⚓️
Nilüfer, ismi gibi bataklıkta yetişen eşsiz bir çiçek. Yaşadığı hayat sebebiyle çoğumuzun anlayamayacağı kadar sevgiye muhtaç. Kalbi ise yaşadığı o bataklığa rağmen tertemiz.
Onun için hayat, bir gece vakti çalıştığı bardan çıkarken mahallelinin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚓️
Kızıla boyanmış gökyüzünün altından yükseliyordu ağır kokusu.
Önce katran karası kalbi hapsolmuştu derinliğinde.
Önce kendini öldürmüştü.
Önce kendi bedenini gömmüştü bataklığına.
İçine hapsettiği cesetlerin ağır kokusu onu rahatsız etmezdi.
Ona güç verirdi.
Toprağındaki ıslaklığın nedeniydi; içine hapsettiği bedenlerden taşan gökyüzünden yansıyan koyu kırmızı kanlar.
Bataklıktı o...
En dip, en tehlikeli olandı.
Kendinde ayırdığı tek masumiyetti; gökyüzünü ait olduğu renge boyamak isteyen mavi yapraklı nilüferi.
Masumiyetini koruması nilüferine tek bir damla çamur sıçramaması adına, bataklığını çöle çevirmek istedi.
İçine hapsettiği cesetleri en derinlerine gömdü. Üzerine sinen ölüm kokusundan arındı.
Gizledi karanlık suretini.
Ama bilmediği bir şey vardı; nilüferin kökleri, çoktan çamura bulaşmıştı...
__________
Birkaç bölüm düzenleyip kitabı öyle yayımlamak istiyordum ama bekledikçe de yayımlama korkum oluştuğunu fark ettim ve minicik bir giriş yapmak istedimmmm.
Ona İnanma kitabından gelenler varsa bu kitabın o kadar karışık olmayacağını söylemek isterim. :)
Yakın zamanda görüşmek üzere❤️
_ Hikâye, 28 Eylül 2019 tarihinde yazılmıştır. Yeniden düzenlenerek yayımlanıyor.
