"အစ္ကို...ရရဲ႕လား။ ဇာမဏိက ေလးမွာေနာ္"
အခုခ်ိန္မွေတာ့ မရလည္းရရေတာ့မွာပဲေလ။
×××××××××××××××××××××××××××
"ေနပါဦး။ ဒီအရြယ္ႀကီးထိေရာက္ေနမွ ကားကမူးတုန္းလား"
ေဆးထိုးၿပီးတာတင္မကေသး။ ကၽြန္ေတာ္ တရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚလာတုန္းက ထိခိုက္မိသြားပံုရတဲ့ လက္ခံုကအျခစ္ရာစင္းေၾကာင္းေပၚကို အရက္ျပန္ဂြမ္းနဲ႔တို႔၊ ေဆးထည့္ၿပီး ပလာစတာကပ္ေပးလိုက္သည္။
"ဟို...အေဆာင္းတို႔က နယ္မွာဆို ဆိုင္ကယ္ပဲစီးၾကေတာ့ ကားနဲ႔က်င့္သားမရဘူး။ ဇာမဏိက အရမ္းႏုတာမဟုတ္ေပမယ့္ သူ က်င့္သားမရေသးလို႔ပါ"
ေက်ာင္းယူနီေဖာင္းကို ဆင္ၾကယ္စိမ္းဖိနပ္နဲ႔တြဲစီးတည္းက ရန္ကုန္သားမဟုတ္မွန္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရိပ္မိပါသည္။
"မင္းတို႔အတန္းတက္ေတာ့ သူ႔ကိုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ"
"ေနလယ္ပိုင္းအတန္းမရွိလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္ေတာ့မလို႔ပဲ။ လာႀကိဳေပးမယ့္အစ္ကိုက အေရးႀကီးအတန္းခ်ိန္ေတြရွိေနလို႔တဲ့"
"ဒါဆိုလည္း တကၠစီငွားျပန္ေလ"
"ဟင့္အင္း...။ အေဆာင္းတို႔မစီးရဲဘူး။ ရန္ကုန္မွာက အဲ့လိုမ်ိဳးႀကီး"
အေဆာင္းဆိုတဲ့ေကာင္မေလးပံုစံက တကယ္ကိုေၾကာက္အားလန္႔အား။ ေပါင္လယ္ေလာက္ရွိမယ့္ဆံပင္ရွည္ႀကီးကို က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ထားၿပီး သနပ္ခါးေရက်ဲပါးပါးနဲ႔ ပံုစံက တကယ္ကို သြားဘက္ဆိုင္ရာေဆးေက်ာင္သူလို႔ေတာင္မထင္ရ။ ဟိုျမတ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက်ေတာ့လည္း ေလးေထာင့္မ်က္မွန္ထူႀကီးနဲ႔ ဝတ္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီစတိုင္ပန္က ပံုပန္းက်လွတယ္မဟုတ္။ အခုမွ ကုတင္ေပၚကထလာတဲ့တစ္ေယာက္ကေတာ့ လူေကာင္ထြားေပမယ့္ လက္ညႇဳိးနဲ႔ထိုးလိုက္ရင္ေတာင္ လဲက်သြားေတာ့မလို။ တကယ္ကို ဘယ္လိုဟာေလးေတြမွန္းမသိ။
"ကိုယ္ တကၠစီငွားေပးလိုက္မယ္။ မင္းတို႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ပစၥည္းေတြယူ။ ခဏေန house surgeon ေတြ ထမင္းစားဝင္လာရင္ အကုန္ရႈပ္ကုန္မွာ"
"ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့"
"ဦးေလး...ဒီေက်ာင္းသားက ေနသိပ္မေကာင္းလို႔။ air_con မဖြင့္ပါနဲ႔ဗ်"
Epi_3
Start from the beginning
