıl başladığını ve biteceğini anlaması mümkün olanlardandı. Erkek karakterin dediği dedik, çaldığı düdüktü. Kadın karakter de erkeğin çevresinde fır dönüyordu. Gerçi farkında değildi. Sürekli reddettiği için sözünün geçtiğini sanıyordu ama erkek karakter kolundan tutup nereye götürürse oraya gidiyordu. Havalı arabalar, ne iş yaptığı belli olmayan büyük bir şirket, dünyaya ana karakterleri ayırmak için gelmiş yüz elli kadar kişi vardı. Erkeğimizin o çok büyütülen sırrı da unutulmamalıydı!

Her şeyi yanımdaki adam yüzünden beynimi kullanamadığım yarım saat içinde anlamıştım. Bu arada kalbim de bir hayli çalışıyordu çünkü Arşın televizyonu kendisi açtığı hâlde ekrana bir saniye bile bakmamıştı. Gözleri bendeydi. Düzeltmeliydim, gözleri saçlarımdaydı.

Saçlarla kafayı bozmuştu.

Bir kolunu omzuma dolamıştı ve eli saçlarımda hiç durmadan geziniyordu. Tepeden bakışlarını hissediyordum, bir eli yetmiyormuş gibi diğeri de saçlarımla oynuyordu. Parmağına doluyor, o tutamı bırakırken havaya kaldırıyor ve sanırım uzunluğunu ölçüyordu. Bir de bazen iç geçiriyordu ki domatese dönmemin temel sebebiydi o iç geçirmeleri.

Beni öldürmeye çalışıyordu.

Kimsenin sessizliği bozmaya niyeti yoktu. En azından ben konuşursam iki kelimeyi bir araya getiremeyeceğimden ya da ne sorarsa söyleyeceğimden korktuğum için ağzımı açmıyordum.

Öpmüştü resmen, bir defa da yetmemişti beyefendiye. Öptükten sonra rahat rahat utanmama da izin vermemişti. Sarılmış, kaçmamı engellemişti. Oturma odasına gelirken elimi sımsıkı tutmuştu. Bıraktığı gibi tüyeceğimi fark etmişti.

Aman ben de çok rahatsızdım ya bu hareketlerinden! Hiç rol kesmeye gerek yoktu. Onun kadar arsız olmadığım için utanıyordum biraz, o kadar. Sanki Arşın da utanıyordu ama çaktırmıyordu. Emin değildim. Öyle geliyordu.

Yeterince utanmıyormuşum gibi dizideki erkek karakter, kızı kıskandırmak için sözde yakın arkadaşını öpmeye başladığında gözlerim kocaman açıldı. Elim aceleyle kumandaya uzandı; saçma sapan tuşlara basıp, görüntüyü yok etmeye çalıştığımda Arşın güldü.

Kaşlarım çatıldı, kız karakter ben kanalı değiştirinceye kadar onları ayırmıştı. Kendimi daha fazla rezil etmeden kumandayı hâlâ aptallığıma gülen Arşın'ın karnına bastırdım. "Terbiyesiz," diye homurdandım. Kumanda elimi çektiğimde kucağına düştü. Yapamadığımı yapıp televizyonu kapattı ve kumandayı koltuğun üstüne koydu. Hâlâ sırıttığından adımın Yüsra olduğu kadar emindim.