Don't Fuck With My Love/l.h

19. Obiecuję, że Cię nie skrzywdzę

***

- Twój kolega wyglądał, jakby chciał mnie zabić wzrokiem- właśnie byliśmy na spacerze, a dokładniej na naszym ulubionym placu zabaw. Postanowiliśmy wyjść na świeże powietrze i porozmawiać o tym co się obecnie dzieje w moim życiu.

- Zdawało ci się- wzruszyłam ramionami i zaczęłam się odpychać nogami od ziemi. Siedzieliśmy na huśtawkach. 

- Nie, skrzacie, mnie się nigdy nic nie zdaje- przypomniał przyglądając mi się z uwagą. Przewróciłam oczami. Dlaczego oni wszyscy muszą być tak spostrzegawczy?- To twój były?- spoważniał.

- Co?! Nie!- szybko zaprzeczyłam. Nigdy nie chciałabym, żeby Hemmings był moim chłopakiem. 

- Wiesz, jak to zabrzmiało?- uniósł do góry brew. 

- Nie jest moim byłym, ani nic z tych rzeczy. To po prostu znajomy.

- I każdy twój znajomy chce zabić wzrokiem dawnego przyjaciela?- zadrwił. 

- Pewnie pomyślał, że jesteś pedofilem, czy coś- oznajmiłam z powagą.- w końcu nie każdy dwudziestotrzyletni facet siedzi obok szesnastoletniej dziewczyny i obejmuje ją ramieniem i na dodatek mówi, że ma firmę.- wybuchnął śmiechem, a po chwili do niego dołączyłam. 

- Nic się nie zmieniłaś, jak zawsze twoje żarty nie są śmieszne- mówił łapiąc za łańcuch mojej huśtawki i zaczął nią bujać.

- Więc czemu się z nich śmiejesz?

- Bo nie chcę, żebyś się źle czuła. Poza tym muszę jakoś wynagrodzić ci te cztery zmarnowane lata. 

- Jesteś głupi, nawet jeżeli masz tę swoją firmę, to i tak jesteś głupi.- wytknęłam mu język i zeskoczyłam z plastikowej bujawki. 

Lou odprowadził mnie do domu. Rzecz jasna ciągle gadał jakieś bzdury, przez które wybuchaliśmy śmiechem. Pożegnaliśmy się i wymieniliśmy nasze numery, aby móc się ponownie skontaktować.

Wracając do domku usłyszałam ciche brzdąkanie gitary i śpiew. Poszłam w kierunku tego dźwięku. 

Na ławce zauważyłam chłopaka o blond włosach z gitarą. Stanęłam trochę dalej, aby móc się przysłuchać piosence.

*What would I do without your smart mouth
Drawing me in, and you kicking me out
Got my head spinning, no kidding, I can’t pin you down
What’s going on in that beautiful mind
I’m on your magical mystery ride
And I’m so dizzy, don’t know what hit me, but I’ll be alright

My head’s under water
But I’m breathing fine
You’re crazy and I’m out of my mind

‘Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I’ll give my all to you
You’re my end and my beginning
Even when I lose I’m winning
‘Cause I give you all, of me
And you give me all, of you, all

How many times do I have to tell you
Even when you’re crying you’re beautiful too
The world is beating you down, I’m around through every mood
You’re my downfall, you’re my muse
My worst distraction, my rhythm and blues
I can’t stop singing, it’s ringing, in my head for you

My head’s under water
But I’m breathing fine
You’re crazy and I’m out of my mind

‘Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I’ll give my all to you
You’re my end and my beginning
Even when I lose I’m winning

Słyszałam już jak śpiewał, jak grał, ale to było coś pięknego. Słowa, były idealne. Ciekawiło mnie dla kogo jest ta piosenka. Oczywiście to pewnie jego dzieło, ponieważ ciągle coś zapisywał w jakimś notesie. Wzięłam głęboki oddech i postanowiłam usiąść obok niego. Wiem, że nie był to najlepszy pomysł po tym, jak mnie potraktował rano, ale nie mogłam się powstrzymać. Nie mogę w to uwierzyć, ale chyba brakowało mi go przez cały dzień. Niby był, ale jednak jak się nie odzywaliśmy czułam się dziwnie. 

