"တကယ်တော့ ကျွန်တော် ချစ်မိနေတာပဲ"
Noah နောက်သို့ ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်ရင်း ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စကို ဆွဲသုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဒီလူ့ရှေ့မှာဆို သူ့စိတ်က နေထိတဲ့ နှင်းလိုမျိုး။
သေချာ နားလည်သွားတော့လည်း
ချစ်ကြောင်း မပြောဝံ့ပြန်။
သူနောက်ထပ် ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်ကာ လှည့်ထွက်လိုက်သော်လည်း Daddy က သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို အမိအရ ဖမ်းဆုပ်ထားသည်။
"ဘယ်ကို ရှောင်ပြေးဦးမလို့လဲ"
သူလွှတ်မြှောက်ဖို့ ကြိုးစားတော့ ရုတ်တစ်ရက် ဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသည်။ခန္ဓာကိုယ် ဟန်ချက်ကို ထိန်းနိူင်လိုက်သော်လည်း အားအင်ချင်း ကွာသဖြင့် Daddy ရင်ဘတ်နဲ့ အနီးဆုံးသို့ ရောက်သွား၏။
"မင်းမှာ အပြစ်မရှိဘူး"
Daddy ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေထဲ သူရင်ဆိုင်ကြည့်လိုက်သည်။
"ချစ်လို့ရတယ်"
ပြတ်သားတဲ့ နှုတ်ခွန်းတွေအဆုံးမှာ Daddy က သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တဲ့အခိုက်
သူ့ ရင်ခုန်နှုန်းတွေ တရိပ်ရိပ်တက်လာ၏။
ဒါ ဘယ်လို အံ့ဩစရာ ဖြစ်ရပ်မျိုးလဲ။
Daddy က သူ့ကို ပွေ့ဖက်လိမ့်မယ်လို့ အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူး။
နွေးထွေးမှုဆိုတာ ဒီလိုပါလား။
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
"Daddy ဒီမှာ နားပါ"
တစ်ခန်းတည်း ရှိသော အိပ်ခန်းကို သူ့အတွက် နေရာပေးသည့် Noah။
ခုလောလောဆယ်တော့ မျက်နှာပူနေလိမ့်ဦးမည်။
အနေရခက်နေတာကို နားလည်သဖြင့် Eric ဘာမှ မပြောဘဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မှ ခေါင်းဦးတစ်လုံးနှင့် စောင်အပို တစ်ထည်ယူကာ အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်။
သူ Sydney ကို ပြန်နားလို့ရပေမဲ့ အချိန်က အတော်လင့်နေပြီ။
ကုတ်အင်္ကျီရှည်ကို ချွတ်ကာ မွေ့ယာပေါ်ကျောခင်းလိုက်ပြီး သိပ်မကြာ သူ တစ်မှေး အိပ်ပျော်သွားသည်။ဧည့်ခန်းမှာ Heater ရှိပါ့မလား တွေးမိတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပြန်ပွင့်လာသည်။ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ဗီရိုထဲရှိအရံထားသော စောင်ထူထူ တစ်ထည်ကို ယူလိုက်သည်။ထို့နောက် အိပ်ခန်းထဲကထွက်ပြီး ခြေသံကို ဖွလျက် ဧည့်ခန်းဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ဆိုဖာရှည်ပေါ် လှဲနေသည့် Noah က အိပ်ပျော်နေပြီ။အရပ်ရှည်တာကြောင့် ခြေထောက်တွေက စောင်လွှတ်နေ၏။သူယူလာသည့် စောင်ထူထူကို ပုခုံးထိ လုံအောင် လွှမ်းခြုံပေးလိုက်သည်။
