"Ring Ring Ring"
သော်ခယံ စာတမ်းရေးနေစဥ်တွင် စားပွဲ ပေါ်ရှိ ဖုန်းက မြည်လာသည်။ စာရိုက်နေခြင်းအား ရပ်ကာ သူ ဖုန်းကိုင်ပြီး video call ဖွင့်လိုက်၏။
"ဦးဦး"
တစ်ဖက်တွင် ပေါ်လာသည့် ဂူဂူး ရဲ့ လ
ပြည့်ဝန်းလို မျက်နှာလေးမှာ သနပ်ခါး အဖွေးသားဖြင့်။
"ဂူဂူးလေး ကျောင်းသွားတော့ မလို့လား ခင်ဗျာ"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"
နေ့တိုင်း မဟုတ်လျှင်တောင် သုံးရက်တစ်ကြိမ်တော့ အိမ်မှ သူ့ကို ဆက်သွယ်လေ့ရှိသည်။ အမေက သူ့ကို ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်ရန် မှာတတ်ပြီး အဖေကတော့ အဆင်ပြေရင် ဟုတ်ပြီဟုသာ ဆို၏။
"ထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ သွားယူပြီးပြီ အစ်ကိုကြီး"
"ဂူဂူး သဘောကျရဲ့လား"
"ဟုတ်...ဦးဦးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်"
"ရပါတယ်ဗျာ"
"ကိုကြီးရဲ့ တူမက ရောင်ခြည့်ကို မေးနေတယ်"
"ဂူဂူးအတွက် အရုပ်တွေနဲ့ အဝတ်တွေက ကိုကို ရောင်ခြည် လက်ဆောင် ဝယ်ပေးလိုက်တာ"
"ဦးဦး ပြန်လာရင် ကိုကို့ကို ခေါ်ခဲ့နော်"
သူ ပြုံးလိုက်မိပေမဲ့ အဖြေတော့ ပြန်မပေးနိုင်ခဲ့။
ခေါ်လို့ရရင် ခေါ်ချင်ပါရဲ့လေ။
အိမ်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးနောက် သူ စာကြည့်စားပွဲမှ ထခဲ့သည်။ အိပ်ရာဝင်ချိန် ရောက်နေပြီမို့ ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန် Bathroom ဝင်ရ၏။ ဒီည သိပ်မအေး၍ အခန်းထဲက Heater ကို လျှော့လိုက်သည်။ အချိန်က ည ၁၁ နာရီ။
သူ အိပ်ရာပေါ် လှဲပြီး မအိပ်ချင်သေးပေမဲ့လည်း မနက်ဖြန် Lab ခန်းမှာ လုပ်စရာတွေ များသဖြင့် မျက်လုံးတွေ မှိတ်လိုက်သည်။
ရှင်းလင်းနေသော အာရုံထဲတွင် တဖြည်း ဖြည်း ပုံပေါ်လာသည်မှာ Ray ရဲ့ မျက်နှာ။ကြည်စင်သော မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ရှည်လျားသော မျက်တောင်တွေ။ တည်နေတာတောင်
ပြုံးနေသယောင် နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကွေးကွေးလေး။ ချောလွန်းတာလည်းမဟုတ် ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းတာလည်း မဟုတ်ဘဲ
မေတ္တာထားချင်စရာ ကောင်လေး။
