❛Notice❜ ┇ SB19's Ken✔️

⚘ dalawampu't siyam

SAM's

Isinandal ko ang ulo ko sa unan bago napabugtong hininga. Kakaalis lang ni Stell, Mag-isa ako ngayon. Sabi nya si Ken daw ang papalit sa pag-babantay. Pero seryosong usapan, nahihiya na ako kay Ken. He's been there simula nung nasaksak ako, nung isinugod ako sa hospital hanggang ngayon, nasa tabi ko parin siya.

Nagkwento sakin si Stell na siya raw ang nagdala sakin dito. Isa pa, pakiramdam ko ang laki na ng utang na loob ko sa kanya. But at the same time naa-appreciate ko 'yung efforts niya sa pag-tulong saakin mag-pagaling. He's always taking care of me,  I mean kaya ko na naman ang sarili ko pero I can't also deny the fact na nararamdaman kong safe ako pa andyan siya.

I can't also help but to be proud kase behind his bad boy looks, hindi ko inaasahan na sobrang soft hearted siya kahit before talaga sobrang sarap niyang sapakin. Buti nalang nakilala ko pa siya ng maigi. I shouldn't judge him at first.

In the middle of my realization, he entered the room quietly. Siguro akala niya tulog ako, see, he's just so kind nd soft. Pero hindi ko alam kung ganyan siya sa lahat o sakin lang. But it is impossible naman, hindi naman ako ganun ka-special eh.

"Hi" bati ko na ikinagulat niya. Bahagya akong natawa sa naging reaskyon ng mukha niya.

"Oh, gising ka?" He asked, I rolled my eyes. Obvious ba?

"Do you think mag-sasalita ako at babatiin ka kung tulog ako?" I sarcastically asked before rolling my eyes again. Akala ko maiinis siya or what pero laking gulat ko nang tawanan niya ako

He laughed softly bago ilapag ang ilang mga prutas sa lamesa. "Hey! I brought you some Fishballs" he said na ikinalaki ng mata ko. Teka, paano niya nalaman na I like streetfoods? Oh wait, I did mention it before.

"Really?" Tanong ko, he smiled pero habang tumatagal mukhang hindi ko na gusto 'yang ngiti na 'yan. Mukha kasing nang-aasar.

"Kaso remember bawal ka dito" he said. Sabi na nga ba eh! Napanguso na lang ako and crossed my arms. Minsan na nga lang eh.

"Bala ka d'yan. Sarap mong kalbuhin" he gently laughed bago kunin ang fishball na binili niya at umupo sa higaan ko.

"Pfft. Lakas mo na ah, nakakapag-mura ka na nga oh" ana niya, I looked boastfully at him bago nag-mayabang.

"Oo naman, May lakas ata 'to ng sampung kamay" biro ko na ikinatawa niya. "Bini-baby niyo kasi ako palagi, akala niyo naman talaga langgam ako na hindi kayang bumuhat ng limang bangkay" dagdag ko na ikinakunot ng noo niya.

"Saan naman nanggaling 'yung limang bangkay?" Tanong niya na ikinatawa ko naman kaya napatawa na rin siya. Pilit, pfft.

"Ikaw talaga! Siraulo!" kantyaw niya sa akin bago tumusok ng fishball at i-ambang isubo saakin.

"Akin na" inis na utos ko pero inilayo niya 'yung plastic cup tsaka 'yung stick.

"Nganga—subuan na kita—"

"May kamay ako—"

"Heh! Basta! Ahh—"

"Ayoko, bahala ka d'yan. Akin na"

"Bahala ka rin d'yan, Edi wag kang kumain"

"KEN!"

"Wag pikon, nga-nga kasi"

"Ayoko nga"

"Gusto mo ako magpa-nganga sayo—"

"Hoy! Siraulo!" Pagpuputol ko sa kanya. Gago! Iba iba pumapasok sa isip ko—teka bakit kasama 'yung kama?!—ayoko ng madilim—arghhh

"Ano, dumumi? 'yan kasi! Susubuan na kasi kita" ana niya, napabusangot ako bago buksan ang bibig ko. He just smiled na parang nanalo sa lotto. Tsk. Binabawi ko na lahat ng sinabi ko kanina.

"Tsk, bibigay ka rin naman. Inaway mo pa ako" kantyaw niya bago isubo 'yung stick na may nakatusok na fishball.

Sarap nung fishball na nakatusok, kaya favorite ko 'to eh!

Silence conquered us, feeling ko mas lalo akong naiilang sa katahimikan ng paligid. I opened my mouth again bago niya ko muling subuan ng fishball.

"Hey" pagbasag sa katahimikang sabi niya. His voice is kinda different, pero malalim parin—ackkk

I raised my right eyebrows before he sighed.

"Your sister was here yesterday" he said na ikinayuko ko. Everyday, dumadaan si Ate Shy dito, kinakamusta ako. Nagdadala na rin ng mga pagkain. Balita ko bayad na daw bills ko dahil sa kanya. I just don't understand her kahit na ilang beses ko na siyang ipagtabuyan palayo, she was still there.

Pero minsan kapag-dumadating siya, nagpa-panggap na lang ako na tulog. Ayoko pa rin siyang makita.

"Wala pa rin ba sa plano mo ang kausapin sya?" Ken asked, maybe he knows the story. I faked my smile bago umiling.

"Pero—"

"Ken please, I just don't want to talk about that" mahinang sambit ko saka itinuon ang mata ko sa ibang direksyon.

"Listen to me once" he said, I sighed.

"Hindi ko ipipilit 'yung kapatawaran mo. I know you're not ready yet pero please. Know your limits Sam, she's doing everything hindi para ibalik ang dati kundi para mag-move on sna kayong dalawa sa nakaraan, sa nangyari dati.
Alam kong dadating 'yung time na mapapatawad mo siya, Alam ko rin na hindi pa ngayon yun. Pero please kalimutan mo na 'yung mga nangayri noon" dagdag niya.

"Ken, hindi mo alam 'yung sakit eh. Nandito parin"

"Pinagsisihan naman niya diba? Pinag-sisisihan pa rin niya dahil sa nangyayari ngayon" ana muli niya. It's my first time hearing him talk like this. May nangyari ba?

"Masakit 'yung nakaraan. Pero mas masakit kung mawala siya, No one knows what will happen tomorrow, next week, next month, next year. Baka pagsisihan mo" I don't know but he seems right.

TO BE CONTINUED...