⚓️
Nilüfer, ismi gibi bataklıkta yetişen eşsiz bir çiçek. Yaşadığı hayat sebebiyle çoğumuzun anlayamayacağı kadar sevgiye muhtaç. Kalbi ise yaşadığı o bataklığa rağmen tertemiz.
Onun için hayat, bir gece vakti çalıştığı bardan çıkarken mahallelinin...
Bölüm için bir şarkı bulamadım. Okuduktan sonra siz son kısma en uygun şarkıyı bırakırsanız çok sevinirim.❤️
Bu hafta oy sınırı bin olsun. Sınır dolduğu anda bölüm biterse gelir bitmezse bir hafta içinde gelir sınır hiç dolmazsa da gelir yani her türlü gelir. :)
Ama siz yine de bölüme oy verip yorum yapmayı unutmayın.❤️ Keyifli okumalar.🌸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. Bölüm "KÖTÜLÜK TOHUMLARI"
⚓️
Ali Karan oldukça sakin Hanzade patlamaya hazır bir bomba gibiydi. Adeta bir yanıma cenneti bir yanıma cehennemi kurmuşlardı. Tam ortada kaldım. Ne bir adım ileriye ne de bir adım geriye hareket edemedim. Cennetimi seçsem cehennemin ateşi durmayacaktı. Cehennemi seçsem ruhum sonsuza dek yok olacaktı...
Arafta kaldığım tüm süre boyunca ne cennetin huzuru çelmişti aklımı ne de cehennemin ateşi korkutmuştu gözümü. Öylece durgun durgun beklediler karşılıklı.
Oldukça yavaş, dikkat çekmeyecek hareketlerle Ali Karan'ın çıplak tenindeki ellerimi geriye çektim. Bakışlarım hâlâ Hanzade'nin gözlerindeydi. Düşüncelerini okumak vereceği karşılığı tartmak istiyordum ama o kadar ifadesiz bakıyordu ki...
Uğurladığım sesli bir yutkunuşun ardından hâlâ Hanzade'nin gözlerine bakarak Ali Karan'ın kucağına yığdığım bedenimi geriye çektim. Şimdi titreyen ayaklarım üzerindeydim ve Hanzade bir çöpe bakar gibi bakıyordu bana.
"Kapıyı çalsaydın keşke," dedi Ali Karan gömleğinin düğmelerini iliklerken oldukça rahat, umursamaz bir ses tonuyla. Gerginliğimi de zerre umursamıyordu. Aksine gömleğinin düğmelerini ilikledikten sonra olduğu yerde hafifçe dikleşerek üste çıkar gibi Hanzade'ye dik dik bakmaya başladı.
Sanırım Ali Karan da yarım kalmanın etkisiyle içinde bir yerlerde cehenneminden kıvılcımlar biriktirmişti...
Hanzade o ifadesiz bakışlarıyla bir Ali Karan'a bir bana baktı, baktı ve en sonunda hayal kırıklığı dolu bir gülümse yerleştirdi dudaklarına.
Usulca kapattım gözlerimi. Şimdi yeniden yerim dibine girme sıramdı.
"Affedersin," dediği anda araladım gözlerimi. Yalvarır gibi baktım yüzüne. Ama o, gözlerini ağır ağır kapatıp açmaktan başka bir tepki vermedi. Kaşları havalanıp yüzündeki gülümseme genişlediğinde bu kez Ali Karan'ın kaşları derinden çatışmıştı. Ama bu Hanzade için yeterli değildi. Daha fazlasını ister gibi dilini ağzının içinde gezdirerek oldukça sinir bozucu bir ifadeyle "Seni daha önce uyarmadığım için çok üzgünüm." Dedi.