Zajęłam miejsce obok, a chłopak lekko się wzdrygnął i spojrzał mi prosto w oczy. Uśmiechnęłam się nieśmiało.

- Długo tu jesteś?- odchrząknął i poprawił swoje włosy. 

- Wystarczająco- uśmiechnęłam się do niego niepewnie. Nie wiedziałam, jak mam się zachować. Przeprosić czy może udać, że całej tej dzisiejszej scenki nie było?

- Przepraszam- westchnął.- powinienem zostać z tobą. Ten chuj zrobił ci krzywdę, a ja tak po prostu zacząłem ci wygarniać. Wydaję mi się, że źle zrobiłem. Chciałem po prostu przemówić ci do rozsądku- wyrzucił z siebie. Kiwałam tylko głową wpatrując się w przestrzeń przed nami.

- Umm... przepraszam, że powiedziałam, że cię potrzebuję. To było głupie- spuściłam głowę i zwilżyłam językiem wargę. Poczułam, jak rumieniec oblewał moją twarz. Przepraszanie też nie było moją mocną stroną. Hemmings chwycił mój podbródek i nakierował moją twarz tak, abym spojrzała mu w oczy.

- To nie było głupie. Nie masz za co mnie przepraszać, Clarie. To ja odszedłem.- kiwnęłam niepewnie głową.- przepraszam.- łzy wkradły się do moich oczu po raz setny tego dnia, który dobiegał już końca.

- Skończ już z tymi przeprosinami, Hemmings, bo to do nas nie pasuje- wyznałam próbując się uśmiechnąć, ale raczej mi to nie wyszło.

- W takim razie co do nas pasuje?- zapytał z cwanym uśmieszkiem. Wzruszyłam ramionami.

- Na pewno nie to o czym myślisz- zganiłam go nie mogąc powstrzymać uśmiechu, który ciągle wkradał się na moją twarz.

- Obiecuję, że cię nie skrzywdzę- oznajmił ni stąd ni zowąd. Wpatrywał się we mnie uważnie, jakby chciał zapamiętać każdy centymetr mojej twarzy. Słowa, które padły z jego ust wydawały się szczere.

- Nie obiecuj niemożliwego- uśmiechnęłam się lekko. Nim się zorientowałam usta blondyna przywarły do moich. Niepewnie oddałam pocałunek. Był to delikatny pocałunek. Lekkie muskania warg, nic więcej. Całował mnie tak, jak jakbym była krucha, zbyt krucha. Jego ręka dotknęła mojego policzka, a ja odskoczyłam od niego jak poparzona. Spojrzałam na niego z przerażeniem. Nie uderzył mnie, ale i tak się wystraszyłam.

- Clarie, nie chciałem, tak bardzo cię prze...- nie chciałam dłużej wysłuchiwać jego idiotycznych przeprosin. Zabrałam jego gitarę i położyłam na ławce gdzie było wolne miejsce. Nie wiem co mi się stało. Usiadłam na jego kolanach okrakiem i chwyciłam jego twarz w dłonie. Był w lekkim szoku, ale po chwili oprzytomniał. Jego ręce wylądowały na moich biodrach. Spojrzałam w jego cudowne błękitne oczy i połączyłam nasze usta.

* w opowiadaniu to Luke napisał tę piosenkę, nie jest ona w nim znana, ponieważ to piosenka Luke'a.

Przepraszam, ale musiałam wprowadzić postać Lou, ponieważ go uwielbiam i jest taki ajnsakjd i wgl *.*

Dziękuję za 102 Vote! Jesteście wielkie! Szczególne podziękowania dla mery4321 Klaudiaaa9730, Kiregunda oraz Andziaw116 ♥ Dziękuję, że ze mną jesteście x

Jeżeli przeczytałaś ten rozdział proszę o pozostawienie po sobie śladu :)

PS. Rozdziały mogą pojawiać się rzadziej, ponieważ skończyłam ferie i wracam do szkoły ;c